«Ιστορική» χαρακτηρίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας να σταματήσει τα έργα εκτροπής του ποταμού Αχελώου, με το αιτιολογικό ότι παραβιάζουν την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης.
Το ανώτατο Δικαστήριο έκανε δεκτές τις αιτήσεις του «Παγκόσμιου Ταμείου για τη φύση (WWF) Ελλάς», της «Ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», της Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων νομού Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και των δήμων Μεσολογγίου, Αιτωλικού και Ινάχου. Έτσι ακυρώνονται υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για την μερική εκτροπή του ρου του Αχελώου και η εκτέλεση έργων.
Το Συμβούλιο ζητά για να συνεχιστεί το έργο, να διερευνηθούν πρώτα και να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις στις προστατευόμενες οικολογικά περιοχές, όπως είναι περιοχές Natura 2000, τόποι κοινοτικής σημασίας, ζώνες ειδικής προστασίας, κ.λπ.
«Ιστορική η απόφαση»
Οι οργανώσεις που είχαν προσφύγει κατά των έργων χαρακτηρίζουν «ιστορική» την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Σε σχετική ανακοίνωση, την οποία υπογράφουν οι οργανώσεις WWF Ελλάς, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και Δίκτυο Μεσόγειος SOS, γίνεται λόγος για «δικαίωση ενός αγώνα 20 και πλέον ετών για να σωθεί ο ποταμός από ένα παράλογο και κακοσχεδιασμένο έργο» και η χώρα από τη «σπατάλη άγνωστων μέχρι σήμερα δισεκατομμυρίων ευρώ».
Η απόφαση χαρακτηρίζεται «σταθμός για την προστασία του περιβάλλοντος στη χώρα και αφετηρία για οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμες γεωργικές πολιτικές και πρακτικές».
Παράλληλα οι περιβαλλοντικές οργανώσεις κάνουν λόγο για ερωτήματα και αγανάκτηση για την οικονομική ζημιά που έχει υποστεί η χώρα από τα έργα που έχουν γίνει: «Θα λογοδοτήσει κάποιος για τη σπατάλη δημόσιου χρήματος και το περιβαλλοντικό έγκλημα που έχει συντελεστεί από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα;»
Η εκτροπή του Αχελώου απασχολεί το ΣτΕ εδώ και 23 χρόνια, καθώς η πρώτη προσφυγή κατατέθηκε στο δικαστήριο το 1991.
σχόλια