__________________
1.
Αγαπητο Λενακι. Εισαι υπεροχη και μου αρεσει πολυ ο τροπος που γραφεις. Ηθελα λοιπον να μοιραστω ενα σκηνικο που πραγματικα δεν ξερω πως να το χαρακτηρισω. Εχω παρατηρησει οτι το αγορι μου ειναι περιεργο στην οδηγικη του συμπεριφορα. Δηλαδη...περα οτι τρεχει σαν τρελος, οταν δει καποιον να του μπλοκαρει το δρομο, να εχει παρκαρει περιεργα, να τον εμποδιζει η να κανει καποια βλακεια τελοσπαντων, νευριαζει παρα παρα πολυ, φωναζει, ανοιγει παραθυρα και μουτζωνει κλπ κλπ. Αν λοιπον ειμαι κι εγω μεσα στο αμαξι, αυτο με φερνει σε πολυ δυσκολη θεση, ασε που φοβαμαι κιολας. Το συζητησα μαζι του και δεν απαντησε και τιποτα συγκεκριμενο...ισως οτι θα το διορθωσει? Ελα ομως που τις προαλλες που ειχαμε βγει, ενας καημενος κυριος τολμησε να οδηγει αργα μπροστα μας και, περα απο τα κορναρισματα και τα βρισιδια που εφαγε, οταν τελικα τον προσπερασαμε, το καλο μου αγορι ανοιξε το παραθυρο,κοιταξε τον αλλο οδηγο στα ματια και του εριξε μια μουτζα σε συνδυασμο με βρισιδια και φτυσιματα. Και αναρωτιεμαι..να ανησυχησω? Εσυ τι θα εκανες στη θεση μου?
-Κινδυνος
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο φίλος σου εκδηλώνει επιθετικότητα στο αυτοκίνητο επειδή το αυτοκίνητο του χαρίζει ανωνυμία και προστασία. Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει ότι έχει μέσα του τον ίδιο θυμό και την ίδια επιθετικότητα σε όλη του τη ζωή και δεν βρίσκει ευκαιρία να εκδηλωθεί, αλλά είναι πιθανό. Εσύ ξέρεις καλύτερα αν έχει τέτοιες τάσεις αλλού, αν πετάει πράγματα, αν φωνάζει εύκολα, αν γενικά, προσπαθεί να ελέγξει το περιβάλλον του, ή αν νομίζει ότι όλοι είναι εναντίον του.
Καλώς φοβάσαι. Δεν είναι μόνο αυτά που κάνει, είναι και αυτά που προκαλεί, και υπάρχουν πολύ πιο θυμωμένοι από αυτόν στους δρόμους. Καλώς φοβάσαι επίσης, επειδή είσαι μαζί με αυτόν τον άνθρωπο, που δεν έχει καν καταλάβει ότι φέρεται προβληματικά. Εξέτασε τη συμπεριφορά του εκτός αυτοκινήτου, και αν περιορίζεται εκεί, περιόρισε την παρουσία σου στο αυτοκίνητο του. Αν δεν περιορίζεται εκεί, σκέψου πολύ καλά με ποιον θέλεις να μοιράζεσαι την καθημερινότητα σου.
__________________
2.
Αγαπητή Α μπα,
Σε διαβάζω συχνά από τότε που σε ανακάλυψα και μου φάνηκες η κατάλληλη ώστε να μου προτείνεις μια λύση στο πρόβλημα μου.
Ειμαι 17 και κάνω -μεταξύ άλλων - αθλητισμό πολλά χρόνια και πρωταθλητισμό. Αγάπω πολύ αυτό που κάνω και γι' αυτό πριν κάποια χρόνια στη ηλικία των 14 αποφάσισα να ενισχύσω την προπόνηση μου με μια ισορροπημένη διατροφή. Οχι τρελα πράγματα... Αυτό για μένα ήταν δύσκολη υπόθεση αλλά τα κατάφερα και συνεχιζω έως σήμερα. Σε αυτήν την προσπάθεια έχασα και κάποια κιλά και αυτό με χαροποίησε περισσότερο, διότι βοηθούσε σε αθλητικό και προσωπικό επίπεδο. Οσο περνούσε ο καιρός τα διαστήματα που έτρωγα κάτι που "δεν επιτρεπόταν" μεγάλωναν, καταλήγοντας σήμερα η διατροφή μου να περιέχει σχεδόν τίποτα από αυτά.
Όμως πολλές φορές α μπα μου ακουσα το γνωστό " αμα φας μια μπουκιά παραπάνω δε θα πάθεις τίποτα", "βάλε και κάνα κιλό", "έλα γιορτή έχουμε σήμερα δε θα φας λίγο γλυκό;;;!!" Από φίλους και γονείς, όμως τα προσπερνούσα.
Ένα τελευταίο περιστατικό όμως με ενοχλησε.
Έχοντας μετακομησει εδω και 2 χρόνια σε επαρχία από Αθήνα, γνώρισα ένα παιδί και είμαστε καλά μαζί εδώ και πάνω από 1,5 χρόνο. Τις προάλλες ήμαστε στο εξοχικό του, μεγάλη παρέα και οι γονείς του για τα γενέθλιά του.( να σημειωσω εδώ ότι εκείνος ήταν παλιότερα πιο παχουλός και μετά αδυνάτησε όμως τον τελευταίο χρόνο με τις πανελλήνιες πηρε κάποια κιλά παλι, όμωςεχω δείξει με λόγια και πράξεις οτι δε με απασχολεί) ο πατέρας του λοιπόν, έχοντας πιει και κάμποσα ποτά, όταν ήρθε η ώρα να φάμε τούρτα, μου την είπε επειδή αρνήθηκα να φάω. Είχα ήδη φάει δια φορα που δε θα έτρωγα κανονικά, γιατί βέβαια... Ήταν τα γενέθλιά του φίλου μου! Αλλά παρόλα αυτα δεν ήθελα να φάω και γλυκό. Είπε κάτι του στυλ " εγω σου λέω μερα που είναι να φας... Άμα σέβεσαι τον άλλον θα ακούσεις, αν όχι θα τον γράψεις"
Και συνέχισε με το αδιανόητο "και τον γιό μου τον έχεις κακομαθει, γουρουνάκι έχει γίνει!"
Δεν είπα τίποτα.
Το είπα στο φίλο μου όταν μείναμε μόνοι μας αλλά ημουν σιγουρη οτι είχε πιει και αυτός και δε θα το επερνε πολύ στα σοβαρά αλλά θα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού του.
Πως αντιμετωπίζεις τον κύριο, και πως τους ανθρώπους που δε σέβονται κατι τοσο απλο οπως τις διατροφικές σου συνήθειες;
Φιλια
Ε.Τ.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν μπορεί να είναι μια η απάντηση στην ερώτηση «πώς αντιμετωπίζεις όλους τους ανθρώπους που δεν». Αντιδράς ανάλογα με την περίσταση, με τον άνθρωπο, με τη σχέση που έχεις ή που θέλεις να έχεις μαζί του. Για τον συγκεκριμένο κύριο, μπορεί να υπάρξει μια απάντηση: δεν είναι πεθερός σου, οπότε δεν χρειάζεται να σε απασχολεί πόσο αγενής, χοντράνθρωπος και παρεμβατικός είναι. Εσύ τα έχεις με το γιο του, οπότε μόνο ό,τι κάνει ο γιος σου σε απασχολεί.
Το φαγητό είναι κάτι πολύ πιο περίπλοκο από απλή διατροφική συνήθεια, και πριν αποφασίσεις τι θα κάνεις, πρέπει να το καταλάβεις και να το παραδεχτείς. Το φαγητό είναι και κοινωνική εκδήλωση, είναι συμμετοχή σε τελετουργία, είναι πολύ πιο συμβολικό από τις θερμίδες. Ακριβώς αυτό ήθελε να εκμεταλλευτεί αυτός ο κύριος για να δείξει σε όλους ότι μπορεί να σου επιβληθεί. Φυσικά έχει άδικο, αλλά εσύ από τη μεριά σου πρέπει να δεχτείς ότι όσο παριστάνεις ότι αυτό που κάνεις πρόκειται για απλή συνήθεια, τόσο μεγαλύτερες αντιδράσεις θα συναντάς.
Κάτι που θα μπορούσες να κάνεις για να κρατάς τις διατροφικές σου συνήθειες είναι να μην μιλάς και να μην εξηγείς τις διατροφικές συνήθειες. Αν δεν θέλεις να φας κάτι, πάρε το πιάτο που σου δίνουν, και άσε το φαγητό. Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις ότι δεν θέλεις να φας αυτό που σου δίνουν. Αυτό που έχει σημασία είναι ο συμβολισμός: σου προσφέρουν κάτι, λες ευχαριστώ πολύ και το παίρνεις. Φάε μια μπουκιά (ή μην τρως), γύρνα το τρεις φορές με το κουτάλι, και άσε το διακριτικά κάπου. Δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος που δεν θέλει να φάει κάτι σε μια δημόσια εκδήλωση. Όλοι έχουμε αυτό το θέμα. Άλλοι έχουμε χορτάσει, άλλοι δεν θέλουμε το συγκεκριμένο γλυκό, άλλοι κάνουμε δίαιτα. Αυτό που δεν κάνουμε όλοι είναι να ανακοινώνουμε κάθε φορά για ποιο λόγο δεν θέλουμε να φάμε κάτι. Είναι πολύ πιο απλό από όσο φαντάζεσαι. Αλήθεια.
__________________
3.
Αγαπημενη μου αμπα,θελω τη συμβουλη σου για κατι ενοχλητικο που μου συμβαινει το τελευταιο διαστημα.ενα τυπος με τον οποιο ειχαμε παλιοτερα μια ιστορια-η κακια η ωρα εφταιγε-φτυνει το αυτοκινητο μου.στα παραθυρα,στις πορτες, παντου.ξερω οτι ειναι αυτος γιατι τον εχω δει να το κανει,αλλα ειναι τοσο ηλιθιος που δεν ξερω πως να το χειριστω για να σταματησει.μενουμε σε μικρη πολη, βγαινουμε στα ιδια μερη και τυχαινει συχνα να το συνανταει.ενταξει το καταλαβαινω οτι δεν ειναι ζητημα ζωης και θανατου αλλα ειναι σιχαμερο.ειμαι σχεδον σιγουρη οτι και να του μιλησω θα κανω μια τρυπα στο νερο,ασε που δε θελω το παραμικρο παρε-δωσε μαζι του.τι να κανω ρε αμπα μου?
-Το κουρσούμι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Επειδή είναι θρασύδειλος, νομίζω ότι θα του κοπούν τα πόδια αν τον απειλήσεις με νομικές κυρώσεις. Φυσικά δεν θα τον πάρεις εσύ τηλέφωνο, αλλά ένας δικηγόρος. Νομίζω ότι αξίζει να είσαι δίπλα όταν θα γίνει το τηλεφώνημα. Θα σου φτιάξει η μέρα, αν όχι η εβδομάδα (ή ο μήνας).
__________________
4.
Γεια σου Λένα,
εκτιμώ πολύ την ψυχραιμία σου, τη γραφή καθώς και τις απόψεις σου σχετικα με τον φεμινισμό, σχέσεις, τέχνη. Είμαι 31 χρονών, γνώρισα καποιον στο φμπ πριν κάποιους μήνες. Ενα βράδυ μου ζήτησε να μεταφέρουμε τη συζήτηση στο κέντρο με ποτό και επειδη δεν ήμουν ιδιαίτερα καλά ψυχολογικά είπα αμεσως ναι. Ειπα μάθει απο εναν φίλο πως ο συγκεκριμένος είχε σχέση και την απατούσε την κοπέλα του συνεχώς οπότε το πλαισιο για μένα ηταν ξεκάθαρο: ήθελα να πιω ενα ποτό με εναν άνθρωπο που είχε διδακτορικό στη φιλοσοφία και ίσως να προέκυπτε μια καλή φιλική γνωριμία. Συνήθως με όσους βγαίνω ραντεβού είμαι λίγο στημένη, εχω μια βαθιά ανάγκη να αποδείξω οτι ξέφυγα απο το στερεότυπο της εμφάνισης. Με αυτον ήμουν όπως με τους φίλους μου ακριβώς επειδή δεν τον έβλεπα ως ενδεχόμενο σημαντικό άλλο. Όμως μου άρεσε παρά πολύ -και εγώ σε αυτόν, τον ρωτήσα για τις σχέσεις του με τις γυναίκες και αυτό που είχα μάθει απο τον γνωστό μού μου το είπε και ο ίδιος. Του έχει συμβεί μόνο μια φορά να ερωτεύεται και να σχετιστεί και μονό τότε υπήρξε σε σχεση και η μόνη που δεν έχει απατήσει. Ξέχασα να αναφέρω πως είναι 33 χρονών .
Στα επόμενα ραντεβού μας ήμουν ο καλύτερος μου εαυτός γιατι ενιωθα πως ταιριάζουμε πολύ στο χιούμορ, η συζήτηση και το γέλιο έβγαιναν αβίαστα, μιλάγαμε για όλους τους μεγάλους φιλοσόφους και τον θαύμαζα πολύ. Ολο αυτό κράτησε ενα μήνα γιατί ένω ένιωθα πως του άρεσα -ίσως η μόνη γνωριμία μου που πραγματικά είχαμε να πούμε κατι ο ένας στον αλλον μετά απο αρκετα χρόνια- τον ειδα να κανει λίγο πισω στον ενθουσιασμό και με έπιασε ανασφάλεια. Μου ειπε τότε πως πίστευε πως ταιριάζουμε πολυ, πως μαζι μου μπορούσε να συζητήσει όπως δεν μπορεί με πολλές Γπου γνωρίζει, του άρεσε μια μικρή τσιρίδα που κάνω όταν γελάω αλλά δεν ήξερε αν μπορούσε να ειναι μόνο με μενα και πως ήθελε χρόνο. Το δεν μπορούσε να ειναι μονο σε μενα το μετέφρασα ότι θα έβλεπε και άλλες - εκ των υστέρων δεν το αρνήθηκε- και ευάλωτη όπως ήμουν απο τον χαμό του πατερα μου λίγους μήνες πρίν αλλά και μετά απο ενα χρόνο με κάποιον που με ταλαιπώρησε πολύ του είπα: "μου διακόπτεις την αυθόρμησια μου, εγώ είμαι δηλαδή αυτή που θελω ενώ εσύ δεν ξέρεις και πρέπει να περιμένω την δικη σου απόφαση". Και το τέλειωσα εκείνο το βράδυ. Δεν ξέρω αν πήρα τη σωστή απόφαση, ενδεχομένως αν είχα δεχτεί να δώσω τον χρονο που ζήτησε, με τον καιρο, όσο η γνωριμία θα εξελισσόταν, να είχαμε φτιάξει κάτι όμορφο.
Σε ενα μήνα φεύγω απο Ελλάδα για διδακτορικό, κ η ερώτηση μου εχει να κάνει με το μέλλον, αν στις επόμενες γνωριμίες μου πρέπει να δεχτώ ότι θα βλέπουν και άλλες γυναίκες ταυτόχρονα με μένα, και ίσως έτσι να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις μέχρι να γίνουν σημαντικές.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολύ μαγεύτηκες από το διδακτορικό στη φιλοσοφία, και με στενοχωρείς, ειδικά επειδή κι εσύ θα κάνεις διδακτορικό, και θα έπρεπε να ξέρεις καλύτερα με τι αξίζει να ψαρώνεις και με τι όχι. Όχι, δεν είναι καλή ιδέα να δέχεσαι την πολυγαμία όταν δεν την θέλεις. Μην ελπίζεις ότι αν δεχτείς κάτι που δεν σου αρέσει, θα πείσεις τον άλλον να κάνει αυτό που θέλεις. Να δεχτείς κάποιον που θέλει να βλέπει άλλες γυναίκες αν πραγματικά και στο βάθος του μυαλού σου δεν σε νοιάζει αν βλέπει άλλες γυναίκες, και αν εσύ παράλληλα βλέπεις και άλλους άντρες και είσαστε και οι δύο εντάξει με όλο αυτό.
Όταν κάποιος σου λέει ότι δεν είναι μονογαμικός, να τον παίρνεις στα σοβαρά. Να παίρνεις πάντα στα σοβαρά όποιον σου λέει κάτι που ξέρει ότι μπορεί να τον κάνει λιγότερο επιθυμητό. Επειδή όλοι θέλουμε να μας αγαπάνε οι άλλοι, γνωστοί και άγνωστοι, όταν κάποιος σου λέει κάτι που ξέρει ότι τον κάνει δυσάρεστο, είναι βέβαιο ότι σου λέει την αλήθεια. Ευτυχώς, ακριβώς αυτό έκανες. Μην κάνεις πισωγυρίσματα τώρα. Δεν γίνεται κάποιος μονογαμικός ή πολυγαμικός επειδή γνωρίζει την ΜΙΑ που του αλλάζει τη ζωή (αν σου το πει κάποιος, μην τον πιστεύεις). Είναι ό,τι είναι, επειδή έτσι θέλει να είναι, και όσο μπορεί να είναι έτσι, θα συνεχίζει να είναι.
__________________
5.
Α μπα, γεια σου. Διακρίνω συχνά (και) από μέρους σου μια απαξίωση ως προς τους ανθρώπους που θρησκεύουν. Τις προάλλες πχ συνέδεσες το ραμαζανι με την στενομυαλιά (δεν είμαι μουσουλμάνος). Εκτός και αν δεν είναι απαξιωτικό να ονομάζεις μια μερίδα ανθρώπων στενόμυαλους επειδή δεν ασπάζονται μια αθειστική κοσμοθεωρία. Την στιγμή που είναι γνωστό πως η πίστη είναι κάτι το τρομερά ποικιλόμορφο ως προς τις καταβολές και τις προεκτάσεις της πως δικαιολογείται αυτή η στερεοτυπική αντιμετώπιση των πιστών-αν όντως υπάρχει.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πες μου πού ονόμασα μια ομάδα ανθρώπων που δεν ασπάζονται μια αθεϊστική κοσμοθεωρία στενόμυαλους, και θα υποστηρίξω τη θέση μου. Αν όμως είπα ακριβώς αυτό, όχι κάτι που μοιάζει με αυτό. Τώρα με βάζεις να επιχειρηματολογήσω για κάτι που ούτε έχω πει, ούτε πιστεύω. Έχεις απλοποιήσει μια ιδέα τόσο πολύ, που την έχεις αλλοιώσει σε σημείο που δεν ισχύει πια.
Θα σου πω τι πιστεύω: ότι όσο πιο φανατικός είναι κάποιος με μια ιδέα (θρησκευτική, πολιτική), και όσο πιο τυφλά ακολουθεί τις τελετουργίες ενός δόγματος, τόσο πιο πιθανό είναι να μην είναι ανοιχτός σε διαφορετικές ιδέες.
__________________
6.
Καλημέρα στην παρέα....έπεσε στην αντιληψή μου κάτι σήμερα και με έχει προβληματίσει αρκετά.
Η κόρη μου φέτος πηγαίνει έκτη δημοτικού. Είναι απο χρόνια φίλη με ένα κορίτσι που το ξέρουμε, έχει μπει σπίτι μας, έχουμε μπει στο δικό τουκαι γενικά έχουμε αναπτύξει μια σχέση. Σαν οικογένειες δεν κάνουμε παρέα εκτος σχολείου, τα κορίτσια μας όμως είναι φίλες.
Μαθαίνω λοιπόν πριν λίγες μέρες ότι αυτό το ευγενικό, κατά τα άλλα, κορίτσι φέρεται απαίσια σε ένα άλλο κορίτσι της τάξης (τη βρίζει, την κοροιδεύει, της τρώει το φαγητό) και επιβάλλει τα θέλω της και στα υπόλοιπα παιδιά με αποτέλεσμα το άλλο κορίτσι να έχει απομόνωθεί, να μην το πλησιαζει κανείς και να κλαίει όταν γυρνάει σπίτι του κάθε μέρα.
Με έχει θυμώσει πολύ αυτή η κατάσταση, προσπαθώ να εκμαιεύσω πληροφορίες απο την κόρη μου χωρίς να την υποψιάσω και ταυτόχρονα δεν μπορώ να καταλάβω πως έπεσα τόσο έξω γι αυτό το κορίτσι. Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο στη ζωή του; να πιάσω τη μαμά της με το μαλακό να της πω τι συμβαίνει; (γιατί είμαι σίγουρη ότι το αγνοεί)
Είναι λεπτό το θέμα, τι μπορώ να κάνω;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να απευθυνθείς στο σχολείο.
_________________
7.
Στενοχωρηκα που δεν απαντησες ποτε στην ερωτηση μου, την ειχα στειλει καπου ιανουαριο, φεβρουαριο, δεν θυμαμαι. Ελεγα για την εμπειρια μου, ηδη λίγο καιρο στα αντικαταθλιπτικά χαπια και ζητουσα συμβουλη για το τι να απανταω σε οσους μας κρινουν ως ατομα τεμπελικα χωρις να εχουμε πετυχει κατι. Πανε καπου στους δεκα μηνες σε θεραπεια. Κοσμοϊστορική αλλαγη δεν υπαρχει ΑΛΛΑ σηκωνομαι το πρωι. Βγαινω απο το κρεβατι. Αντεχω καποιες μερες να φτιαξω πρωινο, με απιστευτο μεν κοπο να συρθω, αλλα προχωραω παρα πολύ με τη σχολη και ας εχω καθυστερησει. Ξεκίινησα να ασχολουμαι με διαφορα πραγματα. Αλλα πανω απο ολα, σηκωνομαι απο το κρεβατι. Βγαινω απο το κρεβατι. Φυσικα δικη σου ειναι η στηλη, οτι θες κανεις, αλλα μερικές φορες βαζεις ερωτησεις που ειναι κουλες και στις οποιες απαντας μονολεκτικα η με τζιφακια και νιωθω λιγο το αδικο που στη δικη μου δεν απαντησες ποτε. Θα κλεισω αυτο το μηνυμα οπως και το πρωτο μου. Οσοι πιστεύετε οτι εχετε ψυχικη ασθενεια, ζητηστε βοηθεια, θα αλλαξει η ζωη σας. Πραγματικα. Και το λεω εγω που ημουν δυσκολη περιπτωση. Δεν θα ειναι ευκολο, αν χρειαστείτε φαρμακα, και καμιά φορα εχουν τετοιες παρενέργειες που θες απλα να τα παρατησεις ολα. Αλλα συνεχιζοντας βλεπεις οτι υπαρχει θεραπεια. Αργη, μικρη, σταδιακη. Αλλα υπαρχει
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη, ειλικρινά χαίρομαι που φροντίζεις τον εαυτό σου και πας καλύτερα. Ξέρω ότι χρειάστηκε προσπάθεια και δύναμη, και θα χρειαστεί κι άλλη. Όπως όμως έχω ξαναπεί, και χρειάζεται να ξαναπώ, το "α μπα" δεν είναι οργανισμός ψυχικής βοήθειας, δεν είναι υπηρεσία. Είναι μια στήλη στο ίντερνετ, και δεν είναι η στήλη που απαντάει μόνο σε σοβαρές ερωτήσεις. Μη με κρίνεις λοιπόν ως προς αυτό. Και την άλλη φορά, και αυτή τη φορά, σχεδόν απαιτείς να δημοσιευτεί η προσωπική σου ιστορία με αφορμή μια ερώτηση. Είναι πολύ σημαντικό το μήνυμα που δίνεις, αλλά ας μην προσπεράσουμε το πιο σημαντικό από όλα: εσύ, ζήτησες επαγγελματική βοήθεια, και την πήρες. Αν τηρούσα με αυστηρότητα σειρά προτεραιότητας ανάλογα με τις ανάγκες αυτών που στέλνουν τις ερωτήσεις, προηγούνται άνθρωποι που ακόμη δεν έχουν κάνει αυτό το βήμα.
σχόλια