__________________
1.
Γεια σου Α Μπα και συγχαρητήρια για την στήλη σου! Εχεις κάποιους αγαπημένους λογαριασμούς στο Instagram ?
- Απάλευτος
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Οι αγαπημένοι μου λογαριασμοί στο Instagram είναι αυτοί που ακολουθώ στο Instagram (lenfou είναι ο δικός μου λογαριασμός) και τελευταία έχω βρει μερικούς με πίνακες ζωγραφικής και ρούχα εποχής, που μου αρέσουν πολύ.
__________________
2.
Καλημέρα,
Θα μπω κατευθείαν στο θεμά. Οι δύο τελευταίες μου σχέσεις έληξαν άδοξα (η καθε μια απο 2 χρόνια πάνω κάτω) γιατί είχα τρομερή άρνηση στο θέμα συγκατοίκηση και γάμος. Το απότελεσμα ήταν να κάτσουν μαζί μου μέχρι να βρουν την επόμενη, όπου και φυσικά με κεράτωσαν φέρνοντας σαν δικαιολογία οτι η δική μας σχέση δεν παει πουθενα. (και οι 2 το ιδιο ειπαν, μα που τους βρισκω)
Στην τωρινή μου σχέση, όντας πλεον 35 και πιο κατασταλαγμένη, έχει γίνει λόγος για συγκατοίκηση και νομίζω η σκέψη με κάνει χαρούμενη, Όμως η ιδέα ενός παιδιού όχι. Εκείνος θα ήθελε να κάνει οικογένεια με παιδιά, όμως εγώ παιδιά δεν θέλω με τίποτα. Βασικά σήμερα ξύπνησα ξημερώματα βαριανασαίνοντας και λέγοντας οτι δεν θέλω παιδιά, δεν θέλω να κάνω παιδιά. Θεωρώ οτι είναι βάρος, οτι θα με κρατήσουν πίσω, δεν θα μπορώ να κάνω πράγματα που αγαπώ, δεν θα μπορώ να ταξιδέψω όπως τώρα. Δε ξέρω γιατί το πιστεύω αυτό, η ερωτηση μου είναι , εσυ οταν το ακους αυτο απο καποιον που δε γνωρίζεις πιστεύεις οτι πρεπει να παω σε ψυχολόγο; δεν ειχα ευτυχισμενη οικογενεια ποτε, αλλα ο λογος που δεν θελω παιδια δεν είναι γιατι φοβαμαι μηπως περασουν οτι και εγω, αλλα γιατι το βλεπω ως βαρος προς την δικη μου ζωη και οπως την φανταζομαι στο μελλον,δηλαδη πληρη ελευθερια να μπορω να κανω και να πηγαινω οπου θελω ανα πασα στιγμη. Δε ξέρω τι να κάνω πνίγομαι, και απο την αλλη ο ψυχολογος θα με βοηθησει να αλλαξω γνωμη;πες μου την αποψη σου. Ευχαριστώ
-Μπερδεμένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν χρειάζεσαι ψυχολόγο επειδή δεν θέλεις παιδί. Ο λόγος που αναφέρεις είναι μια χαρά λόγος. Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να μην έχεις τύψεις που σκέφτεσαι έτσι, αν έχεις τύψεις. Αν κάνεις μια αναζήτηση για να διαβάσεις για το θέμα, θα δεις ότι δεν είσαι εξαίρεση, απλώς το θέμα είναι ταμπού.
__________________
3.
Ποια είναι η γνώμη σου για την ελληνική οικογένεια; Αλλά και για τα παιδιά της π.χ. πώς φέρονται ως ενήλικες.
- περιέργεια και ενδιαφέρον
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Νομίζω αυτό που αγνοούσα πριν ξεκινήσω αυτή τη στήλη, και το έμαθα λίγο λίγο μέσα από τις ερωτήσεις, είναι η έκταση που έχει το φαινόμενο του ελέγχου και της αλληλοεξάρτησης μεταξύ των γονιών και των παιδιών. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να μιλάμε για ελληνικό αποκλειστικά φαινόμενο, γιατί μόνο Έλληνες μας στέλνουν. Μπορεί να συμβαίνει και σε άλλες χώρες και να είναι άλλης μορφής, ή απλώς να μην ξέρουμε. Πάντως η έκπληξη μου παραμένει. Ανώριμοι άνθρωποι κάνουν παιδιά και τα χρησιμοποιούν ως προσωπικές προεκτάσεις, δένοντας τα πάνω τους με ενοχές. Είναι επιδημία, πολύ πιο συχνή, πιο έντονη, και πιο βίαιη από όσο μπορούσα ποτέ να φανταστώ.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, φανταζόμουν ότι οι ασφυκτικοί γονείς είναι κάτι συνηθισμένο. Δεν φανταζόμουν όμως πόσο πειθήνια είναι τα παιδιά, και πόσο έχουν ρουφηχτεί σε αυτόν τον κυκεώνα, που το πρόβλημα τους δεν είναι πώς θα ξεφύγουν: πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν καν ότι συμμετέχουν σε αυτή την ασφυξία. Την θεωρούν δεδομένη, κανονική. Πιστεύουν ότι είναι νορμάλ να ζητούν επιβεβαίωση από τη μαμά για να είναι εντάξει με τις αποφάσεις τους, και το πρόβλημα τους δεν είναι η συμπεριφορά της μαμάς, αλλά πώς θα γίνει να την ευχαριστήσουν για να σταματήσουν να νιώθουν τόσο άσχημα. Κάτι που φυσικά δεν γίνεται ποτέ, γιατί η μαμά δεν θέλει να την ευχαριστήσει το παιδί. Θέλει να το ελέγχει.
Ίσως η κρίση να έχει χειροτερέψει τα πράγματα, γιατί όλα αυτά είναι συνδεδεμένα και με την ελευθερία που δίνει η οικονομική ανεξαρτησία, αλλά πάντα οι γονείς συμμετείχαν με τα λεφτά τους στην οικογένεια των παιδιών τους με τη μορφή σπιτιού, εξοχικού και αυτοκινήτου, οπότε δεν γίνεται να αποδίδουμε όλα τα στραβά εκεί.
__________________
4.
Αγαπημένη μου Α μπα,
διάβασα σήμερα σε μια πολύ εύστοχη απάντησή σου για την αγάπη και το πόσα αντέχει, ότι συχνά κάνουμε στις σχέσεις μας σαν παιδιά. βγάζουμε το χειρότερό μας εαυτό και νομίζουμε ότι ο άλλος είναι η μαμά μας και θα μας ανεχτεί μέχρι που τελικά το γυαλί σπάει και ο άλλος μας βλέπει σαν αντιπάλους.
Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς έπαθα έπειτα από μια σχέση 8 χρόνων. Μετά από ψυχοθεραπεία και πολλή δουλειά με τον εαυτό μου κατάλαβα πως συχνά τεστάρω τον άλλον που έχω δίπλα μου. Και αυτό συμβαίνει γιατί οι γονείς μου απαιτούσαν πάντα από μένα να είμαι τέλεια σε όλα τα επίπεδα -κι εγώ ήμουν. Κι όταν δεν ήμουν, ακόμα και τώρα Α μπα μου που είμαι 30 χρόνων, μου βγάζουν μια ψυχρότητα και απόρριψη. Έχω λοιπόν την ανασφάλεια πως αν δεν είμαι τέλεια στο χαρακτήρα δεν αξίζω να αγαπηθώ. Οπότε στις σχέσεις μου το βγάζω αυτό. Είναι συχνά που στο νέο μου σύντροφο κάνω ό,τι και στον πρώην. Γκρίνιες, φωνές, ζήλιες, εγωισμοί. Τι ζητάω με αυτό; Δεν μου αρκεί να με πάρει με το καλό, να μου πει ότι με αγαπάει. Θέλω σκόπιμα να τον φτάσω στα όρια του και να πάρω επιβεβαίωση από το γεγονός ότι με ανέχεται. Μετά, όταν πάρω την επιβεβαίωση, νιώθω εννοείται χάλια και κατηγορώ τον εαυτό μου. Σιγά σιγά μέσα από την ψυχοθεραπεία και τον αυτοέλεγχο το έχω μειώσει πολύ, μα η σκέψη -και συνακόλουθα κάποιες υποτροπές- δεν μπορεί να μου φύγει: όταν έχεις μεγαλώσει νιώθοντας πως την αγάπη την αξίζεις υπό όρους, πώς μπορείς να αντισταθείς στην ανάγκη να δεις ότι ο άλλος σε αγαπάει χωρίς όρους, no matter what? Νιώθω πως αν αποδεχτώ ότι πρέπει να είμαι σωστή και καλή για αυτόν, θα είναι σαν να λέω στον εαυτό μου ότι τελικά, όπως και με τους γονείς μου, μόνο υπό όρους μπορώ να αγαπηθώ...
- κακομαθημένο παιδάκι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Στενοχωριέμαι πολύ όταν λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους που επισκέπτονται ήδη ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Το εννοώ: στενοχωριέμαι πολύ. Είναι εντελώς μάταιο, άχρηστο, να ρωτάς εμένα, όταν έχεις δίπλα σου επαγγελματία που σε παρακολουθεί. Έχεις καταλάβει ήδη τόσα πολλά για την συμπεριφορά σου με τη δουλειά που κάνεις. Το λιθαράκι που ίσως πάρεις από δω (αν το πάρεις) είναι εντελώς αμελητέο σε σχέση με τη κουβέντα που κάνεις στην θεραπεία.
Γιατί ένιωσες την ανάγκη να το γράψεις αυτό στο 'α μπα'; Τι σου λείπει από την θεραπεία σου; Αν δεν είναι αρκετή, ίσως χρειάζεσαι πιο συχνές επισκέψεις - σε κάθε περίπτωση, αυτά που λες εδώ, πρέπει να τα πεις αλλού. Όχι επειδή δεν θα πάρεις απαντήσεις εδώ, θα ακούσεις διάφορα στα σχόλια, ίσως. Αλλά μην ζητάς γνώμες, όταν έχεις χτίσει ολόκληρο οικοδόμημα με επαγγελματία. Είναι σα να έχεις πάει για εγχείρηση, και τώρα ρωτάς περαστικούς πώς φτιάχνουν τα γιουβαρλάκια. Θα σου πουν. Ε και;
Ως φίλη, και ως αναγνώστρια αυτού που γράφεις, θα σου πω ποια είναι η πρώτη μου σκέψη μόνο: υπό όρους μόνο μπορείς να αγαπηθείς. Κι εσύ, και όλοι μας. Δεν υπάρχει αγάπη χωρίς κανένα απολύτως όριο. Κανένας δεν θα σε αγαπήσει αν φέρεσαι όπως σου κατεβαίνει στο κεφάλι, χωρίς να φιλτράρεις μέσα σου τα λόγια σου και τις πράξεις σου. Οι άλλοι έχουν συναισθήματα επίσης, όχι μόνο εσύ, και πρέπει να τα λαμβάνεις πάντα υπόψη σου, αλλιώς ούτε εσύ τους αγαπάς «αληθινά». Επειδή είχες προβλήματα με τους γονείς σου, έχεις εξιδανικεύσει την έννοια της γονικής αγάπης, και αυτό έχει επηρεάσει όλη σου τη ζωή.
__________________
5.
Καλημερα ''Α μπα''. Τον τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω μια λυπη. Τον τελευταιο χρονο, ειχα πολλα σκαμπανεβασματα με την κολλητη μου.Αρχικα εγω απομακρυνθηκα γιατι αισθανομουν πως ειχα πεσει στα ματια της και προτιμουσε μια αλλη κοπελα την οποια ειχε μολις γνωρισει απο μενα. Βασικα ηξερα πως δεν την προτιμουσε, αλλα καταλαβες, ανασφαλειες που μοιραζοταν με εκεινη πραγματα τα οποια κανονικα ηταν για τις 2 μας. Ετσι λοιπον, εγω απομακρυνθηκα, σκεφτηκα δεν θελω τετοιες φιλες που δεν με στηριζουν (ετσι ενιωσα, τωρα νομιζω πως αν ειχα ευθεως σταφει θα με στηριζε) και με αλλαζουν με αλλες. Εκεινη προσπαθησε να τα βρουμε και ημουν ψυχρη. Μετα, αρχισαμε παλι να μιλαμε σε νορμαλ πλαισια και να εχουμε μια πολιτισμενη σχεση χωρις να ειμαστε κολλητες (ουτε να το εχουμε συζητησει). Περασαμε καποιες διακοπες μαζι και ηταν υπεροχα και τοτε καταλαβα το λαθος μου και οτι οντως εχασα την καλυτερη μου φιλη, την αδερφη ψυχη μου. Σκεφτηκα οτι δεν εχω και ουτε θα βρω αλλη τετοια με σχεση σαν αυτη που ειχαμε. Τις μιλησα, ειπα συγγνωμη, ειπα την αληθεια μου και περιμενα ανταποκριση. Εκεινη, αυτο που ειπε ειναι πως πιστευει πως εχουμε και οι 2 αλλαξει πολυ απο οταν ειμασταν αυτοκολλητες (που ισχυει) και δεν πιστευει πως μπορουμε να γινουμε οπως παλια. Δεν τσακωθηκαμε απλα μιλησαμε 1-2 φορες τυπικα-ψυχρα για ενα διαδικαστικο και απο τοτε, ακρα του ταφου σιωπη δεν μου εστειλε καν μηνυμα στα γενεθλια μου. Δεν εχω καμια εχθρα, κακια η αντιπαθεια προς εκεινη, μονο λυπη. Πες μου τι γνωμη σου, τι να κανω?
–μαριαλενα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις κάτι για την φιλία που περιγράφεις τώρα, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, γιατί εξαρτάται και από το άλλο άτομο.
Ξέρω όμως ότι για να μην θρηνήσεις μια χαμένη φιλία χωρίς να βγάλεις κάποιο συμπέρασμα από αυτό που έζησες, πρέπει να σκάψεις λίγο πιο βαθιά. Η λύπη, αν δεν κάνεις την αυτοκριτική σου, ώστε να μην επαναλάβεις το ίδιο λάθος με την επόμενη καλή φιλία, είναι απλή σπατάλη.
Έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τη λέξη «φιλία», και όσο δεν αφήνεις τους ανθρώπους ελεύθερους, θα απογοητεύεσαι συνέχεια. Θα χαλάς σχέσεις λόγων ματαιωμένων προσδοκιών, και αυτό δεν είναι κακό από μόνο του. Είναι κακό όταν οι προσδοκίες δεν ταιριάζουν με την πραγματικότητα.
Μην ζητάς αποκλειστικότητα από τους φίλους σου, σα να είναι σεξουαλική ή ρομαντικής φύσης η σχέση σας. Ποτέ κανείς φίλος (ούτε και σύντροφος, άλλωστε) δεν θα μπορέσει να σε καλύψει εκατό τοις εκατό για όλες σου τις ανάγκες, για να συζητήσει ό,τι θέλεις να συζητήσεις, για να ακούσει ό,τι θέλεις να πεις, για να ενδιαφερθεί για τα ίδια βιβλία, τις ίδιες παρέες, τις ίδιες δραστηριότητας. Ο άλλος άνθρωπος είναι απλώς ένας άνθρωπος! Μην ζητάς από τους φίλους να σου λύσουν το θέμα της συντροφικότητας. Η φιλία είναι παράλληλη πορεία, αλλά χρειάζεσαι πολλούς φίλους για να σχηματίσεις ένα καλό δίχτυ ασφάλειας. Διαφορετικοί φίλοι με διαφορετικές ιδιότητες, σχηματίζουν ένα δίκτυο πάνω στο οποίο μπορείς να βασιστείς.
Όπως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τα πάντα για σένα, έτσι κι εσύ δεν μπορείς να είσαι τα πάντα για έναν άλλον άνθρωπο. Μην ζητάς λοιπόν να σε έχουν πάντα νούμερο ένα, ό,τι και να γίνει, για όλες τις στιγμές της ζωής τους. Το μόνο που σε εμποδίζει να το καταλάβεις είναι ο εγωισμός σου. Αν καταφέρεις να τον βάλεις στην άκρη, θα δεις πόσο μεγάλο βάρος είναι να ζητάς κάτι τέτοιο, ή πόσο μεγάλο βάρος είναι να σου το ζητάει άλλος. Για κάποια θέματα μπορεί μια φίλη να προτιμάει μια άλλη φίλη – πρέπει να το δέχεσαι, και να το ξεπερνάς. Δεν είσαι το κέντρο του κόσμου, και δεν είσαι το κέντρο της ύπαρξης κανενός άλλου. Ακόμα και η μαμά σου έχει σκέψεις που δεν μπορεί ή δεν θέλει να σου πει.
Οι καλύτερες φιλίες σχηματίζονται μεταξύ ανεξάρτητων ανθρώπων. Αυτή είναι η 'πραγματική' φιλία, που κάτι μου λέει ότι είναι μια φράση που χρησιμοποιείς: όταν είσαι φίλος, ενώ θα ήταν πιο εύκολο να μην είσαι.
__________________
6.
αγαπητη α μπα.
Συνηθιζα να εχω τρομερο κομπλεξ με το σωμα και το βαρος μου χωρις να υπαρχει σοβαρος λογος, ημουν κανονικη προς το λεπτη. Ωστοσο, μαλλον με επηρεαζε που ενας φιλος μου με ελεγε κοροιδευτικα ''χοντρη'' για πλακα, ενω ο ιδιος ηταν πολυ αθλητικος. Ετσι, ξεκινησα απο μικρη ηλικια διαιτα, εχασα καποια κιλα, εγινα αρκετα αδυνατη χωρις να το συνειδητοποιω. Το κομπλεξ μου εμενε ομως και καμποσες φορες ειχα προσπαθησει και να μιμηθω βουλιμικες τασεις (να φαω και να παω να τα βγαλω με εμετο) αλλα απετυχα. Πλεον, θεωρω πως εχω πολυ περισσοτερη αυτοπεποιθηση και αγαπω τον εαυτο μου και το σωμα μου ωστοσο εχω πιασει τον εαυτο μου να σκεφτεται την βουλιμικη πρακτικη ξανα και να την ξαναπροσπαθει. Πιστευεις πως αυτο δεν ξεπερνιεται ποτε και ισως το κομπλεξ να μενει και να εκδηλωνεται σε διαφορες φασεις? περιμενω την απαντηση σου. Ευχαριστω χχχ
-αντρια
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Το πρώτο που πρέπει να κάνεις, αν δεν το έχεις κάνει ήδη, είναι να απομακρύνεις αυτόν τον «φίλο» από τη ζωή σου, μέχρι να είσαι σε θέση να θέτεις τα όρια σου, ή και για πάντα, αν δεν έχεις όρεξη να τον κουμαντάρεις τώρα που έχουν τεθεί οι βάσεις. Δεν είναι πλάκα το κοροϊδευτικό «χοντρή» για κανέναν, πόσο μάλλον για κάποιον που έχει θέμα με το βάρος του. Κανείς δεν επιτρέπεται να σε μειώνει λεκτικά, κανείς! Ακόμα και αν νιώθεις ότι έχει δίκιο. Το δικό σου κόμπλεξ δεν δικαιολογεί την δική του νοσηρότητα. Έτερον εκάτερον. Οι λεκτικές επιθέσεις σχετικά με την εμφάνιση και τις ικανότητες σου δεν είναι ποτέ αθώες ή αστείες. Δείχνουν το λιγότερο επιθετικότητα. Δεν ξέρω τι θέματα έχει αυτός με τον εαυτό του και επιτίθεται έτσι, αλλά δεν με ενδιαφέρει, όπως δεν πρέπει να ενδιαφέρει εσένα. Είναι δικό του πρόβλημα για να το λύσει.
Μην φοβάσαι, δεν είσαι καταδικασμένη. Φυσικά και μπορείς να το ξεπεράσεις. Ήδη λες ότι έχεις κάνει βήματα. Θα κάνεις και άλλα. Είναι διαδικασία, δεν είναι διακόπτης. Μην φοβάσαι τα πισωγυρίσματα, είναι επίσης αναμενόμενα. Μην προσπαθείς όμως να το λύσεις μόνη σου, ταλαιπωρείσαι χωρίς λόγο. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο που ξέρει από διαταραχές διατροφής, και θα αλλάξει η ζωή σου σε σημείο που δεν θεωρείς πιθανό τώρα.
__________________
7.
Αγαπητη μου Α, Μπα
Ειμαι η Στελλα. Ειμαι 39 ετων, παντρεμενη με ενα παιδακι. Ζω στο εξωτερικο (Γερμανια) Ο ανδρας μου ειναι Βελγος και ειμαστε παντρεμενοι 6 χρονια τωρα. Παντρευτηκαμε μονο και μονο επειδη εμεινα εγκυος και επεμεναν οι γονεις μου, απο τους οποιους ημουν τοτε απολυτα συναισθηματικα εξαρτημενη. Το ξερω οτι ηταν λαθος. Δουλευει 40 ωρες και εγω εχω part time δουλεια, 25 ωρες. Τον σιχαινομαι, Α μπα. Κρινει την καθε μου κινηση, με αρνητικοτητα, με υποβιβασμο. Κρινει την καθε εκφραση του προσωπου μου, φοβαμαι να μιλησω και να ειμαι ελευθερη στο ιδιο μου το σπιτι. Μου ροφαει οτι ενεργεια και αισιοδοξια εχω. Πριν βρω δουλεια, με εβριζε χυδαια, οραγματα που δε μπορω καν να γραψω. Μου ερχονται δακρυα και σφιγγεται το στομαχι μου που τα σκεφτομαι. Με ελεγε τεμπελα, οτι δε προσφερω τιποτε και οτι ειμαι αχρηστη, εστω και αν γυριζε παντα σε ενα πεντακαθαρο σπιτι, με ετοιμο δειπνο και τακτοποιημενο σε ολα του παιδι. Δε μιλαει και δεν επικοινωνει. Ειναι ολη μερα στη δουλεια και μετα στο λαπτοπ του να παιζει παιχνιδια. (Δε με ενδιαφερει αν με απατα ή οχι, ειλικρινα χεστηκα. Αρκει που μ'αφηνει ησυχη) Δε κανει απολυτως τιποτε στο σπιτι-δεν υπερβαλλω. Τι-πο-τε. Ολα απο μενα περνανε, εστω και αν δουλευω και εγω πλεον. Δε κανει τιποτε με τον γιο μας, το πρωι σηκωνομαι καθημερινα στις 6 για να τον ετοιμασω για το σχολειο, επειδη στις 7.30 πρεπει να φυγω στη δουλεια. Παραλαμβανει καθημερινα ενα ετοιμο, καθαρο παιδι και το μονο που κανει ειναι να τον αφηνει στο σχολειο και αυτο, επειδη εγω δουλευω τοτε. Τα Σαβ/κα, παλι εγω τον παω βολτες, παιδικη χαρα, παρκο κτλ. Ολα εγω. Βαρεθηκα, Α μπα. ΒΑΡΕΘΗΚΑ. Δεν ειμαι τελεια, δεν υποστηριζω οτι ειμαι σε καμια περιπτωση, πολυ πιθανο να εχÎ�ι και αυτος πραγματα να πει για μενα. Αλλα δε με νοιαζει πλεον, ειμαι μουδιασμενη, ειμαι αδιαφορη. Προσπαθησα στην αρχη του γαμου μας (2ο χρονο) να του πω για συμβουλο ζευγαριων. Για θεραπεια, μαζι, να προσπαθησουμε να φτιαξουμε τον γαμο μας. Σε ολα ηρθα αντιμετωπη με εναν τοιχο. Πλεον, δε με νοιαζει αυτος ο ανθρωπος. Μπορει να πεθανει το επομενο λεπτο και δε θα νιωσω απολυτως τιποτε. Θελω να παρω διαζυγιο και να ζησω μονη μου, να προσπαθησω να ειμαι ευτυχισμενη και για μενα και για το παιδι μου αλλα φοβαμαι. Εχω μεν part time δουλεια, η οποια δε πληρωνει αρκετα για να μεινω μονη και επισης, ειμαι σε αλλη χωρα, χωρις οικογενεια, χωρις φιλους και ουσιαστικη υποστηριξη. Εκανα ολες τις λαθος επιλογες και τωρα δε ξερω τι να κανω και πληρωνω αυτα που διαλεξα. Καλα να παθω, δε θελω τον οικτο κανενος, λυσεις και αποψεις θελω. Εσυ τι λες; Σ'ευχαριστω.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Μπορεί να είσαι μακριά από τους φίλους και τους γονείς σου, αλλά αυτό είναι ταυτόχρονα καλό και κακό. Είσαι μακριά από τους γονείς, οπότε δεν μπορούν να σε βοηθήσουν – είσαι μακριά από τους γονείς, οπότε δεν μπορούν να σε κουρελιάσουν συναισθηματικά από τις ενοχές, τα παράπονα και τη γκρίνια που συνοδεύει ένα διαζύγιο. Αν σε ανάγκασαν να παντρευτείς επειδή έμεινες έγκυος, χωρίς να λογαριάζουν ποιος θα είναι ο άντρας σου, δε νομίζω ότι ξαφνικά θα μεταμορφωθούν σε γονείς όλο κατανόηση τώρα που θέλεις διαζύγιο. Επίσης, είσαι μακριά από τη χώρα σου, και αυτό είναι κακό, αλλά είσαι σε μια οργανωμένη και ισχυρή χώρα με δομές, και αυτό είναι πολύ καλό.
Πρώτα θα ψάξεις να βρεις δικηγόρο για να μάθεις τι δικαιούσαι ως χωρισμένη και πώς θα γίνει να χωρίσεις με την ελάχιστη δυνατή ταλαιπωρία. Όταν σιγουρευτείς ότι κατάλαβες καλά τη νομοθεσία, τα δικαιώματα σου, και την διαδικασία και καταστρώσεις χρονοδιάγραμμα διαζυγίου (θα χρειαστεί δουλειά από σένα, ίσως στοιχεία που τώρα δεν έχεις), τότε θα ψάξεις για δουλειά και για παιδικούς σταθμούς. Μετά, θα ζητήσεις διαζύγιο.
Εφόσον τα κάνεις όλα έτσι κι αλλιώς μόνη σου, χωρίς καμία βοήθεια, το τυπικό έχει μείνει. Στο Βέλγιο είσαι, τα λεφτά θα τα βρεις. Έχουν χωρίσει γυναίκες με πολύ περισσότερα εμπόδια και προβλήματα. Μην περιμένεις υποστήριξη από κανέναν, μην χρησιμοποιείς αυτό το επιχείρημα για την απραξία σου, κανείς δεν έχει υποστήριξη για τέτοια θέματα. Το διαζύγιο είναι μοναχική διαδικασία. Από τότε που έκανες παιδί, εσύ είσαι αυτή που πρέπει να προστατεύει άλλους. Όλα μπορείς να τα καταφέρεις, και θα δεις ότι αν κάνεις την αρχή, θα παραξενευτείς πόσο εύκολα θα γίνουν τα υπόλοιπα.
σχόλια