Η Λίνα γράφει αυτό το σύντομο βιογραφικό της στις 11 η ώρα το πρωί της Τετάρτης 9/11, μετά το ξενύχτι των αμερικανικών εκλογών. Η τηλεόραση παίζει CNN, η διπλανή έχει βάλει το φυσητήρα φύλλων, ο Όττο, ο σκύλος της (όχι της διπλανής, της Λίνας) γαβγίζει στον ταχυδρόμο και η καφετιέρα βγάζει ένα δυσοίωνο ήχο. Δηλαδή αν υπήρχε μια στιγμή που θα έβλεπε το ποτήρι -ή το βιογραφικό της- μισογεμάτο, σίγουρα δεν είναι αυτή. Ας επικεντρωθεί στα τελευταία επιτεύγματα που είναι ότι έχει κόψει τα γαλακτοκομικά, το αλεύρι και το κάπνισμα εδώ και ένα χρόνο, αλλά ακόμα περιμένει να αισθανθεί αυτή την περιβόητη ευεξία. Ο μεγαλύτερος άθλος της πάντως είναι ότι έχει κόψει τα δύο μέτρα και δύο σταθμά (work in progress). Πίνει τζιν τόνικ και τζέιμσον, γράφει στην Καθημερινή, αγαπάει τον Λ. και πιστεύει ότι οι φίλοι της και η αδερφή της θα έφτιαχναν την καλύτερη κυβέρνηση έβερ
__________________
1.
Έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό του οποίου του έχω τρελή αδυναμία. Πρόσφατα αποφάσισε να παντρευτεί. Την κοπέλα τη συμπάθησα από την πρώτη στιγμή, και ευγενική ήταν και πρόσχαρη και κοινωνικότατη. Κάποιοι συγγενείς που έμεναν στην ίδια (μικρή) πόλη μας είχαν μιλήσει με οχι κολακευτικά σχόλια, οτι η συγκεκριμένη πάντα "κυνηγούσε" ευκατάστατους γαμπρούς ενός συγκεκριμένου επαγγέλματος...δεν έδωσα καμιά σημασία γιατί σκέφτηκα οτι στη μικρή πόλη ο καθένας ο,τι θέλει λέει και υπάρχει και πολύ κακία, μισογυνισμός κλπ (παρόλο που οι συγγενείς μου όπως καταλαβαίνω μας τα είπαν αυτά γιατί ανησυχούσαν οι άνθρωποι, έχουμε πολύ Καλές οικογενειακές σχέσεις μαζί τους) ... Τέλοσπαντων την κοπέλα δεν τη γνωρίζω τόσο καλά , εξι μήνες μόνο, όσο περίπου τα έχουν, δεν τη ζω καθημερινά, αλλά τον τελευταίο καιρό μου φαίνεται πολύ αλλαγμένη απότομη και στον αδερφό μου συμπεριφέρεται αρκετά άσχημα. Του κάνει σκηνές ζηλοτυπίας, τον μειώνει μπροστά σε τρίτους με τη συμπεριφορά της, μια φορά την άκουσα να μιλάει πολύ υποτιμητικά για την καταγωγή μας επειδή είμαστε από επαρχία, γενικά μου φαίνεται άλλος άνθρωπος... και στεναχωριέμαι να βλέπω τον αδερφό μου έτσι. Δε θέλω να πω τίποτα για να μην κακοκαρδίσω κανέναν, η μαμά μου τη συμπαθεί πάρα πολύ ... ανησυχώ λίγο όμως γιατί με είχε πιάσει ένας κολλητός του τις προάλλες και μου είπε ότι ο αδερφός μου του εκμυστηρεύτηκε ότι η κοπέλα δεν του επιτρέπει να μιλάει στους φίλους του, τους οποίους η ίδια δεν πολυσυμπαθεί. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει πάθει και δεν αντιδρά σε όλα αυτά. Απ' τη μια δε θέλω να ανακατευτώ γιατι δεν είναι κανένα ανήλικο, απ' την άλλη νιώθω ότι περνάει μια φάση παραίτησης και απάθειας... και δεν μπορώ να μιλήσω. ..
- Stay_calm
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται να μιλήσεις. Να ακούσεις χρειάζεται.
Όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι που κάνει ένας αγαπημένος μας άνθρωπος, και όταν πιστεύουμε ότι κινδυνεύει, δεν είναι η ανακοίνωση της ανησυχίας μας ο μόνος τρόπος επικοινωνίας των σκέψεών μας. Κάνει κάτι που δεν μπορείς να εξηγήσεις; Ρώτα τον. Ρώτα τον χωρίς να τον κρίνεις, ρώτα τον χωρίς να κατευθύνεις τις απαντήσεις του, ρώτα τον και μην συμπληρώνεις τις σιωπές, ρώτα τον χωρίς να πιστεύεις ότι ξέρεις την απάντηση, τον φταίχτη, την αιτία του προβλήματος. Ρώτα τον με ανοιχτά αυτιά και ανοιχτό μυαλό, και δώσε όλη σου την προσοχή σε αυτόν και την απάντηση του. Ρώτα τον πώς είναι. Αν περνάει καλά. Αν χαίρεται με τον επικείμενο γάμο του, πώς φαντάζεται τη ζωή του μετά, για τα όνειρα του και τους φόβους του. Οι άνθρωποι συνήθως διψάνε να μιλήσουν, αλλά δεν βρίσκουν κάποιον για να ακούσει. Αφού του έχεις αδυναμία, κάνε αυτή την προσπάθεια: να ακούσεις για να καταλάβεις, όχι για να περάσεις το δικό σου μήνυμα.
H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ
Δεν ξέρω, δεν ξέρω, τα ερωτικά είναι ναρκοθετημένο πεδίο. Η πλέον ασφαλής -για σένα- επιλογή είναι ο δρόμος της αρετής (ή της κακίας;), να μην πεις κουβέντα, αλλά να είσαι εκεί με τον ώμο σου για παρηγοριά όταν αρχίσουν τα ζόρια. Δύσκολο, και επιπλέον βαρετό. Δεν είμαστε τίποτα μητέρες τερέζες.
Από την άλλη, ακόμα και με τον καλύτερο τρόπο να εκφράσεις μια γνώμη, μια άποψη βρε αδερφέ (no pun intended), υπάρχει πιθανότητα να βρεθείς μπλεγμένος, πυροδοτώντας άγνωστες αντιδράσεις διότι ο άνθρωπος αγαπάει, τέλος.
Πάντως, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αλλάξεις το ρου της ιστορίας (τους). Κάποια λάθη γίνονται σε αργή κίνηση μπροστά μας, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης.
__________________
2.
Αγαπητή Α,μπα,
πού αρχίζουν και πού τελειώνουν οι υποχρεώσεις μας προς του γονείς, ειδικά για εμάς τα μοναχοπαίδια; Η μητέρα μου θυσίασε μεγάλο μέρος της ζωής της να φροντίζει την πολύ άρρωστη γιαγιά μου, όταν εγώ ήμουν πολύ μικρή, με αποτέλεσμα να λείπει πάρα πολλές ώρες από το σπίτι μας, κάτι που το θεωρούσε λογικό και αναγκαίο. Τώρα που μεγάλωσε και πλέον δεν έχουν καμία σχέση με τον πατέρα μου, παρ'όλο που μένουν στο ίδιο σπίτι, περιμένει ότι θα κάνω κι εγώ το ίδιο, νομίζω, δηλαδή να την βγάζω βόλτες, να πηγαίνουμε μαζί διακοπές. Είμαι 28 ετών όμως κι έχω τη ζωή μου. Και ήδη μένω πίσω, επειδή ακόμα ζω με γονείς και με τους ανυπόφορους και ψυχοφθόρους για όλους μας καβγάδες τους. Είμαι κακομαθημένη που της λέω ότι πρέπει να έχει φίλες και να βγαίνει με αυτές και όχι να το απαιτεί από μένα;
- confused
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι.
Δεν της ανήκεις.
H μαμά σου δεν σου έκανε χάρη επειδή σε γέννησε, και γι'αυτό το λόγο δεν της χρωστάς ανταπόδοση. Δεν σου έκανε χάρη, γιατί δεν συμμετείχες καθόλου σε αυτή την απόφαση, πάρθηκε χωρίς την συγκατάθεση σου. Οι σχέσεις – οι υγιείς σχέσεις – βασίζονται στην αμοιβαιότητα, και όχι στην ανταπόδοση. Οι γονείς που μεγαλώνουν παιδιά με αγάπη, χωρίς να απαιτούν ανταπόδοση με ψυχολογικό εκβιασμό, έχουν τα παιδιά τους κοντά τους. Οι γονεϊκές θυσίες δεν είναι σε συνάρτηση με τις υπηρεσίες που είναι τα παιδιά υποχρεωμένα να παρέχουν. Τα παιδιά φροντίζουν τους γονείς εφόσον μπορούν και το θέλουν, επειδή έχουν αυτή τη σχέση, όπως ακριβώς ελπίζουμε να κάνουν και οι γονείς για τα παιδιά τους.
Η μαμά σου μπορεί να ζητάει ψυχολογική και οικονομική βοήθεια, επαφή. Δεν μπορεί να ζητάει τεράστια αλλαγή στη ζωή σου, και δεν μπορεί να ζητάει να αλλάξεις τους στόχους σου γι'αυτή. Το τι έκανε για τη δική της μητέρα είναι μόνο δική της υπόθεση.
H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ
Greek fucking tragedy. Αν σε παρηγορεί, οι περισσότεροι κυκλοφορούν με ενοχές επειδή δεν βλέπουν τους γονείς τους αρκετά, επειδή δεν τους τηλεφωνούν συχνά, επειδή ουσιαστικά δεν έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να τους βγάλουν από τη βαρεμάρα τους. Αλλά επειδή μάλλον δεν σε παρηγορεί, θα έλεγα ότι είναι προτεραιότητα να κάνεις ό,τι μπορείς για να βρεις το δικό σου σπίτι. Θα είναι ένα μικρό βήμα για σένα αλλά τεράστιο για την ψυχική σου υγεία και θα αξίζει κάθε σεντ των κοινοχρήστων.
(Κακομαθημένη θα ήσουν μόνο εάν έκανες κι εσύ μια κόρη και την υπέβαλες στα ίδια βασανιστήρια.)
__________________
3.
Αμπα μου, ειμαι 26 χρονων. Εχω υψος 1.63 και ειμαι 75 κιλα. Εχω τα κιλακια μου δηλαδη λογω του οτι μ αρεσει το φαγητο. Η μητερα μου με βλεπει καθε χρονο και καθε φορα μου λεει ποσο χοντρη ειμαι, απαιτει να χασω 15 κιλα γιατι κανενας δεν θα με παντρευτει ετσι που ειμαι. Σωνει κ ντε να βρουμε τι ψυχολογικο κ σωματικο προβλημα εχω κ ειμαι τοσο χοντρη. Κ δως του να με συγκρινει με αλλες αδυνατες κοπελες η να μου δειχνει φωτος μου απο τοτε που ημουνα 15 χρονων και μου εμπαινε το στενο τζιν. Ξερω πολυ καλα οτι εχω παραπανω κιλα κ αν εχανα καποια στιγμη καποια δεν θα με χαλαγε οπως κ το να φοραω κ πιο κολλητα ρουχα αλλα τη θεωρω υπερβολικη. Εχω δικιο; Μηπως οντως ειμαι τοσο χοντρη κ δεν το βλεπω;
- Trompeta
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχεις δύο διαφορετικά θέματα. Το ένα είναι τα κιλά σου. Το άλλο είναι η μαμά σου.
Επειδή είσαι μέσα σε αυτή την ιστορία, δεν καταλαβαίνεις ότι είναι διαφορετικά προβλήματα που πρέπει να διαχειριστείς ξεχωριστά. Δεν είναι υγιές να έχεις τέτοια σχέση με τη μητέρα σου στα 26 σου, είτε έχει άδικο, είτε έχει δίκιο. Το «απαιτεί», η σύγκριση, οι φωτογραφίες από όταν ήσουν μικρή – όχι, όχι, και πάλι όχι. Παρεμβαίνει στη ζωή σου σα να είναι το σώμα σου το δικό της σώμα, και την αφήνεις να φέρεται έτσι, επειδή δεν είσαι σίγουρη αν έχει δίκιο για τα κιλά σου ή όχι. Είναι παντελώς αδιάφορο αν έχει δίκιο. Είναι εντελώς απαραίτητο να ξέρει τη θέση της ως μητέρα, όπως είναι απαραίτητο να ξέρεις κι εσύ τη θέση σου ως κόρη, και να κρατάς το φρούριο σου σταθερό από τέτοιες επιθέσεις. Η μαμά σου δεν έχει το ακαταλόγιστο, δεν έχει απεριόριστα δικαιώματα πάνω σου, και δεν έχει θέση να ανακατεύεται στη ζωή σου, εκτός κι αν της το έχεις ζητήσει.
Αν κατάφερνες να ξεχωρίσεις αυτό από τα κιλά, ίσως καταλάβαινες πώς αισθάνεσαι για τα κιλά σου. Τώρα φοβάμαι ότι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου είναι τόσο μπλεγμένη με την άποψη της μητέρα σου για την εικόνα σου, που δεν ξέρεις τι πιστεύεις.
H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ
ΜΑ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΘΕΙ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΠΛΕΟΝ; Ήμαρτον δηλαδή πού ζούμε; Πες μου ότι υποστήριζε και Χίλαρι για να βγει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος να τρελαθώ τελείως. Άκου δεν θα σε παντρευτεί κανείς. Ρε δεν πάμε καλά ρε
__________________
4.
Γεια σου Α, μπα.
Είναι περασμένα μεσάνυχτα και διάβασα για πρώτη φορά τη στήλη σου κι ενθουσιάστηκα! Έτσι είπα να σου γράψω κι εγώ τους προβληματισμούς μου για να πάρω μία τρίτη γνώμη μιας και δεύτερες έχω ακούσει πολλές.
Είμαι 27 χρονών κι εδώ και τρία, περίπου, χρόνια έχω ένα μικρό καφέ. Τον πρώτο χρόνο τα πράγματα πήγανε πολύ καλά. Το δεύτερο ικανοποιητικά κι έτσι φτάνουμε στον τρίτο χρόνο που με το ζόρι τη βγάζει το μαγαζί. Θα μου πεις κρίση, ΦΠΑ, εφορία, ΤΕΒΕ πώς να τη βγάλεις. Μέσα σ' όλα αυτά τα βάρη έρχονται να προστεθούν κι οι δύο μου χωρισμένοι γονείς. Η μάνα μου 53 κι ο πατέρας μου 57. Άνεργοι κι οι δύο. Κάθε μήνα στέλνω λεφτά στον πατέρα μου και δίνω στη μητέρα μου. Η μητέρα μου έρχεται και βοηθάει στο μαγαζί. Προσπάθησα πολλές φορές να τους εξηγήσω πως δε γίνεται να τους συντηρήσω εγώ για μια ζωή, αλλά ό,τι κι αν τους πω το θεωρούν υπερβολικό και σκέφτονται μόνο τι θα κάνουν αυτοί, απαιτώντας πλέον από εμένα λεφτά κάθε μήνα για τη διαβίωση τους . Έχω φτάνει ήδη και χρωστάω κοντά 10 χιλιάδες ευρώ στο δημόσιο. Να πω κάπου εδώ πως απ' το πολύ άγχος κόντεψα να φλιπάρω κι έτσι πριν λίγες μέρες έφυγα να δουλέψω σεζόν σε νησί μπας κι ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου και ξεφύγω για λίγο. Παράλληλα, με την κοπέλα μου έχουμε μόλις ένα μήνα που μετακομίσαμε για να μείνουμε μαζί κι ήταν πολύ ζόρικα τα πράγματα οικονομικά. Λεφτά θα δούμε από αρχές Σεπτέμβρη που θα πληρωθεί κι αυτή κι εγώ.
Αλλά στο θέμα μας.
Θεωρείς πως έκανα καλά που πήρα διάλειμμα απ' το ίδιο μου το μαγαζί αφήνοντας τη μάνα μου; Στο μέλλον, αν έχω ένα παιδί, δε θα μπορώ να τους στηρίξω οικονομικά και δεν ξέρω πως να το χειριστώ, μήπως έχεις κάτι να προτείνεις; Θεωρείς πως θα ήταν καλή ιδέα να μεταβιβάσω το μαγαζί στη μάνα μου και να αρχίσω απ' το μηδέν (και πάλι) κοιτάζοντας πλέον τη ζωή μου; Πραγματικά δεν είμαι παλιάνθρωπος αλλά είμαι σε αδιέξοδο και τα χρέη μεγαλώνουν. Νιώθω πως έχω μαγαζί και δεν παίρνω μία από αυτό γιατί τα παίρνουν όλα οι γονείς μου. Εσύ τι θα έκανες;
- Αντιήρωας
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητέ Αντιήρωα, η ερώτηση που κάνεις είναι από τις πολύ δύσκολες.
Μολαταύτα, είσαι σε πολύ πρώιμο στάδιο, πολύ πριν χρειαστεί να λύσεις τα ηθικά και φιλοσοφικά θέματα. Νομίζω ότι πρέπει να επικεντρωθείς σ'αυτό που κόβει και πονάει, σε αυτό που είναι το μεγάλο, κατεπείγον πρόβλημα, από το οποίο προκύπτουν όλα τα άλλα, και αυτό είναι η πορεία του μαγαζιού.
Δεν έχω μαγαζί, ούτε είχα ποτέ μαγαζί, και δεν ξέρω τίποτα από επιχειρήσεις, αλλά δεν μπορώ να μην σου το πω. Η κρίση υπήρχε και πριν από τρία χρόνια. Υπάρχει κάποιος λόγος που η επιτυχία του μαγαζιού σου έπεσε τόσο γρήγορα και τόσο εντυπωσιακά, και δε νομίζω ότι η απάντηση είναι μόνο στο ΦΠΑ και στην εφορία. Τι έγινε; Πρέπει να σκεφτείς πολύ, και να σκεφτείς καλά, και να κάνεις διορθωτικές κινήσεις γρήγορα, και αν δεν πετύχουν να κάνεις άλλες. Καλύτερα να χάσεις τώρα λίγα ακόμα, παρά να τα χάσεις όλα.
Έχεις εμπειρία σε αυτόν τον κλάδο. Ρώτα φίλους και γνωστούς που έχουν επίσης εμπειρία. Ανάλυσε τις μεθόδους των αντίστοιχων καφέ που πάνε καλά. Προσαρμόσου. Αυτό προσπαθείς να κάνεις, το ξέρω, αλλά δεν χρειάζεται να πετάξεις στα σκουπίδια όλη την προσπάθεια που έχεις κάνει ως τώρα.
Η μητέρα σου, αν θέλει να έχει κέρδη από το μαγαζί, να μην «έρχεται να βοηθάει». Κάνε την συνεργάτη, συνυπεύθυνη της διαχείρισης. Όρισε ένα ποσοστό από τα κέρδη, ώστε να έχει κίνητρο να κάνει καλή δουλειά, και πες στον πατέρα σου το ίδιο: ότι θα παίρνει, αν παίρνεις εσύ.
H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ
Α οκ μιλάμε για μάστιγα. Αλλά ως γνωστόν η κρίση κρύβει ευκαιρίες. Μπορούμε πχ να φτιάξουμε ειδικές σχολές για την τέχνη των ενοχών, όπου εξειδικευμένοι γονείς θα μαθαίνουν σε νέους γονείς την ύφανση παραδοσιακών ενοχών, γιατί είναι κρίμα τόση τεχνογνωσία να πάει χαμένη. Μπορούν επίσης να λειτουργούν και ενοχικά εργαστήρια για τουρίστες όπου θα μαθαίνουν όλα τα μυστικά για το πώς να καταστρέψεις τη ζωή του παιδιού σου αποτελεσματικά, μετά το άνοιγμα φύλλου κρούστας και την παραγωγή μαρμελάδας. Σταδιακά θεωρώ ότι μπορεί να εξελιχθεί σε βιομηχανία με εξωστρεφή προσανατολισμό.
(Θα έλεγα να κρατήσεις το μαγαζί σου και να σταματήσεις τις θυσίες εδώ. Εάν βοηθάει η μαμά σου, ας πληρώνεται κανονικά. Αν χρειάζεται χρήματα ο μπαμπάς, ας τον βοηθάς όσο μπορείς. Είσαι το αντίθετο του παλιανθρώπου.)
__________________
5.
Πρόσφατα γνώρισα δύο κορίτσια, κολλητές φίλες που κάνουν παρέα με τη δικιά μας παρέα αρκετά συχνά. Παρατηρώ ότι η μια κοπέλα φέρεται κάπως στην άλλη. Σα να ειναι ιεραρχικα ανώτερη, όταν τη Ρωτάς κάτι δηλαδή μπορεί να απαντήσει η Άλλη. Πως κάνουν οι γονείς καμία φορά με τα παιδιά τους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν και αντί να τα αφήσουν να συστηθούν μονά τους παίρνουν το όχι και δε το βουλωνουν ποτε; Και κάνουν και τους έξυπνους. Η κοπέλα φαίνεται σα να καταπιέζεται ενώ δεν είναι λίγες φορές που την υποβιβασε με τα λόγια της η φίλη της. Δε καταλαβαίνω γιατί είναι ακόμη φίλες αλλά εγώ κάθε φορά που τις βλέπω έτσι στενοχωριέμαι. Δε θέλω να μπλεχτώ, βασικά θέλω αλλά έμμεσα. Να διώξω την μια γιατί είναι εντελώς υποτιμητική και να φέρω την άλλη στην παρέα μας. Έχω δύο ερωτήσεις. 1) μηπως δεν πρέπει να μπλεχτω καθόλου; 2) άμα μπλεχτώ, πως θα μπλεχτω;; (Δεν ξέρω αν θεωρηθεί κακία το γεγονός ότι θέλω να απομακρυνθεί η μια αλλά όταν βλέπω έναν ευάλωτο άνθρωπο θύμα εκμεταλλευσης του εγωισμού του καθενός, αυτά γίνονται)- Κλειω-Δανάη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ούτε πρέπει να ανακατευτείς, ούτε χρειάζεται. Η παρέα «σας» δεν είναι δική «σου» για να αποφασίζεις ποιος θα «μπει». Αν συμπαθείς την μια κοπέλα και την άλλη όχι, προσέγγισε αυτή που συμπαθείς και την άλλη, όχι.
H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ
Αχ και στη δική μας παρέα είχαν έρθει μια φορά κάτι εξωσχολικές που ήταν πολύ και καλά ουάου, αλλά πάνχαζες και μια φορά στα Wendy's στην Κηφισιά μου πήραν από τις πατάτες με μπέικον και τυρί χωρίς να με ρωτήσουν, και όπως καταλαβαίνεις έγινε μεγάλη έκρηξη (γιατί καλή καλή, εκτός από πάρα πολύ όμορφη, αλλά είχα και τα όριά μου) και γίναμε όλοι άνω κάτω και μετά στο Εσκόμπα στο Κεφαλάρι κανείς μας δεν είχε διάθεση για δεύτερη κορόνα. Αλλά ήμασταν 15 τύπου.
__________________
6.
Καλησπέρα αγαπητή α μπα!
Ελπιζω να εισαι καλα!
Εγω μπαινω στρατο σε 3 μηνες και το μονο που με προβληματιζει ειναι τι θα κανω μετα. Ειμαι σε μια σχεση με εναν ανθρωπο τα τελευταια χρονια που τον αγαπαω απιστευτα πολυ. Τον κοιταω και λιωνω. Τα αισθηματα ειναι αμοιβαια και συνεχεια συζηταμε για το μετα. Εγω μικροτερος ήθελα να φυγω εξω. Πλεον δεν ειμαι τοσο σιγουρος. Υπαρχει μια καλη ευκαιρια αποκαταστασης στην ελλαδα που δεν φευγει και θα μου εξασφαλισει μια καλη ζωη. Απο την αλλη ακομα και σε καλο επαγγελματικο επιπεδο, δεν θελω να σκεφτομαι οτι μπορει μια μερα να θελουμε -ή ακομα και να θελω σε περιπτωση που δεν ειμαστε μαζι, γιατι ολα παιζουν- παιδια, δεν θα μπορω να εχω γιατι ειμαι ομοφυλοφιλος. Και ακομα και να προσπεραστουν τα οποιαδηποτε νομικα θεματα με αυτο, νομιζω η κοινωνια θα ειναι ετοιμη για κατι τετοιο εδω οταν θα το σκεφτονται τα δισεγγονα μου. Προβληματιζομαι...
- αναποφασιστος
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι πολύ σοβαρό το θέμα των παιδιών και έτσι όπως πορεύεται ο κόσμος, δεν μπορώ να σου πω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Το πιο πιθανό είναι ότι στην Ελλάδα η απόκτηση παιδιών για άντρες ομοφυλόφιλους θα σε προσπεράσει. Όμως έχεις υπερβολική πίστη στον έλεγχο του μέλλοντος σου. Δεν ξέρω ποια είναι η δουλειά που δεν θα την κουνήσει ποτέ και κανένας (ελπίζω να μην εννοείς το δημόσιο) αλλά πολύ λίγα πράγματα (και πολύ λίγοι άνθρωποι) είναι για πάντα στη ζωή μας. Είναι ωραίο που έχεις μια σχέση και μια δουλειά, και δεν είναι κακό ή παράξενο να αλλάζεις γνώμη για το ποιο είναι το όνειρο της ζωής σου. Όταν ήθελες να πας στο εξωτερικό, είχες άλλα δεδομένα. Η προσαρμογή στα δεδομένα είναι χαρακτηριστικό των ευφυών ανθρώπων, οπότε καλώς προσαρμόζεσαι.
H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ
Η νομοθεσία για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια πράγματι εκκρεμεί, αλλά πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να προσγειωθούμε κι εμείς στην πραγματικότητα. Ήδη πάντως κανένας δεν εμποδίζει κανέναν να υιιοθετήσει παιδί με ιδιωτική υιοθεσία, απευθείας δηλαδή από τους φυσικούς γονείς που είναι καθόλα νόμιμη διαδικασία, εφόσον φυσικά δεν υπάρχει οικονομική συναλλαγή (έτσι γίνονται οι περισσότερες υιοθεσίες στην Ελλάδα σήμερα).
Σε ό,τι αφορά την κοινωνία, τα ίδια δε λέγαμε και τα χρόνια πριν το σύμφωνο συμβίωσης; Και όμως, το μέτρο πέρασε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ, μάλιστα, γκέι ζευγάρια (γυναίκες) με παιδιά μού έλεγαν ότι ουδέποτε αντιμετώπισαν πρόβλημα στο σχολείο, από τη διεύθυνση και τους δασκάλους μέχρι τους άλλους γονείς. Οι μαρτυρίες τους με είχαν γεμίσει αισιοδοξία για το μέλλον αυτού του κόσμου.
_________________
7.
Αχ βρε Λένα μου, τι κακό είναι αυτό με την περίοδο; Δεν υπάρχει κανένας να την βλέπει αντικειμενικά για αυτό που είναι; Είτε θα την βλέπουν σαν το κακό ή θα την εξυμνουν;
Είναι φυσιολογική διεργασία αλλά είναι φυσιολογικό και το αίσθημα αηδίας που προκαλεί.
Πρώτον! Είναι μια απόλυτα φυσική και αναγκαία έκκριση όπως η ούρηση, η αφοδευση, οι μύξες κλπ. για να αποβάλλει το σώμα μας ότι περιττό και βλαβερό έχει. Αν ο οργανισμός μας δεν τα κάνει ολα αυτά, αν δεν "πετάξει τα σκουπίδια" θα πεθάνουμε. Καποιες ντρέποται τόσο που δεν την αποκαλούν κάν με το όνομά της, λες και είναι ο Voldemort. Μαλακίες του τύπου Εχω τις μέρες μου ή Εχω τα ρούχα μου ή Κατέβηκαν οι Ρωσσοι ή οι Ολυμπιακοί ή η πυροσβεστική ή οι πάτοι απο τα Christian Louboutin (γιατί οχι;;; Κόκκινοι είναι κι αυτοι!!) με εκνευρίζουν. Κάνω ότι δεν καταλαβαίνω, γουρλώνω τα μάτια και λέω "τι εννοείς;". Πες βρε κοπέλα μου "Εχω περίοδο" ή στη χειρότερη να δεχτώ το "είμαι αδιάθετη" ως μια πιό διακριτική έκφραση (που και πάλι δε συμφωνώ, αλλά αφού έχει επικρατήσει ασ'το!). Εντάξει είναι λογικό να ερχόμαστε σε μια κάποια αμηχανία... 'Ολες οι εκκρίσεις το προκαλούν πχ είναι άβολο να φυσήξεις καλά την μύτη σου μέσα σε κόσμο, αλλά η περίοδος δε θα έπερεπε να θεωρείται κάτι χειρότερο απο αυτό. Σιγά το πράγμα...
Δεύτερον! Είναι απολύτα φυσικό (και επιβάλλεται) να προκαλεί αίσθημα αηδίας και αποστροφής. Εδω αναντιώνομαι λίγο με τις φεμινιστριες (ή τουλάχιστον με κάποιες) που λένε οτι η αποστροφή είναι θέμα μισογυνισμού. Είμαστε προγραμματισμένοι να αηδιάζουμε με τις σωματικές εκκρήσεις γιατι, όπως είπα είναι τα σκουπίδια του οργανισμού, είναι γεμάτες μικρόβια, άχρηστες ή και τοξικές ουσίες. Πρέπει να τις αποστρεφόμαστε για να τις απομακρύνουμε το συντομότερο απο πάνω μας και/ή να μην της πλησιάζουμε όταν τις συναντάμε στο περιβάλλον μας. Η αηδία είναι περισσότερο θέμα αυτοσυντήρησης. Γι'αυτο μου φανηκε χαζό και το έργο μιας φωτογράφου που είχε πχ πυζάμες λερωμένες με την χαρακτηριστική στάμπα αίματος (Ηταν σα να είχε σκατωμένες πάνες ή ιδρωμένες φανέλες κατα κάποιο τρόπο). Το θέμα δέν είναι να μην αηδιάζουμε με το εμμηνορυσιακό αίμα, αλλά να πάψουμε επιτέλους να δαιμονοποιούμε την όλη φαση. Η γυναίκα που μετατρέπεται σε τέρας, η γυναίκα που δε μιλέται, η γυναίκα που κλαίει, η γυναίκα που είναι βρώμικη(!)... (Τα αστεία με την περίοδο στις κωμωδίες μου φαίνονται εξίσου βλακώδη με το toilet humor).
Τόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε όλοι (γυναίκες και άντρες) κάτι απλά όπως είναι; Χωρίς υπερβολές; Τόση φασαρία για μία έκκριση που γίνεται μιά φορά τον μήνα;
Eσύ τι πιστεύεις;
Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά έχω τα Christian Louboutin μου :P
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συμφωνώ σε όλα, εκτός από την βασική σου τοποθέτηση.
Η περίοδος δεν είναι σκουπίδι του οργανισμού όπως είναι τα ούρα. Δεν είναι αίμα γεμάτο μικρόβια και τοξικές ουσίες, και δεν θέλω καν να τη συγκρίνω με άλλου είδους εκκρίσεις. Το αίμα είναι σοκαριστικό γιατί έχουμε μάθει να το βλέπουμε ως συναγερμό που ενεργοποιείται από τα πολύ βασικά μας ένστικτα. Αλλά δεν αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο απέναντι στο αίμα της περιόδου και στο αίμα που τρέχει από μια πληγή, αν κόψουμε το χέρι μας. Το αίμα της περιόδου συνοδεύεται από μια αηδία, ακριβώς αυτή που έχεις κι εσύ και νομίζεις ότι είναι δικαιολογημένη, αλλά δεν είναι. Έχεις μάθει να αηδιάζεις με αυτόν τον τρόπο γι'αυτό το συγκεκριμένο αίμα, επειδή βγαίνει «από εκεί». Έχεις συνηθίσει να αηδιάζεις με το σώμα σου. Η παρομοίωση της εικόνας της φωτογράφου με τις «σκατωμένες πάνες» λέει τα πάντα για το πώς έχεις μάθει να αντιμετωπίζεις την περίοδο, και δεν το καταλαβαίνεις καν.
Τα έργα των καλλιτεχνών δεν έχουν μόνο ή πάντα στόχο να μας κάνουν να νιώσουμε καλά. Η φωτογράφος δεν θέλει να μας πείσει να μην φοράμε σερβιέτες. Θέλει να κανονικοποιήσει το θέαμα για να μην είναι τόσο σοκαριστικό, αηδιαστικό, τόσο αμφιλεγόμενο, για να καταφέρει δηλαδή αυτό που εύχεσαι εσύ να γίνει. Όσο οι γυναίκες παθαίνουν πανικό αν τους συμβεί ατύχημα, τόσο χρειάζονται τέτοιες εικόνες, γιατί είναι απλώς μια ανθρώπινη λειτουργία όπως η αναπνοή (και όχι όπως το κατούρημα). Είναι η λειτουργία που υπενθυμίζει την πιθανότητα αναπαραγωγής (και όχι έκκριση βλαβερών ουσιών).
Ζητώ κι εγώ συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά προχθές βγήκε ο Τραμπ.
H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ
Νομίζω ότι μόλις έπαιξε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα το χιτ "δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι αρκεί να μην το διατυμπανίζουν" σε remix περιόδου.
σχόλια