__________________
1.
Άμα μου, Ψάχνω για δουλειά. Το επίπεδο μου είναι Πανεπιστημιακό και για να είμαι ακριβής Μάστερ. Έτσι λόγω του ότι εδώ και 5 μήνες είμαι χωρίς δουλειά με στέλνουν από το γραφείο εργασίας της Γερμανίας για application training. Όλα κυλούν ομαλά τις πρώτες 3 μέρες. Η κυρία του training πραγματικά υπέροχη. Αλλά δυστυχώς αλλάξαμε σήμερα coach. Η νέα κυρία έχει κάποιο πρόβλημα με εμένα που δεν μπορώ να το δικαιολογήσω. Σήμερα ενώ κάναμε interview coaching και παρουσίαζα τα σχόλια της δεν είχαν να κάνουν με το interview. Μου είπε να μην χαμογελό γιατί κανείς δεν θα με πάρει σοβαρά.
Ότι το χαμόγελο μου είναι πολύ λαμπερό αλλά αν ήταν άντρας θα σκεφτόταν διαφορετικά για εμένα. Επίσης με ρώτησε πως θα ντυνόμουν σε ένα Interview ερώτηση που δεν έκανε σε κανένα άλλο συμμαθητή μου. Δικαιολόγησε την ερώτηση με το ότι φορούσα τζίν παντελόνι. Κάτι που και οι υπόλοιποι στη τάξη μου φορούσαν. Περιττό να πω πως με παρακολουθεί συνέχεια. Με βλέπει συνέχεια ακόμα και στο διάλειμμα. Οι συμμαθητές μου με υπερασπίστηκαν. Είπαν πως έτσι είμαι σαν άνθρωπος, χαμογελαστός. Άμπα, μου χάλασε τη διάθεση. Προσβλήθηκα. Πως γίνεται αυτή η γυναίκα να είναι υπεύθυνη για το coaching για το interview; Κάθε γυναίκα που χαμόγελα δίνει όντως άλλο μήνυμα; ps: Σε άντρα που παρουσίασε μετά από εμένα και χαμογελούσε δεν είπε λέξη.
Χαρταετός
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάνεις δύο διαφορετικές ερωτήσεις που χρειάζονται δύο διαφορετικές απαντήσεις, που δεν μπορούν να είναι σύντομες. Ας το προσπαθήσω.
«Πως γίνεται αυτή η γυναίκα να είναι υπεύθυνη για το coaching για το interview;»
Πολύ εύκολα. Ο κόσμος δεν είναι γεμάτος με κατάλληλους ανθρώπους σε κατάλληλες θέσεις. Φαντάζομαι ότι το ξέρεις, και ότι η ερώτηση είναι ρητορική, μολαταύτα, μερικές φορές εκπλησσόμαστε όταν ζούμε στο πετσί μας κάτι που νομίζαμε ότι ξέραμε. Η διαφορά της γνώσης που αποκτάται με την εμπειρία, σε αντιδιαστολή με αυτή που αποκτάται με διάβασμα ή με την επεξεργασία δεδομένων, είναι ποιοτικά διαφορετική. Είναι η πρώτη φορά που συναντάς κάποιον που δεν έχει τα κατάλληλα προσόντα για μια θέση; Δεν θα είναι η τελευταία. Από δω και πέρα να είσαι σίγουρη και προετοιμασμένη· ενίοτε ίσως και επιφυλακτική. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για το πώς κάποιος κάνει μια δουλειά που δεν του ταιριάζει καθόλου, ή για το γιατί κάποιος βγάζει την προσωπική του πικρία σε σχέσεις εξουσίας. Τώρα που ξέρεις πώς είναι από την άλλη πλευρά, φρόντισε να μην γίνεις ποτέ έτσι.
«Κάθε γυναίκα που χαμογελά δίνει όντως άλλο μήνυμα;»
Ας πούμε ότι αυτό που ήθελες να πεις είναι «όταν μια γυναίκα χαμογελάει, ο άλλος έχει δικαίωμα να θεωρήσει ότι αυτή η γυναίκα φλερτάρει, ακόμα και όταν η γυναίκα δεν έχει τέτοια πρόθεση;» Η απάντηση σε αυτό είναι «όχι». Αλλά η πραγματική απάντηση είναι ότι η αντίδραση κάποιου σε κάτι έχει να κάνει κυρίως με αυτόν. Σημασία έχει κυρίως αυτός που ερμηνεύει το χαμόγελο, και όχι το χαμόγελο.
Δεν μπορείς να προβλέψεις ή να ορίσεις πώς θα καταλάβει ένας άλλος το χαμόγελό σου. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να έχεις την κοινωνική μόρφωση να ξέρεις πότε αρμόζει ένα χαμόγελο και πότε το σοβαρό ύφος, την εμπειρία του ότι πάντα υπάρχει κίνδυνος παρερμήνευσης και την ικανότητα να βάζεις τον άλλον στη θέση του σεβόμενη τα δικά σου όρια.
Δεν είναι εύκολα όλα αυτά που χρειάζονται, αλλά είναι αναγκαία και σου έχουν χρειαστεί ήδη. Αυτή η γυναίκα είναι μια άριστη ευκαιρία για εξάσκηση, γιατί δεν κρέμονται πολλά από την απόφαση που έχει πάρει για το ποια είσαι.
Και ένα ακόμα σχόλιο: όταν σε αντιπαθούν άνθρωποι ενστικτωδώς, χωρίς να σε ξέρουν, συμβαίνει επειδή συμβολίζεις κάτι, επειδή τους θυμίζεις κάτι, και συνήθως ούτε αυτοί ξέρουν τι είναι αυτό το κάτι, αλλά το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για κάτι δικό τους, και όχι τόσο για κάτι που έχεις κάνει ή έχεις πει ή για κάτι που είσαι. Αυτό βέβαια αν είσαι σίγουρη ότι δεν είπες ή δεν έκανες κάτι που δικαιολογεί την εχθρική τους διάθεση.
__________________
2.
Αγαπητή Α μπα. Τον τελευταίο καιρό με απασχολεί πολύ το θέμα της δουλειάς, την οποία βλέπω ως επί χρήμασι υποδούλωση. Σπαταλάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας σε κλουβιά, μπροστά από οθόνες, δουλεύοντας μέχρι να μη μας μείνει ενέργεια για οτιδήποτε άλλο. Δυστυχώς δεν ανήκω στη μερίδα των ανθρώπων που ήξεραν από πάντα τι θέλουν να κάνουν ή που η δουλειά είναι για αυτούς το πιο δημιουργικό και ενδιαφέρον κομμάτι της ζωής τους. Δεν μπορώ καν να τους καταλάβω. Όλα αυτά τα χρόνια όσο κι αν έψαξα δε βρήκα κάτι να με ενθουσιάζει σε αυτό το βαθμό. Σπούδασα μαθηματικά και οικονομικά γιατί πίστευα ότι μου αρέσει ή ήλπιζα ότι έτσι θα έβρισκα πιο εύκολα δουλειά. Το δεύτερο έγινε τελικά. Δουλεύω εδώ και χρόνια σε πολυεθνική, βγάζω πολύ καλά λεφτά, αλλά νιώθω ένα κενό γιατί αυτό που κάνω το βρίσκω βαρετό και κόντρα στο χαρακτήρα μου. Νιώθω επίσης παγιδευμένη, ότι δεν έχω επιλογή, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μου αρέσει ε και επειδή κάπως πρέπει να βγάζω τα προς το ζειν. Αυτά.
- Μαρίνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σε ένα γκάλοπ του 2014 βρέθηκε ότι μόλις το 30% των εργαζομένων δήλωσαν ότι νιώθουν ολοκληρωμένοι με τη δουλειά που κάνει. Αυτό που νιώθεις είναι πολύ συνηθισμένο και κοινό, οπότε πρέπει να βρεις πώς θα μπεις σε αυτό το 30%. Σίγουρα δεν θα γίνει χωρίς δουλειά. Το να βρεις την δουλειά που σου ταιριάζει είναι κανονική δουλειά, με ωράριο, απαιτητική και δύσκολη. Δεν λες πώς έψαξες και τι ανακάλυψες με αυτά που έψαξες. Το «έψαξα» δεν τελειώνει στο «δεν βρήκα». Το «έψαξα» έχει νόημα αν από το ψάξιμο έμαθες κάτι ακόμα για τη δουλειά και κάτι ακόμα για σένα. Το να πεις τι δεν σου αρέσει είναι εύκολο. Το θέμα είναι να καταλάβεις τι από όλα όσα κάνεις σου αρέσει περισσότερο, σου ταιριάζει περισσότερο, κάνεις καλύτερα από τους άλλους με λιγότερη προσπάθεια. Η δουλειά που κάνεις τώρα είναι κόντρα στον χαρακτήρα σου, λες. Αυτό θα έπρεπε να σημαίνει ότι ξέρεις ποιος είναι ο χαρακτήρας σου, και τι του ταιριάζει. Αν είναι έτσι, γιατί δεν ξέρεις ποια είναι η δουλειά που θα σου ταίριαζε;
Μια απάντηση είναι η εξής: επειδή δεν ξέρεις τι δουλειές υπάρχουν, επειδή δεν έχεις ψάξει πολύ, εντατικά, σε βάθος. Οι περισσότερες καλές δουλειές - που δεν ξέρουμε ότι υπάρχουν – μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, από στόμα σε στόμα. Για να μάθεις για αυτές πρέπει να είσαι από μόνη σου μια εταιρεία με συγκεκριμένη παρουσία προσόντα, με επαφές, με ικανότητες προώθησης του εαυτού σου, με μέντορες, και πολλές γνωριμίες με ανθρώπους που ξέρουν αυτούς που ξέρουν.
Τι από όλα αυτά έχεις κατακτήσει ως τώρα;
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα,
Αν μια λέξη με περιγράφει αυτη είναι: ΕΝΟΧΕΣ!!!Σχεδόν για τα πάντα, ακόμη και για τα πιο ασήμαντα πράγματα, όπως π.Χ. αν μια μέρα ξεφύγω και φάω λίγο παραπάνω απ το κανονικό θα το σκέφτομαι συνέχεια!!Για οποιαδήποτε θέμα κι αν μιλάω σε κάποιον το ύφος μου θα Ναι σχεδόν πάντα απολογητικό. Ακόμη και στο θέμα με τα αγόρια όταν με φλερτάρει κάποιος ή τον γνωρίζω πρώτη φορά σκέφτομαι πολύ την απάντηση μου και μετά αναρωτιέμαι αν ήταν σωστό αυτό που είπα.
Γενικά τα σκέφτομαι όλα πολύ, ως κι ακόμη κι όταν άλλαξα παρέες ή όταν χώρισα συνέχιζα για πολύ καιρό να θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για όλα και να τα αναλύω μέσα μου ...Νιώθω ότι έχω μπει σε ένα φαύλο κύκλο:υπέρ-ανάλυση, ένοχες σε σημείο που να νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο!!!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν έχουμε μια συμπεριφορά που μας δημιουργεί προβλήματα με τους άλλους ή/και στην καθημερινότητα μας και δεν ξέρουμε γιατί την έχουμε και από πού έχει προκύψει, άρα δεν μπορούμε να την βελτιώσουμε μόνοι μας, η μόνη λύση που έχουμε είναι να πάμε σε ψυχολόγο.
__________________
4.
Ρε αμπα μου,
Πως λες σε καλη φιλη,που ομως δεν εχει συναντηθει ποτε με το γουστο,αλλα προσφατα ανακαλυψε το "στυλ" μεσα απο τα ματια πωλητριων σε φτηνιαρικα μαγαζια,οτι δεν επιθυμεις τις στυλιστικες της συμβουλες που επιμενει να σου δινει παροτι της εξηγεις οτι εχετε διαφορετικο στυλ;Κομπαζει συνεχως για το καινουριο της look,το οποιο εμενα δεν μου αρεσει καθολου,το βρισκω πολυ δευτερο,αλλα αφου αρεσει σ εκεινη εμενα μου περισσευει..μαζι της!Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι πρεπει να κριτικαρει το δικο μου κ να προσπαθει να με μυησει στον κοσμο του (δικου της) στυλ.Πως λες not interested οταν σου λεει οτι πρεπει να παρεις σκισμενο τζην κ τρεντυ αρβυλακια τη στιγμη που το δικο μου στυλ πχ ειναι πουκαμισο με υφασματινο παντελονι,χωρις να την προσβαλεις;Εγω δεν την εχω προσβαλει ποτε,ουτε εχω αφησει να εννοηθει οτι δεν μου αρεσει το ντυσιμο της,εκεινη γιατι το κανει;Θελω να της βαλω ορια,αλλα δεν ξερω πως να το κανω χωρις να παρεξηγηθουμε.
- Η μαχη του στυλ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γιατί τόση αγωνία να μην προσβληθεί η μια και η άλλη; Δεν αρκεί να της πεις «έχω άλλο στυλ, δεν ενδιαφέρομαι»; Αν αυτό οδηγήσει σε παρεξήγηση, τότε το θέμα σας δεν είναι το στυλ αλλά η επιβολή. Αν τίθεται θέμα επιβολής υπάρχει θέμα ανταγωνισμού που μεταμφιέστηκε σε σκισμένα τζην και αρβυλάκια αλλά έχει ρίζες στο κοινό σας παρελθόν.
__________________
5.
Διαβασα καπου πως "το δυσκολοτερο πραγμα στη ζωη ειναι να ξερεις ποιες γεφυρες θα διαβεις και ποιες θα καψεις".
Πώς ξερεις, λοιπον, ποιες ειναι οι γεφυρες που πρεπει να διαβεις και ποιες ειναι αυτες που πρεπει να καψεις;
ΥΓ. Σε ευχαριστω απο καρδιας για τη στηλη σου, με εχει αλλαξει προς το καλυτερο. Σε φιλω!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δε νομίζω ότι αυτό είναι το δυσκολότερο στη ζωή, ούτε πιστεύω ότι υπάρχει ένα και απόλυτο που είναι το δυσκολότερο πράγμα στη ζωή. Οι αφορισμοί στην καλύτερη περίπτωση είναι ποίηση, στην χειρότερη είναι σκέτες αρλούμπες, όπως και αυτός που μόλις έγραψα.
Ο συγκεκριμένος αφορισμός ανήκει στην κατηγορία της σκέτης αρλούμπας. Λέει ότι το δυσκολότερο πράγμα στη ζωή είναι ότι όταν έχεις διλήμματα δεν ξέρεις ποια είναι η σωστή απόφαση, κι αυτό μόνο αν το διαβάσεις με μεγάλη επιείκεια. Χωρίς επιείκεια λέει ότι το δυσκολότερο στη ζωή είναι ότι δεν ξέρουμε τι μας συμφέρει.
Θα προσπαθήσω να το δω με επιείκεια και θα σου προτείνω να κάνεις το εξής: όταν βλέπεις «το δυσκολότερο/ευκολότερο/καλύτερο/χειρότερο πράγμα στη ζωή είναι....» καλύτερα να σταματάς να διαβάζεις παρακάτω.
Για να μην αφήσουμε στη μέση το μάθημα αυτοβοήθειας όμως: ξέρεις τι σε συμφέρει να κάνεις όταν έχεις αποκτήσει γνώσεις πρακτικές και ακαδημαϊκές, όταν έχεις γνωρίσει τον εαυτό σου σε βάθος, και όταν έχεις αρκετή εμπειρία, αλλά ακόμα και τότε είναι πολύ πιθανό να κάνεις λάθος.
__________________
6.
Ειμαι 41 χρονων,παντρεμενη με 2 μικρα παιδια,τα οποια απεκτησα μετα απο αρκετες προσπαθειες.Ολα θα επρεπε να ειναι μια χαρα αλλα δεν ειναι.Εχω μια αρκετα καλη δουλεια που απολαμβανω,δυο υγιη παιδια,τους γονεις μου που με βοηθανε κ εναν αντρα με τον οποιο ειμαι ερωτευμενη.Μου φτανουν κ μου περισσευουν.Του αντρα μου ομως οχι.Ειναι 5 χρονια πιο μικρος,μεταναστης στην Ελλαδα κ με μια δουλεια καλη για τα δεδομενα του αλλα καθολου οπως την ειχε ονειρευτει οταν εφυγε απο τη χωρα του.Για να ειμαι ακριβης,η ζωη του δεν ειναι καθολου οπως την ειχε ονειρευτει.Δεν ηθελε ποτε την δεσμευση της οικογενειας κ των παιδιων.Εγω τα ηθελα κι αυτος με ακολουθησε για να μην με χασει.Αγαπαει τα παιδια κ ειναι καλος πατερας αλλα η δεσμευση των παιδιων ξερω καλα οτι τον ζοριζει. Τωρα θελει να παραιτηθει απο τη δουλεια,να φυγει απο την Αθηνα κ να εγκατασταθει σε μακρινη επαρχιακη πολη για να φοιτησει στο πανεπιστημιο κ να σπουδασει οπως ονειρευοταν κ δεν ειχε καταφερει μεχρι στιγμης.Ξερω οτι ειναι σημαντικο για εκεινον να σπουδασει για να αισθανθει ισοτιμος με μενα κ τους φιλους μας.Εγω βεβαια δεν το βλεπω ετσι αλλα δεν μπορω να τον πεισω.Το πτυχιο θα ειναι μια αποδειξη οτι κατι καταφερε στη ζωη του(κι εδω επισης διαφωνουμε).Το προβλημα ειναι οτι αν φυγει εγω θα επωμιστω τα παντα, και πρακτικα κ οικονομικα, κ νομιζω οτι δεν μπορω να το αντεξω αυτο για 4 χρονια.Τα τελευταια 5 χρονια ειχα 5 εγκυμοσυνες,3 αποβολες,2 γεννες,πολυ ξενυχτι κ κουραση κ δεν εχω σταματησει σχεδον καθολου να δουλευω.Για χρονια δεν μπορουσαμε να ταξιδεψουμε γιατι δεν ειχε αδεια παραμονης, μετα λογω της δουλειας του κ μετα λογω των παιδιων.Για να ειμαι ακριβης εγω δεν μπορουσα να ταξιδεψω.Δεν το εκανα οσο δεν μπορουσα να το κανω μαζι του, αλλα αυτος αντιθετα δεν με περιμενε.Εκανε ταξιδια μολις πηρε χαρτια και οταν ημουν εγκυος κ μολις ειχα γεννησει κι εγω θυμωνα μαζι του.Θυμωνα κ πικραινομουν που με αφηνε να τα βγαλω περα μονη μου κ περνουσε μια χαρα και χωρις εμενα,κατι που φυσικα προκαλουσε κ προκαλει συγκρουσεις.Το θεμα ειναι λοιπον οτι τωρα εγω ονειρευομαι επιτελους να παρω μια ανασα.Να ταξιδεψω,να βγω,να ξαναρχισω να κανω κατι για μενα.Θα ηθελα να τα κανουμε αυτα μαζι αλλα αν φυγει,δεν θα ειναι δυνατον.Τα οικονομικα θα θα ειναι πιο δυσκολα κ ο χρονος ανυπαρκτος αφου θα πρεπει να αναπληρωνω τη δικη του ελλειψη.Επισης φοβαμαι οτι δεν θα αντεξει η σχεση μας.Αν τα πω ολα αυτα,δεν θα παει αλλα θα ειναι θυμωμενος μαζι μου για το υπολοιπο της κοινης μας ζωης.Αν δεν πω τιποτα,θα ειμαι εγω θυμωμενη κ θα αισθανομαι πολυ αδικημενη.
- δημ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γράφεις πολλά αλλά μια είναι η πρόταση που έχει σημασία και θέλει ανάλυση. «Εγώ ήθελα δέσμευση οικογένειας και αυτός με ακολούθησε για να μη με χάσει».
Δυστυχώς, κάνατε και οι δύο μια παραδοχή που πληρώνετε. Εσύ ήθελες δέσμευση αλλά δεν την ήθελες απόλυτα και συγκεκριμένα με αυτόν, γιατί αν ήθελες συγκεκριμένα αυτόν, θα λάμβανες πολύ σοβαρά υπόψη σου την απροθυμία του. Αυτός δεν ήθελε την δέσμευση αλλά ήθελε συγκεκριμένα εσένα, και δεν έλαβε υπόψη του τις συνέπειες των δικών σου επιθυμιών. Γι' αυτό φίλες και φίλοι, είναι πάρα πολύ σημαντικό να διαλέξουμε τον σωστό σύντροφο για να κάνουμε παιδιά. Χρειάζεται να θέλει ο καθένας ανεξάρτητα την δέσμευση της οικογένειας, και μετά ο ένας τον άλλον για αυτή την δουλειά.
Δεν έχεις δικαίωμα να νιώθεις αδικημένη. Έκανες μια επιλογή με ένα πολύ εμφανές ρίσκο. Ποια είναι η αντικειμενική δικαιοσύνη που πιστεύεις ότι αξίζεις; Και οι δύο κάνατε κάτι που είχε εγγενή προβλήματα, αλλά τα αφήσατε για μετά· λοιπόν, το μετά ήρθε, και είναι τώρα.
Και τώρα; Τώρα, δεν ξέρω. Τώρα ίσως πρέπει να κάνετε αυτό που έχετε αποφύγει ως τώρα: να παραδεχτείτε και οι δύο ότι κάνατε αυτό που θέλατε εις βάρος του άλλου. Φταίει. Αλλά δεν βλέπεις πουθενά σε τι έκανες εσύ λάθος. Η ανοιχτή και η ειλικρινής επικοινωνία είναι πάντα ο μόνος τρόπος. Μοιάζει σα να σε εκδικείται. Για ποιο πράγμα; Μπορεί να το παραδεχτεί; Εσύ μπορείς να παραδεχτείς ότι έκανες παιδιά και οικογένεια με κάποιον που ήξερες ότι δεν ήθελε; Καταλαβαίνεις ότι δεν μπορούσες να αποφύγεις τις συνέπειες αυτής της απόφασης σου;
Δηλώνεις ερωτευμένη – δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη για σένα. Θα καταλάβαινα περισσότερα αν έλεγες ότι τον αγαπάς, αλλά ίσως εσύ εννοείς το ίδιο με αυτή τη λέξη. Τέλος πάντων αυτό σημαίνει ότι νιώθεις πράγματα για αυτόν τον άνθρωπο. Αυτά τα συναισθήματα πρέπει να βρεις και να χρησιμοποιήσεις ως εργαλεία για να καταφέρετε να μιλήσετε μέσα από την καρδιά σας, με ειλικρίνεια και ανάληψη ευθύνης.
_________________
7.
Ειμαι κομπλεξικια. Στανταρ. Διαβασα βιβλια, μου το ειπαν "ανθρωποι μου" πανω στα νευρα τους. Το ξερω, το νιωθω το βλεπω.. Κλπ. Αυτο το καιρο ειμαι σε πολυ ασχημη οικονομικη κατασταση. Ειμαι 29 αλλα δουλευω απο τα 17. Οπαδος της γνωσης και τρελη σπουδολαγνος, εφαγα 12 χιλιαρικα σε σχολη, αλλα τοσα σε εξοπλισμο για χομπυ. Ειχα και 2 σχεσεις, στις οποιος χαλασουσα αρκετα για να βγαινω εξω να ντυνομαι να κανω να ρανω.. Ψεμματα. Δεν ντυθηκα ποτε ωραια. Τσιπικα ρουχα, φτηνα, της λαικης και του zara. Αλλα καθαρη. Να πληρωνω βενζινες για να βγαινουμε.. Πανε τα λεφτα.
Ε.. Ανεργη 5 μηνες δεν εχω να φαω. Εχω κανει δουλειες ασχετες ενω εχω ταλεντο σε μια τεχνη που αυτη τη στιγμη πληρωνεται 5.000 τα 3'. Μου το λένε όλοι, δεν δουλεύω πανω σε αυτό, περυσι μοιραζα φυλλαδια για 3 ευρω ας πουμε. Τωρα με ζουν οι γονεις. Αλλα το κομπλεξ δεν πηγαζει εκει. Ζηλευω παθολογικα, δε σταματαω να σπουδαζω (εχω βγαλει 3 δημοσιες σχολες, παω για διδακτορικο), πιανω τη μια καριερα και εκει που κατι παει να γινει (π.χ. γραφω βιβλιο ως φιλολογος, παει ψιλοκαλα.. αντι να βγαλω δευτερο, ξεκιναω μαθηματα ραπτικης για να φτιαχνω τουαλετες. Πχ. ξαναλεω.), αρχιζω μια δευτερη. Ξερω πανω απο 900 ατομα ΚΑΛΑ ομως, τους ξερω τυπου, μπορω να ζητησω χαρη, εχω κυκλο αλλα μαλλον δε με σεβεται γιατι ολο χαρες ζητανε και οταν ζηταω κατι πουλελε. Νιωθω κουραση να ξαναρχισω απο την αρχη κατι που χτιζω 7 χρονια.
Εχω κανει χαρες σε απειρους. Εχω φαει απειρο χρονο σε εξυπηρετησεις με αμαξι, να ειμαι το ταξι φιλων για χρονια και ενω μενω πολυ μακρια (σχεδον εξω απο την αθηνα, οχι πλουσια περιοχη, κακοφημο προαστιο εγκληματικο), αντι να πηγαινω να ξεκουραζομαι, καθομαι και εξυπηρετω παιδακια που μενουν 3 χλμ.απο εκει που βγαινουμε και εχουν γονεις γιατρους και 2-3 σπιτια κληρονομια (εμεις μενουμε ενοικιο οικογενειακως).
Κουραση κουραση κουραση εδω και 10 χρονια νιωθω μεχρι που επαθα προβλημα υγειας... κ το κομπλεξ εκει. Νιωθω λιγη, κατωτερη, δεν μπορω να πω οχι, με εκμεταλευονται, νιωθω ασχημη οταν κανω σεξ με τη σχεση μου, νιωθω κοντη χοντρη και ασχημη, αλλαξα μεχρι σεκουαλικο προσανατολισμο κατι που με εκφραζει, αλλα ακομη δεν ξερω αν εγινε απο κομπλεξ η αν το ειχα μεσα μου. (μαλλον το 2ο αλλα εχει και πολυ 1ο που το κρυβα).
Ειμαι κοντη και παχουλη (τοπικο παχος μεγαλο βασικα) αλλα γιατι τα φτιαχνουν μαζι μου; Δυο σχεσεις ειχα και οι 2 κουκλια απο τα σπανια. Αντικειμενικα.. Ο ενας ειδικα ΤΩΡΑ δουλευει και ως μοντελο (μετα απο παροτρυνση δικια μου), η 2η κοριτσαρος. ο 1ος με χωρισε βεβαια με ξεσκισε με ασχημο τροπο, με κερατωσε, η νεα μου σχεση μου μιλαει ασχημα ενιοτε σε δημοσιο χωρο. Τωρα που με εμαθε οτι ειμαι καος ανθρωπος σταματησε, αλλα με πολυ δουλεια απο εμενα, ψυχολογικη, να τη ψυχαναλυω, να συζηταω, να υποχωρω, να κλαιω.. Ε τωρα καπως και με καποια ορια απο εμενα εστρωσε η φαση. Για να γινονται αυτα όμως, μαλλον βλεπουν στο προσωπο μου κατι κατωτερο, ελεεινο, και ασχημο. Ψυχικα έστω;. Με λιγα λογια, εγω το επιτρεπω. Ναι. Αλλα εκτος του οτι ποναει, παι τωρα αυτο.. Το ξεπερασα. ΕΙναι οτι εσβησα. Δεν μπορω να προσφερω πια. Δεν μπορω να κυνηγησω δουλεια, δεν μπορω να πω αστεια στη παρεα, δεν μπορω να φροντισω την εμφανιση μου γι ατη σχεση μου. Αλλα το κομπλεξ, και τα μουτρα οταν δεν παιρνω αυτο που θελω, εκει.. Το κομπλεξ και η κακια για αλλου που πετυχαινουν εκει. Το κομπλεξ για τους πλουσιους φιλους μας με τη σχεησ μου ΕΚΕΙ. Δεν ειμαι αξιοπρεπης γυναικα, δνε ειμαι γυναικα, ειμαι κοριτσακι ανωριμο παρολο που επρεπε να εχω ψηθει σα λακερδα τοσα χρονια. Ψηθηκα κουραστηκα ψυχικα και σωματικα, εχω παθει 3 καταθλιψεις, αλλα το κομπλεξ εκει. Απαιτω!!! Ακους εκει..
Θα ηθελα μια συμβουλη πως να βαζω ορια. Αυτο. Πως να προσγειωθω και να μη το παιζω γκρινιαρα συνεχεια.. Πως να βρω τα κοτσια να μιλαω σταραρα ("θελω να μεινω μονη μου. Δεν θελω να ερθω."), και να μην αλλαζω γνωμες σαν 5χρονο για να ικανποιω το συμπαν.
Θα ηθελα βοηθεια. Μεχρι να μαζεψω το μυαλο μου γιατι ειμαι χαοτικη αφηρημενη κλπ.να βρω μια δουλεια, να εχω 50 ευρω στην ακρη να παω σε εναν μαλακα ψυχολογο και να παρω 2 χαπακια για να μαζευτει το μυαλο μου.. Θα ηθελα βοηθεια απο εδω, καποιο αρθρο, καποια συμβουλη να βγω απο το σκοταδι. Εχω διαβασει καθε λεξη σου Α-Μπα ξερω πως και ενα "και" σου θα με βοοηθησει γιατι θα εχει λογο υπαρξης.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
- η συνδρομο_ελλειματικής_προσοχής_στα_29
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πρέπει να πας σε ψυχίατρο. Λέω ψυχίατρο γιατί ενώ δεν υπάρχει χαπάκι που θα σου μαζέψει το μυαλό με την έννοια που θα ήθελες (μακάρι να υπήρχε τέτοιο χαπάκι), υπάρχει χαπάκι που θα σε βοηθήσει ώστε να είσαι σε θέση να παρατηρήσεις τον εαυτό σου με περισσότερη ηρεμία, και μόνο ένας ψυχίατρος ξέρει ποιο είναι αυτό. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω ούτε εγώ, ούτε κάποιο άρθρο. Χρειάζεσαι θεραπεία με εκπαιδευμένο άνθρωπο που κάνει αυτή τη δουλειά. Δεν είσαι στατιστική, είσαι ένας άνθρωπος, και οι απαντήσεις δεν είναι λίστα ή κατάλογος.
Η στάση «μαλάκας ψυχολόγος» δεν θα σε βοηθήσει. Θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου; Πρέπει να παραδεχτείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους σε αυτό το επίπεδο. Η δουλειά που θα πρέπει να γίνει είναι αποκλειστικά δική σου, και εκατό τοις εκατό δική σου ευθύνη. Η επιτυχία (και η αποτυχία), αν βρεις έναν καλό επαγγελματία, εξαρτάται κυρίως από την θέληση σου να κρίνεις τον εαυτό σου χωρίς να τον αποθεώνεις και χωρίς να τον εκμηδενίζεις. Τώρα κυμαίνεσαι αποκλειστικά μεταξύ αυτών των δύο, οπότε είναι σίγουρο ότι κάπου κάνεις λάθος.
σχόλια