Ακόμα και η λάιτ ομοφοβία είναι επικίνδυνη: Βάζει στο μυαλό κάποιων γκέι, από παιδιά κιόλας, πως είναι καταραμένοι, πως είναι αμαρτωλοί, καταπιέζονται για να ευχαριστήσουν την οικογένεια και τον "Θεό", και στο τέλος στην καλύτερη γεμίζουν ψυχολογικά προβλήματα, στη χειρότερη αυτοκτονούν. Στην ακόμα χειρότερη σκοτώνουν άλλους 50.
Είχα ξαναγράψει για το θέμα όταν τον περασμένο Δεκέμβριο η ηθοποιός Ναταλία Δραγούμη, μίλησε στο Μέγκα για τον Μηνά Χατζησάββα και τον Κώστα Φαλελάκη, ενώ έριξε τα βέλη της και στον Φαήλο Κρανιδιώτη:
«Είμαι φίλη και του Κώστα και του Μηνά. Πηγαίναμε με τον Έντι στο σπίτι και μας μαγείρευε ο Κώστας, μαγειρεύει υπέροχα. Στην κηδεία, όταν τον αγκάλιασα τον Κώστα, μου ήρθε λυγμός και μου λέει «σταμάτα» και μου δίνει ένα χαστουκάκι και του λέω «θα μου μαγειρέψεις;» και μου λέει "ναι"».
Για τον Φαήλο Κρανιδιώτη: «Μου φάνηκε εντελώς χυδαίο και θέλω να σου πω ότι συνήθως οι ομοφοβικοί πρέπει να ψαχτούν γιατί συνήθως αυτοί είναι οι gay.
Όταν ένας άνθρωπος χρησιμοποιεί αυτή την έκφραση «αξύριστη χήρα», η οποία είναι καλιαρντή έκφραση, δηλαδή ένας straight δεν θα χρησιμοποιούσε το θηλυκό, είναι λίγο περίεργη έκφραση, θα μπορούσε να είναι και κάτι άλλο. Οπότε μήπως πρέπει να ψαχτούν οι ομοφοβικοί. Δεν είναι κάτι κακό, απλά γίνεται κακό άμα το πνίγεις. Αν το καταπιέζεις, εκεί μπορεί να γίνεις πολύ κακός.»
Είναι αλήθεια πως κάθε φορά που κάποιος κάνει μια ακραία ομοφοβική επίθεση (όπως ο Φαήλος Κρανιδιώτης ή ο Νίκος Νικολόπουλος ή ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος) το μυαλό μας πηγαίνει εκεί. Είναι συνηθισμένο κλισέ το ότι όποιος φωνάζει υπερβολικά, δεν είναι άνετος με τη δική του σεξουαλικότητα. Το βλέπουμε και σε ταινίες, όπως το American Beauty που έχει το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ομοφοβικού, το βλέπουμε και στην πραγματικότητα: Δεκάδες θρησκευτικοί ηγέτες και ακροδεξιοί πολιτικοί (που κήρυτταν το μίσος ενάντια στους γκέι) ξεσκεπάστηκαν ως υποκριτές από πληρωμένους εραστές τους.
Είναι όμως απλώς ένα κινηματογραφικό κλισέ, ή μια υπαρκτή ψυχολογική κατάσταση; Έχουμε δίκιο να σκεφτούμε πως κάποιος σούπερ ομοφοβικός φωνάζει για να κρύψει τη δική του ομοφυλοφιλία, και συχνότατα να την κρύψει απ' τον εαυτό του;
Οι Henry E. Adams, Lester W. Wright, Jr., και Bethany A. Lohr (Department of Psychology, University of Georgia) έκαναν την πιο μεγάλη έρευνα για το θέμα, και τα αποτελέσματα ήταν αυτά που όλοι φαντάζονταν. Αντιγράφω απ' το 10% (απόδοση Λήδα Λαμπροπούλου)
Σχετίζεται η Ομοφοβία με την Ομοφυλοφιλική Διέγερση;
Οι παλιοί έλεγαν ότι το μουστάκι είναι ο φερετζές του πούστη καταγράφοντας έτσι απλά, σε μια φράση, αυτό που υπαγορεύει η κοινή λογική: όσοι κράζουν τους γκέι πολύ συχνά ερεθίζονται μαζί τους. Τώρα τρεις ερευνητές του πανεπιστημίου της Τζόρτζια αποδεικνύουν το αυτονόητο και επιστημονικά.
Η εχθρικότητα και οι ρατσιστικές διακρίσεις απέναντι σε ομοφυλόφιλα άτομα είναι γεγονός (Berrill, 1990): περισσότεροι από το 90% των γκέι ανδρών και γυναικών έχουν αναφέρει να έχουν γίνει στόχος προφορικών προσβολών ή απειλών και περισσότεροι από το 1/3 έχουν υποστεί βία λόγω της ομοφυλοφιλίας τους (Fassinger, 1991). Παρόλο που η αρνητική στάση απέναντι στους γκέι υποτίθεται ότι σχετίζεται με αυστηρές στερεοτυπικές ηθικές πεποιθήσεις, τη σεξουαλική άγνοια και την ομοφοβία, η αιτιολογία αυτής της στάσης παραμένει γρίφος.
Οι Henry Adams, Lester Wright και Bethany Lohr του πανεπιστημίου της Τζόρτζια αποφάσισαν να ερευνήσουν κατά πόσο αποτελεί αλήθεια ή αστικό μύθο ότι πολύ συχνά πίσω από έναν μάτσο διώκτη των γκέι κρύβεται μια φοβισμένη αδερφούλα. Οι ερευνητές δημιούργησαν μια ομάδα ομοφοβικών και μια ομάδα μη ομοφοβικών ανδρών βάσει της βαθμολογίας τους στον Δείκτη Ομοφοβίας (Index of Homophobia, W. W. Hudson & W. A. Ricketts, 1980). Στην έρευνα συμμετείχαν λευκοί ευρωπαίοι ετεροφυλόφιλοι εθελοντές που επιλέχθηκαν από το Psychology Department Research Subject Pool στο Πανεπιστήμιο της Georgia. Η μέση ηλικία των ανδρών ήταν 20,3 χρονών (εύρος = 18 έως 31 ετών).
Οι εθελοντές παρακολούθησαν τετράλεπτα αποσπάσματα από βιντεοκασέτες ερωτικού περιεχομένου (γκέι, λεσβιακών και στρέιτ), ενώ ένας ειδικός καταγραφέας σημείωνε αυξομειώσεις στο μέγεθος του πέους τους. Η λεσβιακή βιντεοκασέτα συμπεριλήφθηκε επειδή έχει βρεθεί ότι είναι ιδιαίτερα διεγερτική σεξουαλικά σε ετεροφυλόφιλους άνδρες και είναι καλύτερος επιβεβαιωτικός παράγοντας από άλλα ερεθίσματα (Mavissikalian, Blanchard, Abel, & Baflow, 1975). Και το αυτονόητο έγινε πλέον γεγονός: μόνο οι ομοφοβικοί άνδρες παρουσίασαν διέγερση του πέους με αφορμή εικόνες ανδρικής ομοφυλοφιλίας!
Μόνο άτομα που είναι αμφιλεγόμενα ως προς τη δική τους ταυτότητα αντιλαμβάνονται την ομοφυλοφιλία ως απειλή και αντιδρούν με βία όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη διαφορετικότητα η οποία τους προκαλεί μεγάλο ποσοστό άγχους
Οι ερευνητές ερμήνευσαν τα ευρήματα της έρευνάς τους με τον ισχυρισμό ότι η ομοφοβία έχει σχέση με την ομοφυλοφιλική διέγερση την οποία το ομοφοβικό άτομο είτε αγνοεί είτε αρνείται. Αν και οι αιτίες της ομοφοβίας δεν είναι ξεκάθαρες, έχουν προκύψει διάφορες ψυχαναλυτικές εξηγήσεις, όπως η ιδέα ότι η ομοφοβία είναι φαινόμενο που βασίζεται στο άγχος. Σύμφωνα με μια ψυχαναλυτική εξήγηση, κύριος παράγοντας της ομοφοβίας είναι το άγχος για την πιθανότητα κάποιος να είναι ή να γίνει ομοφυλόφιλος (West, 1977). Αν και αυτές οι απόψεις είναι ασαφείς, στις περισσότερες ψυχαναλυτικές θεωρίες θεωρείται ότι η ομοφοβία είναι αποτέλεσμα καταπιεσμένων ομοφυλοφιλικών ορμών ή μια μορφή λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας. Οι ψυχαναλυτές χρησιμοποιούν την ιδέα της καταπιεσμένης ή λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας για να εξηγήσουν τη συναισθηματική δυσφορία και την παράλογη συμπεριφορά που επιδεικνύεται από ορισμένα άτομα που αισθάνονται ένοχα για τα ερωτικά τους ενδιαφέροντα και πασχίζουν να αρνούνται και να καταπιέζουν το ομοφυλοφιλικό τους ορμέμφυτο.
Ο West (1977) είχε δηλώσει: «όταν οι ομοφοβικοί βρεθούν σε κατάσταση που απειλεί να διεγείρει τις δικές τους ανεπιθύμητες ομοφυλοφιλικές σκέψεις, πανικοβάλλονται και ενεργούν υπερβολικά ή με θυμό». Ο Slaby (1994) υποστήριξε ότι το άγχος σχετικά με την ομοφυλοφιλία δεν υφίσταται κανονικά σε άτομα με ομόφυλο προσανατολισμό, αλλά έχει να κάνει με άτομα που φαινομενικά είναι ετεροφυλόφιλα και δυσκολεύονται να αποδεχτούν τα ομοφυλοφιλικά τους συναισθήματα ή δραστηριότητες. Βεβαίως, θα πρέπει να βρεθούν πιο αξιόπιστες κλίμακες για την μέτρηση της ομοφοβίας που να εμπεριέχουν γνωστικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές συνιστώσες. Κατά δεύτερον, δεν έχει μελετηθεί συστηματικά η υπόθεση αν η ομοφοβία αφορά αποκλειστικά τους άντρες ή αν επίσης αφορά και τις γυναίκες, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί αν οι ομοφοβικές γυναίκες παρουσιάζουν δείγματα σεξουαλικής διέγερσης σε ερωτικά λεσβιακά ερεθίσματα. Με τις απαντήσεις σε αυτά και σε παρόμοια θέματα, θα είμαστε σε θέση να έχουμε μια πιο σφαιρική κατανόηση της φύσης της ομοφοβίας.
[...]
Υποσυνείδητος σκοπός του ομοφοβικού ατόμου είναι μέσω των αρνητικών εκδηλώσεων απέναντι στου ομοφυλόφιλους να διαφοροποιήσει τη θέση του και να δείξει έμπρακτα ότι δεν ανήκει και δεν θέλει να ανήκει σε αυτή την κατηγόρια ατόμων που θεωρεί ως μη φυσιολογικά.
Πολλές άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι οι ομοφοβικές συμπεριφορές συνδέονται άμεσα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανασφαλή κοινωνική ταυτότητα καθώς και με καταπιεσμένα ομοερωτικά συναισθήματα. Μόνο άτομα που είναι αμφιλεγόμενα ως προς τη δική τους ταυτότητα αντιλαμβάνονται την ομοφυλοφιλία ως απειλή και αντιδρούν με βία όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη διαφορετικότητα η οποία τους προκαλεί μεγάλο ποσοστό άγχους (Simoni & Walters 2001).
Eπίσης άλλη μια χαρακτηριστική πρόσφατη έρευνα των πανεπιστημίων Rochester, Essex, England και California υπογραμμίζει το γεγονός ότι άτομα που αυτοπεριγράφονται ως ετεροφυλόφιλοι αλλά εμφανίζουν ομοφυλοφιλικές τάσεις βάσει των απαντήσεών τους σε ψυχολογικά τεστ, είναι πιθανό να αναπτύσσουν ομοφοβικές αντιδράσεις, καθώς οι ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές τους θυμίζουν τα δικά τους καταπιεσμένα συναισθήματα. Στρέφουν δηλαδή την εσωτερική τους οργή στο περιβάλλον τους, στοχοποιόντας τρίτους και όχι τον εαυτό τους, ενεργοποιώντας έτσι έναν μηχανισμό άμυνας του εγώ τους. #
****
Φυσικά και δε σημαίνουν όλα αυτά πως ξέρουμε με απόλυτη σιγουριά κάτι για την σεξουαλικότητα των Φαήλων και των Νικολόπουλων και των δράστών αυτού του κόσμου. Επίσης υπάρχει σαφώς διαφορά μεταξύ κάποιου που βροντοφωνάζει το μίσος του και κάποιου που χωρίς να το φωνάζει θεωρεί την ομοφυλοφιλία αφύσικη λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων αλλά φέρεται με σεβασμό προς όλους τους ανθρώπους.
Ξέρουμε όμως πως όποιος δείχνει έντονα το μίσος και την αποστροφή του, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να το κάνει επειδή θέλει πείσει τους άλλους (και τον εαυτό του) για τα δικά του θέματα.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να κρύβει κάποιος την ομοφυλοφιλία του. Αν όμως θέλει απαραίτητα να το κάνει, τότε ας μην επιλέγει την οδό της έντασης, γιατί καρφώνεται. Ας συνεχίσει απλά τη ζωή του.
