Λέντζος
«Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ/ Και βλέπω έναν τύπο μαζί με σένανε/ Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ/ Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη/ .../ Τριγύρω κουβεντιάζανε για τα πολιτικά/ Και πώς ο Μαύρος σούταρε δοκάρι την μπαλιά/ Κι εγώ ο μαύρος τώρα δα βλέπω πως μια στιγμή/ Να σβήσει η ζωή μου ήτανε αρκετή/ Τ' Αγίου Βαλεντίνου, αχ πίκρα και καημέ/ Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ» έγραφε πριν από πολλά χρόνια ο Μανώλης Ρασούλης, αποτυπώνοντας την ιστορία του θρυλικού καφενείου της πλατείας Παγκρατίου στον αριθμό 3. Ξεκινώντας ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964, κατάφερε να γίνει διάσημο για τον καλύτερο φραπέ της πόλης. Το 2013 έβαλε λουκέτο μετά από 49 χρόνια ιστορίας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Τηνιακό
Ποια φοιτητική παρέα δεν κάθισε στα πασίγνωστα τραπέζια του Τηνιακού στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 50; Το «φτηνιακό», όπως το έλεγαν μεταξύ τους οι φοιτητές, ήταν γνωστό για την ξεχωριστή ποικιλία του, τους γευστικούς κεφτέδες και τις ατελείωτες πολιτικές συζητήσεις. Έρωτες, χαρές και απογοητεύσεις μέσα σε 80 χρόνια ιστορίας, είτε στην ψηλοτάβανη αίθουσα είτε στις δυσεύρετες καρέκλες του πεζοδρομίου. Σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες του, ο επίσημος λόγος για το κλείσιμο ήταν η συνταξιοδότηση των ιδιοκτητών κι έτσι τον Δεκέμβρη του 2016 το παραδοσιακό ουζερί έκλεισε. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού άνοιξε και πάλι μετά από κάποιες εκκρεμότητες, υπό νέα όμως διεύθυνση.
Δυρός
Στην καρδιά της πόλης βρισκόταν ένα από τα ξακουστά εστιατόρια που έμενε πιστό στο ελληνικό μαγειρευτό φαγητό. Σημείο αναφοράς της πλατείας Συντάγματος, θεωρούνταν από τα αγαπημένα ελληνικά στέκια στην οδό Ξενοφώντος 10-12. Το 2012 έκλεισε εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας.
Ιντεάλ
Το εμβληματικό εστιατόριο της οδού Πανεπιστημίου έκλεισε το καλοκαίρι του 2014, κατεβάζοντας ρολά ύστερα από 92 χρόνια. Μεγάλες μορφές της τέχνης και της κοινωνικής ζωής κάθισαν στα τραπέζια και οι ιστορίες του άφησαν εποχή. Τα προβλήματα του κέντρου με τις συνεχείς διαδηλώσεις και τα επεισόδια επηρέασαν την πορεία του, με την εταιρεία να δηλώνει πτώχευση. Από το 2015 λειτουργεί με νέα επωνυμία, στην περιοχή της Νέας Ιωνίας.
Brazilian
Ελύτης, Καρούζος, Μόραλης, Φασιανός, Μερκούρη, Χατζιδάκις, Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Κατράκης, Βασιλικός, Ταχτσής, ήταν μερικοί από τους πιστούς θαμώνες του λογοτεχνικού στεκιού. Από το 1933 ο Ευάγγελος Σαραβάνος, που είχε ζήσει πολλά χρόνια στη Βραζιλία, αποφάσισε να μυήσει τους Αθηναίους στην κουλτούρα του καφέ. Το 2002, όμως, λόγω της ανακαίνισης του Μετοχικού Ταμείου Στρατού έκλεισε ο βασικός ιστορικός κύκλος του γνωστού καφέ των διανοουμένων, το οποίο κοσμούσε την οδό Βουκουρεστίου.
Πρυτανείον
Το καλοκαίρι του 2015 λουκέτο έβαλε ένα ακόμη ιστορικό μαγαζί στη ζωντανή περιοχή του Κολωνακίου και στον κοσμικό πεζόδρομο της Μηλιώνη, στο νούμερο 7-9. Για 20 ολόκληρα χρόνια το Πρυτανείον με τους πανάκριβους πίνακες ζωγραφικής, τα πορσελάνινα ποτήρια και την εκλεκτή πελατεία του αποτελούσε το σημείο συνάντησης της καλής κοινωνίας. Ο μεγάλος όγκος χρεών και οι οικονομικές εκκρεμότητες ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στο κλείσιμο του κοσμοπολίτικου εστιατορίου.
Floral
Το περίφημο καφέ-μπαρ της πλατείας Εξαρχείων στο ισόγειο της γνωστής Μπλε Πολυκατοικίας από τον Ιούνιο του 2016 αποτελεί παρελθόν. Ύστερα από 83 χρόνια παρουσίας έκλεισε τον κύκλο του, που περιλάμβανε συζητήσεις, παρουσιάσεις, συναυλίες, σεμινάρια και προβολές ταινιών, με τους ιδιοκτήτες να ανακοινώνουν ότι οι δύο λόγοι για τους οποίους έκλεισε το στέκι ήταν το αυξημένο ενοίκιο και η επικινδυνότητα της περιοχής.
Νέον
Το ιστορικό καφέ-ζαχαροπλαστείο Νέον στην πλατεία Ομονοίας, στη γωνία με τον πεζόδρομο της Δώρου, με τον υπέροχο εσωτερικό διάκοσμο και τη χαρακτηριστική επίπλωση, ιδρύθηκε από τους Περικλή Γκόσιο και Γιάννη Δούκα το 1920. Στην αρχή ονομαζόταν «Νέον Βυζάντιον», αλλά μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή καθιερώθηκε ως Νέον, ώστε να αποφεύγεται κάθε συνειρμός με την εθνική καταστροφή. Παρά τις συνεχείς αλλαγές της πλατείας, το καφέ που αποτελούσε λίκνο των λογοτεχνών και έγινε πίνακας από τον Γιάννη Τσαρούχη παρέμεινε εκεί για πολλές δεκαετίες και το 2001 πέρασε στην ιδιοκτησία της επιχείρησης «Γρηγόρης Μικρογεύματα». Τελικά, το 2013 άνοιξε ξανά τις πόρτες του ως «Φούρνος Βενέτη» και στο καφέ του πρώτου ορόφου έχουν διατηρηθεί τα κύρια χαρακτηριστικά του παλιού καφενείου.
Απότσος
«Β. Απότσος, Εδώδιμα-Αποικιακά» έγραφε η ταμπέλα του θρυλικού μπακάλικου στις αρχές του 1900, που αργότερα έγινε delicatessen, ουζερί, μπαρ και τραγούδι, και λειτουργούσε στη Σταδίου και στη Στοά της οδού Πανεπιστημίου 10. Έως το 1997, οπότε και έκλεισε λόγω λήξης του μισθώματος από τον «Απότσο», πέρασαν πολιτικοί, καλλιτέχνες και σπουδαίες προσωπικότητες σ' ένα μαγαζί που έμελλε να σημαδέψει τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία.
Αιγαίον
Με μια λιτή ανακοίνωση ένας αιώνας γλυκιάς παράδοσης έφτασε στο τέλος του. Το ιστορικό κατάστημα «Αιγαίον» με τους θρυλικούς λουκουμάδες που γεύονταν οι Aθηναίοι από το 1926, στην οδό Πανεπιστημίου 46, ύστερα από 91 χρόνια ανακοίνωσε το κλείσιμό του. Διατηρώντας τη φιλοσοφία της οικογενειακής επιχείρησης και την κουλτούρα της παράδοσης, συμπεριλαμβανόταν πάντοτε στους κορυφαίους προορισμούς στην πρωτεύουσα. Κατά πάσα πιθανότητα, οι λόγοι είναι οικονομικοί, αφού στην ανακοίνωσή τους οι ιδιοκτήτες αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να «γλυκάνουν» και πάλι τους πελάτες, σε νέες συνθήκες, στο προσεχές μέλλον.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
