__________________
1.
Γειά σου α,μπα !επειδή δεν ειμαι των προλόγων ,θα μπω απευθείας στο ψητό!Έχει να κάνει με τον πρώην μου. Χωρίσαμε δυστυχώς με ασχημες συνθήκες εχει περάσει βέβαια χρονος και.... φταίω εγω σε σημαντικό βαθμό λόγω ότι γνώρισα τον νυν μου. όσο τα ειχα με τον πρώην δεν έπαιξε τίποτα με τον νυν και αυτό στάθηκε αιτία ο πρώην να με χωρίσει επειδη δεν με εμπιστευόταν. Η ζωή μου εχει προχωρήσει ειμαι σχεδόν 1,5 χρονο με το τωρινο μου αγόρι που με γεμιζει πλήρως. Ωστόσο ως άνθρωπος εχω ενα αλλα. Αυτο εχει να κάνει με την σχεση με τον πρώην. Θα πεις καλα τι περίμενες?οχι ειμαι αρκετα συνειδητοποίημενη ,δεν τον θελω πίσω αλλα σαν μέρος της κάποτε ζωής μου ωρες ωρες πιανω τον εαυτό μου να μου λείπει οχι ερωτικά αλλα να ξέρω αν ειναι καλά. Δεν θα με πείραξει να ξερω οτι εχει προχωρήσει πραγματικα το εύχομαι. Αλλα δεν εχουμε καμια επικοινωνία και δεν θέλει. Αισθάνομουν ενοχες αρκετο καιρο λογω του συμβάντος αλλα εχει παψει να μου ειναι απωθημένο . Όταν αγαπας κάποιον ξαφνικα μπορείς να τον ξεαγαπησεις να μην τον νοιάζεσαι?η ερώτηση μου ειναι τι πιστεύεις σε πόσο χρονικό διάστημα κρίνεις οτι δυο πρώην μπορούν να χουν επαφη χωρις να τρέχει κατι?να εγκαταλείψω την ιδεα της ουτοπίας περι σχέσεων πρωην-νυν?
- 23
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ναι, όταν αγαπάς κάποιον μπορείς να τον ξεαγαπήσεις κα να μην τον νοιάζεσαι. Αυτό το «ξαφνικά» γιατί το έβαλες; Στην δική σου περίπτωση δεν έγινε ξαφνικά, ξέρεις πολύ καλά γιατί ο πρώην σου δεν θέλει επαφές μαζί σου. Την ιστορία μας την μπουρδούκλωσες κάπως, θα έλεγα, κάτι μου λέει ότι δεν μας τα είπες όλα.
Η σχέση πρώην-νυν δεν είναι καθόλου ουτοπία, αλλά για να συμβεί, υπάρχει μια βασική προϋπόθεση: να την θέλουν και οι δύο. Εφόσον ο δικός σου πρώην δεν την επιθυμεί, δεν γίνεται να συμβεί. Οπότε μη ρωτάς γενικώς, σα να πρόκειται για συμπτώματα ασθένειας για να βγάλεις διάγνωση. Ό,τι ισχύει για άλλους δεν εφαρμόζει για σένα, και τούμπαλιν.
Μου φαίνεται ότι δεν έχεις αξιολογήσει την συμβολή σου στην ιστορία. Λες ότι φταις σε σημαντικό βαθμό, αλλά μετά δίνεις άφεση αμαρτιών στον εαυτό σου. Αυτό που κάνεις τώρα είναι ότι περιμένεις να σε συγχωρήσει ή να ξεχάσει για να αποκτήσεις πάλι πρόσβαση στη ζωή του. Από μόνο του δεν θα γίνει. Φταις, ή δεν φταις; Αν δεν φταις, πήγαινε και εξηγήσου. Αν φταις, πήγαινε και ζήτα συγνώμη. Αν φταις και δεν θέλεις να το παραδεχτείς, κάτσε στα αβγά σου.
__________________
2.
Γεια σου Αμπα, διαβάζοντας την στήλη σου ανελλιπώς δεν μπορώ να μην προσέξω πως συστήνεις πολύ συχνά το να επισκεφτεί το άτομο που σου γράφει έναν ψυχολόγο! Δεν είναι κάτι που με χαλάει αυτό καθώς κι εγώ έχω πάει για 1 χρόνο σε 3 ψυχολόγους (θέλει ψάξιμο να δεις ποιος σου κάνει κ ποια μεθοδος) κ σίγουρα είδα πράγματα σε μενα που δεν ήξερα κ βρήκα λύσεις ( Όχι σε όλα αλλά πλέον απέκτησα άλλο τρόπο σκέψης κ αν μη τι άλλο κατάφερα να εντοπίζω πιο εύκολα τα θέματα που με ενοχλούν κ να πιστεύω στον εαυτό μου). Απλά αναρωτιέμαι, παλιά που δεν πήγαιναν οι άνθρωποι, γιατί προφανώς δεν ήταν τόσο διαδεδομένο ίσως ήταν κ κατακριτέο, πως επιβίωναν? Όπως επίσης, δεν προαπαιτείται πηγαίνοντας εκει να είσαι απόλυτα ειλικρινής?? Έχω δει κόσμο (κολλητή φίλη μου κ πρώην άντρα μου-πηγαμε κ μαζί αλλά δεν απέδωσε Αφού εκτός από μένα κορόιδευε κ την ψυχολόγο η οποία ήταν έτοιμη να σκίσει τα πτυχία της η γυναικα) να πηγαίνει κ να λέει ψέματα μόνο κ μόνο για να τον δικαιολογεί ο ψυχολόγος κ να μπορεί να συνεχίσει το ότι κάνει με την "έγκριση" του. Εννοώ πως ίσως η πρώτη μας συμβουλή στον κάθε έναν από μας να έπρεπε να είναι "να είσαι απόλυτα ειλικρινής, προς τον εαυτό σου πάνω απ ολα"! Κ έτσι ίσως λυνόταν πολλά θέματα Τελικα?? Ειναι μια απορια που ειχα αποψε... θα ηθελα την γνωμη σου.
- Dion
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
«Πώς επιβίωναν;» Όπως επιβιώνουν τώρα όλοι όσοι δεν πηγαίνουν, επειδή εξακολουθεί να είναι ταμπού θέμα ο ψυχολόγος και ψυχίατρος. Παλιότερα ο κόσμος δεν καταλάβαινε καν ότι έχει θέματα, δεν υπήρχε αυτή η αγωνία της αυτοπραγμάτωσης. Μέχρι πολύ πρόσφατα η κυριολεκτική επιβίωση ήταν το πρώτη ζητούμενο, η ψυχή ερχόταν τελευταία. Επειδή είχαν βέβαια αδιάγνωστα θέματα, η απάντηση είναι «με πολλά άλυτα προβλήματα που ενδεχομένως γινόταν χειρότερα με τον χρόνο».
Για την άλλη ερώτηση, ναι, είναι πολύ σημαντικό να είσαι απόλυτα ειλικρινής στη θεραπεία σου, αλλά και με τον εαυτό σου, είτε εντός θεραπείας, είτε εκτός, αλλά είναι κάτι δύσκολο και μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν. Δεν υπάρχει θεραπευτής που μπορεί να σε αναγκάσει η να σε κάνει να θέλεις να αλλάξεις. Τελικά, τι; Ποια είναι η απορία;
Ο ψυχολόγος δεν λύνει προβλήματα. Όποιος θέλει να το λύσει θα το λύσει μόνος του, με τεράστια προσπάθεια, όταν νιώσει ότι είναι ώρα να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται. Ο ψυχολόγος καθοδηγεί. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο.
__________________
3.
Τι γνώμη έχεις όταν σε μια σχέση ο ένας από τους δύο καποια στιγμη λέει "Δεν θα σε ψαξω αν δεν με ψαξεις εσυ" ή "Περιμένω από σένα επικοινωνία" ή κάτι τέτοιο;
Ειναι ενα οριο απο μεριας του.
Μου αρεσει να μου βαζουν ορια και να βαζω ορια και αυτα να γινονται σεβαστα. Συνηθως νιωθω εμπιστοσυνη οταν αυτο συμβαινει.
Όμως αυτό το συγκεκριμένο μου φαίνεται προβληματικό.
Πιεστικό, σαν να μεταφέρεται η κοινή ευθύνη της σχέσης στον ένα.
Κλειστό σαν σχήμα, αποδίδεται ο ρόλος του πιο "παρόντος" στη σχέση και του πιο "απόντος", σχεδόν σαν να χρίζεται ο πιο "σωστός" και ο πιο "λάθος" στη σχέση.
Και κάτι ακόμη: σαν να μην αντέχει αυτός που το λέει να δώσει το χώρο να αναπνεύσει η σχέση, να πυκνώσει ή να αραιώσει αν χρειαστεί, να γίνει ελεύθερα η αλλαγή στο πότε παίρνει ο ένας πιο πολύ πρωτοβουλία, πότε ο άλλος.
Σαν να μην αντέχει αυτός που λέει τέτοιες φράσεις, την αβεβαιότητα, ή το ότι μπορεί σε εκείνη τη στιγμή να θέλει περισσότερα από τη σχέση και ο άλλος λιγότερα, και τελικά με τέτοιες φράσεις σχεδόν σαν να αποσύρεται, σαν να καταδικάζει τη σχέση. Είναι σχεδόν μια τελευταία προσπάθεια να ελέγξει τη σχέση, και σαν να βρισκει ετσι τρόπο να κατηγορήσει τελικά τον άλλον ότι καταδικάζει (;) τη σχέση, έναν τρόπο να βγαλει απο πανω του την ευθυνη οτι ο ίδιος δεν αντέχει την αβεβαιότητα και οτι ο ίδιος με τη φράση του φέρνει το γκαπα γκουπα στη σχεση.
Και δεν ξερω τελικά αν αυτη η φραση μου φαινεται τοσο όριο, όσο απειλή. Ενα απειλητικο οριο.
όμως, το ερωτημα ειναι πως βοηθας καποιον να καταλαβει οτι αυτο ειναι σαν απειλητικο οριο, και τι απαντας. Και σε αυτό λυπάμαι γιατι στο συγκεκριμενο αντιστοιχο περιστατικό που είχα, νιωθω πως μπορουσα να αντιδρασω καλυτερα, γι' αυτό και η αναγκη να τα γραψω ολα αυτα.
Σκέφτομαι ότι ένα απλό, ευθύ "με απειλείς;" ίσως να έκανε καλή
δουλειά.
Αλλά αυτή τη φορά δεν το είχα έτοιμο. Την επόμενη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συμφωνώ σε όλα. Η απάντηση που σκέφτηκες είναι πολύ κατάλληλη. Αν σου δοθεί ευκαιρία ξανά, να την πεις, αλλά πραγματικά εύχομαι να μην ξανακούσεις τέτοια ατάκα. Εκτός από όλα όσα έγραψες, μου φαίνεται αυτάρεσκη.
__________________
4.
Είμαι 45 χρονών. Έχω στο ενεργητικό μου τρεις σχέσεις, εκ των οποίων η τελευταία κατέληξε σε γάμο. Παντρεύτηκα στα 24, έκανα δυο παιδιά και χώρισα στα 35. Χώρισα γιατί ο άντρας μου γινόταν όλο πιο κτητικός με τα χρόνια και με εμπόδιζε γενικότερα στην εξέλιξή μου. Ήμουν από παιδί ένας άνθρωπος που διάβαζε πάρα πολύ, με έντονη ακτιβιστική δράση, και παραμένω έτσι. Τώρα πια ζω μόνη, τα παιδιά μου έχουν αυτονομηθεί σπουδάζουν και εργάζονται. Η καθημερινότητά μου είναι πολύ φορτωμένη, δουλεύω, φοιτώ σε μια σχολή, και έχω την ευθύνη μιας εθελοντικής φιλανθρωπικής οργάνωσης που μου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια. Αργά το βράδυ ο χρόνος μου ανήκει στους ανθρώπους μου, και κυρίως στα παιδιά μου με τα οποία έχουμε πολύ συχνή και πολύωρη τηλεφωνική επαφή, μια και ζούμε σε τρεις διαφορετικές χώρες. Μέσα σε όλα αυτά προσπαθώ να βρω χρόνο για τις φίλες μου τις οποίες υπεραγαπώ.
Πρόσφατα γνώρισα έναν άντρα, ο οποίος μου αρέσει πολύ. Είναι 35 χρονών, ζει μόνος του και έχει την δουλειά του. Δεν έχει άλλες υποχρεώσεις, κι έτσι έχει πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο από εμένα. Μου αρέσει και του αρέσω, υπάρχει αμφίδρομα έντονη συμπάθεια και ενδιαφέρον.
Το πρόβλημα είναι, με έχει στριμώξει ζητώντας μου να του αφιερώσω χρόνο που δεν έχω. Ξέρω πόσο γελοίο ακούγεται, αλλά του στέλνω καθημερινά στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο, γιατί είναι το μόνο που μπορώ να κάνω αργά την νύχτα πριν πέσω για ύπνο. Πραγματικά δεν ξέρω από που να κερδίσω τον χρόνο που θέλω να του αφιερώσω. Εκείνος αρχίζει και πιστεύει πως τον αποφεύγω, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Απλά έχω αναλάβει υποχρεώσεις που δεν μπορώ σε καμιά περίπτωση να αμελήσω, και αυτό δεν θα αλλάξει μέσα στους επόμενους μήνες. Είναι τόσο σπάνιο να μου αρέσει τόσο ένας άντρας, που θα είμαι απαρηγόρητη αν τον χάσω. Τι να κάνω; Πως να του δώσω να καταλάβει πως τον θέλω πολύ, και πως το ότι δεν έχω χρόνο δεν έχει να κάνει με το αν με ενδιαφέρει μια σχέση μαζί του; Έχω το δικαίωμα να του ζητήσω να κάνει υπομονή μέχρι να αλλάξουν τα δεδομένα; Και επίσης σκέφτομαι πως ακόμη κι όταν αλλάξουν, αυτό δεν θα σημαίνει παρά μια δυο ώρες την ημέρα κερδισμένο χρόνο. Ένας άνθρωπος σαν και αυτόν, που έχει μάθει να ζει με άλλους ρυθμούς, υπάρχει περίπτωση να συμβιβαστεί με μια καθημερινότητα σαν την δική μου; Και για εμένα δεν θα είναι πολύ δύσκολο και αγχωτικό να ξέρω πως εκείνος όταν δεν εργάζεται περιμένει εμένα; Περιμένει να τελειώσω από την δουλειά, από τα μαθήματα, από τα διαβάσματα, περιμένει να επιστρέψω από την οργάνωση, περιμένει όταν μιλάω με τα παιδιά μου, γενικώς περιμένει.
Πρέπει να τον ξεγράψω, έτσι δεν είναι; Δεν βλέπω φως.
- Μαργαρίτα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι το ερώτημα είναι, εσύ θέλεις να αλλάξεις την ζωή σου ώστε να χωρέσει μέσα και έναν άλλον άνθρωπο;
Κατά τα άλλα, έχετε πολύ μεγάλη διαφορά στο πρόγραμμα σας, τόσο μεγάλη, που δείχνει ότι το πιθανότερο είναι να έχετε και διαφορές ως άνθρωποι, που τώρα δεν βλέπεις, επειδή δεν έχετε γνωριστεί ακόμα. Υπάρχουν άντρες με εξίσου πολλές ασχολίες που δεν θα περίμεναν να τελειώσεις εσύ από τις δουλειές σου, θα είχαν τις δικές τους.
__________________
5.
Kαλησπέρα α, μπα και αναγνώστες!
Θα ήθελα να σας μιλήσω για μια φίλη μου από το σχολείο.
Η φίλη μου είχε μια δύσκολη εγκυμοσύνη που την έκανε να χάσει κιλά και λίγο μετά τη γέννα έχασε ξαφνικά τον πατέρα της κάτι που την εκανε να χάσει κι άλλα κιλά.
Τωρα ειναι κάτω απ τα όρια του φυσιολογικου και συνεχίζει να μην τρώει. Όταν το συζητησαμε μια μέρα μου είπε οτι όλοι την πρήζουν με αυτο το θέμα κι ότι η ίδια δεν το θεωρεί πρόβλημα. Όταν φαει θα παχύνει.
Αρκέστηκα στο να της πω ότι ειναι φυσιολογικη αντιδραση να μην πεινάει κι οτι ελπίζω να μπορεσει να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ υγιούς αντίδρασης και διαταραχής. Δεν απάντησε.
Να προσθέσω εδώ ότι είναι και λίγο στο χαρακτήρα της να τραβάει την προσοχή με κάτι τέτοια, κατι που την κάνει ακόμα πιο επιρρεπή κατά τη γνώμη μου στο να δημιουργήσει αντικειμενικό πρόβλημα στην υγεία της.
Είναι υψηλου μορφωτικού, επαγγελματικου και κοινωνικού επιπέδου και έχει αμέριστη προσοχή και βοήθεια από τον σύζυγό της και τους δικούς της.
Πιστεύεις υπάρχει λόγος να ξανασχοληθώ με το ζήτημα;
- φίλη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν μπορείς να αποφασίσεις αν χρειάζεται ή όχι το ερωτηματικό στο ψευδώνυμό σου, θα καταλάβεις ποια είναι η απάντηση.
__________________
6.
Αγαπητή α μπα,
Είμαστε στην ίδια παρέα με έναν τύπο, γνωριστήκαμε όλοι ταυτόχρονα σε σπουδές και υπάρχει ένα κάποιο sexual tension αλλά εγώ έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου ότι δεν θέλω να γίνει κάτι για διάφορους λόγους: προτιμώ να τον έχω φίλο, θα χαλάσει η ισορροπία της παρέας, αυτος ψιλοφλερταρει κ με άλλες κ μπροστά μου (δεν είναι μεμπτό αυτό αλλά με τσιγκλαει.
Τέλος πάντων οι λόγοι μπορούν να συνοψιστούν στο αν τον ήθελα αρκετά θα είχε γίνει κάτι ως τώρα, ευκαιρίες υπήρχαν, άρα δεν τον θέλω αρκετά. Του μιλάω για άλλους που βγαίνω κ του ζητάω συμβουλές "σαν άντρα", αλλά υπάρχει ακόμα η ερωτική αμηχανία. Υπάρχει ευγενικός τρόπος να κοπεί αυτό;
- Ψάχνω τρόπο
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ξέρω αν είναι ευγενικός, αλλά είναι ο μόνος τρόπος: όταν σταματήσει να ενδιαφέρεται σεξουαλικά ο ένας από τους δύο, θα φύγει η αμηχανία. Θα αντικατασταθεί όμως από κάτι άλλο, που μπορεί να σου αρέσει ακόμη λιγότερο. Σε αυτά τα θέματα πρόσεχε πολύ τι εύχεσαι, γιατί οι λόγοι που σε έχουν κάνει να το αποφύγεις, μου φαίνονται λίγο σαθροί. Η ισορροπία της παρέας είναι ο χειρότερος λόγος για να μην κάνεις κάτι μαζί του, πάντως. Είναι πολύ εφηβική και αφελής στάση. Η παρέα θα προσαρμοστεί. Αν δεν προσαρμοστεί, δεν είναι φοβερή παρέα. Πρόσεχε στα εξής: μην τον θεωρείς δεδομένο, και μη νομίζεις ότι είναι στο χέρι σου να οδηγήσεις το κλίμα προς μία κατεύθυνση. Φαίνεσαι μικρή και στην κατάλληλη ηλικία και θέση για μεγάλο στραπάτσο.
_________________
7.
Θα κάνω μια ασπρόμαυρη ερώτηση που δεν την εννοώ έτσι απόλυτα αλλά την θέτω έτσι για χάρη ευκολίας:
Είμαι άτομο που αναλύει τις καταστάσεις, τα συναισθήματα, αποφάσεις κλπ, καμιά φορά πιο πολύ απ ότι χρειάζεται. Κ με εκάστοτε φίλους έτσι λειτουργούμε. Έτυχε να γνωρίσω άτομα σε κοινές σπουδές που ασχολούνται με τον αθλητισμό που ενώ δεν είναι "χαζοί", είναι πιο care free, δεν σκάνε δηλαδή με υπεραναλύσεις (χαίρω πολύ, δεν είναι όλοι σαν και μένα). Η απορία μου είναι μήπως τελικά είναι πιο ευτυχισμένα αυτά τα άτομα κ εμείς έχουμε υπερεκτιμήσει την εκλογίκευση των καταστάσεων;
- Δίπολο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτή την «υπερανάλυση» την έχω διαβάσει πολλές φορές τελευταία. Για όσους πιστεύουν ότι είναι προσόν: παιδιά, αν κάνετε πραγματικά υπερανάλυση, τότε θα έχετε υπερσυμπεράσματα. Αυτό σημαίνει ότι έχετε βρει πολλές από τις απαντήσεις και έχετε κατασταλάξει σε πολλά από τα υπαρξιακά σας, οπότε είσαστε σύγχρονοι φιλόσοφοι, οπότε μπράβο σας. Πείτε και σε εμάς σε τι έχετε καταλήξει, ή γράψτε το, για να μοιραστείτε τα συμπεράσματα σας με τον κόσμο. Μόνο που δε νομίζω ότι κάνετε αυτό. Αν με την «υπερανάλυση» εννοείτε ότι γυροφέρνετε και αναλύετε και ξαναγυρίζετε στο μυαλό σας το ένα και το άλλο και το παράλλο και το κοιτάτε από δω, το κοιτάτε από κει, και τελικά δεν ξέρετε τι ακριβώς έγινε και γιατί ακριβώς έγινε ώστε να πάτε παρακάτω, τότε η σκέψη σας κάνει κύκλους, που σημαίνει ότι κάπου σκαλώνει, που σημαίνει ότι σας λείπουν στοιχεία, γνώσεις ή εμπειρίες για να προχωρήσετε παρακάτω. Ή, δεν έχετε την αυτοπεποίθηση για να σταματήσετε να αμφιβάλλετε για αυτά που πιστεύετε.
Έχεις σκεφτεί μήπως κάποιοι από αυτούς που είναι "care free" τα έχουν αναλύσει, και έχουν καταλήξει κάπου, και γι'αυτό είναι ήρεμοι;
σχόλια