__________________
1.
Α,μπα μου αγαπημένη,
Έχω ένα λίγο χαζούλι πρόβλημα που θα ήθελα να με βοηθήσεις.
Στη δουλειά, έχουμε open plan γραφεία, κ δίπλα μου κάθεται ένας συνάδελφος, συμπαθέστατος κατά τ άλλα - που όμως όλη μέρα ψεκάζεται με το άρωμά του το οποίο βρωμάει πάρα πολύ.
Τουλάχιστον βρωμάει σε μένα κ την άλλη κοπέλα που καθόμαστε τριγύρω του. Έχουμε δοκιμάσει τα πάντα – όποτε ψεκάζει λέμε σε παρακαλώ μην ψεκάζεις μας πιάνει πονοκέφαλος (μιλάμε για 3-4 φορές τη μέρα) αυτός επιμένει κ το κάνει. Αφήνει να περάσουν μερικές μέρες κ μετά το ξαναρχίζει. Τις προάλλες είχαμε πάει για φαγητό κ του είπα χαριτολογώντας ότι το άρωμα που φοράει μου θυμίζει μια μισητή σε όλους συνάδελφο. Πάλι τα ίδια αυτή τη βδομάδα. Τό χουμε πιάσει με το αστείο, με το σοβαρό, με το ενοχλημένο ύφος, όλα το ίδιο αποτέλεσμα- μετά από μερικές μέρες το ξαναρχίζει. Δεν ξέρω τί άλλο να κάνω βρε αμπα μου, πραγματικά έρχομαι γραφείο, φτιάχνω τον καφέ μου κ μυρίζει αυτό το πράμα κ δεν μπορώ! Δεν μπορώ επίσης κ να είμαι τελείως σκύλα, γιατί δουλεύουμε μ αυτό το άτομο σε κάποια πρότζεκτς κ δε θέλω να διαταράξω την ομαλή συνεργασία.
Κάποια συμβουλή από σένα κ τους σχολιαστές για το πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση; Έχω last resort να του πάρω το μπουκαλάκι με το άρωμα, το οποίο αφήνει πάνω στο γραφείο του, κ να το πετάξω κ να κάνω την πάπια μετά, αλλά θυμάμαι ότι είμαι 30 και όχι 13 κ συνετίζομαι :P Ευχαριστώ!
-ευαίσθητη μύτη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Περίεργη ιστορία. Νομίζω ότι εσείς εκνευριζόσαστε περισσότερο για το γεγονός ότι σας αγνοεί τόσο συστηματικά και δεν εννοεί με τίποτα να συμμορφωθεί για κάτι που του έχετε ζητήσει να κάνει επανειλημμένα, παρά για την μυρωδιά. Δεν σας αδικώ, είναι πράγματι εξοργιστικό, γιατί φαινομενικά δεν του ζητάτε κάτι σπουδαίο, κάτι που τον περιορίζει ιδιαίτερα. Από την άλλη, η επιμονή του, ακριβώς επειδή του του έχετε ζητήσει, αλλά και λόγω της συχνότητας, μοιάζει με εμμονή, με ψυχαναγκασμό. Σα να μην μπορεί να το ελέγξει. Σαν τικ.
Αν το δεις από αυτή την μεριά, ότι πρόκειται περί κάποιου είδους ψυχαναγκασμού, ίσως καταφέρεις να τον δεις με περισσότερη συμπάθεια. Δεν λες τίποτα για τις αντιδράσεις του όταν κάνετε τα παράπονα, δυστυχώς, και αυτό θα αποκάλυπτε πολλά. Μια πρόταση είναι να του πείτε να αλλάξει το άρωμα και να βάζει κάτι πιο διακριτικό, πιο αραιωμένο, ελπίζω να μην επεκτείνεται ο ψυχαναγκασμός στο συγκεκριμένο άρωμα, ή να κάνετε συμφωνία να το κάνει έστω μέρα παρά μέρα.
Αν βέβαια είναι λάθος όλες αυτές οι υποθέσεις και το κάνει για να σας σπάει τα νεύρα, ακριβώς επειδή επιμένετε, ο πόλεμος δεν παίζεται στα χαρακώματα αλλά στα τραπέζια της διπλωματίας.
__________________
2.
Καλησπέρα αγαπητή μου Α μπά..Διαβάζω την στήλη σου αρκετό καιρό και διακρίνω την υπομονή σου σε ότι αφορά για θέματα καρδιάς, που αναλύεις το ίδιο μοτίβο ξανά και ξανά χωρίς να χάνεις την φαντασία σου και την οξυδέρκειά σου.Σε ευχαριστώ για αυτό.Θα ήθελα την γνώμη σου παρακαλώ..
Είμαι σε μία σχέση τα τελευταία 2 χρόνια και μέσα από αυτή ωρίμασα. Είμαι 30 χρονών έχω σπουδάσει και έχω δουλέψει. Έχω βγει στο κόσμο και έχω ζήσει όλες τις βασικές εμπειρίες για να πλησιάσω στην ολοκλήρωσή μου. Να πω αυτά είναι τα ''ναι'' μου κ αυτά τα '''οχι'' μου. Μα μέσα από εκείνον ένιωσα ότι πραγματικά ωρίμασα. Με κατάλαβε, δεν με έκρινε για τίποτα. Με υποστήριξε. Για ένα χρόνο άνθησα κοντά του και ξεπέρασα ότι με κράταγε πίσω από το παρελθόν μου. Είχα μία δύσκολή ζωή με οικονομικές δυσκολίες δύσκολη οικογένεια και απωθημένα. Τα ξεπέρασα όλα με τη λογική που με βοήθησε να αποκτήσω χωρίς ποτέ να επιβάλλει την γνώμη του ή να με χειριστεί με κάποιο τρόπο. Δεν το έκανε καν σκόπιμα, εγώ απλά μαζί του πήγα ένα βήμα παραπέρα. Και τον αγάπησα για αυτό. Κυρίως για αυτό. Ζούμε σε δικά μας διαμερίσματα εγώ μόνη εκείνος με τους δικούς του. Δε μου ζήτησε ποτέ να μείνουμε μαζί παρότι υπήρχε η δυνατότητα. Δε θέλησε ποτέ να προχωρήσει η σχέση μας τουλάχιστον μέχρι τώρα. Θα ήθελα να κάνω ένα παιδάκι μαζί του και να μένουμε μαζί. Δεν είναι έτοιμος για αυτό. Για ότιδηποτε που να έχει σχέση με κάποιου έιδους ολοκλήρωση της σχέσης. Και εγώ μέχρι σήμερα κάπως έτσι υπήρξα. Και ένιωσα έτοιμη μαζί του. Και με πληγώνει που δε το χρειάζεται αυτό στη ζωή του. Θεωρώ ότι δεν μπορείς να πιέσεις κανέναν για κάτι τέτοιο. Θεωρώ όμως ότι είναι τεράστια εξέλιξη για μένα αυτή η σκέψη και εκείνος μένει πίσω. Και νομίζω ήρθε η ώρα μου να φύγω. Όχι γιατί δεν μου έκανε το χατίρι. Αλλά γιατί τρέχουμε σε διαφορετικές ταχύτητες οι οποίες και για τους δυο μας θα μετεφραστούν σαν πίεση. Και θα με καταρρακώσει να τον δω να φεύγει. Θα με αφήσει να σκέφτομαι τι δεν έκανα καλά .Και εγωιστικά και γαϊδουρινά θα ήθελα να φύγω πρώτη για να το προλάβω. Και μετά από αυτή τη σκέψη λέω ''δεν ωρίμασες μαζί του, απλά ήσουν και θα είσαι το κακομαθημένο που επειδή δε του κάναν τα χατίρια μεγαλώνοντας δραματοποιείς τις εξόδους σου με τη λογική αυτό να σου γίνει μάθημα-καλά να πάθεις'', πράγμα που έκανα έντονα μεγαλώνοντας. Δεν έχω την ανάγκη να μιλήσω για αυτό ούτε με τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους γιατί δε με ενδιαφέρει η άποψη τους, δεν τους εμπιστεύομαι. Παρακινούνται από πράγματα ανώφελα για τα δικά μου δεδομένα. Σε παρακαλώ βοήθησέ με να καταλάβω. Ίσως μπορώ να δώσω χρόνο στον άνθρωπό μου στον ευατό μου και στη σχέση μας; Πως να μην τα κάνω όλα μαντάρα για τα όχι του όταν ο ίδιος με βοήθησε να ζωγραφίσω τα δικά μου. Που κάνω λάθος; Γιατί κάπου κάνω λάθος! Σε ευχαριστώ, είσαι μαγική
-thinking...
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν αποκωδικοποιήσει κανείς αυτά που λες βγαίνει το εξής: ισχυρίζεσαι ότι επειδή κάποιος σε έκανε να νιώσεις ασφαλής, αυτό που τον συμφέρει (και αυτό που οφείλει) είναι να μείνει μαζί σου και να κάνετε παιδί, αλλιώς «θα μείνει πίσω», όπως (αστόχως) λες, και αναρωτιέσαι μήπως καταλάβει το «λάθος» του μόνος του, αν περιμένεις κι άλλο. Η πραγματικότητα είναι η εξής: τα έχεις με κάποιον που τα πάτε καλά κι εσύ θέλεις να κάνεις παιδί μαζί του και να μείνετε μαζί, κι αυτός όχι.
Δεν χρειάζεται κανείς από τους δύο ψυχανάλυση για να εξηγηθεί γιατί δύο άνθρωποι θέλουν κάτι διαφορετικό. Εσύ, όπως λες, νιώθεις ότι έχεις ζήσει ό,τι περίμενες να ζήσεις και τώρα είσαι έτοιμη για δέσμευση. Αυτός, όχι. Νομίζεις ότι αυτός σε έκανε έτσι, αλλά ήταν απλώς ο επόμενος που γνώρισες όταν ένιωσες έτοιμη για δέσμευση. Είσαι έτοιμη για δικούς σου λόγους. Αυτός δεν είναι, για δικούς του λόγους. Επειδή είσαι έτοιμη, θα συνεχίσεις να είσαι έτοιμη, και θα είσαι και με τον επόμενο με τον οποίον ταιριάζεις, και αν είναι και αυτός έτοιμος, επίσης για δικούς του λόγους, τότε με αυτόν θα μείνετε μαζί και θα κάνετε παιδάκι.
Αν θέλεις αυτόν και οπωσδήποτε αυτόν, τότε πες του ότι θα περιμένεις ένα χρονικό διάστημα, πολύ συγκεκριμένο, με ημερομηνία, να σκεφτεί την πρόταση σου, και μετά θα αποχωρήσεις. Αυτό να το κάνεις μόνο αν είσαι αποφασισμένη να αποχωρήσεις στην πραγματικότητα, γιατί μάλλον αυτό θα γίνει τελικά.
__________________
3.
Γεια σου Α Μπα Συγχαρητήρια για την στήλη σου!
Λοιπόν γνώρισα ένα παιδί πριν καμιά 10αριά μέρες μεσώ μιας εφαρμογής και την δεύτερη μέρα είπαμε να βγούμε! Το ραντεβού πήγε υπέροχα, απλά υπέροχα. Μέσα στις επόμενες μέρες βρισκόμασταν σχεδόν κάθε μέρα και ήμασταν κολλημένοι ο ένας με τον άλλον. Αλλά πριν 2 μέρες άλλαξε η στάση του απέναντί μου, λέγοντας ότι τελικά δεν ενδιαφέρετε για κάτι σοβαρό λόγο ότι ένιωσε πίεση από μένα, διότι επειδή κάποιες μέρες ήθελε να βγαίνει με τους φίλους του, και εγώ επίσης ήθελα να τον βλέπω και να είμαι και εγώ παρόν στην έξοδο, κατά κάποιο τρόπο αυτοπροσκαλιόμουν και αυτό τον πείραξε. Προσωπικά να πω την αλήθεια το έκανα γιατί ήθελα να ήμουν μαζί του όλη την ώρα, γιατί άπλα ένιωθα υπέροχα, ακόμη και μια ώρα ελεύθερη να είχα ήθελα να πάω να τον δω, αλλά μάλλον σε αυτόν αυτό φάνηκε πιεστικό. Θέλω την γνώμη σου, γιατί δεν έκανα κάτι επίτηδες, τύπου ήθελα να ξέρω το που είναι και τι κάνει, άπλα ήθελα να είμαι μαζί του. Ήμουν πιεστικός; Αν ναι τι μου προτείνεις για το μέλλον;
Σε φιλώ και ευχαριστώ εκ των προτέρων.
-Τζώρτζης
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ βρε Τζώρτζη ναι, ήσουν πιεστικός. Όσο υπέροχα και απλά υπέροχα και να περνάς με κάποιον, είναι εγωιστικό να μην τον αφήνεις να κάνει αυτά που θέλει. Δεν είναι η δική μας ικανοποίηση προτεραιότητα πάνω από όλα. Δεν είναι φάρμακο ο άλλος για να τον χρησιμοποιούμε με αυτόν τον τρόπο, είναι άνθρωπος, ξεχωριστός άνθρωπος με τη δική του ζωή.
Δεν έχω να σου προτείνω κάτι για το μέλλον, αλλά για το παρόν. Πρέπει να καλλιεργήσεις τον εαυτό σου. Όχι εσύ συγκεκριμένα, οποιοσδήποτε, και μέσα σε όλους, κι εσύ. Είσαι νέος, όπως φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις, κι αυτό είναι υπέροχο γιατί έχεις τον χρόνο, τον ενθουσιασμό και το απόθεμα δύναμης που χρειάζεται για να περνάς «υπέροχα» non stop, έναν ενθουσιασμό που πρέπει να μάθεις να διοχετεύεις σε πολλά πράγματα, και όχι όλον μαζί σε έναν άνθρωπο. Για να γίνει αυτό χρειάζονται εμπειρίες με φίλους, με συγγενείς, με την οικογένεια, διαβάσματα, μουσική, πολιτική, ασχολίες που σε γεμίζουν και σε ενδιαφέρουν. Μην περιμένεις να ερωτευτείς για να νιώσεις υπέροχα. Μάθε να περνάς υπέροχα με τον εαυτό σου.
__________________
4.
Με αφορμή μια απαντησή σου που μολις διάβασα θελω να σε ρωτησω κατι παρόμοιο και ιςως μου πεις τη γνώμη σου. Ειμαι 25 χρονων εχω τελειωςει σχολή μεταπτυχιακό και εχω μια υπέροχη δουλειά με σύμβαση στο αντικειμένου μου που δυστυχώς τελειώνει. Μένω στην πόλη όπου εκανα τις σπουδές μου, μονη μου λίγες ωρες μακρια απ τους δικούς μου και ειμαι πολυ χαρούμενη. Οι δικοι μου βεβαια με βοηθανε ακομα λιγο οικονομικά λογω της αστάθειας στη δουλεια με τις ανανεώσεις κτλ. Το θεμα μου ειναι οτι τελευταια νιωθω πολυ πίεση απο αυτους να γυρισω πισω οταν τελειωσει η δουλεια. καθε μερα μα καθε μερα μου λενε το ιδιο (με επιχειρήματα τύπου, θα βρεις εδω κατι κ αν δεν βρεις θα σε στιριξουμε να κανεις κατι δικό σου) και καθε μερα εγω τους απαντώ να το ξεχάσουν οπως το σκέφτηκαν. Πισω δεν εχω κανεναν φίλο πια δεν θυμαμαι καν την πόλη, κ ούτε μαΖι τους απο κοντά τα παω καλά γιατι δεν έχουν καταλάβει οτι εχω μεγαλώσει (σκέψου παω πισω και καθε πρωι η μανα μου μου κανει γαλα ενω της εχω πει οχι, τραγικό κλάψε μαζι μου) ασε που το κλίμα ειναι χαλια και μεταξύ τους απο χρονια ...συνεχίζω εδω κάνοντας την χαζή και αγνοώντας τους; Πως θα το καταλάβουν οτι δεν θα γυρισω κ θα σταματήσουν να με πριζουν; Το εχω πει με τροπο καλο με επιχειρήματα με τροπο άγριο κ με φωνές δεν νιώθουν απλα. Δεν τίθεται ζητημα οτι θα μου κόψουν καθε απολαβή κ θα με αφήσουν στο δρομο αν δεν το κανω, το ζητημα μου ειναι η ψυχολογική πίεση που μου ασκούν καθαρα. Πως τους αντιμετωπίζω;
- Questionmark
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οι γονείς σου δεν έχουν καταλάβει ότι έχεις μεγαλώσει γιατί δεν φέρεσαι σα να έχεις μεγαλώσει. Αφού αυτά τα τηλεφωνήματα σε αγχώνουν, γιατί μιλάτε κάθε μέρα στο τηλέφωνο; Γιατί συνεχίζεις να το συζητάς; Γιατί δεν τους το κλείνεις όταν αρχίζουν αυτή την κουβέντα; Μπορείς να το κάνεις πολύ ευγενικά, αλλά πρέπει να δείξεις ότι είσαι σε θέση να ελέγξεις την κουβέντα. Μην περιμένεις από αυτούς να αλλάξουν παρακαλώντας και απειλώντας, αυτό κάνουν τα παιδιά. Επιμένουν επειδή συμμετέχεις. Επιμένουν επειδή αυτή η πίεση που σου ασκούν, δεν τους κουράζει. Είναι κινητήρια, είναι ένας στόχος που έχουν και κυνηγούν πιστεύοντας ότι ο επιμένων νικά. Αν γυρίσεις πίσω, θα έχουν κάτι να ασχολούνται. Θα σταματήσουν όταν καταλάβουν ότι δεν θα γυρίσεις, και αυτό θα γίνει όταν κάνεις μόνη σου κινήσεις που θα σε κρατήσουν εκεί που είσαι. Για να μη γυρίσεις, πρέπει να έχεις ένα σχέδιο που δεν χρειάζεται να ανακοινώσεις, αλλά πρέπει να πετύχεις. Η απάντηση στην πίεση των γονιών σου δεν δίνεται με λόγια, αλλά με τον τρόπο με τον οποίον ζεις την ζωή σου.
__________________
5.
Α,μπα μου γεια σου!
Παίζει να σου γράψω και την πιο τρελή απορία, αλλά δεν μπορώ θα σκάσω!
Λοιπόν πριν 6 χρόνια πήγα σε μια μέρα καριέρας συγκεκριμένης εταιρίας ,όπου μας έβαλαν μέσα σε έναν χώρο να κάνουμε κάποια τεστ!
Τεστ τύπου, τα λες και σουντόκου (μεγάλη μου αγάπη),τύπου ταιριάξτε τα τετράγωνα και κάτι άλλα κουλά δήθεν κοινής λογικής αν και εγώ τα θεωρώ τρελά τελείως, αλλά τέλος πάντων(!),όπου και χωρίς να μου κάνουν καν συνέντευξη, με είχαν προσλάβει στην εταιρία μόνο και μόνο εξαιτίας αυτών!
Είχα κάνει λέει ποσοστό 95% και ο δεύτερος από εμένα έπεφτε στο 63% και κάτω! Μου είχαν πει κιόλας ότι από αυτό είχαν διαπιστώσει ότι ήμουν αριστερόχειρας και η πλάκα είναι ότι στην εταιρία δεν υπήρχε άλλος με το αριστερό! Στο τώρα βέβαια με έχουν απολύσει εδώ και 3 χρόνια ,γιατί ήμουν γλωσσοκοπάνα! Βασικά με έπνιγε το δίκιο μου σε κάποιες περιπτώσεις και πάντα το έλεγα κατάμουτρα, αλλά καμία σημασία δεν έχει!
Εν τω μεταξύ, επειδή είμαι και άνθρωπος που τα ψηρίζω λίγο τα πράγματα, μου ήρθαν μνήμες από το σχολείο!
Στο δημοτικό μια μέρα, μαζέψανε μόνο τους αριστερόχειρες όπως είμαι και εγώ και μας είχαν κάνει παρόμοια τεστ! Το ίδιο μας είχαν κάνει και στο γυμνάσιο και στο Λύκειο!
Γιατί κάνανε τότε αυτά τα τεστ anyway; Ψάχνω ιντερνετικά να λύσω την απορία μου και μια απάντηση πουθενά δεν υπάρχει!
Τι καταλάβαιναν από αυτό δηλαδη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τι να πω, πρώτη φορά το ακούω! Να ήταν οι Αλουμινάτοι ή η λέσχη Τζίζμπεργκερμπεργκ; Θα φορέσω το κράνος μου από αλουμινόχαρτο και θα προσπαθήσω να επικοινωνήσω με τους συναγωνιστές και συναδέλφους για να μάθω, αλλά μην το πεις πουθενά αλλού, μας παρακολουθούν!
__________________
6.
Νεοδιοριασμενη στο δημοσιο. Μικρη σε ηλικια. Απο τον πρωτο καιρο αρχιζω να γνωριζω κατι τυπους συναδελφους μικροι κ αυτοι σχετικα καπου στα 30 πολυ συμπαθητικους. Στα διαλειμματα καθομαστε μαζι και εχει πλακα. Μια μερα βαζω ενα τζιν που μου κανει ωραιο κωλο.παω να τους βρω στο διαλειμμα και ακουω να λενε πωπω κωλ@αρα η ταδε. Με βλεπουν οτι ειμαι εκει σκαλωνουν πεφτει σιωπη ζητανε συγγνωμη λεω ειρωνικα "ατυχη στιγμη" και φευγω. Θες να μου το σχολιασεις; επρεπε ν θυμωσω; αρχικα θυμωσα αλλα μετα σκεφτηκα οτι το ξερα οτι θα παρατηρησουν το σωμα μου -οχι αυτοι, γενικα- και μ αρεσε αυτο. Απλα δεν ηθελα να το ακουσω , ενιωσα ντροπη. Κυριως που ξερουν οτι ξερω. Απο την αλλη ενα σχολιο ειναι που δεν εγινε με προθεση να με θιξει. Ειναι ευγενικοι κ διακριτικοι γενικοτερα. Τι λες;
- Αμπακι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ότι αν κάποιος μου έλεγε «έβαλα ένα τζιν που μου κάνει ωραίο κώλο» θα ένιωθα αμηχανία για λογαριασμό του. Μήπως είμαι υπερβολική;
_________________
7.
Αμπα μου,
Τα χω κανει μανταρα.
Προσπαθούσα παντα να τα εχω καλα με όλους και να κρατησω ισορροπίες αλλα ειμαι κοινωνική ρε αμπα μου, ειμαι πολυλογού, εμπιστεύομαι ευκολα και ανοιγω το στομα μου όπου να ναι τελικά. Το αποτελεσμα είναι στα 25 μου, σε ενα χωρο που βρεθηκα απο χόμπι να βρίσκομαι εκτεθειμένη γιατι ανθρωποι τους οποιους εγω εμπιστεύτηκα στο παρελθόν και ειπαμε και μια δυο διαολιές και κουτσομπολέψαμε και λιγο να τα φορτώσουν σε εμενα. Και αφου αυτοι εχουν αλλαξει και πόλη,το βάρος επεσε σε εμένα.
Και να σου πω κάτι δεν ξερω αν περιμένω να μου πεις κάτι,απλά νομιζω οτι οπως σου τα γραφω μαθαινω οτι μεγαλώνοντας οι βλακειες που κάνουμε και λέμε περνανε μεν,σε ακολουθουνε δε.
Αυτα!
Ευχαριστωωωω και συνεχισε να απαντας ,μας εχεις σωσει
- Ανοιχτοστομη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτή είναι μια ωραία απάντηση στην κοπέλα που πρόσφατα αναρωτιόταν «μου αρέσει να κουτσομπολεύω, πειράζει;» Της είχα απαντήσει «εσένα όχι, αλλά αυτούς που κουτσομπολεύεις, ναι», και δεν ήταν η σωστή απάντηση. Η σωστή απάντηση είναι «πειράζει, θα το καταλάβεις τέτοια μέρα του χρόνου».
Αγαπητή φίλη, δεν κουτσομπολεύεις επειδή είσαι κοινωνική και εμπιστεύεσαι εύκολα, αλλά επειδή έτσι ελπίζεις να γίνεις αγαπητή στον συνομιλητή σου. Η προσπάθεια σου να τα έχεις καλά με όλους σε βούλιαξε, γιατί το «όλους» το αντιμετωπίζεις «όποιος είναι μπροστά μου κάθε φορά». Δεν γίνεται να τα έχεις καλά με όλους και να είσαι παντού αγαπητή. Στη ζωή πρέπει να διαλέγεις πλευρά, χωρίς να έχεις ανταγωνιστική διάθεση (εκτός αν είσαι τράπεζα, τότε τα έχεις καλά με όλους). Αν δεν το εφαρμόσεις δεν θα τα έχεις καλά με κανέναν.
σχόλια