Είναι αλήθεια πως του τραγικού θανάτου του Παντελή Παντελίδη προηγήθηκε «πόλεμος» για το αμφιλεγόμενο τραγούδι του για την Κύπρο. Ταυτόχρονα εισέπραξε την οργή του κόσμου, κατάρες, «ψόφους» κλπ. Προς τιμή του, ζήτησε ξεκάθαρη συγγνώμη και απέσυρε εντελώς το τραγούδι.
Είναι λογικό, να σκεφτεί κανείς για λίγο, «α, τον καημένο, έφυγε έχοντας φάει τόσο κράξιμο, τον γλωσσοφάγανε». Σύντομα η ατάκα «τον γλωσσοφάγανε» άρχισε να λέγεται στα σοβαρά, ακόμα και από κατά τα άλλα σοβαρούς ανθρώπους.
Και έτσι διαπιστώσαμε πόσες χιλιάδες (και εκατομμύρια προφανώς) Έλληνες πέρα απ' το «μάτιασμα» πιστεύουν και στην «γλωσσοφαγιά» - και, κατ' επέκταση, γιατί τελικά είναι τόσο εύκολο για κάθε λαοπλάνο πολιτικό να τους κοροϊδέψει.
Γράφει η Βικιπαίδεια για την Γλωσσοφαγιά:
Ελληνική δημώδης έκφραση που χαρακτηρίζει τη συνεχή και "συστηματική" δυσμενή αλλά και μετά φθόνου ομιλία σε βάρος κάποιου ατόμου ή και κατά της οικογένειας ακόμη αυτού. Λέγεται και κακογλωσσιά. Αντίστοιχη λόγια έκφραση είναι και η "βάσκανος γλώσσα".
Η γλωσσοφαγιά διαφέρει από το κακό μάτι, στο γεγονός ότι στη γλωσσοφαγιά υπάρχει ενεργή συμμετοχή ενός ή περισσοτέρων ανθρώπων (με την ομιλία), ενώ στο κακό μάτι, υπάρχει υποψία μόνο για το πρόσωπο που συνειδητά ή άθελά του φθόνησε κάποιον ή κάτι.
Είναι φυσικά η ανάγκη του ανθρώπου να εξηγήσει τα πράγματα, να ρίξει το φταίξιμο σε εξωτερικούς παράγοντες, και, όπως με το μάτι, να αυθυποβληθεί - ώστε να «γιατρευτεί» και να λύσει το πρόβλημα.
Οι γιαγιάδες μας κι οι προγιαγιάδες μας συχνά ασχολούνταν με τις προλήψεις - και το γεγονός πως η Εκκλησία μπολιάζει το μυαλό του ανθρώπου με χιλιάδες παράλογες και αντιεπιστημονικές ιδέες δεν βοηθά ιδιαίτερα στην κριτική σκέψη σχετικά με την αποδοχή ή όχι της κάθε δεισιδαιμονίας.
«Αρχίζουν ξαφνικά να σου συμβαίνουν διάφορα άσχημα πράγματα;» γράφει η Μύριαμ Κ. Ρόδος στο Mikroskopio.gr σε άρθρο με τίτλο "ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΩΞΕΤΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΟΦΑΓΙΑ", και συνεχίζει: «Δηλαδή παθαίνεις ζημιές στο σπίτι σου την μια πίσω από την άλλη ή όλα σου πηγαίνουν στραβά, εντελώς ξαφνικά και δεν ξέρεις τι να κάνεις; Μερικές καταρούσες έτσι της λέω εγώ, με το παραμικρό αρχίζουν και σε βλαστημάνε, να σε κουτσομπολεύουν και γενικά να σε ζηλεύουν. Τότε παίρνεις μια επίδραση αρνητική και περιβάλλεσαι από μια κακή αύρα. Εγώ θα σας πω μερικές χρήσιμες πρακτικές που έμαθα από τις γιαγιάδες και θα μπορέσετε όλοι εύκολα να εφαρμόσετε.
Πρώτο: παίρνουμε ένα ποτήρι νερό του ρίχνουμε αλάτι και λέμε, όπως διαλύεται το αλάτι στο νερό έτσι να διαλυθεί η γλωσσοφαγιά και οι κατάρες από το σπίτι μου. Αυτό το ποτήρι το σκεπάζετε και το κρύβεται κάπου, αν εξατμίζεται το νερό κάνουμε ξανά ίδια διαδικασία. Κατά προτίμηση, να το σκεπάζετε να μην εξατμίζεται εύκολα.
Δεύτερο: Στο σπίτι μας έξω φυτεύουμε κόκκινες καυτές πιπεριές είναι ένα και ένα για την γλωσσοφαγιά. Ακόμα βάζουμε κακτάκια στην αυλή μας, λένε πως τα αγκαθάκια που έχουν αιχμαλωτίζουν την κακιά αύρα και την αποτρέπουν, από το να μπει σπίτι σας.
Τρίτον: Παίρνουμε αγιασμό από την εκκλησιά και ραντίζουμε όλο το σπίτι μας. Αφήνουμε πάντα λίγο και προσθέτουμε νερό για άλλη μέρα και επαναλαμβάνουμε. Λέμε Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά. Για αυτούς που είναι βαθιά θρησκευόμενοι θα τους έλεγα να φέρουν τον παπά να κάνει αγιασμό.
Αυτά για την γλωσσοφαγιά, σας εύχομαι να την διώξετε και να περνάτε καλά.»
Κόκκινες πιπεριές, κακτάκια με αγκαθάκια (που αιχμαλωτίζουν όπως είναι λογικό την κακιά αύρα), οτιδήποτε μπορεί να καθησυχάσει έναν ανήσυχο νου θα χρησιμοποιηθεί, όταν δεν συνειδητοποιούμε πως το άγχος και οι φοβίες δημιουργούνται από μέσα μας, κι όχι απ' το τυχόν κουτσομπολιό.
Πολλοί ψάχνουν Προσευχή του Παϊσιου για τη γλωσσοφαγιά, προσωπικά όμως δεν βρήκα κάποια. Η πιο «έγκυρη» είναι δημοσιευμένη στο Αγιορίτικο Βήμα και δεν είναι και μικρή!
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)
Παναγία τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών.
Βαπτιστά του Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι, ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών, σοι γαρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιόν του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι, ημίν το μέγα έλεος.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστό τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.
Είναι επικίνδυνο να μεταθέτουμε την ευθύνη για τη ζωή μας σε τρίτους, σ' αυτούς που «μας μάτιασαν», σ' αυτούς που «μας γλωσσόφαγαν», σαν να μην έχουμε εμείς οι ίδιοι κανέναν έλεγχο του τιμονιού (και του αυτοκινήτου αλλά και της ζωής μας γενικότερα).
Παρότι τα θεωρώ σαχλαμάρες όλα αυτά, αν κάποιος που τα πιστεύει μπορεί να αυτοκαθησυχαστεί με προσευχές και φυτά και αλάτι (που δρουν ως placebo) και να γαληνέψει την ψυχή του βελτιώνοντας την ψυχολογία του, είμαι μαζί του. Υπάρχουν βέβαια άλλοι καλύτεροι τρόποι για να λύνονται -και μάλιστα μόνιμα- τα ψυχικά ζητήματα, αλλά ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει.
Είναι όμως άλλο πράγμα να κάνεις μια προσωπική επιλογή, και άλλο να κατηγορείς στα σοβαρά για το θάνατο ενός ανθρώπου (του Παντελίδη στη συγκεκριμένη περίπτωση) όσους είπαν άσχημα πράγματα γι' αυτόν.
Όχι, δεν γλωσσόφαγαν τον Παντελίδη. Είναι επικίνδυνο να μεταθέτουμε την ευθύνη για τη ζωή μας σε τρίτους, σ' αυτούς που «μας μάτιασαν», σ' αυτούς που «μας γλωσσόφαγαν», σαν να μην έχουμε εμείς οι ίδιοι κανέναν έλεγχο του τιμονιού της ζωής μας...
Όσοι μοίραζαν κατάρες στον Παντελίδη και του εύχονταν ψόφους και καρκίνους, δεν είναι υπαίτιοι για το θάνατό του. Είναι χωρίς αμφιβολία κακοί άνθρωποι, αλλά όχι δολοφόνοι. (Πάντως να σημειωθεί πως όλο αυτό το μίσος και οι κατάρες του ίντερνετ είναι μορφή bullying - και, ναι, αν ο Παντελίδης ήταν πχ. τρομερά ευαίσθητος και είχε αυτοκτονήσει, ίσως μιλούσαμε και για ηθικούς αυτουργούς.)
Η σφαγιαστική κακολόγηση και τα βρισίδια δεν οδηγούν με μεταφυσικό τρόπο ανθρώπους σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Μπορούν να τους πληγώσουν, αν τα μάθουν, αλλά όχι να κυριεύσουν με τρόπο μαγικό τη ζωή τους.
Και είναι κρίμα, εν μέσω ενός τόσο δυσάρεστου και τραγικού θανάτου να χρειάζεται να εξηγούμε τα αυτονόητα.
"Τον γλωσσοφάγατε τον άνθρωπο" είπε και άνοιξε να διαβάσει τα ζώδια ενώ η γειτόνισσα της διάβαζε το φλυτζάνι.
— ντουμ|φάκιν|έιντζελ (@iDominikos) February 18, 2016
Ελλάδα 2016
