ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΛΙΝΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ / ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΦΟΡΑΚΗΣ
Λίγο πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα, συζητάμε με τη Νικολέτα και τον Δημήτρη για όλα αυτά που ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες στη Λέσβο. Αυτό που θα κρατήσουμε μέσα μας και δεν θα ξεχάσουμε είναι το ευθύ, διαπεραστικό βλέμμα των ανθρώπων που συναντήσαμε, το οποίο διψά για επικοινωνία και απαντήσεις, που όμως εμείς δεν έχουμε να δώσουμε. Επιστρέφουμε στην Αθήνα νιώθοντας αδύναμοι, λίγοι. Και συγκινημένοι όσο ποτέ. Προσωπικά, αναχωρώντας για τη Λέσβο, επηρεασμένη από τις εικόνες που όλοι έχουμε δει, ανησυχούσα για το πώς θα διαχειριστώ τη λύπη μου. Μόνο που η πραγματικότητα με αιφνιδίασε. Η αξιοπρέπεια και η δύναμη των προσφύγων αφοπλίζουν. Δεν ζητούν τίποτα από εσένα, δεν ζητιανεύουν, δεν σου επιτρέπουν να νιώσεις οίκτο. Άνθρωπος συναντά άνθρωπο. Δεν υπάρχουν εθνικότητες, δεν υπάρχει καμία νομική κατασκευή που να μπορεί ν’ αντέξει την ώρα που κάποιος σού απλώνει κυριολεκτικά το χέρι του ή σου δίνει να κρατήσεις το παιδί του αγκαλιά, χωρίς να σε γνωρίζει.
Αφιερώνουμε το παρακάτω βίντεο σε όλους τους ανθρώπους, πρόσφυγες, εθελοντές και κατοίκους, που γνωρίσαμε στη Λέσβο με μια μοναδική ευχή για τη νέα χρονιά: να σταθεί επιτέλους η Ευρώπη στο ύψος των περιστάσεων και να σταματήσει ο παραλογισμός του αναγκαστικού θαλάσσιου περάσματος προκειμένου να βρει κάποιος την πολυπόθητη ασφάλεια. Όπως λένε και οι φίλοι μας, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα: «Οι χώρες μπορεί να έχουν σύνορα, οι άνθρωποι όμως όχι». Αυτό είναι και το νόημα των φετινών, των πιο ιδιαίτερων γιορτών της ζωής μας.
Μπορείς κι εσύ να υποστηρίξεις τη δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για τους πρόσφυγες. Δες πώς στο www.msf.gr/support.
σχόλια