__________________
1.
Έχω τα ίδια μαλλιά με τα δικά σου και δεν ξέρεις πόσο συμφωνώ με τις συμβουλές που έδωσες για τις μπούκλες! Αλλά να τα κόβεις μόνη σου; Πώς; Πες μας σε παρακαλώ!- Θάλεια
Είναι κάπως δύσκολο να το περιγράψω με λόγια, θέλει βίντεο. Μολαταύτα θα το προσπαθήσω: κόβεις πάντα σε στεγνά μαλλιά. Κόβεις σε σκάλες, ως εξής: Ξεκινάς από την κορυφή του κεφαλιού. Πιάνεις τούφα, την στριφογυρίζεις, και κόβεις λίγο, υπό γωνία, 45 μοιρών και μεγαλύτερη ακόμα. Τινάζεις την τούφα και επαναπροσδιορίζεις την κατάσταση.
__________________
2.
A, μπιτσα μου,
Σήμερα πάνω σε μία συζήτηση που είχα με τον φίλο μου, επειδή ζήτησε την γνώμη μου, προσπάθησα να του δείξω ευγενικά ότι μερικές φορές γίνεται αούγκανος στην συμπεριφορά του και δεν είναι μικρό παιδί. Εκεί του έφερα παραδείγματα από την κοινή μας ζωή. Τότε λοιπόν, μου απάντησε πως μερικά από αυτά συμβαίνουν επειδή λέει είναι «σκατάνθρωπος» ενώ εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Έμεινα κι εγώ που λες, προσπαθώντας όχι μόνο να τον ψυχολογήσω εκείνη την στιγμή, αλλά και να καταλάβω την σύνδεση της προηγούμενης συζήτησης με την δήλωση του. Τον ρώτησα κι εγώ ούσα ελαφρώς συγχυσμένη, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, τι δουλειά έχει ένας «σκατάνθρωπος» μ' έναν καλό άνθρωπο. Εκείνος μου απάντησε ότι μέσα από τον καλό άνθρωπο, δηλαδή εμένα, προσπαθεί να βρει τον καλό άνθρωπο μέσα του. Μπορείς να μου σχολιάσεις τον τρόπο σκέψης του; Γιατί νομίζω πως άκουσα μία φωνούλα μέσα μου να μου λέει πως αυτό δεν είναι καλό. Όχι μόνο για την αρνητική εικόνα που έχει για τον εαυτό του, αλλά και για το ότι προσπαθεί να βρει κάτι τόσο σημαντικό για εκείνον από μία σχέση με μία κοπέλα που δεν είμαστε και χρόνια μαζί. Εγώ θα πω πως τώρα γνωριζόμαστε στην ουσία. Μέχρι στιγμής πάντως, παρότι δεν έχω επαληθεύσει την δήλωσή του, ρωτάω τον εαυτό μου, τι δουλειά έχει ένας καλός άνθρωπος μ' έναν "σκατάνθρωπο". – μπερδευτήκαμε
Αναλύεις υπερβολικά πολύ μια κουβέντα, μια φράση, μια λέξη. Τα λόγια είναι λόγια. Ο καθένας εννοεί κάτι άλλο με την ίδια λέξη, και τις περισσότερες φορές μιλάμε και βγάζουμε αέρα, καλύπτουμε κενά σιωπής, δεν κάνουμε κάποια συνειδητή προσπάθεια να επικοινωνήσουμε. Σημασία έχει τι κάνει, όχι τι λέει.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι φέρεται αγενώς, και όχι σύμφωνα με την ηλικία του, και αυτό δεν έχει να κάνει με το πόσο καλός ή κακός χαρακτήρας είναι. Υπάρχουν άπειροι πραγματικά σκατάνθρωποι που ξέρουν πώς να πιουν τσάι με τη Βασίλισσα χωρίς να κάνουν ούτε ένα faux pas. Η απάντηση περί σκατάνθρωπου μοιάζει με δικαιολογία «βαριέμαι να προσπαθήσω, δεν θα αλλάξω, και μη με ζαλίζεις γιατί κοίτα πόσο γλυκούλης είμαι που έβγαλα ολόκληρη θεωρία για το πόσο καλή είσαι». Στάχτη στα μάτια σου έριξε, και τον πήρες στα σοβαρά.
__________________
3.
«Εκπλήσσεσαι με τους ανθρώπους ή πια περιμένεις τα πάντα απο αυτούς όποτε δεν ξαφνιάζεσαι και δεν στεναχωριέσαι? - Εκπλήσσομαι συνέχεια. Νομίζω ότι περιμένω τα πάντα, αλλά συνεχώς αποδεικνύεται ότι δεν είμαι αρκετά προετοιμασμένη. Όταν λέμε όμως «τους ανθρώπους», εννοώ το ανθρώπινο γένος, όχι τους κοντινούς μου ανθρώπους. Από αυτούς δεν περιμένω τα πάντα, περιμένω τα καλύτερα, και είτε δεν εκπλησσόμαστε πια γιατί γνωριζόμαστε καλά και ο καθένας ξέρει τα χαΐρια του άλλου, είτε εκπλήσσομαι θετικά. Θέλει χρόνια για να φτάσει κανείς σε αυτή την κατάσταση και είναι μεγάλη η ευχαρίστηση όταν την κατακτά.» πως το πετυχες αυτο;;
Αυτό δεν το πετυχαίνει κάποιος με ενεργητική προσπάθεια. Γίνεται με παθητικό τρόπο, αν το πάρει απόφαση να σταματήσει να συντηρεί σχέσεις και φιλίες που δεν είναι και πολύ σπουδαίες. Ακόμα και μέτριες.
__________________
4.
Πιστεύεις ότι στην ίδια ακριβώς ερώτηση θα απαντούσες με διαφορετικό τρόπο μετά από τρία, πέντε ή δέκα χρόνια; Ευχαριστώ :)- Τιρκουάζ
Ελπίζω πως όχι. Αλίμονο αν κουβαλάω τα ίδια μυαλά σε δέκα χρόνια και δεν έχω βελτιωθεί αναλόγως.
__________________
5.
θα ηθελα να ρωτησω αν γνωριζεις πως αντιμετωπιζουν οι γυναικες το προβλημα των αραιων μαλλιων στις αλλες χωρες του κοσμου(αμερικη,ευρωπη) εκτος απο τη μεταμοσχευση..Γιατι στην ελλαδα η περουκα θα πρεπει να φορας η απλα να δεχτεις το εμφανισιακο προβλημα..- pugina
Μου φαίνεται εξαιρετικά απίθανο να υπάρχουν τεχνικές που είναι άγνωστες στην Ελλάδα. Εντάξει, περνάει κρίση η χώρα, αλλά εξακολουθεί να είναι ανάμεσα στις πλούσιες χώρες της γης.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα,
Ζω στο εξωτερικό εδώ και 4 χρόνια. Εδώ και 6 μήνες είμαι σε σχέση με έναν ντόπιο. Αυτός είναι 35 και εγώ 30 και είμαστε πολύ ερωτευμένοι. Είμαι ευτυχισμένη με τη σχέση μου. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχω αποκλείσει το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ελλάδα. Στα πρώτα μας ραντεβού με ρώτησε αν θα γυρίσω σύντομα και του είπα την αλήθεια. Ότι σκοπεύω να μείνω 2-3 χρόνια ακόμα αλλά μετά δεν ξέρω τι θα κάνω. Έκτοτε δεν το ξαναθίξαμε. Τότε μου φάνηκε άκαιρο να αναλύσω το πλάνο της ζωής μου με έναν άνθρωπο που μόλις γνώρισα. Πλέον αρχίζω να βλέπω προοπτική ζωής σε αυτή τη σχέση και νιώθω τύψεις που δεν ανοίγω το θέμα μιας και σκεφτόμαστε να συγκατοικήσουμε. Τότε ήταν πολύ νωρίς να το θίξω, αλλά μήπως όσο περνάει ο καιρός γίνεται πολύ αργά;
Επίσης δεν θέλω να τον φέρω ενώπιον μιας μονομερούς απόφασης πάνω σε κάτι που δεν γνωρίζει. Εγώ έχω όλη την πληροφορία γιατί έχω ζήσει και στις δυο χώρες. Αυτός δεν έχει έρθει Ελλάδα ούτε για διακοπές (θέλουμε να έρθουμε το καλοκαίρι). Πώς να τον ρωτήσω αν θα ήθελε να ζήσει κάπου τελείως άγνωστα; Από την άλλη αν περιμένω ως το καλοκαίρι ίσως να σκεφτεί ότι τον μανιπουλάρω και είχα κρυφό πλάνο. Μήπως όντως τον μανιπουλάρω αφού δεν το συζήτησα στην αρχή της σχέσης;
Δεν έχω πάρει ούτε η ίδια κάποια απόφαση για το τι θέλω, γιατί και η ποιότητα της ζωής μου εδώ εξαρτάται και από την ποιότητα της σχέσης μας. Δηλαδή όσο δενόμαστε μπορεί να δω ότι δεν με νοιάζει που ζω αρκεί να είναι μαζί του. Το ίδιο ίσως ισχύει και για αυτόν. Είναι πολύ ρευστά και ασπόνδυλα τα πράγματα και το μυαλό μου έχει γίνει κουβάρι.
Εκτός του ότι έχεις όλα τα δεδομένα, είσαι και η μόνη από τους δύο που μπορεί πραγματικά να μείνει και στις δύο χώρες. Αυτός, αν δεν ξέρει ελληνικά, είναι σχεδόν καταδικασμένος σε υποβάθμιση της ζωής του, γιατί δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να συνεχίσει την καριέρα του, ακόμη και αν δεν υπήρχε κρίση. Οπότε δεν είναι αν θα μείνετε στην Αγγλία ή στον Καναδά, για να ζυγίσετε τα υπέρ και τα κατά. Είναι ποιος είναι πρόθυμος/αναγκασμένος θα στερηθεί τα περισσότερα. Συνήθως είναι αυτός που φοβάται περισσότερο να μείνει μόνος του. Οι Έλληνες έχουν μεγάλο δίχτυ υποστήριξης από φίλους και συγγενείς, οπότε φεύγουν πιο εύκολα.
Εντάξει όλα αυτά, αλλά έχουμε προσπεράσει ένα βασικό δεδομένο. Έξι μήνες τον ξέρεις, δεν του έφαγες και τα καλύτερα του χρόνια. Δεν το ξαναθίξατε, γιατί ισχύει αυτό που είπες στην αρχή: σε 2-3 χρόνια μπορεί και να φύγεις. Δε νομίζω ότι το έχει ξεχάσει. Αν σε 2-3 είσαστε ακόμα μαζί, το βλέπετε τότε.
(Το ότι θα μείνετε μαζί δεν λέει και πολλά. Αν χωρίσετε, μια μετακόμιση θα γίνει.)
__________________
7.
Αγαπημένη α, μπα,
Η πεθερά μου είναι πολύ δυναμική, αποφασιστική και ακούραστη γυναίκα. Έχει επιβιώσει σε πολύ άσχημες συνθήκες και αυτό την κάνει ιδιαίτερα προστατευτική με τον γιο της (τον μέλλοντα άντρα μου) και καχύποπτη, τουλάχιστον στις αρχές, με εμένα. Την καταλαβαίνω και την σέβομαι. Δεν μπορώ να πω πως ήταν εύκολη η σχέση μας καθώς, με τα σχόλια της και την συμπεριφορά της, μου έδειχνε πως με ήθελε κάπως αλλιώς. Έχω καταφέρει, νομίζω, να ξεπεράσω αυτές τις άσχημες καταστάσεις, οι οποίες με έβλαπταν ψυχοσωματικά (θυμάμαι να πλαντάζω στο κλάμα μέχρι να βγάζω έρπη και φουσκάλες παντού στο σώμα μου, χωρίς εκείνη να το μάθει ποτέ). Τώρα είμαστε κάπως καλύτερα. Επιλέγω να μην δίνω σημασία σε τίποτα, να κοιτάζω μόνο τη σχέση μου. Το πρόβλημά μου, όμως, είναι το εξής: Καθώς έχουμε επιλέξει να συζήσουμε με τον καλό μου, εκείνη επιμένει να πάρουμε κάποιο σπίτι κοντά στο δικό της, ώστε να μας βοηθάει και μακροπρόθεσμα να μπορεί να μας κρατάει το παιδί όσο δουλεύουμε κλπ. Όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις της, αντιλαμβάνομαι πως θα έχει το ελεύθερο να μπαινοβγαίνει στο σπίτι μας και να ορίζει την ζωή μας, κάτι που μάλλον το κάνει ήδη. Ο καλός μου είναι θετικός σε αυτήν την έκβαση. Τι θα πρέπει να κάνω ώστε, και να μην την πικράνω, αλλά και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο? Να ζήσουμε ναι μεν κοντά της, αλλά βάζοντας όρια στο τι επιτρέπεται και τι όχι? Και πως θα της εξηγήσουμε αυτά τα όρια? Αυτό που εγώ πραγματικά θέλω είναι να είμαστε μακριά από όλους και ευτυχισμένοι, χωρίς καθημερινά δράματα.
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις πόσο τρομαχτικό είναι που μιλάς λες και τα έχεις με την πεθερά σου κι όχι με τον γιο της.
Σε αυτές τις περιπτώσεις κυλάει ο ένας τέντζερης, βρίσκει τον δεύτερο τέντζερη, και κάνει γκελ στον τρίτο τέντζερη με τζακ ποτ πάνω σε τρία καπάκια. Είσαστε και οι τρεις συνυπεύθυνοι για την κατάσταση σας. Ο άντρας ως άβουλο ον που βολεύεται να κανονίζουν οι μεγάλοι τα της ζωής του – η πεθερά που χρησιμοποιεί τύψεις και ασκεί συναισθηματικό έλεγχο για να τους έχει όλους σούζα – η γυναίκα που θαμπώνεται με τη γυναίκα-υπερδύναμη και μπαίνει σε ανταγωνιστικό ρόλο μάνας με έπαθλο τον άντρα, θεωρώντας ότι η θυσία της είναι ιερή. Κλάμα, και φουσκάλες, και έρπη; Φουσκάλες; Φουσκάλες σε όλο το σώμα από το κλάμα; «Αυτή» δεν το έμαθε ποτέ – αυτή είναι η σημαντική. Ο άντρας ούτε ξέρουμε αν το έμαθε, ούτε είναι σημαντικό, όπως φαίνεται.
Δεν ξέρω γιατί σέβεσαι ότι είναι καχύποπτη με σένα, αλλά πολύ κακώς κάνεις. Δεν ξέρω γιατί το «καταλαβαίνεις» ότι θα ήθελε να είσαι αλλιώς. (Εσύ θα ήθελες να είναι αλλιώς, ή σου φαίνεται τέλεια;) Δεν ξέρω γιατί το ανέχεσαι, και δεν καταλαβαίνω που στο διάολο βρίσκεται ο δικός σου μέσα σε όλα αυτά. Η οικογένεια που θα φτιάξεις είναι με τον άντρα. Η μάνα του είναι η μάνα του. Εσύ πάλι, δεν είσαι η μάνα του. Προσπάθησε να πορευτείς με αυτά τα δεδομένα.
