Στο σημερινό «Α μπα»: ευκαιρία για νέα αρχή, ή βαρεμάρα;

Στο σημερινό «Α μπα»: ευκαιρία για νέα αρχή, ή βαρεμάρα; Facebook Twitter
60

 

__________________
1.

Γιατί όταν μιλάμε για δικαιώματα ομοφυλόφιλων, οι άνθρωποι αμέσως φαντάζονται έναν άνδρα κι όχι μια γυναίκα; Το έχω προσέξει σε συζητήσεις αλλά εύκολα θα κόψεις αντιδράσεις και σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα που δουλεύεις αλλά και σε άλλες. Όταν, για παράδειγμα, ψηφιζόταν με καθυστέρηση από την υπόλοιπη Ευρώπη το σύμφωνο συμβίωσης στην Ελλάδα, όλες οι φωτογραφίες και τα σχόλια των αναγνωστών αφορούσαν σε άνδρες. Σήμερα άφησα ένα σχετικό σχόλιο κάτω από ένα άρθρο της Lifo που έλεγε για τα δικαιώματα των διεμφυλικών στη Νέα Υόρκη κι ο αριθρογράφος ως παράδειγμα επέλεξε να δώσει ότι οι εργοδότες εκεί θα πρέπει να αποκαλούν «κυρία» κι όχι «κύριο» μια τρανσέξουαλ γυναίκα(που γεννήθηκε άνδρας)· συγνώμη, αλλά θα μπορούσε να πει ότι οι εργοδότες θα πρέπει να αποκαλούν «κύριο» κι όχι «κυρία» έναν τρανσέξουαλ άνδρα(που γεννήθηκε γυναίκα)!

Τι συμβαίνει;

Για τον ίδιο λόγο που φανταζόμαστε άντρα όταν λέμε «άνθρωπος».

__________________
2.


Πιστεύεις πως αν η γυναίκα είναι ομορφότερη και πιο μορφωμένη από τον άντρα, η σχέση είναι καταδικασμένη επειδή αυτός θα τη ζηλεύει; Είμαι με ένα παιδί εδώ κ ένα χρόνο και πολύ ερωτευμένη. Αντικειμενικά είμαι αρκετά πιο όμορφη από αυτόν και πιο μορφωμένη (όχι επειδή αυτός είναι αμόρφωτος -κάθε άλλο-, αλλά επειδή εγώ είμαι παραμορφωμένη). Και οι γονείς μου πάνε απίστευτη κόντρα σε αυτή τη σχέση επειδή στην πορεία λένε θα μου βγάλει ο τύπος τρελές ζήλειες και θα με καταστρέψει ή θα καταλήξω χωρισμένη με παιδί και αυτό θα με πάει πίσω στην καριέρα μου. Κ απορούν κιόλας πώς δεν βλέπω αυτή την αυτονόητη αλήθεια και έχω πέσει με τα μούτρα. Είναι όντως τόσο αυτονόητη αυτή η αλήθεια; Γιατί με το μπίρι μπίρι έχω αρχίσει να την πιστεύω και να φοβάμαι, παρόλο που ο φίλος μου δεν μου έχω δώσει κανένα τέτοιο δείγμα γραφής...- C'est la vie

Η συμβατότητα είναι πολύ σημαντικός παράγοντας στην μακροβιότητα ενός ζευγαριού, ναι. Το «συμβατοί» δεν σημαίνει «ολόιδιοι» ή «βγαλμένοι από το ίδιο εργοστάσιο με παραπλήσιο σειριακό αριθμό». Σημαίνει αρμονία που προκύπτει – μεταξύ άλλων, και κυρίως χωρίς προσπάθεια – από την παρόμοια ανατροφή και τις παρόμοιες παραστάσεις, που μπορεί να είναι στέρεες βάσεις για κοινό μελλοντικό όραμα, κάτι που διευκολύνει πολύ.


Η διαφορά στην εμφάνιση είναι λιγότερο σημαντικός παράγοντας από τη μόρφωση επειδή η ομορφιά λήγει, επειδή είναι σχετική, και επειδή επηρεάζεται από την γοητεία. Η μόρφωση, από την άλλη, δεν μετριέται σε αριθμό πτυχίων. Αν ο ένας έχει τρία πτυχία από το πανεπιστήμιο Τραμπ και ο άλλος έχει ένα βασικό πτυχίο από το Χάρβαρντ, ας πούμε, ο αριθμός δεν λέει τίποτα. Επίσης αν κάποιος έχει διδακτορικό στην ιστορία της τέχνης και πιστεύει ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό, ενώ ο άλλος έχει τελειώσει το λύκειο και μπορεί να καταλάβει και να εξηγήσει και σε άλλον τη σχέση του χρηματιστηρίου με την τσέπη του καθένα μας, τα τυπικά προσόντα και πάλι δεν έχουν σημασία.


Οι γονείς σου υποθέτω ότι βλέπουν τους τύπους και όχι την ουσία, κι εσύ από τη μεριά σου δεν έχεις σκεφτεί ακόμα ούτε τους τύπους, ούτε την ουσία. Απάντησε στην ερώτηση: γιατί είσαι ερωτευμένη μαζί του, και μάλιστα πολύ; Βρες τις λέξεις για να το εκφράσεις. Αυτή είναι η απάντηση στον εαυτό σου, και αυτή είναι και η απάντηση και για τους γονείς σου, αν και δεν χρειάζεται να εξηγείσαι για τις αποφάσεις της ζωής σου, μεγάλη κοπέλα είσαι.

__________________
3.


Α, ΜΠΑ

Αναρωτιέμαι, πόση ώρα σου παίρνει να απαντήσεις σε ένα ά,μπα (7 ερωτήσεις). Μου αρέσουν πολύ οι απαντήσεις σου και αναρωτιέμαι πόσο χρόνο χρειάζεται. Φιλιά, Κατερίνα

Η αλήθεια είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο χρόνο χρειάζομαι. Ώρες. Δύο, τρεις, τέσσερις μερικές φορές, ακόμη και παραπάνω. Αλλά δεν είναι συνεχόμενες. Συνήθως διαβάζω μια ερώτηση και μετά τη σκέφτομαι ενώ κάνω άλλα πράγματα. Η ουσία της απάντησης έρχεται ξαφνικά και σχετικά σύντομα, αλλά είναι ενστικτώδης, μετά ψάχνω λόγια για να τη στηρίξω.


__________________
4.


θεωρεις οτι ενας ψυχολογος θα ηταν χρησιμος σ ενα ατομο που παρεξηγειται ευκολα;θα ειχε αποτελεσμα στο ν αλλαξει αυτο;

Αν το άτομο αυτό είναι έτοιμο να κάνει την σκληρή δουλειά που απαιτείται για να δει κατάματα τα κουσούρια και τις αδυναμίες του, να καταλάβει τον μηχανισμό που το κάνει να φέρεται έτσι, και έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της αλλαγής του, και βέβαια.

__________________
5.


Γεια σου Λένα!
Πρόκειται να ταξιδέψω στην Αμερική (όχι σύντομα) και έχω μεγάαααλο πρόβλημα με τον χρόνο που πρέπει να περάσω στο αεροπλάνο. Δεν αντέχω ούτε τα 3ωρα ταξίδια εντός Ευρώπης, με το υπερατλαντικό 9ωρο τι θα κάνω;;; Εκτός του ότι βαριέμαι αφάνταστα, το οποίο κάπως καταπολεμάται, με το πιο-άβολα-σχεδιασμένο-και με λιγοστό χώρο κάθισμα τι κάνεις;; Γενικά πιστεύω ότι οι θέσεις στα λεωφορεία και στα αεροπλάνα σχεδιάστηκαν από κάποιον που του δόθηκε η εντολή 'κάντους να είναι άβολα και να υποφέρουν'. Ειδικά το σημείο που κανονικά θα έπρεπε να στηρίζει το λαιμό, είναι φτιαγμένο έτσι ώστε ο λαιμός να βρίσκεται στον αέρα και να πιάνεσαι σε 10'. Μόνο εγώ το βλέπω αυτό;!;! Λοιπόν τι tips έχεις να μου δώσεις;- Manhattan here I come

Αν το βλέπεις μόνο εσύ; Κάπως αφελής η ερώτηση. Εννοείται ότι από κάποιον δόθηκε η εντολή να υποφέρουμε όσο πιο πολύ γίνεται, ώστε να μας φαίνεται αυτή η κατάσταση αυτονόητη και να μην επαναστατούμε όταν μας ζητούν λεφτά για οτιδήποτε, από το wifi μέχρι τα επιπλέον εφτά εκατοστά για τα πόδια.


Δυστυχώς το μόνο ουσιαστικό που μπορείς να κάνεις είναι να πληρώσεις τα πενταπλάσια για να πας σε μπίζνες κλας. Επειδή αυτό αποκλείεται (αν μπορούσες να πας δεν θα ρωτούσες γιατί είναι τόσο άβολα τα καθίσματα), οι συμβουλές που θα σου δώσω είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Μολαταύτα, αξίζει να δώσεις παραπάνω λεφτά για μια πτήση που φεύγει φυσιολογική ώρα, δηλαδή όχι στις έξι το πρωί, για να γλιτώσεις λίγο τζετ λαγκ. Όσο πιο ξεκούραστη μπεις στο αεροπλάνο, τόσο καλύτερα θα αντέξεις το βασανιστήριο της καρέκλας. Φρόντισε να μην είσαι σε μεσαία θέση, και διάλεξε αυτό που σε βολεύει περισσότερο, διάδρομο ή παράθυρο (και τα δύο έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, είναι προσωπική επιλογή). Φόρεσε άνετα ρούχα που αναπνέουν, δηλαδή βαμβακερά, και μαλακά, φαρδιά παπούτσια. Πάρε έξτρα κάλτσες και ενυδατική για χέρια, πρόσωπο και χείλια γιατί ξεραίνεσαι πολύ και δεν το καταλαβαίνεις. Πάρε ένα μεγάλο μπουκάλι νερό πριν μπεις στο αεροπλάνο, γιατί τα δίνουν σε δαχτυλήθρες. Πάρε αν σε βολεύει αυτό το μαξιλαράκι που τυλίγεται γύρω από το λαιμό, που είναι για τις πτήσεις, αλλά κάνε έρευνα γιατί δεν είναι όλα ίδια, βρες το υλικό και την αντίσταση που σε βολεύει. Οι ωτοασπίδες βοηθούν, όπως και τα ακουστικά που μειώνουν τον εξωτερικό ήχο.


Κι όλα αυτά να κάνεις μαζί, οι υπερατλαντικές πτήσεις είναι μεγάλη κούραση. Το καλό είναι ότι όταν τελειώσει το ταξίδι θα είσαι στη Νέα Υόρκη (και μετά θα είσαι μια ώρα όρθια στην ουρά για τον έλεγχο διαβατηρίων).

__________________
6.


Αγαπητή Α, μπα, γεια σου!
Το πρόβλημά μου είναι το εξής: νιώθω πως σαν άνθρωπος δίνω συχνά την εντύπωση πως είμαι απίστευτα βαρετή. Δεν ανοίγομαι εύκολα, φοβάμαι πως, αν ανοίξω το στόμα μου, θα πετάξω βλακεία, δεν εκφέρω εύκολα την γνώμη μου μεγαλοφώνως, αυτολογοκρίνομαι σε βαθμό κακουργήματος και, γενικά, καταφέρνω να περνάω σχεδόν πάντα απαρατήρητη. Δεν είμαι δηλαδή ο άνθρωπος που θα συναντήσεις και θα πάθεις πλάκα με την προσωπικότητά του. Οι φίλες μου μού λένε πως φταίω εγώ, που δεν ανοίγομαι εύκολα σε παρέα και που, ενώ έχω πράγματα να πω, κάθομαι στην γωνίτσα μου και μόνο ακούω. Το θέμα είναι πως πολλές φορές (ασχέτως θέματος) νιώθω ανεπαρκής, πιστεύω πως τα όσα έχω να πω είναι άνευ σημασίας, άσε που όταν βρίσκομαι με άτομα πιο εξωστρεφή και δυναμικά νιώθω να καπελώνομαι χειρότερα και τότε είναι που κλείνομαι τελείως στον εαυτό μου και περιορίζομαι στον ρόλο του ακροατή. Τι να κάνω για να αλλάξω αυτή την κατάσταση; Γενικά, προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο μπορώ για θέματα κοινωνικά/ πολιτικά κ.ο.κ., μου αρέσει πολύ η λογοτεχνία και οι τέχνες γενικά, δεν είναι ότι δεν έχω ενδιαφέροντα. Όταν όμως χρειαστεί να εκφράσω όλα αυτά που έχω στο κεφάλι μου, κάπου σκαλώνει το πράγμα και είναι σαν να μην μπορώ να τα εξωτερικεύσω. Πώς διορθώνεται η κατάσταση;- Ελένη

Η συμβουλή που δίνουν οι φιλενάδες σου είναι σίγουρα με κάθε καλή πρόθεση, αλλά είναι σαν πίνακας του Έσερ. Σου λένε ότι για να μην κάθεσαι αμίλητη στη γωνία σου και για να μην περνάς απαρατήρητη, πρέπει να μην κάθεσαι αμίλητη στη γωνία σου. Θαυμάσια, το λύσαμε.


Το πρώτο που πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις είναι να δεχτείς ότι δεν μπορεί να είναι όλοι οι άνθρωποι εξωστρεφείς, και αν δεν είσαι ένας από αυτούς, δεν τρέχει τίποτα. Υπάρχει χώρος στη γη και για τους πιο ντροπαλούς, για τους ανθρώπους που δεν ευδοκιμούν σε μεγάλες παρέες και προτιμούν πιο περιορισμένους αριθμούς. Όχι μόνο δεν χρειάζεται να το αλλάξεις αυτό, αλλά θα έπρεπε να είσαι απολύτως εντάξει με αυτή σου την κατάσταση. Αλίμονο αν ζούσαμε σε έναν κόσμο γεμάτο με εξωστρεφή και δυναμικά άτομα, εκτός από βαρετά, θα ήταν και εντελώς ανυπόφορα.


Το δεύτερο που θα σου έλεγα είναι ότι φαίνεται σα να νομίζεις ότι είσαι κάποια εξαίρεση, ενώ περιγράφεις κάτι πολύ συνηθισμένο. Οι δυναμικοί και οι εξωστρεφείς δεν είναι η πλειοψηφία των ανθρώπων. Οι περισσότεροι άνθρωποι αμφιβάλλουν πάρα πολύ, διστάζουν, ντρέπονται, νιώθουν ότι λένε βλακείες. Άλλο τι βλέπεις εσύ, και άλλο τι έχει ο καθένας στην ψυχούλα του. Αυτό ισχύει ίσως ακόμη περισσότερο για τους φωνακλάδες και τους «δυναμικούς», όπως λες. Μπορεί να είναι άνετοι. Μπορεί όμως να χρειάζονται οπωσδήποτε τον θαυμασμό των άλλων, και αν δεν τον διεκδικούν κάθε δευτερόλεπτο, φοβούνται ότι θα σταματήσουν να υπάρχουν.


Ως εδώ, καλά. Πρόβλημα που πρέπει να λύσεις έχεις αν νομίζεις ότι ό,τι και να πεις, ό,τι κι αν σκέφτεσαι, ό,τι κι αν είσαι, είναι χαζομάρα, και όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι από σένα. Σε αυτή την περίπτωση, δεν αρκεί να έχεις ενδιαφέροντα. Πρέπει να έχεις επιχειρήματα. Τα επιχειρήματα δεν ταυτίζονται με τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις. Δεν αρκεί να ξέρεις ποιες εκθέσεις υπάρχουν αυτή την περίοδο, αλλά σε ποια θέλεις να πας, και κυρίως, γιατί. Ενδιαφέροντες είναι οι άνθρωποι που έχουν προσωπική άποψη. Τα ενδιαφέροντα, χωρίς την προσωπική γνώμη, οι άλλοι τα βαριούνται. Τα ενδιαφέροντα τα βλέπουν και στο google.


Η σούμα είναι: μίλα με τον εαυτό σου και πες του τι σου αρέσει, αλλά κυρίως, γιατί σου αρέσει. Διάβασε τι αρέσει σε ανθρώπους που η γνώμη τους έχει σημασία. Μην πιέζεις τον εαυτό σου να γίνει κάτι που δεν είναι. Προσπάθησε να βρεις πού και με ποιους αισθάνεται πιο άνετα. Κάνε μικρά βήματα προς τα εκεί, και μην περιμένεις να γίνεις ξαφνικά – ή και πολύ αργά – άλλος άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις, αυτό που χρειάζεται είναι να βρεις την ομάδα σου, ανθρώπους που είναι σαν κι εσένα. Καλή επιτυχία.

__________________
7.


Καλησπέρα Α,μπα,
Μετά από πολλά πρωινά που διαβάζω τι γράφουν οι άλλοι και τι απαντάς εσύ, είπα να στείλω κι εγώ μιας και τα λες πολύ ωραία, με επιχειρήματα, με λογική Και ευαισθησία. Είμαι κοπέλα 32 χρονών, ελεύθερη και ζω τα τελευταία 8 χρόνια στην Ισπανία. Έχω αλλάξει δύο δουλειές και οι δύο σε πολύ καλές ( = ικανοποιητικές απολαβές για τα δεδομένα και συμπεριφορές αφεντικών σωστές) εταιρείες. 'Ελα μου όμως που αυτή η δεύτερη δουλειά που έχω τώρα δε με γεμίζει, είναι που έχω κουραστεί και από τη ρουτίνα της πόλης...και από το γεγονός ότι έναν άνθρωπο να ταιριάξω (ερωτικά μιλάω, φίλους έχω και είμαι χαρούμενη γι᾽ αυτό) δεν έχω βρει. Οπότε σκέφτομαι ότι πρέπει να κάνω το βήμα και να αλλάξω τομέα, να βρω δουλειά σε κάτι που μου αρέσει πραγματικά, όπως είναι ο πολιτιστικός τομέας. Αγγελίες κοιτάω (όχι και σαν τρελή) αλλά αποθαρρύνομαι γιατί ζητάνε προϋπηρεσία στον τομέα. Εγώ πάλι 0 προϋπηρεσία, ούτε καν εθελοντισμό (σε αυτό φταίω, το αναγνωρίζω). Σκέφτομαι οπότε να κάνω ένα μεταπτυχιακό σε άλλη χώρα με τα χρήματα που πήρα σαν αποζημίωση από την προηγούμενή μου δουλειά. Είναι πολύ μεγάλο ποσό που στην εποχή που ζούμε (κρίση, ανασφάλεια για το μέλλον από θέμα δουλειάς) μου δημιουργούνται τύψεις να το σπαταλήσω (με τους φίλους και οικογένεια όταν το συζητάω χρησιμοποιώ το ρήμα επενδύω). Όπως καταλαβαίνεις έχω τις δικές μου φοβίες που ενισχύονται από τις αντιδράσεις των κοντινών μου ανθρώπων όταν τους το αναφέρω. Οι περισσότεροι φυσικά λένε είναι πολλά λεφτά χωρίς εξασφαλισμένη δουλειά, θα αφήσεις μία καλή θέση, και μήπως αντί σπουδές να επικεντρωθείς στο να βρεις κάποιον που μάλλον το κενό του είναι που σε ωθεί να σκέφτεσαι για άλλα, κλπ. Έχω σκεφτεί και να κοιτάξω εδώ εθελοντικά να πηγαίνω κάπου για λίγες ώρες αλλά ειλικρινά στη συγκεκριμένη φάση και με την ηλικία μου (δε θα έπρεπε να το νιώθω αλλά θεωρώ ότι είναι ένα μικρό εμπόδιο) θεωρώ ότι καλύτερα να δοθώ ολοκληρωτικά (μάστερ full time) παρά να προσπαθώ με ημίμετρα. Αντί για ερώτηση, λοιπόν θα ήθελα τη γνώμη σου σε αυτό το θέμα μιας και δε με ξέρεις και θα είσαι αντικειμενική (είναι μεγάλο το κείμενο αλλά προσπάθησα να σου δώσω αρκετά στοιχεία).
Ευχαριστώ πραγματικά πολύ εκ των προτέρων.

Είναι λάθος που δεν κοιτάς και αγγελίες σαν τρελή. Νομίζω ότι είναι λάθος που δεν κάνεις αιτήσεις για δουλειές επειδή έχεις μηδέν προϋπηρεσία. Κάνε, ποτέ δεν ξέρεις τι ζητάνε αυτοί που τις βάζουν, εξάλλου έχεις προϋπηρεσία, σε άλλη δουλειά, δεν είναι μηδέν αυτό, σε καμία περίπτωση. Ενώ κάνεις όλα αυτά, πρέπει να εκπαιδεύεις παράλληλα τον εαυτό σου για τη δουλειά που ονειρεύεσαι. Η γνώση δεν υπάρχει μόνο στα πανεπιστήμια.


Και τώρα, το ερώτημα, γιατί τα λες κάπως μπερδεμένα. Έτσι όπως τα γράφεις είναι σα να θέλεις να αλλάξεις δουλειά χωρίς να ξέρεις γιατί. Αν σου φταίει κάτι, και δεν ξέρεις τι σου φταίει, και λες «ας κάνω μια γιγαντιαία αλλαγή στη ζωή μου με μεγάλο ρίσκο, μπορεί αυτό να μου φταίει», είναι φυσικό να έχεις αντιδράσεις από τους άλλους και να σε επηρεάζουν αυτές οι αντιδράσεις, διότι μέσα σου δεν έχεις ξεκαθαρισμένο το τι θέλεις. Από την άλλη λες ότι ο πολιτιστικός τομέας είναι κάτι που πάντα ήθελες, οπότε δεν ξέρω τι να υποθέσω. Αν το ήθελες πάντα, γιατί δεν το έκανες;


Αν είχες ξεκάθαρες απαντήσεις σε όλα αυτά, η ιδέα να κάνεις ένα μεταπτυχιακό προς την κατεύθυνση που θέλεις είναι πολύ καλή ιδέα, αρκεί να είναι ένα αξιοσέβαστο μεταπτυχιακό που αποδεδειγμένα δίνει εφόδια για εξέλιξη (όταν λέμε αποδεδειγμένα, τι ποσοστό φοιτητών βρίσκει δουλειά μετά, και πού, και με πόσα λεφτά), αρκεί να ξέρεις σε τι είδους δουλειά θα μπορούσε να σε οδηγήσει (πολύ συγκεκριμένα, δεν δέχομαι απάντηση «στον πολιτιστικό τομέα») και αρκεί να έχεις δει αναλυτικά τον οδηγό σπουδών και να είσαι βέβαιη ότι μπορείς να τα βγάλεις πέρα.

60

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ