«Ο γιός μου είναι λεβέντης» δηλώνει ο πατέρας του Δ. Μπουρζούκου

«Ο γιός μου είναι λεβέντης» δηλώνει ο πατέρας του Δ. Μπουρζούκου Facebook Twitter
41

Ελλάδα
41

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ο ποταμός Κηφισός δε θα άντεχε πλημμύρες σαν αυτές του Ιανού, του Ντάνιελ και της Βαλένθια»

Ελλάδα / «Ο ποταμός Κηφισός δεν θα άντεχε πλημμύρες σαν αυτές του Ιανού, του Ντάνιελ και της Βαλένθια» τονίζει καθηγητής ΕΜΠ

«Το πρώτο μέλημά μας είναι να μην έχουμε θύματα και αυτό μπορεί να γίνει με την έγκαιρη και τεκμηριωμένη προειδοποίηση προς τους κατοίκους της περιοχής», τόνισε ο Ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ, Αναστάσιος Στάμου
LIFO NEWSROOM

σχόλια

20 σχόλια
ΟΙ 23 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ....ΞΕΡΕΤΕ ΑΝ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΡΕΙ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ??? ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΣΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ????
Αν θέλουμε ν'αλλάξουμε τον κόσμο, ας αρχίσουμε από τον εαυτό μας. Εκείνοι δεν θέλουν να υπακούσουν στις αρχές, όμως θέλουν να υπακούσουν οι άλλοι στα όπλα τους; Παντού αντιφάσεις. Η βία είναι καταδικαστέα απ'όπου κι αν προκύπτει. Και σαφώς δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό
Η Θεια μου έχει τρίχα στα πόδια- του κατηχητικού; όχι, κουμουνίστρια. Κότσο, όλο το μπαλέτο μπολσόι- επίσης κατηχητικού;'Μπορεί να είναι παιδεραστής ταυτόχρονα'- Γιατί ο βαθύς πολιτικός λόγος έρχεται πάντα με επιχειρήματα.
Το μίσος που διακρίνει κανείς στο βλέμα ειδικά του Ρωμανού δε νομίζω πως συσχετίζεται με τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις και τον "επαναστατικό του αγώνα"....
Στην ανάκριση με σπασμένο χέρι και ετών 19--------------------------------------------Ήμουνα αυτό που λένε μυαλωμένο παιδί: ο μόνος που απέφευγε καβγάδες και έβρισκε λύσεις με την κουβέντα. Μια νύχτα όμως, παραφερθήκαμε σε ένα μπαρ. Οι άλλοι ήτανε τύφλα στο μεθύσι και στα λοιπά... Εγώ, όντας νηφάλιος (αφού το ποτό με ενοχλεί στο στομάχι) άκουσα τον μπάρμαν που ζήτησε από τους μπράβους να κλειδώσουν την πόρτα για να μας περιποιηθούν...Ορμάω λοιπόν στο λεγάμενο και προσπαθούσα να τον εμποδίσω να μην κλείσει την πόρτα (του πήρα τα κλειδιά και άρχισα να... τρώω της χρονιάς μου). Όταν η παρέα είδε τη φάση, ορμήσανε πάνω του, με σώσανε και βγήκαμε έξω σώοι, σπάζοντας στο διάβα μας τις τζαμαρίες και κραδαίνοντας γυαλιά.Δίπλα από την έξοδο του μπαρ ήτανε ένα νεόκτιστο με κάμποσα πλακάκια που εμείς τα κάναμε... αεροπλανάκια και βομβαρδίζαμε το μαγαζί και τους μπράβους που δεν τολμούσανε να ξεμυτίσουν και κάλεσαν στην αστυνομία...Με το που βλέπουμε το μπατσικό, σκορπίσαμε για να γλιτώσουμε το αυτόφωρο. Εγώ, ο αδελφός μου κι άλλο ένα παιδί που ήτανε χασισωμένο, μπήκαμε σ΄ ένα σοκάκι σκοτεινό που κατέληξε σε ένα γκρεμό ρεματιάς. Εκεί πέσαμε, πρώτα ο αδελφός μου, μετά εγώ και στη συνέχεια το φιλαράκι το χασισωμένο που προσγειώθηκε στο χέρι μου και το έκανε κομμάτια...Στα μάτια του αδελφού μου είχαμε μπει φύλλα και κλαδιά, αλλά εμείς βλέπαμε μόνο τα δάκρυα και αίμα και νομίζαμε ότι τυφλώθηκε. Ήταν Αύγουστος και το φεγγάρι βοήθησε να βρούμε μια ανηφορούλα προς τον κεντρικό δρόμο, αλλά μας βγήκε το περιπολικό που πήγε τον αδελφό μου στο νοσοκομείο και εμε΄να στο κρατητήριο (μαζί με το χασισωμένο που ούτε μιλούσε ούτε λαλούσε, κάτι που ο αξιωματικός υπηρεσίας εξέλαβε ως... μεταμέλεια και συστολή και τα έβαλε μαζί μου. Με ανέκρινε όλη τη νύχτα και πάρε ξανά και ξανά κατάθεση, πες κι εκείνο πες και το άλλο (τον καργιόλη, σαδιστής που ήτανε). Του έλεγα ότι δεν αντέχω άλλο και του έδειχνα το δεξί χέρι που στρεβλό και τούμπανιασμένο (τέσσερα κατάγματα έδειξε η ακτινογραφία το πρωί). Αλλά το γαϊδούρι αρνούνταν να με στείλουν στο νοσοκομείο...Κατά το ξημέρωμα, άκουσα απ΄ έξω γυναικείες φωνές. ήταν η μάνα μου που μπήκε στο γραφείο του αξιωματικού υπηρεσίας με το ζόρι κι όταν είδε το χέρι μου... πάρτηνε κάτω... Και σώθηκα κι εγώ...Αυτή ήταν η τελευταία μου τρέλα. Μετά (τα 19) επανεξέτασα τις παρέες μου και φρόντισα να μη ξανασυναναστραφώ ούτε με εριστικούς αλκοολικούς ούτε με χασισωμένους μπούφους, αφού ανά πάσα ώρα και στίγμύη μπορει να σε μπλέξουμε και να μην πάρεις χαμπαρι...Ο αδελφός μου ξαναβρήκε το φώς του μετά από μήνες βασανιστικής ανάρρωσης κι εγώ το χέρι μου μετά από κάμποσες βδομάδες στο γύψο. Βγήκανε και το αποτελέσματα, είχα περάσει στο πανεπιστήμιο, οπότε άλλαξα ζωή για τα καλά.Γιατι το πανεπιστήμιο μου υποσχέθηκε καλή ζωή, επαγγελματική κατάρτιση, γλωσσομάθεια κλπ κλπ και του αφιερώθηκα κι εγώ και δεν σας κρύβω ότι μου πρόσφερε και μου προσφέρει ακόμη πολλά και πολλά, παρ΄ότι ζουμε σε καιρούς δύσκολους.Από την παρέα εκείνης της βραδιάς, οι περισσότεροι συνέχισαν το ίδιο βιολί. Ο Γιώργος και ο Παναγιώτης πέθαναν από ναρκωτικά. ο Βασίλης και ο Αποστόλης είναι αλκοολικοί του θανατά, ο Πάνος και Γιώργος χρόνιοι άνεργοι και ο Θανάσης ο ανάρχας, αν ζει, θα ρίχνει ακόμη μολότοφ...Πού ΄σαι Θανά α α α ασηηηη, πού ΄σαι Θανά α α ασηηη!!!ΥΓ.1 Πριν τρία χρόνια με επισκέφτηκε κι ο Φώτης: α, ρε Κώστα, τυχερέ, καλτά τα πάς... (Τώρα, πόσο τυχερός είναι ένας πατέρας που το παιδί του γεννήθηκε με τη χειρότερη μορφή επιληψίας και επί δέκα χρόνια δίνει αγώνα ζωής, είναι άλλο ζήτημα...) ΥΓ.2 Η μάνα μου ποτέ δεν μου είπε κουβέντα. Ήξερε ότι απλώς είχα μπλέξει και ότι θα φρόντιζα να μη μου ξανασυμβεί. Το διάβασα στα μάτια της και με τα μάτια μου κι εγώ της το επιβεβαίωνα.
Κάπα, μου θύμισες αμέσως Καρκαβίτσα ! Η εισαγωγή σου ιδιαίτερα, η ανάσα που παίρνεις στις παραγράφους... φίλε, πρέπει να γράψεις - δέν ξέρω άν το κατάλαβες, αλλά αντί να μιλήσεις για τις μπούρδες που αραδιάζουμε εμείς όλοι εδω μέσα, εσύ έστησες ένα μικρό διήγημα. Με δύο σελίδες Α4 με λίγη φαντασία και μερικές (όσο ακριβώς χρειάζεται) πινελιές συναίσθημα, πέρασες πάνω απο όλη αυτή την χαζομάρα αφήνοντας εμάς να τσαλαβουτάμε στη λάσπη των λεπτομερειών της. Βγάζοντας λόγους για τον παπάρα, τον γυιό του, τον ιμπεριαλισμό, την κενωνία, την τύφλα μας !
Σας ευχαριστώ για τη θετική κριτική. ΑΡχικά σκέφτηκα να ισχυριστώ ότι συνιστά υπερβολή το να αντιμετωπίζουμε τις ακραίες θέσεις και συμπεριφορές ορισμένων εικοσάρηδων ως απαύγασμα καθαρής κρίσης και νηφάλιας σκέψης, και ακόμη χειρότερα, να πιστεύουμε ότι παρόμοιες θέσεις και συμπεριφρές θα έχουν και στην ωριμότητά τους.Έπειτα αναρωτήθηκα, ποιος είμαι εγώ να κρίνω τους άλλους (εξ ιδίων) και κατέληξα ότι το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να κρίνω την αφεντιά μου. ΈΤσι, μίλησα για ένα περιστατικό που παρήγαγαν συγκεκριμένες συνθήκες τις οποίες αργότερα φρόντισα να αποφεύγω. Ελπίζω να μην έθιξα και να μην πληγωσαν κανέναν.Ευχαριστώ και πάλιΜΕ εκτίμηση,Κάπα[email protected]
Με τα όσα άκουσα να λέει ο κύριος το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι πόσο όλοι μας έχουμε γίνει κοντόφθαλμοι και εγωιστές. Υπερασπίζεται το παιδί του, όπως είναι λογικό, γιατί ταυτόχρονα υπερασπίζεται και τον τρόπο που μεγάλωσε το παιδί του. Γιατί δεν κάνει όμως μια αυτοκριτική να δει γιατί το τόσο νέο παιδί του βρήκε ως μόνη λύση να πάρει ένα όπλο και να ξεκινήσει να ληστεύει. Θα ήταν το ίδιο περήφανος αν χανόταν κάποια ανθρώπινη ζωή από το όπλο που έφερε ο λεβέντης του; Επίσης αναρωτιέμαι πότε πρόλαβαν αυτά τα παιδιά να ζήσουν τη ζωή και να απογοητευτούν τόσο; Να ζοριστούν και να εργαστούν πρόλαβαν; Τα χρήματα που έκλεψαν ένας εργαζόμενος θέλει μια ολόκληρη ζωή για να τα κερδίσει δουλεύοντας. Εν ολίγοις, επαναστάτες με δανικά μπορούμε να γίνουμε όλοι. Επαναστάτες με ιδανικά και περιεχόμενο είναι αυτοί που λείπουν...
Πριν τους πανε στο τμημα διερευσε οτι ειναι "τρομοκρατες"!Καμερες εξω απο το αστυνομικο τμημα! Φαινεται ξεκαθαρα στα πλανα οτι ηδη εχουν ξυλοκοπηθει! Η αστυνομια κανει το "λαθος" να δημοσιευσει φωτογραφιες που τουσ δειχνει χτυπημενους για να μαζεψουν πληροφοριες!Δεν μπορουσαν να δημοσιευσουν τη φωτο της ταυτοτητας τους? Ο ομηρος που βρισκεται? Γιατι δεν τον εκμεταλευτηκαν οι "αδιστακτοι τρομοκρατες"? Τι εχει να δηλωσει? Ολοι αυτες τι μερες ασχολουμαστε με αυτο... ουτε με μετρα,ουτε με χαρατσια,ουτε με ΔΝΤ! Αποπροσανατολιζομαστε τοσο ευκολα? Με το παραμικρο που μας πασαρουν οπως και οποτε θελουν? Και τρωγομαστε μεταξυ μας? Ποιος φταιει περισσοτερο?Ο αστυνομικος ή ο πιτσιρικας? Αυτο ειναι το θεμα? Και τοσο πολυ μας νοιαζει τι δηλωνει ο πατερας του? Οι πατεραδες των πολιτικων τι δηλωνουν? Ολα καλα λοιπον?.. τους πιασαμε τους "τρομοκρατες",τους εγκληματιες? Μια ζωη τα ιδια.. κοιταμε το δεντρο και οχι το δασος,το δαχτυλο και οχι το φεγγαρι... και μετα μας φταινε οι αλλοι!!Κριμα
H φτωχια τρελαινει τον ανθρωπο,ας το εκαναν το 2004 να βλεπαμε ποσοι θα τους υπερασπιζοσασταν,ο μονος λογος που περνετε το μερος της τρομοκρατιας ειναι επειδη το κρατος των εγκηματιων που εσεις ανεβασατε με υποσχεσεις ευκολου πλουτου σας προδωσε και τωρα απο πουκαμισατοι bussinesman (που λεει ο λογος) εχετε γινει αριστεροι και alternative για να ριξετε την ευθυνη οπουδηποτε αλλου εκτος απτο κουφιο το κεφαλι σας. "Ανδρεα προχωρα σε θελει ΟΛΗ η χωρα".
Δεν εχω καμια αντιρρηση να ειναι ορθιο το παιδι σου αγαπητε πατερα. Αρκει να ειναι στην φυλακη και χωρις καλασνικοφ. Τωρα θα μου πεις, ειναι "φονικο οπλο" το ιδιο το παιδι(ξερει πολεμικες τεχνες το καμαρι σου)...Ας ειναι, εκει μεσα θα ειναι μονιμως ασφαιρο!
Καταλαβαίνω απόλυτα τον πόνο και την ταραχή του πατέρα και τα συμμερίζομαι. Ασχέτως αυτού έχουμε από τη μια επίορκους αστυνομικούς-βασανιστές που βγάζουν τα όποια απωθημένα τους καταπατώντας κάθε κανόνα Ποινικής Δικονομίας και φυσικά ανθρώπινα δικαιώματα και από την άλλη πραγματικά επικίνδυνους κακοποιούς-ληστές με καλάσνικοφ στα χέρια και "ιδεολογικά" άλλοθι. Δε θα ένιωθα περηφάνεια αν ήμουν γονιός σε καμία από τις δυο περιπτώσεις και δεν καταλαβαίνω γιατί και αν πρέπει να συμπαθήσω περισσότερο τη μια πλευρά από την άλλη.
σε αυτή τη χώρα αν το παιδί σου είναι τρομοκράτης ή αδικείται σε reality βγαίνεις στα τηλεπαράθυρα και το υπερασπίζεις μέχρι τέλους (και καλά κάνεις ενδεχομένως, παιδί σου είναι).Αν το παιδί σου είναι gay το κρύβεις όσο δεν πάει.