__________________
1.
Πως αναγνωρίζεις τον άνθρωπο που είναι ο σωστός για σένα; Είσαι ποτέ σίγουρος ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που πρέπει να μείνεις μαζί του και να προσπαθήσεις για να δουλέψει; Επίσης με τον σωστό άνθρωπο θα έρχονται όλα πιο φυσικά και εύκολα;
-Catwoman
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για να αναγνωρίσεις ποιος είναι ο σωστός για σένα, πρέπει να ξέρεις πρώτα εσένα, καλά, σε βάθος, με τους περιορισμούς σου, και τα όνειρα σου και το όραμα ευτυχίας σου. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρη για τον άλλον, εδώ δύσκολα μπορείς να είσαι για τον εαυτό σου, αλλά αν έχεις αυτογνωσία, ξέρεις μέχρι πού φτάνουν τα όρια σου και πότε μπορείς να προσπαθήσεις, και πότε πρέπει να εγκαταλείψεις. Η ταύτιση στο όραμα ευτυχίας και στους στόχους τα κάνει όλα πολύ πιο φυσικά και εύκολα. Συστήνω να μην πιστέψεις στο ρητό «τα ετερώνυμα έλκονται». Μπορείς να πιστέψεις δηλαδή, αλλά ότι έλκονται δεν σημαίνει ότι μπορούν να δημιουργήσουν μια συμβιωτική, μόνιμη, βαθιά συναισθηματική σχέση.
__________________
2.
Αγαπητή Λένα,
Με χώρισε ξαφνικά και με μήνυμα γιατί λέει δεν πήγαινε άλλο, ενώ δυο μέρες πριν ήμασταν ταξίδι και μου έλεγε ότι είναι ευτυχισμένος. Μια βδομάδα μετά και για ένα μήνα τώρα με έχει ταράξει στα μηνύματα ότι του λείπω. Καλέ πάει καλά? Τι λες να κάνω? Α. Να τον διαολοστειλω. Β. Να βγω μαζί του που μ επρηξε? Δεν είπε ότι θέλει επανασύνδεση.
-Παναγιώτα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το αν «πάει καλά» είναι θέμα για τον θεραπευτή του. Το ερώτημα είναι, μετά από αυτή την εμπειρία, εσύ τι θέλεις από αυτόν;
__________________
3.
Λενα μου,
Τα έφτιαξα με έναν εδώ και δυο χρόνια φίλο μου, ο οποίος ήταν σε διάσταση με τη γυναίκα του, αλλά εξακολουθούν να μένουν στο ίδιο σπίτι. Μου έλεγε ότι θα μαζέψει λίγα λεφτά και θα φύγει, οτι κι η γυναίκα του έχει προχωρήσει κι ότι προσωρινά μένουνε μαζί. Περάσαμε έξι μήνες ωραία, μέχρι που εξαφανίστηκε. Σε μια μέρα έσβησε το φβ, δεν απαντάει στα τηλέφωνα και τα μηνύματα. Δεν το πιστεύω αυτο που συμβαίνει, αυτά γίνονται στις ταινίες. Κοινός μας φίλος τον είδε σε ταβέρνα με τη γυναίκα του. Θεωρω οτι μου χρωστάει μια εξήγηση. Να πάω να τον περιμένω κάτι απ το σπίτι του? Να πάρω τη γυναίκα του να τα πω ολα? Βραζω απο θυμό.. έχει ένα μήνα να επικοινωνήσει.
-Πληγωμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δυστυχώς, κάνεις λάθος. Αυτά δεν γίνονται στις ταινίες, γιατί αυτά είναι εντελώς μπανάλ, συνηθισμένες ιστορίες. Αυτά που γίνονται στις ταινίες είναι αυτά που δεν γίνονται συχνά στην ζωή, όπως να αφήσει ο άντρας τη γυναίκα του κάνοντας τα όλα λίμπα για τον μεγάλο έρωτα. Στην πραγματικότητα ο κόσμος πολύ δύσκολα χωρίζει, και χωρίζει μόνο όταν η ζωή στο σπίτι γίνει πραγματικά και αμετάκλητα ανυπόφορη, όχι επειδή γνώρισε κάποιον άλλον.
Τώρα, δικαιωματικά νιώθεις πληγωμένη, εξαπατημένη, και θέλεις εξηγήσεις, γιατί είναι πολύ πιθανό να σου είπε αρλούμπες. Όμως είναι επίσης πιθανό να μισο-πίστευε αυτά που σου είπε, και να τα έλεγε για να τα ακούει ο ίδιος. Η εξαφάνιση χωρίς καμία εξήγηση είναι σκληρό πράγμα και δείχνει ανέντιμο άνθρωπο. Όμως για έξι μήνες απλώς «περνάγατε ωραία», δεν ήταν η σχέση της ζωής σου, και τώρα κατάλαβες πολλά για τον χαρακτήρα του που αλλιώς θα σου έπαιρνε χρόνια να καταλάβεις. Δεν προσπαθώ να σου χρυσώσω κάποιο χάπι, αλλά ο θυμός σου τώρα τρέφεται από την σκέψη «δεν σήμαινα τίποτα γι'αυτόν;» Εσύ έχεις σημασία από μόνη σου, δεν χρειάζεσαι άλλον για να σου τη δώσει. Το πώς σου φέρθηκε είναι δικό του θέμα, όχι δικό σου, δεν είναι βαρόμετρο αξίας. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο να κάνεις. Μπορεί να σου χρωστάει εξήγηση, αυτό δεν σημαίνει ότι θα την πάρεις. Αυτό που μπορεί να λάβεις είναι επιθετικά μηνύματα του τύπου «άσε με ήσυχο», και να κάνει την ανάγκη σου για ανταπόκριση ακόμη πιο έντονη.
Το συμπέρασμα της ιστορίας είναι ότι για άλλη μια φορά, όταν κάποιος μένει με τη γυναίκα του στο ίδιο σπίτι και δηλώνει «σε διάσταση» πρέπει να είσαι εξαιρετικά, τρομερά καχύποπτη. Αυτή η υπόθεση επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά και ξανά. Το θέμα του εγωισμού σου πρέπει να το αποσυνδέσεις από την εξήγηση που σου χρωστάει. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο για να τον κουμαντάρεις, ο οποίος δεν θα συμπεριλαμβάνει τη συμμετοχή του. Και ξέρεις, ποτέ δεν ξέρεις. Έχουν επανεμφανιστεί πολλοί τέτοιοι σε ανύποπτο χρόνο. Περίμενε, και κατά πάσα πιθανότητα αυτό που θέλεις θα γίνει από μόνο του.
__________________
4.
Γειά σου αμπα.Θα ήθελα να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι. Διάβασα πρόσφατα τη γνώμη ενός παιδοψυχολόγου όσον αφορά τα διαζύγια με παιδιά. Στην ουσία έλεγε: Αν στο τέλος της μέρας είσαι εκεί και είσαι καλά, τότε τα παιδιά είναι ευτυχή. Το σκέφτομαι συνέχεια γιατί βρίσκομαι σε έναν μάλλον τελειωμένο γάμο. Κάτω απ την ίδια στέγη αλλά αποξενωμένοι. Όταν είναι ο ένας στο κρεβάτι, ο άλλος πάει καναπέ και εναλλάξ. Τα παιδιά μας πολύ μικρά. Ο μεγάλος είναι επτά κι έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι δεν είμαστε κανονικό ζευγάρι. Είναι μήνες που κλαίω όλη μέρα όλη νύχτα και πνίγομαι. Και μήνες που δεν νιώθω τίποτα, σαν χοντρόπετσο βόδι. Μπορεί να φέρω στο σαλόνι κρασί και μεζεδάκια για να δούμε μαζί καμιά ταινία. Φιλικά πάντα. Μόνο. Πλέον υψώνουμε σπάνια τις φωνές μας και διεκπεραιώνουμε όλες τις οικογενειακές υποχρεώσεις με συνεργασία. Σε ρωτάω λοιπόν Λένα μου, εφόσον δεν υπάρχει κάποιο άρρωστο ή ψυχοφθόρο για τα παιδιά κλίμα στο σπίτι, είναι όντως ασφαλές για τα παιδιά μου να βάλω μπρος ένα διαζύγιο και να προσπαθήσω να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου, αφού το λέει κι ο διάσημος Γάλλος ότι αν στο τέλος της μέρας είμαι ευτυχισμένη και δίπλα τους τότε αυτό τους αρκεί για να μεγαλώσουν χωρίς τραύματα.
Τα φιλιά μου.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Βρε Μ. δεν θέλω να σου ρίξω αλάτι στην πληγή, αλλά τα παιδιά σας, τουλάχιστον το ένα, δεν είναι «πολύ μικρό». Εφτά χρονών και το θεωρείς ακόμα μωρό; Φυσικά και έχει καταλάβει, προ πολλού, απλώς τώρα κατάλαβες εσύ ότι κατάλαβε. Κατάλαβε αυτό που κάνετε, όπως και πολλά άλλα που δεν έχεις καταλάβει ούτε εσύ, και τώρα μπορεί να μην λέει τη γνώμη του για αυτό που γίνεται στο σπίτι του, αλλά κάποτε μάλλον θα σου την πει, και θα είναι πολύ πιο σκληρή κριτική από αυτή που κάνεις τώρα στον εαυτό σου.
Το κλίμα στο σπίτι σας είναι και άρρωστο, και ψυχοφθόρο. Ζείτε σε έναν τελειωμένο γάμο με καθεστώς αδιαφορίας, παριστάνοντας ότι είσαστε ζευγάρι. Δεν χρειάζεται να είσαι διάσημος γάλλος παιδοψυχολόγος για να ξέρεις ότι αν δεν είσαι εσύ καλά, δεν μπορείς να κάνεις καλά τα παιδιά σου. Και το κλάμα μέρα νύχτα, και η πλήρης αποσύνδεση για μήνες, δείχνουν ότι δεν είσαι καθόλου καλά. Και δεν μας λες πουθενά για ποιο λόγο δεν θέλεις να χωρίσεις. Μη μου πεις ότι το κάνεις για τα παιδιά σου;
__________________
5.
πιστευω πως η παχυσαρκια μπαινει στο ιδιο σακουλι με την ανορεξια. αρνουμαι να σκεφτω πως μια ανορεκτικη κοπελα ειναι αρρωστη και θελει θεραπεια, ενω για μια παχυσαρκη να ακουω "τι ωραια που εχει αποδεχτει τον εαυτο της και μπραβο της". θελω να πω πως ειναι συχνο να ακους σχολια σχετικα με την ανορεξια που ειναι νοσος , τη στιγμη που για την παχυσαρκια ενω δε λειπουν τα αρνητικοτατα σχολια , πολλες φορες υπαρχουν καιι ενθαρρυντικα σχολια σχετικα με το σωμα κυριως το γυναικειο αλλα οχι μονο και οτι ο καθενας πρεπει να ζει οπως θελει. αλλα η παχυσαρκια ειναι επισης νοσος και πολλες φορες συνδεεται με ψυχογενεις παραγοντες αλλα και αλλους και νομιζω θα ηταν καλο να αντιμετπωπιζεται κυριως ετσι. μιλαω για το φυσιολογικο δεικτη μαζασ σωματος και οτι καλο θα ηταν να υπαρχει μια ωθηση για διατηρηση του. ολο αυτο μου ηρθε τωρα επειδη εβλεπα μια συνεντευξη της ashley graham η οποια ειναι παχυσαρκη αλλα θεωρειται προτυπο απο πολλες παχυσαρκες γυναικες. τι πιστευεις?
-αμπα μου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύω ότι έχεις μπερδέψει τις παχιές με τις υπέρβαρες και τις παχύσαρκες, και έχεις βάλει όλες στο ίδιο σακούλι. Δεν ξέρω πόσο ζυγίζει η Άσλεϊ αυτές τις μέρες, αλλά ψάχνοντας στο ίντερνετ βλέπω ότι δεν είναι παχύσαρκη. Το «παχύσαρκος» είναι διάγνωση, δεν είναι κάτι που μπορείς να πεις με το μάτι. Πιστεύω επίσης ότι ο ρατσισμός απέναντι στους χοντρούς είναι πασίδηλος ακόμα και όταν μιλάμε για 7-8 κιλά παραπάνω, δηλαδή πριν κάποιος γίνει καν χοντρός, ενώ η ανεκτικότητα στους αδύνατους είναι μεγαλύτερη και σταματάει στις περιπτώσεις της ανορεξίας. Τα εφτά, τα δέκα κιλά λιγότερα θεωρούνται ομορφιά και κομψότητα. Πιστεύω ακόμα ότι κι εσύ έχεις μεγαλύτερη ανεκτικότητα στο αδύνατο σώμα παρά στο παχύτερο, και γι'αυτό έχεις αυτή την στάση.
__________________
6.
Αγαπητη μου Αμπα, σου γραφω για τριτη φορα ελπιζοντας αυτη να ειναι η τυχερη μου. Χωρισα πριν πολλα χρονια, με δυο μικρα παιδια τοτε. Υπηρξα σε ολη τη ζωη μου λιγο εως πολυ δυστυχισμενη.. το διαζυγιο ηταν απλως το κερασακι στην τουρτα. Αποψε ηρθε στο σπιτι μου ο πρωην αντρας μου με την διχρονη κορη του που απεκτησε στον δευτερο γαμο του. Η κορη μας, 15 χρονων τωρα, ηταν παρουσα.. καναμε και δυο τις καλες και τις χαρουμενες. Ποιο πολυ εγω. Της εδωσα δωρα, μπισκοτα και αγκαλιες. Και τωρα θελω να πεθανω. Εβλεπα την κορη μου να κοιταζει τον μονιμως αποντα, αδιαφορο μπαμπα της ευτυχισμενο με την νεα του κορη, κι αυτη να μεγαλωνει χωρις πατερα.
Εγω, ειμαι μονη μου, δεν εχω αλλη σχεση... Ασχετο αλλα ισως να ειναι και σχετικο, για σενα.
Ουφ, δεν εχω ερωτηση, αλλα πες κατι, σε παρακαλωωω. Ειμαι χαλια.
ΥΣ Ημουν 5 χρονια σε ψυχαναλυση, παλια...
Κατινα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όπως εσύ παρίστανες την καλή και τη χαρούμενη, έτσι κι αυτός υποδύθηκε τον καλό πατέρα. Φεύγοντας ο καθένας έγινε αυτό που είναι στην πραγματικότητα, που γι'αυτόν δεν έχεις ιδέα τι είναι. Αν πιστεύεις ότι επιβαρύνεται η κόρη σου, κανόνισε συναντήσεις μαζί με τον πατέρα της χωρίς να είναι άλλος μπροστά, ούτε εσύ, ούτε η δίχρονη κόρη του, για να σχηματίσουν μεταξύ τους ό,τι δεσμό μπορούν να σχηματίσουν.
Η μεγάλη καμπάνα της αφήγησης σου είναι «υπήρξα σε όλη τη ζωή μου λίγο έως πολύ δυστυχισμένη». Αυτό είναι το πρόβλημα που χρειάζεται αντιμετώπιση πρώτο. Αν δεν κοιτάξεις αυτό, πώς θα φανείς χρήσιμη στην κόρη σου; Ήσουν χρόνια σε ψυχανάλυση, μετά τι έγινε; Όπως φαίνεται, πρέπει να την συνεχίσεις. Κοίταξε την ψυχική σου υγεία γιατί από εκεί ξεκινάνε όλα, από την υγεία σου. Μέχρι τότε, όταν δεν θέλεις να κάνεις κάτι, μην το κάνεις. Μην υποκρίνεσαι, είναι πολύ επιβαρυντικό. Είναι καλύτερο για σένα και για την σχέση σου με τον πρώην άντρα σου να είσαστε ειλικρινείς. Η μικρή κόρη δεν φταίει σε τίποτα να είναι μπαλάκι σε τέτοιες ιστορίες, δεν είχε δουλειά να είναι σε αυτή τη συνάντηση.
_________________
7.
Καλή μου Αμπα
Ελπίζω να είσαι καλά. Είσαι αγαπημένη συνήθεια χρόνια τώρα.Είμαι 22 χρονών φοιτήτρια και συγκατοικώ με τον αδερφό μου που είναι 20 μακριά απ τους δικούς μας. Στην αρχή της συγκατοίκησης δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ είναι αλήθεια, ένοιωθα οτι ο κόσμος μου ήρθε ανάποδα καθώς είχαν πέσει όλες οι ευθύνες του σπιτιού επάνω μου, δεν είχα καμιά βοήθεια από τον αδερφό μου ο οποίος φερόταν σαν φιλοξενούμενος και όχι σαν συγκάτοικος. Για παράδειγμα τα περίμενε όλα έτοιμα, έκανε παράπονα αν δεν είχα μαγειρέψει ή σιδερώσει και δεν έκανε το παραμικρό. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι δεν είχαμε ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις με έκανε να τον θεωρώ παρείσακτο και να του δείχνω τη δυσαρέσκεια μου συχνά με ειρωνείες. Οι πρώτες εντάσεις δεν άργησαν. Στη πορεία προσαρμόστηκα και του ζήτησα συγγνώμη για τις φορές που τον έκανα να αισθανθεί ξένος και υποσχέθηκα να ηρεμήσω. Στην ουσία όμως αυτή τη συγγνώμη δε τη δέχτηκε ποτέ. Αυτός πολύ νευρικός άνθρωπος, πυροδοτείται πανεύκολα και θεωρεί πως ότι κάνω και λέω είναι για να τον μειώσω και να τον προκαλέσω. Μπορεί για παράδειγμα να περάσω έξω από το δωμάτιο του και να κοιτάξω μέσα και να κάνει σκηνή ότι το κάνω για κοροϊδέψω αυτό που κάνει. Τον τελευταίο χρόνο η κατάσταση έχει ενταθεί. Κουβαλάει τόσο θυμό μέσα του από τον πρώτο χρόνο της συγκατοίκησής μας και ξεσπάει πανεύκολα. Μου μιλάει άσχημα, έχω ξεχάσει πως με λένε πλέον σ αυτό το σπίτι(κάτι ανάμεσα σε κ@ρ@λα και π@τ@ν@), όταν μιλάω ή ζητάω κάτι παίρνω σαν απάντηση σκάσε, βουλωσέ το, ηλίθια και η λίστα με τους χυδαίους χαρακτηρισμούς συνεχίζεται. Όταν τολμάω να σηκώσω κουβέντα με σπρώχνει, με κοπανάει σε τοίχους, με κλωτσάει, με φτύνει στο πρόσωπο. Μου λέει πως μόνο αυτό μου αξίζει. Από τους γονείς μου δε μπορώ να βρω δίκιο. Μου λένε πως μονός καυγάς δε γίνεται και πως φταίω κ εγώ. Συνήθως δε δέχονται καν να πέσει αυτό το θέμα στη συζήτηση. Μα εγώ φοβάμαι. Με απειλεί πως θα μου κάνει κακό και θα με στείλει στο νοσοκομείο. Δεν θέλω να μείνω άλλο σ αυτό το σπίτι. Μα νοιώθω πως δεν έχω επιλογή γιατί οι γονείς μου χρηματοδοτούν τις σπουδές μου και τη ζωή μου. Έχω σκεφτεί να βρω δουλειά και να βρω ένα μικρό σπίτι να μείνω μόνη, ένας χρόνος μου έμεινε εξ άλλου μόνο. Αλλά ξέρω πως αν κάνω κάτι τέτοιο οι γονείς μου θα με ξεγράψουν. Θα με πουν αχάριστη και πως δε σκέφτομαι την οικογένεια και θέλω να απομακρυνθώ απ όλους. Απλά θέλω να ζήσω ήρεμη. Δεν μπορώ άλλους τσακωμούς και απειλές και νεύρα. Τι μπορώ να κάνω?
-Αδελφή
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Επειδή δεν μπορείς να βασίζεσαι στους γονείς σου, κι επειδή μπορεί πραγματικά να κινδυνεύεις να βρεθείς στο νοσοκομείο, πάρε τηλέφωνο σε γραμμή που βοηθάει κακοποιημένες γυναίκες, δες εδώ. Θα σου πουν τι να κάνεις. Κάνε το σήμερα. Αν δεν απαντάνε σε αυτή τη γραμμή, ψάξε και βρες άλλη υποστηρικτική γραμμή. Εγώ θα σου έλεγα να πας να μείνεις για λίγες μέρες σε μια φίλη σου, όσο τακτοποιείς αυτό το θέμα. Μην σκέφτεσαι τι θα πουν οι γονείς σου. Οι γονείς σου βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε άλλο χωροχρόνο από αυτόν που θα έπρεπε να βρίσκονται, και είναι το λιγότερο που μπορώ να πω σχετικά.
