__________________
1.
Αγαπητή Α,μπα.
Συγχώρεσε με για το (ίσως) εκτενές κείμενο.
Είμαι 18 χρόνων, και φέτος δίνω πανελλήνιες. Από μικρή ηθελα να τραβάω τη προσοχή και να ασχολούνται οι υπόλοιποι με μένα. Μεγαλώνοντας (λέμε τωρα) το μετριασα. Δε θέλω πλέον να ασχολούνται όλοι με μένα. Μόνο να με αγαπούν και να έχουν καλή γνώμη. Όντας μοναχοπαιδι που άλλαζε συνεχώς σχολεία, και με αδιαφορη εως ανυπαρκτη ουσιαστικη σχέση με τους γονείς μου, προσπαθούσα συνεχώς να εντασσομαι σε κάποια ομάδα ατόμων για να νιώθω ότι με νοιάζεται κάποιος. Μέχρι τα δεκατεσσερα είχα γίνει άσσος στο να αλλάζω τον εαυτό μου, κάπως σαν ρόλο, για να ταίριαζω μέσα στο τυχον συνολο. Φυσικά τη παγίδα τη κατάλαβες ήδη: Δεν έχω κανεναν να με νοιάζεται, αφού δεν δείχνω σε κανεναν τον πραγματικό μου εαυτό. Νιώθω ότι έχω αλλοιωθεί τόσο που δεν ξερω καν ποια ειμαι. Δεν ξερω αν μου αρέσει ο γαλλικός κινηματογράφος η τα blockbuster. Δεν ξέρω αν τη βρίσκω με Britney Spears η Black Sabbath. Δεν ξέρω αν είμαι εξωστρεφής η εσωστρεφής, μεθοδική η αυθόρμητη, τολμηρή η ντροπαλή. Κάθε πτυχή του χαρακτήρα μου αλλάζει ανάλογα με την εκάστοτε παρέα μου.
Προφανώς οι εφηβικοί έρωτες που οι περισσότεροι συναντούν δεν υπήρχαν στη ζωή μου. Μπόλικα αγόρια ναι, κανα δύο κορίτσια, κι όλοι ήταν απλώς συμπαθητικά άτομα που μπορούσαν να μου δώσουν προσοχή, να ασχοληθούν με μένα, να με κάνουν να νιώθω ωραία, και παρατηρούσα με ενδιαφέρον τι εκανε τον καθενα να "κολλαει" και να "ξενερωνει". Στα 16 μονο ένιωσα ότι ερωτεύτηκα, αφελώς, με έναν άντρα πολύ μεγαλύτερο, με παιδιά στην ηλικία μου, και για πρώτη φορά ένιωσα πως κάποιος έκανε θυσίες για να βρίσκεται κοντά μου, παρόλο που προφανώς τίποτα δεν ήταν υπέρ του στην όλη κατάσταση. Βλέποντας το τώρα πιστεύω ότι μάλλον όρμησα στην ευκαιρία για έναν καινούριο "ρόλο" που δεν είχα δοκιμάσει ξανά.
Φαντάζομαι η ερώτηση μου έχει ως εξής: γίνεται να μην έχεις εαυτό; Συνειδητοποιώ ότι έχω απογοητεύσει πολλούς ανθρώπους κι έχω πληγώσει ακόμα περισσότερους, αλλά νιώθω ένα κενό. Ούτε ενοχές ούτε χαρά ούτε αίσθημα εξουσίας, τίποτα. Ένα απόλυτο κενό. –Άυλη
Εντυπωσιάστηκα από αυτό που έγραψες. Όχι μόνο για το περιεχόμενό του, αλλά και για τον τρόπο που είναι γραμμένο. Εντυπωσιάστηκα όχι με την έννοια του θαυμασμού (τουλάχιστον όχι ακριβώς αυτό) αλλά επειδή ακούγεσαι πολύ μεγαλύτερη από 18 χρονών.
Θα πω κάτι παράτολμο, που έχει κίνδυνο να κάνει περισσότερο κακό από καλό, αλλά νομίζω ότι αν δεν το γράψω, είναι σα να αγνοώ τη σειρήνα. Είσαι πάρα πολύ έξυπνη, εντυπωσιακά έξυπνη. Το λέω αυτό γιατί όχι μόνο καταλαβαίνεις τι κάνεις, αλλά καταλαβαίνεις και γιατί το κάνεις, με μια ψυχραιμία που λίγοι άνθρωποι έχουν όταν παρατηρούν τον εαυτό τους (ανεξαρτήτως ηλικίας – πόσο μάλλον στη δική σου ηλικία). Το πρόβλημα είναι ότι η εξυπνάδα δεν σου εξασφαλίζει ευτυχία ή επιτυχία, ούτε σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Νομίζω ότι αυτό το ξέρεις ήδη. Για να λέμε την αλήθεια, σπανίως είναι ευτυχισμένοι οι πολύ έξυπνοι άνθρωποι. Όταν δεν μπορείς να παραβλέψεις τις αδυναμίες της ανθρωπότητας – και κυρίως τις δικές σου – και δεν μπορείς να βρεις τρόπο να τις ωραιοποιήσεις, είναι πολύ πιο δύσκολο να τις δεχτείς και να πορευτείς με έστω ουδέτερη διάθεση.
Οπότε, η απάντηση στην ερώτηση είναι η εξής: δε νομίζω ότι γίνεται να μην έχεις εαυτό, αλλά νομίζω ότι γίνεται να ζεις σα να μην έχεις εαυτό, που τελικά είναι το ίδιο. Το κενό που νιώθεις, είναι λογικό αποτέλεσμα των προηγούμενων σκέψεων, αλλά επειδή είναι λογικό επόμενο, δεν σημαίνει ότι είναι ο μόνος συλλογιστικός δρόμος που υπάρχει. Μπορείς να ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου χωρίς να καταλήγεις σε αδιέξοδα σκέψης όπως αυτό που συνάντησες τώρα, και το κλειδί για να ελευθερωθείς είναι η συγχώρεση.
Τα θέματα που αναπτύσσεις δεν λύνονται με τέτοιου είδους κουβέντα. Είναι όμως εξαιρετικό υλικό για ψυχανάλυση. Κατά κάποιο τρόπο την κάνεις ήδη στον εαυτό σου, και τα πας πολύ καλά (για την ηλικία σου, για τα εφόδια που έχεις τώρα) αλλά είναι μόνο μια αρχή. Αν ξεκινήσεις συζητήσεις με έναν ψυχοθεραπευτή πιστεύω ότι θα ωφεληθείς πάρα πολύ.
__________________
2.
Πολυαγαπημενη Λενα γεια σου..Εχω εναν φιλο απο πριν παντρευτω,οχι κολλητο αλλα τα λεγαμε τηλεφωνικως κυριως κι μετα το γαμο βγαιναμε και οι τρεις μας οταν βρισκομασταν στην ιδια πολη..Σε καποια φαση γνωρισε μια κοπελα και βγηκαμε ολοι για καφε.Ηταν ξινη και μην τα πολυλογω ηταν λες και δεν ηθελε να βρισκεται εκει.Συμφωνησε και ο αντρας μου σ αυτο..Οταν μιλησα με τον φιλο μου δεν του ειπα τιποτα αλλα εκεινος ελεγε κατα καιρος οτι ειναι πολυ σκληρη,οτι συζουν αλλα θελει και τον καφε να της τον πηγαινει εκεινος και δεν κανει τιποτα απολυτως στο σπιτι(το μεσημερι πηγαινε ο καθενας στο πατρικο του να φαει) και διαφορα αλλα.Χωρισαν τελικα και οταν μου το ανακοινωσε του ειπα εν τελει τη γνωμη μου και οτι του αξιζε καποια καλυτερη(την ειχε βρει ηδη)..Αλλα τι μου ειπε:εχ κι εκεινη τα ιδια ειπε για σενα,οτι δεν ειχες κανενα ενδιαφερον κι ολο ελεγες για το θεμα σου..Ο φιλος μου ειναι λογιστης και με ρωτησε εκεινη τη μερα αν τακτοποιησα το θεμα που ειχαμε συζητησει,του λεω οχι και μου λεει μπορεις και μεσω το αντρα σου,και του λεω οχι θα το τακτοποιησω μονη μου..Αυτο μονο..Και ειπε οτι μιλουσα μονο γι αυτοτο θεμα και οτι δεν ειχα κανενα ενδιαφερον,να μιλησουμε για τεχνες(!) και γενικα κατι ποιοτικο(εγω ειμαι γιατρος).Οτι ειπαμε ηταν επειδη ρωταγα εγω,διαφορα που ρωτας καποιον στην πρωτη γνωριμια. Διαφορετικα δεν θα μιλαγαμε καθολου.Το θεμα ειναι οτι με πειραξρε παρα πολυ..Εκεινη την ωρα στον φιλο μου ειπα οτι δεν επρεπε να μου ειχε ξαναπει να βγουμε γιατι επεμενε πολυ και ειμαστε και μακρια..Εκεινος ομως γιατι μου το ειπε μετα απο τοσο καιρο?Με πικρανε..Επειδη του ειπα εγω οτι τελικα δεν του αξιζε ειναι σαν να μου ειπε ξερεις κατι κι εσυ δεν αξιζεις,μονο που εγω ειμαι απλα φιλη..Αλλα μου παραπονιοταν πολυ για κεινη λεγοντας μου και πολυ συγκεκριμενα παραδειγματα..Συγχυζομαι γιατι λεω στον εαυτο μου συχνα οτι δεν πρεπει να στεναχωριεμαι εξαιτιας ανθρωπων που ετσι κι αλλιως δεν εκτιμω αλλα δεν τα καταφερνω..Τα φιλια μου!- Μαριζα
Σε έχουν εκνευρίσει δύο πράγματα: πρώτα, το αρνητικό σχόλιο μιας που δεν συμπαθούσες έτσι κι αλλιώς, και ύστερα, το γεγονός ότι ο φίλος σου (ίσως) μετέφερε το αρνητικό σχόλιο για να σε πικάρει.
Τι να πω; Είναι και οι δύο καλοί λόγοι για να εκνευριστείς και να στενοχωρηθείς. Είναι εύκολο να λέμε ότι δεν χρειάζεται να στενοχωριόμαστε για την αρνητική γνώμη ανθρώπων που δεν εκτιμούμε, αλλά είναι μόνο λόγια. Η πραγματικότητα είναι – και είναι πραγματικότητα για όλους – ότι ζούμε για την αναγνώριση των άλλων ανθρώπων. Έχουμε μεγάλη ανάγκη την αγάπη, τόσο μεγάλη, που τη ζητάμε από όλους, ακόμα και από αυτούς που δεν συμπαθούμε – ακόμα και από αυτούς που δεν ξέρουμε. Πώς λες ότι έγινε εκατομμυριούχος ο Ζούκερμπεργκ; Τα app που έχουν χαρίσει αμύθητες περιουσίας στους εμπνευστές τους είναι αυτά που χαϊδεύουν τον ανθρώπινο ναρκισσισμό (ο οποίος πάει χέρι χέρι με το κόμπλεξ κατωτερότητας). Πώς γίνεται να είναι τόσο δημοφιλές αυτό το app που ανακοινώνει στους άλλους πόσα χιλιόμετρα έκανες τζόγκινγκ; Κι όμως, είναι. Γιατί θέλουμε να μας λένε πάντα μπράβο.
Άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα από άλλους και αντέχουν την μετριότητα τους. Ή το γεγονός ότι δεν γίνεται να μας αγαπάνε όλοι, όπως ακριβώς εμείς δεν μπορούμε να αγαπήσουμε όλους. Όσοι δεν καταφέρνουν να τα βρουν με αυτό που είναι, υποφέρουν περισσότερο, γιατί ψάχνουν επιβεβαίωση από τους πιο άσχετους και μερικές φορές από τους πιο ακατάλληλους, γιατί νομίζουν ότι έτσι η επιβεβαίωση αξίζει ακόμη περισσότερο. Εσύ που θύμωσες με μια περιστασιακή φίλη ενός φίλου, είσαι θα έλεγα, κανονική.
Για τον φίλο σου όμως, που διάλεξε αυτόν τον τρόπο για να σε καρφώσει όταν ένιωσε απειλή, μην στενοχωριέσαι, γιατί χάνεις χρόνο και θολώνεις. Δες το με σοβαρότητα και εκτίμησε το σε σχέση με την συνολική του συμπεριφορά. Έτσι κάνει πάντα όταν στριμώχνεται; Είναι κάτι που πρέπει να έχεις υπόψη σου.
__________________
3.
Λενα μου τι κανεις οταν ο αντρας σου δεν βουρτσιζει τα δοντια?Οταν παντρευτηκαμε μου ειπε οτι τα ειχε βουρτσισει μια φορα οταν ηταν μικρος(!)..Νομιζα οτι μου εκανε πλακα..Στην αρχη τον επαιρνα μαζι μου σαν τα παιδια και τα βουρτσιζαμε μαζι..Τωρα εχουμε και παιδι δεν μπορω να τον κυνηγαω..Του ειπα οτι δεν θα με φιλαει αν δεν τα χει βουρτσισει και μου λεει ενταξει και το 90% των φιλιων μας ειναι σαν ηλεκτρικο ρευμα,μην ακουμπησουμε παραπανω..Το επιδιωκει εκεινος πιο πολυ να μη με φιλαει γιατι μου φαινεται οτι μονο εκεινη τη στιγμη σκεφτεται τα δοντια,καπνιζει πινει καφρεδες και μετα βρωμαει το στομα του μπλιαχ..Απελπισια δεν μπορω,αν αναρωτιεσαι ετσι ηταν απ την αρχη του γαμου..γιατι οταν βγαιναμε ραντεβου τα βουρτσιζε πριν..Τον εχω πιασει στο φιλοτιμο,να του λεω οτι ειναι ντροπη οταν βγαινουμε με φιλους και φαινονται εσι τα δοντια και μου λεει οτι εχω θεμα(!) με τις ντροπες και οτι μρε νοιαζει πολυ η γνωμη των αλλων..Γενικα ειμαι ετσι αλλα η καθαριοτητα δεν ειναι υποκειμενικη ειναι αντικειμενικη..Δηλαδη μου φαινεται αστειο να το συζηταει καν..Το θεμα ειναι γενικο,στο σπιτι δεν ακουμπαει τιποτα απολυτως,πηρα γυναικα αλλα μια στις 15 μερες,δουλευουμε και οι δυο δεκα ωρες την ημερα και ακομα και τα εσωρουχα του τα πεταει κατω δεν μπορει να ανοιξει το καλαθι να τα βαλει..Τα κανω ολα εγω και για ολα δεν μπορει δεν ξερει,δεν εχω ακουσει να λεει κατι που ξερει..Για να φτιαξω γελοια πραγματα στο σπιτι,να αλλαξω μια λαμπα που λεει ο λογος φωναζω τον αδερφο μου γιατι μονιμως λεει αυριο και πιο μετα και δεν γινεται τιποτα και ποτε..Και του λεω και να μην μ αγαπουσες μονο απο λυπηση θα βοηθουσες σε κατι,να πεις κατσε δουλευεις εχεις το παιδι..Τιποτα..Αχ οχι συγνωμη..Λεει κατσε μην κουραζεσαι καντα αυριο..Αυτα κι αλλα πολλα αλλα σε ξουρασα απο αλλου το ξεκινησα κι αλλου κατεληξα.Φιλια!- Lesley Parish
Ξεκινήσαμε από τα αβούρτσιστα δόντια, αλλά η ιστορία καταλήγει στο εξής: παντρεύτηκες ένα παιδί. Δεν ξέρω αν με τη συμπεριφορά σου εγκρίνεις αυτή τη συμπεριφορά, ή αν κάποτε αυτή του η ιδιότητα σε έκανε να τον ερωτευτείς, δεν ξέρω αν με την συμπεριφορά σου κάνεις αυτή την πλευρά του ακόμη χειρότερη και λειτουργεί έτσι εκδικητικά, ή αν σε παντρεύτηκε για να μπορεί να συνεχίσει να ζει έτσι, επειδή στην αρχή σε ερωτεύτηκε για τον δυναμικό σου (μητρικό;) χαρακτήρα. Εσύ ξέρεις καλύτερα. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτοί οι συσχετισμοί δημιουργούνται και από τους δύο. Ένας πράττει – ή δεν πράττει – και ο άλλος επιτρέπει – ή ενθαρρύνει. Αλλιώς δεν γίνεται, χαλάει η ισορροπία και δημιουργείται τεράστιο χάος.
Αν θέλεις να αλλάξουν οι συσχετισμοί, πρέπει να είσαι έτοιμη για μεγάλο χάος. Πρέπει να είσαι έτοιμη να ακούσεις και πολλά δυσάρεστα, πολλά που δεν περιμένεις να ακούσεις, γιατί όποιος δέχεται επίθεση, αντιδρά με σκληρότητα, και η σκληρότητα αυξάνεται κατακόρυφα με ανθρώπους που ξέρουμε καλά και αισθανόμαστε άνετα. Αν πάλι θέλεις να βελτιωθεί λίγο η κατάσταση, πάρε γυναίκα για κάθε εβδομάδα. Τα δόντια του θα πέσουν γρήγορα και θα βάλει μασέλα, οπότε αυτό θα διορθωθεί από μόνο του.
__________________
4.
Καλησπέρα αγαπημένη μου α μπα ,
Πριν λίγο καιρό χώρισα με το αγόρι μου που ήμασταν μαζι 1,5 χρόνο. Δεν ειναι όμως αυτο το πρόβλημα μου, αλλά ότι μου χρωστάει χρήματα.
Αρχικά να επισημάνω ότι κατάγεται απο μια φτωχή οικογένεια, ενώ εμένα οι γονείς μου είναι σχετικά σε μια καλη οικονομική κατάσταση -αυτο βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι είμαι φοιτήτρια ή ότι δε σέβομαι τα χρήματά τους τα οποία βγάζουν με αρκετό κόπο.
Του έχω δώσει ενδιάμεσα σε αυτά που θα σας αναφέρω και αλλα χρήματα τα οποία επειδή δεν έβγαζε το μήνα δεν τα θέλω καν πίσω. Όμως θέλω εκείνα τα οποία θεωρώ ότι του τα έδωσα για να μην νιώθει άσχημα ότι του λείπει κάτι αλλα όχι γ να φτάσω στο σημείο να νιώθω εγω άσχημα που τα χρειάζομαι και που πρέπει να του τα ζητήσω ενώ είμαστε χωρισμένοι.
Στην αρχή μου είχε ζητήσει 50€ διότι τα χρωστούσε σε στοιχήματα που έπαιζε διαρκώς ,ενώ στη συνέχεια αλλα 50€ γιατί ήθελε να συμμετάσχει σε μια εκδήλωση που χρειαζόταν προκαταβολή. Μετα απο λίγο καιρό μελώσαμε -όχι γ τα χρήματα - και μου επέστρεψε τα μισά όμως όταν τα βρήκαμε έλεγε συνεχώς ότι θέλει να πάρει κάτι παπούτσια σε σημείο που του είπα ότι θα του δώσω εγω τα χρήματα (150€) να τα αγοράσει με την προϋπόθεση ότι θα μου τα επέστρεφε με την πρώτη ευκαιρία. Από τότε όμως όχι απλώς δε μου τα επέστρεψε, αλλα συνέχεια έκανε καινούργιες αγορές... Πλέον ,έχουμε χωρίσει εδώ και 6μηνες περίπου, μου στέλνει κάποιες φορές μηνύματα και μου λέει ότι ζορίζεται οικονομικά αλλά καμία αναφορά στα χρωστούμενα . Εγώ έχω προχωρήσει τη ζωή μου -το αναφέρω αυτό για να καταλάβετε ότι δεν ειναι εγωιστικό το θέμα ότι με χώρισε και "θέλω να τον εκδικηθώ" - και απλά το σκέφτομαι και νιώθω ότι με εκμεταλλεύτηκε . Επισης , όντως χρειάζομαι τα χρηματα αυτά διότι τα ειχα πάρει απο λογαριασμό που ειναι και η μητέρα μου και συνεχώς με ρωτάει που ειναι τα χρηματα αυτά όμως εκείνος ειναι πλέον στον στρατό, και δεν εχει δικό του μισθό ...
Σε παρακαλώ α μπα βοήθησε με !! Τι μπορώ να κάνω; Να του στείλω ένα μήνυμα ; Τι να του γράψω; Σε ευχαριστώ εξ των προτέρων ! -Νάταλι
Το μήνυμα πρέπει να το πάρεις εσύ, Νάταλι, και όχι αυτός. Τα χρήματα νομίζω ότι μπορείς να τα ξεχάσεις, εκτός αν έχεις κάποιον τρόπο να τον τρομάξεις για να σου τα δώσει. Νομίζω ότι για την ώρα όχι μόνο δεν σκοπεύει να σου τα δώσει, αλλά είναι στο τσακ να σου ζητήσει κι άλλα.
Ελπίζω να πήρες το μάθημα σου, αλλά από τον τρόπο που τα γράφεις φοβάμαι ότι δεν το πήρες. Δεν είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνεις πότε δεν πρέπει να δανείζεις 150 ευρώ σε κάποιον για να πάρει παπούτσια. Γενικά, για να πάρει κάτι που δεν χρειάζεται. Γενικότερα, για να αγοράσει κάτι. Ή γιατί δεν πρέπει να δίνεις λεφτά σε κάποιον που χάνει λεφτά στον τζόγο. Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό, αλλά αν δίνεις λεφτά επειδή κάποιος επιμένει δείχνει ότι είσαι υποχωρητική σε κάπως επικίνδυνο σημείο. Επίσης φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνεις πότε κάποιος έχει πρόβλημα στη σχέση του με τα χρήματα, και αυτό δείχνει θέματα και στον χαρακτήρα του. Τώρα που πέρασε καιρός, καταλαβαίνεις γιατί δεν είχε ποτέ λεφτά, γιατί σου ζητούσε συνέχεια, και γιατί έχανε και τα λίγα που είχε σε στοιχήματα; Καταλαβαίνεις γιατί σου αναφέρει και πάλι το θέμα της αφραγκίας του, τώρα που δεν έχετε πια καμία σχέση;
__________________
5.
Αγαπητή Α,μπα; ο σύντροφος μου και εγώ ονειρευόμαστε να ταξιδέψουμε στην Ιαπωνία.Είναι ενα ταξίδι αρκετά ακριβό για μας,αλλα εργαζόμαστε και οι δύο και δεν έχουμε υποχρεώσεις.Το ταξίδι ομως αυτο θα μας κοστίσει αποταμίευση χρόνων και φυσικά ξεχναμε για πολυ καιρό μικροτερα πιο κοντινα ταξίδια που επίσης λαχταράμε. Επειδή εχω εμπιστοσυνη στο κριτήριο σου και ξερω οτι εχεις πάει Ιαπωνία,θελω να σε ρωτήσω,πιστέυεις οτι αξίζουν τον κόπο αυτες οι"θυσίες" για το συγκεκριμένο ταξίδι;
Καταλαβαινω οτι ρωτάω για κάτι πολύ υποκειμενικό, αλλα θα ήθελα την προσωπική σου άποψη.Επίσης αν θελες γράψε μας καποιες εντυπώσεις σου απο κει, σε ποια μέρη πήγες ,τι σου αρεσε πιο πολύ,τι δε σου άρεσε καθόλου , τι μετάνιωσες που ΔΕΝ έκανες ,πες μου αμπά, πες μου γι'αυτο το μέρος και κυρίως πες μου αξιζει να μην παω πουθενά αλλου για χρόνια;
Ευχαριστώ,
Και την πιτα ολόκληρη,και το σκύλο χορτάτο
Είναι αδύνατον να σου πω εγώ αν αξίζει να κάνεις ένα ακριβό ταξίδι στη θέση άλλων μικρότερων, εντελώς αδύνατο, όσο και να εμπιστεύεσαι το κριτήριο μου. Το δικό σας κριτήριο έχει σημασία. Γιατί θέλετε να πάτε εκεί; Τι περιμένετε να δείτε; Ποια είναι η εμπειρία σας με αυτού του είδους την κουλτούρα ως τώρα;
Οι εντυπώσεις μου είναι οι εξής: ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι όλα όσα θεωρώ δεδομένα για την εξέλιξη του πολιτισμού, την συγκρότηση μιας κοινωνίας, δεν είναι καθόλου δεδομένα. Η Ιαπωνία έχει δημιουργήσει ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα ανθρώπινων συσχετισμών, που οδηγεί σε διάφορα αναπάντεχα, αρχικά ακατανόητα (όπως το πώς συντάσσουν χάρτες, ή προτάσεις) που μετά βλέπεις ότι είναι αρκετά πιο αποτελεσματικά, σύντομα και κομψά. Σκέψου τα χαϊκού, εφαρμοσμένα στα πάντα – από τις προσόψεις των εστιατορίων, μέχρι τα φωτιστικά δρόμου.
Για μένα ήταν σαν επίσκεψη στο μέλλον, αν ο άνθρωπος καταφέρει να προσαρμοστεί για να επιζήσει, και περιορίσει την κατανάλωση του, την μανία του για σπατάλη, και την ασέβεια του στην παράδοση που αξίζει να διατηρηθεί (σε σχέση με το συναίσθημα και τα κενά σύμβολα που έχει μάθει να θεωρεί παράδοση). Για παράδειγμα, στην Ιαπωνία υπάρχει Ένωση Παγοποιών, ένα επάγγελμα αρχαίο και φαινομενικά άχρηστο. Όμως είναι αξιοσέβαστη ένωση και ο πρόεδρος ακόμη πιο αξιοσέβαστη προσωπικότητα, που εφαρμόζει τις μύριες (μυστήριες, χρονοβόρες) τεχνικές για πάγο εντελώς διαφανή, πιο διαυγή και από το ίδιο το νερό, στο μπαρ του.
Αν πω ότι απλώς εντυπωσιάστηκα από το Τόκιο θα είναι πολύ λίγο. Μόνο την επιφάνεια ξύνεις, και αν, γιατί η γλώσσα είναι μεγάλο εμπόδιο. Αλλά αν σε ενδιαφέρει να καταλάβεις, κάτι θα αρπάξεις. Όσο για το φαγητό, θα έπρεπε να γράψω κανένα βιβλίο για να εξηγήσω πόσο μου άνοιξε τα μάτια η εμπειρία, από την σοβαρότητα στην προετοιμασία, τον σεβασμό στις πρώτες ύλες, την σχέση του κάθε σεφ με τον πελάτη κάθε στιγμή, την διαδικασία της φιλοξενίας που φανερά έχει ρίζες σε χιλιετίες πριν... και πολλά άλλα.
Αυτό που μετάνιωσα είναι ότι δεν πήρα γιαπωνέζικα καλλυντικά, όχι τις γνωστές μάρκες, αλλά τα απλά τύπου L'Oreal για μας, που είναι συνήθως επιπέδου πολύ ακριβών εταιριών, σε κλάσμα της τιμής. Αυτό που με τρόμαξε είναι οι τιμές και το κόστος ζωής που είναι στα ύψη. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι που δεν μπορούσα να μείνω εκεί ένα μήνα.
Ξέρω ότι η γιαπωνέζικη κοινωνία έχει διάφορα θέματα σοβαρά και προβλήματα όπως είναι η πολύ εκτεταμένη πατριαρχία, ο εθνικισμός, και άλλα, αλλά η επίσκεψη εκεί με έκανε να καταλάβω καλύτερα. Όταν συμπαθείς κάποιον, καταλαβαίνεις καλύτερα τα στραβά του (που παραμένουν στραβά, φυσικά).
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα, το τελευταίο διάστημα υπάρχει κατι που με προβληματίζει παρα πολυ.. Ειμαι εδω και 1,5 χρονο σε μια σχέση η οποία ειναι αρκετά πιεστική απο την πλευρά του αγοριού μου και αρχίζω και χανω τον εαυτό μ!! Εδω και 2-3 μήνες σκέφτομαι πολυ έντονα την ελευθερία μ και την νοσταλγώ όμως πιστεύω πως αν χωρίσω θα το μετανιώσω γιατι τον αγαπω και εχει κανει πολλα πραγματα για μενα . Το πρόβλημα ειναι ή οτι εγω δεν μπορω τελικά σε σχέσεις ή οτι η συμπεριφορά του ευθύνεται για τον τροπο που σκέφτομαι...
Το τι έχει κάνει για σένα είναι δικό του θέμα, και όχι δικό σου. Ελπίζω να τα κάνει επειδή το θέλει, και όχι επειδή σε εκβιάζει έτσι συναισθηματικά για να υπομένεις την καταπίεση. Οι άλλοι ποτέ δεν είναι καλοί επειδή είμαστε φανταστικοί. Είναι καλοί επειδή θέλουν να είναι καλοί. Επειδή σέβονται τον εαυτό τους. Δεν τους κάνουμε εμείς καλούς με την φοβερή μας προσωπικότητα.
Αυτό που είναι δικό σου θέμα είναι πώς νιώθεις μέσα στη σχέση. Αν νιώθεις ότι πιέζεσαι και ότι χάνεις τον εαυτό σου βρίσκεσαι σε πολύ βλαβερό περιβάλλον και πρέπει να φύγεις το γρηγορότερο. Η αλλοίωση του εαυτού είναι από τα χειρότερα που μπορείς να πάθεις μέσα από μια ανθρώπινη επαφή. Είναι ένα στάδιο μόλις πριν την κακοποίηση.
Αυτό περί αγάπης δεν το σχολιάζω καν.
__________________
7.
Αγαπητή Α, μπα;
Σου γράφω, γιατί μέσα από την σελίδα σου έχεις προτείνει πολλές φορές την επίσκεψη σε ψυχολόγο, και θέλω να με συμβουλέψεις σε κάτι.
Παλιότερα (πριν από 4 χρόνια) αυτοτραυματιζόμουν και ήθελα να αυτοκτονήσω. Ήταν περίοδος Πανελληνίων και αντιμετώπιζα ένα παραπάνω άγχος στην Β' και Γ' Λυκείου. Σταμάτησα, και όταν μπήκα στο Πανεπιστήμιο ξεχάστηκα για το πρώτο έτος και τα πράγματα φαινόντουσαν καλά. Αλλά τώρα που δεν έχω μαθήματα και κάτι να ασχολούμαι, ξαναγυρνάω στις παλιές σκέψεις, χωρίς να αυτοτραυματίζομαι, καθώς υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα το κάνω. Ξέρω ότι η πολιτική σου, ορθώς, είναι να προτείνεις άμεσα επίσκεψη σε ψυχολόγο. Είναι επικίνδυνο να κάνεις κάτι άλλο και το θέμα πολύ βαρύ για να το αντιμετωπίσει κάποιος πέρα των ειδικών. Ξέρω ότι πρέπει να πάω σε ψυχολόγο και εδώ είναι το θέμα μου.
Δεν μπορώ να επιβάλλω τον εαυτό μου στους άλλους. Από μικρός δεν είχα λεφτά, δεν είχα κοινωνικές δεξιότητες, φίλους και δεν ήμουν γοητευτικός. Δεν είχα το υπόβαθρο να προσφέρω κάτι στους άλλους, οπότε αντίστοιχα δεν περίμενα να μου προσφέρουν οι άλλοι κάτι. Και εδώ έχω το πρόβλημα με τον ψυχολόγο- δεν μπορώ να πάω σε κάποιον και να του επιβάλλω την άσχημη διάθεσή, την γκρίνια, το να πηγαίνω εκεί κάθε βδομάδα και να του λέω ότι δεν έχω νέα. Αισθάνομαι ότι θα τον κουράσω και δεν έχω το δικαίωμα να το κάνω αυτό, αφού δεν τον πληρώνω (αναφέρομαι σε κέντρο ψυχικής υγείας, δεν έχω τα λεφτά για να πάω σε γραφείο).
Θα μου πεις με τι δικαίωμα μπορώ να επιβάλω σε εσένα να το διαβάσεις αυτό. Δεν έχω, και ζητώ συγγνώμη, αλλά θέλω συμβουλή για το τι άλλες εναλλακτικές υπάρχουν.
Οι ψυχολόγοι δεν έγιναν ψυχολόγοι επειδή τους αρέσει να κάνουν παρέα με διάφορους αγνώστους και να πίνουν ποτάρες. Έγιναν ψυχολόγοι επειδή θέλουν να βοηθήσουν τους ανθρώπους, και όταν θέλεις να βοηθήσεις, το κάνεις επειδή ξέρεις ότι υπάρχουν προβλήματα. Τα προβλήματα είναι οι δουλειά τους. Τα λεφτά δεν κάνουν κάποιον πιο υπεύθυνο ή καλύτερο ψυχολόγο. Άλλοι μπορούν, και άλλοι δεν μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά. Ο ψυχολόγος που δυσανασχετεί από τα νεύρα και τη γκρίνια, φανερά έχει διαλέξει το λάθος επάγγελμα.
Δεν ξέρω ποια διαδικασία σε κάνει να σκέφτεσαι ότι είσαι τόσο μεγάλο βάρος, τόσο μεγάλο που ούτε ένας ψυχολόγος δεν μπορεί να σε αντέξει, αλλά μάλλον αυτός ο τρόπος που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου είναι ένα από τα προβλήματα που έχεις – τα οποία θα μπορέσεις να λύσεις με έναν ψυχολόγο. Εγώ δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά όπως σε ψυχολογώ (χα!) από αυτά που γράφεις, μου φαίνεσαι μορφωμένος, αναλυτικός, έξυπνος, και ιδιαίτερα συμπαθής. Αλλά και να μην ήσουν, και πάλι θα σε βοηθούσε ένας ψυχολόγος.
Οπότε, μην το καθυστερείς άλλο. Ξεκίνα, δεν έχεις άλλη δικαιολογία για να κρατάς πίσω τον εαυτό σου. Θα τα πας περίφημα στη θεραπεία σου, φαίνεται. Έχεις κάνει ήδη πολλή δουλειά μόνος σου, σε περιμένουν μεγάλες προσωπικές επιτυχίες.
ΥΓ. Με ποιο δικαίωμα μου επιβάλεις εσύ να διαβάσω αυτό; Να, το ίδιο λάθος κάνεις και με μένα. Εγώ σου έχω δώσει το δικαίωμα, με μια δημόσια στήλη στο ίντερνετ που απαντάει ερωτήσεις. Αυτό κάνω. Διαβάζω ερωτήσεις.
σχόλια