__________________
1.
Λοιπόν, μετά από συζητήσεις συνειδητοποιώ ότι όλοι στο περιβάλλον μου είναι ρατσιστές. Ή μετά από φράσεις. Απέναντι στις γυναίκες, στους γκέι κτλ. Συνειδητοποιώ ότι κι εγώ είμαι ρατσιστής, αλλά το καταπολεμώ, με διάβασμα. Αυτολογοκρίνομαι πολλές φορές και μετά διαβάζω αν έκανα καλά. Τις περισσότερες φορές, ναι, καλά έχω κάνει. Η ερώτηση είναι πώς αντιμετωπίζω αυτές τις κουβέντες, οι οποίες με βγάζουν έξω από τα ρούχα μου πολλές φορές; Πιστεύω ότι κάποια άτομα από τον κύκλο μου ξεκινάν αυτές τις συζητήσεις επίτηδες μαζί μου, απλά και μόνο για να μου αποδείξουν ότι έχω άδικο. Συσπειρώνονται κιόλας απέναντί μου και μένω εγώ να προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν πετάει ο γάιδαρος...
-Λυπάμαι για μένα
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να μην λυπάσαι καθόλου για σένα, να χαίρεσαι πολύ για σένα, όπως χαιρόμαστε κι εμείς, γιατί αυτή η αφύπνιση που έζησες συμβαίνει σπάνια στους ανθρώπους και είναι πολύτιμη. Εξερεύνησε την όσο μπορείς, χωρίς να χάνεις χρόνο. Χάνεις χρόνο όταν σκέφτεσαι τον εαυτό σου όπως ήταν πριν, και χάνεις πάρα πολύ πολύτιμο χρόνο όταν προσπαθείς να αλλάξεις γνώμη σε ανθρώπους που δεν έχουν την δύναμη να αμφισβητήσουν αυτά που τους κάνουν να νιώθουν ασφάλεια και ζεστασιά για τον εαυτό τους – όπως είναι ο ρατσισμός. Είναι, μεταξύ άλλων, ζήτημα ψυχικής δύναμης να δεχτείς ότι δεν είσαι καλύτερος από άλλους - επειδή έτσι, χωρίς να κάνεις άλλη προσπάθεια. Αυτό το ανακουφιστικό χάπι προσφέρει ο ρατσισμός, και μερικοί άνθρωποι δεν έχουν σκοπό να το εγκαταλείψουν, γιατί σε κάποιο επίπεδο φοβούνται πάρα πολύ μήπως είναι χειρότεροι από αυτούς που μισούν. Μην περιμένεις από μυρμηγκάκια να γίνουν γίγαντες.
Τώρα για το 'όλοι' δεν ξέρω τι να σου πω. Να είναι όλοι; Ή μήπως μερικοί δεν είναι, και δεν το έχεις καταλάβει γιατί κάποτε ήσουν κι εσύ; Όχι ότι αποκλείεται, αλλά οι «όλοι» που είναι γύρω σου, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι. Δεν είναι η πλειοψηφία, όπως φαίνεται, μάλλον, αλλά δεν είναι λίγοι. Υπάρχουν αυτοί που δεν μπορείς να αποφύγεις (συγγενείς, συνάδελφοι), υπάρχουν όμως αυτοί που δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζεις ξανά και ξανά. Χρειάζεσαι καινούριο κύκλο. Τα διαβάσματα θα σε οδηγήσουν στους ανθρώπους που διαβάζουν τα ίδια. Μην γελάσεις, αλλά το facebook μπορεί να σε οδηγήσει σε αυτούς τους ανθρώπους. Ή το ίδιο το 'α μπα'. Γιατί όχι;
__________________
2.
καλημερα,να χαιρεσαι το παιδάκι σου, λοιπόόόόν καποτε γνωρισα μια κοπέλα και από την πρώτη στιγμή επαθα κοκομπλόκο όχι ερωτας κάτι αλλο πιο hardcore βαρεθηκε την μαυριλα μου σταματήσαμε να κανουμε παρέα και ξανα αρχίσαμε . Τώρα το προβλημα το μεγάλο ποιο ειναι:χτες ξανασταματήσαμε να κνουμε παρεα γιατι καθε φορα που την βλεπω την ερωτευομαι και πιο πολυ .ξερω οτι με το βγαλω τα ματια μου και να τυφλωθω δεν ειναι λυση γιατι θα νιωθω την αυρα της. Και ρωτω οι ανθρωποι που βαζουν το ΠΟΤΕ στην ζωη τους και στις κουβεντες τους (δεν θα σε δω ΠΟΤΕ ερωτικα πχ) και το εννοούν γιατι ξαφνικα σε θελουν πισω για παρεα? και μετα σε ξαναβαριούντε τι μπορει να κανω λάθος?και ναι την σκέφτομαι παρα πολυ δεν μπορω αλλο την μοναξια μου καταλαβες τι γινεται?
και δυστηχως ο ανθρωπος στον οποιο αναφερομαι ειναι κατι πολύ σπάνιο παρα πολυ σπανιο και νιωθω λες και είχα πιασει το τζοκερ και έχασα το δελτιο.
-κομακολακοκας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η τελευταία φράση αποδεικνύει πόσο μέσα στο κεφάλι σου το ζεις, και πόσο λίγη σχέση έχει αυτό που ζεις με την πραγματικότητα, δηλαδή με τον άλλον άνθρωπο. Μόνος σου το αποφάσισες, μόνος σου το ενισχύεις, μόνος σου το αναλύεις και το συντηρείς. Αυτό το πιο hardcore που λες, είναι το κλικ της προσωπικής σου φαντασίωσης που ενσωματώθηκε σε έναν άλλον άνθρωπο. Αλλά τι να το κάνεις; Έτσι είναι ο έρωτας, όπως και να τον βαφτίσεις.
Τώρα αυτά σου ακούγονται αλαμπουρνέζικα, οπότε πάμε στα πρακτικά. Όταν λένε ότι δεν θα σε δουν ΠΟΤΕ ερωτικά, εννοούν ακριβώς αυτό που λένε, δυστυχώς για σένα, αλλά ταυτόχρονα και ευτυχώς, αρκεί να το πάρεις στα σοβαρά και να μην ψάχνεις βαθύτερο νόημα, κάτι που ήδη κάνεις. Σε θέλουν για παρέα επειδή μπορεί να τους αρέσει η παρέα σου (και πάλι δεν υπάρχει βαθύτερο νόημα, πού βλέπεις την αντίθεση;) Ή σε θέλουν γιατί τους αρέσει η εικόνα του εαυτού τους, όπως την βλέπουν στα μάτια σου (και πάλι δεν υπάρχει βαθύτερο νόημα, όλοι θέλουμε απελπισμένα να μας θέλουν). Μπορεί και τα δυο.
Αυτό που σε έχει παγιδέψει και έγινε το κλικ της φαντασίωσης είναι η μοναξιά σου που δεν αντέχεις άλλο, αυτό που αποκαλείς «μαυρίλα». Διάλεξες μια γυναίκα και την διατάζεις να σε σώσει. Σου είπε ότι αυτό δεν θα γίνει ποτέ, αλλά αρνείσαι να κάνεις πίσω και να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου. Για την ώρα, ζεις αυτή τη διέξοδο. Θα έχει οπωσδήποτε άσχημη κατάληξη αυτή η σχέση, εκτός αν αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου και καταλάβεις ότι κανείς ποτέ δεν μπορεί να σε σώσει. Μόνο εσύ μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου. Αν το αποφασίσεις, σταμάτα να ζητάς βοήθεια από αγνώστους, ξεκίνα θεραπεία.
__________________
3.
Γεια σου Α,μπα,
εύχομαι όλα τα καλά για το μικράκι!
Ήθελα να ρωτήσω σχετικά με μια καινούρια φίλη που έχω: την γνώρισα στη δουλειά και είναι 35 χρόνων (εγώ 21). Γελούσαμε πολύ και περνούσαμε ωραία και αρχίσαμε να κάνουμε και παρέα εκτός δουλειάς. Εγώ συνέχεια της έλεγα: πώς γίνεται να είσαι Γερμανίδα και με τόσο χιούμορ και καλή διάθεση και μου αποκάλυψε πως από τα 18 έχει κατάθλιψη και ζει με αντικαταθλιπτικά. Τότε πέθανε ο αδερφός της από ναρκωτικά. Σε επόμενη συνάντηση μου είπε επίσης πως όταν ήταν μικρή την κακοποιούσε ο πατέρας της και η μαμά της δεν έκανε κατι ούτε το παραδέχεται, η ίδια το ανακάλυψε σε συνεδρίες με γιατρό και κατι τεστ και αναμνήσεις κλπ. Την συμπαθώ πολύ και την νιώθω πιο κοντά μου μετά από αυτές τις συζητήσεις. Όμως κάτι πάει λάθος και δεν καταλαβαίνω τι. Βάζει στον εαυτό της πάρα πολλά όρια και αρνείται να τα ξεπεράσει. Λέει πως όταν αργεί είναι λόγω της αρρώστιας της και όταν ξεχνάει κάτι που είπαμε επίσης, πως δεν έχει προσανατολισμό για τον ίδιο λόγο, πως δεν δουλεύει φουλ ωράριο γιατί επίσης δεν μπορεί (η δουλειά που γνωριστήκαμε είναι σέρβις, εγώ το κάνω ως φοιτήτρια περιοδικά, αυτή κανονικά, αλλά ζούμε στο Βερολίνο, αυτές είναι δουλειές μόνο φοιτητών). Πρόσφατα την κάλεσα στο πάρτι της καλύτερής μου φίλης εδώ, είπε ανυπομονώ να γνωρίσω τους φίλους σου, μετά ειπε δεν ξέρω αν θα έρθω, μετά ειπε θα φτιάξω γλυκό και συναντηθήκαμε και λέω που είναι το γλυκό; Λέει δεν έφτιαξα, δεν μου είπες. Λέω, κρασί να πάρουμε; Λέει δεν μου το είπες πιο πριν, λέω μα πάμε σε πάρτι (εγώ είχα αγοράσει ήδη δώρο γενεθλίων) λέει ε το μυαλό μου δεν το σκέφτηκε. Στο πάρτι έλεγε υποτιμητικά «αστεία» για μένα και την σεξουαλικότητά μου και τα ρούχα μου και οι φίλες μου το παρατήρησαν και το είπαν από μόνες τους, πριν τις ρωτήσω. Και στο τέλος μου στέλνει την άλλη μέρα μήνυμα και λέει αυτός στο πάρτι που μου είπε πως έχω λεπτά χείλη το είπε γιατί ήθελε να κάνει τις γυναίκες να νιώσουν άσχημα και το σιχαίνομαι αυτό. Η κοπέλα έχει πράγματι λεπτά χείλη και ο τύπος το είπε σε πλαίσια συζήτησης και αυτά που γράφω θα ήταν θέματα λυκείου και όχι μιας 35χρονης πιστεύω. Εντοπίζεις κάπου το λάθος; Εγώ καταλαβαίνω πως έχει ανασφάλειες, αλλά αφού πήγαινε για ψυχανάλυση δεν θα έπρεπε να το έχει λύσει αυτό μέχρι τώρα; Και επίσης, πώς θα ξέρω πως όλα τα στραβά του χαρακτήρα της δεν τα ρίχνει στην αρρώστια της; Γιατί εγώ ό,τι κι αν μου πει θα την δικαιολογώ, όμως δεν ξέρω αν έχω το κουράγιο για μια τέτοια φιλία. Εσύ τι λες; Να είσαι καλά και καλές γιορτές!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εφόσον ζεις το Βερολίνο, το «πώς γίνεται να είσαι Γερμανίδα με τόσο χιούμορ και καλή διάθεση» δεν θα σε πάει μακριά. Είναι τόσο απίθανα στερεοτυπική χοντράδα που με έπιασαν τα γέλια όταν το διάβασα. Σου συστήνω έντονα να κάνεις τον κόπο να μπεις περισσότερο στην κουλτούρα της χώρας που βρίσκεσαι, ή, εναλλακτικά, να δεις με περισσότερο κριτικό μάτι την κουλτούρα της χώρας από την οποία προέρχεσαι. Κατά τα άλλα, δεν χρειάζεται να κάνεις παρέα με ανθρώπους που σου δημιουργούν προβλήματα, σου χαλάνε την διάθεση, και τα λοιπά και τα λοιπά. Περνούσατε ωραία πριν την γνωρίσεις. Τώρα που την γνώρισες περισσότερο, δεν περνάς ωραία. Μπορείς να συμπαθείς κάποιον χωρίς να τον βάζεις μέσα στη ζωή σου. Δες το ως άσκηση τήρησης ορίων.
__________________
4.
Αγαπητή Ά,μπα
Θα ήθελα αν μπορείς να μου εξηγήσεις, πως γίνεται με τόση ευκολία κάποιοι άνθρωποι να γράφουν κάποιους άλλους στα @@ τους;
Για να σου εξηγήσω, είμαι κοπέλα στα 30, έχω δύο φίλες που έχουμε σχέση σαν αδερφές εδώ και πολλά χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο και κάτι παραπάνω, η μία, έχει αρχίσει να ξεπερνάει όπως ισχυρίζεται κάποια κομπλεξ που είχε και κάνει νέες παρέες, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο να είναι αρεστή στους νέους ανθρώπους που γνωρίζει, χωρίς να έχει κάποιο ιδιαίτερο κριτήριο στον χαρακτήρα τους αλλά αυτό είναι δική μου άποψη και είναι δικαίωμά της να κάνει παρέα με όποιον θέλει. Επίσης γνώρισε ένα γκομενάκι το οποίο τελικά την φτύνει αλλά αυτή κόλλησε, και δεÎχνει να μην την αφορά ό,τι δεν τον περιλαμβλάνει. Αυτό το διάστημα όμως, φαίνεται να μην υπολογίζει και ιδιαίτερα τη δικιά μας σχέση. Και οκ μέχρι εδώ λογικό, οι σχέσεις αλλάζουν εξελίσσονται και χαλάνε κιόλας. Αλλά εγώ δεν ήμουν στο ίδιο κόνσεπτ και ακόμα υπολόγιζα σε αυτήν και με χαλούσε πολύ η φάση στην οποία ήμασταν. Και έκατσα μια μέρα εδώ και 6 μήνες περίπου και της μίλησα και της είπα ότι κατά την γνώμη μου δεν πάει καλά (έχουμε το ελέυθερο να μιλάμε κατάμουτρα), κι ότι το μόνο που τη νοιάζει είναι να βγαίνει να πίνει σα νεροχύτης να ξενυχταει για να τη γουστάρουν οι άλλοι, κι ότι απέναντι σε εμένα δεν φέρεται καλά κι ότι θα βγούμε μόνο σε ένα μέρος που θέλει κι όταν δεν θα βρει κάποιον άλλο για να παει για να μη πάει μόνη της. Της είπα ότι η συμπεριφορά της πλέον με ενοχλεί και προσωπικά κι επίσης ότι σε 3 φάσεις που αφορούσαν δικά μου γκομενικά θέματα με ανθρώπους που όμως είναι κοινοί γνωστοί, δεν κράτησε στάση υποστηρικτική προς εμένα αλλά το αντίθετο κι ότι μου απέκρυπτε πράγματα τα οποία θα ήταν πολύ χρήσιμο να γνώριζα, κι ότι τελοσπάντων ποιο είναι το κριτήριο της πια; Εν ολιγοις μου είπε ότι πέφτει από τα σύννεφα με αυτά που της λέω κι ότι δεν το περίμενε να τα βλέπω έτσι αλλά όπως τα παραθέτω φαίνεται να έχω δίκιο κι ότι χρειάζεται λίγο χρόνο και να το ξανασυζητήσουμε. Εγώ είπα οκ, και όπως φαντάζεσαι η ίδια δεν επανήλθε ποτέ στη συζήτηση. Από την άλλη εγώ έχω κρατήσει κάποια απόσταση αλλά η ίδια φαίνεται να με αντιμετωπίζει σα να μη συμβαίνει τπτ.
Παράδειγμα Νο 2. Η άλλη φίλη. Πρόσφατα ήρθαν τα πράγματα στη συναισθηματική της ζωή πάνω κάτω. Χωρισμοί, κλάματα, αλλαγή σπιτιού νέος γκόμενος σε περίεργο κονσεπτ κτλ σε υπερθετικό βαθμό. Ζήτησε βοήθεια, εγώ στη θέση μου με ανοιχτή αγκαλιά. Σε ότι είχε όρεξη εγώ εκεί, αλλά από ένα διάστημα και μετά, αντιλήφθηκα ότι δεν έδειχνε να σέβεται τον προσωπικό μου χώρο, χρόνο, τη δουλειά μου, τα ωράριά μου κτλ. Όταν είχε ανάγκη, όταν δεν είχε μπορεί και να την έψαχνα καμιά βδομάδα. Εγώ άρχισα να μην είμαι σταντ μπάι απέναντι σε αυτή τη συμπεριφορά και με δική της πρωτοβουλία συζητήσαμε το θέμα. Της είπα ότι αν το βρίσκει φυσιολογικό σε μια τέτοια κατάσταση να περνάει κανα 2μηνο στον κόσμο της και να τα γράφει όλα στα @@ της, εγώ δεν το βρίσκω κι ότι ας κάνει ότι θέλει αλλά εγώ για μένα δεν το θέλω. Της είπα ότι αποφάσισε να επιρρεάσει την καθημερινότητά μου με το δικό μου ελεύθερο φυσικά αλλά δεν τη σεβάστηκε κι ότι η στάση της με προσέβαλε κι ότι εγώ αυτό στη ζωή μου δεν το θέλω. Με είπε σκληρή και απόλυτη κι ότι δεν είναι έτσι αλλά είναι και γιουβέτσι και επειδή έπρεπε να φύγουμε από εκεί που ήμασταν άμεσα, είπε να συνεχίσουμε την κουβέντα άλλη φορά ενώ εγώ της είπα ότι η άποψή μου είναι αυτή. Μάντεψε, ακόμα άφαντη και με παίρνει τηλ και μου μιλάει σα να μη συμβαίνει τπτ.
Τελευταίο. Συμμετέχω σε μια συλλογική δραστηριότητα όπου έχω αναλάβει κάτι περίπου μια φορά τη βδομάδα, όπου πρέπει να βρίσκομαι με τους υπόλοιπους και να κάνω κάτι πολύ συγκεκριμένο διαδικαστικό. Ενώ η μέρα και η ώρα είνα γνωστή κανένας δεν παίρνει την πρωτοβουλία να με ενημερώσει αν θα έρθει και τι ώρα ακριβώς. Γι αυτό κι εγώ στέλνω μηνύματα και ρωτάω για να μου απαντήσουν όποτε μπορούν για να ξέρω κι εγώ αν πρέπει να πάω και τι ώρα ακριβώς. Έχω κι εγώ δουλειές και θέλω να κάνω προγραμματισμό. Μαντεψε, σχεδόν κανένας δεν το θεωρεί απαραίτητο να απαντήσει. Και τους το έχω ζητήσει πολλές φορές να με ενημερώνουν.
Για να καταληξω και συγγνώμη για το σεντόνι αλλά ήθελα να γίνω όσο πιο πολύ κατανοητή γίνεται. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να είναι κανείς ξεκάθαρος απέναντι στον άλλον; Γιατί θεωρούν ότι μπορούν τόσο εύκολα να μη σέβονται τους ανθρώπους που υποτίθεται διαλέγουν; Τέλος, γιατί τα γράφουν όλα στα @@ τους με τόση ευκολία;
Υ.Γ.: Μήπως ανήκω σε κανένα σπάνιο είδος που βάζω τις κοινωνικές μου σχέσεις πάνω από τον εκάστοτε γκόμενο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δε νομίζω ότι οι τρεις περιπτώσεις που λες μπαίνουν στην ίδια κατηγορία.
Τα δυο πρώτα είναι οι σχέσεις σου με τις παλιές σου φίλες, και ας μείνουμε εκεί, γιατί για την δραστηριότητα δεν ξέρω τι να πω γιατί ούτε εσύ λες περί τίνος πρόκειται (κάνε ένα γκρουπ τσατ, ας πούμε. Θα βοηθούσε; Θα μπορούσες να πιέσεις να σου απαντάνε, αν είχανε κυρώσεις από την αργοπορία; Ποιος ξέρει).
Ας ξαναπάμε στις φίλες. Έχεις γράψει και την ερώτηση, και την απάντηση, και την αντερώτηση και την ανταπάντηση. Το εξής:
Οι σχέσεις αλλάζουν εξελίσσονται και χαλάνε κιόλας. Αλλά εγώ δεν ήμουν στο ίδιο κόνσεπτ και ακόμα υπολόγιζα σε αυτήν και με χαλούσε πολύ η φάση στην οποία ήμασταν.
Ξαναδιάβασε το, με την εξής σειρά:
Οι σχέσεις αλλάζουν εξελίσσονται και χαλάνε κιόλας. Αλλά εγώ δεν ήμουν στο ίδιο κόνσεπτ και ακόμα υπολόγιζα σε αυτήν και με χαλούσε πολύ η φάση στην οποία ήμασταν. Οι σχέσεις αλλάζουν εξελίσσονται και χαλάνε κιόλας.
Δεν σου άρεσε αυτό που είχατε, αλλά οι σχέσεις αλλάζουν εξελίσσονται, και χαλάνε, και αυτό που χάλασε, δεν σου άρεσε. Είναι η αρχή και το τέλος, και ξανά η αρχή.
Τι κάνουμε τώρα, είναι το ερώτημα βέβαια. Κουβέντα κάνουμε. Έκανες την αρχή, αλλά δεν βλέπεις τη συνέχεια. Και δεν την βλέπεις επειδή ναι, οι φίλες σου την αποφεύγουν, και την αποφεύγουν γιατί είναι στην καρέκλα του κατηγορούμενου. Αν θέλεις να αλλάξει η αφήγηση, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να επικοινωνήσεις τις σκέψεις σου χωρίς να ακούγονται σαν κατηγορητήριο, όχι επειδή έχεις άδικο (ή δίκιο), αλλά επειδή έτσι μόνο έχεις ελπίδα να προχωρήσει ο διάλογος. Λες ότι σε ενδιαφέρουν πολύ αυτές οι σχέσεις. Οπότε, χρειάζεται προσπάθεια.
Και σε παρακαλώ, μια χάρη για μένα, μην χρησιμοποιείς την λέξη κόνσεπτ με αυτόν τον τρόπο, ή, ακόμα καλύτερα, με κανέναν τρόπο.
__________________
5.
Αγαπητή Λένα,
Να χαίρεσαι το μικρακι σου κ να το καμαρώσεις όπως επιθυμεί εκείνο στη ζωή του! Σε διαβάζω χρόνια αλλά βρηκα τώρα το κουράγιο να σου γράψω γιατί έγινες κ συ μαμά πρόσφατα κ ίσως μου πεις κάτι να ισιωσω. Είμαι λοιπόν κ γω νέα μαμά,έχω ένα αγοράκι 1,5 έτους περιπου.Το θέμα μου είναι ότι νιώθω ενοχικά απέναντι στο παιδάκι μου γιατί αρκετές φορές το βιώνω ως..βάρος.Ντρεπομαι παρα πολύ γι αυτό που λέω αλλά είναι η αλήθεια.Τι εννοώ;Νιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου κ την ελευθερία μου,μου λείπει ακόμη και η δουλειά μου (αυτή τη στιγμή δε δουλεύω ακόμα). Παλευω παρα πολύ να του παρέχω ο,τι μπορώ,τον θηλασα,τον έτρεχα και τον τρέχω σε βρεφικό κολυμβητήριο,σε βρεφικα εργαστήρια που περιλαμβάνουν μουσική,ζωγραφική,κατασκευές κλπ δρώμενα για βρέφη ώστε να περνά δημιουργικά ο χρόνος του κ να ειναι με άλλα παιδάκια της ηλικίας του κ να κοινωνικοποιείται..σε παιδικές χαρές,στο Αττικό πάρκο να του εξηγώ ένα ένα τα ζωάκια-κ ας μη τα καταλαβαίνει,εγώ να τα εξηγώ-, στη θάλασσα-χειμώνα να του δείχνω τα καράβια καλοκαίρι να τσαλαβατουαει κ να παίζει με την άμμο-σε μεγάλα δημόσια πάρκα με πράσινο να τρέξει να παίξει και να ευχαριστηθεί.Αλλα όλα αυτά τα κάνω ενοχικά.Ενοχικα γιατί το αισθάνομαι ως βάρος κ δε μου φταίει αυτό να του στερώ τέτοια πράγματα.Νιωθω τόσο μόνη,τόσο χαμένη στον κόσμο μου που περιστρέφεται γύρω από τη φροντίδα κ την ψυχοκινητική ανάπτυξη ενός παιδιού.. Πατερας υπάρχει μόνο στα χαρτιά (εχει αναγνωρίσει τον μικρό) κ δεν έχω καμία φυσική βοήθεια από εκείνον.Εχω ωστόσο την οικονομική του βοήθεια,(για την οποία θα είμαι ειλικρινής:είμαι ευγνώμων που υπάρχει,ας είναι έστω μόνο υλική).Θα προτιμούσα τη φυσική παρουσία ενός πατέρα αδιαπραγμάτευτα,αλλά αφού δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση,με την οικονομική τουλάχιστον καλύπτω πράγματα που αφορούν αποκλειστικά το παιδί,τα οποία μόνη μου δε θα μπορούσα να τα καλυψω.Οι γονείς μου μένουν επαρχία.Οι φίλες και οι φίλοι μου ζουνε τις ζωές τους (κανεις δεν έχει παιδάκι) κ όταν έρχονται να με δουν μου κάνουν καλό,νιώθω ότι "ξεφεύγω λίγο"γιατί τρελαίνομαι να ακούω για τα γκομενικά τους,για τις εξόδους τους,για τα ξενύχτια τους,για τριήμερα που φεύγουν,για ταξίδια που καταστρώνουν,για φεστιβάλ μουσικής κλπ.Ζηλεύω για όλα αυτά που μου διηγούνται αλλά ταυτόχρονα χαίρομαι!Ωστόσο δεν με καταλαβαίνουν γιατί κανεις δεν έχει παιδακι.Με τις άλλες μαμάδες από τις δραστηριότητες και το κολυμβητήριο που τον πάω,πέρα από το γεγονός ότι δε μπορείς να αρχίσεις να αραδιάζεις τόσο εσωτερικά συναισθήματα, δεν έχω πολλά να πω γιατί αφενός είμαι πιο μικρή απ αυτές,είμαι και single κ με βλέπουν λίγο κάπως "τι να μας πεις κ συ τώρα", αφετερου αυτές είναι οι κλασικές περίπου 40αρες μαντάμ που έχουν από 1 βοηθό στο σπίτι που τους κάνει όλες τις δουλειές και από 1 νταντά να τους κρατάει κ το παιδί,ενω εγώ είμαι ολομόναχη κ τα κάνω όλα ολομόναχη χωρίς να χω χρόνο ούτε 1 βιβλίο να διαβάσω γιατί πέφτω ξερή το βράδυ.Το διάλειμμά μου μέσα στη μέρα είναι να διαβάζω τη στήλη σου όσο τον ταΐζω. Νοσταλγώ την προ παιδιού εποχή που ήμουν ένα παιδί των λουλουδιών κ γυρνούσα την Ευρώπη με Erasmus και ήμουν ανεμελη.. Αγαπώ το παιδάκι μου, το αγαπώ σιγά σιγά μέρα με τη μέρα πιο πολύ..γελάω με το γέλιο του και πονάω με τον πόνο του όταν πχ χτυπήσει.Μ'αρεσει που τον έχω στη ζωή μου παρέα,είναι το μικρό μου θαύμα! Ωστόσο υπάρχει πάντα εκεί ένα αγκάθι που με τρυπάει και με πονάει: μου λείπει η παλιά μου ζωή.. Νοσταλγώ τη ζωή μου όταν ήμουν μόνη μου και όλα όσα έκανα τότε..μα ταυτόχρονα ντρέπομαι που,ενω έχω ήδη ένα παιδάκι-που άλλοι παλεύουν να αποκτήσουν- εγώ κάθομαι κ λέω σαν αχάριστη ότι το νιώθω βάρος.. Μήπως είμαι κακή μαμά; Μήπως του κάνω άθελα μου κακό που νιώθω έτσι; Μήπως δεν τον αγαπώ αρκετα; Μήπως τελικά δεν έκανα για μαμά ρε Λένα;
-Μια μαμά
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μια χαρά είσαι. Κάνεις μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά που όσο και αν χαρίζει, ξεζουμίζει σε τέτοιο βαθμό σωματικά, συναισθηματικά, και ψυχολογικά, που κανείς δεν θέλει να την κάνει 24/7, και όταν δεν υπάρχει ομάδα από πίσω, την κάνουν αναγκαστικά οι μαμάδες. Φυσικά και δυσκολεύεσαι. Δυσκολεύεσαι επειδή κάνεις κάτι τρομερά δύσκολο και απαιτητικό, μόνη σου. Επειδή κάνεις μια δουλειά που είναι φτιαγμένη για ολόκληρο χωριό, μόνη σου.
Έχεις υπερβολικά πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό σου και μια μη ρεαλιστική εικόνα για το τι σημαίνει διαπαιδαγώγηση. Δεν μπορείς να χώσεις στο μυαλό του παιδιού την ύλη του δημοτικού μέσα σε έναν χρόνο. Δεν χρειάζεται να παίρνετε σβάρνα ό,τι παιδαγωγικό υπάρχει και δεν υπάρχει. Ίσα ίσα, χρειάζεται και προσοχή και σκέψη αυτό το θέμα, γιατί θέλεις να δώσεις ερεθίσματα, αλλά δεν θέλεις να φτιάξεις έναν καταναλωτή, κι ας καταναλώνει «κουλτούρα». Το μυαλουδάκι του δεν μπορεί να χωρέσει όλα αυτά μαζί. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία καλά καλά δεν μπορούν να κάνουν παρέα με άλλα παιδιά. Το διάλειμμα, το μοναχικό παιχνίδι, το τεμπέλιασμα, η βαρεμάρα, όλα αυτά έχουν θέση στην ζωή του παιδιού, και πρέπει να έχουν, αλλιώς θα περιμένει συνέχεια έναν διασκεδαστή, θα δυσκολεύεται να διασκεδάσει τον εαυτό του. Χρειάζεται να βρεις μια ισορροπία σε αυτό το θέμα, ώστε κάποτε να μην είσαι συνοδός, ταξιτζής, ταξιθέτρια ή δασκάλα, αλλά να είσαι η μαμά του και να κάνετε παρέα. Να κάνετε πράγματα μαζί, παρέα.
Φυσικά και έκανες για μαμά. Μην το ξανασκεφτείς. Να σκέφτεσαι όμως επίσης ότι η καλή μαμά είναι η μαμά που φροντίζει και τον εαυτό της, η ξεκούραστη μαμά, η γεμάτη μαμά, η μαμά που έχει κέφια γιατί η ζωή της φαίνεται ωραία. Από αυτές τις μαμάδες μεγαλώνουν ξεκούραστα, γεμάτα, κεφάτα παιδιά. Δεν σου το λέω για να σου προσθέσω κι άλλο άγχος, αλλά για να σου πω ότι το παιδί θέλει εσένα, και όχι τον ρόλο σου. Εσένα.
__________________
6.
Οταν δίνεις σε κάποιον χρόνο και ενδιαφέρον και από αυτόν τον κάποιο δεν παίρνεις τίποτα,όχι γιατί δεν μπορεί να δώσει,γιατί ξέρεις ότι μπορεί,αλλά δε θέλει να δώσει σε σένα,σε άλλους είναι γενναιόδωρος,πειράζει αν σταματήσεις να δίνεις; Προσωπικά δεν μπορώ.Γιατί στεναχωριέμαι που μετά θα του κακοφανεί.Γιατί μετά που θα κάνει μια ωραία πράξη απέναντι μου,θα νιώσω ενοχές που ξέκοψα και θα αρχίσω να δίνω πάλι από την αρχή. Υ.Γ: Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
- Κακοψημενο μελομακάρονο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ευχαριστώ πολύ!
Το έχεις δοκιμάσει; Γιατί κάτι μου λέει πώς όχι, και τώρα παίζεις στο κεφάλι σου το ανέκδοτο με το γρύλο. Για δοκίμασε το. Υπάρχει μια πιθανότητα να μην το καταλάβει καν.
_________________
7.
Γειά σου α μπα! Η κατάσταση που θέλω να σου περιγράψω για να προτείνεις και εσύ μια λύση ή να πειςτη γνώμη σου είναι η εξής: είμαι πλέον φοιτήτρια στο πρώτο έτος έχοντας πετύχει να μπω στο τμήμα που ήθελα. Τα μαθήματα μου αρέσουν πολύ και πραγματικά είμαι ευχαριστημένη σε αυτόν το τομέα. Το θέμα ειναι οτι τόσο καιρο δεν εχω βρει κάποια παρέα, καποιον άνθρωπο που να συναντήσω στο αμφιθέατρο. Γενικά εχω συστηθεί με κάποιους, εχουμε συζητήσει για λιγο αλλα μέχρι εκεί. Θεωρώ πως είμαι ντροπαλή ή αντικοινωνικη ως εναν βαθμο, δε ξερω ακριβώς πως να το περιγραψω. Υπάρχουν άτομα που τα παρατηρώ και σκέφτομαι θα ήθελα να τους γνωρίσω αλλα δε μπορώ να παω και να συστηθώ ετσι. Ενω άλλα άτομα που έχει τυχει να μιλησουμε για λίγο νιώθω οτι δεν έχουμε και πολλά να πούμε πέρα από τα πολύ κλισέ (απο που εισαι, πως σου φαίνεται η σχολή κλπ) Κάποιες φορές σκεφτομαι μηπως πρεπει να αλλαξω κάπως για να γίνω πιο "προσιτή" αλλα δε θέλω. Θέλω να είμαι αληθινή στις συζητήσεις μου και με όσα άτομα εχω γνωρισει στο αμφιθέατρο δε μπόρεσα να ειμαι. Εν τελει, λες να βτω καμια φίλη ή φίλο εκει μεσα ή θα μεινω lonely μες το πλήθος. Συγγνώμη και για το μεγάλο κείμενο και σε ευχαριστω για την απάντηση σου. Και μπράβο για τις ωραίες απαντήσεις σου!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν καταλαβαίνω γιατί έβαλες το προσιτή σε εισαγωγικά, ούτε γιατί δεν θέλεις να είσαι προσιτή. Δεν είσαι ούτε ντροπαλή, ούτε αντικοινωνική, αλλά πιστεύεις ότι πρέπει να ανταποκρίνεσαι σε ένα πρότυπο που έχεις στο μυαλό σου, που έχει προκύψει από ποιος ξέρει πού (ταινίες; Τηλεόραση;) Για ποιο λόγο είναι το «προσιτή» σε αντιπαράθεση με το «αληθινή»; Βρίσκεσαι σε ένα καινούριο περιβάλλον. Με τους περισσότερους δεν θα ταιριάξεις, οι φίλοι μας είναι ένα πολύ μικρό υποσύνολο του πληθυσμού. Χρειάζεται ψάξιμο και πολλές δοκιμές. Αν είσαι απρόσιτη, δεν θα βοηθηθείς να τους ανακαλύψεις.
σχόλια