__________________
1.
Αγαπητή άμα, Είμαι με ένα αγόρι περίπου 3 χρόνια και συγκατοικουμε τους τελευταίους μήνες , νιώθω πολύ ερωτευμένη όπως στην αρχή της σχέσης μας που όλα ήταν πολύ έντονα μα πάρα πολύ έντονα,όμως φοβάμαι ότι εκείνος νιώθει ότι έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο έρωτα και αγάπης και δεν γίνεται να είμαστε συνέχεια όπως τους πρώτους μήνες της σχέσης μας, εγώ όμως πολλές φορές σκέφτομαι "τώρα γιατί δε φιλιόμαστε όπως πριν, η γιατί δε κάνουμε τόσο συχνά σεξ , η γιατί δε στέλνουμε μηνύματα και τραγούδια και όλα αυτά, και εκείνος λέει ότι μας χαλάω τη διάθεση χωρίς λόγο ότι και με θέλει και είναι ερωτευμένος και όλα αυτά, και εγώ το νιώθω ότι είναι έτσι κάποιες φορές και τσάμπα δημιουργώ γκρίνια αλλά θέλω να είμαστε συνέχεια σε ΤΡΕΛΑ αλλιώς το θεωρώ συμβιβασμό και επίσης αν δε νιώθει πεταλούδες όπως στην αρχή αρχή δε θα τις νιώσει με κάποια άλλη κάποια μέρα ; ποιος αντέχει να ζει χώρις πεταλούδες; εγώ πάντως όχι . (Εγώ 28 αυτός 41)
-φαλαινιτσα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Πολλοί αντέχουν να ζουν χωρίς πεταλούδες. Μάλιστα, πολλοί έχουν σιχαθεί τις πεταλούδες. Δεν θέλουν όλοι ΤΡΕΛΑ, και δεν την ψάχνουν συνέχεια όπως εσύ, ούτε θεωρούν συμβιβασμό να μην έχουν πεταλούδες.
Οι πεταλούδες είναι η αβεβαιότητα. Σε ανεβάζει ότι δεν ξέρεις αν ο άλλος σε θέλει όπως τον θέλεις εσύ. Όταν περάσει αυτό το στάδιο, τότε βλέπεις και αν τελικά ταιριάζεις. Δεν είναι καθόλου συμβιβασμός αυτό το στάδιο. Αντιθέτως, είναι το πιο δύσκολο, γιατί – πώς να σου το πω – οι πεταλούδες δεν είναι κάτι σπουδαίο. Δεν είναι κάποια φοβερή κατάκτηση. Όσο πιο πολύ θέλεις ή χρειάζεσαι να παραμυθιάζεσαι, τόσο πιο εύκολο είναι.
Αν ο φόβος σου είναι ότι αν δεν υπάρχει ΤΡΕΛΑ υπάρχει φόβος να σε παρατήσει ο άλλος, η απάντηση είναι ότι πολλοί έδωσαν ΤΡΕΛΑ και ξαφνικά εξαφανίστηκαν χωρίς καμία εξήγηση. Επίσης, μπορεί κάποιος να νιώθει πεταλούδες με σένα και παράλληλα με άλλες δέκα. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το ποιος θα μείνει μαζί σου. Κάθε άνθρωπος είναι μια άλλη ήπειρος, και κάθε γνωριμία είναι ένα ρίσκο.
__________________
2.
Αγαπητή α μπα, παίρνω το θάρρος να σου γράψω και εγω με την σειρά μου τους δικούς μου προβληματισμούς. Σε διαβάζω τον τελευταίο χρονο.
Να μπω στο θεμα γρήγορα γρήγορα. Βαδίζω στο 35 έτος της ηλικίας μου εχω τας βγει απο ενα γάμο με ενα παιδί πριν 4 χρονια. Η πρώην σύζυγος δύσκολη αδιαπραγμάτευτη και επιθετική σε οτι εχει να κανει με το παιδί. Εχω παει στα δικαστήρια για να εχω την επαφή. Διατροφη δίνω και επαφή είχα απο την πρωτη στιγμή παρολες τις δυσκολίες. Όπως φαντάζεσαι εξασφάλισα την επαφή και ολα μεσα σε τρία χρονια. Τελειώνοντας λοιπον αυτο το βάσανο αποφασισα οτι ειναι καιρος να βρω ενα νέο σύντροφο οπότε είχα τα ματια ανοιχτά. Δεν άργησε πολυ και βρήκα την Ελένη. (30 χρόνων)
Αυτη η σχέση λοιπον ξεκίνησε με καλούς οιωνούς. Ο ενθουσιασμός η τρέλα η αγαπη που εξελίχθηκε και τα συναισθήματα να με πλημμυρίζουν. Είχα ξεχάσει πως ειναι να αγαπάς και πως ειναι να σε αγαπούν. Νόμιζα μετα το διαζύγιο πως θα ήμουν πιο κυνικός ρεαλιστής και πως δεν θα άφηνα τον εαυτό μου να ερωτευθεί ξανα αλλα γελάστηκα. Απο την αρχή λοιπον μίλησα για το παρελθόν και για το παιδί που εχω και μου ειπε πως ολα μια χαρα και όντως ηταν μια χαρα. Βγήκαμε με την μικρη και έδειξαν και οι δυο να τα βρίσκουν. Χάρηκα παρά πολυ
Ομως ξαφνικά άρχισαν τα μαύρα σύννεφα.
Ξαφνικά ανακαλύπτω πως η Ελένη ειχε ενα δεσμό με τον Πέτρο on and off για τρία χρονια μιας και ο τύπος της ειχε πει οτι δεν ήθελε κάτι αλλο παρά μόνο να περνάνε καλα. Η αληθεια ειναι οτι δεν με πείραξε. Με πείραξε ομως όταν έμαθα πως ο τύπος της ειπε οτι την αγαπάει και την θελει. Νομιζω πως έχασε την σιγουριά του και άρχισε να της πιλατευει το μυαλό. Το "Σ'αγαπώ" του τύπου την τρέλανε μιας και δεν της το ειχε πει ποτε. Και τότε αρχίσανε τα προβλήματα.
Απο την μια μεριά έβλεπα οτι με αγαπάει απο την αλλη ομως δεν ειχε ξεπεράσει τον αλλο. Αυτή η ομολογία του οτι την αγαπά την έβαλε σε σκέψεις τι θα γινόταν αν ηταν μαζί. Δεν υπάρχει λογική εξήγηση που μπορει να καταλάβει η ιδια μιας και όταν η καρδια επιβάλετε στο μυαλό χάνετε η λογικη.
Να μην στα πολυλογώ χωρίζουμε με δικιά της πρωτοβουλία. Μεσα σε δυο μηνες έρχεται πισω και ζητά επανασύνδεση. Μου ομολογεί οτι εμένα διάλεξε. Που λεει επίσης οτι τους δυο μηνες πήγε με τον αλλο να δοκιμάσει και πως εγω ήμουν ο καλύτερος.
Εγω τοσο ερωτευμένος και βλάκας δέχτηκα να τα βρούμε και ξέχασα ολα όσα με πληγωσαν. Και ενώ παλι ειμαστε μαζί τωρα μου αραδιάζει το γεγονός οτι την ζορίζει που εχω παιδί και μια τρελή πρώην σύζυγο. Με αγαπάει λεει αλλα πρέπει να μείνει μόνη της.
Χαράμισα ενα χρόνο προσπαθώντας.
Η ερώτηση μου ειναι γινεται να αγαπά δυο ανθρώπους ταυτόχρονα και να τους πληγώνεις και τους δυο. Μπορει η αγαπη να πάρει δυο μορφές. Πως γινεται να λεει οτι ειμαι οτι καλύτερο της εχει συμβεί αλλα να θελει χρονο μόνη. Μπορώ να περιμενω η μήπως τρώω τον καιρο μου; Τελικα αλλάζουν οι άνθρωποι η μήπως εγω την πάτησα διότι αφέθηκα να αγαπήσω ξανα; Ισως πρέπει να πάψω να πιστεύω στην αγαπη..
Σε ευχαριστώ που με άκουσες.
Ειλικρινά.
ΥΓ τα ονόματα ειναι διαφορετικά. Ζω στη αγγλια απο τα 18 μου και δεν ξερω αν εγω άλλαξα ´η η ζωή ειναι άδικη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Φυσικά και είναι άδικη η ζωή. Αν το κατάλαβες τώρα, έχεις ζήσει πολύ προστατευμένος όλα αυτά τα χρόνια. Από την άλλη, δεν είναι «δικαιοσύνη» να βρίσκεις την αγάπη με ευκολία. Η ζωή δεν σου χρωστάει την προσωπική σου ευτυχία. Η ζωή αδιαφορεί για σένα, και για μένα, και για όλους μας.
Δεν καταλαβαίνω ποια είναι η ερώτηση, δεν καταλαβαίνω καν ποιο είναι το πρόβλημα. Ότι τελικά δεν ήταν η γυναίκα της ζωής σου η δεύτερη γυναίκα που γνώρισες μετά το διαζύγιο; Ήταν εξαιρετικά απίθανο να είναι τόσο μεγάλη η τύχη σου. Η ζωή είναι άδικη, είναι και δύσκολη, και όλοι φιλάνε πάρα πολλούς βατραχίνες πριν βρουν την πριγκίπισσα. Ένας χρόνος δεν είναι τίποτα, ή μάλλον, είναι το ελάχιστο διάστημα για να καταλάβεις αν ταιριάζεις με τον άλλον, και όπως φαίνεται, εσύ δεν ταιριάζεις με αυτή, που γενικά είναι το πιο πιθανό.
Πρόσεχε, γιατί το διαζύγιο δεν σε κάνει πιο κυνικό και πιο ρεαλιστή. Αντιθέτως, είναι πιθανό να παραβλέψεις πολλά πράγματα αν νιώσεις κουρασμένος και μόνος. Ο γάμος σε προστάτεψε πολλά χρόνια από την αγριότητα των νέων γνωριμιών. Να έχεις και πάλι τα μάτια σου ανοιχτά, αλλά να έχεις υπόψη σου ότι πάντα είσαι ευάλωτος και το «σ'αγαπώ» αν δεν συνοδεύεται από πράξεις, δεν σημαίνει τίποτα.
__________________
3.
Αγαπητή Α, μπα...
ήρθε η ώρα να σου γράψω και εγώ...και να ζητήσω τη συμβουλή σου. Στο διά ταύτα...Μένω με τον άντρα μου... είμαστε παντρεμένη ένα χρόνο και ζευγάρι 3. Μέναμε μαζί πριν παντρευτούμε 1,5 χρόνο. Εγώ λόγω δουλειάς, ταξιδεύω καθημερινά, μένω σε ξενοδοχεία και στο σπίτι σε αυτή τη φάση ειμαι Σαββατοκύριακα. Αυτός δουλεύει σε γραφείο, 8ωρο, περίπου 15' από το σπίτι. Μοιραζόμαστε θεωρητικά τις δουλειές του σπιτιού, δεν έχουμε παιδιά, αλλά εγώ νιώθω μονίμως κουρασμένη και μονίμως τσατισμένη γιατί δεν κάνει κάτι σωστά ή γιατί δεν κάνει αρκετά. Του τύπου: δεν αλλάζει τα σεντόνια μέχρι να βρωμίσουν... εγώ όμως όταν έρθω Παρασκευή βράδυ χώμα από ταξίδι, αεροδρόμια, τρένα, αεροπλάνα... εκνευρίζομαι που δεν με "περιμένει" με ανοιχτές αγκάλες. Κάποιες φορές το προσπαθεί... κάποιες άλλες όχι. Επίσης, ακόμα και όταν τα πλύνει τα έρμα τα σεντόνια, δεν βάζει π.χ. μαλακτικό, ή δεν τα στεγνώνει σωστά δεν ξέρω τι στην ευχή κάνει και μυρίζουν σαν να τα έπλυνε μαζί με τις βρωμοκάλτσες του (δεν είμαι τρολ.... τον πόνο μου σου γράφω με παραδείγματα). Αλλο παράδειγμα είναι π.χ. ότι θα θυμηθεί να πάρει από το σουπερ μάρκετ αυτά που του αρέσουν, αλλά πράγματα για μένα θυμάται να πάρει όταν έχω γκρινιάξει πρόσφατα και προσπαθεί, μετά πάλι τα ίδια. Αλλα θέματα έχουν να κάνουν με το ότι αν κάτι χρειαστέι στο σπιτι δεν θα το κάνει, διορθώσει κλπ (ακόμα και μια καμένα λάμπα....μέχρι να καούν όλες από το φωτιστικό και να μην βλέπουμε!) εκτός και αν γκρινιάξω πάνω από μία φορά. Εγώ πάλι, αρχίζω και δεν αντέχω... Τα νεύρα μου δεν είναι καλά. Εχω μονίμως κακή διάθεση και αυτά τα μικρά καθημερινά με ξενερώνουν και μου σπάνε τα νεύρα... Δεν ξέρω αν νιώθω δεδομένη, αν ειμαι passive aggressive με το να κάνω μούτρα, αν του δίνω αντιφαντικά μηνύματα γιατί προσπαθώ να μην τσατίζομαι με αυτά τα μικρά, αλλά αφού τελικά τσατίζομαι...και καταπιέζομαι... τι προσπαθώ να το παίξω cool εεε; Φοβάμαι ότι έχω ανοίξει το παράθυρο της φθοράς στη σχέση μας. Η κατάσταση με μένα είναι πολύπλοκη. Νομίζω ότι έχω παράλληλα και εργασιακό άγχος, ίσως δεν μου αρέσει που ζούμε Αγγλία (ειδικά τώρα με το Brexit) γιατί νιώθω να κουράζομαι πολύ χωρίς να βλεπω αποτέλεσμα κοκ. Αλλά από την άλλη... το θέμα της καθημερινότητας και της συμβίωσης... με προβληματίζει... Η ερώτησή μου είναι: πού πιστεύεις ότι βρίσκεται το πρόβλημα και δεν είμαι ήρεμη ή δεν βρίσκω λύσεις στο θέμα της συνύπαρξης/συγκατοίκησης; Καμιά ιδέα για βελτίωση;
-Κασσάνδρα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Νομίζω ότι έχετε μπλέξει και οι δύο σε έναν passive aggressive χορό. Αυτός με το να κάνει μισές δουλειές, και εσύ σφίγγοντας τα δόντια για να μην πεις ότι κάνει μισές δουλειές.
Υπάρχει περίπτωση να νιώθει ριγμένος που έχει να κάνει μόνος του το νοικοκυριό, ενώ εσύ ταξιδεύεις και «κάνεις τη ζωή σου», και γυρνάς και τα περιμένεις όλα έτοιμα; Υπάρχει περίπτωση να έχει μέσα του αρνητικά συναισθήματα που τα βγάζει κάνοντας πράγματα που ξέρει ότι θα σε εκνευρίζουν; Υπάρχει περίπτωση να ζητάς κι εσύ πολλά, θεωρώντας δεδομένο ότι πρέπει να τα κάνει όλα αυτός και εσύ να τα βρεις έτοιμα, αλλά όπως θα τα έκανες εσύ; Θεωρητικά μοιραζόσαστε τις δουλειές, αλλά πρακτικά, αυτός πρέπει να τις κάνει.
Επίσης, μην περιμένεις ανοιχτές αγκαλιές όταν γυρνάς χωρίς να έχεις δώσει λόγο να σε περιμένει με ανοιχτές αγκαλιές. Εσύ πόσο δείχνεις τη χαρά σου που τον ξαναβλέπεις; Του παίρνεις δώρα από τα ταξίδια σου; Τον παίρνεις τηλέφωνο, τον φιλάς με χαρά όταν μπαίνεις στο σπίτι; Αν θέλεις κάτι, πρέπει πρώτα να το δώσεις. Μην φέρεσαι σαν παιδί, που απαιτεί χωρίς να καταλαβαίνει ότι όλα πρέπει να είναι αμοιβαία. Υπάρχει λύση. Ας πούμε, να πληρώνετε κάποιον για να σας κάνει τις δουλειές, και να πηγαίνετε μαζί στο σούπερ μάρκετ τα σαββατοκύριακα. Και κυρίως, να κάνετε μια ειλικρινή κουβέντα για το τι κάνετε με τις δουλειές σας και πώς θα μπορούσατε να βελτιώσετε την ζωή σας. Από κοινού, ως ζευγάρι και ως συμμαχία.
__________________
4.
Η φιλη μου.Η φιλη μου ειναι πολυ ευγενικη,καλοτροπη,υποστηρικτικη,μιλαει γλυκα κ μελισταλαχτα.Ωστοσο υπαρχει κατι που δεν μου αρεσει καθολου κ τελευταιως με εξοργιζει.Χρησιμοποιει το χιουμορ κ τη συγκαλυψη που της προσφερει για να πει τα πιο προσβλητικα πραγματα κ μετα σε αφηνει συξυλο να πρεπει να γελασεις αμηχανα,εκει που κανονικα θες να της απαντησεις καταλληλως.Παραδειγμα.Στην πραγματικη συζητηση:εισαι τυχερη το αγορι σου σε προσεχει,σε σεβεται,ειναι καλο παιδι.Σε φαση χιουμορ:ε καλα τι να μας πεις κ εσυ..εχεις βρει εναν εκει κ τον κανεις ο,τι θελεις...Μααα...Ελα μωρε,πλακα κανω!Αλλο παραδειγμα.Στην κατ'ιδιαν συζητηση:εχεις μαθει κ μαγειρευεις τελεια,μπραβο! Μετα:Καλω φιλους στο σπιτι,ρωταω τι θελετε να φτιαξω;ριζοτο η μακαροναδα.Μακαροναδα απαντανε.χαχαχα,ειστε σιγουροι;εχετε φαει μακαροναδα απο τη Μαρια;ελα,πλακα κανω..ειναι σουπερ.Χρησιμοποιησα δυο απλοικα παραδειγματα,γιατι αυτα μου ηρθαν προχειρα,αλλα αυτο γινεται πολυ συχνα κ για σοβαροτερα θεματα.Αυτο που με εκνευριζει ειναι α.που υπονομευει την εμπιστοσυνη μου στη γνωμη της,αφου δεν μπορω να ειμαι σιγουρη τι πραγματικα πιστευει β.που δεν μπορω να απαντησω ,αφου αν παρεξηγηθω απο μια πλακα ,φανταζω περιεργη κ ξινη.Τι σοι συμπεριφορα ειναι αυτη; Ειναι χειριστικη; Κ πως μπορω να αντιδρασω;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Χιούμορ είναι όταν γελάνε και οι δύο. Σαρκασμός είναι όταν το αστείο δεν απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο, ή όταν γυρίζει σε αυτόν που λέει. Πείραγμα είναι όταν υπάρχει ανταπόκριση, πινγκ πονγκ. Όλες οι άλλες μορφές είναι προβολές με μάσκες.
Έχεις δίκιο που προσβάλλεσαι, γιατί αυτός είναι ο στόχος. Επιβεβαιώνεται και από ότι κάνει τα «αστεία» όταν είναι άλλοι μπροστά, για να σε αφοπλίσει ακόμη περισσότερο. Μπορείς να απαντήσεις. Μην την αφήνεις να καλύπτει άλλο τις προσβολές. Πες αυτό που συμβαίνει: ότι αυτό που κάνει δεν είναι αστείο, γιατί δεν γελάς. Δεν θα ορίσει αυτή τι είναι αστείο και τι όχι. Το χιούμορ λειτουργεί μόνο όταν υπάρχει αμοιβαιότητα. Αν δεν σου φαίνεται κάτι αστείο, δεν είναι. Ας δοκιμάσει τα αστεία της σε κάποιον άλλον. Αν κάποιος άλλος γελάσει, τότε σε εκείνη την περίπτωση, είναι.
Γι'αυτό, μην γελάς αμήχανα. Με αυτόν τον τρόπο την επιβραβεύεις. Πες της «δεν είναι αστείο» με σοβαρό ύφος και συνέχισε την κουβέντα αμέσως, χωρίς άλλη έκταση. Θα χρειαστεί να το κάνεις πολλές φορές μέχρι να το καταλάβει, αλλά να είσαι και προετοιμασμένη σε περίπτωση που δεν το καταλάβει, ή σε περίπτωση που αρχίσει να κάνει αυτές τις επιθέσεις ακόμη πιο συχνά. Τότε δεν θα είναι άγνοια ή επιθετικότητα που δεν συνειδητοποιεί, το πρόβλημα θα είναι πιο βαθύ και ίσως να χρειαστεί μέχρι και επαναπροσδιορισμός της σχέσης σας.
__________________
5.
Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου οι γονείς μου τσακώνονται. Για ασήμαντες αφορμές, πολύ και δεν μιλάνε μεταξύ τους για μέρες, βδομάδες, μήνες. Όσο έμενα μαζί τους έβλεπα πάντα τη μάνα μου να υποχωρεί πρώτη και να του μιλάει, άσχετα με το τι είχε γίνει και πάντα ο πατέρας μου το έπαιζε βαρύς και τύπου σου κάνω και χάρη που σου απαντάω. Τσακωνόταν επίσης και με εμένα και τον αδερφό μου συνέχεια. Γενικά ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα. Πλέον έχουμε φύγει από το σπίτι, εγώ έχω τη δική μου οικογένεια και τον αδερφό μου τον συντηρεί η μάνα μου.
Πριν λίγους μήνες ξανατσακώθηκαν και επειδή ο πατέρας μου βλέπει ότι η μάνα μου δεν κάνει πάλι την πρώτη κίνηση και συνεχίζουν να μην μιλάνε ( ούτε λόγος να της μιλήσει αυτός) τα έχει πάρει άσχημα και μου λέει ότι είναι σε διάσταση και θα ζητήσει σε δικηγόρο να ετοιμάσει χαρτιά για διαζύγιο. Αυτό ίσως να ήταν μια κάποια λύση αλλά το πρόβλημα είναι ότι η μάνα μου δεν έχει που να πάει. Αυτός απειλεί να αλλάξει τις κλειδαριές κι όταν γυρίσει η μάνα μου από διακοπές που έχει πάει σε ένα μικρό εξοχικό που έχει, να της έχει πετάξει τα πράγματα έξω. Όταν τον ρώτησα που θα μείνει μου είπε ότι δεν τον νοιάζει και να πάει να μείνει στον αδερφό μου του οποίου το σπίτι του το έχει αγοράσει η μάνα μου, συγκεκριμένα είπε "χέστηκα που θα πάει, να μείνει στον γιό ΤΗΣ".
Επίσης όταν του τηλεφωνώ, μου βρίζει τη μάνα μου με τα χειρότερα λόγια, την κατηγορεί για τα πάντα, μου τη λέει που της τηλεφωνώ συχνότερα και γενικά μου κάνει την ψυχολογία χάλια. Δεν μιλάει ούτε με τον αδερφό μου οπότε αν κόψω και εγώ κάθε επαφή, θα μείνει εντελώς μόνος του. Δεν ξέρω τι να κάνω. Προσπαθώ να μην παίρνω το μέρος κανενός και να αποσυμφορίζω τα νεύρα μήπως και γίνει κάτι. Αλλά δεν αντέχω άλλο αυτή την αρρωστημένη κατάσταση.
Το θέμα είναι ότι τώρα φοβάμαι μην την διώξει και δεν έχει που να μείνει. Νομιμοποιείται να κάνει κάτι τέτοιο;
- Ράνια
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν είσαι δικαστής για να κρατάς ίσες αποστάσεις από τους δύο. Ούτε είναι δική σου δουλειά να καλμάρεις τα νεύρα όλων. Πιστεύω ότι αυτό που προέχει πάνω από όλα, είναι να βρει και η μητέρα σου έναν δικηγόρο γιατί προφανώς και δεν νομιμοποιείται ο πατέρας σου να αλλάξει κλειδαριές και να την βγάλει έξω από το σπίτι της. Αφήστε το συναίσθημα για λίγο και επικεντρωθείτε στο να βρει και η μαμά έναν δικηγόρο. Με τις συμβουλές του θα καταλάβει τι πρέπει να κάνει. Έχει δικαιώματα, και τώρα δεν ξέρει ποια είναι. Η γνώση πραγματικά είναι δύναμη. Το διαζύγιο δεν είναι μια κάποια λύση, μερικές φορές είναι η μόνη λύση.
__________________
6.
Μια ζωή με τις γυναίκες είμαι ο σούπερ γκούφι. Πάντα η ίδια ιστορία φλερτάρουμε αλλά όταν έρχεται η ώρα να γίνει κάτι παραπάνω από φλερτ οι απαντήσεις ποικίλουν. 'Σε βλέπω σαν φίλο/αδερφό' 'Δεν είσαι ο τύπος μου' 'Δεν είμαι σε φάση να κάνω σχέση' και ένα σωρό άλλες δικαιολογίες. Έχω φτάσει 25 και έχω κάνει δυο σχέσεις με το ζόρι από εκεί και πέρα ούτε κάτι περιστασιακό. Και ρωτώ με το φτωχό μου το μυαλό είναι στραβός ο γιαλός (έχουν τρελαθεί οι γυναίκες στην Ελλάδα) ή στραβά αρμενίζουμε ;
-Λευτέρης
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Βρε Λευτέρη, ειλικρινά πιστεύεις πως η εξήγηση είναι ότι εσύ τα κάνεις όλα σωστά, αλλά έχουν τρελαθεί ΟΛΕΣ οι γυναίκες στην Ελλάδα;
Αν ήταν έτσι, δεν θα είχαν ΟΛΟΙ οι άντρες το ίδιο πρόβλημα με σένα; Πώς εξηγείς τότε ότι ξέρεις πολλούς άντρες που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να γνωρίσουν γυναίκες; Σε παρακαλώ, μη μου πεις ότι αυτοί οι άντρες έχουν λεφτά, γιατί ούτε αυτή είναι η εξήγηση. Μιλάω για γνωστούς σου, για τους φίλους σου.
Δεν ξέρω γιατί δεν έχεις μεγάλη πέραση στις γυναίκες (δεν είναι ότι δεν έχεις καθόλου, δύο σχέσεις στα 25 σου δεν είναι άσχημα) αλλά Λευτέρη, ποιος σου υποσχέθηκε ότι θα έχεις πέραση στις γυναίκες; Δεν είναι αυτονόητο. Δεν έχουν όλοι οι άντρες πέραση. Για την ακρίβεια, λίγοι έχουν. Χρειάζονται αρκετές προϋποθέσεις για να παρουσιάζεις σεξουαλικό ενδιαφέρον, και το «έστω περιστασιακά» είναι ακόμη πιο δύσκολο, γιατί οι γυναίκες έχουν μεγαλώσει με την ιδέα ότι πρέπει να κάνουν σχέσεις και όχι σκέτο σεξ.
Αν δεχτείς ότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι θα αρέσεις, ίσως μπορέσεις να δεις τι κάνεις λάθος. Αν νιώσεις ποτέ έτοιμος να ακούσεις σκληρά λόγια, ίσως είναι ώρα να ρωτήσεις κάποιες φίλες και φίλους για να σου πουν τη γνώμη τους. Τα μισά που θα ακούσεις θα είναι άχρηστα, αλλά αν έχεις την ψυχραιμία ίσως καταφέρεις να δεις τι είναι το κοινό σε όλες τις απαντήσεις. Αν δεν είσαι έτοιμος για αυτοκριτική, κάνε την προσπάθεια μόνος σου. Έχεις κάνει ό,τι μπορείς να κάνεις για να είσαι ελκυστικός εξωτερικά; Μαλλιά, καθαριότητα, ρούχα, σώμα; Έχεις ενδιαφέροντα; Είσαι καλός σε κάτι; Έχεις δικές σου ασχολίες, προσπαθείς να καταφέρεις κάτι, έχεις πάθος με κάτι; Οι φίλοι σου και οι φίλες σου έχουν ενδιαφέρον, λέτε ωραία πράγματα, λέτε αστεία πράγματα; Ο ελκυστικός άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που έχει ενδιαφέροντα, που έχει πράγματα να πει, που έχει πράγματα να κάνει. Δεν θα σε πλησιάσουν οι γυναίκες μόνο και μόνο επειδή είσαι άντρας,
__________________
7.
Αγαπητή Λένα,
αρχικά συγχαρητήρια για τη στήλη σου! Είναι τέλεια και μ'έχει βοηθήσει πολύ να δω την καθημερινότητά μου με άλλη ματιά.
Στη συνέχεια, η ερώτησή μου έχει να κάνει με την επιρροή της σεξουαλικής μας ζωής στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Αρχικά να σου πω ότι μένω σε προάστιο της Αθήνας το οποίο θεωρητικά είναι πολύ μπροστά αλλά στην πράξη έχω βαρεθεί να βλέπω κοριτσάκια (ή και γυναίκες) να κρίνονται τέρμα αρνητικά για το ποιον βάζουν και τι κάνουν στο κρεβάτι τους. Πηγαίνοντας στη σχολή (Αθήνα πάλι) νόμιζα ότι αυτό θα άλλαζε αλλά και πάλι είδα αγοράκια να "περηφανεύονται" για το τι έκαναν με συμφοιτήτριές μου με αποτέλεσμα όλο αυτό να μου έχει δημιουργήσει ένα φόβο να ανοιχτώ και "απλά να περάσω καλά", γιατί σκέφτομαι το τι θα πουν οι άλλοι και κυρίως φοβάμαι μην επηρεάσει αρνητικά τη γνώμη τους για μένα, ειδικά στο επαγγελματικό κομμάτι, περνώντας έτσι μεγάλα διαστήματα χωρίς σεξ (έως 3 χρόνια - έχω σεξουαλικές επαφές από τα 16 και είμαι 24) και το πιο καλό σεξ να το έχω κάνει με έναν που βρισκόμασταν κρυφά για 2 χρόνια (ελεύθεροι και οι δύο αν και αυτός έπαιζε και με άλλες) και με έναν άλλο στο Erasmus. Επίσης, γενικά μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα στο σεξ αλλά έχω προσέξει ότι μόλις οι σύντροφοί μου ανακαλύπτουν αυτό συχνά αρχίζουν και "ξινίζουν" γιατί συνήθως με έχουν για πολύ "καθώς πρέπει" και δε με περίμεναν "τόσο ανοιχτόμυαλη" ή/ και μετά μου φέρονται μειωτικά λες και δεν αξίζω. Και εγώ ρε Λένα μου τρελαίνομαι γιατί δε θέλω επειδή μου αρέσει να κάνω το α ή το β στο κρεβάτι μου ο άλλος να διαδίδει φήμες και να με αντιμετωπίζει αλλιώς στη δουλειά μου ή στο κοινωνικό μου περιβάλλον ενώ γενικά είμαι πολύ καλή επαγγελματίας (τεκμηριωμένο, από feedback εργοδοτών και συνεργατών) και δεν έχω δώσει δικαιώματα για αρνητικό σχόλιο. Ώρες ώρες φοβάμαι ότι ακόμα και σε φίλες μου να πω αυτά που μου αρέσουν στο σεξ θα με δουν αλλιώς. Και ερωτώ, πώς μπορώ να περνάω καλά στο κρεβάτι μου, με όποιον θέλω, χωρίς αυτό να επηρεάζει την υπόλοιπη ζωή μου και να νιώθω ότι ζω διπλή ζωή; Μήπως τα υπεραναλύω όλα τελικά και τα πράγματα είναι απλά; Επίσης, γιατί όταν ξεκινάς μια σχέση μόνο για σεξ με κάποιον συνήθως ο άλλος σου φέρεται λες και δεν αξίζεις και σ'έχει τελείως του γραψίματος; Είναι κάτι που κάνω εγώ ή πάω και μπλέκω με λάθους ανθρώπους;
Υ.Γ. Με τα "προχώ" εννοώ απλά πράγματα που οι άνδρες έχουν για καραμέλα όπως πχ ο αυνανισμός, που όμως θα σόκαρε αρκετά τις φίλες μου αν τους έλεγα ότι το κάνω - που το κάνω και μ'αρέσει κι όλας, μεταξύ μας.
-Τίνα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν υπεραναλύεις τα πράγματα, και δεν είναι καθόλου απλά. Ταυτόχρονα είμαι εντελώς σίγουρη ότι πας και μπλέξεις με λάθος ανθρώπους.
Δεν κατάλαβα πώς συνδέεται η επαγγελματική σου ικανότητα με τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις. Αν τα ζυγιάζεις μεταξύ τους για να πείσεις εμάς και τον εαυτό σου ότι αν και σου αρέσουν «οι περιπέτειες» ενώ κατά βάθος είσαι «σοβαρή κοπέλα», είσαι κι εσύ θύμα της ρητορικής που προσπαθείς να αντιμετωπίσεις. Δεν έχει καμία σημασία πόσο καλή είσαι στη δουλειά σου, γιατί το τι θέλεις από μια σεξουαλική σχέση δεν καθορίζει με κανέναν απολύτως τρόπο την προσωπική σου αξία. Από την άλλη, αν εννοείς ότι έχεις μπλέξει σεξουαλικά με συναδέλφους σου, πολύ κακώς, και πας και μπλέκεις με λάθος ανθρώπους. Όταν κάνεις σεξ με κάποιον, το πιο πιθανό είναι ότι δεν τον ξέρεις σχεδόν καθόλου, άρα το τι θα κάνει μετά είναι σχεδόν εντελώς άγνωστο, και γι'αυτό ακριβώς είναι κακή ιδέα να μπλέκεις με συναδέλφους: γιατί μετά θα τους έχεις κάθε μέρα μπροστά σου, και δεν ξέρεις πώς θα φερθούν. Εκτός από τους λάθος που μπλέκεις, ενδεχομένως να έχεις και πολύ συντηρητικές φίλες, γιατί το «προχώ» που αναφέρεις μόνο τη Σάρλοτ από το Sex and the City θα σόκαρε, κι εσύ δεν είσαι καν η Σαμάνθα. Είναι βέβαιο ότι μπορείς να βρεις παρέες που έχουν λιγότερα κόμπλεξ. Όσο καλύτερα ξέρεις τι θέλεις για τον εαυτό σου, και όσο πιο καλά είσαι με αυτό, τόσο πιο εύκολα θα τις βρεις.
Αλλά εδώ ερχόμαστε στο ότι τα πράγματα δεν είναι απλά. Η Αθήνα δεν είναι άλλος πλανήτης από τον τόπο καταγωγής σου, η χώρα δεν είναι αρκετά μεγάλη για να έχει τόσο μεγάλες διαφορές, και η τηλεόραση και το ίντερνετ εξισώνουν όλο και περισσότερο τα πράγματα. Η ντροπή για το σεξ, η μυστικοπάθεια γύρω από αυτό, η σκανδαλιστική αντιμετώπιση του θέματος με υπονοούμενα και γελάκια είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ο σεξισμός και τα συντηρητικά αντανακλαστικά είναι μάλλον σε άνοδο. Αν προσθέσεις και την κυρίαρχη αντίληψη για το θέμα, ότι οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να απολαμβάνουν το σώμα τους, αλλά να το χρησιμοποιούν για αναπαραγωγή με τον σύζυγο για να γίνουν μητέρες, αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα που έχει κάθε γυναίκα που δεν θέλει να συνεχίζει αυτή την παράδοση που την υποβιβάζει.
Ποια είναι η λύση; Δυστυχώς, δεν έχω να προτείνω λύση, παρά μόνο μια γενική πορεία. Συνέχισε να επιδιώκεις την προσωπική σου ευτυχία όπως την ορίζεις εσύ, και μην αφήνεις κανέναν να σε επηρεάζει για τις ιδέες σου. Ταυτόχρονα έχε τα μάτια σου ανοιχτά για να προστατεύεις τον εαυτό σου, γιατί οι ιδέες σου δεν θα σε σώσουν. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να φτιάξεις έναν μικρόκοσμο στον οποίο θα είσαι ασφαλής με τους δικούς σου όρους. Αυτός είναι ο στόχος. Καλή επιτυχία.
σχόλια