Νεαρή Σύρια έπαιξε μετά από τρία χρόνια πιάνο στον λασπότοπο της Ειδομένης

2

Το ολόλευκο πιάνο τοποθετήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια στο μέσο ενός χωραφιού, που έχει μετατραπεί σε βούρκο από τις βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών, ενώ στη δεξιά πλευρά αυτού λίγες πλαστικές, λευκές καρέκλες περίμεναν τους θεατές σε αυτή τη διαφορετική "έκφραση ζωής" - και όχι παράσταση ή συναυλία, όπως εξηγούσε αργότερα o Ai Weiwei.

Νεαρή Σύρια έπαιξε μετά από τρία χρόνια πιάνο στον λασπότοπο της Ειδομένης Facebook Twitter
ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ


Συνοδευόμενη από τους γονείς της, Σάνα και Νάσερ, συμπατριώτες της και άλλους πρόσφυγες του καταυλισμού, αλλά και υπό το βλέμμα δεκάδων δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ και τηλεοπτικών συνεργείων από κάθε γωνιά του πλανήτη, η 24χρονη έβαλε δειλά  τα δάχτυλά της πάνω στο πιάνο και άρχισε να παίζει μία από τις αγαπημένες της μελωδίες. Κάθε φορά που σταματούσε για να θυμηθεί τον σκοπό, ξανάρχιζε από την αρχή με μεγαλύτερο πάθος, ενώ η συγκίνηση ήταν έκδηλη στο πρόσωπό της.

Νεαρή Σύρια έπαιξε μετά από τρία χρόνια πιάνο στον λασπότοπο της Ειδομένης Facebook Twitter
"Αγαπάει πολύ τη μουσική και το μόνο που θέλει είναι να βρεθεί στη Γερμανία, όπου ζει ο άνδρας της, κι εκεί να μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές της. Οι συνθήκες στο Ντέιρ Εζόρ είναι πλέον ανυπόφορες. Χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρικό και φαγητό να μείνουμε εκεί να κάνουμε τι; Εκεί τα σκεπάζει όλα ο πόλεμος" εξήγησαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι γονείς της νεαρής Σύριας. - ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ


Η Νουρ, από την πόλη Ντέιρ Εζόρ της Συρίας, δεν φανταζόταν ποτέ τρία χρόνια πριν -όταν μέσα στη λαίλαπα του πολέμου αναγκαζόταν να μετακινείται από μέρος σε μέρος και να εγκαταλείψει τη μεγάλη της αγάπη, το πιάνο- ότι η επόμενη φορά που θα ακουμπούσε τα μακριά, λεπτεπίλεπτα δάχτυλά της στα πλήκτρα θα ήταν στον λασπότοπο της Ειδομένης. Εκεί, όπου μια βαριά σιδερόφραχτη πύλη, που επί περίπου μια εβδομάδα παραμένει ερμητικά κλειστή, την κρατά μακριά από τον σύζυγό της, ο οποίος βρίσκεται ήδη στη Γερμανία.

Νεαρή Σύρια έπαιξε μετά από τρία χρόνια πιάνο στον λασπότοπο της Ειδομένης Facebook Twitter
ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ


"Είχα μεγάλη αγωνία αλλά αισθάνομαι πολύ καλά που τελικά ακούμπησα, ύστερα από τρία χρόνια, τα πλήκτρα" είπε στους δημοσιογράφους που την "περικύκλωσαν" στο τέλος.


O Ai Weiwei που κρατούμε ένα μεγάλο νάιλον, μαζί με άλλα τρία άτομα, για να την προστατεύσει από τη βροχή, δήλωσε βέβαιος πως "η Τέχνη είναι αυτή που θα μπορέσει να ξεπεράσει τον πόλεμο και τις πολιτικές που οδηγούν σ' αυτόν".

 


2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καιρός: «Αύριο θα επανεξετάσουμε τη σκοπιμότητα έκδοσης νέας προειδοποίησης» λέει ο Κολυδάς μετά την κατσάδα Ζιακόπουλου

Ελλάδα / Καιρός: «Αύριο θα επανεξετάσουμε τη σκοπιμότητα έκδοσης νέας προειδοποίησης» λέει ο Κολυδάς μετά την κριτική Ζιακόπουλου

«Η αξιοπιστία πρέπει να διαφυλάσσεται, γιατί όταν θα έρθει ένα πραγματικά ακραίο γεγονός, δεν θα μας πιστεύει κανένας» σημείωσε ο Δημήτρης Ζιακόπουλος
LIFO NEWSROOM
Η ξηρασία «τελείωσε» την πατάτα Νάξου: «Δραματική η κατάσταση», λένε οι παραγωγοί

Ελλάδα / Η ξηρασία πλήττει την πατάτα Νάξου: «Δραματική η κατάσταση», λένε οι παραγωγοί

Φέτος φυτεύτηκαν 200-300 στρέμματα, που είχαν νερό από γεωτρήσεις και δεν φθάνουν ούτε για οικιακή χρήση - Μόλις 10 λεπτά έχει βρέξει προς το παρόν - Ξεράθηκε όλη η παραγωγή του Σεπτεμβρίου
LIFO NEWSROOM

σχόλια

2 σχόλια
Χμμ, χωρίς ίχνος ρατσισμού/εθνικισμού/ξενοφοβίας. Το σκηνικό με ξεπερνά. Η φίλτατη Νουρ επέλεξε να βρίσκεται στον «λασπότοπο της Ειδομένης»,καθώς λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα υπάρχει οργανωμένο hot spot. O λόγος που βρίσκεται μακριά από τον σύζυγό της δεν είναι «η βαριά σιδερόφραχτη πύλη», αλλά το γεγονός, πως απ΄οτι φαίνεται ζούμε το παράδοξο να εγκαταλείπουν πρώτα οι άντρες την εμπόλεμη χώρα και έπειτα οι γυναίκες και τα παιδιά. Διαβάζω, διαβάζω αλλά πουθενά δεν βλέπω πέρα από φρούδες ελπίδες και ουτοπικά όνειρα ένα σοβαρό άρθρο. Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποί στην Ευρώπη; Τι μέλλον έχει ένας αμόρφωτος άνθρωπος στην Γερμανία; Που ακόμη κι αν έχει κάποιο τίτλο σπουδών αυτό δεν σημαίνει πως πληροί τα ευρωπαϊκά στάνταρ. Για πόσο καιρό θα αντέξει μια χώρα να τους συντηρεί; Και με ποιο πολιτικό κόστος; Πως να δεχτεί ο μέσος ευρωπαίος που ζει στα όρια της φτώχειας, πως η χώρα του επενδύει δισ. για κάποιους «ξένους»; Φυσικά να τους βοηθήσουμε, αλλά είναι τελικά η μετεγκατάσταση τους στην Ευρώπη λύση; Η μήπως θα δημιουργήσει νέα προβλήματα;
Να κανουνε τι ;;; Η χωρα τους βρισκεται σε πολεμο και ρωτανε τι να κανουνε ;;; Ο δε κινεζος λεει "η τεχνη θα κερδισει τον πολεμο και τις πολιτικες που τον δημιουργουνε". Μα τεχνη υπηρχε πριν τον εμφυλιο στη Συρια, καθε χωρα που βρεθηκε 'η βρισκεται σε εμπολεμη κατασταση ειχε και εξακολουθει να εχει τεχνη. Επισης τεχνη υπαρχει - ως επικοινωνια - ακομη και μεταξυ χωρων που βρισκονται σε ψυχρο πολεμο ( πχ ΗΠΑ-Περσια ). Παρ ολα αυτα η τεχνη ουτε σταματησε, ουτε θα σταματησει ποτε κανεναν πολεμο με την εξασκηση της. Αυτο το ξερουν καλα οι εβραιοι λατρεις της γερμανικης τεχνης ( πολλοι απ αυτους πιανιστες ). Αυτες οι σκεψεις βρισκονται μονο στο μυαλουδακι του τρομερα αμφιλεγομενου κινεζου ( πολλοι τον θεωρουνε την καλλιτεχνικη Φαλουν-Γκονγκ - με οτι αυτο συνεπαγεται των σπονσορων του, if you know what I mean )...Μονο ο αθλητισμος εχει καταφερει να σταματησει πολεμους ( αρχαιοι ολυμπιακοι, το ποδοσφαιρο στην περιπτωση Πελε, κοκ )Βρεχει πολυ προπαγανδα τελευταιως και δε ξερω γιατι...