__________________
1.
Αγαπητή Λένα, πολύ θα ήθελα να ακούσω κάτι παραπάνω για το θέμα:
«Επίσης πλέον έχω και ιδεολογική αντίρρηση στα τακούνια, οπότε για μένα το θέμα έχει λίγο πολύ λήξει» «Καλέ αμπα μας παίρνεις το μελομακάρονο από το στόμα με αυτή τη δήλωση! Σε παρακαλώ εξήγησε λίγο περισσότερο, ποια είναι η αντίρρηση που έχεις, μπας και απενοχοποιηθούμε κι εμείς;»- Ηelen
Δεν χρειάζεσαι τα δικά μου επιχειρήματα – ούτε κανενός άλλου – για να φοράς ή να μην φοράς τακούνια, και η λέξη «ενοχή» ελπίζω να είναι εκ παραδρομής.
Το καλό με τα τακούνια είναι ότι δίνουν ύψος, και το ύψος επιβάλλεται. Δίνουν εντύπωση μακρύτερου ποδιού, και τονίζουν τις γάμπες και αυτό είναι κολακευτικό οπτικά. Επίσης, τα καλά τακούνια είναι ακριβή υπόθεση, οπότε για τη γυναίκα που τα αγόρασε με τα δικά της λεφτά, είναι και σύμβολο στάτους, και τα σύμβολα στάτους θηλυκού γένους μου αρέσουν.
Ταυτόχρονα τα τακούνια είναι άβολα και κουραστικά, ενώ είναι εκατό τοις εκατό διακοσμητικά. Για κάποιες είναι ζήτημα τιμής να δηλώνουν ότι δεν κουράζονται, αλλά δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για το ποιο παπούτσι είναι πιο άνετο. Επιπλέον είναι κάτι που εφαρμόζεται μόνο στα γυναικεία πόδια, οπότε για να κάνω τη σούμα: τα τακούνια είναι για τις γυναίκες που μεταφέρονται σε αυτοκίνητα, κάθονται όπου πάνε, και ίσως έχουν κι έναν συνοδό για να πιάνονται στις σκάλες και τις κατηφόρες. Από τη μια δηλαδή τονίζουν τον διακοσμητικό χαρακτήρα της γυναίκας μαζί με κορσέδες, τάνγκα και λοιπά εξαιρετικά άβολα εξαρτήματα, σε αντιδιαστολή με τον άντρα που φοράει χρηστικά ρούχα, και πάντα σύμφωνα με τις καιρικές συνθήκες (ενώ το 'καλό' ντύσιμο για τις γυναίκες είναι λεπτό ύφασμα, και τα τακούνια δεν πάνε στη βροχή και το χιόνι). Από την άλλη τονίζουν το ταξικό θέμα. Μια γυναίκα χωρίς αυτοκίνητο και χωρίς λεφτά για ταξί, που θα πάει κάπου που δεν έχει κάπου να καθίσει, θα το σκεφτεί δέκα φορές πριν βάλει θεόρατο τακούνι.
__________________
2.
Στη στήλη Εξομολογήσεις της Lifo, τουλάχιστον 1 στις 3 ιστορίες είναι από κοπέλα που δε μπορεί να δεχτεί ότι, αν και θέλει αγάπη από αγόρι, αυτός δεν της δίνει, κι αυτές κολλάνε εκεί. Τις κατανοώ εφόσον (από όσο θυμάμαι) στην Ελλάδα η γυναικεία σεξουαλική απελευθέρωση δεν έχει ολοκληρωθεί κι έτσι ακόμη ταυτίζουν την έλξη με τον έρωτα. Επίσης βλέπεις πόσο νομίζουν ότι η αξία τους εξαρτάται από τα αγόρια γιατί χρησιμοποιούν λέξεις βαρύγδουπες, όπως "με κατέστρεψες", για να περιγράψουν την ερωτική απόρριψη. Η ερώτησή μου όμως είναι, γιατί νομίζουν ότι η ιστορία τους είναι τόσο ξεχωριστή και γράφουν και γράφουν; Γιατί δε βλέπουν ότι 1 στις 3 Εξομολογήσεις είναι ουσιαστικά η ίδια;!
Η θεματολογία εξηγείται με το αναγνωστικό κοινό της στήλης, αλλά η βεβαιότητα ότι η ιστορία μας είναι μοναδική και δεν μοιάζει με καμία άλλη, είναι συνυφασμένη με το πεπερασμένο των ανθρώπινων δυνατοτήτων: ο κόσμος για τον καθένα είναι αυτό που βλέπει κάθε στιγμή.
__________________
3.
ειναι μαλλον στη φυση μας να συνειδητοποιουμαι τα λαθη μας και ποσο μας κοστισαν κυριως, αφου περασει καιρος και καταλαβουμε τι χασαμε, τη αξια ειχε για εμας και τι κανουμε πλεον. και εξηγουμαι: τον χωρισα..η αληθεια ειναι καπως ξαφνικα, οταν αποφασισα οτι θα παω στη πολη που περασα και δεν θα ειμαστε στην ιδια πολη. τον πληγωσα πολυ μετα. με ειδε να φιλαω αλλον. πλεον δε θελει να ακουει για μενα. πηγα τον βρηκα στην αθηνα απο θεσσαλονικη, χωρις κανενα αποτελεσμα. του εστειλα και μετα απο 1 μηνα, βρεθηκαμε παλι αθηνα και μιλησαμε. μου ειπε πως ολα τα κανω γ τον εγωισμο μου και μονο. πως του χαλασα το καλυτερο καλοκαιρι.πως αν μπορω να κανω κατι ειναι να βελπτιωθω.αλλα εγω δε νιωθω ετσι...απο τη στιγμη που καταλαβα τα λαθη μου, τι σημαινει για μενα τον θελω πολυ..ναι ημουν εγωιστρια, ηθελα να περναει το δικο μου ταποφασεις. και ρωταω τα εξης: δεν πιστευεις οτι αξιζουν οι ανθρωποι μια ευκαιρια ακομα; οσο μεγαλο και αν ειναι το λαθος τους.. 2) θελω να τον διεκδικησω και αλλο, αλλα μου ξεκαθαρησε δε θελει ΚΑΜΙΑ επαφη.ηταν ξεκαθαρος αλλα και εγω νιωθω πιο σιγουρη απο ποτε. θα παλευες εσυ μεχρι τελους για ενα ατομο που σ λεει οτι σε εχει ξεγραψει;- μετανιωμενη
1) Όχι, και βέβαια δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι αξίζουν μια ευκαιρία ακόμα όσο μεγάλο κι αν είναι το λάθος τους. Το ότι εσύ το πιστεύεις δείχνει ότι έχεις κάνει αρκετά βήματα συνειδητοποίησης του δικού σου εγωισμού και των ορίων των άλλων, αλλά έχεις κι άλλο δρόμο. Δεν δικαιολογούνται όλα τα λάθη, μερικά είναι ασυγχώρητα. Ποιος το κρίνει αυτό; Αυτός που λούζεται τις συνέπειες κάθε φορά, εφόσον ερωτηθεί. Εσύ τον ρώτησες, και αυτός δεν έχει καμία πρόθεση να σε δεχτεί. Είσαι τυχερή που είναι τόσο ξεκάθαρος, θα μπορούσε να σου γυρίσει αυτό που έπαθε με το ίδιο νόμισμα και να σε ταλαιπωρήσει πάρα πολύ, ούτε μπορείς να φανταστείς πόσο.
2) Όχι. Και φοβάμαι να ρωτήσω τι σημαίνει «μέχρι τέλους». Μέχρι τα ασφαλιστικά μέτρα; Μέχρι να βρεθεί αυτός στο χώμα κι εσύ στη φυλακή; Η επιμονή σου δεν δείχνει μετάνοια και αγάπη, μια ακόμα μορφή εγωισμού είναι. Πάλι προσπαθείς να περάσει το δικό σου. Αν νοιάζεσαι γι' αυτόν, σεβάσου την απόφαση του και άσε τον ήσυχο. Έχει πολύ δίκιο: αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα, είναι να βελτιωθείς. Έμαθες πολλά πράγματα, κοίτα να τα εφαρμόσεις σωστά την επόμενη φορά.
__________________
4.
Προκαταβολικά να πω ότι μπορεί να το ξέρετε όλοι, εγώ το αγνοώ ως γνήσια τριτοδεσμίτισσα στην καρδιά. Ήθελα λοιπόν να ρωτήσω γιατί δεν μπορούν να συμφωνήσουν όλα τα κράτη πόσα μηδενικά έχει το εκατομμύριο, πόσα το δισεκατομμύριο και πόσα το τρισεκατομμύριο, να τελειώνουμε!
Π.χ. στην Ελλάδα ήξερα ότι το δισεκατομμύριο είναι το 1 ακολουθούμενο από 9 μηδενικά (1.000.000.000 ή 10 στην ενάτη). Ένα τρισεκατομμύριο, πάλι, θέλει 12 μηδενικά (1.000.000.000.000).
Σε πολλές άλλες χώρες όμως (Ρουμανία, Ισπανία, Πορτογαλία,Γαλλία, όλη σχεδόν η Λατινική Αμερική, κ.ά.) , όταν λένε τα μηδενικά του δικού μας τρισεκατομμυρίου τότε εννοούν και μόνο το δισεκατομμύριο! Πόσες φορές με έχουν κοιτάξει σαν ούφο όταν έχει χρειαστεί να χρησιμοποιήσω τέτοια μεγάλα νούμερα, π.χ. στη φράση «στον πλανήτη Γη υπάρχουν περίπου 7 δις άνθρωποι» ..με κοιτάζουν λες και λέω 7 τρις!
Διαβάζω στο google :
«The European standard is that 1 billion = 1,000,000,000,000, but this is no longer commonly used in Britain and any current British news article that mentions billions will mean 10^9, not 10^12. A million have six zeros everywhere, i.e. 1 Million = 1,000,000.»
Εδώ το λέει καθαρά για τη Βρετανία, αλλά πότε θα συνεννοηθούμε όλες οι χώρες;!
Τι μαθαίνει κανείς! Δεν είχα ιδέα.
__________________
5.
Ένας παντρεμένος συνάδερφος 55 χρονών έχει έναν γιο 25 χρονών και μία κόρη 22 χρονών. Την προηγούμενη εβδομάδα έφερε φωτογραφίες από μία οικογενειακή εκδρομή που είχαν κάνει το καλοκαίρι. Τις πέρασε στον υπολογιστή του και μαζεύτηκαν οι υπόλοιποι για να τις δουν. Η κόρη του είναι όμορφη κοπέλα. Στις φωτογραφίες ήταν με το μαγιώ είτε στην παραλία ή στην θάλασσα κολυμπώντας. Ένας άλλος συνάδερφος ήταν δίπλα του και τις έβλεπε. Γυρνάει ο πατέρας της κοπέλας και του λέει με πονηρό ύφος 'τί κοιτάς Γιώργο;'. Εννοούσε 'κοιτάς το μ@#$ την κόρη μου ε Γιώργο;'. Ο Γιώργος δεν απάντησε. Μετά από 5΄ λεπτά τον ξαναρωτάει 'τί βλέπεις Γιώργο στις φωτογραφίες;'' με το ίδιο ύφος. Και πάλι ο Γιώργος δεν απάντησε. Κανείς από τους υπόλοιπους δεν έδωσε σημασία στο ότι ο Γιώργος δεν απάντησε και όλοι σιγογέλασαν και τις δύο φορές, άντρες και γυναίκες.
Φρίκαρα. Είναι δυνατόν;
__________________
6.
Έκανα κάτι φοβερό, κατά λάθος. Πάτησα τη γατούλα μας καθώς έμπαινα στο γκαράζ! Και κλαίω και δεν μπορώ να συνέλθω. Και το χειρότερο, ήταν και τα παιδιά μου,7 & 8 ετών, μέσα στο αυτοκίνητο. Και λένε" η μαμά σκότωσε τη γατούλα μας". Και προσπάθησα να τους εξηγήσω πως ήταν ατύχημα. Και τη θάψαμε τη γατούλα μας στον κήπο μας, και της έβαλαν γράμματα και ζωγραφιές και τροφή, και την αποχαιρετήσαμε...Και δεν μπορώ, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Είναι κι εμένα η πρώτη μου κοντινή απώλεια, τώρα στα 38 μου. Και φταίω. Και δεν το συζητώ με κανέναν γιατί οι δικοί μου έχουν πολλά προβλήματα, σημαντικά...Και πότε θα περάσει ο πόνος; Και τα παιδιά μου; Ένα μέρος της ψυχούλας τους πάντα θα με μισεί;.- Patseli
Δεν θέλω να υποτιμήσω με κανέναν τρόπο αυτό που έγινε, αλλά αν δεν μπορείς να το πεις αυτό στους δικούς σου επειδή έχουν πολλά και σημαντικά προβλήματα, αυτό που έγινε δεν είναι η πρώτη σου κοντινή απώλεια. Αν νομίζεις ότι είναι, ή αν τελικά είναι (παρά τα σημαντικά και πολλά προβλήματα;... αλλά έστω), η ζωή σου έχει μοιράσει εξαιρετικά ευνοϊκά χαρτιά. Τα παιδιά έχουν μια ευκαιρία να καταλάβουν την έννοια του ατυχήματος με έναν αρκετά ήπιο τρόπο σε σχέση με όλα τα ατυχήματα που θα μπορούσαν να βιώσουν για πρώτη φορά. Αν ένα μέρος της ψυχούλας τους σε μισεί για πάντα, δεν θα έχουν καταλάβει τι είναι το ατύχημα, και ένα μέρος της ευθύνης για αυτό θα το έχεις εσύ. Οπότε άσε τα κλάματα γιατί είσαι ο ενήλικας, σκέψου μόνη σου την έννοια του ατυχήματος, κάνε την λιανά μέσα σου, και βοήθησε τα παιδιά σου να καταλάβουν.
Κι άλλο κακό να μην σας βρει, που λέει ο λόγος.
__________________
7.
Αγαπητή Α μπα, χρόνια πολλά και συγχαρητήρια για τη στήλη σου. Αναφορικά με την απάντηση σου στην ερώτηση 7 στις 21/12/2015 στην οποία αναφέρεις μεταξύ άλλων «Η μεγάλη οικονομική άνεση σε κάνει λιγότερο εξαρτημένο από τους άλλους. Δεν έχεις την ίδια ανάγκη για εγγύτητα, για ψυχολογική υποστήριξη, για μονογαμία, για υποσχέσεις. Τα λεφτά χαρίζουν ανεξαρτησία, και η ανεξαρτησία χαρίζει ελευθερία.» Θα ήθελα να μας πεις πως συνδέεται ακριβώς η μονογαμία με την οικονομική κατάσταση κάποιου, γιατί νομίζω κάπου το έχασα...- λεον
Η μονογαμία είναι μια κοινωνική συμφωνία που εξυπηρετεί ορισμένους σκοπούς. Ο σημαντικότερος, μαζί με τη συμβολή της ντροπής και της δαιμονοποίησης της γυναικείας σεξουαλικότητας, είναι μια κάποια εξασφάλιση για τους άντρες ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν είναι δικά τους και όχι κάποιου άλλου. Δεν είναι βέβαια ο μοναδικός, γι' αυτό έχει επιβιώσει για τόσα χρόνια. Η μονογαμία – και ο γάμος - εντάσσει αυτομάτως κοινωνικά και δίνει κάτι σαν βούλα αναγνώρισης και συμμετοχής στην ομάδα. Η ομάδα (η άλλη οικογένεια, και το δίκτυο που την περιβάλλει) και η συμφωνία διατήρησης αυτής της μονογαμικής και αναγνωρισμένης σχέσης δίνει στους συμμετέχοντες ένα ευρύτερο δίκτυο που μπορεί να στηρίξει το άτομο. Η στήριξη μπορεί να είναι οικονομική, αλλά είναι και πολλών άλλων ειδών. Είναι επισκέψεις στο νοσοκομείο για μια αλλαξιά ρούχα. Είναι τα παιδικά πάρτι και οι κοινωνικοποίηση των παιδιών. Είναι η πεθερά που θα βοηθήσει με το νοικοκυριό. Είναι ο πεθερός που θα φέρει κρέας από το χωριό. Είναι οι συμβουλές και οι εμπειρίες που προκύπτουν από επίκτητους συγγενείς, από δικηγόρους μπατζανάκηδες μέχρι τρίτες ξαδέρφες που είναι διορισμένες στην εφορία.
Όσο πιο φτωχός είσαι, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχεις ένα συνεκτικό και δεμένο δίκτυο για περίπτωση ανάγκης (με τον έλεγχο και το κουτσομπολιό και στη στενή παρακολούθηση για τήρηση των κανόνων που σημαίνει αυτό, αλλά όλα έχουν παραπάνω από μια πλευρά).
Όταν είσαι πλούσιος, όλα τα παραπάνω λύνονται με λεφτά. Θες βοήθεια στο νοικοκυριό; Πληρώνεις. Θέλεις κρέας; Αγοράζεις. Θέλεις δικηγόρο; Προσλαμβάνεις. Θέλεις ευνοϊκή ρύθμιση στην εφορία; Την έχεις εξ' ορισμού διότι είσαι πλούσιος. Έτσι δεν έχεις την ίδια ανάγκη να διατηρήσεις μακρόχρονες, στενές σχέσεις με άλλους που έχουν ως κολλητική ουσία τον γάμο σου (δηλαδή μια αναγνωρισμένη μονογαμική σχέση). Αν δεν τα πας καλά με το ταίρι σου, χωρίζεις πολύ πιο εύκολα, γιατί δεν έχεις να χάσεις τίποτα εκτός από την αποτυχημένη σχέση, και η κρίση της κοινωνίας είναι πολύ πιο ελαφριά – και να μην ήταν, αδιαφορείς, γιατί έχεις οικονομική ανεξαρτησία. Για τους ίδιους λόγους έχεις λιγότερα κίνητρα για να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις μια ουσιαστική, βαθιά σχέση που θα φυλάς σαν τα μάτια σου (όχι ότι είναι αδύνατο βέβαια, αλλά έχεις λιγότερα κίνητρα). Οι πλούσιοι όμως συντηρούν με μεγαλύτερη επιμέλεια τις φιλικές και δημόσιες σχέσεις (τα γενέθλια, τα συγχαρητήρια, τα ευχαριστήρια). Όπως είπαμε, όλα έχουν παραπάνω από μια πλευρά. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να πω ότι οι φτωχοί είναι πιο ευτυχισμένοι από τους πλούσιους. Η ευτυχία δεν μετράται σε απόλυτα μεγέθη, και έχει σχέση με τις προσδοκίες του καθένα, παρά με την πραγματικότητα του.
σχόλια