LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό «Α μπα»: πρόταση για διάβασμα

Επίσης: πρόσεχε τους φίλους σου

Στο σημερινό «Α μπα»: πρόταση για διάβασμα Facebook Twitter
Α,μπα
Α,μπα
116

__________________
1.

 

Χαιρετώ όλους όσους θα διαβάσουν το παρακάτω ποστ και ιδιαίτερα εσένα Α, μπα που σε διαβάζω όχι και τόσο συχνά , αλλά κάθε φορά μένω το ίδιο ικανοποιημένη. Σου γράφω κυρίως για να απευθυνθώ και σ'ένα άγνωστο πρόσωπο, γιατί ο κύκλος μου βαρέθηκε να ακούει τα ίδια εδώ και μήνες. Εγώ που λες καλή μου, είχα μια σχέση που έληξε σχετικά πρόσφατα. Μια σχέση γεμάτη απόλυτης ταύτισης, κατανόησης, έρωτα, πάθους, γέλιου και ψυχικής ηρεμίας. Έληξε λόγω συνθηκών και όχι ασυμφωνίας χαρακτήρων ή κέρατου. Το παλικάρι για επαγγελματικούς λόγους έχει φύγει απ'τη χώρα. Στο διάστημα αυτό του χωρισμού έχουμε επαφές , κυρίως όμως με δική του πρωτοβουλία. Εγώ από την άλλη, έχω περάσει σε μια φάση που και συνειδητοποιώ τι έγινε αλλά και μου λείπει όλο αυτό που είχαμε. Δε ξέρω αν πρέπει να κάνω κάτι για το γεγονός που ακόμα μιλάμε ή απλά να το αφήσω να πάρει τον δρόμο του σύμφωνα με το ρητό " 'Ο,τι είναι να γίνει, θα γίνει". Υπάρχουν στιγμές της μέρας που βυθίζομαι στη μελαγχολία , αλλά συνέρχομαι επί τόπου. Δε ξέρω αν με νοιάζει πλέον όλο αυτό, αλλά σίγουρα ξέρω ότι δε ξέρω τι θέλω.
Σ'ευχαριστώ για τον χρόνο και την υπομονή σου.
- Νικόλ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα σου πω κάτι που μάλλον δεν περίμενες. Όταν δεν ξέρεις τι θέλεις, πρέπει να είσαι προσεκτική με το πόσο επιβαρύνεις τους φίλους σου με την αβεβαιότητα σου. Αν δεν ξέρεις εσύ, πόσο μάλλον οι άλλοι, και μέσα στους άλλους, είμαι και εγώ. Ούτε εγώ ξέρω αν πρέπει να κάνεις κάτι ή να το αφήσεις να πάρει το δρόμο του. Έχεις ακούσει να λέει κάποιος με μεγάλη απόγνωση ή μάλλον μπούχτισμα για κάποιον άλλον που «δεν ξέρει τι θέλει;» Μπορεί τώρα αυτό να λένε οι φίλοι σου για σένα.


Ναι, είναι επιβάρυνση. Η αβεβαιότητα είναι το πιο αγχωτικό πράγμα που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο είδος. Οι άνθρωποι κάνουν πάρα πολλά για να την αποφύγουν, και μερικές φορές κάνουν και πολλές βλακείες. Υπομένουν τα χειρότερα, ακριβώς για να αποφύγουν την αβεβαιότητα. Οπότε η δική σου, ακόμα και αν δεν είναι δική τους, αν σε νοιάζονται, τους επιβαρύνει. Δεν ξέρουν τι να σου πουν και νιώθουν μόνο το βάρος, εδώ και μήνες.


Δεν ξέρω πώς θα καταλάβεις τι θέλεις. Εσύ ξέρεις. Εσύ ξέρεις και αν είσαι από αυτούς που τελικά καταλαβαίνουν ή όχι, γιατί υπάρχουν και τέτοιοι.


__________________
2.

 

Καθε φορα προσπαθω να απαντησω στις ερωτησεις σαν να ειμαι καλεσμενος σου και οι απαντησεις που θα δινα ειναι του τυπου work gurl
Bitches get stiches aaawww whateva itll be fine nananana
- Ζεντ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε Ζεντ, μήπως θέλεις να γίνεις καλεσμένος μια μέρα; Και αυτή η αντιμετώπιση βοηθάει μερικές φορές.


__________________
3.

Αμπούλα μου απάντα σε ικετεύω!! Το πρωί ήμουν με την 1.5 έτους κορούλα μου στον παιδίατρο. Εκεί περίμενε με τη μαμά του και τη γιαγιά του ένα δίχρονο κ@λόπαιδο που επί μία ώρα ούρλιαζε και κλώτσαγε τις καρέκλες! Η μαμά του έπαιζε με το κινητό και η γιαγιά του του έλεγε πως αν ησυχάσει θα του δώσει σοκολάτες, αυτό γκάριζε «δώστες μου δώστες μου» και του τις έδινε. Η ώρα πέρναγε βασανιστικά ώσπου σε κάποια στιγμή το μ@λακισμένο χαστούκισε την κόρη μου!!!! Εγώ, τρελά μπριζωμένα αλλά ευγενικά του είπα «Αυτό δε θα το ξανακάνεις, ήταν πολύ πολύ κακό!!» Η μαμά και η γιαγιά αμέτοχες!!! Δεν του είπαν τίποτα!! Και Α μπα μου μετά από 2 λεπτά την ξαναχαστουκίζει!!!! Ε... εκεί άρχισα να φωνάζω σοβαρά « ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΠΛΗΣΙΑΣΕΙΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ ΑΚΟΥΣ? ΧΑΜΟΣ!!!!» Ο ταλιμπάν άρχισε να κλαίει και... φτάνουμε στο καλύτερο : Η μαμά-σε-νιρβάνα ξύπνησε και μου την είπε!! Απάντησα κι εγώ αναλόγως και έγινε ένα σόου επιπέδου Αννίτας Πάνια. Και η ερώτηση: Δηλαδή ποια είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση σε κάτι τέτοιο δεδομένου ότι γονείς και κηδεμόνες είναι κοσμάρα? Πώς θα πρέπει να αντιδράσω ώστε να καταλάβει κυρίως το παιδί μου ότι κάποιες συμπεριφορές είναι απαράδεκτες και έχουν κυρώσεις αλλά και ότι η μαμά της μπορεί να της «κάνει πλάτες» και δεν την αφήνει έρμαιο σε κάθε μικρό ταλιμπαν? Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου?
- Γαϊδουρα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έλα ντε, δεν ξέρω, αλλά μάλλον μια μέρα θα το ανακαλύψω. Όμως δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο από αυτό που έκανες, και πάλι καλά που δεν απασφάλισες με την πρώτη. Η μαμά του Ταλιμπάν είναι σε νιρβάνα γιατί αυτά τα έχει δει πολλές φορές και μάλλον πολύ χειρότερα και μπορεί να κρατάει δυνάμεις για ακόμη μεγαλύτερες μάχες που ξέρει ότι θα έρθουν στο μέλλον. Οι ανοχές αυξάνονται ανάλογα με τον πόνο. Όλα τα δίκια μαζί σου, αλλά έχω αρχίσει να δείχνω περισσότερη κατανόηση στους γονείς που τους έτυχε λαχνός με παιδί - Ταλιμπάν. Πολλές φορές φταίνε οι γονείς, αλλά τα παιδιά έρχονται με φορτωμένο λογισμικό. Μερικές φορές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα (δεν μιλάω για τον εαυτό μου, είναι παρατήρηση που έχω κάνει γενικώς).

__________________
4.

Χαίρεται Ά μπα και αναγνώστες!
Πήγα σούπερ μάρκετ σήμερα και γέμισα το ψυγείο. Πήρα και τις αγαπημένες μου πιπεριές Φλωρίνης σε βάζο. Και γύρισα σπίτι και είχα τόσα ωραία πράγματα να φτιάξω να φάω! Να φτιάξω το ένα? Να φτιάξω το άλλο? Τελικά αποφασίζω! Αυγά με λουκάνικο και πιπεριές Φλωρίνης και ελιές από το χωριό και φέτα!! Τέλεια!!! Όλα έτοιμα! Πάω να ανοίξω το βάζο με τις πιπεριές... τίποτα! Δεν ανοίγει!! Ξανά... τίποτα... ξανα να με πονάει το χέρι, τίποτα... αρχίζω την κλασσική σκέψη "δεν έχω άντρα μέσα στο σπίτι " κτλ... προσπαθώ με πετσέτα... τίποτα! Η σκέψη περνάει στο "τι να κάνω?? Να χτυπήσω στο γείτονα?? Ααα!! Το βρήκα γιατί είμαι έξυπνη μόνη γυναίκα!! Θα διαβάσω στο ίντερνετ!! " πράγματι έχει οδηγίες. Τι ακολουθώ πιστά! Τα αυγά και το λουκάνικο ωστόσο παγώνουν... κάνω ξανα προσπάθεια γεμάτη προσδοκία! Δυνατά!! Τίποτα..... απογοήτευση... "να το πετάξω το βάζο όπως είναι?? Να το πάρω μαζί μου στη δουλειά να μου το ανοίξει ο συνάδελφος?? Γιατί αγόρασα βάζο αφού μερικές φορές δυσκολεύομαι? ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΧΡΕΙΆΖΟΜΑΙ ΈΝΑΝ ΆΝΤΡΑ???" ....... ψυχραιμία... κάθομαι να φάω χωρίς τις πολυποθητες πιπεριές... δεν πειράζει, θα βρω λύση άλλη στιγμή με ηρεμία... περνάει η ώρα, το μυαλό δεν ηρεμεί. Τρωω και σκέφτομαι το βάζο το σφραγισμένο ερμητικά! Σήμερα παρέα στο φαγητό μου κάνει το "A Handmaid's Tale" επεισόδιο 6, η σκηνή με τη γυναικα του διοικητή που δείχνει πρωτη φορα στοιχεια για την προηγούμενη ζωη της. Αυτό ήταν!! Πετάγομαι πάνω ξαφνικά, αρπάζω το μεγάλο μαχαίρι της κουζίνας και το καρφωνω με δύναμη πάνω στο καπάκι!! Χα!! "Δεν έχεις πια αντιστάσεις ε??" Κάνω μια ωραιότατη τρύπα από πάνω με το μαχαίρι και οι πιπεριές στο πιάτο!! Έχω ένα χαμόγελο θριάμβου που προσπαθεί να καταπιαστεί! "Σιγά μη χρειάζομαι έναν άντρα!"

Και η ερώτηση: έχει κανείς τρόπο να ανοίγει σφραγισμένα βαζάκια? Το μαχαίρι βουτύρου που κάνει ποπ κάτω από το καπάκι και το ζεστό νερό τα δοκίμασα...


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν χρειάζεσαι άντρα (για αυτά τα θέματα) γιατί δεν ζούμε στην εποχή των σπηλαίων. Υπάρχουν εργαλεία. 

__________________
5.

Αγαπημενη λενα
Ειχα και εγω μια κολλητη απο το γυμνασιο που ξεκοψαμε καποια στιγμη ξαναρχισαμε 3η λυκειου και μετα ξανα ξεκοψαμε..εχει περασει κανα χρονος και συναντιουνται η μητερα της με τον πατερα μου..του ειπε λοιπον οτι δεν ειναι καλα ολη η οικογενεια το τελευταιο διαστημα γιατι ο πατριος της ειναι σοβαρα αρρωστος. Και ειπε εμμεσα να προσπαθησω εγω να ειμαι κοντα της κλπ..και ρωταω εγω τωρα: ειναι δυνατον να ξανα προσεγγισω ενα ατομο με το οποιο διαακοψαμε 2 φορες για πολλους λογους (καποιους σοβαρους) και γενικα δεν ταιριαζουμε καθολου απο οικτο?λυπη?δε νιωθω μονο αυτα αλλα αν δε συνεβαινε αυτο δε θα σκεφτομουν να την ξαναπλησιασω..εμενα προσωπικα δε μ αρεσει να με λυπουνται αλλα ειναι δυσκολη η κατασταση..τι να κανω??help θελω τα φωτα σου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το ότι το είπε η μητέρα της στον πατέρα σου δεν σημαίνει ότι το θέλει το κορίτσι. Δεν είναι καθόλου σπάνιο να κάνουν 100% λάθος υποθέσεις οι γονείς για το τι θέλουν ή τι χρειάζονται τα παιδιά τους. Η μητέρα μπορεί να σκέφτεται τον εαυτό της ψάχνοντας στήριγμα για το παιδί της. Να μην το κάνεις αν δεν σου βγαίνει, τον οίκτο δεν τον χρειάζεται κανένας, πόσο μάλλον κάποιος που μπορεί να μην έχει και ιδέα για την συζήτηση που κάνουμε τώρα. Αν βέβαια με αυτή την ευκαιρία τελικά σου προκύψει ανάγκη ή θέληση για την επικοινωνία – δεν ξέρεις ποτέ – είναι απλό, στείλε ένα μήνυμα με κάποιο τρόπο ώστε να μην εκβιάζεις απάντηση. Και θα δεις.

__________________
6.


Αγαπητή Α μπα,
η ιστορία έχει ως εξής: ο φίλος μου έχει γενέθλια μία μέρα πριν την επέτειό μας και προσπαθούσα να σκεφτώ ένα όμορφο δώρο. Καιρό τώρα ήθελε μια κιθάρα, οπότε έβαλα τον κολλητό του να τον ψαρέψει για ποια ακριβώς (ένα μεταχειρισμένο μοντέλο που έβγαινε 80 ευρώ). Σκέφτηκα ότι αν βρεθούν 8-10 άτομα που πιστεύουν ότι έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν (όσο αντέχει ο καθένας) μπορούμε να του κάνουμε ένα πολύ ωραίο ομαδικό δώρο γενεθλίων.
Είχα το ναι από τον εν λόγω κολλητό, είχα το ναι από έναν άλλον κοινό φίλο και ο πρώτος είπε ότι σίγουρα θα συμφωνούσαν ακόμα τέσσερα συγκεκριμένα άτομα. Το θεώρησα λοιπόν καλή στιγμή να συνεννοηθώ με τον πωλητή που μου ζήτησε τον λόγο μου ότι όντως θα έπαιρνα την κιθάρα (είπε είχε πολλές ακόμα προτάσεις), τον οποίο κι εγώ έδωσα.
Νομίζω καταλαβαίνεις πού το πάω, με κρέμασαν χειρότερα κι από φρεσκοπλυμένη μπουγάδα, έφαγα κι ένα ωραίο βρίσιμο από τον πωλητή δε. Η ερώτησή μου είναι αυτή: να πω την ιστορία στον σύντροφό μου κι αν ναι πώς; Φαντάζομαι ήδη γνωρίζει πως οι φίλοι του είναι αναξιόπιστοι κι εγώ ευκολόπιστη, οπότε δε θα εκπλαγεί και ιδιαίτερα. Πάνω απ' όλα δε θέλω να δει ότι υπάρχει πικρία από μέρους μου προς τους φίλους του (που υπάρχει) και στεναχωρηθεί, αλλά νιώθω ότι τον αφορά και δε θέλω να τη μάθει μισή κι από αλλού.
Τέλος, πιστεύεις βγήκα έξω από τα "χωράφια" μου και πώς μπορώ να αποφύγω να εκτεθώ ξανά έτσι σε διαφορετικές περιστάσεις;
- Ελισάβετ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση.


Αμφιταλαντεύτηκα πολύ για την απάντηση και ακόμα δεν ξέρω τι είναι το σωστό. Νομίζω ότι είναι να το πεις, αν και το μόνο αποτέλεσμα είναι να τον στενοχωρήσεις, για να προλάβεις το ενδεχόμενο της παραπληροφόρησης και να φανείς και φταίχτρα από πάνω. Όταν έχεις να κάνεις με αναξιόπιστα άτομα είναι πιθανό το μπούμερανγκ, γιατί το ξέρουν ότι είναι αναξιόπιστα, και ο τρόπος τους να συνεχίσουν να είναι χωρίς να απομακρύνονται οι άλλοι είναι να βγάζουν άλλους για φταίχτες.


Είναι πολύ εύκολο να μην το ξαναπάθεις όμως. Απλώς μην περιμένεις τίποτα από αυτούς, ποτέ, οπότε μην τους ξαναζητήσεις κάτι, ποτέ.

_________________
7.


Αμπούλα,

πιστεύεις ότι η αρχή πίσω από τις λεγόμενες 5 languages of love είναι legit ή η ιδέα ότι ο καθένας μας μπορεί να εκφραστεί σε συγκεκριμένες μόνο είναι καραmarketing;
- Γαλή


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ήξερα τι είναι και το γκούκλαρα, αλλά κατάλαβα περί τίνος πρόκειται όταν είδα ότι κάνει 2 δολάρια.


Οποιαδήποτε θεωρία βάζει τους ανθρώπους σε πέντε κατηγορίες δεν μπορεί να είναι σωστή. Η λατρεία στις λίστες δικαιολογείται μόνο στον Άρη Δημοκίδη. Ποτέ μην τις παίρνεις στα σοβαρά. Όσο πιο απλό ακούγεται κάτι για την ανθρώπινη φύση, τόσο πιθανότερο είναι να μην ισχύει. Οι σχέσεις μας είναι πολύπλοκες.


Αλλά μια πραγματικά καλή ανάλυση του βιβλίου και του φαινομένου βρίσκεται εδώ.
 

116

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
celiamousse
celiamousse
ας μην αγιοποιούμε τα "παιδάκια", ελεος πια με αυτο το κλισε. "παιδακια" χτυπουν αλλα παιδακια, βασανιζουν ζωα και γινονται στη συνεχεια bullies και δυσλειτουργικοι, προβληματικοι, βιαιοι ενηλικες. Η αρχη ειναι ο συμπεριφοριστης στον οποιο πρεπει να πανε οι γονεις το καμαρι τους. Συμφωνω ομως οτι πολλα παιδια εχουν φορτωμενο λογισμικο οποτε απλα εκει προσπαθεις τουλαχιστον να ΜΗΝ ΒΛΑΠΤΟΥΝ συνανθρωπους μας και ζωα. Και παλι, κατευθειαν σε ψυχολογο/συμπεριφοριστη, οπως το λενε τελος παντων. Οι γονεις που βλεπουν οτι το παιδι τους φερεται ετσι σε ξενο ανθρωπο ας ειναι βεβαιοι οτι θα εχει βιαιες τασεις στο σχολιο, στη ζωη του, στη/ον συντροφο του. Αν ημουν στη θεση της θεματοθετριας, θα εκανα παρατηρηση απο την πρωτη φορα που χαστουκισε το παιδι μου και θα την απειλουσα με μηνυση ( την ιδια και οχι μονο το προβληματικο παιδι).
Ατέρμονη Ανία
Ατέρμονη Ανία
Ε κανένας δεν είναι tabula rasa και στην πραγματικότητα για να μας φέρονται σαν παιδιά με τον ιδανικό τρόπο για μας, δεν θα έπρεπε να μιλάμε καν για νευροτυπικές-νευροάτυπες περιπτώσεις. Ό,τι λειτουργεί σε κάποιον δεν λειτουργεί για τον άλλον. Και ναι τα τυπικά δίχρονα είναι επιθετικά, εγωκεντρικά και μπορεί και να παίζουν με τα ζώα σε σημείο που να τα πονέσουν χωρίς τύψεις. Είναι θέμα επιβίωσης μέχρι κάποια ηλικία να είμαστε τόσο εγωιστες. Υπάρχουν και κάποια αναπτυξιακά πλαφόν ή κάποιες ιδιαιτερότητες. Επίσης, το ν' αποκαλείς ένα παιδί προβληματικό ή να το αντιμετωπίζεις έτσι σε κάνει απλά ακατάλληλο για επαφή μαζί του γιατί έτσι δημιουργούνται ενήλικες που είτε υποφέρουν μόνοι τους έχοντας μια παθητική στάση είτε εξωτερικεύουν με άσχημο τρόπο αυτό που νιώθουν. Το σχόλιό σου ήταν πραγματικό χαστούκι, πολύ επιθετικό για ένα δίχρονο. Όσο για το όταν ενηλικιωνόμαστε όσο περνάει έχουμε ευθύνη εμείς για το ποιοι θα είμαστε μιας και στα 30 μου μπορεί να έχουμε την πείρα, την γνώση, την ικανότητα,την νοητική ανάπτυξη που απαιτείται, την σκοπιμότητα και την υστεροβουλία που στα 2 δύο δεν διέθετα με κανέναν τρόπο.
11.11
#3 Αγαπητή από το κείμενο σου φαίνεται πως είσαι νέα στο παιχνίδιΑυτό που έκανες και ο λόγος που έχασες το δίκιο σου ήταν ότι επιτέθηκες σε ένα δίχρονο. Η μάνα κοσμάρα ή μη ένιωσε πως πρέπει να προστατέψει το παιδί της όπως ένιωσες εσύ για το δικό σου. Με τη διαφορά ότι το παιδί της δέχτηκε επίθεση από μια ενήλικη γυναίκα και όχι ένα παιδί μισό χρόνο μεγαλύτεροΜην κρίνεις τόσο εύκολα τους άλλους, δεν ξέρεις τι περνάει ο καθέναςΠάντα μα πάντα μιλάμε στους γονείς των παιδιών και πάντα μα πάντα έχουμε στο μυαλό μας πως τα παιδιά μας βλέπουν και καταγράφουν. Πάντα όμωςΣε λίγους μήνες το φαινομενικά τέλειο αγγελούδι σου θα αρχίσει να φωνάζει, να σέρνεται στο πάτωμα του σουπερμάρκετ (βασικά σε οποιοδήποτε πάτωμα) θα προσπαθήσεις μάταια να βρεις λύση και θα νιώσεις τα επικριτικά βλέμματα όλων πάνω σουΚάποια στιγμή θα καταλάβεις πώς όλο αυτό είναι μια φυσιολογική φάση που περνάνε όλα τα δίχρονα. Όλα όμως. Και τότε θα δεις πως κάποια βλέμματα είναι συμπόνιας και κατανόησης και θα πάψει να σε απασχολεί το γνωστό "τι θα πει ο κόσμος"Μόλις αρχίσεις να καταλαβαίνεις τι συμβαίνει και πως να το αντιμετώπιζεις το παιδί σου θα μπει στα 3. Έχεις ακούσει την έκφραση #shitshow?Απόλαυσε το είναι μοναδική εμπειρία. Δύσκολη αλλά μοναδική
Franny
Franny
#6ολοι αναξιοπιστοι ειστε.κι οι φιλοι, κι εσυ μαζι...τι ειναι ο "λογος" για σενα? ενα κενο γραμμα??δινεις τον λογο σου με την προυποθεση να μην ειναι αναξιοπιστοι οι υπολοιποι?οταν δινεις τον λογο σου, εισαι υπευθυνη ΕΣΥ. δεν υπαρχει ομαδικη ευθυνη...δεν επρεπε να δωσεις τον λογο σου αν δεν ησουν ετοιμη να τον στηριξεις, κι εφοσον τον εδωσες και σε κρεμασαν οι αλλοι, επρεπε να επιβαρυνθεις και να το παρεις μονη σου το δωρο, ακομα κι αν ζοριζοσουν οικονομικα μετα, η αν χρειαζοταν να δανειστεις.νομιζω οτι πρεπει να του το πεις για να ξερει τι φιλους εχει,
Franny
Franny
#4ολο αυτο το κατεβατο για να ρωτησεις πως ανοιγει το βαζο?λυπησου μας...το βαζο, αν δεν εχεις το καταλληλο εργαλειο, δεν θελει τρυπα απο πανω, γιατι χαλας το καπακι, αρκει με ενα μαχαιρι με χοντρη λαμα που δεν λυγιζει ευκολα, να πιεσεις εκεινα τα εξογκωματα κατω απο το καπακι που το κρατανε βιδωμενο. τα λασκαρεις ελαχιστα προς τα εξω και παιρνει αερα το βαζο, χωρις να καταστραφει το καπακι.
Franny
Franny
#3οταν φταιει μονο το λογισμικο του παιδιου, ο γονιος δεν σφυριζει αδιαφορα οταν επιτιθεται σε ξενους ανθρωπους και μαλιστα σε παιδακια.θα το ειχε μαζεψει η μανα του κι ας του χαλουσε την (προβληματικη) ζαχαρενια, αν εφταιγε μονο το παιδακι..νομιζω οτι επρεπε εξ αρχης να απευθυνθεις στην μητερα. απο την πρωτη φορα, ακομα.αφενος γιατι δεν εχεις δικαιοδοσια επανω του, αφετερου γιατι για τις πραξεις του παιδιου φταιει ο γονιος, πολλω δε μαλλον οταν ειναι και παρων!!
blueheart
blueheart
#4 χτυπάς δυο τρεις φορές το καπάκι στα πλαϊνά στο πάτωμα, παίρνει αέρα κι ανοίγει στο λεπτό (κάθε μέρα ανοίγω βάζα με αυτόν τον τρόπο και δεν έχω αποτύχει ποτέ)
Con Chili
Con Chili
#3 Δυσκολεύομαι να συμφωνήσω στο ότι μερικές φορές οι γονείς των παιδιών Ταλιμπάν δεν μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο από το τίποτα. Σίγουρα κάθε παιδί έχει το δικό του χαρακτήρα αλλά είναι χρέος του γονιού να ξέρει το παιδί του απέξω κι ανακατωτά και να γνωρίζει τα κουμπιά του.
bittergirl
Αυτό το "να ξέρει το παιδί του απέξω κι ανακατωτά και να γνωρίζει τα κουμπιά του" είναι πολύ μεγάλη κουβέντα.. Το βρίσκω ακατόρθωτο, τα παιδιά είναι work in progress κι αλλάζουν διαρκώς, σε κάθε περίπτωση ρόλος του γονιού δεν είναι να μανουβράρει ένα παιδί σα να είναι μηχάχημα, αλλά να προσπαθεί να το βοηθήσει να ελέγξει τη συμπεριφορά του (κι αν αυτό αποδειχτεί αδύνατο, τότε να το σταματήσει ο ίδιος από αυτήν)
BabyDoll
BabyDoll
Καραβαν' από που συμπεραίνεις οτι η Con Chilli είναι άτεκνη κι άρα δεν ξέρει απο παιδιά; Ισως να μην έχει παιδιά αλλά να έχει ανήψια πχ ή να δουλεύει με παιδιά και να τα γνωρίζει καλύτερα από πολλές μάνες. Ισως να μην μπορεί να ξέρει τον χαρακτήρα του παιδιού απ έξω κι ανακατωτά αλλά τα κουμπιά του σίγουρα πρέπει να τα ξέρει. Κάθε γονιός αντιλαμβάνεται (ή θα έπρεπε τουλάχιστον) πότε το παιδί είναι κακοδιάθετο, γκρινιάζει επειδή είναι κουρασμένο, έχει μια κακή μέρα κλπ. @bittergirl συμφωνώ και προσθέτω οχι μονο να το βοηθήσει να ελέγξει την συμπεριφορά του αλλά να επιβάλλει πειθαρχία οταν η συμπεριφορά βγει εκτός ελέγχου σε δημόσιο χώρο και το παιδί αρχίζει να ενοχλεί ή σε αυτή την περίπτωση σηκώσει χέρι σε άλλα παιδιά ή ενοχλεί άλλους, ακόμα κι ενήλικες.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Καραβαν' δεν ξέρω αν θα πρέπει να "φοβάσαι" πιο πολύ μερικούς άτεκνους ή μερικούς γονείς που διαμορφώνουν τις θεωρίες τους αναφορικά με τα παιδιά σ’ ένα πλαίσιο που "φωτογραφίζει" -αποκλειστικά- τις δικές τους εμπειρίες (και -ουσιαστικά- το «πόσο καλύτεροι γονείς από εσένα είναι»).______________…έχοντας μεγαλώσει ως "superenergetic" παιδί (my mother had me tested, εκεί που μέναμε τότε)με body rocking manifestations και άπειρη, άπειρη αλλά άπειρη λέμε ενέργεια, ένα παιδί που δεν ήταν καθόλου εύκολα να παλουκωθεί ήσυχο + ακίνητο, ούτε στον ύπνο, που έτρεχε στα 2 και στα 4 (γιατί φανταζόταν ότι είναι καλπάζον άλογο) έχω να πω ότι οι γονείς και ειδικά η μητέρα μου ήταν super conscious, σε βαθμό που της είχε γίνει άγχος το όλον θέμα (ότι η υπερζωηράδα μου δλδ ενοχλεί τον κόσμο) και νομίζω ότι υπήρξε κάπως υπερβολική διότι όχι μόνο ήταν πάντα σε εγρήγορση (κάτι που πρέπει να είναι πολύ κοπιαστικό γι’ αυτήν) στο τέλος κατέληξα να νορμαλοποιήσω τις εντελώς αντιπαιδαγωγικές μεθόδους του σχολείου (ξύλο, ξύλο και ξύλο) επειδή ήμουν κι εγώ conscious ότι αποτελώ ένα walking/talking/ breathing nuisance with a nerve.…Για να είμαι ειλικρινής, όμως, δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς κάποια άτομα φτάνουν –φαινομενικά- στο αντίθετο άκρο της over consciousness και του άγχους: πώς καταφέρνουν να μπαίνουν σε μία κατάσταση «νιρβάνα» (τουλάχιστον όχι χωρίς διαλογισμό ή με body rocking to great music χαχαχα!). Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι άνθρωποι, πραγματικά, αποσυνδέονται –διανοητικώς- από το περιβάλλον τους «όταν βαράνε τα κανόνια» ή είναι μία τύπου "άμυνα του οργανισμού": δεν θέλουν να επιπλήξουν/ κοντρολάρουν το παιδί τους επειδή έτσι θα είναι σαν να παραδέχονται ότι έχει συμβεί ένα λάθος και με την «παραδοχή» αυτού, θα δώσουν το «δικαίωμα» στην άλλη πλευρά να ξεσαλώσει; Ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι αδιαφορία είναι απευαισθητοποίηση στους ήχους και τον πανικό;______________Αναφορικά με την γράφουσα, συμφωνώ με προλαλήσασες ότι 2 ετών το παιδάκι είναι πολύ μικρό και οι αντιληπτικές του ιδιότητες περιορισμένες. Αυτή η μένη, μαζί με τους χαρακτηρισμούς, μπορεί ναν είναι «ανθρώπινη» αλλά υπό ένα ανεξάρτητο και unbiased πρίσμα νομίζω πως είναι υπερβολική. Επίσης, ναι, θα έπρεπε να απευθύνει το λόγο στους κηδεμόνες του, όχι στο ίδιο.
caravan
caravan
baby doll, πολύ απλά: ουδεμία σχέση έχουν οι δυο καταστάσεις! (αν όντως ενδιαφέρεσαι και δεν το λες λόγω ιντερνετικης αγανάκτησης προς ταπωμα, δες το σχόλιό μου στην 3η σελίδα)Βλαχακι, ως συνήθως bingo!! :)Σ'ευχαριστω για το εκτενές σχόλιο .Τι νιώθει μία hyperconscious μάνα λοιπόν... Εξάντληση. Μοναξιά. Απομόνωση . Και το χειρότερο όλων: ματαίωση . Είναι τεράστιο πλήγμα στον εγωισμό να έχεις ένα παιδί "που δεν ειναι όπως τα άλλα". (στις διαβαθμισεις που συμβαίνουν) Όμως επειδή ακριβώς πιστεύω ότι ή πάταξη του εγωισμού είναι της ζωής το task το πιο σπουδαίο, δεν βλέπω τους γονείς που ή κληρωτίδα τους κληρωσε νευροτυπικα παιδιά ως τυχερότερους (κι ας νιώθουν εκείνοι όμορφα με τον εαυτό τους όταν μου κουνανε το δάχτυλο και με βγάζουν ανίκανη να επιβληθεί). Αντίθετα νιώθω πλουσιότερη που είδα τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια διαφορετικά...
BabyDoll
BabyDoll
Καραβάν το σχόλιο μου πήγαινε περισσότερο στην ειρωνεία πίσω από το σχόλιο σου... ειρωνεία και ολίγον υπεροψία. Όσο για το σχόλιο σου το διάβασα (τα σχόλια μόνο για ταπωμα δεν είναι του στυλ μου) και συμπονω αυτούς τους γονείς όμως έχοντας υποφέρει από μικρούς Ταλιμπάν και τους αδιάφορους γονείς τους ενοχλούμαι. Δε μιλάω για περιπτώσεις γονιών που προσπαθούν αλλά τα παιδιά δεν συμμορφώνονται ( αν διάβασες το σχόλιο μου αναφέρω ότι τα αυτιστικά παιδιά πχ δεν μπαίνουν σε αυτή την κατηγορία) αλλά για την συγκεκριμένη περίπτωση κοσμαρας. Κατανοώ τους γονείς αλλά ας κατανοήσουν κι αυτοί ότι το παιδί δεν το κάναμε μαζί...δεν είμαι υποχρεωμένη να υποφέρω γιατι αυτοί βαριουνται.
Λουλού
@Κάραβαν Όχι βρε κοπέλα μου! Μην το παίρνεις τόσο κατάκαρδα :-) Καταρχήν σε ευχαριστούμε που μας άνοιξες την καρδιά σου και μας μίλησες για την οικογένειά σου. Είναι τρομερό ταξίδι η ζωή με ένα παιδί και είναι πολύ όμορφο που το βλέπεις και εσύ έτσι και αναγνωρίζεις όλα αυτά που σου έχει προσφέρει και σου έχει μάθει η επαφή μαζί του. Δεν πιστεύω ότι ήθελε να σε προσβάλει η Babydoll. Λίγο χτύπησε άσχημα το "άτεκνοι" και ίσως το εξέλαβε σαν να μιλάς με υπεροψία. Το έχει αυτό ο γραπτός λόγος να γίνονται παρεξηγήσεις. Ελπίζω να μην το εννοείς ότι δεν θα ξανασχολιάσεις, λατρεύω τα εύστοχα και ανοιχτόμυαλά σου σχόλια!
AllesGoed
AllesGoed
Καραβαν' δεν είσαι μόνη. Εγώ χθες εξαιτίας σου ένοιωσα καλύτερα. Οτι είσαι άνθρωπος έξυπνος και ενδιαφέρων το ηξερα αλλα δεν ηξερα οτι εισαι "δικια μας": μητέρα παιδιου που δεν ακολουθούν την ενδεδειγμένη γραμμή Ανάπτυξης. Σου γράφω ειλικρινά με δάκρυα συγκίνησης. 1 στα 40 αγόρια στο φασμα, τα ξέρεις τα στατιστικά. Αν βαλουμε και τα ADHD, και τα SPD μαζευομαστε λαος!
BabyDoll
BabyDoll
Δε μιλάω για περιπτώσεις γονιών που προσπαθούν αλλά τα παιδιά δεν συμμορφώνονται ( αν διάβασες το σχόλιο μου αναφέρω ότι τα αυτιστικά παιδιά πχ δεν μπαίνουν σε αυτή την κατηγορία) αλλά για την συγκεκριμένη περίπτωση κοσμαρας. Πηγή: www.lifo.grΚαραβαν ίσως να μην πρόσεξες αυτό το κομμάτι της απάντησής μου. Εγώ αναφέρομαι στους γονείς κοσμάρα, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, στον γονιό ποπυ αφήνει το παιδάκι να τσιρίζει στην πισίνα ενώ διαβάζει το περιοδικό του και αραιά και που πετάει κι ενα "μην φωνάζεις τόσο" ή το θεικό "πήγαινε λιγο πιο πέρα να παίξεις δεν βλεπεις οτι μιλάω στο τηλέφωνο", στον γονιό που παίζει με το κινητο και αφήνει το παιδάκι να κλωτσά την πλάτη του καθίσματός σου στα ΜΜΜ, στον γονιό που στην ταβέρνα αφήνει τα βλαστάρια του να τρέχουν πανω κάτω για να φάει.Η περίπτωσή σου είναι διαφορετική και βλέποντας οτι ο γονιός προσπαθεί δεν ενοχλούμαι απλά λυπάμαι. Φαντάζομαι στην παιδική χαρά τρέχεις πίσω απ το παιδί σου δεν το αφήνεις κι εσύ κάθεσαι και διαβάζεις το περιοδικό σου. Αυτό που με ενοχλεί είναι οι αδιάφοροι γονείς λοιπόν, κι εσύ δεν φαίνεσαι αδιάφορη επομένως μην το παίρνεις προσωπικά. Εννοείται πως αν δω ένα παιδάκι να κοπανά το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο ή απλά να κάθεται στη μέση του δρομου και να κλαιει κι ο γονιός να προσπαθεί να το ηρεμήσει δε θα σκεφτώ οτι ο γονιός είναι άχρηστος ούτε το παιδί κακομαθημένο.Κι ούτε τα παιδιά με προβλήματα φαίνονται όμως οι ευαισθητοποιημένοι γονείς που τα προσέχουν και προσπαθούν και νοιάζονται φαίνονται.
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
Καραβάν σ'ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας. Να σου πω ότι τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει και καταλαβαίνω ότι η ματαίωση πάει πακέτο με το να γίνεσαι γονιός έτσι κι αλλιώς. Το παιδί έτσι κι αλλιώς είναι μια ξεχωριστή οντότητα που σε κάποια σημεία θα σε απογοητεύσει, θα σε θυμώσει, δε θα είναι όπως το φαντάστηκες και δε θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες σου. Κι αυτό που λες με το δάχτυλο....γιατί ρε γ### πρέπει να κουνάμε το δάχτυλο ο ένας στον άλλον;Με θυμώνει πολύ αυτό το πράγμα και με στεναχωρεί.
πόντια international
πόντια international
Καραβαν' έχω σκεφτεί πολλές φορές να μην ξανασχολιάσω, εξαιτίας αφοριστικών σχολίων (που ίσως κι εγώ να έχω κάνει στο παρελθόν, πάντως προσπαθώ να το αποφεύγω). Μπορεί να μην έχουν στόχο εμένα, είμαι όμως έτσι φτιαγμένη, να υποστηρίζω εκείνους που δεν μπορούν να υποστηρίξουν τον εαυτό τους. Με σοκάρει συχνά το πώς, ενώ γίνεται τόσο συχνά λόγος για το πόσο καταπιεστική είναι η κοινωνία που ζούμε, πόσο μας δυσκολεύει ν'ανταποκρινόμαστε στους ρόλους μας, πόσο μας επιβάλλει τις απαιτήσεις της, αντίστοιχα τόσο συχνά, ειδικά οι γονείς, δέχονται τόσο σφοδρή επίθεση σε σχέση με το πόσο οφείλουν να είναι ιδανικοί, πόσο απόλυτη ευθύνη έχουν για τα πάντα. Είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα αχρηστεύονται.Εμένα που δε μ'ένοιαξαν ποτέ οι γνώμες ούτε καν των φίλων μου, συχνά διαβάζοντας, ένιωθα δυσφορία στη σκέψη ότι αν κάνω παιδί, πρέπει να τα κάνω όλα τέλεια για να μην με κακολογήσουν.Εσύ μπορεί να νιώθεις ότι ξεγύμνωσες την ψυχή σου και κρύωσε η καρδιά σου, όμως ζέστανες τις καρδιές άλλων, που ίσως δεν έχουν το κουράγιο να σχολιάσουν για να σ'ευχαριστήσουν.Πολλοί είναι αναγκασμένοι να φοράνε την μάσκα την τελειότητας όταν βγαίνουν απ'το σπίτι, ας μπορούν τουλάχιστον στο ίντερνετ να παίρνουν μια ανάσα. Δεν είναι εξαίρεση οι δυσκολίες της ζωής, ο κανόνας είναι.
caravan
caravan
ΠόντιαΛουλουΑllesGoedΦούστα Σούση και όλες κι όλοι οι υπόλοιποι που ΝΙΩΣΑΤΕ για τι μιλάω ομολογώ ότι με συγκινήσατε με τον καλό σας λόγο που είναι βάλσαμο. Δεν σας κρύβω ότι χθες στεναχωρήθηκα πολύ...Αλλά όπως λέει κι η Scarlett O'Hara (και δεν πρέπει ποτέ να υποτιμούμε μια Scarlett O'Hara!) "αύριο είναι μια νέα μέρα". Δεν βγαίνει αλλιώς η ζωή. Ειλικρινά σας ευχαριστώ από την καρδιά μου.
Θεριό
#4 Τα βαζάκια ανοίγουν ΕΥΚΟΛΟΤΑΤΑ γέρνοντας ελαφρά το βαζάκι και χτυπώντας το καπάκι (όχι το γυαλί παιδιά, ίσα με τόσο μας κόβει θέλω να πιστεύω) στον πάγκο. Ποτέ δεν χρειάστηκα πάνω από 2-3 τακ τακ. (Νιώθω πολύ συγκινημένη που προσφέρω αυτή τη γνώση στον κόσμο...)
bittergirl
3#: Συγνώμη, κωλόπαιδο και μαλακισμένο ένα 2χρονο; Μιλάμε σοβαρά; Μιλάμε για ένα παιδί που μόλις σταμάτησε να λέγεται βρέφος και να είναι νήπιο. Το να κακοχαρακτηρίζει ένας γονιός ένα σχεδόν μωρό, πόσο μάλλον να το βρίζει κατ'αυτό τον τρόπο, μου κάνει πολύ κακή εντύπωση. Εννοείται ότι όλα τα πυρά πηγαίνουν στην μητέρα. Όχι, δεν δικαιολογείται καθόλου να κάθεται άπραγη, τί σημαίνει μπορεί να την έχει κουράσει το παιδί, ποιό το δίχρονο; Για τις 'μάχες του μέλλοντος' πρέπει να νοιαστεί για τις μάχες του παρόντος, από τώρα θα πρέπει να βάζει στοπ στην επιθετικότητα του παιδιού της. Καθήκον της να το επιτηρεί συνεχώς και να του βάζει όρια, ακόμα κι αν δεν έχει πάντα αποτέλεσμα. Καθήκον της επίσης να εμποδίζει κάθε σωματική του επίθεση σε άλλο παιδί. Καταλαβαίνω ότι επειδή έχεις κόρη δεν είσαι εξοικειωμένη με την επιθετικότητα που έχουν πολλά αγόρια (σε αυτό θα συμφωνήσω με την α-μπα, ότι μερικά έχουν 'φορτωμένο λογισμικό'), αλλά είναι πραγματικά κρίμα να τα βάζεις με το παιδί. Έχει πλήρες ακαταλόγιστο! Στη μητέρα έπρεπε να στραφείς από την αρχή, η οποία είναι η μόνη υπαίτια, κι εννοείται να προστατεύσεις το παιδί σου σε κάθε περίπτωση. Αυτά από μένα, την αγορομάνα!
BabyDoll
BabyDoll
Συμφωνώ οτι οι χαρακτηρισμοί ήταν ατυχείς, δε θα έπρεπε να αποκαλεί ετσι ένα παιδάκι. Ομως κανένα παιδί, όσο μικρό κι αν είναι δεν πρέπει να έχει το ακαταλόγιστο, αλλιώς μεγαλώνοντας δε θα μάθει να είναι υπεύθυνο και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Τα παιδιά, όσο μικρά κι αν είναι έχουν χαρακτήρα και ταμπεραμέντο που πρέπει να μάθουν να ελέγχουν. Φυσικά την ευθύνη για την συμπεριφορά την έχουν οι γονείς και αυτοί θα πρέπει να λογοδοτήσουν.Επίσης δεν καταλαβαίνω τον διαχωρισμό και την "δικαιολόγηση" της συμπεριφοράς ως ένα σημείο λόγω της επιθετικότητας που δείχνουν τα αγόρια. Νομίζω οτι η αμπα εννοούσε οτι μερικά παιδιά είναι πιο ζωηρά/ατίθασα από άλλα όχι οτι τα αγόρια εκ φύσεως είναι πιο επιθετικά κι άρα το δικαιολογούμε και κάπως και πρέπει μάλιστα να εξοικειωθούμε με αυτό. Και μετά αναρωτιώμαστε γιατί ακόμα υπάρχουν σεξιστικές συμπεριφορές στην εποχή μας. Οχι! Το φύλο δεν δικαιολογεί καμία συμπεριφορά και είναι κριμα να μεγαλώνουμε παιδιά με αυτές τις αντιλήψεις.
bittergirl
Όταν ήμουν έγκυος στο γιο μου, μου λεει μια ξαδέρφη μου: Αγόρι; Θα τρέχεις μεχρι τα 7! Πρώτη φορά άκουσα οτι υπάρχει τοσο σαφής διαφορα μεταξύ αγοριών και κοριτσιών. Στην πράξη διαπίστωσα οτι οι διάφορες ειναι τεράστιες! Μεταξύ άλλων, τα αγόρια ειναι πιο κινητικά, και γι αυτό τους αρεςουν πολύ τα αμαξάκια, γι αυτό επίσης ειναι και πιο επιθετικά. Δεν λέω οτι αυτό δίνει ανοχή στην επιθετικότητά τους (νομίζω οτι ήμουν αρκούντως αυστηρή στο παραπάνω μήνυμα), αλλα, από την άλλη, υπάρχουν ξεκάθαρες διάφορες μεταξύ των δυο φύλων, πάντα φυσικά με κλιμακώσεις. Δεν είναι θέμα σεξισμού αλλα θέμα πραγματικότητας, το λέω με κάθε ειλικρίνια και χωρις καμία απολύτως σεξιςτική διάθεση
mitsi
mitsi
Οι περισσότερες διαφορές ανάμεσα σε αγοράκια και κοριτσάκια οφείλονται σε μας τους ίδιους. θεωρουμε ότι τα αγόρια είναι πιο επιθετικά και υπερκινητικά και έτσι έχουμε μεγαλύτερη ανοχή σε τέτοιες συμπεριφορές. Από την άλλη θεωρουμε ότι τα κορίτσια είναι πιο ήρεμα και μαλώνουμε εξαρχής την αποκλίνουσα συμπεριφορά. Τόσα χρόνια μέσα σε τάξεις με μικρά παιδιά αυτό που βλέπω ειναι ότι ζωηρά μπορεί να είναι και τα αγόρια και τα κορίτσια αλλά αυτό που αλλάζει είναι κυρίως η αντιμετώπιση των ενήλικων απέναντι του. Αν ακούσω αλλη μια φορά κορίτσι είσαι, είναι δυνατόν να κάνεις έτσι; θα πηδηχτώ από το παράθυρο. Πιστέψε με αν ήμασταν τόσο αυστηροι σε θέματα συμπεριφοράς στα αγόρια όπως είμαστε στα κορίτσια τώρα δε θα κάναμε αυτή την συζήτηση!
demisrk
#6. Ελισάβετ εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι αφού αφορούσε το δώρο του αγαπημένου σου και ήθελες να είναι ιδιαίτερο γιατί ήθελες να το μοιραστείς μαζί με άλλους 4 φίλους του και ειδικά από κάποιους που από ότι φαίνεται ξέρεις ότι είναι αναξιόπιστοι. Αν δεν είχες την οικονομική δυνατότητα για ένα τέτοιο δώρο γιατί δε ζητούσες από τον πωλητή να το αγοράσεις με δώσεις ή ας του έκανες ένα άλλο δώρο, στο κάτω κάτω σημασία δεν έχει η χρηματική αξία του δώρου αλλά η κίνηση και κάτι που και για τους δυο σας θα είναι συμβολικό και θα θυμάται ότι είναι από την κοπέλα του.
Haifischnet
Haifischnet
6. Και την επόμενη φορά, πρώτα μαζεύεις τα λεφτά και μετά παζαρεύεις το δώρο (όχι απαραίτητα με την ίδια παρέα, φυσικά).Φαντάσου να έδινες εσύ ολόκληρο το ποσό και να ισχυρίζονταν οι άλλοι ότι το δώρο ήταν ρεφενέ!
BabyDoll
BabyDoll
#1 Αλλαξαν οι προτεραιότητές του, έφυγε και χωρίσατε. Υπάρχουν πολλά ζευγάρια που έχουν σχέση από απόσταση. Θα μπορούσες να πας κι εσύ στο εξωτερικό μαζί σου αν αυτή η σχέση ήταν τόσο σημαντική. Το κλειδί εδώ είναι οτι δεν ξέρεις τι θέλεις ή αν θέλεις να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο ή αν θες να μιλάς μαζί του.Αν ήξερες ή θα είχες πάει μαζί του ή θα είχατε ξεκόψει. Αποφάσισε λοιπόν. Σαν συμβουλή θα σου έλεγα να σταματήσεις να μιλάς μαζί του, χωρίσατε και δεν έχει νόημα να είστε φίλοι αμέσως μετά τον χωρισμό. Ετσι θα δεις αν σου λείπει πραγματικά ή αν μιλάτε από συνήθεια. Ισως ξεκόβοντας για κάποιο διάστημα ξεκαθαρίσεις το τι θέλεις
BabyDoll
BabyDoll
#3 Οσες παρατηρήσεις και να κάνεις στο παιδάκι ταλιμπάν δεν θα βγάλεις άκρη γιατί δεν μπορείς να το διαπαιδαγωγήσεις εσυ μέσα σε 5 λεπτά. Επρεπε να απευθυνθείς στη μητέρα την πρώτη φορά και να της κάνεις μια αυστηρή παρατήρηση να μαζέψει το παιδί της. Μου φαίνεται αδιανόητο να αφήνουμε ένα παιδί σε δημόσιο χώρο να κάνει οτι θέλει και να ενοχλεί επειδή είναι υπερδραστήριο ή ζωηρό και αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι γονείς ακόμα κι αν τα παιδιά έχουν φωρτομένο λογισμικό. Σε αυτές τις περιπώσεις είτε ζητάμε την βοήθεια ειδικό (αν το παιδί έχει κάποιο είδος αυτισμού πχ ή ADD), είτε αν είναι απλά πολύ ζωηρό το πειθαρχούμε και πάντα το έχουμε από κοντά. Με εκνευρίζουν αφάνταστα οι γονείς που συγχωρούν τα πάντα στο παιδί και επειδή "έλα μωρέ παιδάκι είναι" το αφήνουν να να ενοχλεί τους πάντες
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Συμφωνώ σε γγ αλλά έχω 2 αστερίσκους: i. *Όση* βοήθεια και να ζητήσεις απο ειδικούς, αν το παιδί είναι στο neuroatypical φάσμα και ανάλογα με την μορφή και την ένταση ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να μην βρεθείς σε καταστάσεις που να είναι (τουλάχιστον) άβολες και ιδιαιτέρως challenging.Το παιδί, στα 2 παρακάτω links -προφανώς- βλέπει ειδικούς και προφανώς οι γονείς του είναι ευαισθητοποιημένοι με το το OCD και τον αυτισμό, εντούτοις η καθημερινότητα μοιάζει και πιθανότατα είναι ένας καθημερινός μίνι αγώνας:https://www.youtube.com/watch?v=GPcIrNnsruchttps://www.youtube.com/watch?v=a2my1TylTFEΈτερο παιδί τώρα, που έχει το "περίφημο" autism meltdown (και φαντάζονται ότι ο μέσος άνθρωπος που θα δει αυτήν την "συμπεριφορά" θα σκεφτεί "να ένα κακομαθημένο, απειθάρχητο κωλόπαιδο", έτσι δεν είναι;):https://www.youtube.com/watch?v=rlNCz-SF-5Iii. Στις ΗΠΑ υπάρχει σαφής overdiagnosis AD(H)D και overprescribion φαρμακευτικών σκευασμάτων τύπου ritalin. Προφανώς και δεν είμαι υπέρ του άλλου άκρου, του underdiagnosis, αλλά και μ' όλη αυτήν την ιατρικοποίηση αναφορικά, κάτι δεν φαίνεται να πηγαίνει καθόλου καλά.
Ατέρμονη Ανία
Ατέρμονη Ανία
Μέσα στο νου μου έχω παραδείγματα δύο παιδιών όπου το ένα παρουσίαζα αγχώδη διαταραχή και ήθελε πολύ προσοχή ενώ ένα άλλο μόλις πριν λίγους μήνες είχαν αφαιρέσει υγρά απ' τ' αυτιά του (αφού δεν "άκουγε" και εντέλει δεν άκουγε). Αυτά τα παιδιά, αν δεν ήταν από μέρους τους πραγματικά τυχερά και να έχουν παιδαγωγό-πρότυπο( ίσως η καλύτερη που έχω δει μέχρι τώρα σε δράση) θα είχαν βιώσει ακόμη και έντονες επικρίσεις μιας και πραγματικά θέλανε πολύ προσεκτική μεταχείριση γιατί ήταν αρκετά δύσκολες περιπτώσεις. Οι γονείς πάντως και των δύο παιδιών ήταν πολύ ενσυνείδητοι και πρότυπα γονέων. Ειδικά η μαμά του ενός που παρουσίαζε έντονη επιθετική συμπεριφορά ήταν υπέροχη και οποιαδήποτε μικρή εκδήλωση/κέρασμα ή οτιδήποτε άλλο σκεφτόταν όλα τα παιδιά κι ας μην άνηκαν στο τμήμα του μικρού της. Οπότε οι επιθέσεις και οι επικρίσεις στους γονείς μπορεί πολύ εύκολα να είναι άδικες και άτοπες. Αλλά ακόμη και στις δίκαιες επικρίσεις, το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο να μη σε ακούσει ο γονέας αλλά ν' απαντήσει μ' επίθεση.Υ.Γ. Το να είσαι γονέας δεν είναι ίδιο με το να είσαι απλά ένα άτομο που ασχολείται κάποιος με τα παιδιά. Αλλά ότι όλοι μπορούμε να κάνουμε λάθη, είναι δεδομένο. Επίσης, είναι αλλιώς όταν έχεις πολλά στο κεφάλι σου και είσαι πέρα από γονέας χίλια δύο άλλα πράγματα ενώ όταν είσαι επαγγελματίας παιδαγωγός μπορείς να είσαι συγκεντρωμένος σε αυτή σου την ιδιότητα. Από την άλλη το να κουνάνε κι οι γονείς το δάχτυλο το βρίσκω άσχημο. Έχω δει στην τελική σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον να τα αντιμετωπίζουν σαν δικά τους παιδιά και σακαταμένες ακόμη ( μέση/χέρια) να τους νοιάζει να παρέχουν φροντίδα σε κάκιστες μάλιστα συνθήκες και για τα παιδιά και για τις ίδιες.
πόντια international
πόντια international
@1Συχνά η ζωή αποφασίζει για εμάς, ανατρέποντας δεδομένα κι εμείς δυο επιλογές έχουμε: Ή να το πάρουμε απόφαση και να συνεχίσουμε, ή να ανατρέψουμε εμείς τα δεδομένα και να συνεχίσουμε. Θα έλεγα κι άλλα γιατί πάντα είμαι πρόθυμη να βοηθήσω κάποιον να σκεφτεί, άσχετα με το αν τα καταφέρνω. Αλλά άλλο πράγμα να παρηγορήσεις κάποιον που περνάει μια δύσκολη φάση, κι άλλο κάποιον κολλημένο σ'αυτή τη φάση. Τους ψυχολόγους δεν τους πληρώνουμε μόνο επειδή μπορούν να μας βοηθήσουν να απαντήσουμε στο τι θέλουμε. Συχνά είναι αναγκασμένοι ν'ακούν τα ίδια να επαναλαμβάνονται, περιμένοντας να πάρει μπρος ο θεραπευόμενος, να τα πει, να τα βαρεθεί κι ίδιος και ν'αρχίσει να ψάχνει λύσεις. Αλλά συμφωνώ με Α,μπα, κάποιοι δεν μπορούν και κάποιοι δε θέλουν να πάρουν μπρος.
leas
https://www.youtube.com/watch?v=ADnBCaFKV28Το παραθέτω γιατί κάπου προς το τέλος ο ομιλητής αναφέρει (επιγραμματικά βέβαια) την υπομονή του θεραπευτή που πρέπει να είναι τεράστια για να πάρει ο θεραπευόμενος το χρόνο που εκείνος χρειάζεται για να γίνουν οι όποιες αλλαγές (όπως λες Πόντια ακούει ξανά και ξανά τα ίδια άπειρες φορές). Πολύ χρήσιμη ομιλία, έτσι και αλλιώς, για εμένα, που άπτεται πολλών θεμάτων της ανθρώπινης φύσης
Συννεφιά
Συννεφιά
Λένα να σου ζήσει το αμπάκι! Γερό και καλότυχο να είναι! (αν και με εσένα για μαμά, έχει major advantage :) )#3 Η αντίδρασή σου, αν και δικαιολογημένη (κανείς δεν ανέχεται να σηκώνουν χέρι στο παιδί του προφανώς), είναι πολύ πολύ λάθος και σε έκανε να χάσεις το δίκιο σου. Το μικρό ταλιμπάν δεν έχει ευθύνη για τη συμπεριφορά του. Είναι ένα παιδάκι που δεν του έχει θέσει κανείς όρια ποτέ! Οπότε έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες. Έχει μάθει ότι μπορεί να παίρνει αυτό που θέλει, απλώς ενοχλώντας τους άλλους. Δεν έχει μάθει ποτέ ότι πρέπει να σέβεται τα όρια των άλλων. Διόρθωση: το έχουν μάθει έτσι οι γονείς του, με την συμπεριφορά τους και, ενδεχομένως, και την αδιαφορία τους (πχ. πάρε μια σοκολάτα για να μην με ενοχλείς και να μην χρειάζεται να ασχοληθώ μαζί σου). Η μητέρα του λοιπόν έχει αυτή την ευθύνη και σε εκείνη έπρεπε να απευθυνθείς. Σε εκείνη έπρεπε να κάνεις πολύ πολύ αυστηρή παρατήρηση, πριν φτάσει το πράγμα στα χαστούκια (που έφαγε το δικό σου παιδί).Τελικά νομίζω ότι έχασες το δίκιο σου φωνάζοντας στο ταλιμπάν-παιδάκι. Και δυστυχώς το δικό σου το παιδάκι πήρε τα εξής δύο "κακά" μαθήματα: α) για να λύσουμε τις διαφορές μας, φωνάζουμε επιθετικά στους άλλους και τσακωνόμαστε. β) ο ισχυρός (η ενήλικη μαμά) μπορεί να φωνάζει στον αδύναμο (μικρό παιδάκι) γιατί απλά μπορεί, επειδή είναι δυνατότερος! (αναλογίσου την εικόνα σου όρθια, ψηλότερη, μεγάλη, να φωνάζεις επιθετικά στο μικρόσωμο, κοντό, αδύναμο μικρό παιδάκι.. body language τα λέει όλα). Και στο τέλος η άλλη μαμά (παρότι εντελώς μα εντελώς foul) αυτό που έκανε ήταν απλώς να υπερασπιστεί το παιδί της από τις φωνές σου. Εμείς οι γονείς είμαστε υπεύθυνοι να θέτουμε όρια και να διδάσκουμε αρχές καλής συμπεριφοράς στα παιδιά μας και σεβασμό στους άλλους ανθρώπους. Το πρώτο βήμα σε αυτό είναι με το να λειτουργούμε εμείς ως παράδειγμα. Τα παιδιά μας μας αντιγράφουν 100%. Και ναι μεν τα παιδιά έρχονται με λογισμικό, αλλά αυτό είναι σε αρχικοποιημένη κατάσταση. Και εμείς οι γονείς έχουμε υποχρέωση και είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για να το διαμορφώσουμε με τον καλύτερο τρόπο.
fishbowl
#6"Είχα το ναι από τον εν λόγω κολλητό, είχα το ναι από έναν άλλον κοινό φίλο και ο πρώτος είπε ότι σίγουρα θα συμφωνούσαν ακόμα τέσσερα συγκεκριμένα άτομα."Βάσει αυτού, δεν θεωρώ αυτονόητο ότι οι φίλοι του φίλου είναι αναξιόπιστοι, πιο πιθανό μου φαίνεται ο "πρώτος" να βαρέθηκε - αμέλησε - ή απλά υπέθεσε για τη συμμετοχή των άλλων χωρίς να ειναι σίγουρος, άρα ίσως είναι καλύτερο να μην πει η κοπέλα τίποτα γιατί μπορεί απλά να φταίει ο "πρώτος".
caravan
caravan
#3"Όλα τα δίκια μαζί σου, αλλά έχω αρχίσει να δείχνω περισσότερη κατανόηση στους γονείς που τους έτυχε ΛΑΧΝΟΣ με παιδί - Ταλιμπάν. Πολλές φορές φταίνε οι γονείς, αλλά τα παιδιά έρχονται με φορτωμένο λογισμικό." IΣΧΥΕΙ!!! (Έχω παιδάκι με φορτωμένο λογισμικό και ξέρω. Δεν είναι επιθετικό καθόλου αλλά δεν ελέγχεται και καθόλου εύκολα σε διαβεβαιώ. Υπάρχει λόγος.)
caravan
caravan
Παιδιά που βιάζεστε να βάλετε αρνητικές: νευροατυπία λέμε! Δεν έχω έρθει με περγαμηνές Ειδικής Αγωγής. Στην πορεία έμαθα. Ο πρώτος αναμάρτητος τον λίθο βαλέτω.
AllesGoed
AllesGoed
Και εγώ αγαπητή Καραβαν' σκέφτηκα πιθανή νευροατυπια στο μικρό Ταλιμπάν. Σκέφτηκα τη δολια μανα που παλεύει όλη μέρα και ίσως εκείνη την ώρα να εξηγούσε στο σύζυγο ότι περιμένουν στην παιδίατρο για να την στείλει σε παιδονευρολογο. Ίσως.... Ίσως... πάντα υπάρχει ένα Ίσως για όλους. Μην λιθοβολειτε ρε παιδιά τους γονείς, ναι κάποιοι είναι αδιάφοροι αλλά επισης κάποιοι παλεύουν.
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς από γονείς με 4χρονο που δεν έχει κάτσει ποτέ σε καρέκλα άνω των 20 δευτερολέπτων.Στη φίλη ("φίλη") θα πρότεινα να δώσει μια σφαλιάρα στον εαυτό της, Σούση.Το ξύλο, οι φωνές και οι συναισθηματικοί εκβιασμοί το πολύ πολύ να καταστείλουν συμπεριφορές γιατί το παιδί θα φοβηθεί.