__________________
1.
Αγαπητή α-μπα εδώ και 4 χρόνια είμαι χωρισμένη και μπορώ να πω πως επιτέλους η ζωή μου έχει μπει σε ισορροπία και αυτά που με βασανίζουν είναι σχεδόν μόνο τα καθημερινά που απασχολούν τους περισσότερους. Ο γάμος μου ήταν κακός, αγχώδης , πολυτάραχος κλπ και έτσι κάπως ή και χειρότερα και ο πρώην. Το πρόβλημα μου είναι το εξής: Τον επόμενο Σεπτέμβρη τελειώνει το νόμιμο περιθώριο που έχω να διεκδικήσω μέρος του σπιτιού που αγοράστηκε κατά τη διάρκεια του γάμου μας, στο όνομα του πρώην, αφού το δάνειο ήταν στο όνομα του. Εγώ δεν πλήρωνα τις δόσεις , πλήρωνα όμως το πολύ μεγαλύτερο μέρος από τα έξοδα του σπιτιού ώστε υποτίθεται εκείνος να πληρώνει τη δόση, αν και πιστεύω πως παράλληλα έκανε και αποταμίευση κρυφά, πράγμα που εγώ αδυνατούσα να κάνω λόγω όγκου εξόδων. Δεν ξέρω αν θέλω να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Μου πήρε καιρό να βρω την ηρεμία μου και ξέρω πως η έννομη διεκδίκηση θα ξεκινήσει έναν πόλεμο από την πλευρά του, καθώς είναι άνθρωπος που δεν έχει όρια. Οι δικοί μου άνθρωποι μου λένε πως είναι ανοησία να μην κάνω τίποτα και να του τα χαρίσω όλα, εγώ όμως πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν έχω άλλη περιουσία ούτε ανθηρά οικονομικά, τα καταφέρνω όμως. Είμαι στο δίλημμα περιουσία vs ψυχικής ηρεμίας, αν και κάποιες φορές νιώθω αδικημένη και η ψυχική μου ηρεμία κλονίζεται προσωρινά. Πλην όμως έχω αλλάξει τη ζωή μου , έχω μια όμορφη σχέση, τα παιδιά μου, κάνω πράγματα που αγαπώ, αρκετά καλή δουλειά. Φοβάμαι απλώς μήπως όταν πια είναι οριστική η απόφαση επικρατήσει το συναίσθημα της αδικίας και θα είναι πολύ αργά να κάνω κάτι.
-Μήπως το μετανιώσω?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να βρεις έναν άσσο δικηγόρο που θα σε κάνει να νιώσεις ασφάλεια. Ένας κατάλληλος βέβαια δεν εύκολο να βρεθεί, είναι λίγο σαν dating, αλλά σίγουρα υπάρχει κάποιος κατάλληλος για σένα. Νομίζω ότι παίζονται πάρα πολλά για να μην κάνεις τίποτα. Κάθε δικαστήριο θα σου αναγνώριζε δικαίωμα σε ένα μέρος του σπιτιού. Αν δεν ήσασταν παντρεμένοι και αν δεν συμμετείχες στα έξοδα του σπιτιού, αυτός δεν θα μπορούσε να πληρώνει το δάνειο. Το δυσάρεστο είναι ότι για όλα αυτά πρέπει να βρεις αποδείξεις, που μπορεί να σημαίνει και μάρτυρες, αλλά έχεις σίγουρα case, που λένε και στο Boston Legal. Τέλος, αυτό που πιστεύω είναι ότι αν αναρωτιέσαι αν θα το μετανιώσεις, είναι πάρα πολύ πιθανό να το μετανιώσεις. Μας διαβάζουν πολλοί δικηγόροι απ' όσο ξέρω, ίσως από τα σχόλια πάρεις κάποια πληροφορία παραπάνω.
__________________
2.
Γεια σου Α μπα
Κατ'αρχάς συγχαρητήρια για τη στήλη σου, θεωρώ ότι είσαι πανέξυπνος άνθρωπος και μακάρι να σε είχα φίλη μου. Έχω πολλές ερωτήσεις που θα ήθελα να σου κάνω, αλλά θα αρκεστώ με μια εύκολη - για αρχή. Που λες, έχω δυο φίλες, η μια εξ αυτών παντρεύτηκε πρόσφατα . Να σημειώσω ότι είμαστε φίλες από παλιά, τώρα στα τριάντα μας. Αυτή λοιπόν που παντρεύτηκε, στη δεξίωση μας έβαλε (την παρέα της) σε ενα χάλια τραπέζι (μακριά από την πίστα, κάτω από ηχείο), ενώ η παρέα του άντρα της ήταν πρώτο τραπέζι πίστα. Λιγο πριν τελειώσει η δεξίωση τη ρωτήσαμε αν θα συνεχίσει το γλέντι κάπου αλλού (ως είθισται και γιατί ψηνομασταν να συνεχίσουμε) και μας είπε όχι, γιατί ήταν πολύ κουρασμένη. Την επόμενη μέρα, όμως, είδαμε όλοι στο φεισμπουκ ανεβασμένα βιντεάκια με αυτήν και την παρέα του άντρα της να χορεύουν σε νυχτερινό κέντρο, χωρίς φυσικά να μας έχει πει τίποτα. Όπως καταλαβαίνεις, μας πείραξε όλους. Εγώ τις επόμενες μέρες της είπα (όχι εκνευρισμένα, δεν μαλώσαμε) ότι ενοχληθήκαμε γιατί τη ρωτήσαμε κιολας και μας είπε ότι κανονίστηκε τελευταία στιγμή. Η άλλη η φίλη της έχει βάλει από τότε χι, θεωρώντας ότι θα έπρεπε να μας πάρει έστω και τελευταία στιγμή τηλέφωνο να μας ενημερώσει να πάμε. Εγώ, ενώ με πείραξε, το έκανα γαργάρα. Σε ρωτώ, είναι όντως τόσο χοντρό αυτό που έκανε ; Για να είμαι ειλικρινής, εγω δεν θα το έκανα ποτέ αυτό, όπως και δεν το έκανα στον δικό μου γάμο. Είναι πολύ αυστηρή η φίλη μου με το χι η εγώ είμαι λίγο χαιβανακι και νομίζω ότι με τη φίλη-νύφη είμαστε ακόμα καλύτερες φίλες ;
-Κάποια Άλλη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ξέρω αν είναι για χι, (αν με χι εννοείς πλήρη απομάκρυνση) δεν μπορώ να σου το πω εγώ αυτό, είναι προσωπική απόφαση, αλλά δεν είναι για γαργάρα. Το «κανονίστηκε τελευταία στιγμή» μου φαίνεται πολύ ψόφια δικαιολογία όταν μιλάμε για γάμο, είναι πολύ εντυπωσιακό πώς καμία σας δεν το έμαθε ούτε κατά λάθος ενώ πληροφορήθηκαν όλοι οι φίλοι του άντρα της χωρίς εξαίρεση. Αν ξέρατε κάποιον από εκείνη την παρέα θα μπορούσατε να το επιβεβαιώσετε, αλλά αντί να κάνετε τις Nancy Drew ίσως είναι καλύτερα να εκφράσεις την δυσαρέσκεια σου, τουλάχιστον για να μη νομίζει ότι σας ξεγέλασε. Γιατί να μην σας θέλει εκεί; Γιατί να σας έβαλε σε άλλο τραπέζι από την άλλη παρέα; Είναι τα μοναδικά παράταιρα που έχει κάνει; Μου φαίνεται δύσκολο να προέκυψε κάτι τέτοιο στα καλά καθούμενα.
__________________
3.
Γλυκια μου α μπα,
Ειμαι 25, κοπελα. Ξερω και απο σενα ( το εχεις δηλωσει στο 'α μπα' καποιες φορες) αλλα και απο ψαξιμο ( πολυ επιφανειακο) οτι ειναι εξαιρετικα δυσκολο να μεταναστευσει κανεις για εργασια στις ΗΠΑ. Σε ερωτηση της 13/02 αφησες το παραθυρακι ' να εχει καποιος πολλα λεφτα'. Οταν λες πολλα λεφτα, εννοεις οτι με αυτα θα χρηματοδοτησει σπουδες? ή εννοεις την εξαγορα βιζας που νομιζω ειναι γυρω στα 8 χιλιαρικα ανεξαρτητα απο σπουδες? Ή γενικα καποιο άλλο ( νομιμο) παραθυρακι που να εξαγοράζεται με χρηματα και σε ανταλλαγμα αδεια καποιων χρονων? Υπηκοοτητα δεν εχω, σχεση μονιμη εχω και λατρευτη, γ αυτο δεν παιζει να γνωρισω καποιον/α εκει να με παντρευτει. Επισης για τη γνωστη λοταρια που δινει αδεια παραμονης γελαω και μονο που το ακουω. Πιο πιθανο ειναι να μου κατσει το λαχειο.Επισης ακουσα οτι ειναι αδυνατο να πας εκει, να μεινεις το κλασικο τριμηνο και σ αυτο το τριμηνο να βρεις δουλεια, καθως πρεπει παλι να ξαναγυρισεις στο Ελλαδισταν να εκδωσεις βιζα.
Δεν σκεφτομαι σοβαρα την Αμερικη γιατι ξερω οτι ειναι απιστευτα δυσκολο να μπορεσεις να μεινεις και να εργαστεις αλλα σκεφτομαι πόσο άδικο ειναι για καποιον που θελει να μεινει ολη του τη ζωη εκει ( οπως εγω- εχω ταξιδεψει Αμερικη καποιες φορες και εχω μεινει αρκετες μερες και οχι μονο σε μερη οχι πολυ τουριστικα, δεν επηρεαζομαι μονο απο ταινιες και Χολιγουντ). Δυστυχως εχω φτασει στο ασχημο και καπως υπερβολικο σημειο να μου φαινεται η Ευρωπη 'χωριο' απο αποψη μεγεθους πολεων οσο και ανοικεια για διαβιωση. Φυσικα και στην Αμερικη ισχυει το ιδιο αναλογα με την πολη, αλλα ρε αμπα μου η Αμερικη ειναι καυλα, αιωνιος καημος και πιο ευκολα θα της συγχωρουσα κατι στραβο παρα σε μια ευρωπαικη πολη που θα εμενα με σχεδον μιση καρδια μεν, αναγκαστικα δε λογω απαισιου και παρακμιακου κλιματος εδω (μονη εξαιρεση το Λονδινο αλλα και αυτο με το Μπρεξιτ θα εξομοιωθει με Αμερικη). Ειπα να πω τον πονο μου, δεν εχω καποια συγκεκριμενη ερωτηση, παρα μονο αυτο με τα πολλα χρηματα που ειπες ( δεν εχω ΠΟΛΛΑ αλλα εχω στην ακρη καποια για αρχη και βιζα). Το σημαντικοτερο ομως ειναι οτι θελω να παω μονο με την κοπελα μου. Αυτο δημιουργει το προβλημα του οτι ακομη και μπορεσει η μια να παει και να παρει αδεια, η αλλη θα μεινει πισω. Επειδη ετσι κ αλλιως θελουμε να παντρευτουμε ή να κανουμε συμφωνο για να ειμαστε νομικα καλυμμενες, σκεφτομαστε αν ο γαμος μεταξυ ατομων ιδιου φυλου στην Αμερικη ( στις πολιτειες που επιτρεπεται) δινει δικαιωμα για μετακληση στο συζυγο που δεν εχει μονιμη αδεια εκει ή υπαρχει κανενα παραθυρακι ειδικα για γκει ζευγαρια που να το περιοριζει αυτο. Ειπα τον πονο μου και γω, ελπιζω να μη σε ζαλισα. Για να μη σε κουραζω, ερωτηση απο οσο διακρινω καμια συγκεκριμενη που να μη λυνεται με γκουγκλ, κατα την αρχη Λενφου, αλλα θα ηθελα πολυ να το δημοσιευες για να ακουσω απο σενα γενικα μια τοποθετηση, στα σχολια καμια πληροφορια, κανενα παραθυρακι γενικως, κατι που να μην εχω αναφερει, ποτε δεν ξερεις. Ελπιζω σε μια δημοσιευση σου, αν νιωθεις την πικρα μου! Την επομενη φορα θα γραψω ερωτηση με περισσοτερο φοκους, ειμαι σε συγχυση λογω απανωτων πληροφοριων αυτων των ημερων επι του θεματος. Καλη συνεχεια Α μπα μου και σ ευχομαι να εισαι παντα χαρουμενη εκει !
υ.γ. η δουλεια που κανω ( νομικη) δεν αφηνει περιθωρια να βρω εργασια στο αντικειμενο μου.
-Sara
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τα «πολλά λεφτά» πήγαιναν σε κάποιον που ήθελε να μείνει συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια, και η Καλιφόρνια, εκεί που είναι ωραία δηλαδή, είναι ακριβή. Πολύ ακριβή. Εκτός αν έχεις πραγματικά πάρα πολλά λεφτά, τόσα ώστε να κάνεις επένδυση, να ανοίξεις επιχείρηση, και να προσλάβεις δέκα υπαλλήλους.
Με τα λεφτά εννοούσα κυρίως τις σπουδές, γιατί είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να αποκτήσεις κάποια βίζα, δηλαδή την φοιτητική. Επειδή η υποτροφία είναι κάπως δύσκολη υπόθεση, όποιος έχει λεφτά για να χρηματοδοτήσει μεταπτυχιακό, έχει τρόπο για είσοδο στη χώρα.
Τα λεφτά δεν αρκούν για να βγάλεις βίζα – δεν τους λείπουν τα λεφτά για να τις πουλάνε, κάνουν ουρά οι υποψήφιοι για να τις αποκτήσουν. Επίσης δεν είναι «η βίζα». Υπάρχουν πολλές κατηγορίες βίζας, πολλά είδη βίζας, και για να δεις αν έχεις πιθανότητες για κάποια κατηγορία, πρέπει να διαβάσεις τις οδηγίες. Τα οχτώ χιλιάρικα δεν ξέρω ποιος τα είπε, δεν έχουν όλες οι βίζες τα ίδια έξοδα, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι απαραίτητη η συμμετοχή δικηγόρου που αυξάνει κατά πολύ το κόστος. Επίσης δεν δίνουν όλες οι βίζες παράλληλα άδεια για εργασία, και η βίζα εργασίας σε δεσμεύσει συχνά με συγκεκριμένο εργοδότη, δεν την βγάζεις γενικά για να δουλέψεις οπουδήποτε. Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου είναι νόμιμος σε όλες τις πολιτείες εδώ και λίγα χρόνια και ναι, αν η μια από τις δύο έχει βίζα, την αποκτάει και η σύζυγος της.
Το θέμα είναι μεγάλο και περίπλοκο και χρειάζεται μελέτη. Δεν μπορώ να το κάνω εγώ για σένα. Μην ακούς τον κάθε ένα γιατί το μεταναστευτικό είναι πολύ περίπλοκο και κάθε ένας ξέρει μόνο την δική του περίπτωση και μπορεί να νομίζει ότι τις ξέρει όλες. Κατά συνέπεια, μην ακούς ούτε εμένα, άνοιξε το σάιτ της πρεσβείας και διάβασε. Μπορεί να βρεις μια διέξοδο που δεν φαντάζεσαι τώρα, αλλά δεν θα τη βρει άλλος για σένα, αλλά όπως έχεις ήδη καταλάβει – είναι δύσκολη η μετανάστευση στην Αμερική.
__________________
4.
Λένα Γεια σου! Θα προσπαθήσω να είμαι όσο γίνεται περιεκτική! Είμαι 23 χρονών και εδώ και 18 χρόνια κολλητη με τη Ν. Εδώ και 1 χρόνο η Ν. έχει γνωρίσει τον Χ. ο οποίος είναι σχεδόν 20 χρόνια μεγαλύτερός της. Μετά απο σχέση 6 μήνων αποφάσισαν να συγκατοικήσουν και στον χρόνο ήρθε και η πρόταση! Μου ζήτησε να την πάντρεψω και αρνήθηκα αποφασίζοντας να ειμαι ειλικρινής για την επιλογή μου να αρνηθώ. Της είπα οτι έχω πολλές αμφιβολίες γι αυτον γάμο και ότι για να "ενώσεις" δυο ανθρωπους θεωρώ ότι πρέπει να το κανεις με όλη σου την καρδιά και όχι απο υποχρεωση γιατί είναι άδικο και διπρόσωπο και για τις δύο μεριές κι οτι θα την στηρίξω σε όποια αποφασή της σαν φίλη αλλά όχι σαν κουμπάρα της.
Και η απάντηση της με έβαλε σε ακόμα περισσότερες σκέψεις και μου επιβεβαίωσε τις αμφιβολίες μου. Μου παραδέχτηκε κι η ίδια ότι κι εκείνη έχει πολλές αμφιβολίες και δεν είναι σίγουρη γι αυτό τον γάμο. Δεν είναι τα 20 χρόνια μόνο που με προβληματίζουν, είναι ότι δεν την βλέπω ευτυχισμένη ,κάτι το οποίο δυστυχώς μου το παραδέχτηκε κι η ίδια! Είναι 23 χρονών και είναι κλεισμένη μέσα σε ενα σπίτι να μαγειρεύει, να πλένει και να καθαρίζει. Παράτησε τη δουλειά της και τις σπουδές της μετά απο πιέσεις του Χ. Στην πρώτη μου γνωριμία μαζί του ο ίδιος μου είπε ότι θέλει την γυναίκα "παραδοσιακή" και νοικοκυρά κι ότι έχει την επιθυμία να κάνει παιδί γιατί τα χρόνια περνάνε ενώ ο καημός της φίλης μου είναι να βγει για ένα καφέ η για ένα ποτό κάτι το οποίο έχει να κάνει 1 χρόνο! Επειδή η Ν. μεγάλωσε υπό άσχημες οικογενειακές συνθήκες καταλαβαίνω εν μέρει την ανάγκη να δημιουργήσει την δική της οικογένεια όπου θα αισθάνεται ασφαλής και αποδεκτή αλλά επίσης πιστεύω ότι ο Χ. ήταν η πρώτη ευκαιρία που της παρουσιάστηκε για να επιτευχθεί αυτό και την δέχτηκε αφιλτράριστα και όχι ο άνθρωπος που συνειδητά έχει επιλέξει να πέρασει τη ζωή της μαζί του. Εχει κάνει αυτη τη συζήτηση και με ψυχολόγο και μολονότι κάποιες φορές σκέφτεται κι οι ίδια ότι ίσως θα πρέπει να καθυστερήσει αυτόν τον γάμο Η ακόμα και να τον ακυρώσει μετά απο 2 μέρες ξαναπέφτει με τα μούτρα στις ετοιμασίες! Και μετα την μακροσκελή εισαγωγή καταλήγω στο ερώτημα μου : Πως μπορείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο όταν ο ίδιος δεν θέλει να βοηθηθεί? Και στα πλαίσια της φιλίας που σταματάει η φιλική συμβουλή και αρχίζει η παρέμβαση στη ζωή του αλλού? Και το σημαντικότερο εγώ περα απο την στήριξη μου, υπάρχει κάτι πού μπορώ να την βοηθήσω. Μήπως είμαι κι εγώ κάπου υπερβολική στην αντίδραση μου?
Απεγνωσμένη Μ.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
«Μήπως είμαι υπερβολική», the girlfriend edition. Όχι, δεν είσαι υπερβολική, αν είναι τα πράγματα όπως τα λες. Η φίλη σου ετοιμάζεται να παντρευτεί και δεν είναι σίγουρη αν είναι καλή ιδέα να παντρευτεί. Από τα λάθη που μπορούμε να κάνουμε στη ζωή, αυτό είναι από τα μεγάλα, όπως και να το κάνουμε.
Όπως έχουμε πει πάμπολλες φορές στο «α μπα», κανείς δεν μπορεί να σώσει κανέναν που δεν θέλει να σωθεί. Δεν μπορείς να την κάνεις να θέλει να αλλάξει ζωή, μόνο να συμπαρασταθείς σε περίπτωση που το αποφασίσει. Της είπες ότι διαφωνείς, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο – όταν λες για «παρέμβαση», σαν τι εννοείς;
Η απάντηση είναι δυστυχώς «δεν μπορείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο που δεν θέλει να βοηθηθεί». Μπορείς να είσαι δίπλα του και να του δείχνεις ότι τον δέχεσαι και στις λάθος αποφάσεις του. Κάτι που θα μπορούσες να κάνεις ίσως είναι να της προτείνεις να ξεκινήσει θεραπεία με ψυχολόγο. Η θεωρία που έχεις για την απόφαση της μοιάζει σωστή, αλλά το σημαντικό είναι να το καταλάβει η ίδια. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να δεχτεί ότι κανείς δεν μπορεί να την σώσει από τα παιδικά της χρόνια και ότι η ασφάλεια που ψάχνει μόνο μέσα της μπορεί να την βρει. Όλοι ελπίζουμε σε σωτήρες, ολόκληρες χώρες ελπίζουν σε σωτήρες, αλλά αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να το καταλάβει, αυτό θα γίνει με θεραπεία.
__________________
5.
Σου αρεσει ο λανθιμος; ο αστακος; ο κυνοδοντας ; οι αλπεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μου άρεσαν ο Κυνόδοντας και ο Αστακός, τις Άλπεις δεν τις είδα. Είναι ταινίες που δεν ξεχνάς, και για μένα τουλάχιστον δεν μοιάζουν με άλλες. Δεν ξέρω πολλά από σινεμά, αλλά πιστεύω ότι ο Λάνθιμος είναι μεγάλο ταλέντο.
__________________
6.
Αγαπημένη αμπα, ξερω οτι ακουγεται ηλιθιο προβλημα, ομως θελω να μου απαντησεις με αυτη τη μητρική αυστηρότητα που σε διακρίνει. Εχω ανασφάλεια με την εμφάνιση , και συγκεκριμενα του προσώπου μου. Αυτο έρχεται σε τεράστια αντίθεση με το ποση αυτοπεποίθηση εχω για τον χαρακτήρα μου, το μυαλο μου , το σωμα μου καθώς εχω δουλέψει για αυτα. Ποτε δε θα άφηνα κανεναν να δει οτι ειμαι οντως ανασφαλής για το πρόσωπο μου, ίσα ίσα φαίνομαι λες και με θεωρω αρκετα ωραια, κι απ'οτι φαινεται πειθω, καθώς εχω καταφέρει να θεωρούμαι όμορφη. Δεν εχω μιλήσει ποτε σε κανεναν για αυτο, ζω σε μέρος που ψάχνουν να σε "φάνε" απο παντού (και δε θα ηθελα ποτε να βαλω τον αλλον να μπει στην awkward διαδικασια "τι λες βρε; κουκλα εισαι"). Εχω μεγαλώσει σε μια πολυ , πολυ judgmental περιοχη, με πολυ ανταγωνιστικοτητα και girl-hate, και απο μικρή λόγω υπερασχολησης με ιντερνετ ήρθα σε επαφή με την εικόνα της "τέλειας ομορφιάς". Εχω σκεφτεί απίστευτα πολλές φορες να κανω πλαστική στη μύτη, κανω edit στις φωτό μου για να τη κρύβω, συνεχεια σκεφτομαι αν κατω απο το τάδε φως φαίνομαι ασχημη.. να σημειώσω οτι αληθεια εχω δεχτεί απίστευτη αγάπη απο το αντίθετο φύλο, και αυτη τη στιγμη ειμαι με άνθρωπο που με αγαπάει πραγματικα υπερβολικά πολυ. Το συγκεκριμενο κόμπλεξ μου δεν ειναι μια παροδική κρίση, με θυμαμαι να κρύβομαι απο ομαδικές φωτογραφιες απο το γυμνάσιο. Δεν μπορω να ειμαι ανασφαλής, ειναι αρρώστια αυτο το πράγμα . Δεν μπορω να καταλαβω αν ζω σε ψευδαίσθηση , ή αν οντως δεν ειμαι ωραια, ή τουλαχιστον οσο θα ηθελα να ειμαι.. ξερω οτι θα πεις οτι πρεπει να μάθω να ζω οπως ειμαι, ομως δε μπορω να αποδεχτώ οτι δεν ειμαι τελεια, ή έστω κατι κοντα σε αυτο. Ειναι σαν εμμονή, οταν κάθεται κάποιος δίπλα μου σκεφτομαι πως φαινεται η μυτη μου, το σαγόνι μου, δε μπορω να ηρεμήσω . Ξερω οτι ακουγεται παιδικό και ηλιθιο, εντελώς first world problem, ομως δεν μπορω να το κρατάω αλλο μεσα μου. Please απάντησε μου κατι, έστω και αυτονόητο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι ούτε χαζό πρόβλημα, ούτε αμελητέο. Ούτε υπάρχει κάτι αυτονόητο να σου πω, εκτός από το εξής: πρέπει να το αντιμετωπίσεις με έναν ψυχολόγο. Είναι κάτι που σου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα σου, και δεν ξέρεις πώς ακριβώς έχει προκύψει, (η περιοχή και το ίντερνετ είναι κάτι που έχουν κι άλλοι, αλλά δεν αναπτύσσουν τέτοια σχέση με την εικόνα τους) ούτε πώς να το αντιμετωπίσεις. Μην το υποτιμάς. Η άποψη που έχουμε για την εμφάνιση μας δεν είναι δευτερεύον θέμα.
_________________
7.
Αμπα καλημέρα! Αυτήν την περίοδο έχει δημιουργηθεί ένα θέμα και θα ήθελα πολύ να δω την άποψη σου και τι έχεις να πεις. Είμαστε μια παρέα 8 ατόμων, αγόρια και κορίτσια και είμαστε πολύ δεμένοι στα όρια του γκέτου κάποιες φορές. Βασιζόμαστε ο ένας στον άλλον πολύ και υπάρχει πάντα αγάπη και σεβασμός. Πριν λίγες μέρες ένα μέλος της παρέας μπήκε στο νοσοκομείο για σοβαρή ασθένεια η οποία είναι κολλητική και θα μπορούσε να έχει μη αναστρέψιμες επιπτώσεις. Ήταν αρχικά σε καραντίνα σε πολύ άσχημη κατάσταση και εμείς επικοινωνούσανε με τους γονείς για να μαθαίνουμε την κατάσταση. Μετα από κάποιες μέρες ήταν καλύτερα και μπορούσε να επικοινωνήσει οπότε μας έστειλε και μας είπε ότι πλέον δεν υπάρχει φόβος μετάδοσης και να πάμε για επίσκεψη. Αλλά βρε συ αμπα εμείς φοβόμασταν και δεν μας άφηναν και οι δικοί μας οπότε δεν πήγαμε, γι αυτό μετά ακολούθησε ένα μήνυμα που έλεγε ουι δεν θέλει να μας ξαναδεί και να έχει καμία σχέση μαζί μας κτλπ. Υπήρξε ένας μεγάλος διάλογος που δεν οδήγησε πουθένα. Σε ρωτώ τώρα ήταν σωστή αυτή η στάση; Φταίγαμε; Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα;;
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
- Dragonslayer
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν είναι βέβαιο ότι δεν υπήρχε φόβος μετάδοσης, πολύ κακώς δεν πήγατε. Δεν είναι ζήτημα άποψης αυτό, είναι ιατρικό, ή υπήρχε, ή δεν υπήρχε. Αν υπήρχε μικρή πιθανότητα αλλά η ασθένεια είναι πολύ σοβαρή, αλλάζει – αλλά όπως όλοι οι μυστήριοι που ζουν σε χώρα του εξωτερικού, και οι άλλοι μυστήριοι που έχουν περάσει σε υψηλόβαθμες σχολές, έτσι κι εσύ μας αφήνεις να μαντέψουμε αν μιλάς για λοιμώδη μονοπυρήνωση ή για Έμπολα. Δεν ξέρω τι να σου πω αν δεν πεις για τι αρρώστια μιλάς. Το «δεν μας άφησαν οι γονείς μας» μπορώ να το εκτιμήσω μόνο αν είσαστε κάτω των 18.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε τώρα είναι να ενημερωθείτε για την ασθένεια αυτή και να ζητήσετε συγνώμη από τον φίλο σας που στην πρώτη δυσκολία τον κρεμάσατε. Δεν αρκεί η μεγάλη κουβέντα, αν δεν έχετε ακόμα αποφασίσει αν φταίξατε σε κάτι ή όχι.
σχόλια