Υο-κι-χι: Tο τραγούδι της αιώνιας θλίψης

Ένα έργο της ιαπωνικής παράδοσης του θεάτρου Νο με Έλληνες ηθοποιούς παρουσιάζει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός. Η παράσταση Υο-κι-χι / 楊貴妃– Το τραγούδι της αιώνιας θλίψης, σε μουσική Φίλιππου Τσαλαχούρη, θα παρουσιαστεί από τις 16 Νοεμβρίου και για δεκαέξι  μόνο παραστάσεις.

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, μετά την εξαιρετική Νέκυια που παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο με ηθοποιούς του θεάτρου Νο (βραβείο καλύτερης παράστασης αρχαίου δράματος 2015), επανέρχεται στο είδος, αυτή τη φορά από την αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι, επιλέγει να ανεβάσει με Έλληνες ηθοποιούς, ένα έργο της παράδοσης του Νο, σε μια παράσταση που, αν και διατηρεί απολύτως τη δομή, τους σκηνικούς συμβολισμούς και τη βασική αισθητική μιας παράστασης Νο, δεν έχει σκοπό να μιμηθεί το είδος, κρατώντας προσωπικές αποστάσεις. Ο σκηνικός χώρος είναι λιτός, όπως ορίζεται από τις αρχές αυτού του θεάτρου, ενώ τα κοστούμια έχουν ιδιαίτερη σημασία.

Ο συνθέτης Φίλιππος Τσαλαχούρης, που συνέθεσε πρωτότυπη μουσική για την παράσταση έχοντας ως γνώμονα τη συγκεκριμένη οπτική του σκηνοθέτη, επιλέγει τη μεταφορά της κύριας μουσικής απόδοσης σε ένα σύνολο μουσικής δωματίου. Κρίσιμο συστατικό της σύνθεσης, ο Χορός, αποτελείται από έξι άτομα και ολοκληρώνει φωνητικά την αφήγηση, όπως προσδιορίζεται από τη δραματουργία του κειμένου.

Υο-κι-χι

Η Υο-κι-χι (Yōkihi / 楊貴妃) αποδίδεται, στο συγγραφέα Komparu Zenchiku [1405-1468 μ.Χ.] - ο οποίος μαζί με τον Zeami [1363-1443 μ.Χ.] θεωρείται απ’ τους σημαντικότερους ποιητές, σκηνοθέτες, ηθοποιούς και θεωρητικούς στην ιστορία του θεάτρου Νο.

Σύμφωνα με τον μύθο, η εξαιρετικής ομορφιάς πριγκίπισσα Υο-κι-χι έχασε τη ζωή της στην κοιλάδα Μπέγκαϊ. Ο αυτοκράτορας της Κίνας Γκένσο, συντετριμμένος από την απώλεια, αναθέτει σε έναν Μοναχό του Ταό να αναζητήσει τον τόπο που κατοικεί το πνεύμα της. Με τη βοήθεια ενός Χωρικού, ο Μοναχός φθάνει στην Κατοικία της Μεγάλης Αγνότητας. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια τη συνάντησή τους… Η ποίηση συγκινεί και συγκλονίζει, η αλήθεια και η φαντασία υπονομεύουν το χρόνο. Ο Μοναχός, όμως, πρέπει να φύγει. Εκείνη, καταρρέει και μένει, στον πύργο της Αιώνιας Ζωής.