__________________
1.
Καλημέρα Λένα μου και αναγνώστες. Η στήλη σου απίθανη, εσύ επίσης. Εμαθα εχτές οτι το πρώην αγόρι μου, έχει σχέση με ένα άλλο αγόρι τώρα. Ήμασταν μαζί 2,5 χρόνια σχεδόν και όσο να ναι κάναμε σχέδια για το μέλλον, προσπαθούσα να προσαρμόσω τον χρόνο των σπουδών μου ώστε να ταιριάξει με τις δικές του, μήπως και κάνουμε μαζί κάτι πιο μετά, να συζησουμε και ολα τα επόμενα που ακολουθούν. Χωρίσαμε όταν πήγε για Ερασμους στο εξωτερικό στη Γερμανία. Δεν αντέξαμε την απόσταση, θεωρούσα τοτε, Μετά έφυγε για μεταπτυχιακό στην Αγγλία σχεδόν αμέσως, και δεν το ξαναπροσπαθήσαμε. Τώρα όμως που έμαθα ότι έχει αγόρι πλέον, δεν ξέρω, κάτι με πειράζει. Νιώθω ανεπαρκής σαν γυναίκα, νιωθω εξαπατημένη, νιώθω ένοχη. Μήπως η σχέση μας τον οδήγησε σε όλο αυτό ? Του έκανα εγώ κάτι όσο ήταν μαζι μου και άλλαξε έτσι ? Πάντα του άρεσαν τα αγόρια και δεν το παραδεχόταν ? Μου περνάει από το νου οτι ισως ειχε και σχέσεις με αγόρια πριν από μένα ή παράλληλα κατά τη διάρκεια της σχέσης μας, απλά εγώ δεν το γνώριζα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ήταν τοσο ανειλικρινής μαζί μου. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Ντρέπομαι και μην το μάθει κανείς από τον περίγυρό μου, τι θα απαντήσω μετά? Θα πρέπει να υπερασπιστώ εκείνον ή τον εαυτό μου? Και εννοείται δεν έχω κάτι με την ομοφυλοφιλία ουτε σε άντρες ουτε σε γυναίκες ουτε πουθενά, αλλά μήπως έχω ένα μερίδιο σε αυτή τη μεταστροφή του σκεφτομαι... Και αν τον δω ξανα στην Ελλάδα, τι θα πούμε, πώς θα τον αντικρισω ? Μου ήρθε κεραμίδα που λένε. Θα μου πεις, τι σε αφορά, εσύ προχώρησες τη ζωη σου και αυτος τη δική του, αλλά έλα που με τρώει όταν τον φερνω στο μυαλο μου. Να είναι καλά εκεί που είναι, εγώ εχω το πρόβλημα το ξέρω, είναι δικό μου και μόνο δικό μου. Πώς το βλέπεις ολο αυτό ? Υπερβάλω ή δε θα έπρεπε να με προβληματίσει καν?
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να επηρέασες εσύ την σεξουαλική του ταυτότητα. Δηλαδή πώς θα μπορούσε η σχέση σας «να τον οδηγήσει σε όλο αυτό»; Τι να έκανες και να «άλλαξε έτσι»; Πίσω από αυτά που γράφεις βρίσκεται η υπόνοια ότι έπαθε κάτι κακό, κάτι κατάπτυστο, και ντροπιαστικό, και εσύ έχεις μερίδιο ευθύνης. Δεν έγινε κάτι που χρειάζεται προβληματισμό. Δεν ξέρω πότε κατάλαβε ότι προτιμάει αγόρια (μπορεί να είναι bi, άλλωστε), δεν ξέρω αν είχε αγόρια όσο ήταν μαζί σου (μπορεί), αλλά όσο και αν νομίζεις ότι αυτή η σχέση ήταν διαφορετική από άλλες, δεν ήταν. Όσο ήσασταν μαζί, ήσασταν μαζί.
Αν το μάθει κανείς από τον περίγυρο σου δεν χρειάζεται να «υπερασπιστείς» κανέναν. Ξανά: δεν έγινε κάποιο λάθος που χρειάζεται εξήγηση. Τα είχατε, τα χαλάσατε. Η ζωή συνεχίζεται.
Όσο και αν επιμένεις, το πρόβλημα σου είναι ότι τελικά «έχεις κάτι» με την ομοφυλοφιλία. Αλλιώς γιατί χρειάζεται υπεράσπιση ο οποιοσδήποτε; Αν κάποιος που ήταν γκέι μια μέρα τα έφτιαχνε με μια κοπέλα λες να σκεφτόσουν τι του έκανε ο πρώην του και τον έστρεψε στην ετεροφυλοφιλία; Όχι, γιατί αυτή την μεταστροφή θα την έβρισκες κατανοητή, και αυτό είναι η απόδειξη ότι «έχεις κάτι» με την ομοφυλοφιλία.
Και τέλος, η ιστορία σου είναι πολύ πιο κοινή από όσο νομίζεις.
__________________
2.
Πώς μπορώ να αρνηθώ ευγενικά μια τυχόν πρόταση να παντρέψω(με θρησκευτική τελετή) μια παιδική μου φίλη (έμαθα από αλλού ότι συζητήθηκε με τον άντρα της και το όνομά μου, ανάμεσα σε άλλα ονόματα). Ο λόγος είναι ότι η παιδική μου φίλη είναι πολύ θρήσκα ενώ εγώ πλέον άθεη και δεν το έχω αποκαλύψει ούτε στη επίσης θρήσκα οικογένειά μου ούτε σε κανέναν άλλο (το γεγονός ότι ζω στο εξωτερικό βοηθάει να κρατηθούν τα προσχήματα) κι ούτε είμαι ακόμη έτοιμη να το κάνω. Δε θέλω με τίποτα να συμμετάσχω ενεργά σε μια θρησκευτική τελετή, είμαι ακόμη στη φάση θυμού που ξόδεψα τόσα χρόνια σε ένα ψέμα(για μένα, δε θέλω να προσβάλω κανέναν), ως απλή καλεσμένη βέβαια δεν έχω πρόβλημα να παρευρεθώ.
-Εντελώς άθεη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν τελικά σου το προτείνουν, πες – πολύ ευγενικά – ότι σε τιμάει πάρα πολύ η πρόταση, κάτι που φαντάζομαι ότι ισχύει, αλλά ότι τα τελευταία χρόνια έχεις απομακρυνθεί από την εκκλησία και δεν νιώθεις άνετα με αυτό τον ρόλο. Πρόσθεσε ότι είσαι διατεθειμένη να βοηθήσεις με όποιον άλλον τρόπο γίνεται και μπορείς να αναλάβεις τον τίτλο της ψευδοκουμπάρας.
Αν δεν θέλεις ούτε να συζητάς το θέμα, πες ότι δεν έχεις λεφτά και μένεις μακριά και καλύτερα να πουν σε κάποιον που είναι εκεί κοντά για να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.
__________________
3.
Αγαπητή Α,μπά
Έχω ανακαλύψει τη στήλη σου εδώ και έναν χρόνο, και έχω διαβάσει κάθε άρθρο από το 2013 μέχρι σήμερα. Οι απαντήσεις σου είναι διαφωτιστικές και με έχουν κάνει να σκέφτομαι τα πράγματα με μία πιο ευρεία οπτική.
Θέλω να σου θέσω τον προβληματισμό μου, καθώς θέλω μία καθαρά αντικειμενική σκοπιά και δη από έναν εξωτερικό «παρατηρητή». Ελπίζω μόνο να την δημοσιεύσεις...
Είμαι εδώ και τρεις μήνες περίπου με έναν άντρα (32 χρονών) – έστω ότι τον λένε Β – με τον οποίο είμαι ερωτευμένη, έχουμε χημεία, καλή επικοινωνία, κοινά ενδιαφέροντα και στόχους και θέλουμε με τον ίδιο ζήλο να επενδύσουμε σε αυτό το κοινό μας «ταξίδι».
Ο Β. λοιπόν μένει με τους γονείς του, είναι μοναχοπαίδι. Σχετικά νωρίς γνώρισα και τους γονείς του. Ο Β. λοιπόν έχει μία πολύ καλή δουλειά, από την οποία βοηθάει και την οικογένεια του. Λόγω των ρυθμών της καθημερινής εργασίας μας, βρισκόμαστε για σύντομα διαστήματα τις καθημερινές, και τα Σ/Κ είμαστε μαζί, στο σπίτι μου, καθώς μένω μόνη μου.
Από την πρώτη επαφή με την οικογένειά του, κατάλαβα ότι είναι πολύ δεμένη οικογένεια και του φέρονται λες και έχει σταματήσει ο χρόνος στα 5 του. Επίσης, όποτε είμαστε μαζί, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία φορά κατά την οποία δεν έχουν μιλήσει στο τηλέφωνο. Παράδειγμα, όταν έρχεται σπίτι μου, θα πάρει σίγουρα τηλέφωνο την μάνα του για να επιβεβαιώσει ότι έφτασε. Ξυπνάμε το πρωί, θα πέσει σίγουρα τηλέφωνο ότι ξυπνήσαμε και ανάλυση του προγράμματός μας της υπόλοιπης ημέρας.
Με αποκορύφωμα το περασμένο τριήμερο, όπου αποφασίσαμε να πάμε μαζί διακοπές στο εξοχικό του. Το προηγούμενο βράδυ πήγα και έμεινα στο σπίτι του για να φύγουμε μαζί το πρωί απευθείας από εκεί. Η όλη φάση εκεί ήταν τόσο κουραστική και εξηγώ: είχαν μπει σε τέτοια λεπτομέρεια για το τι πρέπει να κάνουμε στο σπίτι όταν φτάσουμε, λες και θα έστελναν δύο 5χρονα μόνα τους. Λες και δεν ξέρουμε από πού ανοίγει ο γενικός διακόπτης. Στην αρχή το πήρα στην πλάκα και έλεγα από μέσα μου δεν είναι δυνατόν. Όταν κατάλαβα ότι συμπεριφέρονται στον Β. λες και στέλνουν το μικρό τους κατασκήνωση, στην αρχή ήμουν πιο απότομη και τους το έκοβα, αλλά εξαντλήθηκε η υπομονή μου και προτίμησα να σταματήσω να απαντάω από σεβασμό στον Β. Το θέμα εδώ είναι ότι πέρα από την στάση των δικών του, ο Β. έδειχνε μία δυσφορία και άρχισε να απαντάει εκνευρισμένος, αλλά στην πράξη (εκ των υστέρων) είχε ενσωματωθεί τόσο πολύ το άγχος μέσα του, που και ο ίδιος φαινόταν να αμφιβάλει εάν είναι ικανός να πάει μόνος του στο εξοχικό.
Ίσως είναι περιττό να περιγράψω το τι έγινε στο εξοχικό: τηλέφωνα τουλάχιστον 4-5 φορές την ημέρα και από τις δύο πλευρές (και από γιαγιά). Μόνο ο πατέρας του κάποια στιγμή που πήρε τον Β. είπε «δεν θέλω να σας ενοχλώ», και άρχισαν να αναπτερώνονται οι ελπίδες μου ότι υπάρχει κάποιος ίσως πιο λογικός στην οικογένεια, αλλά που;!
Στη δική μου οικογένεια, τα πράγματα είναι πιο απλά (και ίσως πιο απόμακρα): από όταν έπιασα δουλειά (εδώ και 4 χρόνια) και ανεξαρτητοποιήθηκα, οι σχέσεις με τους γονείς μου είναι πιο τυπικές. Όλο το 3ήμερο, μίλησα μία φορά με την μητέρα μου και για άσχετο θέμα.
Πιστεύω ότι είμαστε τα δύο άκρα, αλλά δεν ξέρω μήπως επειδή βρίσκομαι στο ένα άκρο μου φαίνεται υπερβολικό το άλλο; Μήπως πρέπει να κρούσει ο κώδωνας του κινδύνου τώρα που είναι νωρίς και να μην επενδύσω άλλο σε αυτή τη σχέση; Μπορώ να κάνω κάτι; Να μην κάνω τίποτα; Να του μιλήσω ή θα προσβληθεί δεδομένης της στενής του σχέσης;
Αυτή η κατάσταση έχει υπάρξει αιτία και στο παρελθόν να χωρίσω, είναι κάτι που ξεπερνάει τη δική μου ανοχή, και κάτι το οποίο μειώνει στα μάτια μου τον σύντροφό μου. Θέλω να ξέρω ότι ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου είναι ενήλικας, χωρίς συμπλέγματα και υπερβολικά δεσίματα με την οικογένειά του.
Ήδη σκέφτομαι το καλοκαίρι που θα πάμε διακοπές, και φοβάμαι ότι θα κάνω το μπαμ! Μέχρι που σκέφτηκα, να του προτείνω να τους πάρουμε μαζί στις διακοπές.... Θα γλυτώσουμε και χρόνο από τις περιγραφές στα τηλέφωνα: τι φάγαμε, τι ώρα κοιμηθήκαμε, τι ώρα ξυθήκαμε κ.λπ.
Θέλω τη γνώμη σου Αμπα μου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η γνώμη μου δεν έχει σημασία, για την δική σου ζωή πρόκειται. Δεν θα κοιμηθώ εγώ μαζί σας για να χρειάζεσαι την δική μου άποψη (ή για να έχω). Άλλοι είναι έτσι με τους γονείς τους και τους φαίνεται νορμάλ. Άλλοι όχι. Ίσως να χρειαζόσουν τη γνώμη μου αν δεν ήξερες τι πιστεύεις για το θέμα, αλλά φανερά έχεις ξεκάθαρη άποψη και την έχεις συνοψίσει με θαυμάσιο τρόπο: «Αυτή η κατάσταση έχει υπάρξει αιτία και στο παρελθόν να χωρίσω, είναι κάτι που ξεπερνάει τη δική μου ανοχή, και κάτι το οποίο μειώνει στα μάτια μου τον σύντροφό μου. Θέλω να ξέρω ότι ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου είναι ενήλικας, χωρίς συμπλέγματα και υπερβολικά δεσίματα με την οικογένειά του.»
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Για τις επιμέρους ερωτήσεις, όχι, δεν μπορείς να κάνεις κάτι, και όχι, δεν έχει νόημα να του μιλήσεις. Δοκίμασε το, αλλά σαν τι να πεις; Δεν μου αρέσει η σχέση που έχεις με τους γονείς σου; Αυτός τους παίρνει τηλέφωνο και δίνει αναφορά, δεν είναι ότι καταπιέζεται και χρειάζεται βοήθεια. Αυτή η σχέση έχει διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες. Δεν είναι τυχαίο ότι μένει ακόμα μαζί τους, 32 χρονών άνθρωπος με «πολύ καλή» δουλειά.
__________________
4.
Γεια σας Α μπα κ αναγνωστες,
εχω πια εμπεδωσει μεσω της στηλης οτι οταν καποιος λεει πως δεν θελει σχεση,ακομα κ αν η συμπεριφορα του δειχνει κατι αλλο, το εννοει οτι δεν θελει σχεση.Τι γινεται ομως στην αντιθετη περιπτωση;
Βγαινω με καποιον λιγους μηνες.Στην αρχη βγαιναμε "κανονικα" ραντεβου,περναγα πολυ ωραια κ μου αρεσε.Μετα απο λιγο καιρο προχωρησαμε κ στο σεξ.Κ εκει ολα πολυ ωραια. Εκτοτε ομως οι προτασεις του για να συναντιομαστε περιοριζονταν μονο σπιτι του για σεξ κ η επικοινωνια μας δεν ηταν συχνη. Μετα απο καποιο καιρο του εκανα μια σχετικη συζητηση για το οτι μου αρεσει αρκετα αλλα περα απτο σεξ ψαχνω περισσοτερα πραγματα απο μια σχεση κ τον ρωτησα πως το βλεπει αυτος. Μου ειπε κ αυτος οτι του αρεσω αρκετα κ θα θελε και αυτος το ιδιο κ να ερθουμε πιο κοντα κ σε συναισθηματικο επιπεδο.
Παρα αυτη τη συζητηση ομως κ ενω εχουν περασει δυο μηνες περιπου απο τοτε δεν βλεπω αλλαγη στη συμπεριφορα του.Δηλαδη μπορει να κανουμε κ αλλα πραγματα περα απο σεξ αλλα μονο αν τα προτεινω εγω κ η επικοινωνια μας επισης δεν με ικανοποιει. Μπορει να στειλω π.χ. μηνυμα για κατι ετσι γενικο επειδη θελω να του μιλησω κ να μου απαντησει την επομενη μερα! Του το εχω θιξει αυτο κ εχει πει οτι δεν ειναι πολυ του τσατινγκ αλλα ουτε κ στο τηλ μιλαμε! Οταν συναντιομαστε βεβαια ειμαστε καλα κ ειναι τρυφερος απεναντι μου.
Εμενα ομως με ενοχλει το κομματι της (ελλειψης) επικοινωνιας αλλα σκεφτομαι να δωσω λιγο περισσοτερο χρονο μηπως βελτιωθει η κατασταση. Απο την αλλη ομως σκεφτομαι μηπως δεν το εννοουσε 100% οτι θελει σχεση κ το ειπε για να συνεχισει να εχει το σεξ τουλαχιστον. Μπορει κ να το εννοουσε αλλα να μην του βγαινει, δεν ξερω. Εσεις τι λετε; Γιατι μπορει καποιος να σου λεει οτι θελει σχεση αλλα η συμπεριφορα του να μην δειχνει αυτο;
-Sabina
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Βρε Σαμπίνα, μήπως απλώς δεν ταιριάζετε; Επειδή είπατε ότι θέλετε σχέση, δεν σημαίνει ότι μπορείτε και να κάνετε. Δώσε λίγο χρόνο να δεις αν θα βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά βάλε και ένα χρονικό όριο. Δεν έχει και τόση σημασία για ποιο λόγο δεν βελτιώνεται, θα έπρεπε να σου αρκεί ότι δεν τραβάει το πράγμα. Κάτι μήνες τον ξέρεις, δεν χρειάζεται να κάνουμε ψυχανάλυση σε όποιον γνωρίζουμε, ειδικά αν δεν υπάρχει επικοινωνία.
__________________
5.
Αγαπημένη μου Α, μπα καταρχήν είμαι πολύ χαρούμενη που υπάρχεις και τρέχεις αυτή τη στήλη και δίνεις τροφή για σκέψη και συμβουλές και αφορμή για ωραίες συζητήσεις στα σχόλια, να είσαι καλά.
Το δικό μου πρόβλημα έχει να κάνει με την καλύτερη μου φίλη. Είμαστε φίλες από παιδιά, έχουμε ζήσει τις ζωές μας μαζί και έχουμε μεγαλώσει μαζί από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο που περάσαμε στην ίδια σχολή και πήραμε πτυχίο μαζί. Πάντα συζητούσαμε όλα μας τα θέματα ήταν μέσα στην καθημερινότητα μας η συνεχής επικοινωνία ακόμη και τώρα που ζούμε σε διαφορετικές χώρες. Η φίλη μου εδώ και 3 χρόνια έχει γνωρίσει κάποιον και έχουν μια πολύ όμορφη σχέση. Εγώ από την άλλη γνωρίζω κόσμο χωρίς να έχω βρει ακόμη κάποιον που να ταιριάζουμε έτσι ώστε να συνεχίσουμε τη σχέση μας. Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Η φίλη μου κάθε φορά που ακούει ότι γνώρισα κάποιον και κάναμε σεξ τρελαίνεται. Μου δίνει κάθε μα κάθε φορά διάλεξη για το πόσο λάθος κάνω, για το ότι πρέπει να περιμένω και να κάνω κάτι ουσιαστικό και σοβαρό και ότι είναι κάτι που δεν θα έκανε αυτή σε καμία περίπτωση. Κάνουμε μια μακροσκελή συζήτηση όπου της εξηγώ τα επιχειρήματα μου, μου λέει δεν μπορώ να τα δεχτώ ούτε να χαρώ για σένα από τη στιγμή που διαφωνώ, και ο κύκλος συνεχίζεται. Πλέον δεν θέλω να της λέω αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μου. Οτιδήποτε κι αν κάνω μου το μαυρίζει και της το έχω πει με ακριβώς αυτά τα λόγια αλλά δυστυχώς τίποτα δεν αλλάζει. Δεν ξέρω τι να κάνω και πώς να αλλάξουμε αυτό το κομμάτι της σχέσης μας. Με στενοχωρεί πολύ, γιατί την ξέρω από την ημέρα 0 και την αγαπάω. Αν έχεις κάτι να προτείνεις ή οτιδήποτε έχεις να πεις θα χαρώ πολύ να το διαβάσω! Φιλιά.
- florita
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν το κατάλαβα ακριβώς, αυτό που σχολιάζει είναι ότι κατά τη γνώμη της δεν κάνεις κινήσεις που θα οδηγούσαν σε σχέση; Ότι κάνεις περιστασιακό σεξ; Μάλλον αυτό.
Μπορείς να αγαπάς κάποιον και να είσαι δεμένος μαζί του επειδή τον ξέρεις από την ημέρα μηδέν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνείτε στα πάντα, ούτε ότι πρέπει να ξέρει ό,τι κάνεις και δεν κάνεις. Μην στενοχωριέσαι. Πιστεύει ότι έχει κάνει την πιο σωστή κίνηση στον κόσμο και ταράζεται όταν βλέπει ότι δεν είναι προφανώς η σωστότατη και καλύτερη κίνηση, ότι δεν είναι αυτονόητο για όλο το σύμπαν ότι έχει κάνει ό,τι καλύτερο γινόταν. Κατά τη γνώμη της όλοι θα έπρεπε να κάνουν ό,τι έκανε αυτή, και έτσι θα ήταν σίγουρη ότι έκανε το καλύτερο που υπάρχει.
Η συζήτηση μεταξύ σας δεν γίνεται για να συμφωνήσετε, αλλά για να μπορείτε να διαφωνείτε. Το «δεν μπορώ να χαρώ» άντε να το καταλάβω, το «δεν μπορώ να το δεχτώ» είναι πρόβλημα. Με τον εαυτό της όμως, όχι με σένα. Γι'αυτό, μην προσπαθείς να της λύσεις το πρόβλημα. Θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται να της λες αυτά που δεν θέλει να ακούσει. Δεν είναι ούτε προδοσία, ούτε μειώνει την αξία της φιλίας σας. Μη νομίζεις ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα. Η όμορφη της σχέση θα περάσει από σαράντα κύματα, εκεί θα είσαι και θα το δεις. Δεν εύχομαι να της συμβεί κάτι κακό, ούτε προβλέπω κάτι τέτοιο, αλλά αυτή η μονοκόμματη στάση που έχει τώρα βασίζεται στην ανάγκη της να περιφρουρήσει τις αποφάσεις της. Της δικές της αποφάσεις, όχι τις δικές σου. Η ζωή της θα αλλάξει, όπως θα αλλάξει και η δική σου, και θα δει τις αποφάσεις της με άλλο μάτι.
__________________
6.
Καλησπέρα Α μπα, είσαι μία μικρή θεά και με τη στήλη επιτελείς κοινωνικό έργο. Δεν έχω κάποιο πρόβλημα να σου πω περισσότερο την γνώμη σου για κάτι που μου έτυχε χθες. Έχω άνοιξει ένα κατάστημα εδώ και έναν μήνα και γενικά είμαι δύσκολα οικονομικά και τρέχω όλη μέρα. Αλλά είναι το όνειρο μου οπότε προσπαθώ να μην γκρινιάζω πολύ. Μία παιδική μου φίλη πέρασε μια βόλτα (έχει ξανάρθει 2-3 φορές) και της άρεσε πολύ μία πετσέτα χαμάμ και ενώ της είχα πει το κόστος (σκέψου είδε και τιμολόγιο, όντας λογίστρια) επέμενε να της το δώσω στο κόστος και χωρίς απόδειξη τύπου 10 ευρώ. Για να γλυτώσω από το γκρίνια είπα ναι. Όταν έκλεισα το μαγαζί πήγαμε μία βόλτα και μπήκα σε ένα ανταγωνιστικό μαγαζί να δω τι νέα κομμάτια έχουν, και ρε συ Α μπα πάει και αγοράζει ένα τζιν 80 ευρω μέσα σε 5 λεπτά. Το πόσο έμεινα κόκκαλο δεν λέγεται, αν και της είπα ότι εμένα πας να με χρεοκοπήσει ενώ για το ξένο μαγαζί όλα οκ, το πήρε σαν αστείο και γέλασε. Έχει περάσει μία μέρα και ακόμα νιώθω θυμωμένη με τον εαυτό μου, λες και κάποιος με έκλεψε κυριολεκτικά. Πες μου σε πάρακαλω μήπως είμαι τρελή ; Μήπως τα έχω χαμένα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι, πολύ καλά τα λες. Στην ουσία την χάρισες την πετσέτα. Εκμεταλλεύτηκε την γνωριμία σας για να κερδίσει, αντί να σε στηρίξει. Όταν λες «παιδική φίλη» εννοείς ότι την ξέρεις χρόνια, ή ότι την ξέρεις χρόνια και την θεωρείς πια σαν συγγενή σου; Γιατί όπως βλέπουμε και παραπάνω, αλλά και γενικότερα, ότι είμαστε χρόνια με κάποιον δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ταιριάζουμε. Μπορεί να ταιριάζαμε κάποτε, όταν δεν ξέραμε ποιοι είμαστε. Η φίλη αυτή φαντάζομαι ότι έχει κι άλλα χαρακτηριστικά εκτός από αυτό. Αυτό που συνέβη ήταν μεμονωμένο, ή νιώθεις ότι κολλάει σε ένα γενικότερο μοτίβο συμπεριφοράς που δεν σου αρέσει; Γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνω το «είμαι θυμωμένη με τον εαυτό μου». Διαφορετικά θα έλεγες ότι είσαι θυμωμένη μαζί της.
Μην επιτρέψεις ξανά να σε εκμεταλλευτεί, βέβαια. Μου φαίνεται μεγάλο το θράσος να απαιτείς να σου χαρίσουν κάτι.
_________________
7.
Αγαπητή Α μπα,
Πριν από λίγο μου συνέβη το εξής περιστατικό: Η αδελφή μου με το γαμπρό μου ήρθαν στο πατρικό μου, μαζί με τις δύο κόρες τους, η μεγαλύτερη εκ των οποίων είναι στην Α' Δημοτικού. Ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με την αδελφή μου, ήταν πάντα ένα άτομα γεμάτο κόμπλεξ απέναντί μου, κυρίως επειδή ήταν μεγαλύτερη, η μάνα μου έκανε πάντα διακρίσεις υπέρ της, ήταν ψωνισμένη από μικρή, και ενώ πληρώσαμε τα πάντα για να περάσει στην Ιατρική, ποτέ δεν μπήκε στο Πανεπιστήμιο, ενώ εγώ τέλειωσα την Νομική και ήμουν πάντα καλύτερή της στο ζήτημα της μόρφωσης. Τέλος πάντων, η κόρη της έγραψε σε ένα χαρτί χρόνια πολλά στον παππού της που γιόρταζε, και ο πατέρας μου μού το έδειξε και σχολίαζε διάφορα στο χαρτί αυτό. Και τότε, εγώ είπα, εντελώς φυσικά, και χωρίς καμία μομφή ή υποτίμηση ή οτιδήποτε άλλο για την μικρή ότι έκανε ένα ορθογραφικό λάθος (έγραφε "χρόνια" με ωμέγα). Αυτό το άκουσε ο γαμπρός μου-που είναι ίδιο στυλ με την αδελφή μου, εξού και ταιριάξανε- και μου "την είπε" ειρωνικά, σε στύλ "τι μας είπες τώρα", ενώ εγώ, όπως προανέφερα, απλώς είπα ουδέτερα ότι το όμικρον είναι ωμέγα, δηλαδή μια παρατήρηση "ξερή" έκανα. Κατόπιν αυτού, σπάστηκα πολύ με το περιστατικό, και την δήθεν υπεράσπιση του "πολύτιμου και χαρισματικού τέκνου τους, που εννοείται δεν κάνει ποτέ ορθογραφικά λάθη γιατί είναι πανέξυπνο όπως οι γονείς του" από την μοχθηρή θεία του. Πιστεύεις ότι έχω άδικο, και αυτή η αντίδραση είναι δικαιολογημένη για γονέα. Έχεις κάποια άποψη για το θέμα;; Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων (για τυχόν λάθη, συγγνώμη, γράφω βιαστικά από κινητό)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τι να σου πω βρε παιδί μου, το κείμενο βγάζει από παντού επιθετικότητα και ανταγωνισμό και χαμένες προσδοκίες που υπάρχουν εδώ και δεκαετίες μέσα στην οικογένεια σας. Νομίζω ότι το ξέρεις, και γι'αυτό έκανες αυτή την εισαγωγή. Το περιστατικό είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με όλα αυτά που έχετε αφήσει ανείπωτα μεταξύ σας και με τους γονείς σας. Η παρατήρηση από μόνη της θα μπορούσε να είναι ενδεδειγμένη ή να μην είναι, εξαρτάται από το υπόλοιπο πλαίσιο, και επειδή το πλαίσιο είναι κάπως βεβαρημένο, εξηγείται και η ανάγκη σου να τονίσεις το λάθος, και η ανάγκη του γαμπρού να σε αντικρούσει.
Αν καταφέρεις να επεξεργαστείς κάπως την εχθρότητα που έχεις μέσα σου, θα βοηθηθείς πολύ. Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι φταις σε κάτι. Αλλά όπως έχουμε πει άπειρες φορές εδώ μέσα, τους άλλους δεν μπορούμε να αλλάξουμε, ούτε μπορούμε να επηρεάσουμε τις πράξεις τους. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελέγχουμε τις αντιδράσεις μας σε αυτά που κάνουν, και στην καλύτερη, να αλλάξουμε τον εαυτό μας ώστε να μην μας ενοχλούν αυτά που κάνουν.
σχόλια