Photograph: Getty Images
Το κεντρικό άρθρο του New Statesman, το οποίο υπογράφει ο Έλληνας δημοσιογράφος Γιάννης Μπαμπούλιας, θέτει καθαρά θέμα Δημοκρατίας για την Ελλάδα, ορίζει την τρικομματική κυβέρνηση και ειδικά την Νεα Δημοκρατία ως ακροδεξιά οργάνωση που έχει επιλέξει εχθρούς και συμμάχους και ζητεί την παραίτηση Δένδια.
Επιλεκτική μηδενική ανοχή: Είναι η Ελλάδα πραγματικά μια δημοκρατία πλέον;
Η κακοποίηση που υπέστησαν τέσσερις νέοι αναρχικοί, που συνελήφθησαν για μια ληστεία τράπεζας, στα χέρια της αστυνομίας αποδεικνύει ότι πρέπει πλέον να αποκαλούμε την κυβέρνηση συνασπισμού στην Ελλάδα όπως πραγματικά είναι, μια ακροδεξιά αυταρχικη οργάνωση.
Νωρίτερα φέτος, ο Έλληνας υπουργός Προστασίας του Πολίτη δήλωσε ότι θα αναλάβει πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης στην πρωτεύουσα της χτυπημένης από την κρίση, χώρας. Ο Νίκος Δένδιας ηγείται μιας προσπάθειας από την κυβέρνηση συνασπισμού που βγήκε με τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, να δείξει ότι, ενώ τα δημόσια ταμεία είναι άδεια και οι άνθρωποι βλέπουν την ποιότητα της ζωής τους να διαλύεται, το κράτος είναι παρών και μπορεί να τους παρέχει ακόμη τουλάχιστον, την αίσθηση της ασφάλειας.
Ο "Ξένιος Ζευς" ήταν μία από αυτές τις πρωτοβουλίες, η καταστολή των «παράνομων μεταναστών», η αποτυχία του (από 73.100 άνθρωπους που συνελήφθησαν, μόνο οι 4.352 έχουν επιβαρυνθεί με κάτι) είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την κυβέρνηση. Ο κυβερνητικός συνασπισμός επίσης τώρα ασχολείται με τις κατηγορίες ότι ανέχεται μια όλο και πιο αυταρχική Αστυνομία, η οποία βασανίζει ανθρώπους, συζητά με την νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, ενώ παράλληλα το φορολόγικό σκάνδαλο της λίστας Lagarde κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς ελλοχεύουν δύο πολύ δύσκολες κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες.
Η πρώτη αφορά τον νέο φορολογικό κώδικα που θα βρεί πολλούς Έλληνες να αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς των φορολογικών τους εκκαθαριστικών το 2013 και η δεύτερη αφορά μια έρευνα σχετικά με τα ονόματα που περιλαμβάνονται στη λίστα Lagarde (τον κατάλογο των περίπου 2.000 ύποπτων ελλήνων για φοροδιαφυγή, με αδήλωτους ελβετικούς λογαριασμούς της HSBC, που περάσε στην ελληνική κυβέρνηση από την Christine Lagarde το 2010), με τουλάχιστον δύο ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης να εμπλέκονται σε μια προσπάθεια να θάψουν τα αρχεία πριν από τη δημοσίευσή τους, τους τρείς προηγούμενους μήνες.
Δεδομένου ότι η καταστολή της μετανάστευσης δεν λειτούργησε όπως ανέμενε το υπουργείο, η επόμενη κίνηση τους ήταν να επιτεθούν σε καταλήψεις και χώρους που σχετίζονται με το αναρχικό κίνημα. Αυτό δεν θα έπρεπε να έρθει ώς έκπληξη, καθώς είναι ακριβώς αυτοί οι πολιτικοί χώροι που έχουν κινηθεί για να οργανωθουν σε πολλές γειτονιές και να σταθούν εναντίον των νεοναζιστικών συμμοριών τώρα στους δρόμους της Αθήνας, συχνά με πολύ υψηλό κόστος. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο η ατζέντα αυτή επιδιώκεται, έχει αποκαλύψει κάτι περισσότερο: αυτή η κυβέρνηση αναγνωρίζει τώρα τους αναρχικούς, όπως και τον ΣΥΡΙΖΑ, ως τον αντίπαλό της στην πολιτική σκηνή.
Με το σπάσιμο των καταλήψεων, όπως αυτή της Βίλα Αμαλίας πριν από ένα μήνα, η κυβέρνηση έκανε χάρη στους κακοποιούς της Χρυσής Αυγής, που επιτίθενται σε ανθρώπους απροκάλυπτα, χωρίς συνέπειες, ήταν οι καταλήψεις, όπως αυτή, που παραδοσιακά στάθηκαν εμπόδιο για τις συνεχώς αυξανόμενες δραστηριότητες των νεοναζί και οι οποίες, όπως πολλοί περίοικοι δήλωσαν, βοήθησαν να κρατηθει η περιοχή γύρω της, ασφαλής.Το κόλπο είναι να βαφτίστούν οι αναρχικοί ως εργαλεία του ΣΥΡΙΖΑ, ως τρομοκράτες που έχουν υποστήριξη από το κόμμα της αντιπολίτευσης. Έχουν κατάγραφει να τα λένε αυτά, πολλές φορές.
Αλλά είναι η σύλληψη των τεσσάρων νεαρών αναρχικών (ηλικίας μεταξύ 20 και 25) αυτό το Σαββατοκύριακο μετά από μια αποτυχημένη ληστεία τράπεζας, που φέρνει ξανά τον πολιτικό χαρακτήρα της ατζέντας Δένδια και των φασιστικών τάσεων της αστυνομίας.
Δύο από αυτούς καταζητούνταν ήδη ως ύποπτοι για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς" , συνελήφθησαν στην Κοζάνη, ενώ προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν την τράπεζα, ενώ τους κυνηγούσε η αστυνομία. Μάρτυρες του περιστατικού ισχυρίστηκαν ότι, όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν θα μπορούσαν να πάνε μακριά, βγήκαν από το αυτοκίνητο και παραδόθηκαν ειρηνικά. Ωστόσο, οι εικόνες που δημοσιεύθηκαν από την αστυνομία, έδειξαν ότι έχουν κακοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, τα πρόσωπά τους ήταν πρησμένα σε σημείο που η μητέρα του ενός δεν πόρεσε να αναγνωρίσει τον γιο της, όταν την άφησαν να τον δει.
Η δική του μαρτυρία δεν αφήνει καμία αμφιβολία ως προς το τι προέκυψε. Ισχυρίζεται ότι τους φόρεσαν κουκούλες, τους έδεσαν και τους χτυπούσαν για ώρες μετά την σύλληψή τους. Το γεγονός ότι η αστυνομία προσπάθησε απροκάλυπτα να κάνει photoshop στις μελανιές "για να γίνουν αναγνωρίσιμοι" , όπως δήλωσε ο ίδιος ο Δένδιας, επισημαίνει την έκταση της κακοποίησης. Η χρήση των βασανιστηρίων απαγορεύεται ευθέως από το ελληνικό Σύνταγμα και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, θυμίζοντας ταυτόχρονα στους Έλληνες την Χούντα των Συνταγματαρχών και τα συστηματικά βασανιστήρια που εφάρμοζε στους αντιφρονούντες της.
Ένα βίντεο που δείχνει τους τέσσερις να μεταφέρονται δεν αφήνει καμία αμφιβολία ως προς την πολιτική τους τοποθέτηση. Μπροστά στις κάμερες, φώναζαν περιφρόνητικα σε μια χώρα που έχει ωθήσει τη νεολαία της στα άκρα με την απάθεια που τώρα διαπερνά βαθιά τη ζωή μας, κάνοντας μας να φοβόμαστε μη χάσουμε, τα λίγα πράγματα που μας έχουν απομείνει. "Χάσαμε μόνο μια μάχη, όχι τον πόλεμο" και "Ζήτω η αναρχία", φώναζαν, όχι στις κάμερες, αλλά στα πρόσωπα εκείνων που στέκονται αδρανείς. Ο Δένδιας δεν μπήκε καν στον κόπο να ξεκινήσει μια έρευνα σχετικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες βασανίστηκαν, παρότι δήλωσε ότι "δεν υπάρχει καμία επιθυμία να καλύψει κανέναν και τίποτα».
Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης και σύμβουλος του πρωθυπουργού, Φαήλος Κρανιδιώτης, σε μια συζήτηση που είχαμε στο Twitter, τάχθηκε με την αστυνομία και είπε οτι οι τραυματισμούς προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια της σύλληψης, παρά την απουσία αποδεικτικών στοιχείων που να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς του. Πώς θα μπορούσε κάποιος να αφοπλίσει "τρομοκράτες οπλισμένους σαν αστακούς" με τις γροθιές του; Αυτός είναι ο ισχυρισμός του, όπως και του Δένδια. Δηλώνει ότι "το μονοπώλιο της βίας ανήκει στο κράτος" και ξοδεύει περισσότερο χρόνο να είναι σαρκαστικός απέναντι στους δημοσιογράφους που τον προκαλούσαν για τις δηλώσεις του, από ό, τι ουσιαστικά παρέχοντας μια πραγματική βάση για αυτές. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να καταδικάσει μια ολόκληρη ιδεολογία και μαζί με αυτή, όλη την δίκαιη οργή.
Αλλά αυτό είναι το είδος της πολιτικής γραμμής, που η κυβέρνηση βαδίζει σήμερα. Αδύνατη σε επιχειρήματα, δυνατή στην προπαγάνδα, γεμάτη δηλητήριο και εκδίκηση εναντίον όλων όσων αντιτίθενται στα ολοκληρωτικά σχέδιά τους. με οποιοδήποτε τρόπο. Ότι τα τέσσερα παιδιά συνελήφθησαν για ένοπλη ληστεία δεν δικαιολογεί τα βασανιστήρια, γιατί αυτό μας φέρνει μόνο ένα βήμα μακριά από την νομιμοποίηση των βασανιστηρίων των δεκαπέντε αντιφασιστών τον Οκτώβριο που μας πέρασε. Όλα αυτά φοράνε μόνο ένα χρώμα και αυτό είναι το χρώμα του μίσους εναντίον εκείνων που δεν θα υποστηρίξουν τα μέλη των ακροδεξιών οργανώσεων και των think tanks τους (στα οποία βρίσκονταν ο Δένδιας και ο Κρανιδιώτης στην δεκαετία του ενενήντα) για να διαλύσουν την ζωή και τα όνειρά τους.
Ένας από τους τέσσερις συλληφθέντες ήταν φίλος με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και ήταν παρών στην δολοφονία του από αστυνομικό το 2008, που προκάλεσε δύο εβδομάδες ταραχών στην Αθήνα. Αυτό που βλέπουμε ήδη, δηλαδή μια ρεβιζιονιστική γραμμή σε λειτουργία, στα ΜΜΕ, που υποδηλώνουν ότι ο Γρηγορόπουλοα θα γινόταν και ο ίδιος τρομοκράτης, είναι ενδεικτική των προθέσεων της παρούσας κυβέρνησης. Είναι καθήκον δικό μας και της Ευρώπης να εκθέσουμε και να σταματήσουμε να συνεργαζόμαστε με αυτούς που δεν διστάζουν να αγνοούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, που αρνούνται να μεταρρυθμίσουν μια καθαρά φασιστική αστυνομία και οι οποίοι δεν βλέπουν ρατσιστικά κίνητρα όταν μετανάστες δολοφονούνται στον δρόμο, από υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής.
Είναι καιρός να ζητηθεί η παραίτηση του Νίκου Δένδια και κάθε ομοϊδεάτη του, μέλους του υπουργικού συμβουλίου. Αν δεν θέλουμε να δούμε περισσότερα παιδιά να βράζουν από θυμό, να παίρνουν τα όπλα, εναντίον ενός συστήματος που θέλει να τους μετατρέψει σε δουλευτές που θα δουλεύουν για το τίποτα, που θα τους βασανίζουν όταν αρνούντε να συμμορφωθούν, τότε ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και να αποκαλέσουμε την κυβέρνηση όπως είναι: μια ακροδεξιά αυταρχική οργάνωση, ντυμένη σε ένα λεπτό πέπλο φιλοευρωπαϊκού φιλελευθερισμού. Η άρνηση να τους αναγνωρίσουμε ως οτιδήποτε άλλο εκτός από ότι πραγματικά είναι, είναι τώρα μια υποχρέωση για κάθε έναν από εμάς.
σχόλια