__________________
1.
Νομίζω ότι αξίζει να το δεις μέχρι τέλους..
κ φυσικά ένα σχόλιο..
Δεν ήξερα ότι το Βέλγιο έχει τόσο προχωρημένους νόμους περί ευθανασίας. Μπράβο τους. Για όσους βαριούνται να το δουν, το βίντεο περιγράφει την ιστορία μιας κοπέλας που ζητάει ευθανασία για ψυχιατρικούς λόγους. Το Βέλγιο είναι μια από τις δύο χώρες παγκοσμίως που εγκρίνει αυτού του είδους την ευθανασία (με κριτήρια, φυσικά).
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι η δήλωση της μιας ψυχολόγου, ότι τον καρκίνο μπορεί να τον δει κανείς απεικονιστικά, να τον πιάσει ενδεχομένως, ενώ τα ψυχιατρικά προβλήματα δεν φαίνονται σε εξετάσεις, δεν είναι απτά με τα μέσα που έχει η ιατρική αυτή τη στιγμή, και γι' αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει με τον ίδιο τρόπο δεκτή η ιδέα ότι είναι το ίδιο αβάσταχτα (και γι' αυτόν τον λόγο αντιμετωπίζονται και μεταφυσικά, ως ασθένειες της «ψυχής», ο Θεός και η ψυχή μας τι εννοούμε με αυτό.)
Το άλλο σχόλιο που θέλω να κάνω (ακολουθεί spoiler alert για όσους δεν το έχουν δει) είναι ότι κάπως διαφωνώ με το μήνυμα του μικρού ντοκιμαντέρ, γιατί μέσες άκρες καταλήγει στο «είναι καλό να είναι νόμιμη η ευθανασία για ψυχιατρικούς λόγους επειδή κάποιοι από αυτούς μπορεί να το μετανιώσουν». Όχι, η ευθανασία πρέπει να είναι νόμιμη γιατί κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται αυτή την διέξοδο. Δεν χρειαζόμαστε τυράκι για να το καταπιούμε καλύτερα αυτό το δεδομένο.
Επίσης το πιο σημαντικό είναι τι απέγινε αυτή η κοπέλα μετά από αυτή την ιστορία. Είναι αφελές να βλέπουμε την άρνηση της ως happy end.
__________________
2.
Αγαπητή Α,μπα
Θα ήθελα τη συμβουλη σου σε κατι που με απασχολει αρκετα.Ειμαι πρωτοετής φοιτήτρια σε αλλη πολη και το προβλημα ειναι το εξης: Κατα την παιδική μου ηλικια εδινα ελαχίστη φροντιδα στη στοματική μου υγιεινή ( σχεδον ανύπαρκτες επισκέψεις σε οδοντίατρο) με αποτελεσμα τωρα μερικά δοντια μου να είναι στραβα και αλλα ιδιαίτερα φθαρμένα.Σε ενα περιβάλλον οπου η πλειοψηφία έχει πολυ ωραια χαμογελα αισθανομαι ανασφάλεια και συγρατουμε στις εκδηλώσεις μου(πχ προκειμένου να μην προσελκυω το βλεμμα στο χαμογελο μου.Ούτως ή άλλος είμαι εσωστρεφής χαρακτήρας και οχι ιδιαιτερα εκδηλωτικη και αναρωτιέμαι αν η διστακτικότητα μ να γελασω με κανει να δείχνω περίεργη,απόμακρη κλπ.Απο την αλλη στις σχεσεις μου (φιλικες και ερωτικές)δεν μ εχει δημιουργήσει κανενα πρόβλημα και σκεφτομαι μια απάντηση σας σχετικα με τα περιττά κιλα οπου αναφέρεται πως το προβλημα ειναι η επίγνωση μας πως υπάρχουν και οχι αυτα καθ αυτα.Μήπως όμως οι φιλοι μ ειναι ευγενικοι για να μην με πληγώσουν και νεες συναναστροφες σχηματιζουν ασχημη εικονα για εμένα (πχ ατιμελητη) _θετοντας το κομψα.Από την αλλη η ιδεα του οδοντιατρου με τρομοκρατεί καθως η πρωτη επισκεψη θα ειναι ντροπιαστικη εξ αιτιας της κατάστασης των δοντιών μου.. Πώς να ξεπεράσω τη ντροπή αυτη; Μέχρι τοτε να συμπεριφερομαι αδιαφορώντας για την εντύπωση που πιθανως δινω λογω του προβλήματος αυτού;
Ευχαριστώ για το χρόνο σας!
Είναι πολύ συνηθισμένο να υπερβάλλουν γυναίκες για την εμφάνιση τους και να νιώθουν πολύ πιο παχιές από όσο πραγματικά είναι. Επίσης επειδή σύμφωνα με τη γενική αντίληψη μια αδύνατη γυναίκα είναι κοντά στην ανορεξία, μια κανονική γυναίκα πιστεύει ότι έχει τρία με πέντε κιλά παραπάνω. Αν είναι πολύ παραπάνω όμως, ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, δεν είναι αόρατα. Η πίεση για το αδύνατο σώμα είναι τεράστια. Δεν είναι καταδίκη, αλλά αν υπάρχουν, οι άλλοι τα βλέπουν. Το τι θα κάνουν με αυτό που βλέπουν εξαρτάται και σε πολύ μεγάλο βαθμό από το πώς αισθανόμαστε εμείς γι' αυτά.
Το ίδιο ισχύει και σε αυτό που περιγράφεις. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν υπερβάλλεις, πόσο υπερβάλλεις, πόσο το προσέχουν οι άλλοι. Αυτό που θα έλεγα σε οποιονδήποτε που τον απασχολεί κάτι σχετικά με την εμφάνιση του είναι, αν σε ενοχλεί κάτι, προσπάθησε να το βελτιώσεις. Ειδικά αν γίνεται τόσο αποτελεσματικά, όπως ισχύει στα δόντια. Σταμάτα να κάνεις υποθέσεις σχετικά με το πώς φαίνεσαι και πώς φαίνεται και τι φαίνεται και πήγαινε σε οδοντίατρο. Δεν είναι μόνο ζήτημα εμφάνισης τα δόντια σου. Μην φοβάσαι τον οδοντίατρο, έχει δει και χειρότερα. Αν είναι χοντράνθρωπος και κάνει σχόλια, φύγε και πήγαινε σε άλλον.
__________________
3.
Αγαπητή Λένα γεια σου,
εύχομαι να είσαι καλά εκεί στα ξένα. Εδώ, εντός των τειχών, αντιμετωπίζω ένα θέμα και μια άποψη εκ των έξω δε μου φαίνεται κακή ιδέα.
Μια ξαδέρφη πρόσφατα έχασε τη δουλειά της. Για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο της, της πρότεινα να γράψει ένα βιβλίο. Της άρεσε η ιδέα και αμ επος αμ εργον ξεκίνησε τη συγγραφή.
Η διαδικασία την έκανε να ξεχαστεί από τα προβλήματά της, ενθουσιάστηκε με το εγχείρημα άρα ο -αρχικός- στόχος επετεύχθη.
Ολοκληρώνοντας, μου έστειλε το πρωτόλειο και ζήτησε τη γνώμη μου, μιας και εγώ της έδωσα το έναυσμα. Σημειωτέον το θέμα είναι αυτοβιογραφικό. Το διάβασα, αλλά δε μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Να το διατυπώσω αλλιώς: Μπορώ να πω ότι δε μου άρεσε;
Δεν είμαι κριτικός βιβλίων, η γνώμη μου είναι υποκειμενική και δε ξέρω αν πρέπει να εκφέρω άποψη. Η ξαδέρφη είναι συζητήσιμη, αλλά οι καλλιτεχνικές ευαισθησίες ενός δημιουργού για το έργο του, δε πρέπει να ληφθούν υπόψιν; Εκείνη ονειρεύεται να το δει στα ράφια, εγώ λέω ότι μόνο χώρο θα πιάνει εκεί. Με τη σκέψη ότι μπορεί να κάνω λάθος αλλά και με την επιθυμία να τη προσγειώσω δε μπορώ να αποφασίσω τι στάση να κρατήσω. Εσύ τι λες;- Κριτικός από τη Κρήτη
Δεν είσαι ο άνθρωπος του εκδοτικού οίκου που θα απορρίψει το χειρόγραφο, δεν χρειάζεται να προβληματίζεσαι τόσο πολύ. Γιατί πιστεύεις ότι είναι υποχρέωση σου να την προσγειώσεις και προβληματίζεσαι αν είναι σωστό; Έχει τόσο βάρος η γνώμη σου που αν της πεις κάτι αρνητικό θα τα παρατήσει όλα της τα όνειρα; Πολύ απίθανο μου φαίνεται.
Αν θέλεις να βοηθήσεις, αντί να πεις «δε μου άρεσε», πρότεινε της πώς κατά τη γνώμη σου θα μπορούσε να βελτιωθεί το κείμενο. Έτσι, ούτε ψέματα θα της πεις, ούτε θα περιοριστείς σε μονοσήμαντη κριτική.
__________________
4.
Πότε λες να αρθούν τα capital controls? Στην Κύπρο με 300€ ημερήσιο όριο ανάληψης τους πήρε 2 χρόνια, εδώ με πέντε φορές λιγότερα, θα κάνει 10 χρόνια;- νιαου
Απίστευτο, ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ αναρωτήθηκα πριν από δυο μέρες. Κάπως έτσι πάει η αναλογία. Μάλλον δεν είμαστε οι μόνοι που το αναρωτιόμαστε.
__________________
5.
Γεια σου ρε Αμπα με τα ωραία σου! Θέλω να σε ρωτήσω την άποψή σου πάνω σε κάποιο θέμα που με προβλημάτισε μετά από μια συζήτηση με τη μητέρα μου (η οποία είναι θεολόγος, αλλά δεν είναι καθόλου κολλημένη με τη θρησκεία). Το ερώτημα είναι αν ο άνθρωπος μπορεί να θεωρηθεί "ανώτερος" από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Η μητέρα μου επικαλείται το μυαλό, την ελεύθερη βούληση, την ψυχή και την ηθική. Εγώ από την άλλη της εξηγώ ότι αυτές οι έννοιες, αν τις αποδεχθούμε για τον άνθρωπο, μπορεί άνετα να ισχύουν και για τα υπόλοιπα ζώα (πέρα από το γεγονός οτι η διαμόρφωση της ηθικής και βούλησης είναι επηρεασμένη από την εκάστοτε κοινωνία). Για παράδειγμα, η μητέρα θα προστατέψει τα παιδιά της, όπως το ίδιο θα κάνει και η τίγρης με τα τιγράκια της. Για τη μητέρα μου όμως, ο άνθρωπος κάνει μια συνειδητή ηθική επιλογή ενώ η τίγρης όχι. Και δε διαφωνώ με το γεγονός οτι ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει πιο σύνθετες διεργασίες, αλλά αυτό είναι ικανό για να μας κατατάξει στην "ανώτερη, παντοδύναμη" κατηγορία των ζώων. Και τι συμβαίνει όταν κάποιο άλλο ζώο είναι ανώτερο από εμάς σε κάποιον άλλον τομέα (π.χ. είναι πιο γρήγορο, πιο δυνατό, μπορεί να πετάξει κ.α.); Θα έλεγα πως η πιο βαθιά μου απορία είναι η εξής: μήπως ο φόβος για το θάνατο σε συνδυασμό με την ψευδαίσθηση ότι ο άνθρωπος είναι το κέντρο του κόσμου είναι αυτό που κάνουν τις θρησκείες υπαρκτές και τόσο ισχυρές;- μια τίγρης με τρία τιγράκια
Ε, ναι.
Αν συμμετείχα στη συζήτηση θα ρωτούσα τι εννοείτε και οι δύο σας με το «ανώτερος». Πιο εξελιγμένο ον στη γη; Αν ναι, γιατί είναι αυτό αυτόματα ανωτερότητα; Ανώτερο σε τι είδους πυραμίδα; Και ας πούμε ότι είναι – οπότε, τι; Τι σημαίνει αυτό; Είναι δικαιολογία για κάτι, εξηγεί κάτι καλύτερα, ή το κρατάμε και καμαρώνουμε στον καθρέφτη; Είμαστε ανώτερα όντα, οπότε έχουμε δικαίωμα να εκτρέφουμε άλλα ζώα και δεν χρειάζεται να αισθανόμαστε άσχημα γι' αυτό; Ή είμαστε ανώτερα όντα, δοξάστε μας;
Μου φαίνεται πάρα πολύ αστεία ως σκέψη. Η ζωή, το σύμπαν, αδιαφορεί για τέτοια ζητήματα. Όποιος καταφέρνει να επιβιώσει, επιβιώνει, και όποιος πεθαίνει, κάνει χώρο για τον επόμενο, και εν τω μεταξύ, ο βράχος συνεχίζει να στροβιλίζεται. Είναι τρομερά ανθρωποκεντρικός ο ίδιος ο προβληματισμός. Το σωστό και το λάθος, το ηθικό και τα λοιπά, για τα οποία πλακωνόμαστε και σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, και που θεωρούμε τρομερά σημαντικά, είναι σταγόνες σε ωκεανούς. Κατά τύχη, από ένα καπρίτσιο της εξέλιξης, είμαστε σε θέση να κάνουμε αυτές τις σκέψεις. Αν το αυτοκίνητο σου μπορούσε να τραγουδάει, εκτός από το να σε πηγαίνει από το σημείο Α στο σημείο Β, θα ήταν πιο χαριτωμένο, αλλά θα ήταν εντελώς άχρηστη λειτουργία. Κάπως έτσι είναι και o άνθρωπος.
__________________
6.
Καλησπέρα!
Θαυμάζω τρομερά τον τροπο με τον οποίο απαντάτε στις ερωτήσεις που σας δίνονται, κυρίως που καταφέρνετε να πείτε σκληρές αλήθειες χωρις ποτε να προσβάλετε κάποιον.
Προσωπικά έχω μια πολυ ξεκάθαρη εικόνα του εαυτού μου και νιώθω καλα συναισθηματικά με ολα τα σκαμπανεβάσματα της ζωής μου. Ενα πράγμα που μου λείπει όμως ειναι η εκφραστικότητα που εχετε εςεις την οποία και θέλω να εκμεταλλευτώ.
Ενα θέμα που με ενδιαφέρει ειναι ο φεμινισμός. Μου αρέσει να φροντίζω την οικογενεια και απολαμβάνω να μένω σπιτι (οσο ακομα μας επιτρεπεται οικονομικά) ώστε να μεγαλώσω τα παιδια. Έχω δουλέψει αρκετά χρονια της ζωής μου και είχα καλές εμπειρίες, αλλα δεν θα άλλαζα την ζωή μου οπως ειναι τωρα. Θεωρείτε πως ο φεμινισμός δεν χωρά την υπάρξει ενός "κοριτσιού για σπιτι", που όμως νιώθει ταυτόχρονα φεμινίστρια;- Θαυμάστρια
Μη μου μιλάτε στον πληθυντικό, με κάνετε να νιώθω πολύ μεγάλη.
Ο φεμινισμός το μόνο που λέει είναι ότι οι γυναίκες και οι άντρες πρέπει να είναι ίσοι. Αυτό σημαίνει ότι και οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες, πρέπει να έχουν την ελευθερία να αυτοπροσδιορίζονται όπως θέλουν, χωρίς να πρέπει να υπακούν σε προκατασκευασμένες αντιλήψεις περί ρόλων που συντηρούν απόψεις περί ανώτερης και κατώτερης λειτουργίας φύλου.
Αυτό σημαίνει ότι ένας άντρας πρέπει να είναι ελεύθερος να είναι σπίτι να μεγαλώνει τα παιδιά του ενώ η γυναίκα του δουλεύει χωρίς να του κρεμάει κουδούνια η γειτονιά. Αυτό σημαίνει ότι μια γυναίκα πρέπει να είναι ελεύθερη να μεγαλώνει τα παιδιά της χωρίς να την κατατάσσουν οι γύρω ως «άνεργη» και να μην λένε ότι «κάθεται». Τα ηλεκτρολογικά στο σπίτι ας τα φτιάξει όποιος μπορεί, χωρίς να χαρακτηριστεί διαφορετικά αν είναι άντρας ή γυναίκα, οι κόρες ας σταματήσουν να πασχίζουν να κρατήσουν την ισορροπία μεταξύ προχωρημένης και εύκολης, οι γιοι ας σταματήσουν να πιέζονται από το δημοτικό να έχουν μόνιμη και γερή στύση.
Απλά πράγματα λέμε, αλλά τα απλά είναι τα πιο δύσκολα.
__________________
7.
Καλημέρα Λένα. Πότε μία συνήθεια θεωρείται εξάρτηση; Και ποια πράγματα αξίζει να στερούμαστε για χάρη της υγείας; Εξηγώ. Είμαι 35 ετών, με λίγα κιλά παραπάνω (1.80 ύψος και 85 κιλά). Από μικρό παιδί μου άρεσε να πίνω αναψυκτικά (τύπου κόλα, τη 2η μάρκα Max συγκεκριμένα). Κάθε αλμυρό φαγητό που junk-ίζει, π.χ. πίτσα, τάκος, πατατάκια, σάντουιτς θεωρώ ότι συνοδεύεται ιδανικά από το συγκεκριμένο αναψυκτικό, ενώ αντίθετα, θεωρώ ότι χάνει τη μισή του γεύση όταν το συνοδεύω με νερό. (Αλκοόλ δεν πίνω). Ε, λοιπόν, από έφηβο θυμάμαι τη μάνα μου να μου λέει ότι είμαι εξαρτημένος, ότι πρέπει να κόψω τα αναψυκτικά γιατί δεν κάνουν καλό κλπ κλπ. Προσωπικά, τα τελευταία 20 χρόνια, άλλες φορές τα κόβω τελείως για κανένα 6μηνο, και άλλες παίρνω 1 μπουκάλι (σχεδόν) την ημέρα. Είναι εξάρτηση αυτό; Επειδή ξανακυλάω; Ή είναι κάτι σχετικά άκακο; Ξέρω ότι π.χ. με κάνουν να τρώω πιο πολλά junk food, αλλά μέχρι στιγμής κρατιέμαι κάπως. Ή είναι εξάρτηση και βρίσκομαι σε άρνηση; Εσύ τι γνώμη έχεις;
Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση, που πολύ φοβάμαι ότι είναι πέρα από τις δυνατότητες μου. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κριτήρια για να χαρακτηριστεί κάτι ως εθισμός, και δεν θα είναι κάτι που μπορείς να λύσεις από το google. Καλύτερα να μην σου πω την άποψη μου, εδώ χρειάζεται κάποιος που σκαμπάζει περισσότερα.
Η ερώτηση που έχω όμως είναι η εξής: είναι κάτι που ανακατεύεται στην καθημερινότητα σου και σε εμποδίζει; Δηλαδή, όταν δεν έχεις πρόχειρο αναψυκτικό στο σπίτι, βάζεις παπούτσια και τρέχεις να βρεις; Αν δεν έχεις, μπορείς να φας ή είναι αδύνατο; Νομίζω ότι αυτό έχει περισσότερη σημασία από τον ορισμό του εθισμού (για σένα, προσωπικά). Αν σε απασχολεί πολύ, αν θέλεις να το κουμαντάρεις επειδή σου δημιουργεί προβλήματα, ένας ψυχολόγος θα σε βοηθούσε πολύ. Επίσης, κάνε και μια γενική εξέταση αίματος.
Σας αφήνω με ένα κομματάκι που ξαναθυμήθηκα πρόσφατα, μα τι ωραίο που είναι. Για πολλές φιγούρες.
