__________________
1.
Μένω στην Αγγλία εδώ και 8 μήνες και δουλεύω στη επιχείρηση του θείου μου. Πρόσφατα ήρθε και η κοπέλα μου και έτσι μετακόμισε σε διαμέρισμα του θείου μου αλλά δεν είμαστε μόνοι μας μένει μαζί μας ακόμα ένα παιδί 18 χρονών με προβληματικό χαρακτήρα και παρελθόν. Εγώ είμαι πολύ εργατικός σε αντίθεση με αυτόν και ο θείος μου έχει πολλά παράπονα από αυτόν και λέει συνέχεια ότι θα τον διώξει αλλά δεν το κάνει. Πρόσφατα η κοπέλα μου μου παραπονέθηκε 2 φορές ότι έλειπαν λεφτά από τη τσάντα της και είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι είναι αυτός γιατί λίγες μέρες πριν εξαφανιστούν τα λεφτά της κοπέλας μου μου ζήτησε δανεικά και μου έλεγε δεν τα βγάζω πέρα με τα λεφτά που μου δίνει ο θείος σου και τέτοια. Εγώ το είπα στους συγγενείς μου αλλά χωρίς αποδείξεις δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Και εδώ που έρχονται όλα αυτά που σου γράφω μετά έρχεται η θεία μου και μου λέει ότι ίσως η κοπέλα μου να λέει ψέματα ότι χάθηκαν τα λεφτά της απλά για να ξεφορτωθεί τον άλλον. Εγώ πληγώθηκα που σκέφτονται έτσι γιατί η κοπέλα μου δεν είναι τέτοια. Είναι σαν να μην πιστεύουν ούτε εμένα. Εμείς είμαστε σίγουροι αλλά χωρίς αποδείξεις ότι ο άλλος κλέβει. Τώρα εγώ δεν ξέρω τι να κάνω να μείνω η να φύγω γιατί και η κοπέλα μου στεναχωρεθηκε πολύ που σκέφτονται έτσι οι δικοί για εκείνη χωρίς να την ξέρουν καν καλά.- Αντρέας
Η ερώτηση σου μου έχει δημιουργήσει καμιά δεκαριά ερωτήσεις σχετικά με τη φύση της δουλειάς, με το καθεστώς και το μέγεθος του σπιτιού, το θέμα του ενοικίου, το παρελθόν του άλλου, της σχέσης του θείου με τον άγνωστο συγκάτοικο (αν είναι συγκάτοικος), αλλά θα το προσπαθήσω.
Οι θείοι δείχνουν ότι δεν σε πιστεύουν, χωρίς να ξέρουμε αν σε πιστεύουν στην πραγματικότητα ή όχι. Δεν ξέρω πώς εξηγείται αυτό, γιατί δεν μας εξηγείς τι ρόλο παίζει ο άγνωστος και τι σχέση έχει με το θείο σου, αλλά έτσι όπως τα λες, ούτε εσύ ξέρεις.
Άσε το συναισθηματικό, γιατί σε κλέβουν μέσα στο σπίτι σου. Κοίτα να λύσεις αυτό και θα ζητήσετε αργότερα τα ρέστα που πληγώθηκε η κοπέλα σου (πάντως, ακριβώς επειδή δεν την ξέρουν καλά έχουν το περιθώριο να την αμφισβητήσουν όπως τους καπνίσει). Αφού δεν έχεις αποδείξεις, προσπάθησε να βρεις. Και αν δεν μπορείς να βρεις, κλειδώστε το δωμάτιο σας (ελπίζω να έχετε δωμάτιο, και πόρτα, και κλειδί) και κοιτάξτε να δείτε αν μπορείτε να μετακομίσετε αλλού. Μην περιμένεις να σε σώσει ο θείος σου, με λίγα λόγια.
__________________
2.
Αγαπητή
Υπάρχει ένα πολύ σημαντικό θέμα που με απασχολεί και θα ήθελα την άποψή σου.
Καθώς έχω βρεθεί πολλές φορές κοντά και με προβλημάτιζε πάντα ο τρόπος που θα έπρεπε να φερθώ σε μια τέτοια κατάσταση, ώστε να έχουμε τις πιο ήπιες απώλειες, πως πιστεύεις θα έπρεπε να αντιδράσει κάποιος σε περίπτωση που μάθαινε για την απιστία του συντρόφου κάποιου κοντινού του ανθρώπου?
Μέχρι στιγμής όσες φορές έφτασε το θέμα να αναφερθεί ήμουν πάντα ειλικρινής και ευθύς.
Με τον καιρό ωστόσο, αρχίζω να βλέπω ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ανθεκτικοί αρκετά για να μάθουν την αλήθεια και ακόμα χειρότερα, κάποιοι δεν έχουν καν την θέληση να γνωρίζουν.
Επίσης, για να προλάβω μερικές παραμέτρους, θεωρώ πολλή σημαντικότερη την ηθική του καθενός από τη γνώμη των άλλων τον ίδιο. Ωστόσο, είναι ηθικό το ερώτημα μου. Πιστεύεις λοιπόν είναι σωστό να βγάλουμε κάποιον από την άγνοια του χωρίς να μας το ζητήσει?
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
«θεωρώ πολλή σημαντικότερη την ηθική του καθενός από τη γνώμη των άλλων τον ίδιο». Δεν είναι η πιο ξεκάθαρη πρόταση που θα μπορούσες να έχεις γράψει.
Ας πούμε ότι εννοείς «Για μένα η ηθική του καθένα είναι πιο σημαντική από την γνώμη των άλλων για τον καθένα». Με αυτή τη σκέψη κάνεις μια απίθανη λούπα: αυτό που περιγράφεις ως «ηθική του καθένα» είναι η γνώμη σου για την ηθική του καθένα. Πολύ δύσκολα συμφωνούμε όλοι στο τι είναι ανήθικο. Μόνο στις ελάχιστες περιπτώσεις που έχουμε συμφωνήσει όλοι, ως ανθρωπότητα, έχουμε ορίσει κάποια θέματα ως παράνομα. Για τα υπόλοιπα κυρίως διαφωνούμε, όπως θα διαφωνήσουμε και σ' αυτό που ρωτάς τώρα.
Η στάση μου είναι πάγια, θα έλεγα: στα πολύπλοκα ερωτήματα η απάντηση δεν μπορεί να είναι «ναι» ή «όχι», γιατί και για τις δύο θα υπάρχουν πολύ καλές αντιρρήσεις. Δεν απαντιέται με τον ίδιο τρόπο κάθε ανθρώπινη ιστορία. Εξαρτάται τι σχέση έχεις με τον απατημένο, με τον θύτη, τι σχέση έχουν μεταξύ τους, ή μάλλον τι σχέση πιστεύεις εσύ ότι έχουν μεταξύ τους. Άλλοι θα ήθελαν να το ξέρουν αμέσως, άλλοι πιθανόν να νιώσουν ταπεινωμένοι και να στραφούν ενάντια στον αγγελιοφόρο. Δεν ξέρω. Όπως δεν ξέρω αν το ερώτημα έχει να κάνει τόσο πολύ με την ηθική. Για να πω την αλήθεια, δεν το πιστεύω.
__________________
3.
Γεια σου Α,μπα μου! Έπινα που λες ένα βράδυ το κρασάκι μου με μια φίλη μου και έναν φίλο μου και τσουπ το αγόρι πάνω στην κουβέντα μου λέει ότι θεωρεί ότι πλέον σήμερα η γυναίκα είναι αυτή που είναι από πάνω και όχι ο άντρας. Και στη συνέχεια συμφώνησε και η κοπέλα. Δεν το πολυκατάλαβα, ότι δηλαδή έχουμε αποκτήσει περισσότερα δικαιώματα? Ότι κυριαρχούμε στην κοινωνία? Ότι τους κάνουμε ότι θέλουμε? Εσύ τι θα τους έλεγες?...felicity
Επειδή δεν το πολυκατάλαβες, να σου δώσω την δική μου ερμηνεία για αυτή τη δήλωση. Ο φίλος σου αρχίζει και βλέπει ότι η αυτονόητη κυριαρχία που του είχαν υποσχεθεί μεγαλώνοντας, αρχίζει να αμφισβητείται, και η διαφορά με αυτό που περίμενε να βρει σε σχέση με αυτό που βρήκε μπροστά του τον κάνει να θεωρεί ότι οι γυναίκες «έχουν νικήσει». Η φίλη σου έσπευσε να συμφωνήσει γιατί α) είναι το ίδιο οπισθοδρομική με αυτόν και πιστεύει ότι η πλάγια επίτευξη στόχων είναι «θηλυκό μυαλό», β) ήθελε να τον καλοπιάσει για δικούς της λόγους, γ) συμφωνεί γενικά εύκολα με τους πάντες γιατί δεν έχει δική της άποψη, δ) είπε μια κουβέντα για να περνάει η ώρα, ρε παιδί μου.
Τίποτα δεν θα έλεγα. Εδώ και χρόνια δεν προσπαθώ να αλλάξω τις γνώμες των άλλων ανθρώπων. Όταν ακούω τέτοια, κατατάσσω τον άλλον στο σχετικό φάκελο του μυαλού, και κρατάω τις νοητικές μου δυνατότητες επικοινωνίας για μια συνάντηση που θα με βοηθήσει να γίνω καλύτερη, αντί να μου ρουφήξει την ενέργεια για μια εβδομάδα.
__________________
4.
Την εποχή που πέθανε από καρκίνο ο Steve Jobs ήταν (ο ίδιος, όχι η Apple) δισεκατομμυριούχος ($10.2 δις σύμφωνα με το ίντερνετ). Θα έλεγε κανείς ότι με τόσα λεφτά που είχε, θα μπορούσε να αφήσει μερικά εκατομμύρια στην οικογένειά του και τα υπόλοιπα να τα δώσει στην έρευνα κατά του καρκίνου, που ακόμη να βρούν οι επιστήμονες τη λύση. Δεν ξέρω, εγώ θα τα έδινα αμέσως , μπας και σωθώ κι εγώ δηλ! Με 10 δις προσλαμβάνεις δικό σου εργαστήριο να βρουν ένα φάρμακο για σένα, ,κάτι, μια δοκιμαστική θεραπεία, κάτι, κι ας μην περάσει τους ελέγχους του κράτους! Γενικότερα, δεν έκανε φιλανθρωπίες (ούτε η Apple πολυκάνει). Μα, δεν είναι περίεργη συμπεριφορά αυτή; Τι σκόπευε νατα κάνει τόσα λεφτά; Ήθελε να είναι ο πιο πλούσιος στο νεκροταφείο;
Δεν ξέρω πώς λέγεται ο σχολιασμός της διαχείρισης της προσωπικής περιουσίας ενός νεκρού, αλλά δε νομίζω ότι θα είναι λέξη με θετική χροιά.
Θα σου πω τι πιστεύω γενικότερα για αυτό το θέμα: όταν δεν χαρίζουν τα λεφτά τους οι πλούσιοι, λέμε ότι τα σάβανα δεν έχουν τσέπες. Όταν τα χαρίζουν, λέμε ότι το κάνουν για τα μάτια του κόσμου, ή για φορολογικούς λόγους, ή βγαίνουμε εκτός εαυτού που δεν τα χαρίζουν εν λευκώ, χωρίς καμία προϋπόθεση. Αυτό που κάνουμε είναι ότι προβάλλουμε τους ηθικούς μας κώδικες στους ισχυρούς και πλούσιους, προσπαθώντας να δούμε αν ταυτιζόμαστε, παρά την απόσταση που έχουμε. Εμ, και βέβαια δεν ταυτιζόμαστε, και μετά χρησιμοποιούμε το βάλσαμο της προσωπικής μας ηθικής για να διαχειριστούμε το γεγονός ότι δεν θα ζήσουμε ποτέ τη ζωή που ζουν, ούτε στον ύπνο μας.
Δεν ξέρουμε τι έκανε ο Στηβ Τζομπς για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο. Ξέρουμε όμως ότι έκανε μια μεταμόσχευση σε άλλη πολιτεία από την Καλιφόρνια, επειδή στην Καλιφόρνια δεν υπήρχε συκώτι που του έκανε, και κάτι μου λέει ότι για να το καταφέρεις αυτό χρειάζεσαι και ισχύ, και λεφτά. Και κάτι άλλο: δεν είναι απλή υπόθεση να κάνεις φιλανθρωπίες όταν έχεις τέτοια ποσά. Η φιλανθρωπία αν είναι χανσαπλάστ δωρεάς, δεν είναι λύση, είναι χαμένα λεφτά. Ποιος θα παραχωρούσε την περιουσία του χωρίς να ξέρει, χωρίς να είναι βέβαιος, ότι τα χρήματα θα πάνε εκεί που πρέπει; Γι' αυτό οι περισσότεροι έχουν δικά τους ιδρύματα, και αυτά τα ιδρύματα έχουν δουλειά, κανονική, καθημερινή δουλειά.
Από την άλλη, δεν είναι εντυπωσιακό ότι η Apple είναι σφιχτή με τις φιλανθρωπίες και ο κόσμος την αντιμετωπίζει λες και ανακάλυψε το νερό; Αν μας δώσεις γυαλιστερά κινητά, όλα τα ξεχνάμε.
__________________
5.
Αγαπημένη μου Α μπα,
Είμαι σε μία σχέση λίγο καιρό, εδώ και 6 μήνες συγκεκριμένα. Γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο στη δουλειά που έκανα part time το καλοκαίρι (τηλεφωνικό κέντρο). Το θέμα μου είναι ότι πιστεύω πως λέει ψέματα για τη ζωή του. Δηλαδή, το πρώτο βράδυ που γνωριστήκαμε (είχαμε βγεί παρέα από τη δουλειά) και με ρώτησε με τι ασχολούμαι είπα πως θα κάνω μεταπτυχιακό στα χρηματοοικονομικά, ο φίλος του είπε πως είχε 4 πάνω σε αυτό τον τομέα και το τότε μελλοντικό μου αγόρι το επιβεβαίωσε. Ταυτόχρονα, ειπώθηκε πως έχει δουλέψει εύλογο χρονικό διάστημα και στην Αμερική. Δεν στο κρύβω εντυπωσιάστηκα όμως τότε μου μπήκαν και οι πρώτοι ψύλλοι στα αυτιά καθώς ήταν μόλις 27 χρονών. Λίγο καιρό μετά η σχέση ξεκίνησε. Θα μου πεις γιατί δεν τον πιστεύω. Γιατί επίσης λίγο καιρό μετά ξεκίνησε και το μεταπτυχιακό μου και άλλα άκουγα από τους καθηγητές μου άλλα μου έλεγε αυτός. Και είπα ιδέα μου θα είναι αυτός δουλεύει με πρακτικά μοντέλα και εμείς με θεωρητικά και ξαναρώτησα τους καθηγητές μου και με έβγαλαν λάθος. Τον ρώτησα λοιπόν ευθέως αν μου λέει ψέματα και μου απάντησε πως αν δεν τον εμπιστεύομαι τι σόι σχέση έχουμε. Και κάπως έτσι με έπεισε και το θέμα κόπασε για λίγο καιρό. Όμως σε παρόμοιο σκηνικό σήμερα το ξαναέφερα στο προσκήνιο και του ζήτησα να μου δείξει όλα αυτά που κοκορεύεται τόσο καιρό ή έστω ένα μέρος αυτών όπως το παράδειγμα που σου περιγράφω και αυτός μου είπε ένα σωρό δικαιολογίες που με έκαναν να αμφιβάλλω ακόμα χειρότερα και μετά έφυγε από το σπίτι. Τι να κάνω; Εγώ του εκμυστηρεύτηκα τα πάντα σχετικά με τις φοβίες μου, του μίλησα ανοιχτά και με αποδείξεις γιατί πιστεύω πως μου λέει ψέματα και αυτός απλά σηκώθηκε και έφυγε από το σπίτι;
Η ιστορία πήγαινε ευθεία και με λογική σειρά, μέχρι που με έβγαλες εκτός πορείας με την ερώτηση «Εγώ του εκμυστηρεύτηκα τα πάντα σχετικά με τις φοβίες μου, του μίλησα ανοιχτά και με αποδείξεις γιατί πιστεύω πως μου λέει ψέματα και αυτός απλά σηκώθηκε και έφυγε από το σπίτι;»
Τι θέλεις να πεις με αυτό; Ότι έπρεπε να σε αντιμετωπίσει με σοβαρότητα, ψυχραιμία και σεβασμό επειδή εσύ του εκμυστηρεύτηκες τα πάντα σχετικά με τις φοβίες σου; Αυτό που σε νοιάζει είναι ότι νιώθεις αδικημένη; Δεν είναι κάπως δευτερεύον αυτό, σε σχέση με το ότι μάλλον τα έφτιαξες με έναν παθολογικό ψεύτη;
Τώρα που σου μπήκαν οι ψύλλοι είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις αν λέει ψέματα. Και το ίντερνετ ακόμα αρκεί ως εργαλείο. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αποχωρήσεις μέχρι να έχεις αποδείξεις ότι όλα όσα λέει είναι αλήθεια, και τη βαρύτητα της απόδειξης την έχει αυτός.
__________________
6.
Γεια σου α μπα!διαβάζω συνέχεια της απαντησης σου,συνεχισε έτσι,μπραβο σου, το πρόβλημα δεν ειναι πολυ δικο μου αλλα της παιδικης μου φιλης που ειναι ενα πραγματικό προβλημα και δεν ξερω πως να την βοηθήσω και θα ηθελα πολυ να μου πεις μια γνωμη,ισως να ειμαι λιγο φλυαρεί αλλα ειναι τοσα πολλα που εχω δει και τοσα που εχω ακουσει που γίνεται ενα χαος στο κεφάλι μου.
Ειμαι 16γνωριστικα με την κολλητή μου στην πρωτη δημοτικου 10χρονια και κατι μηνες απο τοτε γιναμε αχωριστες,μεχρι που στην 3δημοτικου καταλαβα οτι ειχε προβλημα στο σπιτι της,οτι την χτυπουσαν πολυ βίαια,και οτι ηταν ακατάλληλη οικογένεια οι γονεις της απατουσαν ο ενας τον αλλον και τσακωνοντουσαν συχνα μπροστα τους χτυποντας μεταξυ τους καιβστο τελος και αυτην με τον αδερφό της,στην αρχη πιστευα οτι ηταν κατι απλο οπως ολες οι οικογενειες που εχουν διαφωνίες μερικες φορές..και απλα μια "χαλαρη" σφαλιαρα στο παιδι οταν δεν ακουγε η εκανε κατι που δν ηταν σωστο...μεχρι που το ειδα με τα ματια μου και το εχω σαν εικονα στο μυαλο μου,κατι που δν θα ξεχασω ποτε μου.ειμασταν 5δημοτικου ηταν τα γενέθλια της θα τα γιορταζε στο σπιτι της ειμασταν εκει προς το παρον μονο εγω και 1ακομα φιλη μας...μεχρι που μια στιγμη εκατσε στον καναπε και "χαλασε" την σειρα απο το μαξιλάρι,και αρχιζε και της φωναζε και την αρπαξε απο το μαλλι και την χτυπουσε τοσο βίαια μπροστα μου που μετα απο μιση ωρα ασταματητου ξυλοδαρμου εφυγε η μητερα της στην κουζινα και εβγαλε τα ρουχα της και μετρουσαμε της μελανιες ήταν 8τεραστιες μελανιες και 3καραμπουλα στο κεφάλι της. Ειχα παθει ενα σοκ,πρωτη φορα εβλεπα τέτοιο θεαμα και ειχα φοβηθη τοσο πολυ και δεν ηξερα και πως να αντιδρασω παρακολουθουσα αυτο το απάνθρωπο θεαμα και ειχα μπλοκαρει δεν ηξερα τι να κανω να προσπαθησω να την σταματήσω η οχι...την χτυπάνε όταν αργει να φτασει σπιτι απο το σχολειο,οταν τους ζηταει να βγει έξω( την αφηνουν να βγει εξω για εναν καφε 4 φορες τον χρόνο) και αν βγει και αργηση εστω 2λεπτα της σταει βαζα στο κεφαλη της....η πολλες φορες την αφηνη να βγει και οταν γυρναει σπιτι την λεει ποιος σου εδωσε την αδεια να βγεις*παλιο..μπιπ... Και γενικα αυτην η γυναικα καθεται ολη μερα στον καναπε καπνιζοντας και βριζοντας τα παιδια της και διαταζοντας τα... Αν δν κανουν κατι σωστα η λυση ειναι ο ξυλοδαρμος μεχρι να αφήσει σημάδια πανω τους...ειναθ εξωφρενικά πράγματα ειναι πολλα τα παραδείγματα,θελω να την βοηθήσω αλλα δν μπορω,απο την ημερα που γεννήθηκε το ξυλο εχει γινει η ρουτινα της...της εχω πει να απευθυνθεί στην αστυνομία η να το κανω εγω αλλα δεν θελει,το αποκλείει χωρις καν να ολοκληρώσω υην προτασει μου,της προτεινα να μιλήσει στην γιαγιά της που είναι ο μονος φυσιολογικος ανθρωπως σε αυτην την οικογένεια και μπορει να την καταλάβει,της μιλησε και της ειπε απλα να κανει υπομονη να μην μπλεξει με την αστυνομία,γιατι θα παρουν την κηδεμονία και απο τα μικρότερα αδερφια της...θελω τόσο πολυ να την βοηθήσω αλλα χωρις και να της δημιουργήσω και προβλημα ταυτόχρονα...ειναι δυσκολη η κατάσταση και στεναχωριεμαι τοσο πολυ καθε φορα που μου λεει ολα αυτα τα τραγικα συμβάντα..ακομα και η μικρη της αδερφή ειναι 4χρονων και βρίζει ακριβως οπως η μητερα της...και χτυπαει τα αλλα παιδακια στο νηπιαγωγείο...και φοβάται και η ιδια μην παρει προς μίμηση της συνήθειες της μητέρας της,χιλια συγνώμη για την φλυαρία και ισως να σου τα έγραψα λιγο μπερδεμένα αλλα δν ηξερα απο που να ξεκινήσω ελπιζω να μπορεσεις να μου απαντησης δινοντας μου μια γνωμη στο πως θα μπορουσα εστω λίγο να την βοηθήσω...
Μίλησε στη φίλη σου για το Χαμόγελο του Παιδιού. Δες κι εσύ εδώ. Αν δεν πείθεται η ίδια, πάρε εσύ τηλέφωνο και ζήτα βοήθεια, οδηγίες, από τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί. Δεν σου λέω τίποτα άλλο γιατί παραείναι σοβαρή υπόθεση για να φλυαρούμε.
__________________
7.
Καλησπερα,
Τα τελευταια 2 χρονια ο αντρας μου με κακοποιει συστηματικα και εχω ενα μικρο παιδι το οποιο μας ακουει οταν τσακωνομαστε. Δεν ξερω τι να κανω οι γονεις μου λενε οτι ειμαι υπερβολικη και οτι ολοι θυμωνουν και παρεκτρεπονται καμια φορα και να κατσω στ'αυγα μου.
Ο γιος μου ειναι απομακρος και δεν παιζει με τα υπολοιπα παιδια στο σχολειο το εχω μαθει απο αλλες μαναδες . Δεν εχω δουλεια και πρακτικα καμια βοηθεια απο πουθενα.
Νομιζω οτι εκεινος εχει και γκομενα γιατι λειπει περιεργες ωρες και μιλαει συνεχεια στο τηλεφωνο χωρις να μου λεει με ποιον.
Οποιαδηποτε συμβουλη θα ηταν χρησιμη.
Ευχαριστώ πολυ
Υπάρχουν πολλά κέντρα βοήθειας για κακοποιημένες μητέρες. Εδώ είναι ένας κατάλογος, κι εδώ η γραμμή εθνικής εμβέλειας. Εδώ είναι τα συμβουλευτικά κέντρα που μπορείς να απευθυνθείς πηγαίνοντας εκεί, αυτοπροσώπως.
σχόλια