Σπυρίδωνος Περεσιάδη, Γκόλφω

Στο ορεινό χωριό που κυλούν τα νερά της Στύγας, εκεί όπου σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους ήταν η πύλη για τον Κάτω Κόσμο και όπου θνητοί και αθάνατοι έπαιρναν τον ιερότερο όρκο, η Γκόλφω και ο Τάσος, δύο νεαρά παιδιά, ορκίζονται αιώνια αγάπη. Η Γκόλφω, πιστή στον όρκο της, αρνείται τον άρχοντα που θέλει να την παντρευτεί, αλλά ο Τάσος, αψηφώντας τον δικό του, δέχεται να πάρει γυναίκα του την πλούσια νέα που του προξενεύουν. Όταν αλλάξει γνώμη, θα είναι πολύ αργά. Η παραβίαση του όρκου, ισοδυναμεί με θάνατο και κινεί τις δυνάμεις του πεπρωμένου με αδυσώπητο τρόπο...

Συνδεδεμένη με την ιστορική παράδοση των μπουλουκιών, η Γκόλφω είναι σχεδόν ταυτισμένη με αυτό το κομμάτι της ελληνικής θεατρικής ζωής. Ωστόσο, το κείμενο του Περεσιάδη, παρά την ιδιότυπη γλώσσα του και τον τοπογραφικό του χαρακτήρα, σφύζει από συναίσθημα και δεν υπολείπεται στην τεχνική σε σύγκριση με πολλά ρομαντικά δράματα μεγάλης πνοής. Ερωτικές συγκρούσεις, ηθικά διλήμματα, επιλογές ζωής αποτελούν το θεματικό υλικό αυτής της αδιαμφισβήτητα σημαντικής πολιτιστικής παρακαταθήκης της ελληνικής δραματουργίας. Ο Νίκος Καραθάνος και οι συνεργάτες του πλησιάζουν την Γκόλφω με την απαραίτητη καλλιτεχνική ευαισθησία και καλούνται να αποδείξουν ότι το έργο κρύβει έναν αυθεντικό θεατρικό θησαυρό.