__________________
1.
Αγαπητή Α μπα,
Νιώθω τελείως εγωπαθής για αυτήν μου την ερώτηση, αλλά είναι κάτι που στα αλήθεια επηρεάζει αρνητικά την ερωτική μου ζωή.
Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου άνθρωπο που ελκύεται από τον εσωτερικό πλούτο καποιου, ενώ η εμφάνιση ήταν για μένα θέμα δευτερεύον. Ωστόσο, πρόσφατα χώρισα με έναν αντικειμενικά πανέμορφο άντρα. Έκτοτε πιάνω τον εαυτό μου να συγκρίνει τους άντρες που πλησιάζω/ με πλησιάζουν με αυτόν (εμφανισιακά), ακόμα κι αν δεν ανήκε η ομορφιά του στα χαρακτηριστικά που με κρατούσαν κοντά του.
Στο διάστημα που πέρασε από το χωρισμό έχω βγει με ανθρώπους που ταιριάζαμε εσωτερικά. Πάντα ένιωθα όμως ότι έλειπε κάτι, γιατί δεν ήταν τόσο ωραίοι, κάτι που μάλλον δε θα συνέβαινε πριν γνωρίσω τον συγκεκριμένο. Και μόνο που διαβάζω το κείμενό μου, Α μπα, θέλω να με βρίσω. Πώς να ξεπεράσω αυτήν την κατάσταση; Βλέπω ότι χάνω φοβερούς ανθρώπους. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Όταν ξεχωρίζεις το εσωτερικό και το εξωτερικό των ανθρώπων σα να είναι ανεξάρτητα στοιχεία μεταξύ τους, και ειδικά, ιεραρχώντας το σάρκα και το πνεύμα με διαφορετικό σκορ λες και είσαι μοναχή του 16ου αιώνα, δεν εξυψώνεις τον εαυτό σου, αλλά μειώνεις τον Άνθρωπο.
Το αποτέλεσμα αυτής της άκαρδης – και αδύνατης – διχοτόμησης είναι ότι τα έχεις κάνει σαλάτα. Η απλή ερμηνεία αυτού που περιγράφεις είναι «τελικά, μου αρέσει να μου αρέσει κάποιος», κάτι που είναι εντελώς αυτονόητο.
Όταν λέμε ότι θέλουμε να μας αρέσει κάποιος εμφανισιακά, δεν εννοούμε (τουλάχιστον, όχι όλοι) ότι θέλουμε να είναι ο άλλος μοντέλο. Μπορεί να μας αρέσουν οι ρυτίδες που κάνει στα μάτια όταν γελάει, ή οι καρποί του, ή ο τρόπος που βάζει τα χέρια στην τσέπη. Προφανώς, ο αντικειμενικά ωραίος άντρας που άφησες, σου άρεσε και επειδή ήταν ωραίος ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ. Μην πέσεις από τα σύννεφα αν ανακαλύψεις κάποτε ότι δεν τον θεωρούν όλοι τόσο ωραίο όσο εσύ.
__________________
2.
Γεια σου! Λοιπόν εγώ είμαι 22 και παίρνω πτυχίο (Κοινωνιολογία). Θέλω να ασχοληθώ με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο προβληματισμός μου όμως είναι ο εξής, όσες φορές έχω πάει για εθελοντισμό έχω πάει κάπου που ξέρω ότι θα είναι ασφαλής περιοχή. Επίσης, όταν πήγα για erasmus πάλι επέλεξα μια ασφαλής χώρα και στην πρακτική μου που δε χρειαζόταν να μείνω Ευρώπη, εγώ πάλι (δυτική) Ευρώπη έμεινα. Τι θέλω να πω. Πώς μπορώ να λέω ότι θέλω να είμαι ακτιβίστρια όταν στην Ινδία δεν τολμάω να πάω ή στη Λατινική Αμερική; Θέλω να βοηθήσω και η αλήθεια είναι πως στην πόλη μου βοηθάω όσο μπορώ. Δηλαδή αν ένα παιδάκι μου ζητήσει χρήματα θα τον πάω στο super market να διαλέξει κάτι να φάει. Επιπλέον, έτυχε να είμαι μπροστά σε δυο περιστατικά βίας στο δρόμο. Την πρώτη επενέβη, αλλά έβαλα σε κίνδυνο κι εμένα, τη δεύτερη πήρα κατευθείαν τηλέφωνο στην αστυνομία. Θα ήθελα όμως να μπορούσα να κάνω περισσότερα πράγματα. Θα ήθελα να είμαι σε μια μη κυβερνητική οργάνωση. Θα ήθελα πριν πεθάνω να μην υπάρχει ανισότητα, αλλά το ξέρω ότι είναι ανέφικτο, έστω όμως να έχουν γίνει κάποια βήματα και να έχω συνεισφέρει κι εγώ. Θέλω να βοηθήσω, αλλά στις χώρες που χρειάζονται περισσότερη βοήθεια δεν πάω. Δε θα με χαρακτήριζα φοβητσιάρα, γιατί ο φόβος μου είναι έλλογος, αλλά απ' την άλλη πως μπορώ να ισχυρίζομαι ότι θέλω να αλλάξω τις ζωές των άλλων; Απ'τον καναπέ μου θα βοηθάω; Εγώ μέχρι στιγμής δεν έχω βγει απ' το comfort zone μου και η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι, φοβάμαι πολύ. Αν και μέχρι στιγμής έχω διεκδικήσει τα δικά μου, αλλά και άλλων ανθρώπων δικαιώματα με αυτοπεποίθηση και χωρίς να τα βάλω κάτω, αλλά τα προβλήματα στις άλλες χώρες, μου φαίνονται επικίνδυνα και στεναχωριέμαι τόσο πολύ που τώρα που εγώ σου γράφω, άνθρωποι υποφέρουν. Θέλω να βοηθήσω. Τι πιστεύεις εσύ; Καλή συνέχεια!! υ.γ. άμα είναι να σου συμβεί κάτι, θα σου συμβεί όπου και να είσαι, αλλά σε κάποιες χώρες απλώς δεν αισθάνομαι ασφάλεια μόνη μου. Σε άλλες απλώς προσέχω όσο μπορώ.
υ.γ 2. όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ φοβάμαι, γιατί πιο μικρή μάλλον είχα άγνοια κινδύνου, αλλά επειδή ακριβώς φοβάμαι και ξέρω ότι φοβάμαι, γιατί δεν υπάρχει ισότητα, θέλω να κάνω κι εγώ κάτι γι' αυτό...τι μου προτείνεις; Ευχαριστώ!!!
Νομίζω ότι έχεις δύο διαφορετικά προβλήματα. Ή μάλλον, ένα πρόβλημα που δεν είναι βέβαιο τι έκτασης είναι, και μια παρανόηση ή απλοποίηση, κατά τη γνώμη μου. Ή μια φοβία που έχει μπερδέψει πολύ τα πράγματα.
Άσχετα με την επαγγελματική και ηθική σου πρόθεση, αυτός ο φόβος πρέπει να αναλυθεί ξεχωριστά. Όχι τώρα, στο 'α μπα', αλλά από σένα, με κάποιον τρόπο. Οι «άλλες χώρες» ποιες είναι; Άλλη χώρα είναι το Ιράν, άλλη χώρα είναι η Συρία, άλλη χώρα είναι και η Ιαπωνία. Από τον τρόπο που μιλάς φαίνεται σα να χωρίζεις τη γη σε δυτική Ευρώπη και όλες τις υπόλοιπες (φαντάζομαι εξαιρείς τις ΗΠΑ και τον Καναδά) σε έναν συρφετό όπου κυριαρχούν η βία, οι αναταραχές και τα προβλήματα. Ακόμα και μέσα σε κάθε χώρα υπάρχουν περιοχές που ισχύουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ακόμα και μέσα σε μια πόλη.
Είναι έλλογο να φοβάσαι να πας σε εμπόλεμη ζώνη (και αυτοί που πάνε, φυσικά και φοβούνται) αλλά δεν είναι καθόλου έλλογο να μιλάς για άλλες χώρες με τόσο σαρωτική ισοπέδωση, ειδικά ως φοιτήτρια κοινωνιολογίας. Ίσως να θεωρείς αυτονόητα πράγματα που δεν είναι, ή ίσως να πιστεύεις ότι θα καταλάβουμε τι θέλεις να πεις, χωρίς να το λες, αλλά εγώ όπως το διαβάζω, βλέπω έναν γενικό φόβο για τις «άλλες χώρες» που δεν είναι δυτικές, που αν δεν προκύπτει από άγνοια, μπορεί να έχει ρίζες σε κάτι πιο βαθύ και να μην είναι φόβος, αλλά φοβία, οπότε η συζήτηση είναι εντελώς διαφορετική.
H παρανόηση, ή απλοποίηση, συνεχίζεται ή επιβεβαιώνει τα προηγούμενα, επειδή φαίνεται να πιστεύεις ότι ο δυτικός κόσμος δεν έχει να δώσει μάχες για ισότητα, ή ότι δεν είναι και τόσο επικίνδυνος. Λίγο πιο έξω από τις φανταχτερές πόλεις της Δύσης να πας, οι άνθρωποι υποφέρουν από την εντελώς άνιση κατανομή πλούτου, από τον αποκλεισμό και τον ρατσισμό, και πολύ πιθανόν σε κάποια από αυτά τα προάστια να πρέπει να φοβάσαι. Δεν χρειάζεται να πας μακριά για να υπερασπιστείς αδύναμους. Ενδεχομένως να έχεις αρκετή δουλειά για δέκα ζωές και στη συνοικία που ζεις.
Μου φαίνεται λίγο τραβηγμένο να έχω καταλάβει καλά αυτά που έχω καταλάβει όπως τα κατάλαβα (ένας λόγος είναι ότι είσαι φοιτήτρια κοινωνιολογίας. Ο άλλος είναι: οι ειδήσεις!) οπότε σταματάω εδώ.
__________________
3.
καλημέρα Α, μπα μακάρι να υπήρχες πριν 20 χρόνια και να διάβαζα τις συμβουλές σου. Πολλά πράγματα ίσως θα τα είχα κάνει διαφορετικά, πολλά πράγματα ίσως δεν θα είχα επιτρέψει να συμβούν. Αλλά, δεν πειράζει, κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Σε φιλώ
Μακάρι να διάβαζα κι εγώ τον εαυτό μου, είκοσι χρόνια πριν :) αλλά όπως λες, κάλλιο αργά παρά ποτέ.
__________________
4.
Αγαπητή Α, μπα, Λένα ή όπως αλλιώς σε λένε. Ξεκίνησα κι εγώ τις τελευταίες μέρες να διαβάζω τη στήλη σου. Συγχαρητήρια, για το χρόνο που αφιερώνεις καθημερινά για να δώσεις απλόχερα τις συμβουλές σου σε όποιον τις χρειάζεται.
Θα ήθελα κ εγώ να ζητήσω μια συμβουλή/γνώμη για κάτι το οποίο με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό. Μετά από μια μακροχρόνια σχέση, η οποία ξεκίνησε αφού είχα χωρίσει από μια άλλη σχέση, κ τώρα μένοντας πλέον μόνη, από επιλογή του άλλου-όχι ότι ήταν κάτι που δεν επιθυμούσα και εγώ-διαπιστώνω με θλίψη ότι έχω χάσει την πίστη μου στους ανθρώπους. Απογοητεύτηκα από φίλες-πλέον δεν έχω καμία στη ζωή μου για διάφορους λόγους, έκλαψα πολύ για αγόρια, πληγώθηκα σε κάποια στιγμή από την οικογένεια και τους γονείς μου. Ήμουν ένα πλάσμα που μέχρι τα 17, τα έβλεπα όλα ρόδινα, όλα ροζ. Συγχωρούσα τους ανθρώπους πανεύκολα, έδινα ένα εκατομμύριο ευκαιρίες για να διορθώσουν οι άλλοι τα λάθη τους και το έκανα με αγάπη και με χαρά. Ήθελα να εξαντλώ όλες τις ευκαιρίες για να είμαι σίγουρη πως δε θέλω κάποιο άτομο στη ζωή μου. Τώρα, στα 22 μου, συνειδητοποιώ ότι έγινα σκληρή με τους γύρω μου. Μου λένε 'σ' αγαπώ' και δεν το πιστεύω. Δε θέλω να το πιστεύω. Δε δίνω εύκολα δεύτερες ευκαιρίες, γιατί θεωρώ ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και χάνω απλά το χρόνο μου. Νομίζω πως αρχίζω να μεταλλάσσομαι σε ένα απάνθρωπο ων, χωρίς να σημαίνει πως δε σέβομαι τους συνανθρώπους μου ή δε θέλω το καλό τους. Απλά δεν ποντάρω πλέον σε αυτούς, δε με νοιάζει. Δεν τους πιστεύω. Κ όλως παραδόξως, μπορώ να πω πως δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Ίσα ίσα, που αυτή μου η αποστασιοποίηση βοηθά στο να μη δένομαι συναισθηματικά και η φυγή είναι πιο εύκολη σε τέτοιες περιπτώσεις. Μπορώ να φανταστώ τη μοναξία και τις συνέπειές της. Δε θέλω να μείνω μόνη μου στη ζωή, είναι δύσβατο μονοπάτι. Από την άλλη όμως κουράστηκα να επενδύω στους ανθρώπους, να πιστεύω σε αυτούς κ μετά να απογοητεύομαι. Η φράση 'no expectations, no disappointments' έχει πλέον γίνει στάση ζωής για μένα. Προτιμώ να είμαι μόνη μου, δεν επιδιώκω φιλίες ή σχέσεις. Δεν είναι περίεργο να τα ακούς όλα αυτά από ένα άτομο στη δική μου ηλικία; Που ουσιαστικά δεν έζησε τίποτα ακόμη κ έχει να φάει ακόμη πολλά χαστούκια από τη ζωή; Μήπως πρέπει να χαλαρώσω λίγο και να μην τα παίρνω όλα τοις μετρητοίς και τόσο σοβαρά; Είτε είναι λόγια είτε πράξεις; Μήπως πρέπει να δουλέψω με τον εαυτό μου και να μην είμαι τόσο ευαίσθητη; Περιμένω με αγωνία την απάντησή σου.- Γρηγορία
Γρηγορία, αφού περιμένεις με αγωνία την απάντηση μου, θα σου απαντήσω. Δεν είναι περίεργο να ακούω αυτά από ένα άτομο στην δική σου ηλικία. Η ηλικία σου χαρακτηρίζεται από απλοποίηση και μια τάση προς την δραματοποίηση, και από ανάγνωση του κόσμου ως δίπολο. Νόμιζες ότι ήσουν πολύ ρομαντική, αλλά ήσουν αφελής, τώρα νομίζεις ότι είσαι υπερβολικά κυνική, αλλά και πάλι κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής.
Ούτε Άγιοι είναι οι άνθρωποι, ούτε Σατανάδες. Οι άνθρωποι, ο καθένας ξεχωριστά, θέλει να αγαπηθεί, θέλει να νιώσει ξεχωριστός, και θέλει να νιώσει ότι αξίζει. Αυτές οι επιθυμίες από μόνες τους δεν σχηματίζουν απαραίτητα κακούς ανθρώπους, αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά εφόδια, ικανότητες, και βοήθεια για να τα πετύχει. Στις διαφοροποιήσεις αυτές προκύπτουν οι διαφορετικοί χαρακτήρες. Οι άλλοι, δηλαδή, δεν σπαταλάνε χρόνο για να ασχολούνται μαζί σου, δεν καταστρώνουν σχέδια για να σου κάνουν κακό. Τον εαυτό τους σκέφτονται κυρίως, και πώς θα νιώσουν οι ίδιοι καλύτερα, και πώς θα προστατευτούν, κάνουν δηλαδή ακριβώς αυτό που κάνεις εσύ, αλλά ο καθένας χρησιμοποιεί άλλη μέθοδο.
Η μέθοδος που εφαρμόζεις τώρα δεν θα κρατήσει πολύ, γιατί ήδη καταλαβαίνεις ότι η λύση δεν είναι να μείνεις για πάντα μόνη σου (η λύση για σένα. Για άλλον μπορεί να ήταν). Για να φτάσεις στο σημείο να είσαι ανοιχτή με τους ανθρώπους, κρατώντας παράλληλα και μικρό καλάθι, χρειάζεται εξάσκηση, χρόνος, και πολλή ενδοσκόπηση.
Χρειάζονται χρόνια προσπάθειας, αλλά αυτή η διαδικασία είναι η ζωή. Δεν είναι κάτι άλλο. Ελπίζω να μην περιμένεις κάτι άλλο.
__________________
5.
Έχω μια φίλη, κάνουμε παρέα σαν ζευγάρια. Έχω παρατηρήσει ότι της λειπουν βασικές πληροφορίες σε ότι αφορά τα θέματα κοινής γνώμης και όχι μόνο. Την έχω ρωτήσει διαβάζεις βιβλία, βλέπεις ταινίες;; Πάντα όχι σαν απάντηση. Άλλη φορά την έχω ρωτήσει γιατι δεν κατεβάζεις το τάδε παιχνίδι κουΐζ, είναι διασκεδαστικό και παράλληλα μαθαίνεις πολλά... Οοοο βαριέμαι. Εκεί όμως που την παραδέχομαι και τη θαυμάζω μπορώ να πω είναι που δεν ντρέπεται και οποτε συζητάμε ρωτάει σαν παιδί για πράγματα που ναι μεν τα θεωρώ λίγο αυτονόητα -λόγω σχολείου κλπ αλλα είναι θεοχαζα. Εκφραζει την άποψή της αλλα αυτό που έρχεται σαν συμπέρασμα είναι κάτι εντελώς απαίδευτο. Και πάντα ρε α μπα λέει ο εγώ τα βαριέμαι αυτά δεν ασχολούμαι.... Δεν έχω συγχυστεί ποτε μαζί της που δεν ξέρει κάτι , θυμώνω όμως με το γεγονός ότι δεν θέλει να μάθει και το λέει τόσο απλά... Πάντα προσπαθώ να καταλάβω την ψυχοσύνθεση της αλλα ειλικρινά είναι ένα
ευχάριστο άτομο που μάλλον είναι ευτυχισμένο έτσι. Δεν έχω ερώτηση να ρωτήσω τη γνώμη σου ήθελα πιο πολυ....- peace
Όταν μου λένε «δεν έχω ερώτηση, τη γνώμη σου θέλω» αυτό που καταλαβαίνω είναι «πες μου ότι συμφωνείς με αυτό που λέω». Μόνο που τώρα, πραγματικά δεν ξέρω με τι θέλεις να συμφωνήσω. Με ότι θυμώνεις που αυτή η κοπέλα δεν ενδιαφέρεται να μάθει και το λέει τόσο απλά; Αλήθεια, δε νομίζω ότι θα θύμωνα. Το πολύ πολύ να βαριόμουν να εξηγώ αυτονόητα σε κάθε συζήτηση. Αλλά αν δεν το έκανα, δεν θα την πείραζε, οπότε ούτε αυτό θα γινόταν.
Μην σπαταλάς ενέργεια προσπαθώντας να καταλάβεις γιατί οι άλλοι δεν κάνουν αυτό που θα έκανες εσύ στη θέση τους. Είναι πάρα πολύ μάταιο.
__________________
6.
ΑΜΠούλα μου θέλω την βοήθεια σου για ένα θέμα μου που με απασχολεί... Πριν περίπου ένα χρόνο μετακόμισα σε νέα πολύ και άρχισα να φοιτώ σε μια σχολή, μετά από λίγους μήνες με προσέγγισε ένα αγόρι που μου άρεσε και αρχίσαμε να μιλάμε φιλικά χωρίς να του πω ότι μου άρεσε . Γρήγορα έμαθα πως είχε σχέση και προσπάθησα να απομακρυνθώ λίγο, δεν μπόρεσα όμως και έτσι άλλαξε η σχέση μας με δική του πρωτοβουλία από φιλική σε ερωτική. Αυτός το είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή πως αυτό θέλει μονό να έχουμε είναι ας πούμε κάτι σαν ελεύθερη σχέση κι εγώ δεν είχα ούτε έχω πρόβλημα με αυτό. Αυτός συνέχισε να έχει αυτή την σχέση που είχε από την αρχή και εμείς απλά βρισκόμαστε κάποιες φορές, αυτό συνεχίζεται για 5 μήνες μέχρι τώρα . Το θέμα είναι πως κι εμένα δεν με πολύ νοιάζει ούτε αυτόν από ότι δείχνει. Απλά κάποιες φορές δεν μπορώ να εξηγήσω την συμπεριφορά του και μπερδεύομαι και νομίζω πως κολλάω, πράγμα που δεν το θέλω καθόλου λόγο της συγκεκριμένης κατάστασης. Για να σου δώσω να καταλάβεις υπάρχουν φορές που με γράφει όταν του στέλνω, έπειτα μπορεί να απαντήσει μετά από 1- 2 μέρες ή μου λέει θα σου στείλω αργότερα και δεν στέλνει καθόλου. Μετά περνάει καμία εβδομάδα που δεν του γράφω στέλνει αυτός και όταν βρισκόμαστε διαμαρτύρεται που δεν του στέλνω καθόλου, αν κάνω την κίνηση και στείλω πάλι τα ίδια αντίθετα με την αρχή που μιλούσαμε πολύ κάθε μέρα σχεδόν. Ενώ ξέρει πως αυτή του η συμπεριφορά με εκνευρίζει πολύ και του το έχω πει την συνεχίζει εγώ το αντιλαμβάνομαι ως ένδειξη πως με γράφει ενώ αυτός λέει διάφορες δικαιολογίες που δεν τις πιστεύω. Όταν καταλαβαίνει ότι σκέφτομαι να τελειώσω αυτό που γίνεται με εμάς κάνει τα πάντα για να μην συμβεί. Κάποιες φορές που του μιλάω για άλλους ζηλεύει πολύ και προσπαθεί να μου δείξει ότι είναι καλύτερος από αυτούς με κάθε τρόπο ενώ δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Έπειτα όταν του λέω κάτι ότι δεν μου αρέσει πάει και το αλλάζει όπως πχ το κούρεμα του το έκανε ίδιο με ένα αγόρι που του έλεγα ότι μου αρέσει ή ότι έκανε προσπάθεια να κόψει το κάπνισμα από τότε που άρχισα να του λέω ότι το σιχαίνομαι. Το πιο κουλό βεβαία είναι ότι μέχρι και την δουλειά του άλλαξε όταν του είπα πως ήθελα να πάω σύντομα σε μια δουλειά που μου άρεσε, μέσα σε 15 μέρες είχε πάει σε αυτή την δουλειά ενώ πρώτα την έκραζε και γενικά δεν είχε καλή άποψη γι αυτή την εταιρία. Θεωρώ πως είναι τελείως ανώριμη η συμπεριφορά του και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα κάνει αυτά ενώ δεν τον νοιάζει η άποψη μου και γενικά δεν τον νοιάζει για εμένα. ΑΜΠουλα μου λυπάμαι πολύ αν σε κούρασα με το μεγάλο κείμενο. Περιμένω μια απάντηση σου σχετικά με το τι πιστεύεις πως πρέπει να κάνω και με το πώς βλέπεις εσύ αυτή την κατάσταση. Η αντικειμενική σου απάντηση θα μου έκανε κάλο. Σε ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων. Μαρία.
Μαρία, καθόλου δεν με κούρασες. Η ερώτηση σου όμως είναι παλιά όσο ο άνθρωπος (που λέει ο λόγος). Είναι τρομερά κοινή στο α μπα, και συνεχίζει να επαναλαμβάνεται.
Λέει ότι με θέλει μόνο για σεξ, αλλά μου φέρεται σα να με θέλει ως άνθρωπο, άρα μήπως δεν με θέλει μόνο για σεξ;
Αχ, είναι τόσο απλό, και τόσο περίπλοκο. Κανείς δεν θέλει τον άλλον μόνο για σεξ. Δεν γίνεται να θέλεις τον άλλον μόνο για σεξ, όσο και να επιμένεις ότι αυτό κάνεις. Δεν γίνεται, γιατί το σεξ δεν συμβαίνει χωρίς την συμμετοχή του εγκεφάλου. Είναι σα να λες ότι τρώω μόνο για να μείνω ζωντανός. Όσο και να το λες, δεν γίνεται. Ο εγκέφαλος σου θα καταλάβει την μυρωδιά και τη γεύση. Δεν είναι επιλογή σου, δεν είναι στο χέρι σου.
Εκτός από την αυταπάτη, όταν κάποιος σου το λέει, αυτό που εννοεί δεν είναι ότι αδιαφορεί για το αν ζεις ή αν πεθαίνεις. Φυσικά και τον ενδιαφέρεις. Αυτό που θέλει να ξέρεις όμως είναι ότι δεν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου, και αυτό, όσο και να το καλλωπίσεις, είναι σταθερό, είναι εκεί, και δεν αλλάζει. Ως προς αυτό, οι πράξεις συμβαδίζουν με την συμπεριφορά του. Μπορεί να ζηλεύει – αλλά δεν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου. Μπορεί να σε θαυμάζει, και να σε γουστάρει – αλλά δεν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου. Μπορεί να έχει ανάγκη την παρέα σου γιατί τον ανεβάζεις – αλλά δεν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου. Σε πάει, αλλά δεν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου. Προτιμάει να τα έχει με άλλη, κι εσένα παράλληλα. Αυτό θέλει, και αυτό κάνει. Όσο του το επιτρέπεις. Δεν θέλει να σηκωθείς και να φύγεις, γιατί θέλει να τα έχει με μια σταθερή, και να έχει και μια άλλη για έξτρα. Αλλά δεν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου.
Μερικές φορές οι γυναίκες δυσκολεύονται πολύ να το καταλάβουν, ενώ η σύλληψη της ιδέας είναι εξαιρετικά απλή, επειδή έχουν μεγαλώσει με το σφυροκόπημα της μονογαμίας και του σεξ που γίνεται μόνο από έρωτα και ποτέ για διασκέδαση. Αν είχες την δική του σεξουαλική ελευθερία, αν σε μεγάλωναν με την ιδέα ότι όσο πιο πολλούς εραστές έχεις, τόσο πιο γυναίκα είσαι, δεν θα μπερδευόσουν καθόλου με τη συμπεριφορά του.
__________________
7.
Λένα μου καλημέρα,
όπως πάντα η στήλη σου αποτελεί βάλσαμο για τον συγχονο λογικό άνθρωπο και ζωντανή ελπίδα ότι υπάρχουν ακόμα νηφάλια άτομα ανάμεσά μας. Συζητούσα με τη μάνα μου το wannabe πραξικόπημα που (δεν) έγινε στην Τουρκία και πραγματικά έμεινα έκπληκτος. Μου λέει ένα πραξικόπημα χρειάζεται η Ελλάδα για να στρώσει, να μπει σε τάξη. Με όλους αυτους τους αχρηστους πολιτικούς, τους διεφθαρμένους που έχουμε, δεν σώνεται αυτός ο τόπος, δε βλέπεις πωλούνται όλες οι δημόσιες υποδομές. Στην Τουρκία μπορεί να έκανε καλό, γιατί θα έφευγε αυτός ο φιλο-ισλαμιστής ο Ερντογάν, που πάει να τους κάνει σαν το Ιράν σιγά σιγά, αλλά θα ανέβαιναν στρατιωτικοί και θα έχτιζαν την Τουρκία όπως κάνανε σε μας οι χουντικοί, που μέσα σε 7 χρόνια οικοδόμησαν μια υγιή Ελλάδα. Η αποψή της αυτή με άφησε άφωνο για τον εξής κύριο λόγο. Η μητέρα μου ήταν φανατική σοσιαλίστρια. Γραμμένη σε γνωστό μεγάλο κομμα - συρρικνωμένο πλέον εντός βουλής- δημόσιος υπάλληλος, όπως και όλα τα αδέρφια της και οι παππούδες μου, (διορισμένοι με τη διακριτική βοήθεια αυτού του κόμματος), παλιά κατακεραύνωνε τη δικτατορία κ μου διηγούταν πόσο άσχημα ήταν τα παιδικά της χρόνια με αυτούς τους κακούς χουντικούς που δεν αφήναν τον κόσμο να κυκλοφορήσει και που έκαναν εξορίες τους αντιφρονουντες, που δεν επέτρεπαν ελευθερία στον τύπο κτλ κτλ. Τώρα όμως?? Τώρα τους αναπολεί με χαρά και βρίζει με βδελυγμία αυτούς που αποθέωνε τόσα χρόνια κ τους ακολουθούσε σε συνέδρια, σε εκλογές και σε περιοδείες. Έτσι καταντάει τελικά ο άνθρωπος που προδόθηκαν τα πιστεύω του? Που απογοητεύτηκε απο το σύστημα που στήριζε? Να μη θέλει καν τη δημοκρατία? Δεν θα ηθελα να καταλήξω και γω έτσι κάποτε. Ποια είναι η άποψή σου γι αυτό? Να ποθεί μια πρώην σοσιαλίστρια - αρκετά αριστερή στα νιατα, ένα πραξικόπημα σήμερα στα 60? Προσοχή, όχι χρυσή αυγή, πραξικόπημα στρατιωτικό θέλει. Τόση απογοήτευση έχουν οι μεσήλικες, η γενιά του πολυτεχνείου που την αναπολούν τη χούντα?- γιος μιας ex-σοσιαλίστριας
Μην εξισώνεις την μητέρα σου με μια ολόκληρη γενιά.
Όταν βλέπεις τέτοια μεταστροφή, αυτό που πρέπει να εξετάσεις δεν είναι συλλήβδην η γενιά του πολυτεχνείου, αλλά τα «πιστεύω» της μητέρας σου.
Ποια ήταν τα πιστεύω της; Γιατί μου φαίνονται πολύ ελαστικά, έως ανύπαρκτα. Μια ολόκληρη διορισμένη οικογένεια στο δημόσιο με διακριτική βοήθεια κόμματος δεν δείχνει άνθρωπο που μεγάλωσε με κάποια ιδεολογία που βασίζεται στην ισότητα, στην αξιοκρατία, στην ισονομία, στις ίσες ευκαιρίες, και όλα όσα είναι σημαντικά για κάποιον που δηλώνει σοσιαλιστής. Το να είσαι οπαδός ενός κόμματος και να ακολουθείς σε περιοδείες διάφορους δεν σε κάνει ιδεολόγο, ούτε ενεργό πολίτη. Μάλλον το αντίθετο. Η μητέρα σου είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα της ανόδου της ακροδεξιάς. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, όλοι ανθρωπιστές είμαστε. Στήριζε ένα σύστημα που βόλευε και την ίδια, και τα αδέρφια της, και τους γονείς της, αλλά μάλλον αδιαφορούσε για την μέθοδο. Το ίδιο κάνει και τώρα.
Είναι αρκετά συχνό να καταφεύγουν σε ακραίες συντηρητικές απόψεις οι μεγαλύτεροι, και νομίζω ότι έχει να κάνει πολύ με την σωματική σταδιακή κατάρρευση. Πιστεύω ότι η φυσική αδυναμία δημιουργεί μεγάλο φόβο και ανασφάλεια. Οι άνθρωποι που ξεφεύγουν από αυτή τη μοίρα είναι όσοι δούλεψαν πολύ τον εσωτερικό τους κόσμο όταν ήταν νέοι, και έφτασαν σε μεγάλη ηλικία σε θέση να φιλοσοφήσουν το τέλος τους. Τελικά, όσα πολιτικά και να αναλύσουμε, εκεί καταλήγουν – ή από εκεί ξεκινούν – όλες οι μεγάλες συζητήσεις. Γι'αυτό πιστεύω και επαναλαμβάνω συνέχεια ότι η μόνη μας δουλειά είναι η δουλειά με τον εαυτό μας, και όσο πιο νέοι την ξεκινάμε, τόσο το καλύτερο για μας και για τον κόσμο που μας περιβάλει.
σχόλια