__________________
1.
Ρε Λένα δεν αντέχω άλλο το κρύο χιούμορ και την αναισθησία της αδελφής μου και όσο κι αν της μιλάω σχετικά μου λεει να θυμηθώ πως από παιδί έτσι ήταν και δεν πρόκειται να αλλάξει μα όταν της λέω πως μεγάλωσε και πρέπει να ωριμάσει κάποια στιγμή μου απαντά πως είναι ώριμη μόνο εκεί που πρέπει και δεν θα κάτσει να χάσει όλη την πλάκα που έχει η ζωή και καλύτερα κάποια πράγματα λέει να κάτσω να τα δω με άλλο μάτι για να μπορέσω να ζήσω αληθινά γαιτί τώρα δεν ζω.
Απολύθηκε πριν δυο χρόνια από την δουλειά της και έκανε πλάκα ακόμα και με αυτό λέγοντας επιτέλους πήρα άδεια επ'αορίστου,θα κόψω το κρέας να διώξω τις τοξίνες,θα κόψω τα ξενύχτια αρά και τα αλκοόλια,θα κόψω το τσιγάρο και μια χαρά χάρμα θα περνάω μέχρι να βρω κάτι άλλο και όταν της έλεγα ρε ξέρεις τι γίνεται στην Ελλάδα με τις δουλειές εκείνη έλεγε,με ζηλεύεις,ε;πες με ζηλεύεις και χαζογελούσε.Βεβαια δεν λέω,εντάξει βρήκε δουλειά μέσα σε ένα 6μήνο,αλλά όλα όσα έλεγε έμοιαζαν με ένα πλήρες αναίσθητο άνθρωπο.
Όσο για το κρύο χιούμορ της σου έχω κάτι φρέσκο και ήταν και το τελικό χτύπημα που με ώθησε να σου γράψω για να πω και την αλήθεια μου.Το περασμένο Σάββατο έκανα το πάρτυ της μικρής μου σε έναν παιδότοπο και για να την πείσω να έρθει είδα κι έπαθα αφού τις προηγούμενες 4 χρονιές δούλευε και δεν μπορούσε να έρθει και τι γύρισε και είπε ρε Λένα σε κοινές φίλες και φίλους μας όταν την ρώτησαν πως κι από΄δω εσύ;Εμ τι να κάνω,δεν μπορούσε να έρθει ο Ηρώδης και μ'έστειλε να τον εκπροσωπίσω οπότε δεν γινόταν να μην είμαι εδώ.Και πραγματικά δηλαδή,το λες αυτό σε ένα πάρτυ με παιδάκια;Αν ήταν άλλη φάση ίσως και να γελούσα αλλά όχι εκείνη την στιγμή και μάλιστα στα γενέθλια της ανιψιάς της.
Δηλαδή φτάνει,30άρισε πια,δεν πρέπει να κόψει τις βλακείες;
Έχεις κάτι να μου προτείνεις ρε Λένα
Ελένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ναι, να μην να λες σε άλλους ανθρώπους ότι δεν πρέπει να είναι αυτό που είναι, ειδικά όταν δεν έχεις καταλάβει τι είναι αυτό που είναι.
Πιστεύεις ότι όταν κάποιος αστειεύεται με κάτι δεν το παίρνει στα σοβαρά, αλλά κάνεις λάθος. Είναι πιο πιθανό να το παίρνει υπερβολικά σοβαρά και να είναι αυτός ο τρόπος του να το αντιμετωπίσει. Οι μεγαλύτεροι κωμικοί έχουν τεράστια προβλήματα και αρκετοί πάσχουν από κατάθλιψη, όπως ο Ρόμπιν Γουίλιαμς. Συμφωνώ ότι αυτό που είπε στο πάρτι την ανιψιάς της δεν ήταν ιδιαίτερα αστείο, όχι επειδή μου φάνηκε τολμηρό, αλλά επειδή το αστείο με τον Ηρώδη και τα νήπια μου φάνηκε αστείο την πρώτη φορά που το άκουσα, όταν ήμουν στο δημοτικό· τώρα μου φαίνεται πολύ κουρασμένο. Τα αστεία που έκανε όταν έμεινε άνεργη όμως για μένα δείχνουν ακριβώς αυτό που λέω παραπάνω. Ή και όχι. Πάντως μετά βεβαιότητας σου λέω ότι η χρήση του χιούμορ δεν σημαίνει απαραίτητα ελαφρότητα.
Αν είναι ελαφρότητα όμως, ποιο είναι το δικό σου πρόβλημα; Με ποιον τρόπο σε επηρεάζει; Θέλεις να αγχώνεται όπως αγχώνεσαι εσύ; Γιατί; Η ωρίμανση είναι να καταρρακώνεσαι όταν χάνεις τη δουλειά σου; Γιατί να μην είναι να έχεις το κουράγιο να δεις την αστεία πλευρά των πραγμάτων;
__________________
2.
Αμπα είμαι μια κοπέλα όπου αν με δεις εξωτερικά θα υποθέσεις σίγουρα ότι τρώω πολλά λιπαρά,σοκολάτες και όποιαδήποτε σαβούρα βρω στον δρόμο μου και σίγουρα θα μου πρότεινες να πάμε για πιτόγυρα ή πίτσες ή θα με κοιτούσες υποτιμητικά και θα έλεγες μα γιατί δεν πας σε έναν διαιτολόγο;(ανάλογα τον χαρακτήρα του καθενός τα παραπάνω μου έχουνε συμβεί).
Ε,λοιπόν όχι.Ναι είμαι χοντρή,όμως ποτέ δεν έτρωγα και δεν τρώω λιπαρά, ποτέ δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα τα γλυκά και από παιδί σιχαίνομαι τα delivery.Η μάνα μου από παιδί που ήμουν πατάτες τηγάνιζε μια φορά τον μήνα και τα κρεατικά πάντα ήταν ψητά. Ο κιμάς για τα μακαρόνια πάντα ήταν βραστός και ποτέ τσιγαρισμένος, τα γλυκά ήταν προσωπική μου επιλογή να μην τα τρώω, πάρα μόνο στις γιορτές. Προτιμούσα περισσότερο τα φρούτα.Τα αλλαντικά πάλι κάθε είδος τους μου έφερνε εμετό και ποτέ δεν έτρωγα. Αλλά τελικά κατέληξα χοντρή. Πήγα σε πολλούς διαιτολόγους και γιατρούς από τα 14 μου και μετά.Έκανα εξετάσεις θυροειδή, έκανα εξετάσεις ορμονικές και άλλες άπειρες εξετάσεις που ούτε καν θυμάμαι πως λέγονται και όμως δεν μου βρίσκουν κάτι. Οι διαιτολόγοι που επισκέφθηκα σηκώσανε τα χέρια ψηλά, αφού τις δίαιτες τους κατά γράμμα τις έκανα, μα ούτε ένα κιλό δεν έχασα ποτέ μου.
Και όχι δεν υπερβάλλω ρε Λένα όταν λέω ότι είμαι χοντρή. Από τα 14 μου έχω ύψος 1,70 και ζυγίζω 113κιλά (ναι, ναι, τόσα είμαι από τότε, ούτε ανέβηκαν ούτε κατέβηκαν)που μέχρι τώρα στα 25 μου δεν φεύγουν με τίποτα τα ρημάδια κι εγώ δεν νοιώθω καλά με αυτό. Δεν πέρασα καλά με αυτό από τότε εώς και τώρα.Δεν έχω φίλες, δεν έκανα ποτέ μου σχέση και αν σκεφτείς ότι λόγω κρίσης δυσκολεύονται να βρούνε δουλειά κοπέλες φυσιολογικού βάρους πως να βρω εγώ που πηγαίνω σε συνεντεύξεις κι ενώ βλέπω ότι οι προηγούμενες αργήσαν να βγούνε, εμένα με ξεπετάνε στο 5λέπτο;
Θα μου πεις γιατί στα γράφω αυτά εσένα....δεν ξέρω....σκέφτηκα ότι ίσως στον κύκλο σου ή στον κύκλο των αναγνωστών σου να υπάρχει κανείς που να γνωρίζει γιατί να μην μπορώ να χάσω κιλά, ίσως κάτι που δεν το ξέρουν και πολλοί γιατροί εδώ στην Ελλάδα και ίσως κάποιος κάπου κάτι να έχει ακούσει ώστε να πάω να κάνω και αυτή την εξέταση και να βρω το γιατί...
- Η χοντρή
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μακάρι να σου προτείνει κάποιος τον γιατρό που θα σκεφτεί κάτι που δεν έχουν σκεφτεί όλοι οι άλλοι. Εγώ θα σου προτείνω να πας σε ψυχολόγο που ασχολείται με διατροφικές διαταραχές ακόμα και αν πιστεύεις ότι δεν έχεις διατροφική διαταραχή, επειδή τα κιλά σου επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίον έχεις επιλέξει να διαβάζεις την ζωή σου, και είτε χάσεις κιλά, είτε όχι, είτε βρεθεί κάτι παθολογικό, είτε όχι, αυτό πρέπει να αλλάξει οπωσδήποτε. Οπωσδήποτε.
__________________
3.
Α μπα καλησπέρα! Ηρθε η ώρα να πέσει ο πέλεκυς και σε εμένα. Θα ήθελα τα φώτα σου στο εξής:
Είμαι 37, παντρεμένη και εργάζομαι σε μία πολυεθνική κάνοντας μία δουλειά που μισώ, οι λόγοι πολλοί και διάφοροι (οικονομική ανασφάλεια, μισθός στην ώρα του, ικανοποιητικός για τα δεδομένα, έλλειψη πτυχίων κτλ). Η θέση μου είναι χαμηλή στην ιεραρχία και κρίνεται κυρίως από την ύπαρξη στατιστικών που μετρούν την παραγωγικότητα μας.
Προχτές είχαμε μία έντονη διαφωνία με τον σύζυγό μου για αυτό το θέμα γιατί συγκεκριμένοι συνάδελφοι, μεταξύ άλλων κάθονται υπερωρία με αποτέλεσμα να αυξάνουν την παραγωγικότητα τους, ενώ εγώ που εργάζομαι σύμφωνα με τη βάρδια μου και κάθομαι υπερωρία κάποιες φορές για να βγάλω τη δουλειά και όχι για να πιάσω τον στόχο (που δεν τον πιάνω ποτέ) μένω πίσω. Το «μεταξύ άλλων» πάει στο ότι συνήθως οι ίδιοι συνάδελφοι εκμεταλλεύονται τρύπες του συστήματος ή προχωρούν σε πρακτικές για να αυξήσουν την παραγωγή τους με τρόπους που δεν ενδείκνυνται (και δεν μπορώ να το αναλύσω περαιτέρω). Θα έρθει λοιπόν η στιγμή που θα αξιολογηθούμε στο τέλος της χρονιάς για αυτά τα στατιστικά και υπάρχει το ενδεχόμενο εγώ που δεν τα πιάνω και πάω με «τον σταυρό στο χέρι» να μου γίνει σύσταση, να χάσω τη δουλειά μου κτλ.
Στην κουβέντα λοιπόν που είχαμε του είπα ότι θεωρώ ότι η συγκεκριμένη πρακτική των συναδέλφων είναι αντιεπαγγελματική και ανήθικη, δεδομένου ότι ναι μεν επιλέγουν να θυσιάζουν μέρος της προσωπικής τους ζωής για τη δουλειά, αλλά αυτό που κάνουν έχει αντίκτυπο στο σύνολο των συναδέλφων και ανέφερα ότι καλύτερο θα ήταν όλοι να εργαζόμαστε στο ωράριο μας με τον τρόπο που μας υποδηλώνουν, ώστε να βλέπουν και οι ανώτεροι ότι τα στατιστικά δεν βγαίνουν, προκειμένου να κάνουν κάτι γι'αυτό καθώς το θεωρώ απίθανο να απολύσουν ένα ολόκληρο τμήμα. Ωστόσο, ο ίδιος ανέφερε ότι ακόμη και αν συνέβαινε αυτό πάλι κάποιος θα είχε υψηλότερη απόδοση από κάποιον άλλον και έτσι πάλι θα γίνονταν απολύσεις και ότι το καλύτερο που θα είχα να κάνω, είναι να προσπαθώ να εργάζομαι χρησιμοποιώντας και εγώ τις ίδιες πρακτικές όσο γίνεται χωρίς να διακινδυνεύω τη θέση μου και να κάνω το καλύτερο που μπορώ.
Ναι όμως με την δική μου λογική τουλάχιστον θα είχαμε όλοι προσωπική ζωή και θα βλέπαμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Όχι;
Βλέπεις με τι ασχολούμαστε και αγχωνόμαστε στον ελληνικό μεσαίωνα του 2017...
Υ.Γ: Αν δεν βαριέσαι πρότεινε βιβλία βάσει του συγκεκριμένου θέματος (και ιστορικού περιεχομένου ή δοκίμια αν γνωρίζεις, εμπιστεύομαι την κρίση σου με κλειστά μάτια...). Σε λατρεύουμε! Να είσαι πάντα καλά με την οικογένεια σου :)
-Το ψάρι που (μάλλον) θα το φάει ο καρχαρίας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι συζητάτε διαφορετικά θέματα με τον σύζυγο. Εσύ λες ότι οι στόχοι που έχουν δώσει από την εταιρεία είναι έτσι κι αλλιώς εξωπραγματικοί και δεν πετυχαίνουν με τίποτα, είτε θυσιάσει κανείς προσωπικό χρόνο, είτε όχι, και γι'αυτό οι συνάδελφοι σου καταφεύγουν σε κόλπα για να ξεγελάσουν το σύστημα θυσιάζοντας παράλληλα και τον προσωπικό τους χρόνο, και ότι κάτι πρέπει να κάνετε γι'αυτό ως εργαζόμενοι. Ο σύζυγος λέει ότι ό,τι συνθήκες και αν κυριαρχούν, πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς να κάνεις για να μην απολυθείς γιατί κάποιος θα απολυθεί στο τέλος. Το κοινό που έχετε σε αυτή την κουβέντα είναι το εξής: είναι βέβαιο ότι κάποιος θα απολυθεί στο τέλος; Και αν ναι, είναι βέβαιο ότι τα κριτήρια θα είναι αυτά τα χαζά στατιστικά της κακιάς ώρα που όλοι ξέρουν ότι είναι μαγειρεμένα;
Δεν λέω ότι αποκλείεται. Αλλά δεν προκύπτει και από κάπου τέτοια βεβαιότητα. Δεν λες αν είσαι καιρό εκεί και δεν μπορώ να ρωτήσω περισσότερα. Αυτό που μπορώ να πω πάντως είναι ότι για να σε κρατήσουν σίγουρα σε μια δουλειά, πρέπει να είσαι απαραίτητη, και αυτό δεν επιτυγχάνεται με υπερωρίες ή με κόλπα. Μπορείς να γίνεις απαραίτητη στη δουλειά χωρίς να κάνεις ψεύτικες υπερωρίες. Ή μάλλον: μπορείς να γίνεις απαραίτητη στη δουλειά χωρίς να κάνεις ψεύτικες υπερωρίες; Η άρνηση που έχεις σε εμποδίζει να δεις καθαρά.
__________________
4.
Γεια σου αγαπημένη,
Ήρθε η σειρά μου να ζητήσω την άποψη σου. Έχω σχέση από απόσταση 2 χρόνια τώρα (εγώ 28 αυτός 37) και είμαστε πολύ καλά. Έχουμε καταφέρει σχεδόν κάθε ΣΚ να είμαστε μαζί (το Κύπρος-Αθήνα είναι 1,5 ώρα δρόμος) και ταξιδεύουμε πολύ μαζί. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μας, το φερε η συζήτηση για οικογένεια και μωρά και ότι θα ήθελε στο μέλλον να κάναμε ένα παιδάκι μαζί. Το θέμα είναι ότι δεν έχει κανένας απ τους δύο μας σκοπό να αλλάξει χώρα. Το σκέφτηκα άπειρα και κατάληξα στον εξής προβληματισμό: Είναι σωστό για ένα παιδί να μεγαλώνει και να βλέπει το πατέρα του κάθε ΣΚ? Σκέφτομαι ότι με πολλά παιδιά χωρισμένων ζευγαριών έτσι γίνεται, επίσης στην Αμερική άτομα που υπηρετούν στο στρατό βλέπουν τα παιδιά τους πιο αραιά. Εγώ νιώθω ότι μπορώ να αντεπεξέλθω σ'αυτό αλλά ίσως το βλέπω εγωιστικά και δε θα είναι σωστό για το παιδί που θα φέρω στο κόσμο? Θα χαρώ να διαβάσω την άποψη σου
-Η καλά από απόσταση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτοί που υπηρετούν στον στρατό και βλέπουν τα παιδιά τους αραιά μετράνε τις μέρες για να γυρίσουν σπίτι τους. Δεν επέλεξαν να δουλεύουν στην Φαλούτζα επειδή τους αρέσει το κλίμα. Επίσης αυτά τα συμβόλαια με τον στρατό έχουν ημερομηνία λήξης. Οι διαζευγμένοι πάλι, τα καταφέρνουν, αλλά πριν γίνει ο στόχος τους να τα καταφέρουν ως διαζευγμένοι, αρχικά ήταν παντρεμένοι. Οπότε δεν έχεις φέρει κατάλληλα παραδείγματα. Πιο κατάλληλο παράδειγμα είναι το ζευγάρι Έλενα Μπόναμ Κάρτερ/Τιμ Μπάρτον ή το Γούντι Άλεν/Μία Φάροου, και δεν ξέρω αν ξέρεις πώς κατέληξαν και τα δυο ζευγάρια.
Πέρα από αυτά τα διάσημα ζευγάρια όμως, υπάρχουν και απλοί θνητοί που ζουν κάπως έτσι.
Ρωτάς την άποψη μου· η άποψη μου είναι ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ισορροπημένο περιβάλλον με αγάπη έχουν προβάδισμα ψυχολογικό. Και ότι τα παιδιά για να μεγαλώσουν, θέλουν σταθερότητα και χέρια. Εννοώ, κόσμο. Δεν πιστεύω ότι είναι εντελώς απαραίτητα μέσα σε αυτόν τον κόσμο να είναι μια μαμά και ένας μπαμπάς. Μπορεί να είναι, αλλά μπορεί και να μην είναι αρκετοί, εξαρτάται από τους ανθρώπους. Μπορεί να είναι δύο μπαμπάδες μαζί με τρεις θείες, μια γιαγιά και μια ξαδέρφη, ή άνθρωποι που αποφάσισαν να μεγαλώσουν παιδιά που δεν είναι δικά τους, αλλά έγιναν δικά τους μέσα από την διαδικασία της προσφοράς και της αγάπης. Οπότε ναι. Θα μπορούσε να είναι η οικογένεια σου μια μοντέρνα οικογένεια που αποφασίζετε εσείς ποια θα είναι. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις ή αν έχεις υπόψη σου τι εννοώ με τα χέρια, γιατί αν ελπίζεις να σε βοηθάει ουσιαστικά κάποιος που δεν είναι κάθε μέρα μέσα στο σπίτι σου, που δεν είναι κάθε μέρα εκεί να συμμετέχει στο μεγάλο ζόρι που λέγεται ανατροφή παιδιού, κάποιος που έρχεται το σαββατοκύριακο, τότε θα εκπλαγείς πολύ δυσάρεστα. Μπορεί όμως και να το καταλαβαίνεις, και αυτά τα «χέρια» που λέω, να υπάρχουν.
Βέβαια το ερώτημα που καίει είναι άλλο. Εσύ θα μπορούσες να ανταπεξέλθεις, λες. Ο άλλος πώς το βλέπει; Είσαι σίγουρη ότι μιλάτε για το ίδιο πράγμα;
__________________
5.
Αγαπητή Α μπα,
Θα μπω κατευθείαν στο ψητό γιατί δεν θέλω να σε καθυστερώ. Αυτή τη στιγμή στην ζωή μου προσπαθώ να βρω δουλειά, χωρίς επιτυχία βέβαια. Ο σύντροφος μου είναι πολύ υποστηρικτικός αφού και αυτός βρίσκεται στην ίδια φάση με μένα. Γενικά είμαστε πολύ δεμένοι και πάντα συζητάμε για τα επαγγελματικά μας και εκτιμώ την γνώμη του πολύ. Πάντα με ενθαρρύνει και με βοηθάει όπου το χρειάζομαι. Χτες όμως μου είπε κάτι που με προβλημάτισε. Μου είπε ότι είναι απογοητευμένος με μένα που δεν έχω βρει κάτι γιατί λέει το αξίζω και περίμενε ότι θα βρω αλλά δεν το παίρνω αρκετά σοβαρά. Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω ότι το είπε καλοπροαίρετα αλλά εμένα κάτι με πείραξε σε αυτό. Είναι σε ένα βαθμό που και γω είμαι απογοητευμένη με τον εαυτό μου και ίσως όχι τόσο ευχαριστημένη με την προσπάθεια μου. Αλλά μπορεί μια τέτοια φράση στην τελική να είναι καλοπροαίρετη? Είμαι προβληματισμένη...περιμένω τα φώτα σου!
-Προβληματισμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
H γνώμη μου είναι ότι ο σύντροφος δεν πρέπει να επισημαίνει τις αδυναμίες του άλλου, ειδικά όταν ο άλλος τις ξέρει και από μόνος του, αλλά να δημιουργεί προϋποθέσεις για να τις ξεπεράσει. Η κριτική είναι πολύ εύκολη, το «με απογοήτευσες», πολύ βαρύ. Έχουμε όλους τους άλλους γύρω μας για να μας ρίχνουν με αγενή ή αναίσθητα σχόλια, από τον άνθρωπο που έχουμε στη ζωή μας περιμένουμε υποστήριξη. Χρήσιμο μέσα σε ένα σπίτι είναι το «τι μπορώ να κάνω για να σε βοηθήσω». Πες του το, αρκεί να έχεις κι εσύ πάντα υπόψη σου ότι κάνεις το ίδιο όταν αυτός δεν εκμεταλλεύεται όλες του τις δυνατότητες, γιατί όπως είπαμε, η κριτική είναι εύκολη σαν τσουλήθρα, και ολισθαίνουμε προς τα εκεί μερικές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
__________________
6.
Αγαπητη α μπα
Μολις διαβασα οτι η pink μεγαλωνει την κορη της ως ουδετερο γενος δηλαδη χωρις την ταμπελα αγορι-κοριτσι. Ειμαι υπερ της προοδου της ελευθεριας κλπ κλπ αλλα με προβληματισε το αν ενας γονιος μπορει να αποφασιζει κατι τοσο σημαντικο για το παιδι του ειδικα σε μια κοινωνια που δεν ειναι ακομα ετοιμη. Θα μου πεις δε ζουν ελλαδα που ειμαστε 200 χρονια πισω αλλα και παλι αυτο το παιδι πως θα νιωθει αναμεσα στους συνομηλικους του?μπορουν οι γονεις να αναλαβουν ενα τοσο μεγαλο βαρος?υπαρχει πιθανοτητα να την κατηγορησει αργοτερα η κορη της γι αυτο ή να παρουσιασει ψυχολογικα προβληματα...θα ηθελα την αποψη σου
ΥΓ σιγουρα παιζει ρολο και η ηλικια μου (ειμαι 20) και μπορει και γι αυτο να μην ειμαι ετοιμη να το δω σφαιρικα και τελειως αντικειμενικα
-Προοδευτικη ή συντηρητικη?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η Pink δεν μεγαλώνει την κόρη της ως ουδέτερο γένος, προσπαθεί να την μεγαλώνει χωρίς να την καλουπώνει σε προκατασκευασμένους θηλυκούς ρόλους, την απελευθερώνει από στερεότυπα σχετικά με το φύλο της. «Ουδέτερα» με την έννοια ότι δεν της αγοράζει ροζ φορέματα επειδή είναι κορίτσι, για να σου το πω χοντρά, γιατί αυτή η προσπάθεια έχει δουλειά και χρειάζεται επαγρύπνηση. Οι λεπτομέρειες μας ξεφεύγουν επειδή και οι πιο υποψιασμένοι γονείς είναι συνηθισμένοι να θεωρούν τα κορίτσια έτσι (κοινωνικά, τρυφερά) και τα αγόρια γιουβέτσι (άτακτα, δυναμικά), ενώ μπορεί να είναι ανάποδα, αλλά κυρίως επειδή ένας άνθρωπος μπορεί να είναι δυναμικός και τρυφερός, ταυτόχρονα.
Μακάρι να τα καταφέρει η Pink και σου υπόσχομαι ότι δεν θα έχει κανένα ψυχολογικό πρόβλημα η Willow εξαιτίας αυτού. Αντιθέτως θα έχει την ευκαιρία να καταλάβει ποια είναι, τουλάχιστον περισσότερο από όσο είχαμε εμείς όταν μεγαλώναμε και προσπαθούσαμε να χωρέσουμε στο κρεβάτι του Προκρούστη (δεν τα καταφέραμε).
_________________
7.
Πόσες ευκαιρίες πρέπει να δώσεις σε μια σχέση πριν αρχίσει να γίνεται όλο αυτό εκμέτάλλευση? Και εξηγούμαι... Είμαι με κάποιον 5 χρόνια και οι δυο στα 30. Ζούμε μαζί τα τελευταία 2 χρόνια. Σε αυτά τα 5 χρόνια έχει κάνει κατά διαστήματα πράγματα που με ενόχλησαν, όπως για παράδειγμα να φλερτάρει με κοπέλες στο facebook. Του είπα πως με ενοχλεί πολύ και υποσχέθηκε πως δε θα το ξανακανει. Μετα εμαθα πως βγηκε με φιλους και φλερταρε με μια κοπελα που δουλευε στο μαγαζι. Το εμαθα, εγινε χαμος, μου ζητησε κ παλι συγγνωμη και για να διακιαολογηθει μου ειπε το εντελως ανοητο, πως δεν το κανε μονος του, ηταν κ οι φιλοι του μαζι και το κανανε για πλακα. Κι εγω του ειπα πως σχεση ομως εχω μονο μαζι σου, οχι και με τους υπολοιπους φιλους σου, οποτε μονο εσυ με νοιαζει τι κανεις. Αυτα ειναι μερικα απο οσα εχει κανει κατα καιρους.
Ενω περναμε πολυ ωραια οταν ειμαστε μαζι, αισθανομαι πως οταν του παρουσιαζεται η ευκαιρια για «βλακεια», δε συγκρατει τον εαυτο του. Με θεωρει δεδομενη, ξεροντας πως θα ζητησει απλα μια συγγνωμη και την κανει. Ενω ειναι πολυ τρυφερος και στοργικος οταν ειμαστε μαζι, οταν δεν ειμαστε, αισθανομαι ανασφαλειες. Σκεφτομαι πως αφου το εκανε 4 φορες θα το ξανακανει και πεμπτη και ολο αυτο με φθειρει. Κι επισης ποιος μου λεει εμενα πως δεν εκανε χειροτερα που απλα δεν τα χω μαθει? Αυτο που ειναι μπερδεμενο αυτη τη στιγμη στο μυαλο μου ειναι τα ορια μετα ξυ του «δινω ευκαιριες γιατί μια σχεση χρειάζεται και υποχωρησεις για να υπάρξει» και το «αξιζω να εχω διπλα μου καποιον που με κατλαβαινει, ακομα κι αν αυτο σημαινει πως πρεπει να χωρισω απο μια σχεση απο την οποια εχω ωραιες αναμνησεις, περναω γενικα ομορφα αλλα με γεμιζει και ανασφαλειες». Θα εκτιμουσα την αποψη σου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τα όρια σου εσύ πρέπει να τα ξέρεις, και είναι στόχος ζωής να μην μπερδεύεσαι με το πότε ζεις κάτι που χρειάζεται συμβιβασμό και πότε βρίσκεσαι απέναντι σε ποιότητα χαρακτήρα που δεν εκτιμάς. Μια σχέση πάντως δεν πρέπει να σε γεμίζει ανασφάλειες, αυτό είναι μέσα στα πολύ βασικά, και δεν μπορείς να λες στον εαυτό σου ότι περνάς όμορφα όταν γεμίζεις ανασφάλειες. Φτύνουμε το γάλα της μάνας μας για να φέρουμε τις ανασφάλειες από τα παιδικά μας χρόνια μας σε λογαριασμό. Λες να είναι καλή ιδέα να φορτωνόμαστε καινούριες μεγαλώνοντας επειδή ο άλλος είναι τρυφερός όταν έχει όρεξη;
Η άποψη μου επίσης είναι ότι όταν αυτός και οι φίλοι του «έκαναν πλάκα» με μια κοπέλα που δούλευε σε ένα μαγαζί, δεν κατάλαβες τι σου είπε γιατί κοιτάς μόνο το δικό σου ντέρτι. Πόσο πιθανό λες να είναι να διασκέδασε η κοπέλα που άκουγε διάφορα από μια παρέα αντρών στον χώρο εργασίας της; Την παρενοχλούσαν. Αναρωτιέμαι κατά πόσο είναι «φλερτ» αυτά που κάνει στο facebook. Αν το πρώτο πράγμα που γράφει στις άγνωστες είναι geia sou ti kaneiw αυτά που κάνει δεν είναι «βλακείες», είναι αυτό που είναι και πρέπει κάποτε να το δεις όπως είναι.
σχόλια