__________________
1.
Αν πάρω σαν δεδομένο ότι όλες οι σχέσεις χρειάζονται προσπάθεια και δουλειά για να μείνουν ζωντανές, πώς μπορώ να ξέρω αν εκείνος ο πρώην που με είχε χωρίσει μετά από λίγους μήνες (εκεί που εγώ πετούσα στον έβδομο ουρανό, εκείνου ξαφνικά του πέρασε/βαρέθηκε), ήταν επειδή απλώς τελικά δεν ταιριάξαμε, ή αν μπορούσα να είχα προσπαθήσει παραπάνω για να σχηματίσω μια καλύτερη σχέση; Ξέρω πως φυσικά χρειάζεται προσπάθεια και των δύο, αλλά πολλές φορές τον βλέπω με την επόμενη κοπέλα του (έχουμε διατηρήσει φιλικές σχέσεις, αυτοί είναι πλέον μαζί 3 χρόνια και φαίνονται πολύ ερωτευμένοι), και δε μπορώ να μην αναρωτιέμαι, έκανε κάτι διαφορετικό αυτό το κορίτσι και έχτισαν μια πιο γερή σχέση μαζί; Δε ζηλεύω, απλώς αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να μάθω από τέτοιες καταστάσεις για να ξέρω την επόμενη φορά. Ή μάλλον ζηλεύω, αλλά όχι επειδή θέλω αυτόν τον συγκεκριμένο - ζηλεύω τη σχέση τους, που μετά από 3 χρόνια φαίνονται ακόμη λες να τα έφτιαξαν χτες και ταυτόχρονα αγαπιούνται και στηρίζουν ο ένας τον άλλο και είναι τόσο δεμένοι. Θέλω κι εγώ μια τέτοια σχέση. Θα μου πεις πως πρώτα πρέπει να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου, και θα έχεις δίκιο και τελευταία πιστεύω πως κάνω καλές προσπάθειες γι' αυτό. Όμως όταν βρεθώ πάλι μέσα σε μια σχέση, τι είδους δουλειά πρέπει να κάνω για να την κρατήσω ζωντανή;
Πήρες ένα δεδομένο που δεν ισχύει.
Όταν λέμε ότι «όλες οι σχέσεις χρειάζονται προσπάθεια», εννοούμε «όλες τις σχέσεις». Οι λίγοι μήνες γνωριμίας δεν είναι «σχέση». Τα ραντεβού και οι έξοδοι στα μπαρ και στα εστιατόρια δεν είναι «σχέση». Ακριβώς επειδή ήταν λίγοι οι μήνες γνωριμίας, δεν προλάβατε να γνωριστείτε, και επειδή δεν γνωριστήκατε, δεν κατάλαβες γιατί αυτός βαρέθηκε, ενώ εσύ πετούσες στα ουράνια.
Όταν λέμε ότι «όλες οι σχέσεις χρειάζονται προσπάθεια», δεν εννοούμε ότι «πάντα, όλες οι σχέσεις, χρειάζονται προσπάθεια για να συντηρηθούν». Ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Οι πετυχημένες σχέσεις δεν χρειάζονται πολλή προσπάθεια. Οι πετυχημένες σχέσεις φαίνονται από την αρχή, ακριβώς επειδή όλα μπαίνουν αυτόματα στη θέση τους, επειδή δύο άνθρωποι τυχαίνει (τυχαίνει, απλώς) να ταιριάζουν, οπότε έχουν κοινούς κώδικες, κοινές συνήθειες, και συμφωνούν. Όταν λέμε ότι όλες οι σχέσεις χρειάζονται προσπάθεια», εννοούμε ότι και στην πιο σταθερή σχέση, θα έρθουν δύσκολες στιγμές, για παράγοντες εξωτερικούς και εσωτερικούς. Επειδή εμφανίζονται οικονομικά προβλήματα, προβλήματα υγείας, επειδή οι άνθρωποι αλλάζουν, και είναι αδύνατο να αλλάξουν παράλληλα με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ταχύτητα, και τότε, αν η σχέση έχει γερές βάσεις (ακριβώς επειδή έχει περάσει ένα χρονικό διάστημα που όλα ήταν τέλεια, που υπήρχε σύμπνοια, που ήταν όλα εύκολα), αν γίνει η προσπάθεια από τις δύο πλευρές, οι αναποδιές θα ξεπεραστούν από κοινού, επειδή το ζευγάρι θα λειτουργήσει ως ομάδα.
Δεν έκανε κάτι ανεξήγητο αυτή η κοπέλα και είναι τώρα τρία χρόνια με αυτόν. Ούτε αυτός έκανε κάτι ιδιαίτερο. Έτυχε να ταιριάζουν, μάλλον. Εσύ δεν κατάλαβες ότι δεν ταιριάζατε επειδή ήσουν επικεντρωμένη στο να πετύχει αυτό που σου συμβαίνει (και γι'αυτό βιάζεσαι ακόμα, και εξακολουθείς να το χαρακτηρίζεις «σχέση»). Αυτός ήταν πιο χαλαρός, δεν αγωνιούσε να πετύχει αυτό που είχατε, και κατάλαβε ότι δεν ταιριάζετε. Ή μπορεί απλώς να μην ήταν αμοιβαίο.
Κάνε μια χάρη στο εαυτό σου. Ποτέ, μα ποτέ, ΠΟΤΕ μη ζηλεύεις τις σχέσεις των άλλων. Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν ζηλεύεις τη σχέση τους. Ζηλεύεις αυτό που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι είναι η σχέση τους. Νομίζεις ότι ξέρεις πώς περνάνε όταν είναι μόνοι τους από αυτό που παρουσιάζουν μπροστά σε κοινό. Αυτό που κάνεις είναι προβολές των δικών σου αναγκών πάνω σε μια οθόνη. Δεν ξέρεις πώς περνάνε όταν είναι μόνοι τους. Μπορεί να περνούν ακόμη καλύτερα από αυτό που σκέφτεσαι (για αυτούς) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που κάνουν αυτοί μεταξύ τους, είναι αυτό που θέλεις εσύ να κάνεις με τον σύντροφο των ονείρων σου. Μην σπαταλάς ενέργεια σε αυταπάτες. Άσε τους άλλους να κάνουν ό,τι θέλουν, μη συγκρίνεις τη ζωή σου με κανέναν, και επικεντρώσου στους δικούς σου στόχους.
Η προσωπική δουλειά δεν γίνεται για να είσαι ικανή εργάτρια για να «δουλέψουν οι σχέσεις». Η προσωπική δουλειά χρειάζεται να για να καταλάβεις με ποιον θα ταίριαζες, και για να τον αναγνωρίσεις, όταν τον συναντήσεις.
__________________
2.
Καλημέρα Αγαπητή Α,μπά; !
Δεν έχω ερώτηση, αλλά θέλω να καταθέσω την δικιά μου ιστορία που άπτεται θεμάτων που έχεις αναφέρεις ουκ ολίγες φορές !
Κοντεύω να σκάσω βασικά ... κοντεύω να σκάσω ...
Πριν 1,5 μήνα ξεκίνησα με ένα κορίτσι που με ψιλοκυνηγούσε κάποιο διάστημα πιο πριν, αρκετό.
Αρχικά ήμουν πολύ χλιαρός , ούτε μου πολυάρεσε , ούτε έβλεπα μέλλον ιδιαίτερο μαζί της , σε καμία περίπτωση δεν το θεωρούσα μακρυπρόθεσμο.
Αλλά είναι ευχάριστη κοπέλα, περνάς ωραία μαζί της και τέλος πάντων δεν είχα και όρεξη να το σταματήσω , αλλά με έτρωγε συνεχώς ότι δεν πάει, δεν την πολυθέλω, είναι και λίγο μεγαλύτερη, μπορεί και να θέλει να με τυλίξει τώρα που με βρήκε κελεπούρι , μπορεί , μπορεί μπορεί .
Αλλά έβγαινα και έκανα και ψιλομέτριο , ψιλοκαλό σεξ , έκανα και την πλακίτσα με την παρέα, έπινα και ένα ποτάκι , καμιά αγκαλίτσα το βράδυ , οκ , δεν καιγόμουν να της πω να σταματήσουμε , wine not σχέση δηλαδή ; Με έτρωγε όμως πώς θα την χωρίσω, να μην κλαίει.
Και μέσα σε όλο αυτό , το άφηνα και εγώ χαλαρά, δεν το κυνηγούσα να την ιντριγκάρω, να με γουστάρει , να κα..σει , το είχα δεδομένο ρε παιδί μου, η μόνη μου έννοια ήταν πώς θα την χωρίσω αργότερα με τα λιγότερα δράματα , γιατί με είχε κυνηγήσει πολύ και γιατί νταξ είμαι κελεπούρι και δεν παίζει να μην θέλει. Να σημειώσω ότι φίλοι και γνωστοί μου λέγαν τα περί τυλιξίματος κτλπ .
Μέχρι χθες ,όπου μετά από κάποιες μέρες που ήταν απόμακρη , μου είπε να το σταματήσουμε καλύτερα γιατί δεν πολυθέλει κτλπ κτλπ ( ουσιαστικά αποτύπωσε ότι ήταν συμβατικό !)και είχε και δίκιο και τελικά το σκεφτόταν και καιρό και τελικά και αυτή μου έδινε ευκαιρίες χωρίς να πολυγουστάρει μετά την αρχή που κυνήγαγε , ούπς!
Δε με χάλασε !Ωπ , πάρτην την χυλόπιτα να χεις να πορεύεσαι! Τα λεγες και εσύ βέβαια και δε σε άκουγα ! Και ξέρεις τι με ενοχλεί ; που προοικονομόντας ότι θα την χωρίσω , δεν την έκανα να με θέλει, δεν προσπάθησα να την κατακτήσω , και έμεινα ένας ξενέρωτος συμβατικός φλώρος ! θα μου πεις , έχει σημασία ; απ όλα αυτό κοιτάς ; ε ναι λοιπόν αυτό κοιτάω και αυτό με ενοχλεί τώρα .. και πολύ μάλιστα ! Θέλοντας και καλά να κάνω καλό σε αυτήν ( να μην την εκμεταλλευτώ , να μην κολλήσει πολύ αφού δε θέλω , είναι και μεγάλη κτλπ αηδίες ) ούτε σε αυτήν έκανα καλό, αφού πέρναγε μέτρια και ξενέρωτα ούτε σε μένα έκανα και έφαγα και μία ωραία χυλοπιτάρα! τα φιλιά μου , καλά να περνάς !
Πράγματι, ακούγεσαι πολύ μεγάλο κελεπούρι. Κρίμα που είναι ανώνυμα εδώ στο 'α μπα', όλοι θα θέλαμε πολύ να σε δούμε εσένα από κοντά.
__________________
3.
Εγώ 23 αυτός 37. Τον γνώρισα το καλοκαίρι όταν δούλεψα στην επιχείρηση του στον νησί που κατοικώ τα τελευταία χρόνια. Μετά από 2 μήνες οι πολύωρες συζητήσεις μας με έκαναν να τον ερωτευτώ πολύ, είχα πάνω από 2 χρόνια να νιώσω έτσι. Κάποια στιγμή το έπιασε το μήνυμα και καταλήξαμε ζευγάρι. Στην αρχή όλα ήταν τέλεια. Είχαμε το μυστικό μας και περνούσαμε φοβερά. Όταν τέλειωσε η σεζόν και αφού αυτός στο νησί είναι μόνο καλοκαίρια, το συζητήσαμε και ενώ τον ήθελα πολύ του πρότεινα να χωρίσουμε καθώς ξέρω ότι είναι δύσκολες οι αποστάσεις, αυτός μένει πρωτεύουσα και ψάχνεται παράλληλα για δουλειές στο εξωτερικό. Εκείνος όμως αρνήθηκε και μου είπε να προχωρήσουμε και όπου πάει. Το θέμα είναι ότι ενώ βρισκόμαστε 1-2 φορές το μήνα και όλα είναι καλά, όταν είμαστε χώρια είναι τελείως αδιάφορος. Μιλάμε 5 λεπτά τη μέρα με το ζόρι ενώ δεν μου λέει τίποτα ώστε να με κάνει να νιώθω πως έχω σχέση με κάποιον. Όταν του κάνω παράπονα τσιτώνει ότι γκρινιάζω. Είναι πολύ δύσκολος άνθρωπος, είχε χρόνια να κάνει σχέση. Η τελευταία γυναίκα που τραβιόταν ήταν 20 χρόνια μεγαλύτερη μου και είχα θέματα στην αρχή απ' τα τηλέφωνα της. Δεν τον λες εμφανίσιμο αλλά έχει τον τρόπο του. Ξέρω ότι μου κρύβει πράγματα και συνεχώς μου πετάει σπόντες πως φοβάται για την ηλικία. Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν και μου λένε πως μου αξίζει κάτι καλύτερο. Υπάρχουν άντρες που με διεκδικούν με πολύ ωραίο τρόπο και εγώ εθελοτυφλώ. Τις τελευταίες μέρες έχει εξαφανιστεί με αφορμή μια γκρίνια μου(επειδή δεν σήκωνε το τηλ όλη μέρα). Δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Λογικά θα μου προτείνει πάλι να δουλέψω το καλοκαίρι. Η δουλειά είναι πολύ καλή με καλά λεφτά και πάνω σε αυτό που σπούδασα. Είμαι απελπισμένη, τι να κάνω;;- Απελπισμένη
Είχες πάνω από δύο χρόνια να ερωτευτείς κάποιον, και είσαι 23, άρα είχες να ερωτευτείς από τα 21, και αυτό πιστεύεις ότι είναι επιχείρημα για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό ήταν το συναίσθημα; Όχι, δεν αποδεικνύει κάτι ότι ήταν η δεύτερη φορά που ερωτεύτηκες στη ζωή σου. Είναι σημαντικό για σένα, ναι, αλλά δεν είναι κάποιο σημαντικό δεδομένο για την ιστορία. Αντιθέτως, για έναν 37χρονο μπορεί να είναι σημαντικό δεδομένο ότι είναι δύσκολος και έχει χρόνια να κάνει σχέση.
Τώρα, στο ερώτημα. Τι να κάνεις για ποιο πράγμα; Για το ότι δεν θέλει να έχει σχέση από μακριά με τον τρόπο που θέλεις εσύ, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μπορείς να κάνεις κάτι για τον τρόπο που αντιδράς σε αυτό, όμως. Θα ήταν ιδανικό αν ξεκολλούσες, αλλά αν δεν μπορείς, αυτό δε σημαίνει ότι είσαι καταδικασμένη να κάνεις αυτό που κάνεις τώρα. Πάρε το απόφαση ότι όταν σου έλεγε να το συνεχίσετε από μακριά, δεν εννοούσε αυτό που εννοούσες εσύ. Θέλει πέντε λεπτά την ημέρα επαφή, και αυτό με το ζόρι; Είναι ώρα να λάβεις το μήνυμα. Κάνε τα πέντε λεπτά τρία, και μην είσαι πάντα διαθέσιμη. Βγες με τους φίλους σου, γνώρισε κόσμο, κάνε τα δικά σου.
Δεν είναι απαραίτητο ότι θα σου προτείνει να ξαναδουλέψεις το καλοκαίρι. Εγώ λέω ότι δεν είναι το πιο πιθανό. Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή όμως, θα έχουν ξεκαθαρίσει περισσότερο τα πράγματα. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα σου τώρα. (Αν ήταν «καλή δουλειά» και με «καλά λεφτά», δεν έπρεπε να τα φτιάξεις με το απρόσιτο αφεντικό που σε περνάει είκοσι χρόνια. Αν σου ξανατύχει κάτι τέτοιο, να θυμάσαι αυτό που έγινε τώρα).
__________________
4.
Έχω σοκαριστεί αφάνταστα. Είναι δυνατόν να γνωρίζει ένας άνθρωπος ότι πεθαίνει και να μην εκμυστηρευθεί το παραμικρό σε κανέναν; Συναντηθήκαμε στην κηδεία όλοι, διαπιστώνοντας ότι ουδείς είχε ενημερωθεί για την επιδείνωση της κατάστασης που σφράγισε και την καταδίκη. Αρχικά, καρκίνος ο οποίος είχε θεραπευθεί. Για μήνες κράτησε κρυφή την μετάσταση και κανείς δεν υποψιάστηκε τίποτα. Αρνήθηκε να κάνει περαιτέρω θεραπείες, και τέλος έκοψε την επικοινωνία μαχαίρι με τους πάντες. Ένας άνθρωπος μόνος σ ένα σπίτι, σχέση δεν υπήρχε, παιδιά δεν υπήρχαν, σχεδόν ανύπαρκτες σχέσεις με την πατρική οικογένεια. Πώς μπόρεσε να αντέξει τον Γολγοθά του θανάτου στην απομόνωση; Τι ωθεί έναν άνθρωπο να είναι τόσο σκληρός με τον εαυτό του;- στο χείλος του γκρεμού
Αν σταματούσαμε όλοι να περιμένουμε ότι όλοι θα έπρεπε να αντιδρούν στα διάφορα της ζωής με τον τρόπο που νομίζουμε ότι θα αντιδρούσαμε εμείς αν παθαίναμε τα ίδια, σε ποιο ποσοστό θα μειωνόταν το πέσιμο όλων μας από τα σύννεφα;
Γιατί είναι τόσο αυταπόδεικτο για σένα ότι η επιλογή του ήταν απόδειξη «σκληρότητας με τον εαυτό του;» Γιατί πιστεύεις ότι είσαι σε θέση να ξέρεις τι αισθανόταν για το θέμα, και ποια επιλογή του φαινόνταν λιγότερο επώδυνη; Γιατί σοκάρεσαι αφάνταστα που ένας άνθρωπος που ζούσε μόνος, χωρίς σχέση, χωρίς παιδιά, και χωρίς σχέσεις με την πατρική του οικογένεια, δεν είπε τίποτα – σε ποιους; Δεν είναι κάπως σύμφωνο, κάπως σε αρμονία, με την υπόλοιπη του ζωή;
Αισθάνομαι γελοία που το γράφω, γιατί είναι το αυταπόδεικτο του αυτονόητου, αλλά ο θάνατος του καθένας μας είναι προσωπική υπόθεση. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο προσωπική υπόθεση από αυτή. Δεν μπορείς να καταλάβεις πώς είναι να έχεις καρκίνο με μετάσταση και λίγο χρόνο μπροστά σου, μην κάνεις καν υποθέσεις για τον εαυτό σου, για το τι θα έκανες εσύ. Είναι τουλάχιστον ασέβεια να κρίνεις το τι επέλεξε κάποιος άλλος, δεν είναι δική σου δουλειά να το κρίνεις. Μπορεί ο Γολγοθάς του εκείνες της ημέρες να ήσασταν εσείς, και όχι η απομόνωση.
__________________
5.
Καλή μου Α μπα, για αρχή θέλω να σου πω πόσο θαυμαζω τη διαύγεια και την καλλιέργεια σου. Είμαι 22 και σε σχέση 1 μήνα, ενώ πριν γνωριζομασταν κ βγαιναμε μέσω κοινής παρέας για περίπου 2 χρόνια. Ο φίλος μου, αν θεωρησουμε ότι καθένας μας έχει μια λίστα με βασικά πράγματα που θα ήθελε στο σύντροφο του, τα πληροί όλα μέχρι ώρας και είμαστε πάρα πολύ καλά. Είναι μεταξύ άλλων ένα πολύ καλό παιδί με ευαισθησίες που σε κάνει να του ανοιχτεις εύκολα κ να νιώσεις άνετα μαζί του. Οπότε φοβάμαι πως δενομαι υπερβολικά γρήγορα. Γενικά σαν άνθρωπος, αργω να δεθω αλλά άμα δεθω είναι απόλυτο, συνεπώς νιώθω λίγο έξω από τα νερά μου και προσπαθώ παράλληλα να το καταπιεζω μέσα μου το δέσιμο γιατί αφενός είναι νωρίς αφετέρου δε θέλω να φρικάρει ή να θεωρηθω δεδομένη. Σκέφτηκα να του πω να μη μένουμε τόσο συχνά μαζί και ότι έχω ανάγκη από λίγο χώρο, αλλά ούτε όλη η αλήθεια είναι ούτε θα ήθελα να θέσω τον παράγοντα χώρου ούτε και να σταματήσουμε πράγματα που κάνουμε. Τι κάνω λοιπόν;
Με αυτόν, τώρα, τίποτα. Δεν μπορείς να αποκλείσεις το ενδεχόμενο να πληγωθείς. Αφού σου φέρεται καλά και νιώθεις άνετα, μην βάζεις τεχνητά εμπόδια.
Αυτό που πρέπει να κοιτάξεις είναι πολύ πιο γενικό. Δεν είναι ένα αδιάφορο χαρακτηριστικό το ότι δένεσαι υπερβολικά γρήγορα και «απόλυτα». Είσαι στον ένα μήνα και ήδη ανησυχείς, άρα μην παραμυθιάζεσαι ότι «αργείς να δεθείς». Ούτε αργείς, ούτε δυσκολεύεσαι να το κάνεις.
Πιστεύω ότι κατά βάθος πιστεύεις ότι αυτό είναι κάποια ικανότητα, θετικό στοιχείο, που συνδέεται με αγνότητα, δύναμη ψυχής, κάτι τέτοιο; Όχι, δεν είναι. Η δύναμη βρίσκεται στη δυνατότητα ελέγχου της παρορμητικότητας και στην ικανότητα ανασυγκρότησης. Το πλήρες, βεβιασμένο δόσιμο μπορεί να είναι μέσο εκβιασμού, αδυναμία, ανωριμότητα, ακόμη και τεμπελιά.
__________________
6.
Α μπα μου γεια σου και χαρα σου!!Είμαι 25 και έχω ήδη πάρα πολλές λευκές τρίχες στα μαλλια μου.Το θεμα μου ειναι το ψυχολογικο.Με εχει καταβαλλει τοσο πολυ ψυχολογικα αυτο το πραγμα...ακομα και οταν εειναι βαμμενα πάλι το σκέφτομαι και με στεναχωρει.Εσυ (αν έχεις δει καμια λευκή)πως αντεδρασες ή πως θα αντιδρούσες?το ξερω οτι μπορει να ακουγεται χαζο να κλαιγομαι για τρίχες αλλα μου εχει γίνει εμμονή..Ξέρεις κανένα τέτοιας περίπτωσης?- blue
Όταν λες «εμμονή» τι εννοείς; Όταν λες «σε έχει καταβάλει τόσο πολύ ψυχολογικά» τι εννοείς; Υπάρχει η στενοχώρια. Υπάρχει και η στενοχώρια που παραλύει και δεν μπορείς να λειτουργήσεις. Αν σου συμβαίνει το δεύτερο, πρέπει να δεις ψυχολόγο. Οι άσπρες τρίχες είναι ένας καταλύτης που σου έχει ξυπνήσει άλλες σκέψεις.
Σε κάθε περίπτωση, είτε είσαι απλώς στενοχωρημένη, είτε είσαι τόσο στενοχωρημένη που δεν έχεις κουράγιο να πλυθείς, οι «άλλες σκέψεις» δεν είναι κάποιος γρίφος. Στενοχωριέσαι τόσο πολύ επειδή συνειδητοποίησες ότι θα πεθάνεις. Κατάλαβες ότι αυτό σε κάνει να υποφέρεις, ή δεν σου έχει περάσει από το μυαλό; Αν δεν σου είχε περάσει καν από το μυαλό, και πάλι, είναι καλύτερο να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο.
__________________
7.
Α.μπα ,Θα ηθελα την γνωμη σου για ένα πρόβλημα μου το οποιο εχει να κανει με την κοπελα που έναν μηνα εχω σχεση.Το θεμα μου είναι ταξικο με λιγα λογια διοτι η κοπελα αυτή είναι από πολύ πλουσιας οικογενειας και με κάθε ευκαιρια μου διχνει (την χαμηλης κοινωνικης ταξης καταγωγής μου).Συχνα μου περναει από το μυαλο ότι με θελει μονο γιατι είμαι ομορφος και για το χιουμορ μου, αλλα οι φιλες της μου συμπεριφερονται με πολύ ασχημο τροπο και με υφος κατωτεροτητας πολλες φορες (μου εχουν πει πως απλα είμαι καλος εραστης και τιποτα άλλο).Με λιγα λογια μου λενε πως με θελει μονο για τον εξωτερικο μου κοσμο και όχι για το εσωτερικο μου.Α.μπα θα ηθελα να ακουσω την γνωμη σου ως προς το να την χωρισω η να δωσω τοπο στην οργη....- Ορεστης
Πράγματι, πρέπει να έχεις πάρα πολύ χιούμορ.
Αυτό που ακολουθεί δεν είναι ερώτηση, είναι ένα μήνυμα.
Καλημέρα Α,μπά !
Αρχικά να συγχαρώ για την όμορφη σου στήλη!Μέσα απο τις ερωτήσεις των αναγνωστών σου καθώς και τις δικές σου απαντήσεις, έχω συνειδητοποιήσει πώς διαθέτω παρόμοιους προβληματισμούς και τους έχω επικοινωνήσει με την ψυχολόγο μου, με την οποία κάνω συνεδρίες εδώ και έξι χρόνια.Είμαι 26 χρονών.
Δεν έχω κάποια ερώτηση να σου κάνω, θα ήθελα απλά να πώ κάποια πράγματα στους άνθρωπους που ίσως φοβούνται αυτή τη στιγμή να ζητήσουν βοήθεια απο έναν ψυχολόγο όπου θα μπόρουσε να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τα όποια προβληματά τους.
Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο και τρομακτικό μπορεί να είναι η συνειδητοποίηση καταρχάς πως αντιμετωπίζεις προβλήματα
και πως χρειάζεσαι βοήθεια ειδικού.
Δυστυχώς ,το στίγμα και η αντίληψη που ακόμα στοιχειώνει την φράση του απευθύνομαι σε έναν ψυχολόγο άρα είμαι τρελή ή είμαι αδύναμη ή θα τρομάξω τους ανθρώπους που αγαπάω και θα με κάνουν πέρα είναι είναι υπαρκτή. Παρολαυτά θέλω να μοιραστώ μέσα απο την δική μου εμπειρία το πόσο ανακουφιστικό και όμορφο είναι να βλέπεις να αντιμετωπίζεις με τη βοήθεια του ψυχολόγου τα προβλήματα που σε κρατούσαν πίσω απο όλα τα όνειρα σου και πόσο μα πόσο εκπληκτικό είναι να βλέπεις να εξελίσσεσαι,να μαθαίνεις πράγματα για τον εαυτό σου,να αποδέχεσαι και φυσικά μέσα απο όλα αυτά να προχωράς.
Απο τα δεκαέξι μου αντιμετώπισα κρίσεις πανικού και αρνητικές έντονες σκέψεις πως μπορεί να πάθω κάτι κακό εγώ ή άνθρωποι που αγαπάω χωρίς προφανείς αιτίες.Ήταν τόσο έντονες οι σκέψεις αλλα και οι κρίσεις που αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες στην καθημερινοτητά μου, απο την επιδοσή μου στο σχολείο μέχρι τις κοινωνικές μου σχέσεις και την κακή ποιότητα του ύπνου μου.Όλα αυτά άλλαξαν προς το χειρότερο.
Πήρα την απόφαση και μίλησα στην μητέρα μου και ζήτησα μετα δακρύων και φόβου να πάω σε ψυχολόγο.Παρεπιπτόντως,τότε ζούσα σε επαρχία όπου δεν υπήρχε ψυχολόγος ή κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας και έτσι χρειαζόμουν μεταφορικό μέσο για να
πάω στην κοντινότερη πόλη για να μιλήσω σε ειδικό.Η μητέρα μου μετά την εξομολογησή μου σοκαρίστηκε και θεωρούσε πως
μπορουύσα να το ξεπεράσω μόνη μου όλο αυτό και πως οι ειδικοί ήταν περιττοί γιατί θεωρούσε πως δεν είχα κάτι σοβαρό.
Μετά απο επιμονή μου,πήγα μια φορά και αναστατώθηκε τόσο πολύ οταν αντιλήφθηκε πως θα έπρεπε να ξαναπάω ενω πίστευε προφανώς πως η μία φορά ήταν αρκετή που σταματήσαμε.Δεν ξαναπήγα ποτέ.
Εγώ μέσα απο το διάβασμα επιστημονικών ψυχολογικών βιβλίων και απο ότι μπορούσα να βρώ απο το ίντερνετ προσπαθούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου όσο μπορούσα και με ότι μέσο είχα. Ήρθα Αθήνα να σπουδάσω και μετα απο λίγο καιρό ξεκίνησα συνεδρίες με την ψυχολόγο μου.
Όλα άλλαξαν προς το καλύτερο απο τότε..Αντιμετώπισα πολύ δύσκολες καταστάσεις και επώδυνες αλλα καταφέρα να γνωρίσω τον εαυτό μου,να καταλάβω τους μηχανισμούς και τις βαθύτερες αιτίες που με οδηγούσαν σε κρίσεις πανικού και να βρώ τρόπους αντιμετώπισης.Όπου τώρα πια,εχω ξεπεράσει πλήρως τις κρίσεις πανικού και να εξελίσσομαι ,να μαθαίνω τον εαυτό μου και να κατανοώ πράγματα που πρίν ή δεν έβλεπα ή δεν καταλάβαινα.
Όλα αυτά,ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας ,για να σας πώ πως οσο μπορείτε νικήστε τον φόβο που σας κρατά στο να επισκεφτείτε
ειδικό .Είναι δύναμη να αναγνωρίζεις πότε χρειάζεσαι βοήθεια.Είναι δύναμη να παραμερίζεις τις όποιες αγκυλώσεις έχεις.
Οχι πως θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας ,αλλα παρόλο που μπορεί να έχετε αγκυλώσεις ,τολμήστε να τις αποδεχτείτε και να πάτε στον ειδικό.
Σώζει ζωές..Κυριολεκτικά..
Καλή συνέχεια σε όλους σας.Να επενδύουμε πρώτα στην αγάπη και την γνώση του εαυτού μας και έπειτα θα αγαπήσουμε και τους άλλους..
σχόλια