__________________
1.
Δεν εχωπολλες φιλες. Η επι της ουσιας δεν εχω φιλες. Δεν ξερω ποτε τις εχασα. Ισως με τα χρονια σχεσης αμελησα να αφιερωνω χρονο και αλλου. Και το καταλαβα τυχαια δεν ειναι τοσο οτι μου ελειψε η φιλια τους. Πιο πολυ ηθελα να νιωθω οτι εχω αν χρειαστω φιλους να ειναι εκει αλλα δεν εχτισα οπως αντιλαμβανομαι τωρα οτι χτιζονται οι φιλιες. Και δεν ξερω αν μππρω να εξηγησω αυτο που νιωθω αλλα νομιζω οτι δε με θλιβει που δεν εχω φιλους αλλα με αγχωνει η σκεψη αν τυχει και το σκεφτω. Φιλος μου ειναι το αγορι μου αλλα ισως δεν αρκει. Στα προτυπα π εχω στο μυa\αλο μου περλαμβανονται κ φιλοι και σχεση και παρεες. Κ εμενα το πρωτο λειπει αππ τη ζωη μου και προσπαθω να καταλαβω αν μου λειπει ειλικρινα η αν νιωθω πωςδεν πληρω τις προδιαγραφες που ειχα κατα νου. Τι νομιζεις για τη φιλια μετα τα 25;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μετά τα 25;
Υπονοείς ότι όσο μεγαλώνεις έχεις περισσότερες δικαιολογίες για να μην φροντίζεις τις φιλίες σου;
Πρόσφατες έρευνες λένε ότι οι καλές φιλίες στην μέση και στην τρίτη ηλικία ευνοούν την ψυχική και πνευματική υγεία περισσότερο από τις οικογενειακές σχέσεις (ή έστω με διαφορετικό τρόπο). Μολαταύτα, αν εσύ είσαι καλά με τις επιλογές σου, δεν έχει σημασία κάτι άλλο. Δεν μπορώ να σου πω εγώ αν όντως θέλεις φίλους ή αν νομίζεις ότι χαλάει η εικόνα σου αν δεν έχεις. Δεν ξέρω όμως τι θα κάνεις αν χωρίσεις με το αγόρι σου. Έχεις ζήσει μόνη σου, χωρίς αγόρι και χωρίς φίλους; Πόσο γρήγορα θα κάνεις εκπτώσεις, και τι είδους εκπτώσεις θα κάνεις, για να βρεις το επόμενο αγόρι;
__________________
2.
Αγαπημένη μου Α,μπα,
Έχω μάθει -το πως είναι άλλη ιστορία- δύο κοπέλες που ήθελαν το ίδιο αγόρι με μένα ότι με χαρακτήρισαν άσχημα και έθιξαν την καταγωγή μου σε εκείνον(κατάγομαι από την Αλβανία). Η μία από αυτές είναι σίγουρα αρκετά όμορφη κοπέλα και γιατί όχι, πιο όμορφη από μένα. Όμως με έχει πειράξει αυτή η έμμεση επίθεση. Αν μου τα είχαν πει κατά πρόσωπο, θα μπορούσα να απαντήσω αναλόγως και ίσως να μη με πείραζε τόσο.
Πιο πολύ απ' όλα με έχει πειράξει το ζήτημα της καταγωγής που το προβάλλουν ως μειονέκτημα/κατωτερότητα και αναρωτιέμαι πόσοι άλλοι στα κρυφά όταν δεν το παίζουν κύριοι και κυρίες τελικά κρίνουν έτσι τους ανθρώπους. Μήπως τελικά έχω εγώ το πρόβλημα και φαντάζομαι διάφορα ή ο κόσμος πρέπει λίγο να ανοίξει τους ορίζοντες του;
Υ.Γ.1 Σε περίπτωση που περαστεί η ερώτηση, θα ήθελα να πω ότι τα παιδιά που είναι μετανάστες β΄γενιάς δεν ξέρω αν επηρεάζεται από τον τόπο ή όχι έχουν μια ιδιομορφία που την βρίσκω θετικότατη: μαθαίνουν ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Μαθαίνουν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ότι το να ανήκεις κάπου είναι τόσο σχετικό όσο με τη τυχαιότητα του γεωγραφικού πλάτους και μήκους που θα γεννηθείς και μετά αυτή θα σε καθορίζει, θα σε διαμορφώνει και θα δημιουργεί μια πλασματική εικόνα για όσους βαριούνται(ή δεν μπορούν κιόλας) να δουν έξω από τα στερεότυπα.
Πάντα, όμως υπάρχει μια αίσθηση ότι παντού είσαι ξένος όταν και στην χώρα από που κατάγεσαι αλλά και στην χώρα όπου ζεις υπάρχει ελλιπής και προβληματική παιδεία.
Θα μου πεις, για δύο κοπέλες που ανέφεραν υποτιμητικά την καταγωγή μου γίνεται τόσος ντόρος;
Υ.Γ.2 Τώρα που το σκέφτομαι, και η ομορφιά ή έλλειψή της, τυχαία είναι, δεν ξέρω γιατί πρέπει να χρησιμοποιούνται για να επιτεθούμε σε κάποιον!
-Μπερδεμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι, δεν έχεις εσύ το πρόβλημα. Γιατί ρωτάς αν φαντάζεσαι διάφορα, ενώ ξέρεις στα σίγουρα ότι κάποιες χρησιμοποίησαν την καταγωγή σου για να σε υποτιμήσουν; Φυσικά και σε πείραξε, φυσικά και δεν είναι στο μυαλό σου, φυσικά και το κάνουν και άλλοι πίσω από την πλάτη σου. Ο ρατσισμός είναι ένα γεγονός. Αυτό που δεν μπορώ να ερμηνεύσω είναι πώς γίνεται, ενώ το ΥΓ1 δείχνει ότι είσαι φιλοσοφημένη, με άρθρωση και λεξιλόγιο, να ρωτάς κάτι τόσο πρωταρχικό, όπως «πώς είναι δυνατόν να προβάλει κάποιος την καταγωγή μου ως μειονέκτημα». Ξέρεις την Χρυσή Αυγή; Μάλλον. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσες ρατσισμό στο πετσί σου; Αμφιβάλλω. Σε πείραξε περισσότερο επειδή η μία είναι πιο όμορφη από εσένα, ή τουλάχιστον, έτσι πιστεύεις; Έστειλες την ερώτηση για να ξεκινήσει κάποια συζήτηση; Ρωτάς κάτι που δεν φαίνεται εδώ, και δεν έχω καταλάβει;
Νομίζω ότι προσπαθείς να αναλύσεις θέματα μόνη σου, για πρώτη φορά, ενώ δεν χρειάζεται. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια γράφονται αμέτρητα κείμενα για αυτά, ξεκινούν από την ποπ κουλτούρα και φτάνουν μέχρι τα πανεπιστημιακά συγγράμματα. Αν αναρωτιέσαι γιατί οι άνθρωποι υποτιμούν άλλους ανθρώπους εξαιτίας της καταγωγής, της εμφάνισης, της κοινωνικής τους τάξης, ενώ πράγματι όλα αυτά είναι τυχαία και όχι αποτέλεσμα προσωπικής προσπάθειας, μπορείς να βρεις τις απαντήσεις, διαβάζοντας σχετικά. Ας πούμε, αυτό, αυτό, αυτό, αυτό, είναι κάποια λίγα που βρήκα εγώ πολύ γρήγορα. Αν έχεις όρεξη να μάθεις, ψάξε και διάβασε περισσότερα. Μην προσπαθείς να απαντήσεις μόνη σου θέματα που αναλύονται εδώ και αιώνες. Αυτό ισχύει για όποιο ερώτημα αποκτήσεις στη ζωή σου γενικότερα.
__________________
3.
Αμπούλα αγαπημένη,
ζητώ τη συμβουλή σου σχετικά με το εξής:
Αντιπαθώ σφόδρα τον αρραβωνιαστικό της κουμπάρας μου.
Είμαστε φίλες από το νήπιο, είναι χρυσός άνθρωπος, έχουν 7 χρόνια σχέση και 1 χρόνο αρραβωνιασμένοι.
Αυτός είναι χοντράνθρωπος, όλο την υποτιμάει και μπροστά της και όταν π.χ. πάει τουαλέτα, φοβερά τσιγκούνης, δεν την σκέφτεται όταν π.χ. πεινάει, κάνει σχόλια για την εμφάνισή της κτλ κτλ πόσα ακόμη να σου αραδιάσω..
Εκείνος μένει Κηφισιά και εμείς Κερατσίνι, και ένα από τα πράγματα που κάνει και μου τη δίνουν είναι που υποτιμάει συνεχώς τη γειτονιά μας και κάνει σχόλια του στυλ ''αν κάνω κόρη δε θα παντρευτεί ποτέ το γίο σας λόγω ταξικού χάσματος'' (έχουμε ένα αγοράκι 2 ετών που έχει βαφτίσει η κουμπάρα μου) και άλλα απαξιωτικά σχόλια για την περιοχή μας.
Έχω μιλήσει σχετικά στη κουμπάρα μου και της έχω αναφέρει πόσο και εμένα και τον άντρα μου μας ενοχλούν οι συνεχείς απαξιωτικές αναφορές του στη περιοχή μας και εκείνη πάντα λέει ''δεν το εννοούσε αρνητικά''.
Εγώ όταν κάνει αυτά τα σχ΄΄ολια του απαντάω ευγενικά φράσεις του στυλ ''δεν κάνει τον ανθρωπο η περιοχή'' και ''μη βάζεις ταμπέλες'' κτλ και ο άντρας μου του έχει πει ότι ''είναι λάθος να πιστεύει ότι όλοι όσοι ζουν π.χ. Κερατσίνι είναι ''αλήτες΄΄ κτλ (λόγια του αρραβωνιαστικού).
Εμένα με ενοχλεί και το πως φέρεται στη φίλη μου και τα σχόλιά του αυτά. Εκείνή τον δικαιολογεί και έχω ακούσιε και ότι τον ψιλο-επιπλήτει όταν λέει ότι ''που να πάμε για καφέ Κερατσίνι που ναι φίσκα στην εγκληματικότητα και στους μετανάστες, ελάτε Κηφισιά που ανοίγει το μάτι σου'' μα μυαλό δε βγάζει.
Σπανιότατα δε πλέον τη συναντάω μόνη της και όχι με αυτόν μαζί.
Πώς να το χειριστώ;
Νιώθω και ότι η φίλη μου αναλώνεται σε μια σχέση που δεν τηνς αξίζει και ότι προσωπικά με θίγιε να ανέχομαι τη συναναστροφή με έναν άνθρωπο με τόσο κλειστό μυαλό. Άσε που όσο μεγαλώνει και το παιδί μου δεν θέλω καθόλου να γίνεται κοινωνός τέτοιων σχολίων. Μα να μη βλέπει τη νονά του εφόσον εκείνη πάντα ''κουβαλάει'' και αυτόν;
Σημ. η κοπέλα είναι εντελώς ανοιχτόμυαλή και καθόλου ρατσίστρια και ξενοφοβική όπως αυτός. Θα μου πεις πως ταιριάξανε.. έλα ντε...
Περιμένω συμβουλή,
φιλάκια από την ηλιόλουστη Αθήνα <3
-Εκνευρισμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Χμ, δεν είναι καλά τα μαντάτα. Το καλύτερο που μπορείς να ελπίζεις είναι να χωρίσουν, και ίσως υπάρχει ελπίδα μετά από εφτά χρόνια σχέσης και ένα χρόνο αρραβώνα, χωρίς άμεσα σχέδια για γάμο. «Να ελπίζεις» καθαρά για εγωιστικούς λόγους, δεν είναι βέβαιο ότι αν η φίλη σου χωρίσει με αυτόν, θα βρει έναν καλύτερο.
Όμως άλλο μου κάνει εντύπωση. Νομίζω ότι πρέπει να προβληματιστείς περισσότερο για το γιατί είναι με αυτόν τόσα χρόνια και τον δικαιολογεί, ενώ η ίδια δεν έχει τέτοιες απόψεις. Το «έλα ντε» για κάποιον που ξέρεις από το νήπιο με κάνει να αναρωτιέμαι: πόσο καλά την ξέρεις; Πόσο προσπάθησες να την καταλάβεις; Οι φίλοι δεν μετριούνται μόνο με τα χρόνια. Μια σχέση μπορεί να κρατήσει πάρα πολύ καιρό αν δεν υπάρχει ενδοεπικοινωνία, αν δεν υπάρχει ανάλυση, αν δεν υπάρχουν απαιτήσεις ένθεν κι ένθεν. Εκτός κι αν ξέρεις γιατί διάλεξε αυτόν, και δεν θέλεις να το σκεφτείς, γιατί αν το σκεφτείς και τι παραδεχτείς, τότε δεν ξέρεις ποια είναι η σχέση σας.
Κατά τα άλλα, η συμβουλή μου είναι να πατήσεις πόδι και να της εξηγηθείς ότι δεν θέλεις να τον βλέπεις όσο λέει απαξιωτικά και ρατσιστικά σχόλια, και ότι προτιμάς να την βλέπεις μόνη της. Αυτό έχει τον κίνδυνο να απομονωθεί και να απομακρυνθεί, αλλά πραγματικά είναι τρομερά ψυχοφθόρο να ακούς ηλιθιότητες σε ώρα αναψυχής και δεν έχουμε αρκετό χρόνο μπροστά μας για να τον σπαταλάμε με τέτοιους ανθρώπους. Πρέπει να προστατέψεις και τον εαυτό σου και το παιδί σου. Ίσως αν αρχίσετε και βρισκόσαστε οι δυο σας, χωρίς τους άντρες, καταλάβεις τι κάνει μαζί του.
__________________
4.
Ποιά είναι η γνώμη σου (και των σχολιαστών) για τις γυναίκες που δεν φοράνε σουτιέν εκτός σπιτιού; Και δεν εννοώ το καλοκαίρι που μπορεί κάποιο ρούχο να μην επιτρέπει τη χρήση σουτιέν. Εννοώ αυτές που δεν φορούν από άποψη.
Εμένα μου φαίνεται αρκετά προκλητικό και σαν προσπάθεια να τραβήξουν την προσοχή. Έχω πετύχει νέες κοπέλες στο δρόμο (όχι πολλές αλλά τώρα τελευταία όλο και πιο συχνά) με σχετικά ριχτά ρούχα (μπλούζες ή φορέματα) και μεσαίου μεγέθους στήθος, χωρίς σουτιέν. Και κάνει μπαμ! Και λόγω του ότι τα ρούχα δεν είναι από χοντρό ύφασμα και επειδή κουνιούνται με το περπάτημα. Και να μη θέλεις, το προσέχεις.
Είμαι γυναίκα και ξέρω πόσο ενοχλητικά μπορούν να είναι μερικά σουτιέν αλλά υπάρχουν και πιο άνετα (ακόμα και αθλητικά) για να μη νιώθει πίεση μια γυναίκα.
Και στο κάτω κάτω, πόσο άνετα μπορεί να νιώθει μια κοπέλα με κανονικό στήθος όταν περπατάει και αυτά κουνιούνται;
Προχθές στο pilates ήρθε μία 50+ χρονών, έκανε το μάθημα χωρίς σουτιέν (με μια κοντομάνικη) και μετά άλλαξε ρούχα για να φύγει, επίσης χωρίς σουτιέν.
Δεν είμαι συντηρητική, ούτε κομπλεξική αλλά σαν θέαμα δεν ήταν ωραίο. Δυστυχώς μετά από γέννες και λόγω ηλικίας το στήθος κρεμάει και δεν φαίνεται όμορφα.
Γενικά μου φαίνεται προκλητικό, ακόμα και αν το στήθος είναι μικρό. Αν τριγυρνούσαμε όλες έτσι από πάντα, θα το είχαμε συνηθίσει αλλά τώρα μου φαίνεται επιδεικτικό.
-Question
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Από πάντα έτσι τριγυρνούσαμε, τα σουτιέν είναι πολύ πρόσφατα στην ανθρώπινη ιστορία.
Το στήθος με την ηλικία και με τις γέννες αλλάζει όπως αλλάζει όλο το υπόλοιπο σώμα. Μπορεί για τα γούστα σου να μην είναι όμορφο το θέαμα, αλλά δεν είναι ο προορισμός του στήθους να είναι αιωνίως όμορφο και ελκυστικό και σέξι. Υπάρχει και για άλλες δουλειές, όπως είναι ο θηλασμός. Γενικώς, υπάρχει, και η παραδοχή ότι χρησιμεύει μόνο για σεξουαλική απόλαυση όταν είναι γυναικείο είναι αυτό, κοινωνική παραδοχή. Γι'αυτό ακριβώς το λόγο δικαιολογείς την έλλειψη σουτιέν στα καλοκαιρινά ρούχα, όταν είναι «απαραίτητη» η έλλειψη του, αλλά όχι την έλλειψή του «από άποψη». Αν μια γυναίκα δεν προσπαθεί να είναι σέξι, τότε τι κάνει;
Δυστυχώς το «αλλά» στο «δεν είμαι συντηρητική, ούτε κομπλεξική» δείχνει ένα προβληματάκι στον τρόπο σκέψης. Μπορεί να μην είσαι συντηρητική ή κομπλεξική, είσαι όμως θύμα μιας ρητορείας σχετικά με το πώς πρέπει να εμφανίζονται οι γυναίκες δημόσια.
Η ερώτηση «πώς να νιώθει μια γυναίκα με κανονικό στήθος όταν αυτά κουνιούνται» είναι ιδιαίτερα κωμική, συγχώρεσε με. Αναρωτιέσαι, ενώ είσαι γυναίκα; Αυτό που εννοείς είναι «πώς γίνεται να μην νιώθει όπως θα ένιωθα εγώ;» Εμ, να που γίνεται, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Είσαι ελεύθερη να βάλεις και μεσαιωνικό κορσέ αν αυτό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, αλλά πρέπει να αφήσεις και στους άλλους την ελευθερία να ορίσουν επίσης το σώμα τους χωρίς να τις κρίνεις «επιδεικτικές».
__________________
5.
Α μπα μου, θα τα πω λιτά και ωμά:
Πως να του πω ότι ναι, στα 22 είμαι παρθένα λόγω brainwashing από οικογένεια (ο πρώτος σου να είναι ο άντρας σου, η παρθενιά σου να είναι δώρο του) (κι όμως) και εξιδανίκευσης έρωτα βγαλμένου από ταινία;
Πως να προχωρήσουμε, όταν εγώ η ίδια ποτέ δεν ήθελα ετικέτες και τώρα που αυτός δεν μου δίνει μια σιγουριά ότι είμαστε μαζί, φοβάμαι να κάνω το οτιδήποτε μήπως πληγωθώ, μήπως το μετανιώσω, μήπως, μήπως, μήπως....
-Weird Cat Lady of The Neighborhood
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν φοβάσαι, να μην το κάνεις. Δεν είναι κάτι που πρέπει να λύσεις μαζί του, είναι κάτι δικό σου και πολύ προσωπικό. Αν νιώθεις ότι πρέπει να υπάρχει το «είμαστε μαζί», τότε περίμενε μέχρι να βρεις αυτόν που θα σε κάνει να νιώσεις ασφάλεια. Και ούτε σε αυτόν, ούτε σε εκείνον χρειάζεται να πεις ότι είσαι παρθένα, ούτε και σε κανέναν, γενικώς. Δεν πρέπει να γίνονται με το ζόρι αυτά τα πράγματα. Αφουγκράσου τον εαυτό σου και προχώρα με την ταχύτητα και την πληροφορία που θέλεις, όπως νιώθεις καλύτερα. Προστάτεψε τον, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει αυτό για σένα. Δεν υπάρχει ούτε πρωτόκολλο, ούτε σωστό και λάθος.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα . Ειλικρινά δεν ξέρω πως να θέσω το συγκεκριμένο ζήτημα μιας και συγκριτικά με αυτα που δημοσιεύονται είναι μάλλον μηδαμινό. Παρολα αυτα είναι κάτι που με απασχολεί και ή άποψη σου με ενδιαφέρει πολύ.Ειμαι 25 χρόνων Πριν λίγα χρόνια εμαθα ότι ο πρώην μου είναι γκέι, αρχικα σοκαριστηκα αρκετά και επειδή στην δεδομένη στιγμή ήμουν ακόμα ερωτευμένη μαζί του βρέθηκα σε ένα φαύλο κύκλο όπου κατηγορούσα τον εαυτό μου. Μου πήρε αρκετό καιρό για να το ξεπεράσω και να συνηδητοποιησω οτι ήταν δικιά του επιλογή και ακόμα περισσότερο για να τον καταλάβω και να τον δεχτώ σαν φίλο χωρίς να με ενοχλεί πλέον να ακούω για την προσωπική του ζωή.Μετα από αρκετό καιρό (το διάστημα που μου πήρε να ξαναεμπιστευτω και να ερωτευτω) έκανα και μία άλλη σχέση και ενώ όλα ήταν καλά άρχισα σε κάποια φάση να αναγνωριζω σημάδια σαν αυτά που έβλεπα στον πρώην μου (τα οποία στην αρχή απέφευγα γιατί πίστευα ότι ήμουν υπερβολική εγώ)και μετά από λίγο καιρό μου σκάει το ίδιο παραμύθι...ήθελε να πειραματιστεί και κατέληξε ότι είναι γκέι.Ποιες είναι οι πιθανότητες και τι σημασία έχει να τις ψαξω? Απλά θέλω να
ειναι ελεύθεροι αλλά ταυτόχρονα συχτιριζω που βρίσκομαι πάλι σε αυτή την θέση. Το χειρότερο έρχομαι σε σύγκρουση με τον εαυτό μου γιατί ενώ από την μία υποστήριζω ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να ζήσει την ζωή του όπως επιθυμεί ή επαναλαμβανόμενη ιστορία με έχει οδηγήσει στο να φοβάμαι μην πληγωθω με τον ίδιο τρόπο και εν τέλει να απομακρύνομαι από τους ομοφυλόφιλους. Με κάνει αυτό ομοφοβική? πως να ξαναεμπιστευτω ?
--δωρα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεδομένου ότι είσαι 25 χρονών, άρα σε ηλικία που ο κόσμος ψάχνεται, και ότι οι γκέι είναι τουλάχιστον ένας στους 10, αν βάλουμε και τους μπάι περισσότερο, οι πιθανότητες να σου τύχουν δύο γκέι άντρες στη ζωή σου είναι εντελώς εντός μέσου όρου. Αν είναι να ψάξεις κάτι, τότε αναρωτήσου αν αυτά τα σημάδια, που τώρα σε πονηρεύουν, είναι και τα σημάδια που σε τράβηξαν αρχικά σε αυτούς τους δύο. Ανησυχητικό θα ήταν μόνο αν σε τραβάει η μη διαθεσιμότητα, η απόσταση, το απρόσιτο.
Για το ερώτημα «πώς να ξαναεμπιστευτώ» δεν υπάρχει απάντηση. Θα το κάνεις επειδή είσαι άνθρωπος. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Μπορεί να γνωρίσεις κάποιον που είναι σίγουρα στρέιτ, αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι άξιος εμπιστοσύνης. Πώς σου φαίνεται να μην θεωρείς την εμπιστοσύνη προϋπόθεση για να ερωτευτείς; Πλησίασε τους ανθρώπους για να τους γνωρίσεις – ούτε για να τους εμπιστευτείς, ούτε για να τους ερωτευτείς. Βάλε λίγο κέφι γιατί νομίζω ότι έχεις βαρύνει το θέμα των σχέσεων αρκετά μέσα στο μυαλό σου, και περιμένεις πολλά από τους άλλους. Δεν είναι δείγμα καλής σχέσης η πλήρης παράδοση, τουλάχιστον όχι απαραίτητα. Δεν χρειάζεται να τα δίνεις όλα για να νιώθεις καλά σε μια σχέση. Χρειάζονται χρόνο όλα αυτά, δεν ξέρεις καλά τον εαυτό σου ακόμα, όμως ούτε οι άλλοι. Προσπάθησε να δώσεις το περιθώριο για αποτυχία χωρίς να το θεωρείς καταδίκη.
_________________
7.
Αγαπητή Α μπα,
Σπουδάζω σε μια μεγάλη πόλη της χώρας. Κατάγομαι από την Αθήνα και μέχρι πριν δυο χρόνια έμενα εκεί ώσπου έδωσα Πανελλήνιες και μετακόμισα στην άλλη πόλη για σπουδές. Η οικογένεια μου είναι πολύ εύπορη. Στη σχολή μου έχω γνωρίσει διάφορα άτομα κυρίως από επαρχιακές πόλεις και χωριά. Συχνά πέφτει θέμα συζήτησης στην παρέα η οικονομική κρίση και η αναξιοκρατία και τα περισσότερα παιδιά κρατούν μια στάση κακίας και μίσους προς αυτούς που είναι οικονομικά πιο άνετοι. Μπορείς να φανταστείς πως νιώθω όταν μιλούν με αυτόν τον τρόπο για οικογένεια‚ όπως η δική μου. Εννοείται πως αν και γνωρίζω τα παιδιά έναν χρόνο, ακόμα δεν τους έχω αποκαλύψει το ότι μένω σε μονοκατοικία στη Κηφισιά, ή ότι τα καλοκαίρια πάω διακοπές στο Ντουμπάι, στην Αμερική κλπ. Αναγκάζομαι να λέω συνεχώς ψέματα και αυτό με πλακώνει ψυχολογικά γιατί πρέπει να σκέφτομαι τι ψέμα έχω πει ώστε να μην μου ξεφύγει η αλήθεια και εκτεθώ. Έχω κουραστεί να ντρέπομαι για αυτά που έχω και νιώθω πως έχω δύο διαφορετικά πρόσωπα, το πραγματικό μου και αυτό που έχω δημιουργήσει ώστε να "ανήκω". Εκτός από το οικονομικό θέμα ακόμα δεν έχω βρει κάποιον που να ταιριάζουμε στα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες μας. Βρίσκω ότι οι πολύ προοδευτικές απόψεις μου σχετικά με τα δικαιώματα των LGBT ή των προσφύγων είναι επικίνδυνες για συζήτηση με τα συγκεκριμένα άτομα μάλλον λόγω του ότι μέχρι πρότινως έμεναν σε πιο συντηρητικές κοινωνίες. Έχω κλειστεί στον εαυτό μου και δεν έχω κανέναν στη πόλη αυτή που να μπορώ να του δείξω τον πραγματικό μου εαυτό. Πιστεύεις ότι έχει νόημα να συνεχίσω να κάνω παρέα με αυτά τα άτομα; Γιατί πρέπει να νιώθω παρείσακτη μόνο επειδή έτυχε να γεννηθώ στην οικογένειά μου; Να σημειώσω ότι είμαι πολύ αντικοινωνική και δεν μου είναι καθόλου εύκολο απλά να βρω άλλη παρέα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το πρόβλημα σου δεν είναι ότι πρέπει να κρύβεσαι, το πρόβλημα σου είναι ότι δηλώνεις πολύ αντικοινωνική και νομίζεις ότι με αυτό παίρνεις άφεση για να μην κάνεις τίποτα. Η απάντηση είναι ότι πρέπει να βρεις άλλη παρέα. Δεν υπάρχει άλλη. Δεν γίνεται να σου προτείνω να μείνεις αντικοινωνική, να συνεχίσεις να λες ψέματα, να συνεχίσεις να μην εκφράζεσαι, για να μην χρειαστεί να προσπαθήσεις να αλλάξεις, περιμένοντας να αλλάξουν όλοι οι άλλοι.
Αφού δεν σου λείπουν τα χρήματα, και πάρα πολύ χαίρομαι για σένα, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο για να αντιμετωπίσεις το ουσιαστικό σου πρόβλημα, που είναι η δυσκολία σου στην κοινωνικοποίηση. Δεν είναι «απλό» να βρεις άλλη παρέα, αλλά αυτό πρέπει να κάνεις. Θα το μάθεις σιγά σιγά, προσπαθώντας, εξερευνώντας τον εαυτό σου και τους λόγους που σε κάνουν να δηλώνεις αντικοινωνική.
σχόλια