__________________
1.
Ζω στη Χιο με τους γονεις και τα αδελφια μου. Δινω πανελλαδικες φετος και σκοεπυω το Σεπτεμβρη να εγκατασταθω στηνΑθηνα για σπουδες. Παλιοτερα ηθελα να γινω λογοθεραπευτρια, τωρα όμως αποφασισα να ασχοληθω με τα εικαστικα. Η κολλητη μου θελει τωρα εκεινη να ασχοληθει με την λογοθεραπεια και μαλλον αθ ερθει και αυτή Αθηνα. Όλα ωραια και όλα καλα, αλλα η μαμα της θελει να συγκατοικησουμε ενώ η δικια μου ψιλοψηνεται. Εγω παλι δεν θελω καθολου. Η κολλητη μου μαλλον θελει εξαιατιας των οικονομικων αλλα εγω δε θελω καθολου! Ονειρευομαι εδώ και χρονια τη στιγμη που αθ εχω ένα δικο μου σπιτι, διοκοσμημενο όπως το θελω και αισθανομαι και οργανωμενο όπως με βολευει. Θελω να εχω ελευθερια κινησεων. Ισως τον πρωτο καιρο όλα να ηταν καλυτερα με την συγκατοικηση αλλα μακροπροθεσμα καμια σχεση. Μπορει να θελω να κανω σεξ δυνατα, να κυκλοφορω γυμνη, να αυνανιστω πανω στο τραπεζι της κουζινας. Όλα αυτά δε γινεται να τα ακνω με κοσμο μεσα. Και νομιζω πως το θεμα είναι λιγο πιο γενικο. Η ζωη μου στη Χιο δε μου αρεσει μεχρι τωρα. Οι σχεσεις που εχω αναπτυξει δε με καλυπτουν. Θελω εκει να ανοιξω νέο κυκλο ανθρωπων που θα με περιτριγυριζουν και τελοσπαντων να «ανθισω». Εχω παρατηρησει ότι όταν βρισκομαι σε περιβαλλον με νεα προσωπα εχω ειμαι ο εαυτος μου. Επομενως δε θελω να χασω την Ελεαννα αλλα σιγουρα θελω να αριαωσουν οι σχεσεις μας για να γνωρισω ατομα διαφορετικα που ισως αυτή δεν θελει να συναναστρεφεται. Από εκει λοιπον που ηθελα να αραιαωσουμε τις επαφες μας υπαρχει περιπτωση να συγκατοικησουμε.Και εγω δεν ξερω πώς να αρνηθω χωρις να γινει η ατμοσφαιρα περιεργη. Δεν ξερω πώς να το θεσω στην μαμα της αν και όταν το ειχε φερει στη κουβεντα πανω στην πλακα εγω το αρνηθηκα και ειπα πως δεν υπαρχει περιπτωση. Αλλα αυτή θα μου το ξαναπει και μαλλον συντομα.- artemis
Κράτα γερά το κάστρο, πολύ γερά, μην υποχωρήσεις, ό,τι και να γίνει. Έπρεπε να βάλω πιο νωρίς αυτή την ερώτηση, ελπίζω να σε πρόλαβα. Είναι αδύνατο να μην επηρεαστεί έστω και λίγο η ατμόσφαιρα, αλλά η καλύτερη προσέγγιση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μην γίνει προσωπική η κουβέντα. Με αυτό εννοώ, μην πεις «δεν θέλω να μείνω με την Μαριγούλα», γιατί φαίνεται σα να απορρίπτεις την Μαριγούλα. Πες, «το έχω σκεφτεί καλά εδώ και πολύ καιρό, και θέλω να μείνω μόνη μου, απολύτως μόνη μου, γιατί το βλέπω ως πρόκληση. Η Μαριγούλα είναι φανταστική, ελπίζω να μην μείνει πολύ μακριά για να τη βλέπω συχνά». Η δεύτερη πρόταση είναι για θόλωμα νερών, αν και λίγο επικίνδυνη σε περίπτωση που η Μαριγούλα το πάρει τοις μετρητοίς. Δες τις αντιδράσεις μετά την πρώτη πρόταση και αποφασίζεις αν χρειάζεται ο επίδεσμος.
__________________
2.
Λένα εσύ τι θεωρείς πιο σωστή επιλογή; Μια ζωή στο ενοίκιο, χωρίς στερήσεις για να χτίσεις σπίτι, χωρίς φόρους σπιτιού, συντήρηση κτλ ή οικτρή οικονομία, δάνειο, φόρος, συντήρηση κτλ, ώστε να αφήσεις και κάτι στο παιδί σου και να μην "πετάς" κάθε μήνα τα λεφτά του ενοικίου;
Είναι τυχεροί αυτοί που βρίσκουν ένα σπίτι και δεν έχουν να "ακουμπάνε" ένα σκασμό λεφτά κάθε χρόνο για το σπίτι κάποιου άλλου, ο οποίος όχι μόνο δεν έχει ενοίκιο να πληρώνει γιατί έχει και άλλο σπίτι και μένει, αλλά έχει και εισόδημα χωρίς εργατοώρες. Δεν τους κατηγορώ τους ανθρώπους, μακάρι να είχα κι εγώ 2 σπιτάκια να βρίσκονται! -Home sweet home
To «είναι τυχεροί αυτοί που βρίσκουν ένα σπίτι» είναι ακριβές υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Είναι τυχεροί αυτοί που βρίσκουν ένα σπίτι στα τετραγωνικά που θέλουν, που είναι σε καλή κατάσταση και δεν θέλει κάθε χρόνο χιλιάδες ευρώ σε επισκευές, που είναι σε περιοχή που τους βολεύει, και που έχει ένα ΕΝΦΙΑ που μπορούν να πληρώσουν. Αυτοί, ναι είναι τυχεροί. Αν ένα από αυτά δεν ισχύει, δεν είναι τόσο τυχεροί, και αν δεν ισχύει κανένα από αυτά, είναι πάρα πολύ άτυχοι, γιατί ένας Θεός ξέρει αν θα μπορέσουν να το πουλήσουν. Μην ζηλεύεις κανέναν «τυχερό», όλα έχουν το τίμημα τους.
Για το αν είναι καλύτερο να αγοράσει κανείς ή να νοικιάσει, εξαρτάται από τη χώρα που ζει κανείς, περιοχή που ζει κανείς, τη δουλειά που κάνει, και ένα σωρό άλλους παράγοντες. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος χωρίς να συνυπολογίσεις όλα αυτά.
__________________
3.
Αγαπητη Α μπα και αναγνωστες,
Ψαχνω μια σειρα σαν το BIng bang theory δηλαδη εξυπνη, κοινωνικη καθαρα, με ενδιαφερουσα πλοκη και χωρις το στοιχειο της ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ και το εξυπναδιστικο χιουμορ που εχουν πολλες αμερικανικες σειρες .Μεχρι στιγμης δοκιμασα το transparent επειδη μου φανηκε ενδιαφερουσα η υποθεση αλλα με απογοητευσε λογω διαλογων και καποιων προκατ σκηνων ,βλεπε σκηνη με κορη να κραταει δισκο και να την κυνηγανε επι ενα δεκαλεπτο οι κοτες στον κηπο .Δοκιμασα επισης το prison break αλλα μου φανηκε ανευρο και κοντεψα να κοιμηθω οπως επισης και το orange is the new cat.Το τελευταιο καλυτερο απο τα αλλα αλλα και παλι στα ορια του κλασικου αμερικανικου χιουμορ. Εχει κανεις να μου προτεινει καμια καλη σειρα ?Μια ακομη σειρα που μου αρεσε ηταν το GAME OF THRONES. .Επισης αποκλειονται καθαροαιμες κωμωδιες ,αστυνομικα τυπου desperate housewives ,φαντασιας και house of cats .Οποιαδηποτε προταση καλοδεχουμενη. Να σημειωσω μου αρεσουν πολυ οι σειρες του Παπακαλιατη αν και κωμωδιες οποτε δεν αποκλειω και τις ελληνικες αρκει να συνδυαζουν μελοδραμα και πνευματωδες χιουμορ.Οποιαδηποτε προταση καλοδεχουμενη.
Και μην ξεχνατε ,σας αγαπω-παυλιτο
Το Μπόλεκ και Λόλεκ το δοκίμασες;
__________________
4.
θα μπω κατευθείαν στο θέμα.Ζηλέυω πάρα πολύ τους ανθρώπους που έχουν πολλούς φίλους και παρέες.Εγω έχω 2-3 φίλους που είμαστε φίλοι απο παιδιά,τους υπεραγαπώ και μπορώ να τους μιλήσω για τα πάντα.Αντί να νιώθω ευγνώμων και ευχαριστημένη για αυτό νιώθω ότι κάτι μου λειπει συνεχώς.Σπουδάζω και αρκετά συχνά προσπαθώ να κάνω νεες φιλίες αλλά το πράγμα σαν να μην προχωράει..Ακόμα και αν έχω βγει έξω με την παρέα μου και έχουμε περάσει μια χαρα,αν δω αλλους ανθρώπους να διασκεδάζουν με τους φίλους τους νιώθω μια θλίψη.Σκέφτομαι αυτόματα οτι περνάνε καλύτερα απο εμενα και οτι σίγουρα ειναι πιο ευτυχισμενοι αφου εχουν τοσους ανθρώπους γυρω τους.Ποια είναι η γνώμη σου?
Η γνώμη μου είναι ότι με στενοχωρεί πολύ που τόσος κόσμος σπαταλάει τόση ενέργεια και τόσο χρόνο ζηλεύοντας πράγματα που δεν γνωρίζει και τα θέλει επειδή δεν ξέρει τι είναι, αντί να καταλάβει ότι δεν τα έχει επειδή δεν είναι γι'αυτόν. Δεν του ταιριάζουν, ή δεν του ταιριάζουν τώρα, αυτή την περίοδο. Ζηλεύει μια φαντασίωση, μια υπόθεση, χωρίς να σκέφτεται ότι αυτό που ζηλεύει έχει τις αρνητικές του πλευρές, όπως και αυτό που ζει.
Δεν υπάρχει τέλεια κατάσταση, αυτή είναι η γνώμη μου, αλλά εσύ πιστεύεις ότι υπάρχει, και τη ζηλεύεις. Νομίζεις ότι αν είχες τριάντα φίλους, θα ήταν τριάντα αντίτυπα αυτών που έχεις τώρα και ξέρεις από παιδιά, άρα όταν θα έβγαινες με αυτούς τους τριάντα, η διασκέδαση θα ήταν πενταπλάσια. Ε, όχι. Οι άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να αισθάνεσαι άνετα και να τους λες τα πάντα είναι αυτοί που ξέρεις πολλά χρόνια, και αυτό δεν γίνεται εύκολα. Οι άνθρωποι είναι ευχή και κατάρα, είναι ευτυχία και πρόβλημα, και όσο πιο πολλούς έχεις γύρω σου, τόσο πιο εκτεθειμένος είσαι. Ίσως αυτό τουλάχιστον να το καταλαβαίνεις, ή να το διαισθάνεσαι, και γι' αυτό να μην κάνεις νέες φιλίες. Κάπου, κάποιος που έχει πολλούς γνωστούς και το τηλέφωνο του χτυπάει όλη τη μέρα ζηλεύει αυτούς που έχουν δύο-τρεις καλούς φίλους από τα παιδικά του χρόνια. Τι θα του έλεγες;
__________________
5.
Είμαι 21 και ζω με τους γόνεις μου και τα αδέρφια μου. Είμαι πολύ προβληματισμένη με τη σχέση που έχω με τη μητέρα μου.
Η μητέρα μου πάντα λέει οτι μας αγαπάει πάρα πολύ(εμένα και τα αδέρφια μου),οτι είμαστε η ζωή της και ξέρω μέσα από συζητήσεις οτι θυσίασε τη καριέρα της για εμάς και την οικογένεια. Ξέρω επίσης πως δε πήρε διαζύγιο κυρίως για να ζήσουμε σε μια ολοκληρωμένη οικογένεια. Δε συμφωνώ με τις επιλογές της αλλά δε θέλω να κρίνω γιατί δεν υπήρξα ποτέ στη θέση της.
Το θέμα είναι οτι εγώ πότε δε της μιλάω για μένα και τα προβλήματα μου. Κάποτε μοιραζόμουν αυτά που σκεφτόμουν με φίλες μου, τις οποίες θεωρούσα την οικογένεια που έχω επιλέξει. Πάντα ήξερα οτι εγώ μοιράζομαι περισσότερα πράματα με αυτές από οτι εκείνες με μένα αλλά καταλάβαινα γιατί συμβαίνει αυτό και δεν είχα ποτέ την απαίτηση να κάνουν και αυτές το ίδιο.Πλέον έχω σταματήσει να το κάνω αυτό γιατί με κούρασε,δεν έπαιρνα αυτό που ήθελα και η σχέση γινόταν άνιση.Νιώθω μόνη όμως.
Χθες μίλησα στη μητέρα μου για ένα θέμα υγείας που έχω και με έχει αγχώσει.(όχι πολύ σοβαρό)Η μητέρα μου δεν είχε ιδέα και με ρώτησε γιατί δε της το είπα, οτι αισθάνεται προσβεβλημένη που δε της μιλάω και πως δεν είμαι μόνη σε αυτή τη ζωή(ακόμα).Την καταλαβαίνω. Της είπα πώς αισθάνομαι. Οτι δηλαδή δεν νιώθω άνετα να της μιλάω και μου είναι δύσκολο να της ανοίγομαι. Οτι πιθανο να φταίει ο τρόπος που έχει δομηθεί η σχεση μας. Σκέφτομαι οτι δε της μιλάω γιατι τοτε θα με γνωρίσει πραγματικά και ίσως να μη της αρέσω τόσο και έτσι χάσω την αγάπη της.(όχι οτι είμαι δηλάδη και κάτι το τρομερό αλλά ξέρω πως πολλά απο αυτά που κάνω δε θα της αρέσουν)
Αλλά δε θέλω να το προδικάζω. Μπορει να μην έχω ανακαλύψει ακόμα τα ορια της μητρικής αγάπης.Από τη μια νιώθω οτι απορρίπτω αυτο που μου δίνεται απλόχερα από την άλλη οτι δε μπορώ να κάνω αλλιώς.Δε κατηγορώ τον εαυτό μου ουτε θέλω να νιώθω "υποχρέωση" στη μητέρα μου για τις θυσίες της.Ήταν επιλογές της
Αυτό που νιώθω είναι οτι εχω την ανάγκη να χτίσω μια σχέση μαζί της. Παλιοτερα ένιωθα πως δε με νοιάζει. Αλλά τώρα το θέλω. Και ξέρω οτι και αυτή θέλει να επικοινωνούμε και να είναι δίπλα μου.
Δε μπορώ να επικοινωνήσω μαζί της όμως. Επειδη δε το εκανα ποτέ. Δε ξέρω πώς να το κάνω.
Μερικές φορές με πιάνουν τα κλάματα γιατί καταλαβαίνω οτι απορρίπτω την αφοσίωσή της,ένα δώρο πολύτιμο που δε θα έχω για πάρα πολύ καιρό ακόμα.Και οτι όταν δε θα είναι πια στη ζωή και νίώσω κάποια φορά μόνη,δε θα υπάρχει αυτή της οποίας η αφοσίωση μου είναι μάλλον τοσο αυτονόητη.
Για να αλλάξει κάτι τόσο θεμελιώδες στην ιστορία της ζωής σου όπως είναι η σχέση με τη μητέρα σου δεν αρκούν συμβουλές. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις ότι προσπαθείς να αλλάξεις το binary. Είμαι εντελώς ανίσχυρη έστω και για να σχολιάσω. Μόνο για να αναλυθούν αυτά που λες χρειάζεται ένας χρόνος με συνεδρίες.
Πλέον αποφεύγω να βάζω ερωτήσεις ανθρώπων που ουσιαστικά θέλουν να αλλάξουν το DNA τους γιατί η μοναδική απάντηση που έχει νόημα είναι «αυτά μόνο με βοήθεια ειδικού αναλύονται/λύνονται, ή με τα χρόνια, αν έχεις εξαιρετικές αναλυτικές ικανότητες και ένα πολύ συγκεκριμένο είδος ευφυίας, και σε επίπεδο πολύ πάνω του μετρίου». Και μετά διαβάζω διαμαρτυρίες «γιατί προτείνεις θεραπεία αφού είναι ακριβή/δύσκολη/δεν υπάρχει παντού». (Είναι όλα αυτά, παιδιά, αλλά για πολλά θέματα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διορθώσεις ένα σπασμένο κόκκαλο;)
Όμως έβαλα την δική σου γιατί έγραψες κάτι που με σόκαρε θετικά με την διορατικότητα του. «Σκέφτομαι ότι δε της μιλάω γιατί τότε θα με γνωρίσει πραγματικά και ίσως να μη της αρέσω τόσο και έτσι χάσω την αγάπη της.(όχι ότι είμαι δηλαδή και κάτι το τρομερό αλλά ξέρω πως πολλά από αυτά που κάνω δε θα της αρέσουν).» Αυτό που γράφεις είναι τόσο ακριβές, και τόσο σκληρό, και τόσο δύσκολο να το καταλάβει κανείς για άλλους, πόσο μάλλον για τον ίδιο του τον εαυτό, που με κάνει να πιστεύω ότι έχεις αυτό το συγκεκριμένο είδος ευφυίας, και σε επίπεδο πολύ πάνω του μετρίου. Βασικά, νομίζω ότι έχεις καταλάβει τι φταίει. Ίσως με τον ίδιο τρόπο καταφέρεις και να το διορθώσεις. Η λύση είναι να πειστείς ότι δεν αξίζουν αγάπη χωρίς όρους μόνο οι τέλειοι, αλλά όλα τα παιδιά από τους γονείς τους.
__________________
6.
"Δεν έχεις διαβάσει αρκετά βιβλία, ή, αν έχεις διαβάσει αρκετά, δεν τα έχεις διαβάσει σε βάθος, δεν τα έχεις αναλύσει μέσα σου, δεν έχεις καταλάβει πώς λειτουργούν, ποια είναι η ούγια τους", το παραπάνω είναι απόσπασμα από απάντησή σου σε άλλον αναγνώστη-θα το αναγνώρισες άλλωστε. Πως το κάνουμε αυτό ρε α, μπα; Πως διαβάζουμε ένα βιβλίο σε βάθος; Και πως καταλαβαίνουμε αν το διαβάζουμε σε βάθος ή όχι; Προσωπικά, έχω αγαπήσει αρκετά βιβλία, έχω νιώσει ότι κάποια τα κατανοώ με ένα δικό μου τρόπο, που απέχει καμιά φορά από αυτόν που θέλουν οι κοινές παραδοχές, και απλώς βρίσκω σημεία με τα οποία ταυτίζομαι λόγω προσωπικών εμπειριών. Άλλες ,πάλι, φορές νιώθω ότι τίποτα δεν έχω καταλάβει από τα βιβλία που οι περισσότεροι θεωρούν αριστουργήματα. Ίσως κάτι κάνω λάθος, αλλά πως μαθαίνει κανείς να διαβάζει σωστά και πως τέλοσπάντων μαθαίνει πως λειτουργούν τα βιβλία; Γίνεται με το διάβασμα και σιγά σιγά, με έναν κάποιον αυτοματισμό, ή πρέπει να καταβάλω μια άλλη προσπάθεια, την οποία βέβαια ακόμα δεν γνωρίζω. Επίσης, ποια είναι τα 10 αγαπημένα σου βιβλία όλων των εποχών; Ευχαριστώ για την συντροφιά.- Βαγγελιώ
Αυτό το είχα πει σε κάποιον που ήθελε να γράψει βιβλίο. Δεν το είπα σε κάποιον που διαβάζει, γενικώς, ή που δεν διαβάζει. Ακόμη πιο συγκεκριμένα, το είπα σε κάποιον που έγραψε «Και άντε και αποφασίζεις να γράψεις, πως το οργανώνεις το όλο θέμα, πως γνωρίζεις το στυλ γραφής που πρέπει να χρησιμοποιήσεις, σε ποιον το δίνεις να το διαβάσει, που απευθύνεσαι;» Αν θέλεις να γράψεις βιβλίο επειδή «σου έρχονται εύκολα ιδέες», όπως ανέφερε πιο πάνω, αλλά ρωτάς «πώς γνωρίζεις το στυλ γραφής που πρέπει να χρησιμοποιήσεις», σημαίνει ότι δεν έχεις προβληματιστεί αρκετά σχετικά με το τι είναι ένα βιβλίο, και αυτό σημαίνει ότι μάλλον δεν έχεις διαβάσει αρκετά βιβλία για να καταλάβεις. Είναι σα να ρωτάει κάποιος «μου έρχονται μερικές ιδέες για πιάτα, αλλά δεν ξέρω πώς να μαγειρέψω».
Ένας αναγνώστης δεν χρειάζεται να ξέρει πώς λειτουργούν τα βιβλία, ούτε υπάρχει υποχρέωση ή ανάγκη να τα μελετήσει σε βάθος, όπως ένας επαγγελματίας γραφιάς, ή να ξέρει τη θεωρία και τα κινήματα και τα χαρακτηριστικά τους. Η εμπειρία σου με την ανάγνωση είναι μα χαρά, προσωπική, σου χαρίζει απόλαυση, δεν είναι απαραίτητο να εμβαθύνεις. Δεν σημαίνει ότι χάνεις κάτι. Αν θέλεις, υπάρχουν βιβλία που μιλάνε για βιβλία, και μπορείς να τα δοκιμάσεις, να δεις αν σου κάνουν. Η κριτική βιβλίων επίσης, από κριτικούς που σκαμπάζουν, μπορεί να είναι απόλαυση, αν βρεις κάποιον που σου αρέσει, θα δεις πολλά με άλλο μάτι.
__________________
7.
Μου αρέσει πολύ η ιδέα να έχει η Αμερική την πρώτη γυναίκα πρόεδρο, όμως δε μου αρέσει η Χίλαρι. Νομίζω πως δεν υποστηρίζει κατάλληλα τα δικαιώματα των γυναικών. Επίσης δε νομίζω πως το να εκλεγεί γυναίκα πρόεδρος θα επιφέρει από μόνο του κάποια τρομερή αλλαγή στην κατάσταση - όπως η εκλογή μαύρου προέδρου δεν αναιρεί τον υπάρχοντα ρατσισμό. Παρ' όλα αυτά που λέω, εξακολουθώ ενδόμυχα να θέλω πάρα πολύ να βγει η Χίλαρι, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα. Πέρα από αυτό, στηρίζω 100% Bernie.
Ποια είναι η γνώμη σου για τη Χίλαρι;
Η γνώμη μου για τη Χίλαρι είναι ότι θα είναι μια αποτελεσματική και ικανή πρόεδρος στα οικονομικά και κοινωνικά θέματα και ότι θα προσπαθήσει να κάνει κάποια σημαντική, ουσιαστική αλλαγή σε κάποιον τομέα (μεταναστευτική πολιτική, υγεία) αλλά ότι υπάρχει κίνδυνος να κάνει κάποια χοντράδα στην εξωτερική πολιτική γιατί έχει υπερβολικό ζήλο για την ισχύ των ΗΠΑ, και θα θυμόμαστε τον Ομπάμα και θα κλαίμε (αν και αυτό το κάνουμε ήδη). Αν θα καταφέρει να κάνει αυτά που θέλει εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, ο πρόεδρος στην Αμερική μόνο παντοδύναμος δεν είναι.
Έχουν γραφτεί μύρια μπάιτ για το γιατί δεν αρέσει η Χίλαρι, και ειδικότερα γιατί δεν αρέσει στις γυναίκες, ας μην τα γράψω κι εγώ. Θα ήθελα όμως να αναρωτηθείς εσύ, τι εννοείς όταν λες «δεν υποστηρίζει κατάλληλα τα θέματα των γυναικών». Τι θα πει «κατάλληλα;» Τι κάνει λάθος, και πώς θα μπορούσε να το κάνει αλλιώς; Πιστεύω ότι συχνά αδικείται επειδή όλοι έχουν ήδη άποψη γι' αυτήν, και νομίζουν ότι την ξέρουν, και αυτό που ξέρουν είναι μια χωμένη γυναίκα με λεφτά και λερωμένο συζυγικό παρελθόν. Είναι η πρώτη γυναίκα που διεκδικεί αυτή τη θέση. Για πρόεδρος της Αμερικής πάει, δεν είναι ακαδημαϊκή θεωρητικός του φεμινισμού. Τα γυναικεία θέματα είναι ένα από αυτά που θα πρέπει να αντιμετωπίσει, και στα κοινωνικά θέματα έχει καριέρα από είκοσι χρονών. Ξέρεις τι έχει κάνει ως τώρα στη ζωή της σχετικά; Έχεις ψάξει το βιογραφικό της, τα νομοσχέδια που υποστήριξε ή πρότεινε όλα αυτά τα χρόνια;
Φυσικά και μια γυναίκα δεν θα εξαφανίσει την ανισότητα μεταξύ των φύλων, όπως ένας μιγάς πρόεδρος δεν εξαφάνισε τον ρατσισμό απέναντι στους μαύρους, αλλά είναι αφέλεια να πιστεύεις ότι η πορεία της ιστορίας αλλάζει με έναν άνθρωπο. Το ότι η Αμερική είχε για δύο θητείες έναν μιγά πρόεδρο, και τώρα ετοιμάζεται για την πρώτη γυναίκα, σημαίνει – στα λόγια του Ομπάμα – ότι το υπερωκεάνιο έχει στρίψει κατά 2 ή 3 μοίρες. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη διαφορά, αλλά σε τριάντα χρόνια, η θέση του θα είναι εντελώς διαφορετική από τη σημερινή. Η απαξίωση στις αλλαγές δεν είναι ρεαλισμός.
__________________
7.1
Γενικά είμαι ένας ήρεμος άνθρωπος... Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, όμως, αντιμετωπίζω ένα σοβαρό πρόβλημα.. Όταν βλέπω κάποιον που μοιάζει με Συριζαιο, μου βγάνει η λαχτάρα να του " κάνω αλλοπρόσαλλα πράγματα"... Πχ.. Είδα έναν παππού που έμοιαζε του Φλαμπουράρη και προσπαθούσα να τον " περάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο" στον Κηφισό.. Είδα μια γιαγιά που έμοιαζε στη κυρά Τασία, με ρώτησε εάν το λεωφορείο που περνούσε ήταν το Α11, της είπα ΝΑΙ, ενώ αυτό πήγαινε προς Χαλκίδα...
Τι να κάνω?? Που θα με οδηγήσει αυτό το πάθος?? Και τι θα γίνει εάν η κατάσταση χειροτερέψει?? Εάν στείλω καμμιά γιαγιά ? στα Καμμένα Βούρλα??? Πείτε μου..
Με αγάπη...
Καριμ Βενζίνας..
Τι να πω, μόνο το εξής, σ' αγαπώ.
σχόλια