__________________
1.
Αγαπητη Αμπα μου
Το προβλημα που εχω είναι αλλο ενα first world problem που λεν και στο χωριο μου. Εχω μια πολυ καλή φιλη η οποία πίνει πολύ. Δεν ξερω αν πινει γενικότερα και σπιτι της (αμφιβαλλω γιατί μενει με τους γονεις της), αλλα όταν βγαίνουμε έξω του δινει και καταλαβαινει. Με αποτέλεσμα να γινεται χάλια και σχεδόν πάντα κάποιος από τους υπόλοιπους της παρέας να πρέπει να την "νταντέυει". Και μάντεψε σε ποια πεφτει πάντα ο κληρος!
Μπορώ να σου αναφερω άπειρες φορές που ήπιε και την κυνηγούσα από δω κι από κει, που μας περιμενε το ταξι απ εξω κι εγω την τραβολογουσα να φυγουμε κι εκεινη κυλιοταν στα πατωματα τραγουδωντας Βασιλη Καρρά, που με έφερε σε δύσκολη θέση και με έβγαλε από το προγραμμα μου γιατί σωνει και ντε ηθελε να φυγουμε μαζι.
Μια αλλη φορα που γυρισαμε σπιτι μου μετα απο ξενυχτι, σηκωθηκε (ενω κοιμομουν δηλαδη) κι εκανε εμετο σε ολο το μπανιο, και οι γονείς μου την επομενη μερα το βρήκαν σε άθλια κατάσταση.
Σημερα ο κομπος εφτασε στο χτενι. Πηραμε ταξί και ξέρασε σχεδον μεσα στο ταξι. Ευτυχώς προλαβαμε και σταματησαμε (δις) και δοξα σοι ο οδηγος ηταν υπομονετικος και με κατανοηση!
Και τωρα εμενα το ταπεινό μου μυαλουδακι παει στο χειρότερο:
Κι αν ο οδηγος τα επαιρνε και μας παρατουσε στη μεση του πουθενά; Κι αν είχε κανει εμετο ΜΕΣΑ στο ταξί; Αισθανθηκα τοση ντροπη σημερα ρε Αμπα μου!
Δεν έχει όριο στο ποσό πίνει, και ενώ κάθε φορά μετά από hangover λέει δεν θα ξαναγινει ετσι τόσο χάλια, παντα ξαναγίνεται. Μην σου πω και χειρότερα!
Δεν ξερω τι να κανω. Λεω οχι πια σε εξοδους μαζι της γιατί δεν θελω να την νταντέυω, φοβαμαι πως καθε βράδυ θα καταληξει ετσι και δεν απολαμβάνω το ποτό μου τώρα πια! Δεν μπορώ να καταλαβω αν ειναι κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα (αλκοολισμος) ή αν είναι απλά απερίσκεπτη.
Οποιαδήποτε συμβουλή θα ήταν ευπροσδεκτη! Σε φιλώ <3
- Τρου-φάκι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πες της να κάνει αυτό και αυτό και αυτό το τεστ και οπωσδήποτε, οπωσδήποτε μην διστάσεις να της πεις ότι δεν θέλεις να βγαίνεις μαζί της επειδή πίνει τόσο πολύ που χάνει τον έλεγχο.
__________________
2.
ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΗΛΙΚΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΝΟΣ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ (ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ 13 ΕΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑΣ),
-ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΟΥΜΕ. ΣΤΟΠ.
__________________
3.
Γειά σου :) Θα ήθελα να παραθέσω μια ιστορία που εδώ και καιρό σκέφτομαι να στην γράψω! 23 χρονών, 3 χρόνια σχέση πολύ όμορφη και όλα να κυλάν όπως πρέπει-με τα ταξιδάκια της,τις αγάπες της,τις συζητήσεις,τις παρέες και όλα-Και ενώ πραγματικά όλα ήταν στο πικ της ευτυχίας, το καλοκαίρι πήγα σε ένα σεμινάριο και γνώρισα έναν τύπο.Από την πρώτη στιγμή συναντήθηκαν τα βλέμματά μας και κατάλαβα ότι θα γίνει κάτι κακό..ότι έχει πολύ ψωμί η υπόθεση.(ποτέ άλλοτε δεν πίστεψα στους κεραυνοβόλους έρωτες και σε αυτά τα μελό αλλά για μια στιγμή μου φάνηκαν όλα τόσο αληθινά).Μέσα στις κενές μας ώρες του σεμιναρίου ήπιαμε κάποιες φορές καφέ μαζί,κάποιους ατελείωτους καφέδες με συζητήσεις που μου είχαν πάρει τα μυαλά.Ήταν σαν να τον ήξερα χρόνια και ένιωθα υπέροχα.Δεν ήθελα να το συνεχίσω παραπάνω λόγω της σχέσης μου και έτσι φύγαμε από το σεμινάριο με τις αναμνήσεις των καφέδων μας και κανέναν άλλον ερωτικό υπαινιγμό.Παρ'όλα αυτά μετά άρχισαν απανωτά μηνύματα για το πόσο πολύ με θέλει,ότι δεν του έχει ξανασυμβεί αυτό και ότι είναι κάτι που πρέπει να ζήσουμε γιατί η ένωσή μας ήταν κάτι το ξεχωριστό.Του είπα πως έχω σχέση και ότι δεν θα ήθελα να τα χαλάσω όλα για έναν ενθουσιασμό και αυτός συνέχισε λέγοντάς μου ότι δεν είναι ένας ενθουσιασμός.Και επειδή ήδη έχω μακρυγορίσει αρκετά να σου πω σε αυτό το σημείο ότι από τις τύψεις μου ζήτησα από το αγόρι μου να πάρουμε λίγο χρόνο ξεχωριστά.Μέσα σε αυτόν τον χρόνο βρεθήκαμε με τον άλλον.Ήταν ένα άσχετο,έξαλλο και φανταστικό 3ήμερο σε μια παραλία.Περάσαμε αυτές τις μέρες σαν να ήταν 3 ώρες και φεύγοντας οριακά δεν μου μιλούσε γιατί είχε τσατιστεί(;!)που δεν με είχε γνωρίσει πιο νωρίς και ότι όλο αυτό είναι καταδικασμένο γιατί σε λίγες μέρες θα έφευγε για σπουδές στο εξωτερικό.Όμως συνεχίσαμε να μιλάμε(μέχρι που μου είπε να πάω μαζί του).Ο καιρός πέρασε όμως,εγώ επέστρεψα στη βάση μου και μαζί και στη σχέση μου.Δεν ένιωθα ότι μπορούσα να χωρίσω..τον αγαπώ τόσο πολύ και όλα είναι πολύ όμορφα!Και έτσι προσπάθησα να διακόψω την επικοινωνία μου με τον άλλον, κάτι που ακόμη και τώρα δεν επιτεύχθηκε με μεγάλη επιτυχία,αλλά τουλάχιστον μιλάμε αραιά και σαν φίλοι-που δεν είμαστε..-Έπειτα βέβαια αραίωσαν από την μεριά του πολύ τα πράγματα.Και μετα από όλο αυτό το στόρι έφτασα στο ζουμί.Γυρίζει για Χριστούγεννα και μου ζήτησε να βρεθούμε.Θέλω τόσο πολύ να τον ξαναδώ,να ξανανιώσω όλο αυτό το περίεργο πράγμα αλλά δεν δικαιούμαι να περιπαίζω έτσι το αγόρι μου,ούτε να ξαναζητήσω "χρόνο".Ή θα χωρίσουμε ή θα ξεχάσω κάθε πιθανή συνάντηση και επικοινωνία με τον άλλον.Αξίζει για μια φορά,για μια στιγμή,για κάτι αβέβαιο,κάτι καταδικασμένο να χαλάσω τη σχέση μου,η οποία μου δίνει πολλά σε πολλά επίπεδα και νιώθω όμορφα μέσα σ αυτήν;Είναι δύο πράγματα τόσο διαφορετικά και δεν μπορώ να καταλάβω τί αξίζει και τί θέλω.
-coffeeisallweneed
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τα Χριστούγεννα πέρασαν αλλά αυτό που θα σου πω ισχύει έτσι κι αλλιώς. Πρώτον, το αγόρι σου το περιπαίζεις έτσι κι αλλιώς εδώ και πολύ καιρό. Δεύτερον, όσο και να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο μοιραίο σταυροδρόμι, δεν έχει και πολλή σημασία τι θα κάνεις τώρα, γιατί ό,τι και να κάνεις, λάθος θα είναι, κι αυτό γιατί δεν έχεις αρκετή φαντασία. Αυτό που σου προτείνεται να ζήσεις δεν είναι καταδικασμένο. Προτιμάς τη σιγουριά, και αυτό είναι που τελικά θα σε φάει.
__________________
4.
Γεια σου Λένα..ελπίζω να μου απαντήσεις γιατί χρειάζομαι μια ηρεμη αντικειμενική αποψη απίστευτα πολύ.Είμαι 28 και μένω μόνος απο τα 20 χωρις καμια απολυτως βοήθεια -ακόμα και σε περιόδους που είχα ανάγκη- από τους δικούς μου με μισθο 500 ευρω. Αυτό σημαίνει πως για να τα βγάλω πέρα ζω ας τολμήσω να πω φτωχικά. Επειδή είμαι αρκετά κοινωνικός μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω γνωρίσει πάρα πολύ κόσμο και για λόγους αν θες δικιάς μου απορίας πάντα ρωτάω για τις συνθήκες ζωής τους. Μάντεψε.. ούτε ένας και στο υπογράφω αυτό δεν ζει μόνος του ενω παίρνει τα δικά μου χρήματα. Είτε θα ζει με γονείς και τα χρήματα θα είναι όλα στην διάθεση του ή θα μένεις μόνος και θα τσοντάρουν οι δικοί του τουλάχιστον το ενοίκιο. Και αυτό με κάνει και νιώθω άσχημα γιατί λόγω μεγαλύτερης άνεσης ζουν ταξίδια στο εξωτερικό ,αγοράζουν ότι θέλουν ,πάνε όπου θέλουν ενω εμένα τρέμει το φυλλοκάρδι μου μην μου συμβεί κάτι και δεν έχω ούτε για τα βασικά.. Έχω ψάξει για καλύτερη δουλειά, ούτε για δείγμα και δεν σου κρύβω πως σε μια περίοδο της ζωής μου εκπορνεύτηκα για μια πιο ποιοτική ζωή αλλά δεν άντεξα και σταμάτησα.. Όλοι μου λένε "μπράβο σου που είσαι ανεξάρτητος" αλλα το να το κάνω αν δεν μπορω να βρω ηρεμία;;Δεν ξερω ακριβως πια ειναι η ερώτηση και ζητώ συγνώμη για την φλυαρία μου αλλά πεθαίνω να ακούσω την άποψη σου
-Νίκος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νίκο, αν δεν μπορείς να βρεις ηρεμία στη ζωή σου δεν θα σε βοηθήσει καμία απάντηση από μένα. Χρειάζεται πολλή κουβέντα για αυτά που γράφεις. Καταρχάς δεν μας λες το πιο σημαντικό, που είναι για ποιο λόγο δεν έχεις βοήθεια από τους δικούς σου. Δεν θέλουν να σε βοηθήσουν ή για κάποιο λόγο αρνείσαι να ζητήσεις βοήθεια; Νομίζω ότι πίσω από όλα αυτά που γράφεις βρίσκεται η σχέση σου με την οικογένεια σου, και τα οικονομικά προβλήματα είναι αποτέλεσμα, όχι αιτία, όχι ότι υποτιμώ την έλλειψη πόρων ως ουσιαστικό, πολύ ουσιαστικό πρόβλημα.
Υπάρχουν τρόποι για να βελτιώσεις την ζωή σου, όπως είναι η συγκατοίκηση, αλλά δε νομίζω ότι ψάχνεις αυτού του είδους την απάντηση. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο.
__________________
5.
Θεωρείς πως το να ζητας απο κάποιονα να είναι μονογαμικος για μια ζωη ειναι λίγο υπερβολικό ή συμβαινει; Και θα εξηγήσω τι εννοω.. Ξερω πως υπάρχουν ανθρωποι που τα εχουν καταφέρει αλλά ποσοι απο αυτους το εκαναν επειδη ηθελαν να μεινουν μονογαμικοι χωρις να τους πιεζουν κοινωνικα πλαισια? Απο την άλλη ποσοι ηταν εκεινοι που εμειναν επειδη δεν ειχαν την ευκαιρια. Το αλλο που σκεφτομαι ειναι ποσοι εζησαν μια οντως χαρουμενη ζωη, γεματη, με τον συντροφο τους μεχρι τα βαθυα γεραματα.. Είμαι 25 χρονων και σκεφτομαι πως αντε μεχρι τα 50 σου λεω εγω να ζησω ειναι αλλα 25 χρονια, στα οποια σε αντίθεση με αυτα που εχουν περασει (καθως μεχρι τα 18 ημουν ανηλικη), θα ειμαι..δεν ξερω πως να το πω.. οχι διαθεσιμη αλλά θα μπορω να κανω οτι θελω.. πως μπορω να υποσχεθω οτι δεν θα κανω τιποτα σε αυτα τα 25 χρονια; 9.125 μερες.. θα μου πεις δεν μπορεις να απαντησεις για εμενα κλπ κλπ.. αλλα πως μπορεις να υποσχεθεις κατι τετοιο; δεν αγχωνεται κανεις οταν το κανεις εγω νομιζω θα παθω κριση πανικου αληθεια το λεω.. οχι γιατι δεν αγαπω τον συντροφο μου πραγματικα τον λατρευω, τον σκεφτομαι και χαμογελαω και ολα τα φρου φρου και αρωματα..αλλά αυτο ειναι μια τεραστια υποσχεση και δεσμευση που μου φαινεται πραγματικα εξωπραγματικη..τοσο για μενα οσο και για εκεινον να την δωσει..οπως καταλαβες δεν πιστευω ιδιαιτερα στην μονογαμια
-μπερδεμενη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτά που κάνουμε και αυτά που μας έχουν μάθει ως σωστά να κάνουμε, αυτό που ονομάζεις πίεση από κοινωνικά πλαίσια, δεν διαχωρίζονται με σαφήνεια. Τα περισσότερα από αυτά που κάνουμε και νομίζουμε ότι θέλουμε είναι αυτά που μας έμαθαν να κάνουμε και να νομίζουμε ότι θέλουμε. Η μονογαμία είναι μια συμφωνία που έχουμε κάνει ως κοινωνία που εξυπηρετεί διάφορους σκοπούς, κι εδώ μπορείς να διαβάσεις κάποιες ενδιαφέρουσες θεωρίες σχετικά με τις οποίες μπορεί κάποιος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, αλλά υπάρχει κάτι στο οποίο όλες συγκλίνουν: η μονογαμία δεν είναι «φυσική», είναι κάτι που μαθαίνεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απορριπτέα. Πολλά πράγματα δεν είναι «φυσικά» αλλά τα κάνουμε επειδή παρουσιάζουν κάποιο όφελος.
Για την αγωνία σου, τώρα. Σκέψου τι μυαλά είχες δέκα χρόνια πριν. Σου υπόσχομαι ότι άλλο τόσο διαφορετικά θα έχεις σε δέκα χρόνια από τώρα. Αυτό που αισθάνεσαι τώρα για τη μονογαμία μπορεί να μείνει όπως είναι – σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ψάξεις να βρεις ένα ταίρι που είναι στο ίδιο μήκος κύματος. Μπορεί όμως να αλλάξει, και να αλλάξει πολύ. Αυτοί που είναι μονογαμικοί και μένουν με τον άλλον ως τα βαθιά γεράματα – φυσικά και υπάρχουν – το κάνουν όχι επειδή καταπιέζονται από κοινωνικές συμβάσεις, αλλά επειδή πραγματικά το προτιμούν. Με τα χρόνια κάποιοι ανακαλύπτουμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι τόσο συναρπαστικοί όσο νομίζαμε, ότι οι πιθανότητες ευτυχίας δεν πολλαπλασιάζονται με τις γνωριμίες, και ότι η σταθερή σχέση με έναν άνθρωπο, αν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, μπορεί να σε γεμίσει τόσο ώστε το τσιλιμπούρδισμα να σου φαίνεται ελάχιστα καλύτερο από το φτυάρισμα βράχων στη Σιβηρία.
__________________
6.
Έχω κι εγώ έναν προβληματισμό να μοιραστώ... Καταρχήν να αναφέρω ότι ήμουν και είμαι σινεφίλ, πιστή σινεφίλ από τα 17 μου τουλάχιστον! Από τα 90's, τη χρυσή δεκαετία της ζωής μου και των φοιτητικών μου χρόνων, θυμάμαι ανεξίτηλα τον εαυτό μου να μπαινοβγαίνουμε με την παρέα μου στα σινεμά, στα φεστιβάλ κινηματογράφου, στις μεταμεσονύχτιες προβολές, στα αφιερώματα! Και αναπολώ μέχρι σήμερα όλες εκείνες τις πολλές, πάρα πολλές καταπληκτικές, υπέροχες ταινίες που είδαμε όλα εκείνα τα χρόνια, από τα late 80' s έως τα τελευταία 90's, θυμάμαι ακόμα τον εαυτό μου να βγαίνει έξω από το σινεμά με σχεδόν πάντα τόσο έντονα συναισθήματα, τρόμο, νοσταλγία, θλίψη, κατάνυξη, γοητευμένη, συνεπαρμένη, ενθουσιασμένη! Και το ερώτημά μου είναι, γιατί πλέον είναι τόσο μα τόσο δύσκολο έως απίθανο να αισθανθώ έτσι μετά από μία ταινία? Εξακολουθώ να βλέπω πολύ σινεμά και τώρα, στα 40 plus μου, συνειδητοποιώ ότι η τελευταία φορά που βγήκα συνεπαρμένη και εκστασιασμένη από ταινία και μάλιστα μετά από πολύ καιρό και μετά από πολλές ταινίες, ήταν τα "Οι ζωές των άλλων" και "Ο λαβύρινθος του Πάνα", το πιστεύεις? Έκτοτε , καμία άλλη φορά! Πέρισυ πήγα ξανά μετά από χρόνια στο φεστιβάλ κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, είδα όσο περισσότερες ταινίες μπορούσα, αναζήτησα μάταια την ταινία που θα μου προκαλούσε στην έξοδό μου από την αίθουσα την ίδια απίθανη ταχυπαλμία και ευφορία που μου είχε προκαλέσει πριν πολλά χρόνια σε εκείνο το φεστιβάλ εκείνο το καταπληκτικό "Τρέξε Λόλα, τρέξε"! Μου έχει λείψει αυτή η αίσθηση, πραγματικά και δεν ξέρω τί φταίει, είναι τόσο φτωχή η κινηματογραφική παραγωγή πλέον, ή εγώ μεγάλωσα και δεν μπορώ να νιώσω πια τόσο έντονα? Έχω γίνει εγώ παράξενη και ιδιότροπη, ή δεν γυρίζονται πλέον τέτοια φιλμ? Βαρέθηκα κάθε φορά να απογοητεύομαι, βαρέθηκα να πηγαίνω όλο ενθουσιασμό να δω π.χ. κάθε καινούργια ταινία του Γούντι Άλεν μόλις προβάλλεται στην Ελλάδα και να φεύγω με την αίσθηση ότι ήταν απλά συμπαθητική και όχι αξιομνημόνευτη...
-Στραβός είν' ο γιαλός, ή εγώ στραβά αρμενίζω?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σου άρεσαν όλες οι ταινίες επειδή δεν είχες οξυμένο κριτήριο. Τώρα έχεις πάρα πολλή εμπειρία για να ξετρελαθείς με το οτιδήποτε. Αυτό είναι το τίμημα της εμπειρίας. Στον αντίποδα, και με το ίδιο αποτέλεσμα, το να νιώθεις έντονα είναι ικανότητα, ικανότητα που χάνεται όσο μεγαλώνουμε, όπως χάνουμε την ακοή μας, την γεύση μας, ακόμα και την ικανότητα μας να κοιμόμαστε πολλές ώρες. Σε κάθε περίπτωση, σου εύχομαι να μην πέσεις ποτέ στην παγίδα να πιστέψεις ότι όλα ήταν καλύτερα μια συγκεκριμένη δεκαετία, που είναι η δεκαετία που εσύ ήσουν νέα. Είναι η πιο θλιβερή απόδειξη ότι η κοινωνία σε έχει προσπεράσει. Το επόμενο βήμα είναι να βρεθείς εκτός της και μετά, να γίνεις γραφική.
_________________
7.
Σε μια συζήτηση που είχα με τις φίλες μου για τους πρώην μας, καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα: ότι ήρθαν στη ζωή μας σε μια περίοδο που είχαμε μπουχτήσει από τη μοναξιά μας, που δεν μάς είχε παρουσιαστεί κάτι καλύτερο, κι ότι, ενώ στα πρώτα ραντεβού είχαμε δει κάποια "στραβά", τα προσπεράσαμε, χωρίς να το πολυσκεφτούμε. Και τελικά, αφού κάναμε τη σχέση, χωρίσαμε, άλλες μετά από λίγο άλλες μετά από πολύ καιρό για τους λόγους που εξαρχής προβληματιζόμασταν ή για κάτι άλλο που βγήκε στην πορεία. Οι επιλογές είναι λίγες. Πώς θα βρούμε το "ιδανικό" ταίρι για εμάς τη στιγμή που δεν υπάρχουν επιλογές; Πώς θα αποφύγουμε τον συμβιβασμό και τον επερχόμενο χωρισμό από εδώ και στο εξής;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Από πού προκύπτει το αξίωμα ότι οι επιλογές είναι λίγες; Και έτσι να είναι, δεν χρειαζόσαστε πολλές. Μια και καλή χρειάζεται. Αν οι λίγες που έχετε είναι η μια χειρότερη από την άλλη, τότε δεν φταίει η κακή σας μοίρα, αλλά ότι συναναστρεφόσαστε τους λάθος ανθρώπους, βρισκόσαστε στους λάθος κύκλους, και δεν έχετε καταλάβει ότι υπάρχουν άντρες που σας ταιριάζουν, αλλά δεν ξέρετε πώς να τους βρείτε και να τους διεκδικήσετε, ή, ακόμη χειρότερα, δεν ξέρετε πώς να τους αναγνωρίσετε. Από τους φίλους σας πρέπει να ξεκινήσετε. Σας γεμίζουν; Μιλάνε στην καρδιά σας; Νιώθετε ψυχική συγγένεια; Αυτοί οι άνθρωποι θα σας φέρουν στα σωστά μέρη για ταιριαστά φλερτ.
Όσο για τον συμβιβασμό, είναι απαραίτητος ως ένα σημείο. Αν δεν ξέρετε ποιο είναι αυτό το σημείο, τότε δεν ξέρετε αρκετά καλά τον εαυτό σας, και αυτός μπορεί να είναι ένας ακόμα λόγος που δεν βρίσκετε αυτόν που σας ταιριάζει.
σχόλια