__________________
1.
Γεια σου αμπα! Ακου τωρα να δεις, να πεις μια γνωμη. Με τον δικο μου 5 χρονια μαζι, ολα μια χαρα κατα τη διαρκεια της 3ετους συγκατοικισης ως τωρα. Με μια εξαιρεση: παντα ειχαμε θεμα με το φαγητο. Αυτος κρεατοφαγος ως εκει που δεν παει, και απο φιλε μινιον και πανω. Εγω κανονικα, και τις φακες μου και τα φασολακια μου και τα λοιπα. Οταν ξεκινησαμε να μενουμε μαζι, λογω και της χαρας "επιτελους εχουμε σπιτακι μαζι" μαγειρευαμε πολυ στο σπιτι, τα φαγητα που προτιμα αυτος, ετσι λιγο..εορταστικα. Αλλα μετα απο καποιον καιρο εκανα επανασταση (λιγη ορεξη εχω να ξοδευω τοσα πολλα για φαγητο, ενω προτιμουσα απο πολλες αποψεις να φαω λαχανορυζο) το συζητησαμε, και οποτε πλεον μαγειρευουμε χωριστα, αυτος κανει τα δικα του κ εγω τα δικα μου, με εξαιρεση το σουκου. Για την ωρα λειτουργει μια χαρα (προσφατη η αλλαγη). Αλλα στο λονγκ τερμ? Οταν κανουμε και οικογενεια? Μου φαινεται λιγο παρανοικο να συνεχισουμε ετσι για παντα. Καμια ιδεα για το πως να το κανουμε να λειτουργησει? Ειμαι ολη αυτια!
- Παμφαγο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γιατί να κάνετε κάτι για να λειτουργήσει, αφού λειτουργεί ήδη; Αν σταματήσει να λειτουργεί, θα δείτε τι θα κάνετε. Βλέπω ότι περάσατε ήδη από δυο φάσεις χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να καταπιεστεί κανείς, άρα τα πάτε πάρα πολύ καλά. Ξέρεις πόσος κόσμος κάθεται και τσακώνεται για τα φασολάκια και δεν λύνει ποτέ το πρόβλημα, παρά μαζεύει πικρία και περιφρόνηση για τον άλλον; Αν κάνετε οικογένεια, το παιδί ή τα παιδιά αρχικά θα πρέπει να τρώνε ισορροπημένα, και όταν μεγαλώσουν και εφόσον έχετε ακόμα αυτή τη ρύθμιση, ποιος τη χάρη τους, θα είναι σα να ζουν σε εστιατόριο.
__________________
2.
Γεια σου Λένα και αναγνώστες. Ειστε όλο το παρεάκι, μια αγαπημένη καθημερινη συνήθεια, στο δρόμο απο τη δουλειά μέχρι το σπίτι πάντα διαβάζω Άμπα κ σχολιασμό απο κάτω :) Ωστοσο εχω ένα θέμα, περισσότερο δικό μου αλλά θα ήθελα κ τη δική σας προσέγγιση. Όποιος φιλος μου ακουσε οτι διαβάζω Αμπα, με ειπε γκέυ, οτι δεν έχω ζωή, τι περιμένω να κερδίσω απο ιστορίες αλλων που δεν τους ξέρω, αν εχω θεματα περιμενω απο μια Λενα απο τις ΗΠΑ να με συμβουλευσει και άλλα τέτοια τρελά. Δηλαδή μονο οποιος δεν εχει ζωή δική του ή ειναι περίεργος για τις ιστοριες άλλων σε διαβάζει ? Εγω βρισκω πολύ ενδιαφερουσα τη στηλη σου, εχω ζησει αρκετο καιρό στο εξωτερικό κ η θεώρηση σου μου αρεσει. Αλλος φιλος μου ειπε, τα προβληματά σου τα λες στους δικους σου και δεν τα κυκλοφορεις και οτι η στήλη ειναι απλά για να χαζευεις κ να περνάς την ωρα σου. Μα τοσο καιρό που σας διαβάζω - και σενα κ τους σχολιαστές- ιδίως την Ίριδα Πρισμάτικα *** είμαι φαν, το ομολογώ***, σας νιωθω σαν γνωστούς μου πλεον. Αυτον τον προβληματισμό ήθελα να κάνω, αν θελεις μπορεις κ να μην το δημοσιευσεις, απλά ένιωσα άσχημα που μου εβαλαν ταμπελα επειδη σε διαβαζω ! Βεβαια τι φταιτε εσεις για τους δικους μου φιλους, δικές μου επιλογές είναι, ίσως να με άλλαξε η ζωή έξω κ μην ταιριάζουμε τόσο πολύ οσο παλιά πλέον. Εσύ πάντως, συνέχισε να γραφεις :)
- Τάσος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο καθένας με τον ντέρτι του, αλλά εμένα μου φαίνεται πολύ διασκεδαστικό που σου είπαν ότι όποιος άντρας διαβάζει 'α μπα' είναι γκέι. Αν είναι έτσι, τιμή μας και καμάρι μας. Με το «γκέι», βέβαια, αυτοί εννοούν μειωτικά την αδυναμία, γιατί στον μάτσο κόσμο που νομίζουν ότι ζουν, οι σωστοί άντρες όχι μόνο δεν ζητάνε ποτέ βοήθεια, αλλά ούτε θέλουν να συμμετέχουν σε περιβάλλον συζήτησης για βοήθεια, ούτε να διαβάζουν ιστορίες άλλων που ζητάνε βοήθεια! Τόσο δυνατοί είναι. Και τόσο στρέιτ. Αυτά άλλωστε πάνε μαζί. Δεν έχουν ανάγκη ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΝ.
Τάσο, το λες και μόνος σου, δικοί σου φίλοι είναι, εσύ ξέρεις γιατί τους διάλεξες και γιατί είναι ακόμα φίλοι σου. Δεν πρόκειται να τους υποστηρίξω, ούτε να δω το θέμα από την πλευρά τους. Χαίρομαι πολύ που νιώθεις όλους τους σχολιαστές σαν μια παρέα. Υπόσχομαι ότι θα συνεχίσω να γράφω, αν συνεχίσεις να διαβάζεις :)
__________________
3.
Γεια σου Αμπά.
Ο λόγος που αποφάσισα να σου γράψω είναι το "ξύλο" που τρώω από την σύντροφο μου.
Και όχι δεν με δέρνει ηθελημένα και δεν είμαι μαζοχιστής να κάθομαι να τις τρώω, παρακάτω εξηγούμαι.
Δίνει κλωτσιές και καμιά φορά μπουνιές και χαστούκια στον ύπνο της.Και δεν αστειεύομαι καθόλου λέγοντας σου ότι μόλις αντιληφθώ πως την έχει πάρει ο ύπνος βαζω ένα μαξιλάρι στα επίμαχα για να μην έχω προβλήματα.Και μπορεί να σου φανεί υπερβολή,όμως πριν λίγο καιρό στραμπουληξε και το χέρι της στον ύπνο της χτυπώντας το στον τοίχο(μικρό σπίτι,το κρεβάτι κολλητά στον τοίχο).
Είμαστε μαζί 3 χρόνια.Το τελευταίο 3μήνο αποφασίσαμε να συζήσουμε.Σε αυτά τα 3 χρόνια αν και κοιμηθήκαμε πολλές φορές μαζί,ποτέ δεν μου είχε δώσει τέτοια δείγματα παρά μόνο άλλες 3 ή 4 φορές αν θυμάμαι καλά,όμως δεν είχα δώσει σημασία γιατί το είχα ακούσει από άλλους που τους συνέβαινε αυτό. Το τελευταίο όμως 3μήνο που συζούμε το κακό έχει παραγίνει. Έχω φαεί κλωτσιές και σφαλιάρες περισσότερες απ'ότι έφαγα ποτέ σε καβγά στα γήπεδα.
Σκέφτηκα τον ψυχολόγο, όμως πως θα της το φέρω με τρόπο; Εντάξει είμαστε 3 χρόνια μαζί και συζούμε τους τελευταίους 3 μήνες, όμως όπως και να έχει ξαφνικά να της πω για ψυχολόγο δεν θα της έρθει κάπως;
Και ναι, της έχω αναφέρει ότι με "δέρνει" στον ύπνο της και μου έχει πει μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι γι'αυτό η μάνα της την φάσκιωνε από μωρό γιατί έκανε απότομες κινήσεις στον ύπνο της και ότι είχε πέσει και από το κρεβάτι πολλές φορές που δεν ήταν φασκιωμένη. Και η πλάκα είναι ότι την έχω δει να φασκιώνεται από μόνη της ακόμα και τώρα και είναι οι μοναδικές ήρεμες νύχτες που περνάω μαζί της.
Θεωρείς ότι ο ψυχολόγος είναι μονόδρομος ή ας παραμείνω στο φάσκιωμα ως λύση;Και αν η πρόταση σου είναι η πρώτη επιλογή, πως να της το φέρω;
- Ξυλοκόπος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η φίλη σου δεν πρέπει να πάει σε ψυχολόγο αλλά σε κέντρο διαταραχής ύπνου κι εκεί θα την διαφωτίσουν πάρα πολύ σχετικά με το θέμα.
__________________
4.
Αγαπητη α μπα.
Σ ευχαριστώ για τη στήλη σου . Χαίρομαι πολύ να σε διαβάζω.
Σου γραφω γιατι τον τελευταιο καιρο αισθανομαι (παρατηρω ισως θα ηταν πιο σωστο) οτι δεν ειμαι ο εαυτος μου. ΠΑντα κραταω μια ουδετερη σταση μεσα σε καινουριες παρεες και οταν γνωριζω καινουρια ατομα. Ολοι μου λενε το κλασσικο "δε μιλας πολυ ε;" το οποιο αφενως με κανει να κλεινομαι ακομη περισσοτερο αφετερου με εκνευριζει και τελωσπαντων δε με βοηθαει... δεν ξερω αν ειμαι εσωστρεφης απο τη φυση μου ή αν εγινα επειδη μεγαλωσα με μια αδερφη που μονυμως ηταν επιθετικη απεναντι μου και με εκραζε για το παραμικρο και μια μαμα που αδιαφορουσε απεναντι σ αυτη τη συμπεριφορα και με ειρωνευοταν ή στην καλυτερη μου ελεγε να μην δινω σημασια στην αδερφη μου γιατι "ετσι ειναι, την ξερεις δεν μπορουμε να την αλλαξουμε" κοινως δεν επαιρνε θεση και αφηνε την αδερφη μου να μπυ κανει ψυχολογικο πολεμο για τα παντα επειδη με ζηλευε. (3 χρονια μεγαλυτερη, παντα ηθελε να ειναι μοναχοπαιδι μου το κοπανουσε και αυτο σε καθε ευκαιρια μπροστα στους γονεις μου οι οποιοι δεν ελεγαν τιποτα ) εγω ομως αισθανομαι οτι η προσωπικοτητα μου ευνουχιστηκε απο αυτο .
Νιωθω επισης οτι δεν μπορω να αναπτυξω ολες τις πτυχες της προσωπικοτητας μου και να εκμεταλλευτω τα προτεριματα μου .
Πιστευεις οτι η " χτυπημενη" αυτοπεποιθηση θεραπευεται;;; αν ας πουμε η αυτοπεποιθηση καποιου (η δικη μου στην προκειμενη) η οποια εχει δεχτει πολλα πληγματα απο παιδικη ηλικια μεχρι και σημερα (30) απο μητερα αδερφη φιλους γκομενους κλπ διορθωνεται ;;; και πως ; ειναι αργα να γινω ο εαυτος μου ;;;
- Κομπλεξικη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
«Θεραπεύεται», πολύ κατάλληλη επιλογή λέξης, ναι, θεραπεύεται αν απευθυνθείς σε ειδικευμένο θεραπευτή σχετικά με αυτό που σε απασχολεί, όπως χρειάζεσαι κατάλληλο θεραπευτή όταν πονάει το πόδι σου και δεν ξέρεις γιατί. Σταμάτα να αναρωτιέσαι αν ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται, και πήγαινε σε ψυχολόγο. Ποτέ δεν είναι αργά.
__________________
5.
Γεια σου Αμπα.
Βασικά δεν ξέρω καν γιατί αποφάσισα να σου γραψω.
Ίσως φταίει το ότι δεν είμαι και πολύ κοινωνική και πως ο μόνος κύκλος φίλων που έχω είναι από τον χώρο της δουλειάς μου και ένα άτομο που απλώς το ρώτησα -τι λες να κάνω; με κοίταξε με περίεργο βλέμμα και απάντησε ένα ξερό -κάνε ότι νομίζεις.
Ας σε βάλω στο κλίμα για να μου δώσεις την γνώμη σου κι εσύ κι οι αναγνώστες σου.
Στην δουλειά που βρίσκομαι,βρίσκομαι 9 χρόνια τωρά.Όταν ανοίγει κάποια ανώτερη θέση,δεν τους ενδιαφέρει το τι πτυχία έχει ο καθένας,αλλά αντιθέτως δηλώνει όποιος θέλει ότι ενδιαφέρεται και περνάει γραπτά τεστ.Τεστ ερωτήσεων που έχει να κάνει με τα διάφορα που μπορεί να προκύψουν στην δουλειά.
Όπως καταλαβαίνεις αυτό εμένα με ενδιαφέρει.9 χρόνια είμαι εκεί όπως σου είπα ήδη και έχω περάσει από πολλά πόστα,πόστα που είχαν ανάγκη κάθε φορά και έλεγαν οι προιστάμενοι ότι θα βάλουν εμένα γιατί τα μαθαίνω πιο γρήγορα από τους άλλους εκεί μέσα,αλλά με "κολλάνε" λιγουλάκι τα σχόλια των συναδέλφων γύρω μου.Όπως πάλι σου είπα,ρώτησα ένα άτομο και με κοίταξε λες και του είπα phone home.Προφανώς σου λέει αυτή η απτυχίωτη τι δουλειά έχει να πάρει θέση υπεύθυνου;Στα πηγαδάκια που γίνονται μέσα στην εταιρία ακούω διάφορα κακεντρεχής σχόλια για συναδέλφους άντρες-γυναίκες που ήδη δήλωσαν να περάσουν τα τεστ και κυρίως εναντιόνονται σε όσους δεν έχουν πτυχία.
Και δυστυχώς ανήκω κι εγώ σε αυτή την ομάδα.Των απτυχίωτων όπως τους αποκαλούν.Όμως την δουλειά την ξέρω,Ξέρω τι γίνεται,βέβαια δεν ξέρω και τα πάντα,αφού πάντα υπάρχουν κι άλλα πράγματα να μάθεις,όμως θα ήθελα να δηλώσω να πάρω μέρος στα τεστ γι'αυτήν την θέση της προισταμένης,αλλά σκέφτομαι πολύ την κακεντρέχεια και το τι θα παίξει από πίσω μου.Και δεν μου αρέσουν γενικότερα τα καρφιά κάθε τύπου.
Θα μου πει κανείς ίσως πως αν είναι να σκέφτεσαι το τι λένε οι άλλοι,άστο καλύτερα,όμως .....δεν ξερω....δεν είναι αυτό ακριβώς που με ενοχλεί.
Οκέι,εντάξει.Εγώ αναγκάστηκα να παρατήσω τα πάντα και να βγω να δουλέψω από νεαρή ηλικία,ενώ κάποιοι άλλοι σπουδάσανε και γενικότερα,θεωρητικά είναι σωστό να θελήσω να "φάω" την θέση κάποιου που σπούδασε;Θα μου πείς πάλι,αφού την ξέρω την δουλειά που καλλάω και ίσως κάποιοι να πουν τι σχέση έχουν τα πτυχία,.ομως πως τιθασεύεις μετά πτυχιούχους συναδέλφους αν περάσεις;Γιατί έχω αυτή την αίσθηση βασικά.Έχω την αίσθηση ότι θα την πάρω την θέση κι ας σου ακούγεται τρελό!
- Απτυχίωτη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Καθόλου τρελό δεν μου φαίνεται. Μάλλον σε σένα φαίνεται τρελό.
Εφόσον υπάρχει πρόβλεψη στη δουλειά σου να παίρνετε προαγωγές με αυτές τις εξετάσεις, κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε σταματήσει. Έχει δικαίωμα να σχολιάζει, αλλά τι σε ενδιαφέρει περισσότερο; Να περνάς απαρατήρητη, ή να προχωρήσεις στη δουλειά σου; Κανενός την θέση δεν θα «φας». Όποιος θέλει, ας δώσεις τις εξετάσεις, και ας κερδίσει ο καλύτερος. Αποφάσισε τι σε εμποδίζει, αλλά με ειλικρίνεια. Γιατί πρώτα λες ότι φοβάσαι τα σχόλια, μετά λες ότι δεν φοβάσαι τα σχόλια αλλά το θέμα της δικαιοσύνης, και μετά ξανά ότι φοβάσαι τα σχόλια. Κάνω λοιπόν την υπόθεση ότι φοβάσαι τα σχόλια.
Λοιπόν, η ώρα της αλήθειας: σε σχολιάζουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ, όλο αυτόν τον καιρό, και θα συνεχίσουν να το κάνουν, είτε δώσεις αυτές τις εξετάσεις, είτε όχι. Εσένα και όλους τους άλλους. Προσπάθησε να το συνειδητοποιήσεις, και μετά, προχώρα και δώσε αυτές τις εξετάσεις.
__________________
6.
Γεια σου Άμπα! Δεν είμαι τρολ αλλά έχω μια ερώτηση waaay too much information.
Η αδερφή μου έχει μια συνήθεια να πειράζει το δέρμα της, τις τρίχες της κλπ και το κάνει και μπροστά σε κόσμο. Πριν προλάβεις να πεις οτι θέλει ειδικό το έκανε στο παρελθόν(για άλλους λόγους) και το παράτησε. Το θέμα είναι όχι μόνο οτι θα ήθελα να της πω οτι είναι λίγο αποκρουστικό να το κάνει έξω, επειδή φοβάμαι οτι θα της δημιουργήσω κόμπλεξ και θα της πω κάτι αρνητικό, αλλά και το οτι τριγυρνάει μέσα στο σπίτι και σκαλίζει το δέρμα της-μάντεψε! και σε κάποιες άλλες περιοχές, μπροστά μας!. Έχω σιχαθεί να το βλέπω αυτό και δεν ξέρω πώς να το πω διακÏριτικά, γιατί ξέρω οτι θα νευριάσει..εμμ αστειάκι τύπου αααα τα είδα όλα? Της έχω κάνει σχόλια παρόμοια στο παρελθόν και θα μου απαντήσει το ξέρω δεν μπορώ να το κόψω κλπ.. (εννοούσα για τη συνήθεια, όχι για το private θέμα). Μη φανταστείς κάτι υπερβολικό, απλά θα βλέπεις έναν άνθρωπο μέσα στο σπίτι σου με το χέρι του σε ακατάλληλη περιοχή. Σόριιιιι αηδία το ξέρω. Δεν είναι μικρή σε ηλικία! Εεεε και το άλλο το υπέροχο είναι οτι θα μου πιάνει τα μαλλιά συνέχεια, μπορεί όπως περνάει να πάει στο διάδρομο να μου ακουμπήσει με το χέρι πχ τα οπίσθια και έχω εξοργιστεί.. Επαναλαμβάνω, ακούγονται τραγικά αστεία, αλλά δεν είναι ψεύτικη η ερώτηση. Εεε νιώθω μια παραβίαση του χώρου μου...αχ τι γλυκούλα που είσαι τσουπ μου χαιδεύει τα μαλλιά σα να είμαι σκυλί. Αυτό με τα οπίσθια-ιου- νευριάζω, την αγριοκοιτάω και τίποτα... Ε πως να τα πω όλα μαζί??? Και παράτα με εμένα, κάποια στιγμή δε θα ζω στο πατρικό μου, βλέπω πως έχει αντιδράσει αρνητικά όποτε έχω θίξει κάτι τέτοιο, το οτι χαλάει την εικόνα της ?...Είναι προσβολή να πεις σε κάποιον οτι φέρεται περίεργα χωρίς να σε έχει ρωτήσει? Και έχει ξαναρχίσει τη θεραπεία (τύπου τρεις φορές το χρόνο, το αποφεύγει πολύ) δεν ξέρω αν έχει καταλάβει οτι φέρεται περίεργα ώρες ώρες ώστε να το συζητήσει.. Συν οτι αφήνει και ουλές στο δέρμα της, που υποδηλώνει καθαρά κάτι ψυχολογικό.. Και τώρα έρχεται το θέμα οτι δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να κάνει κάτι που δε θέλει...Οπότε βασικά σε ρωτάω αν πρέπει να κάνω παράπονο για όλα μαζί ή ένα ένα την ώρα που γίνεται χωρίς να πληγώσω...Και αν πρέπει να θίξω το θέμα του οτι οι γύρω της σίγουρα τα παρατηρούν αυτά και θα έπρεπε να το προσέξει/ελέγξει? Δε νομίζω οτι είμαι παράλογη στο οτι ένας ανθρωπος που αυτοκαταστρέφεται εκπέμπει οτι δεν αγαπά τον εαυτό του! (θα μου πεις το θέμα είναι να είναι καλά, οχι να δείχνει) Ευχαριστώ!!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η αδερφή σου πρέπει να πάει σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο γιατί έχει ψυχαναγκασμό. Δεν είναι ότι δεν αγαπάει τον εαυτό της, αυτό είναι πολύ γενικό σε σημείο να μη λέει τίποτα. Δεν κατάλαβα ποια είναι η θεραπεία που κάνει τρεις φορές το χρόνο, αν εννοείς ψυχολογική, δεν αρκεί, και άρνηση της να πάει δεν είναι κάτι σπάνιο σε ανθρώπους που ξέρουν ότι την χρειάζονται, μάλλον το αντίθετο. Δεν μπορείς να την αναγκάσεις, μπορείς όμως να της το πεις, ξανά και ξανά και ξανά, και ξανά, επιστρέφοντας ξανά στο θέμα όταν βλέπεις σχετική ηρεμία, με προσοχή όλα αυτά για να μην κλειστεί εντελώς στον εαυτό της και αρχίσει να σε αποφεύγει. Μίλα με τους γονείς σου. Βρείτε έναν ψυχολόγο. Πείτε της όλοι ότι θα την βοηθήσει πάρα πολύ αν πάει. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά πείτε της ότι αν πάει η ζωή της μόνο προς το καλό θα αλλάξει.
Αν δεν πείθεται με τίποτα, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Υπάρχει όριο στο τι μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους, όσο και αν τους αγαπάμε, όσο και αν μας φαίνεται προφανές το τι πρέπει να κάνουν.
_________________
7.
Περιμενα να ερθει το μετρο κ εκατσα καπου που με βολευε διπλα σε εναν κυριο που δε μου φανηκε εντελως νορμαλ αλλα οκ. Κ αρχισε να μου μιλαει να με ρωταει απο ποια χωρα ειμαι κλπ οχι με αγενεια η κατι απλα μου εβγαζε οτι δεν ειναι τελειως στα καλα του και μονο απο το οτι αρχισε ετσι να μιλαει σε μια αγνωστη αλλα κ γενικα συνολικα.κ εκανα ενα νευμα και μετα χωθηκα στ κινητο κι εκεινος μιλουσε μεχρι που βαρεθηκε. Αλλα τωρα ντρεπομαι λιγο. Μολις συνεβη βασικα. Γιατι δεν του μιλησα; νομιζω φοβηθηκα μηπως πει κατι προστυχο η μηπως δεν ξεκολλαει μετα. Αλλα φανηκε αγαθος και επισης δεν κινδυνευα λογω κοσμου κλπ. Απλα.ντραπηκα ισως. Εσυ τι κανεις οταν σου μιλανε περιεργοι αγνωστοι στο δρομο; κανεις οτι δνε τους βλεπεις η απαντας η τι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν κάποιος σε φοβίζει και σε κάνει να νιώθεις ότι δεν είναι πολύ στα καλά του, ποτέ να μην λογοκρίνεις το ένστικτό σου και ποτέ να μην το εκλογικεύεις μετά. Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να φανείς αγενής σε έναν άγνωστο. Ε και; Δεν είναι υποχρέωση σου να νιώθουν οι πάντες γύρω σου καλά. Ο φόβος είναι πολύ χρήσιμος. Αν προκύπτει από το βάθος του μυαλού σου, σαν απειλή, να υπακούς σε αυτό που σου λέει το υποσυνείδητο σου. Δεν έχει σημασία αν είσαι σε κόσμο, αν υπάρχει περίπτωση να κάνεις λάθος, αν κάνεις όντως λάθος. Καλύτερα να κάνεις λάθος παρά να έχεις δίκιο και να το παραβλέψεις.
