__________________
1.
Καλησπέρα αγαπητή Αμπα, διαβάζω τη στήλη κάθε μέρα και έχω να πω μόνο καλά λόγια.
Είμαι λίγο μετά τα 40, χωρίς παιδιά και χωρίς σχέση. Ο κοινωνικός κύκλος μου, που κάποτε ήταν πολύ ικανοποιητικός έχει μικρύνει αισθητά, αφού οι περισσότεροι φίλοι μου, έκαναν παιδιά και μάλιστα αρκετά μεγάλοι με συνέπεια σε αυτή τη φάση να είναι ολοκληρωτικά απόντες, γιατί έχουν μωρά. Έτσι κάνω παρέα πιο πολύ, με ανθρώπους, που είναι στην ίδια φάση με εμένα. Αυτό που με προβληματίζει και μπορώ να πω με έχει εγκλωβίσει σοβαρά, είναι η σχέση μου, με δύο φίλες, που είναι οι πιο διαθέσιμες τελικά αλλά δεν με καλύπτουν σχεδόν καθόλου. Αυτό θα ήταν ανεκτό ως ένα βαθμό, αλλά έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να με εκνευρίζουν πάρα πολύ. Καταλαβαίνω ότι δεν φταίνε. Αυτός είναι ο χαρακτήρας τους, η αισθητική τους κλπ....αλλά υποφέρω πλέον όταν βγαίνουμε ή επικοινωνούμε. Η μία είναι πιο συμβατή με εμένα, σε εμπειρίες και απόψεις, αλλά μιλάει ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ.....μιλάμε αν δεν την διακόψεις δεν υπάρχει περίπτωση να μιλήσεις. Χρησιμοποιεί πολύ αρνητικές εκφράσεις με συνέπεια να με κάνει χάλια, έχει απίστευτο θυμό προς τους άντρες και το χειρότερο μιλάει σα να κλαίει.....Το χειρότερο όμως όλων, είναι ότι ενώ δεν την αντέχω, επειδή δεν υπάρχει κανένας πιο κοντινός άνθρωπος, επιδιώκω να κάνουμε παρέα και της τηλεφωνώ σχεδόν κάθε μέρα. Μετά φρικάρω...........Η άλλη φίλη είναι το τελείως αντίθετο. Μία πελώρια στρουμφίτα, που κάθε φορά, που θα τηλεφωνήσει, θα είναι μες την τρελή χαρά και μες την υστερία, χωρίς να ενδιαφέρεται καθόλου, που είμαι και τι κάνω εγώ. Δε θυμάται ποτέ τίποτα γύρω από τη ζωή μου και όταν βγαίνουμε έξω λέει όλη την ώρα "αχ τι ωραία που περνάμε....τι ωραία που είναι " και γενικά είναι αλλού. Θα μπορούσα να πω και άλλα, αλλά ο σκοπός μου δεν είναι να βγάλω το θυμό μου γι αυτές στη στήλη σου. Το μεγαλύτερο θυμό τον αισθάνομαι για τον εαυτό μου, που θεωρώ ότι έχω καταντήσει, να μην έχω κάποιον ποιο κοντινό φίλο ή φίλη, που πραγματικά να κυλάει η σχέση και να νοιώθω χαρά όταν θα τον δω. Πιστεύω ότι με αυτές τις κοπέλες, σαμποτάρω τελείως εμένα, αφού κάθε φορά, αισθάνομαι ή η κακιά δασκάλα ή η μαμά τους. Τους έχω μιλήσει πάρα πολλές φορές και τους έχω εξηγήσει τι με ενοχλεί αλλά προφανώς αυτά τα χαρακτηριστικά τους είναι δομικά και δεν γίνεται με συζήτηση να αλλάξεις έναν απαισιόδοξο ή έναν χαζοχαρούμενο. Η ερώτηση μου λοιπόν, είναι, πως πιστεύεις ότι θα μπορέσω να απεγκλωβιστώ από την παρόρμηση μου, να παίρνω τηλέφωνο ή να βγαίνω με αυτές τις κοπέλες, μόνο και μόνο επειδή νοιώθω μία οικειότητα και επειδή είναι οι μόνες που είναι πολύ διαθέσιμες; Να σου πω εδώ, ότι έχω και άλλους φίλους πολλούς, που με ευχαριστούν και τους εκτιμώ αλλά δυστυχώς δεν τους βλέπω πολύ συχνά και νοιώθω αβάσταχτη μοναξιά. Ευχαριστώ πολύ –εγκλωβισμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εμένα μου φαίνεται ότι μόνη σου εγκλωβίστηκες, επειδή έχεις αφεθεί στην ευκολία και δεν θέλεις να κάνεις τον κόπο που χρειάζεται για να επενδύσεις σε φιλίες που σου προσφέρουν περισσότερα. Εφόσον έχεις άλλους φίλους που σου κάνουν, μόνο εγκλωβισμένη δεν είσαι. Τι θα πει «δεν τους βλέπω πολύ συχνά;» Το γράφεις σα να είναι νόμος του κράτους στον οποίο πρέπει να υπακούσεις. Δεν τους βλέπεις πολύ συχνά, επειδή δεν τους παίρνεις σχεδόν κάθε μέρα τηλέφωνο. Παίρνεις όμως σχεδόν κάθε μέρα τηλέφωνο έναν άνθρωπο που λες ότι σχεδόν δεν συμπαθείς. Ο θυμός, αν χρειάζεται θυμός, δεν πρέπει να είναι που δεν έχεις κάποιον κοντινό φίλο που σου αρέσει, αλλά που δεν κάνεις την απαραίτητη δουλειά για να αποκτήσεις έναν κοντινό φίλο που σου αρέσει.
Οι φίλοι που έχουν μωρά, εξακολουθούν να είναι φίλοι σου. Νομίζω ότι και αυτούς για χάρη της δικής σου ευκολίας, επειδή είναι πλέον σφιχτό το δικό τους πρόγραμμα, τους κόλλησες την ταμπέλα «μη διαθέσιμοι» και τους παράτησες. Κάνε λίγο κόπο παραπάνω και ρώτα τους πότε να τους παίρνεις τηλέφωνο. Προσφέρσου να τους πας μια μέρα φαγητό για να τους διευκολύνεις. Πήγαινε μια φορά μαζί τους στην παιδική χαρά. Γνώρισε τα μωρά τους. Δείξε ότι είσαι εκεί, ότι τους σκέφτεσαι και θέλεις να είσαι στη ζωή τους.
Γενικώς, όταν δεν σου αρέσει η ζωή σου, προσαρμόσου. Μην περιμένεις να αλλάξουν όλοι γύρω σου για να σε εξυπηρετήσουν.
__________________
2.
Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει.
Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα πνευματώδη, πλανεύτρα, τρελή και παλαβή. Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που σκέφτεται, που γνωρίζει αυτά που ξέρει κι επιπλέον μπορεί και να πετά · γυναίκα σίγουρη για τον εαυτό της.
Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που γελά ή κλαίει στον έρωτα, που ξέρει να μετουσιώνει το κορμί σε πνεύμα · πόσω μάλλον μία που αγαπά την ποίηση ή που στέκεται να θαυμάσει για ώρες κάποιο πίνακα και που δεν ξέρει πώς να ζει δίχως τη μουσική.
Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που ενδιαφέρεται για την πολιτική, που είναι επαναστάτρια και νιώθει φρίκη απέραντη μπροστά στην αδικία. Γυναίκα που σιχαίνεται την τηλεόραση. Και που είναι όμορφη δίχως να στέκεσαι στο πρόσωπο ή το κορμί της.
Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα παθιασμένη, παιχνιδιάρικη, διαυγή και βλάσφημη. Μην το ευχηθείς ποτέ να ερωτευτείς μία γυναίκα τέτοια.
Γιατί όταν ερωτεύεσαι γυναίκα όπως αυτή, ασχέτως αν μείνει μαζί σου, ή αν σε αγαπήσει κι εκείνη, από μια τέτοια γυναίκα, ποτέ δεν επιστρέφεις.»
Πώς μπορώ να γίνω μία τέτοια γυναίκα; ερωτευσιμη;
- just that girl
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Χθες είχαμε την κοπέλα που ψαρώνει με τις rom com, τώρα έχουμε την κοπέλα που ψαρώνει με τα γλυκανάλατα που κυκλοφορούν στο facebook. Παιδιά, μην ψαρώνετε. Προσπαθήστε, τουλάχιστον, να μην ψαρώνετε. Μην ανησυχείτε τόσο πολύ για το πώς σας βλέπουν οι άντρες, πώς πρέπει να σας φέρονται οι άντρες, πώς θα θέλατε να σας φέρονται οι άντρες. Το πώς σας φέρονται οι άντρες δεν είναι η μονάδα μέτρησης της αξίας σας. Είναι θέμα του κάθε άντρα που γνωρίζετε, ξεχωριστά, γιατί οι άντρες δεν είναι ένας ομοιόμορφος χυλός με την ίδια αντίδραση. Είναι θέμα του πώς είσαστε εσείς, κάθε φορά, σε συνάρτηση με ό,τι άλλο σας συμβαίνει στη ζωή σας, και στο πώς λειτουργείτε στην αλληλεπίδραση. Δεν είναι δυνατόν, αγαπητή φίλη, να είσαι 24 ώρες το 24ωρο «παθιασμένη, παιχνιδιάρικη, διαυγής και βλάσφημη» (ορίστε;) Δεν γίνεται να είσαι αυτό, και τίποτα άλλο.
Και σίγουρα δεν είναι καλή ιδέα να είσαι μονίμως «τρελή και παλαβή». Η περιγραφή αυτής της γυναίκας είναι ένας άνθρωπος χωρίς ισορροπία, με έντονες παρορμήσεις, σε μια εφηβική ανάγνωση που ταυτίζει το πάθος με την τρέλα. Αυτά έπρεπε να τα είχες ξεπεράσει μέχρι τα 25. Η παθιασμένη, δηλαδή τρελή γυναίκα, είναι ένα πρότυπο που έχει ρίζες στην θρυλική και αναληθή 'αστάθεια' του γυναικείου 'πνεύματος', μέχρι τις πρώτες 'μάγισσες'. Το πρότυπο αυτό είναι 100% υποτιμητικό. Υποτίθεται ότι έρχεται σε αντίθεση με την 'συμβατική' γυναίκα που είναι υπάκουη, που δεν έχει την δική της γνώμη, που είναι καλοσυνάτη και δεν μιλάει πολύ. Αντί να αναρωτιέσαι πώς θα γίνεις «ερωτεύσιμη», υπακούοντας δηλαδή ΚΑΙ ΠΑΛΙ σε κανόνες, καλύτερα να αρχίσεις να διαβάζεις άλλα πράγματα από τις βλακείες που κυκλοφορούν δεξιά αριστερά χωρίς υπογραφή. Αυτά τα κείμενα είναι, για άλλη μια φορά, τα περίφημα μηνύματα που δεχόμαστε όλοι μας, κάθε μέρα, εκεί που δεν το περιμένουμε, και χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι είναι περιοριστικοί κανόνες συμπεριφοράς.
Να ξέρεις επίσης, ότι μαζί με τους κανόνες που σε ψάρωσαν, κυκλοφορούν συμπληρωματικοί κανόνες που δεν σε έχουν φτάσει ακόμα: αυτές οι «ερωτεύσιμες και ατίθασες», είναι καλές για έρωτες, αλλά όχι για μόνιμη σχέση και σίγουρα όχι για σπίτι. Όταν καλύψεις τις ανάγκες των πρώτων διδαχών, θα μάθεις ότι και πάλι, λάθος τα έκανες. Δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσεις στο παιχνίδι των στερεότυπων φύλου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αρνηθείς να το παίξεις.
Ερωτεύσιμος άνθρωπος, άντρας ή γυναίκα, είναι αυτός που έχει καταφέρει να έχει εσωτερική ισορροπία. Αυτός που έχει καταλάβει ποιος είναι, το έχει αποδεχτεί, και βρίσκεται σε μόνιμη προσπάθεια βελτίωσης του υλικού που έχει (δεν ελπίζει να ήταν από άλλο υλικό). Δεν υπάρχει πιο τραβηχτικό πράγμα. Όταν το δεις, θα με θυμηθείς.
__________________
3.
Με βασανίζει μια απορία, θα στο θέσω σαν γενικό ερώτημα αλλά και σαν προσωπικό πρόβλημα. Πότε χωρίζεις μια μακροχρόνια σχέση για κάτι καινούριο; Όταν δεν είσαι καλά και θες κάτι άλλο; Ή όταν είσαι καλά και θες κάτι καλύτερο;. Το σκέφτομαι σαν ένα μέτρο από το 1-10 όπου 1 έχω πιάσει πάτο και 10 είμαι τέζα ερωτευμένος. Σε πιο βαθμό φεύγεις;
Πάμε στο πρόβλημα μου τώρα, είμαστε και οι 2 στα 40, συζούμε 17 χρόνια χωρίς παιδί χωρίς γάμο. No sex, no επιθυμία τουλάχιστον από εμένα. Είχα κατά καιρούς παράλληλες σχέσεις. Πρέπει να αποφασίσω άμεσα, κάνω παιδί ή χωρίζω για κάτι άλλο;
Έχω παράλληλη σχέση εδώ και 2 χρόνια, σχεδόν συνομήλικοι, την αγαπάω, δεν είμαι ερωτευμένος, περνάμε πολύ καλά, ταιριάζουμε, επικοινωνία, σεξ, τέλεια όλα. Δεν ζω σε συννεφάκι μιας και είμαι αρκετά κυνικός για να εξιδανικεύω καταστάσεις. Νιώθω και ξέρω ότι μπορώ να περάσω την υπόλοιπη ζωή μαζί της, να κάνω οικογένεια και όλα. Δεν μπορώ να την έχω εγκλωβισμένη σε μια άρρωστη κατάσταση για άλλα 1-2 χρόνια, πρέπει να προχωρήσει στην ζωή της.
Την κοπέλα μου πραγματικά την αγαπώ, είναι υπέροχος άνθρωπος με καταπληκτική καρδιά. Την αγκαλιάζω όταν κοιμάται και σκέφτομαι ότι ίσως είναι οι τελευταίες νύχτες που περνάμε μαζί μετά από τόσα και κλαίω μόνος στο σκοτάδι. Είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου. Δεν σου μιλάω για επιπλοκές που θα έχει στον περίγυρο ένας τέτοιος χωρισμός, θα τις λύσω, αλλά πως χωρίζεις μια γυναίκα στα 40 της; Μια γυναίκα που θα μείνει μόνη της χωρίς οικογένεια, χωρίς παιδί. Το αντεπιχείρημα του «καλύτερα τώρα μόνη παρά στα 45 της με ένα παιδί και χωρισμένη» είναι απλά δικαιολογία. Ξέρω ότι οι άνθρωποι είναι δυνατοί και επιβιώνουν. Πότε όμως δικαιολογείς στον εαυτό σου να πληγώσεις τόσο έναν άνθρωπο; Ναι το κυρίως πρόβλημα είναι αυτή, οι συνέπειες, ο πόνος. Ναι αν ήθελα θα είχα ήδη κάνει παιδί και θα είχα κάνει οικογένεια και και και...
Τελικά πότε χωρίζεις; για να φύγεις από κάτι κακό; Ή για να πας σε κάτι καλύτερο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Στην δική σου περίπτωση, πολλά χρόνια πριν.
Δεν ξέρω πώς φτάσατε εκεί που φτάσατε. Δεκαεφτά χρόνια χωρίς να έχετε σχέδια για το μέλλον. Δεν μιλάω για γάμο ή παιδί, αν και η απουσία και των δύο ίσως να λέει κάτι. Μιλάω για την συναισθηματική απόσταση. Για τις παράλληλες σχέσεις, και με μόνιμα παράλληλη σχέση τώρα, εδώ και δύο χρόνια. Προφανώς δεν είναι κάτι που έκανες μόνος σου. Για να ζεις διπλή ζωή επί δύο χρόνια χρειάζεται συνεργασία με την κοπέλα σου. Ή το ξέρει και δεν το βλέπει, ή έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ, που δεν το βλέπει. Και τα δύο δείχνουν ότι η σχέση σας έχει μεγάλο χάσμα.
Η δικαιολογία της αγάπης δεν μου αρκεί ούτε για εικοσιπεντάχρονους, πόσο μάλλον για σένα. Τι να το κάνω το «καταπληκτικός άνθρωπος»; Τόσο καταπληκτικός άνθρωπος, τόσο σημαντική για σένα, που είχες παράλληλη ζωή εδώ και μια δεκαετία; Είναι πολλά που δεν μας λες, πολλά που εξιδανικεύεις, πολλά που παραβλέπεις.
Παρουσιάζεσαι σαν βασανισμένος μεταξύ δύο γυναικών που αγαπάει και τις δύο αλλά δεν είναι ερωτευμένος με καμία· συγνώμη, δεν θα αγοράσω σήμερα. Οι άνθρωποι έχουν σκοτεινές πλευρές. Όλοι οι άνθρωποι. Και εσύ, και η κοπέλα σου, και η παράλληλη κοπέλα σου. Κάτι κερδίζετε και οι τρεις, κάτι χάνετε και οι τρεις. Ποιος έχει ποιον στο χέρι, ποιος εκβιάζει συναισθηματικά, ποιος έχει καλομάθει και δεν θέλει να ξεβολευτεί, σε ποιο συσχετισμό υπάρχει οικονομική εξάρτηση; Αν θελήσεις ποτέ να μας παρουσιάσεις όλη την αλήθεια χωρίς μοναχικά κλάματα στο σκοτάδι, εδώ θα είμαστε.
__________________
4.
Α μπα έχω μια ερώτηση πότε πρέπει να κάνουμε εξετάσεις για καρκίνο? Και γενικά τι πρέπει να κάνουμε σε τι γιατρούς πρέπει να πάμε? Ξέρω πως μπορώ να ψάξω στο διαδίκτυο αλλά δεν ξέρω να συ πω θέλω μια γνώμη. Ανα καιρούς με πιάνουν κάτι πόνοι στο στήθος, ή δεν μπορώ να ανασάνω και διπλώνομαι για λίγο. Εγώ θεωρώ πως είναι νευρόπονοι ή κάτι παρόμοιο, αλλά το αγόρι μου θέλει να πάω να το κοιτάξω σε γιατρούς μιας και η μητέρα μου έχει καρκίνο(αλλά και ο πατέρας του). Σκέφτομαι πως αυτό τον φοβίζει κυρίως και υπερβάλει. Το θέμα είναι πως δεν έχω λεφτά για γιατρούς, δεν ξέρω που να απευθυνθώ και φοβάμαι και γενικά και εγώ. (στους γονείς μου δεν μπορώ να κάνω κουβέντα γιατί είναι θέμα ταμπου ουσιαστικά) Είμαι 25 αν βοηθάει. Σε ευχαριστώ πολύ
- απορίες
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να μάθεις στο διαδίκτυο. Αν δεν νιώθεις καλά, πας σε γιατρό, και το τι έχεις, θα σου το πει ο γιατρός, όχι το διαδίκτυο. Όλοι τον καρκίνο σκεφτόμαστε πρώτα, αλλά πρέπει να το ξεπεράσεις και να πας σε έναν γιατρό για να κάνεις γενικές εξετάσεις. Το «νευρόπονος» δεν είναι διάγνωση. Οι γενικοί πόνοι στο στήθος, το «δεν μπορώ να ανασάνω», μπορεί να είναι οτιδήποτε, μπορεί να μην είναι τίποτα, αλλά οι υποθέσεις δεν βοηθάνε, μόνο ο γιατρός βοηθάει.
Δεν κατάλαβα τι είναι ταμπού για τους γονείς σου. Η λέξη καρκίνος; Δεν χρειάζεται να αναφέρετε την λέξη, δεν έχει καν θέση τώρα σε αυτό που περιγράφεις. Όσο χρονών και να είσαι, είναι καλή ιδέα να κάνεις εξετάσεις για να δεις πού βρίσκεσαι από πίεση, χοληστερίνη, και όλα αυτά τα γενικά. Αυτό να τους πεις, ότι θέλεις να κάνεις ένα γενικό τσεκ απ, και αυτό να κάνεις.
__________________
5.
Γεια σου Α,Μπα. Ειμαι καινουργια στη στη στηλη σου. Θα ηθελα να σου πω και εγω μετη σειρα μου τον "πονο" μου. Ειχα σχεση με ενα ατομο 2 χρονια και χωρισαμε προσφατα. Χωρισαμε γιατι ο συγκεκριμενος ειχε σχεση απο 3η γυμνασιου με αλλες κοπελες και δεν εκανε ποτε διαλειμμα αναμεσα στις σχεσεις του. Εμεις ειμασταν μαζι απο τα 18 εως τα 20. Μου ειχε εξηγησει οτι ενιωθε οτι ειχε χασει την εφηβεια του με το να κανει σχεση με αυτες τις κοπελες γιατι καμοια δεν του φερθηκε σωστα. Πηγαινε σε ψυχολογο και του ειπε ο ψυχολογος οτι πρεπει να μεινει μονος του να βρει τον εαυτο του και τα σχετικα, καθως καθε 2 μηνες τον πιανει μια κριση και θελει να ειναι ελευθερος να ην ειναι σε σχεση. Μου τα ειπε ολα αυτα και μου εξηγησε οτι συμφωνα με τον ψυχολογο πρεπει να μεινει μονος του οτι ειναι πολυ μικρος για δεσμευσεις και οτι μαγαπαει πολυ και καποια στιγμη αφου ζησουμε τις ζωες μας θα ειμαστε μαζι, γιατι με αγαπαει πραγματικα οπως μου ειπε και δεν θα με ξεχασει ποτε. Τον πιστεψα να πω την αληθεια μου...Αλλα φοβαμαι πολυ μην του περασει αυτο που νιωθει...γιατι ανθρωποι ειμαστε..Δεν ξερω εκανα καλα που τον πσιτεψα?Ακούγονται περιεργα ολα αυτα? Να σημειωσω οτι μου ειπε ακομα να μην τον περιμενω να κανω και γω τη ζωη μου και οτι καποια μερα θα ερθει να με βρει και τοτε εγω μπορω να αποφασισω οτι θελω, αν θελω να μαστε μαζι η οχι. Αποφασισαμε τελος να μεινουμε φιλοι...καικαμοια φορα μιλαμε και λεμε τα νεα μας. Δεν ξερω...τον αγαπαω πολυ..σκεφτομαι μακαρι να μην γινοταν αυτο. Θελω αληθεια μια αντικειμενικη γνωμη...γιατι εχω βαρεθει να μου λενε οι φιλοι μου δεν σε εκτιμησε και τα σχετικα και σου λεει δικαιολογιες, γιατι στα αληθεια δεν μου φανηκαν εμενα.
- Απορημενη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή Απορημένη. Αυτός ο άνθρωπος έχει θέματα να λύσει, και μακάρι να τα λύσει, αλλά είναι δικά του, δεν είναι δικά σου. Άκου το μήνυμα που σου είπε ξεκάθαρα, αλλά κάνεις ότι δεν άκουσες: σου είπε να χωρίσετε και να μην τον περιμένεις. Ό,τι άλλο σου είπε είναι θόρυβος. Δεν σε απασχολεί αν ο «ψυχολόγος» του είπε το ένα ή το άλλο ή το παράλλο, ούτε σε απασχολεί αν λέει δικαιολογίες ή αν λέει αλήθεια. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι σου είπε να χωρίσετε και να μην τον περιμένεις. Οπότε, μην τον περιμένεις. Αν θα εμφανιστεί μετά από δέκα χρόνια ή όχι, δεν το ξέρουμε τώρα, αλλά σου είπε να μην τον περιμένεις. Δώσε βάση σε αυτό, γιατί αυτό σε αφορά, τίποτα άλλο.
Συνέχισε λοιπόν την ζωή σου, χωρίς να βάζεις αυτή την υποσημείωση διότι σου είπε ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ. Η επαφή μαζί του νομίζω ότι σου κάνει κακό γιατί σε δυσκολεύει να προχωρήσεις παρακάτω και να ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ. Όσο και να τον αγαπάς, σου είπε να συνεχίσεις τη ζωή σου και να μην περιμένεις. Τώρα τον περιμένεις. Σταμάτα το.
__________________
6.
Μετά από τραγικά γεγονότα, άλλαξα όλη μου τη ζωή και τον τρόπο σκέψης ριζικά . περιποιούμαι τον εαυτό μου, εχω πολύ καλή δουλειά, τάξιδευω πολύ, έχω ωραία χόμπι, ειμαι πραγματική φίλη σε αυτούς που αγαπώ, είμαι γενναιόδωρη, βγαίνω έξω συχνά και έχω ένα απίστευτο αγοράκι και υπέροχους φίλους με τους οποίους απολαμβάνω τη ζωή. Γενικα κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα γιατί ξέρω ότι μόνο από εμενα εξαρτάται. Παλιά ήμουν κλειστή απέναντι στους ανθρώπους αλλά αυτό έχει αλλάξει. Όμως στον ερωτικό τομέα μάλλον κάτι κάνω λάθος αλλά τι; οι άνθρωποι που με πλησιάζουν -όχι πολλοί- είναι άνθρωποι που δεν με ενδιαφέρουν ερωτικά, αυτοί που με ενδιαφέρουν -ακομη λιγότεροι γιατί τείνω να δένομαι με τους ανθρώπους η τουλάχιστον με την σκέψη τους ακόμη Κ όταν δεν με θέλουν- δεν με θέλουν αρκετά για να προχωρήσουν παρακάτω. Δεν είμαι άνθρωπος των περιστασιακών σχέσεων, όχι από άποψη ηθικής αλλά γιατί δεν αισθάνομαι εγώ η ίδια καλά μετά. Η εύκολη απάντηση είναι να πω ότι οι άντρες με φοβούνται, τους κομπλάρει που ξέρω τι θέλω, είμαι ανεξάρτητη, εμφανίσιμη, δυναμική, έχω όλο το πακέτο. Αλλά εμένα δεν μου αρκεί αυτή η εξήγηση. Κ δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν υπάρχουν άντρες σαν εμένα εκεί έξω (ναι οκ οι περισσότεροι είναι ανώριμοι αναλογικά με την ηλικία τους αλλά αυτό μάλλον πρέπει να το προσπεράσω γιατί δεν αλλάζει). Σαφώς και σε όλους κάτι λείπει στη ζωή, αλλά και αυτό αρνούμαι να το δεχτώ τόσο εύκολα, ότι δηλαδή έχω αρκετά αλλά πράγματα όποτε για λόγους ισορροπίας κάτι πρέπει να μου λείπει. Εκτιμώ όσα έχω και προσπαθώ να δώσω στους γύρω μου όσα περισσότερα μπορώ. Πολλοί μου λένε ότι έχω ένα τείχος γύρω μου Κ δεν αφήνω τους άλλους να με πλησιάσουν. πιστεύω ότι είναι αλήθεια μέχρι ένα σημείο, αλλά αν ήταν αυτός ο λόγος δεν θα υπήρχαν τόσοι φίλοι γύρω μου που με αγαπούν πραγματικά Κ το Νοιώθω. Αλλά Κ αυτό το λίγο δεν έχω ιδέα πως να το γκρεμίσω. Κ είμαι πεπεισμένη ότι και αυτή η κατάσταση από μένα ξεκινά αλλά δεν μπορώ να προσδιορίσω που έγκειται η προβληματική συμπεριφορά? Άρα;
- Αγγελικη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολύ νεφελώδης η περιγραφή σου βρε Αγγελική. Σαν τον φίλο μας στην ερώτηση 3, έχεις κάνει μονομερή επιλογή γεγονότων για να μας παρουσιάσεις την κατάσταση σου. Τα τραγικά γεγονότα, η ηλικία σου, οι εμπειρίες σου, το παρελθόν σου, το «αγοράκι» που το περνάς μέσα σε μία πρόταση, όλα αυτά είναι επίσης μέρος σου που δεν γίνεται να αφαιρέσεις επειδή είναι πίσω σου (το αγοράκι σου παρεμπιπτόντως είναι τεράστιο κεφάλαιο που είναι και πίσω σου και μπροστά σου ταυτόχρονα), και όχι μόνο η ομορφιά σου, ο δυναμισμός σου, ο φανταστικός σου χαρακτήρας και οι αμέτρητοι φίλοι σου. Νιώθω ότι καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια να δείξεις μια τέλεια εικόνα προς τα έξω, και αν κάνεις κάτι τέτοιο, μόνη σου βάζεις εμπόδια να σχηματίσεις ουσιαστικές σχέσεις. Το «τείχος» που σου λένε οι άλλοι, ίσως να είναι αυτό. Σου είναι πιο εύκολο να κάνεις φιλικές σχέσεις επειδή στις φιλικές σχέσεις δεν εκτίθεται ο χαρακτήρας μας και η πραγματική μας κατάσταση στον ίδιο βαθμό όπως στις ερωτικές σχέσεις. Δεν ξέρω αν είναι αυτή η εξήγηση, αλλά συμφωνώ μαζί σου, σίγουρα δεν είναι ότι οι άντρες σε φοβούνται επειδή δεν έχεις κανένα ελάττωμα.
Και τώρα, το μάντρα του 'α μπα'. Όταν έχουμε μια συμπεριφορά που μας δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους και δεν μπορούμε να την εντοπίσουμε, η μόνη λύση που έχουμε είναι ο ψυχολόγος.
_________________
7.
Γειά σου α μπα! Είμαι 19 ετών και ο αδερφός μου(ας τον λέμε Γιάννη) τρία χρόνια μεγαλύτερος. Ο Γιάννης λοιπόν, από μικρός ήταν πάρα πολύ επιθετικός. Μια νηπιαγωγός μάλιστα το είχε αναφέρει στους γονείς μου, οι οποίοι δυστυχώς δεν τον πήγαν σε κάποιον ειδικό. Μαζί μου δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις. Σε όλο το δημοτικό τσακωνόμασταν συνεχώς και από το γυμνάσιο μέχρι σήμερα η πλήρης αδιαφορία. Στο γυμνάσιο και το λύκειο όμως η κατάσταση χειροτέρεψε. Τον θυμάμαι να βρίζει με πάρα πολύ άσχημα λόγια τους γονείς μου και κυρίως τη μάνα μου, ενώ κάποιες φορές την είχε χτυπήσει κιόλας. Θυμάμαι τη μαμά μου να λέει πως αν δεν είχε εμένα θα αυτοκτονούσε. Όταν ο Γιάννης μπήκε στο πανεπιστήμιο τον πρώτο χρόνο ηρέμησε. Από κάποιες αποδείξεις επισκέψεων σε ψυχίατρο και φάρμακα (τα οποία ψάχνοντας στο ίντερνετ είδα ότι είναι αντικαταθλιπτικά) που βρήκα σε ένα συρτάρι του τυχαία, κατάλαβα πως μάλλον σε αυτό οφειλόταν η αλλαγή. Απο το δεύτερό του έτος στη σχολή μέχρι και σήμερα συνεχίζεται όμως η κατάσταση που επικρατούσε προηγουμένως. Είναι πάρα πολύ κυκλοθυμικός. Μπορεί για λίγες μέρες να κάνει συζητήσεις μαζί μας, να μιλάει ήρεμα, να μαγειρεύει με τη μαμά μου και την επόμενη να μουρμουρίζει βρισιές κάθε φορά που περνάς από δίπλα του. Η μαμά μου κατηγορεί τον εαυτό της λέγοντας πως μάλλον εκείνη έκανε κάτι λάθος. Κάθε φορά που της φέρεται άσχημα δεν του υψώνει ποτέ τη φωνή της. Πάντα προσπαθεί να συζητήσει μαζί του, μετά στεναχωριέται και κλαίει. Όταν ήμουνα μικρότερη και εγώ το ίδιο νόμιζα. Πως έφταιγαν οι γονείς μου επειδή δεν τον μάλωναν σχεδόν ποτέ και του έκαναν τα χατίρια. Παρόλα αυτά υποθέτω πως ένα τέτοιο παιδί θα ήταν απλά κακομαθημένο. Δεν θα πετούσε τις καρέκλες στη ντουλαπα επειδή απλά νευρίασε, δεν θα χτύπαγε με το πόδι του τον ηλεκτρικό φούρνο σπάζοντας το τζάμι, δεν θα εσπαγε την πορτα του κάνοντάς της μια τεράστια τρύπα επειδή τον ρώτησαν πώς έγραψε στην εξεταστική. Πριν από λίγες ώρες μπήκε στο δωμάτιό μου για να μου πει να κλείσω το ίντερνετ στον υπολογιστή μου γιατί σέρνεται το δικό του. Καθώς έχω βαρεθεί να υπακούω σε κάθε εντολή που δίνει ο Γιάννης σε αυτό το σπίτι με το αυταρχικό του ύφος, έκανα το «λάθος» να του πω ότι δεν μπορώ να το κλείσω αφου κάνω εργασία και πως δεν θα παθει τίποτα ο ίδιος άμα δεν παίξει μια ώρα τα παιχνίδια του. Άρχισε να με βρίζει, μου αναποδογύρισε το κρεβάτι και προσπαθούσε να με χτυπήσει με τις ξύλινες σανίδες του κρεβατιού φωνάζοντας «Εμένα θα με σέβεσαι!». Μετά με έσπρωξε στο πάτωμα, ήρθαν οι γονείς μου μέσα, και όταν τον ρώτησαν τί έγινε απάντησε πως την επόμενη φορά θα με αφήσει σε αναπηρικό αμαξίδιο. Τα προηγούμενα χρόνια δεν έδινα σημάδια όμως η κατάσταση έχει ξεφύγει. Τα περιστατικά είναι πολλά. Οι γονείς μου δεν ξέρουν πώς να τοδια διαχειριστούν. Δε γίνεται όμως να φοβάσαι να του μιλήσεις μπας και σου σπάσει το κεφάλι. Το μόνο «καλο» είναι πως μόνο με εμάς είναι τόσο επιθετικός και δεν θα κάνει τίποτα (θέλω να πιστεύω) σε κανέναν ξένο άνθρωπο. Η μάνα μου λέει μακάρι να τελειώσω τη σχολή να βρω μια δουλειά «μπας και φύγω από εδώ μέσα» αλλά εγώ ανησυχώ κάθε φορά που φεύγω από το σπίτι μήπως γίνει τίποτα. Η μάνα μου του έχει πει πάρα πολλές φορές με ήρεμο τρόπο άμα θέλει να του δώσει χρήματα να πάει σε ψυχολόγο και εκείνος της απαντά πως εκείνη είναι η τρελή και πως θέλει να τον πεθάνει. Η μαμά μου ειναι εδώ και πάρα πολύ καιρό μονίμως στεναχωρημένη και αυτό είναι που με λιπεί πιο πολύ από όλα γιατί πάντα κάνει ό,τι μπορεί, πάντα βάζει εμάς ως προτεραιότητα(ακόμη και όταν νόσησε δύο φορές από καρκίνο το άγχος της ήταν μη μας λείπει τίποτα) και δεν της αξίζει αυτό. Τη βλέπω να χάνει το ενδιαφέρον της για τα πάντα μέρα με τη μέρα. Τι να κάνω; Έχω βαρεθεί όλη αυτή την ένταση, τη φασαρία, τα μουρμουρητά, την παράνοιά του. Μέχρι πριν κάποιο καιρό δεν είχα αρνητικά συναισθήματα απέναντι του και σκεφτόμουν πως εντάξει, έτυχε να συμβαίνει αυτό, θα το αντιμετωπίσουμε. Πλέον όμως με έχει κάνει να τον μισώ. Μου προκαλεί υπερένταση και νεύρα κάθε βράδυ που τον ακούω στην ησυχία. Πιο πολύ όμως με ανησυχεί τί θα γίνει στο μέλλον. Ευχαριστώ για τον χρονο σου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο αδερφός σου χρειάζεται ψυχιατρική βοήθεια κατεπειγόντως. Το πόσο κατεπειγόντως δεν μπορώ καν να το εκφράσω. Δεν είναι κάτι που μπορείτε να χειριστείτε εσείς, χρειάζεται ψυχίατρο, παρακολούθηση, φαρμακευτική αγωγή. Αν γίνει αυτό, θα αλλάξουν οι ζωές όλων σας. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που μπορείτε να κάνετε. Δεν είναι ζήτημα ανατροφής, προσπάθειας, χαρακτήρα, ή κάτι τέτοιο. Είναι άτυχος και έχει κάποια ασθένεια που χρειάζεται γιατρό. Χωρίς γιατρό, δεν θα βελτιωθεί, ούτε η δική του ζωή, σίγουρα όχι η δική σας. Αν δεν πάει σε γιατρό, είναι πιθανό να γίνεται όλο και χειρότερα μεγαλώνοντας.
Το θέμα είναι: πώς θα το καταφέρετε αυτό. Η αντίσταση είναι αναμενόμενη. Δεν ξέρω τι να σου πω σε αυτό. Πρέπει να βάλετε όλοι μαζί τα κεφάλια σας, και να σκεφτείτε πώς θα το κάνετε. Σας προτείνω τα εξής: πρώτα, βρείτε έναν καλό ψυχίατρο. Δεύτερον, πείτε του τι συμβαίνει. Ένας ψυχίατρος θα έχει τις γνώσεις που απαιτούνται για να σας καθοδηγήσει περαιτέρω.
Δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Για την ακρίβεια, πριν βελτιωθούν τα πράγματα, θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα. Αλλά από δύσκολα είσαστε μαθημένοι, και αν νιώθεις απειλή και αβεβαιότητα, έχεις πολύ δίκιο. Κάνετε ό,τι πρέπει να κάνετε όσο πιο γρήγορα γίνεται.
σχόλια