__________________
1.
Αγαπητή Αμπά και σχολιαστές θέλω κι εγώ πάρα πολύ καιρό να γράψω και διαβάζω ανελλιπώς τη στήλη. Την αφορμή τώρα μου έδωσε η προχθεσινή κοπέλα που γράφει ότι είναι παντρεμένη με 2 παιδιά 11 κ 13 ετών και έχει σχέση με μια άλλη γυναίκα. Έτσι σκέφτεται να μιλήσει στα παιδιά και να χωρίσει. Σε σύγκριση με αυτή την ιστορία λοιπόν η δικιά μου είναι πολύ πιο λάιτ κι όμως δεν το έχω τολμήσει. Είμαι κι εγώ παντρεμένη με 2 παιδιά ίδιας ηλικίας με ένα σύζυγο που τα παιδιά αγαπάνε και ζούμε όλα αυτά τα χρόνια οικογενειακή ζωή μεταξύ μας και με την ευρύτερη οικογένεια. Εγώ καλώς ή κακώς αυτόν τον άνθρωπο δεν τον εκτιμάω εδώ και χρόνια απλά ίσως προσπαθούσα να τον αλλάξω. Δεν αισθάνθηκα ότι με στηρίζει ότι ανησυχεί για την οικογένεια ότι μπορώ να βασιστώ πάνω του. Εγώ πάντα είμαι μπροστά στις σκέψεις στα σχέδια για το μέλλον στις αποφάσεις. Ας πούμε ότι είμαι πιο δυναμική. Αυτό όμως πλέον με έχει κουράσει. Αν είναι να τα κάνω και να τα σκέφτομαι όλα μόνη σκέφτηκα ότι καλύτερα να είμαι μο η. Πριν ένα χρόνο περίπου λοιπόν του είπα ότι θέλω να χωρίσουμε. Τελικά τα ξανά βρήκαμε με σκοπό μια νέα αρχή. Η νέα αρχή περιελαμβανε και μετανάστευση. Αφού τράβηξα μόνη όλο το λούκι και έβλεπα τον άλλο χαλαρό και να κάνει σχέδια με λάθος προσανατολισμό ενώ εγώ όλα τα βήματα μου τα είχα κάνει μελετημένα λέω ξανά οκ ας είμαι μόνη σε ξένη χώρα. Θα τα καταφέρω. Δε γίνεται να πορευόμαστε μαζί. Ο καθένας βλέπει τη ζωή αλλιώς. Ταυτόχρονα γνώρισα και έναν άνθρωπο που νομίζω ότι θα ταίριαζα πάρα πολύ και δημιουργήθηκε για ένα μήνα περίπου μια πολύ ισχυρή σχέση η οποία δεν προχώρησε σε όλα τα επίπεδα. Ένιωσα όμως ότι θα μπορούσε να είναι αλλιώς η ζωή αν ήμουν με έναν τέτοιο άνθρωπο. Τελικά λέω στο σύζυγό ότι θέλω να χωρίσουμε και του ξεκαθαρίζω ότι είναι τελειωτικη απόφαση. Αυτός με διάφορους τρόπους προσπάθησε να με κρατήσει με κλάματα με απειλές και το χειρότερο μίλησε κλαίγοντας στα παιδιά και τα τάραξε πάνω που είχαν ήδη ξεκινήσει να ζουν μια αλλαγή. Τελικά λύγισα και έκανα πίσω. Τρόμαξα για τα παιδιά. Δεν έχω καμία επαφή με τον άλλο άνθρωπο κάτι θέλαμε έτσι κι αλλιώς και οι 2. Δε θέλαμε μια κρυφή σχέση γιατί δε θα οδηγούσε πουθενά. Έτσι λοιπόν
1. Πως να εξηγήσεις στα παιδιά ότι η μαμά δε θέλει το μπαμπά και χωρίς να τον κατηγορήσεις; ήθελα να το αποφύγω αν και θα μπορούσα να πω πολλά και κάποια ιδιαίτερης βαρύτητας. Πως να μην είσαι εσύ ή κακία η ξετσίπωτη όταν μάλιστα ο άλλος ήταν το καλό παιδί και πιστός. Τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν ότι η σχέση των γονιών ει αίτηση άλλο και η σχέση με αυτά είναι κάτι άλλο; νομίζω ότι μπορούν να δουν την οικογένεια ως σύνολο δε μπορούν να διαχωρίσουν αυτές τις σχέσεις. Πάντως αν η φίλη τα καταφέρει της βγάζω το καπέλο. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως κι εγώ να προχωρούσαν αν δεν είχα ήδη την αλλαγή χώρας γλώσσας σχολείων παρέας στα παιδιά. Ήδη είναι όλο αυτό βαρύ. Δε μπορώ να τα φορτώσω και με ένα χωρισμό από τη στιγμή που ο άλλος δε μπορεί να το δεχτεί ώριμα. Α! Ξέχασα να πω ότι μου υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει κάποια σοβαρά θέμα που με ενοχλούσαν και ήδη έχει ξεκινήσει να το κάνει. Βέβαια εγώ ήδη έχω χάσει τη διάθεση μου αλλά δε μπορούσα να μη δώσω μια ευκαιρία. Τέλος αισθάνομαι ότι είναι εξαρτημένος από πάνω μου κι αυτό με πνιγεί. Αν χωρίσουμε δεν ξέρω τι θα κάνει. Ώρες ώρες εύχομαι να βρει κάποια άλλη. Μέχρι να δημοσιευτεί θα δούμε τι θα έχει γίνει και με τη νέα μας προσπάθεία. Θα ενημερώσω. Είναι μπερδεμένα το ξέρω αλλά είναι τόσα πολλά και δε μπορώ να τα εξηγήσω με λίγα λόγια. Συγνώμη.
Ο άντρας σου χρησιμοποιεί τα παιδιά σας ως όμηρους για να μην φύγεις. Δεν κατάλαβα αν το καταλαβαίνεις σε όλο του το μεγαλείο αυτό που κάνει. Είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους ελιγμούς στα πρόθυρα ενός διαζυγίου, και ο πιο άτιμος από όλους. Δευτερευόντως σε κρατάει όμηρο με την ανικανότητα του, και σ' αυτό είσαστε συνυπεύθυνοι. Κάποιος είναι εξαρτημένος από πάνω σου μόνο αν ταυτόχρονα δεχτείς να αναλάβεις να κάνεις αυτά που πιστεύεις ότι δεν μπορεί να κάνει. Αν είσαι ανυπόμονη, ή πιστεύεις ότι τα πράγματα είναι σωστά μόνο με τον τρόπο που τα σκέφτεσαι, αν δεν ρωτάς τον άλλον, δεν τον αναγκάζεις να πάρει θέση, τότε από τη μια διεκδικείς την θέση του ηγέτη, και ταυτόχρονα την εκβιάζεις. Το τελευταίο δεν το λέω ως επιχείρημα για να μείνεις με αυτόν τον άνθρωπο, αλλά για να έχουμε πλήρη εικόνα της κατάστασης.
Τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι η ζωή τους η ίδια εξαρτάται από άλλους. Δεν τους ενδιαφέρει αν η μαμά μείνει με τον μπαμπά. Τα ενδιαφέρει να έχουν σταθερότητα και να ξέρουν τι τους γίνεται. Αν είναι να αλλάξει κάτι, θέλουν να ξέρουν όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται ποιοι είναι οι νέοι όροι, και που βρίσκονται τα ίδια μέσα σε αυτό. Πού θα κοιμούνται; Πού θα πηγαίνουν σχολείο; Αν αυτά είναι ξεκάθαρα και οργανωμένα από την αρχή, θα προσαρμοστούν.
Νιώθεις σα να είσαι δεμένη χειροπόδαρα, αλλά να ξέρεις ότι δεν είσαι. Φτάνει να μην περιμένεις να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να μην πληγωθεί κανένας. Τα διαζύγια πληγώνουν, δεν γίνεται αλλιώς. Το ίδιο όμως κάνουν και οι γάμοι, και αν είναι ατυχείς, μπορεί και ακόμη περισσότερο. Κάποιος θα στενοχωρηθεί, και για την ώρα αυτός είσαι εσύ.
__________________
2.
Μέθυσα που λες Α,μπα προχθές κι έκανα κάτι με κάποιον. Δεν μιλάω καν για σεξ και την επόμενη μέρα ένιωθα απίστευτη ντροπή. Ένιωθα βρώμικη. Πως γίνεται να έχω διαβάσει βιβλία φεμινισμού, να ενθαρρύνω φίλες μου να είναι θετικές με το σεξ και να μην το βλέπουν ως κάτι που δίνουν και όλα τα συναφή, και να νιώθω εγώ έτσι; Μήπως δεν είναι απλά του στιλ μου αυτές οι συναναστροφές - άλλωστε έχω μιλήσει και σε άντρες που νιώθουν έτσι μετά από casual hook-ups. Ή έχω μέσα μου εσωτερικευμένο μισογυνισμό που στρέφεται προς τα μένα; Που μπαίνει η διάκριση μεταξύ της προτίμησης και της κοινωνικής καταπίεσης;
Ο φεμινισμός δεν υποχρεώνει τις γυναίκες να «κάνουν κάτι» με κάποιον και να είναι μετά θετικές με το στανιό. Τις ενθαρρύνει να «κάνουν κάτι» αν έτσι θέλουν, και αν δεν θέλουν, να μην κάνουν. Κανείς δεν είπε ότι απαγορεύεται να αισθάνεσαι άσχημα. Ναι, πολύ πιθανό να μην είναι το στυλ σου αυτές οι συναναστροφές. Δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι τόσο πολύ, ούτε να ντρέπεσαι που δεν σου άρεσε. Δεν αποκλείεται να συνυπάρχει κατάλοιπο της εμφυτευμένης ντροπής αλλά πρόσεχε, μην μπερδευτείς εντελώς, και δεν καταλάβεις πότε κάτι δεν σου άρεσε απλώς επειδή δεν σου άρεσε.
__________________
3.
Είμαι με κάποιον 2 χρόνια, εγώ 29 και αυτός 36, αν παίζει κάποιο ρόλο. Αγαπιόμαστε πολύ και περνάμε πολύ όμορφα μαζί. Στις αρχές η σχέση μας ήταν κάπως περίεργη, για τα δικά μου δεδομένα. Βρισκόμασταν λίγο, καθώς μου είπε ότι είναι πολύ ανεξάρτητο άτομο και χρειαζόταν χρόνο να προσαρμοστεί σε μια σχέση, κάτι που φυσικά σεβάστηκα. Πλέον βλεπόμαστε 3-4 φορές τη βδομάδα, συνήθως βράδυ μετά τη δουλειά και ΣΚ. Το θέμα μου είναι πως νιώθω μονίμως ότι εγώ τον θέλω περισσότερο και αυτό με ενοχλεί. Το συζητήσαμε και με διαβεβαίωσε ότι δεν είναι έτσι. Καταλαβαίνω όμως πότε κάποιος θέλει και πότε όχι και τόσο. Επίσης του ζήτησα να συζήσουμε, όχι γιατί ήρθε η ώρα ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο πέρα από το ότι θέλω να μοιράζομαι μαζί του τη ζωή μου. Δεν είπε ούτε ναι ούτε όχι. Μάλλον απέφυγε τη συζήτηση. Οπότε δεν ξέρω τι θέλει αυτός. Όποτε επιδιώκω να το συζητήσουμε, με αποφεύγει. Σίγουρα είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι που θέλουν διαφορετικά πράγματα, σε αυτό το θέμα όμως δε θα έπρεπε να υπάρχει κάποια σύγκλιση; Δε θα τον άφηνα επειδή δε θέλει να μείνει μαζί μου, τον αγαπώ και τον θέλω, δε θέλω απλά να ικανοποιήσω τις ανασφάλειες μου. Έχω όμως ανάγκη και τη συντροφικότητα σε μια πιο απλή μορφή, όχι μόνο κατόπιν ραντεβού.- Μελίνα
Για δοκίμασε να μετρήσεις πόσες φορές έγραψες τη λέξη «θέλω». Θέλω, θέλω, θέλω. Αυτό ακούω από όλη την παράγραφο. Πώς το θέλεις, πότε το θέλεις, τι δεν θέλεις, τι θα ήθελες περισσότερο και λιγότερο. Πολλά πράγματα θέλουμε όλοι μας, σπανίως μας έρχονται όπως τα θέλουμε. Όλα αυτά που θέλεις τα ζητάς λες και κανονικά θα έπρεπε να τα έχεις, αλλά κάποιος σου τα στερεί. Θα ήταν ιδανικά αν υπήρχε κάποια σύγκλιση, ναι. Τώρα που δεν υπάρχει, τι σκοπεύεις να κάνεις; Να ζητάς και να ξαναζητάς και να ξαναζητάς μέχρι να αποκτήσεις αυτό που θέλεις;
Αν δεν είπε ούτε ναι, ούτε όχι, και αν αποφεύγει τη συζήτηση, ξέρεις πολύ καλά τι δεν θέλει: δεν θέλει να μείνει μαζί σου αυτή τη στιγμή. Μπορεί να θελήσει στο μέλλον, μπορεί και όχι. Αν έχεις ανάγκη τη συντροφικότητα με τους όρους σου εδώ και τώρα, δεν είσαι με τον κατάλληλο άνθρωπο. Αν πιστεύεις ότι βρήκες τον κατάλληλο άνθρωπο, πρέπει να μάθεις να σέβεσαι και τις δικές του ανάγκες περί συντροφικότητας.
__________________
4.
Αγαπημένη Α,μπα
Από το Σεπτέμβριο του 2014 είμαι στη Σουηδία για μεταπτυχιακό το οποίο τελειώνει το Μάιο του 2016. Εγώ σκοπεύω μετά το Μάιο να γυρίσω Ελλάδα γιατί θέλω να δουλέψω εκεί. Από πέρυσι διατηρώ ερωτικές επαφές με έναν Κινέζο, στον οποίο ξεκαθάρισα ότι η ιστορία μας θα λείξει το Μάιο, και αυτός είπε οκ γιατί κι αυτός θα πάει Κίνα, οπότε το ζούμε όσο είμαστε στον ίδιο τόπο τον ίδιο χρόνο. Για τις διακοπές των Χριστουγέννων πήγα στην Ελλάδα για 20 περίπου μέρες. Προτού πάω βγήκαμε για δείπνο με τον Κινέζο και εκεί μου έδωσε ένα δώρο. Το δώρο ήταν μια πανάκριβη τσάντα (περίπου 500 ευρώ η τιμή της). Εγώ στην αρχή την αρνήθηκα, όμως αυτός επέμεινε και μου είπε ότι δεν τα στερείται τα συγκεκριμένα και ήθελε πολύ να μου κάνει ένα τόσο καλό δώρο. Οπότε την δέχτηκα. Στην Ελλάδα έκανα το λάθος να φορώ την τσάντα στην μικρή επαρχιακή πόλη. Εγώ δεν το πολυκαταλάβαινα, αλλά μάλλον οι γύρω μου το καταλάβαιναν. Όταν με ρωτούσαν «Μπα; Δικιά σου είναι αυτή» απαντούσα συνήθως «Δώρο» ή «Την βρήκα σε τρομερή προσφορά». Σε μια πολύ καλή φίλη μου είπα την αλήθεια, ότι δηλαδή μου την πήρε ο Κινέζος. Με το που το είπα πάγωσε και είπε «Ωστέ θα σε πληρώνουν τώρα για να κοιμάσαι μαζί τους». Το μόνο που απάντησα τότε είναι «Πας καλα; Τι είναι αυτά που λες;» και έληξε εκεί η συζήτηση. Αφότου γύρισα εδώ μιλούσαμε μια μέρα στο φμπ και λέγαμε για τα καλοκαιρινά μας σχέδια, πού θα πάμε διακοπές κλπ. και μου λέει «Εσύ κοίτα να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και για κανέναν πλούσιο γαμπρό» και της γράφω «Τι εννοείς;». Μου απαντά «αχ ναι δεν καταλαβαίνεις τώρα ε;». Και σταμάτησα να της γράφω. 'Εκτοτε δεν ξαναμιλήσαμε, μου πατάει κανά λάικ πού και πού (δεν με ενδιαφέρουν τα λάικ, απλά στο λέω για να ξέρεις την κατάσταση). Το πήρα απόφαση να ξεκόψω μαζί της και μέχρι στιγμής δεν μου λείπει καθόλου. Η ερώτησή μου είναι τι να κάνω, γιατί έχω τον φόβο ότι θα αρχίσει να λέει από εδώ και από εκεί την κατάσταση (για την τσάντα και τον πλούσιο Κινέζο) και ίσως το παρουσιάσει έτσι ώστε να φανώ «ανήθικος» άνθρωπος. Να της μιλήσω παραπάνω;
Εγώ θέλω να σου μιλήσω λίγο παραπάνω για το «Κινέζος». Όνομα δεν έχει ο άνθρωπος; Στο μυαλό σου είναι «ο Κινέζος;» Τι σε εμποδίζει να τον δεις ως αυτό που είναι και να προσπεράσεις το φοβερό και τρομερό «ο Κινέζος;»
Καλά κάνεις και αποδίδεις την στενομυαλιά της φίλης σου στη μικρή επαρχιακή πόλη – καταλαβαίνω πέρα ως πέρα ότι δεν θέλεις να της ξαναμιλήσεις – αλλά η ίδια μικρή επαρχιακή πόλη έχει επηρεάσει κι εσένα και έχει μειώσει έναν ολόκληρο άνθρωπο στο συντριπτικό «ο Κινέζος» και έχει μεγεθύνει μια τσάντα των 500 ευρώ στο Ταζ Μαχάλ. Το τι είναι ακριβό και φτηνό για τον καθένα είναι πάρα πολύ σχετικό, και όταν πρόκειται για ανθρώπους από άλλη ήπειρο, ακόμη πιο σχετικό.
Για να προλάβεις τα κουτσομπολιά της φίλης, πες πρώτη σε κοινές φίλες ότι η περιβόητη τσάντα είναι δώρο του τάδε (σε παρακαλώ, όχι του Κινέζου) με τον οποίον έχετε μια τρυφερή ερωτική σχέση και σου την έδωσε ως αποχαιρετιστήριο δώρο. Δεν υπάρχει τίποτα να κρύψεις, οπότε μην κρύβεις τίποτα.
__________________
5.
Κατ΄ εσέ, ποια χαρακτηριστικά κάνουν μια γυναίκα "γυναίκα";
Μην υπακούς στη δικτατορία. Γυναίκα είναι όποια νιώθει ότι είναι.
__________________
6.
Γεια σου αμπα!
Τι πιστεύεις για την χρήση του @ σαν κατάληξη λέξεων όταν δεν θες αναφερθείς σε φύλο; Επίσης πως αυτο θα πρεπει να προφέρεται στον προφορικο λόγο ή στην σκέψη μας οταν το διαβάζουμε; Συνήθως το διαβαζω σαν πνιγμένο α.- Ετεροσεξιστικ@
Καταλαβαίνω πλήρως την αναγκαιότητα του, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να το κάνω κτήμα μου. Το αφήνω για τις επόμενες γενιές, και πιστεύω ότι κάποτε θα ενσωματωθεί στον καθημερινό γραπτό και προφορικό λόγο. Κι εγώ σαν ένα πνιγμένο α το βλέπω, αλλά όταν υπάρχει σε μεγάλη συχνότητα, δεν μπορώ να καταλάβω το κείμενο και χρειάζεται να προσπαθήσω πολύ.
__________________
7.
Αγαπητή Α μπα,
Ειμαι εδώ κι ένα χρόνο σε σχέση με έναν άνθρωπο που δεν ταιριάζουμε καθόλου. Καλό παιδί γενικά, αλλά είναι εμμονικός με την δουλειά του σε βαθμό τρέλας, δεν βλεπόμαστε συχνά ενώ συγκατοικούμε, είναι τσιγκούνης κι όταν τσακωνόμαστε αντιδρά με βρισιές και απειλές. Τις προάλλες πήγαμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό και αφού τσακωθήκαμε με παράτησε μόνη μου σε μία άγνωστη πόλη τα μεσάνυχτα και γύρισα μόνη μου στο ξενοδοχείο. Την επόμενη ημέρα τσακωθήκαμε γιατί πίστευε ότι ήξερε τον καλύτερο δρόμο για το αεροδρόμιο κι όταν είδε ότι είχε λάθος και του την είπα, άρχισε τις χοντρές βρισιές και τις σκηνές.
Θέλω να χωρίσουμε. Νιώθω ότι με υποτιμά μια τέτοια σχέση. Αλλά δεν έχω σταθερή δουλειά, δεν θέλω να γυρίσω πάλι πίσω στους δικούς μου και δεν αντέχω με τίποτα τη μοναξιά γιατί έχω βασανιστεί πάρα πολύ στα προσωπικά μου. Οπότε νιώθω εντελώς αποτυχημένη που είμαι σε μια τέτοια σχέση και την συντηρώ γιατί είμαι αδύναμη να κάνω τη ζωή μου καλύτερη.
Η ερώτηση είναι τι κάνω για να κάνω τη ζωή μου καλύτερη; Μένω σε αυτή τη σχέση με όλα αυτά τα στραβά, μέχρι να φτιάξουν τα επαγγελματικά μου και να αποκτήσω ένα σταθερό εισόδημα να συντηρήσω το σπίτι μόνη; Τον παρατάω και πάω πάλι πίσω στους δικούς μου χωρίς δουλειά και νιώθω αποτυχημένη που στα 30 μου θα ζω πάλι σαν 15χρονο; Κάτι άλλο;
Σαν τι; Να περιμένεις να κερδίσεις το λαχείο;
Θα νιώθεις αποτυχημένη αν μείνεις σε μια σχέση που σε υποτιμά. Θα νιώθεις αποτυχημένη αν στα τριάντα σου επιστρέψεις στους γονείς σου. Ποια αποτυχία προτιμάς να νιώθεις;
Η απάντηση στην ερώτηση «τι κάνω για να κάνω τη ζωή μου καλύτερη» είναι να σκεφτείς. Γιατί έχεις βασανιστεί πάρα πολύ στα προσωπικά σου; Γιατί συγκατοίκησες με κάποιον που αντιδρά με βρισιές και απειλές; Επειδή δεν το είχες καταλάβει από την αρχή; Γιατί δεν το είχες καταλάβει; Επειδή έχεις βασανιστεί πολύ στα προσωπικά σου και παραβλέπεις τα καμπανάκια που χτυπάνε; Αυτό που συμβαίνει τώρα θα λυθεί εύκολα – ναι, θα γυρίσεις στους δικούς σου, και να ευχαριστείς γονατιστή το Θεό που έχεις γονείς που θα σε δεχτούν. Αυτό που δεν λύνεται εύκολα είναι ο μηχανισμός με τον οποίο παίρνεις αποφάσεις όταν πρόκειται για σχέσεις, και αυτό που λύνεται ακόμη πιο δύσκολα είναι ο γρίφος «γιατί δεν αντέχεις με τίποτα τη μοναξιά».
σχόλια