Στο σημερινό «Α μπα»: όχι και τόσο μεγάλη τρέλα

Στο σημερινό «Α μπα»: όχι και τόσο μεγάλη τρέλα Facebook Twitter
78

__________________

1.


Γιατί είναι τόσο δύσκολη η επικοινωνία με τον κόσμο γύρω μας? γιατί οι περισσότεροι προσπαθούν να σου επιβάλλουν την γνώμη τους και κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τι του λες. Γιατί δεν σκέφτονται ότι ο συνομιλητής τους μπορεί απλά να βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική?????


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν δεν καταλαβαίνεις ότι αυτή η ερώτηση δεν είναι φιλοσοφική ή θεωρητική ή αόριστη ή μόνο για πασατέμπο, είναι κρίμα. Ας ελπίσουμε ότι το έστειλες εν βρασμώ ψυχής και το ξέρεις: υπάρχει πολύ σαφής απάντηση. Google it.

__________________
2.


Προετοιμάζω λοιπόν τον εαυτό μου για τη φρίκη που πρόκειται να βιώσει φτάνοντας στο ταμείο, διότι ο χειρότερος καταναλωτής είναι ένας πεινασμένος καταναλωτής. Από τα κασέρια και τα σαλάμια πιάνω τον εαυτό μου να λιγουρεύεται παραδοσιακό ταχίνι από συνεταιρισμό της Λήμνου.
-νουση


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι ερώτηση, αλλά είναι τόσο σουρεαλιστικό (δεν κατάλαβα καθόλου τι εννοεί) που ήθελα να το διαβάσετε κι εσείς.


__________________
3.


Αγαπητή Α,μπά,
Σχετικά με τον χαμό που έχει γίνει με τις αλλεπάλληλες δηλώσεις για σεξουαλική παρενόχληση, έχω προβληματιστεί αρκετά. Ως που είναι η αλήθεια και που ξεκινάει το ψέμα. Δηλαδή απο τις 200 π.χ που δηλώνουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης απο τον Γουάνστιν, αποκλείται οι 10 να ψεύδονται; και απλά να το κάνουν για δημοσιότητα;Όλο αυτό το κίνημα metoo μήπως ξεκίνησε με καλά κίνητρα αλλά πλέον έχει ξεφύγει; Διάβασα αυτό το άρθρο  που φαίνεται απόλυτα λογικό. Δεν μπορεί η μάζα να δικάσει τον οποιονδήποτε ερήμην. Μια πολιτισμένη κοινωνία λειτουργεί με νόμους, κανόνες, δικαστήρια. Πώς γίνεται λοιπόν με το που ξεσπάει ένα σκάνδαλο όπως του Κεβιν Σπεισι για παράδειγμα, αντί να περιμένουμε μια επίσημη δικαστική απόφαση, η εταιρεία τον απομάκρυνε απο παντού και όλοι τον καταδίκασαν αυτόματα. Δε λέω μπορεί όντως να είναι ρεμάλι αλλά ρε γαμώτο έτσι επειδή κάποιοι βγαίνουν και κάνουν δηλώσεις για σεξ.παρενόχληση αυτόματα πρέπει να ταχθούμε όλοι με το ''θύμα''; Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, γυναίκα είμαι, απλά στην δική μου λογική θέλω να ακούσω και τις δυο απόψεις και μετά να φανατιστώ υπερ του ενός ή υπέρ του άλλου. Εσύ τι πιστεύεις, έχω απλοποιήσει τα γεγονότα; Να σου πω και τον πόνο μου, αγαπώ τον Woody Allen, αγαπώ τις ταινίες του, τη λογική του, την αισθητική του. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά, πριν απο 20 χρονια τα έφτιαξε με τη θετή κόρη της συντρόφου του, κατακριτέο, αλλα στη τελική ακόμα μαζί ειναι. Και ο Μακρόν με τη δασκάλα του είναι παντρεμένος. Για την Ντιλαν Φαραοου ο Αλλεν αθωώθηκε,με τη γυναικα του ειναι ακομα παντρεμενος και τωρα ξαφνικα βγηκαν ολες οι πρωην πρωταγωνιστριες του, μαχιμες του... metoo και λενε δεν γνωριζαν, δεν ηξεραν ,χαριζουν τα λεφτα τους στην οργάνωση και βλέπεις τίτλους τύπου "ο κλοιός σφίγγει γύρω απο Αλλεν" και γίνομαι έξαλλη. Είναι υποκριτικό. Με τι στοιχεία; Θα ήθελα για αυτό την άποψή σου, δεν πιστεύω οτι είμαι απόλυτη, πάντως προβλιματίζομαι. Σε ευχαριστώ.
-Annie Hall

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Για ποιο πράγμα προβληματίζεσαι; Αν μας έλεγες μπορεί να σου απαντούσαμε κάτι κάπως χρήσιμο.


Γιατί έτσι όπως τα λες, προβληματίζεσαι που ο κόσμος δεν είναι ασπρόμαυρος. Που δεν είναι ξεκάθαρα το ένα έτσι και το άλλο αλλιώς. Που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει χωρίς να χρειαστεί να σκεφτείς κάπως (αρκετά) παραπάνω. Που ακόμα και όταν γίνεται μια αλλαγή για το κοινό καλό, μπορεί να προκύψουν θύματα. Που όλα - όλα! - δεν έχουν μόνο δύο πλευρές, αλλά είναι σαν ντισκομπάλα. Τόσες πλευρές έχουν.


Αυτό που έχει αλλάξει -λίιιιγο- είναι ότι κάποιες γυναίκες είναι ίιιιισως λιγότερο διστακτικές να καταγγείλουν κάτι που μέχρι πάρα πολύ πρόσφατα ήταν στα σκοτάδια, ενώ γινόταν σε επαγγελματικούς χώρους κάτω από προβολείς, παρουσία όλων.


Κατά τα άλλα το στάτους κβο είναι εκεί που ήταν, η επανάσταση δεν ξεκίνησε ακόμα ώστε να αμφισβητήσεις την αναγκαιότητα και τα κίνητρα, μπορείς να είσαι ήσυχη.


Αν θέλεις να βρεις πρόβλημα στην νέα τάση που μόλις αχνοφαίνεται, ώστε να καταλήξεις ότι είναι περιττή, εξέτασε τα κίνητρα σου.

 

__________________
4.

Α,μπα αν υπήρχε άλλη α,μπα, θα της έστελνες ποτέ καμία ερώτηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω πως ναι.

 

__________________
5.

Αγαπητή Λένα, σε διαβάζω πολλά χρόνια και έτσι αποφάσισα και εγώ να σου γράψω .
Το θέμα μου είναι το εξής , είμαι 57 χρόνων , 30 χρόνια παντρεμένη με 2 παιδιά που πλέον είναι ανεξάρτητα. Με τον άντρα μου είχαμε τα πάνω και τα κάτω μας , όπως όλα τα ζευγάρια , μα πάντα ήξερα πως θα είμαστε μαζί no matter what . Ο άντρας μου είναι στην ίδια ηλικία με εμένα , αρκετά εμφανίσιμος με χιούμορ και πολύ ανοιχτός , είναι αυτό που λέμε η ψυχή της παρέας, κατά καιρούς έβλεπα ή μου έλεγε για γυναίκες που τον φλερτάρουν , αλλά δεν με πείραζε γιατί ήξερα πως με αγαπάει και είμαι η πρώτη του προτεραιότητα .
Εκείνος δεν μου είχε δώσει δικαιώματα στο παρελθόν μέχρι που πριν από χρόνια κατάλαβα πως τον φλερτάρει μια γυναίκα από την κοινή μας παρέα, Έβλεπα πως και σε εκείνον άρεσε , όμως κάθε φορά που τον ρωτούσα μου έλεγε πως δεν τρέχει τίποτε , μεσολάβησαν διάφορα γεγονότα , μέχρι που παραδέχθηκε πως έχουν κοιμηθεί μαζί , ύστερα από δικές μου πιεστικές ερωτήσεις , ψάχνοντας και συνδέοντας γεγονότα κατάλαβα πως έχουν σχέση και μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια . με πείραξε πάρα πάρα πάρα πολύ , τρελάθηκα στην σκέψη πως τόσα χρόνια έκανε διπλή ζωή , μου έλεγε ψέματα , με έκανε ρεζίλι σε όλους τους γνωστούς μας ( η γνωστή ιστορία , ο κερατάς το μαθαίνει πάντα τελευταίος ).
Όπως είναι φυσικό η σχέση μας πέρασε τεράστια κρίση , απαίτησα να διακόψει οποιαδήποτε επαφή μαζί της και να συνεχίσουμε την ζωή μας και παρόλο που μου ορκίστηκε πως δεν θα μου ξαναπεί ψέματα και πως διέκοψε την ερωτική του σχέση μαζί της , μου είπε και πως δεν πρόκειται να σταματήσει να μιλάει και να έχει κοινωνικές επαφές μαζί της , πως είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος τον οποίο εκτιμά και πως δεν έχει κανέναν λόγο να σταματήσει να επικοινωνεί.
Αυτή η γυναίκα είναι ελεύθερη στα 50 και ξέρω πως ήταν πολύ ερωτευμένη μαζί του , υποπτεύομαι πως και εκείνος ήταν και δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτοί οι δύο θα βγουν για καφέ χωρίς να υπάρξει κάτι άλλο μεταξύ τους, παρόλο που ,μου ορκίζεται πως με αγαπάει και πως δεν πρόκειται να με αφήσει ποτέ, είναι τρυφερός μαζί μου , με νοιάζεται , το σεξ είναι καλό , με τρώει η ζήλια δεν μπορώ να δεχτώ πως διατηρεί ακόμη μαζί της επαφές.
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να χαλάσω το σπίτι μου , ούτε και εκείνος άλλωστε , μα πιστεύεις πως δύο άνθρωποι με τέτοιο παρελθόν μπορούν να μείνουν μόνο φίλοι ?. τι πρέπει να κάνω έτσι ώστε να καταλάβει πως με ενοχλεί ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ το γεγονός πως υπάρχει ακόμη αυτή η γυναίκα στην ζωή του έστω και ως ''φίλη΄΄ και πως δεν είναι παράλογη η απαίτηση μου να σταματήσει να την βλέπει - έστω και φιλικά , όπως λέει ?
-ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΗ

AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν δεν θέλεις σε καμία περίπτωση να χαλάσεις το σπίτι σου, πολύ φοβάμαι ότι περισσεύουν οι απαντήσεις. Θα το προσπαθήσω όσο πιο καλά γίνεται.


Το πρόβλημα δεν είναι ότι πρέπει να βρεις τρόπο για να καταλάβει πόσο έξω φρενών είναι αυτό που κάνει. Το μεγάλο σας πρόβλημα είναι ότι το ξέρει, αλλά δεν βρίσκει κάποιο λόγο αρκετά σοβαρό ώστε να μην το κάνει.


Μπορεί να είναι επειδή ξέρει ότι δεν θέλεις «σε καμία περίπτωση» να «χαλάσεις το σπίτι σου»; Αυτή η «καμία περίπτωση» είναι που σε κάνει ευάλωτη.

__________________
6.


Διαβάζοντας την πρώτη ιστορία που δημοσιεύτηκε σήμερα (18.1.2018) ταυτίστηκα. Και εγώ, μπορώ να πω ότι επί το πλείστον έλκομαι από αρκετά μεγαλύτερους άνδρες -είμαι 23 χρονών. Προσωπικά πολλά σκέφτομαι για τον εαυτό μου. Το πρώτο είναι το λεγόμενο "οιδιπόδειο σύνδρομο". Το δεύτερο είναι ότι ίσως μου έχει λείψει το αίσθημα ασφάλειας ή επικοινωνίας από τον πατέρα μου (και ευρύτερα από την οικογένειά μου) και ψάχνω να την βρω σε κάποιον τρίτο ώριμο άνδρα. Θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψή σας. Για πιο λόγο νεαρά σε ηλικία κορίτσια/αγόρια έλκονται ερωτικά από μεγαλύτερα άτομα;
-Λίνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σκέψου και άλλα για τον εαυτό σου, διάβασε εξειδικευμένα άρθρα και βιβλία από επιστημονικές πηγές, πήγαινε και σε ψυχολόγο αν θέλεις να το εξερευνήσεις περισσότερο. Δεν είναι κάτι που θα λύσεις με κουβεντούλα με αγνώστους των οποίων τα κίνητρα και τις γνώσεις αγνοείς. Μόνο αν ψάχνεις συνταγή για γιουβαρλάκια.


_________________
7.

Αγαπητή μου Α,μπα! Είμαι σε απογνωση .
Είμαι 28 χρονών και μόλις πέρυσι (βασικά ούτε χρόνο δεν έκλεισα) συνειδητοποίησα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου . Είμαι σε μια σχολή την οποία δεν έχω τελειώσει , χρωστάω κάποια μαθήματα τα οποια είτε δεν παω καν να τα δώσω , είτε δεν τα περναω. Πλέον κατάλαβα ότι Είμαι αιώνιος φοιτητής οχι Γιατί στερουμαι μυαλου , αλλά γιατί δεν μ αρέσει . Το μόνο που μου προσέφερε αυτή η σχολή είναι να μου ανοίξει τους πνευματικους ορίζοντες. Κατά τ άλλα , δεν θέλω να ασχοληθώ με καμία από τις επαγγελματικές προοπτικές που ανοίγονται από την συγκεκριμένη σχολή . Η πολύχρονη ενασχόλησή μου με τις ξένες γλωσσες (γνωριζω ήδη 4 σε ανωτατο επιπεδο) μ έκανε να καταλαβω ότι αυτό μ αρέσει , αυτό με γεμιζει , αυτό αγαπώ. Κάθε φορά που μαθαίνω μια ξένη γλώσσα πέφτω με τα μούτρα (Προς λύπη των γονιών μου που επιμένουν να το θεωρούν "χομπι"). Η διερμηνεία , η μετάφραση και η γλωσσολογία , είναι κοσμοι θαυμαστοι σε μένα . Φυσικά οι γονείς , οι φίλοι , δεν ξέρουν ότι χρωστάω τόσα μαθήματα και ενώ με τους γονείς έχω συζητήσει οτι δεν μ'αρέσει αυτό που σπουδαζω , δεν με ακούν ουσιαστικά ,αφού εκεί που νομίζω ότι με καταλαβαίνουν καÎ θέλουν να με.στηρίξουν σ ένα προφανώς μεγάλο βήμα (να παρατήσω τη σχολή), την επομενη στιγμή ονειρεύονται το πτυχίο , ενα μεταπτυχιακό στην ίδια σχολή και μια δουλειά γραφειου. Και γι αυτό Είμαι σε απογνωση . Εχω ψυχοσωματικά Κάθε τρεις και λίγο γιατί σκέφτομαι συνέχεια πόσο καταπιεσμένη νιώθω . Θέλω να φύγω στο εξωτερικό , να σπουδάσω αυτό που θέλω (διερμηνεία ,μετάφραση ή γλωσσολογία) κατα προτιμηση στην Αγγλία , και φυσικά να δουλεψω παράλληλα . Φοβάμαι πολύ όμως . Φοβάμαι την αντιπαραθεση , φοβάμαι οτι ούσα πλήρως εξαρτώμενη Οικονομικά από τους γονεις , δεν θα με αφήσουν να το κάνω . Και καίγεται το μέσα μου .
Ξέρω ότι χρειάζομαι ψυχολόγο , προτίθεμαι να επισκεφτώ σύντομα εναν
Θα ήθελα δύο πράγματα από σένα και τους φίλους αναγνώστες :
1) Μια γνώμη για όλα αυτά .. πραγματικά θέλω να την αφησω τη σχολή .. Είναι τρέλα ;; Διαφωνεις ;;;
2) Επί του πρακτέου , αν κάποιος φίλος ή εσύ έχει να μου προτεινει δουλειά και σχολή πάνω σ αυτους τους τομείς που προανέφερα , θα ήμουν ιδιαιτέρως ευτυχής .
Ευχαριστώ για το χρόνο σας


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ποτέ δεν κάνει κακό ο ψυχολόγος, αλλά δεν είναι και παράξενο ή αναπάντεχο ή έστω και λίγο προβληματικό ότι φοβάσαι να αλλάξεις πορεία ενώ είσαι οικονομικά εξαρτημένη από τους γονείς σου. Είναι σοβαρή και δύσκολη υπόθεση να αφήσεις κάτι που μοιάζει σίγουρο για να κάνεις κάτι διαφορετικό, και μάλιστα μόνη σου, στο εξωτερικό. Κρίμα που δεν μας λες τι σπουδάζεις τώρα, αλλά υποθέτω ότι είναι κάτι που μοιάζει ότι θα έχει σιγουριά στο μέλλον. Και εκεί είναι που μπορείς να στηριχτείς, πιστεύω, για να σε ακούσουν οι γονείς σου: στην ψευδαίσθηση της σιγουριάς.


Ό,τι και να σπουδάζεις, αν δεν το αγαπάς καθόλου, αν δεν ξέρεις πώς να το προσεγγίσεις, δεν θα πετύχεις σε αυτό, όσο σίγουρο και αν φαίνεται. Οι γονείς – οι γονείς, γενικά, ως τσουβαλιασμένη κατηγορία- που ονειρεύονται παιδιά γιατρούς και δικηγόρους, δεν ξέρουν, και δεν θέλουν να ξέρουν για άνεργους δικηγόρους και για κακοπληρωμένους και ξενυχτισμένους γιατρούς σε άθλιες συνθήκες. Μόνο τις γραφειάρες «ξέρουν». Οι γονείς σου πρέπει να μάθουν ότι χρωστάς μαθήματα. Το όνειρο για το μεταπτυχιακό θα κλονιστεί αν καταλάβουν ότι ούτε το πτυχίο είναι βέβαιο. Πρέπει να δείτε όλοι μαζί ρεαλιστικά τις προοπτικές σου στην Ελλάδα. Βιάζονται να δουν το μέλλον για να σταματήσουν να ανησυχούν, όχι επειδή είναι σίγουροι για αυτά που πιστεύουν. Κι εσύ πρέπει να φτιάξεις ένα πλάνο δράσης. Βρες πτυχίο, βρες σχολή, βρες δίδακτρα, βρες τι είδους δουλειά θα μπορούσες να κάνεις παράλληλα. Όχι ρωτώντας στο ίντερνετ για να σου απαντήσουν ίσως μετά από δύο μήνες, τουλάχιστον όχι μόνο έτσι. Είναι κανονική δουλειά να χαράξεις την εναλλακτική σου πορεία, χρειάζεσαι σχέδιο πριν μιλήσεις στους γονείς σου. Μίλησε για το τώρα, για το μετά, και για τις προοπτικές που ανοίγονται αν σπουδάσεις αυτό που σου αρέσει. Τι θα μπορούσες να κάνεις μετά; Αν δείξεις ότι ξέρεις για τι μιλάς, η συζήτηση θα είναι πολύ διαφορετική.


Ή θα κάνεις όλα αυτά, ή θα το πάρεις όλο πάνω σου και θα χρηματοδοτήσεις τον εαυτό σου χωρίς να ζητήσεις άδεια από κανέναν. Αυτές είναι οι λύσεις που έχεις.


(Το πόσο τρέλα είναι να αφήσεις τη σχολή εξαρτάται από το πότε θα μπορούσες να την τελειώσεις και κατά πόσο θα μπορούσε να συνδυαστεί αυτό το πτυχίο με αυτό που ονειρεύεσαι τώρα. Πάντως, θέλει αρκετή σκέψη. Από την άλλη, δεν είναι και το πιο τρελό πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς.)

78

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#6 Δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά γιατί συμβαίνει. Μπορεί για κάποιον από τους λόγους που ανέφερες, μπορεί και για όλους μαζί. Αυτό που μπορώ να σου πω από την εμπειρία μου (ναι, ομοιοπαθούσα κι εγώ, από πριν τα 18 ακόμη, οι σαραντάρηδες μου άρεσαν) είναι ότι με τον καιρό θα αμβλυνθεί, ειδικά αν δεν υπάρχει κάποιο ισχυρό ψυχολογικό κινητρο να υποβόσκει. Αν είναι απλά θέμα αισθητικής, και στα 30 και 35, οι σαραντάρηδες θα σου αρέσουν. Και καθώς θα κλείνει η "ψαλίδα", η διαδορά ηλικίας θα γίνει αμελητέα. Τώρα είμαι 31 και μου αρέσει κάποιος που είναι 40. Ε, πλεόν δεν είναι και τεράστια διαφόρα. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι η διαφορά ηλικίας δεν μετατοπίζεται ανάλογα... Δεν νομίζω στα 30 σου να σου αρέσει πχ. ένας 60αρη που μόλις γνώρισες! ;) Εγώ θα πρότεινα ψυχολόγο, μόνον αν πιστευεις πως αυτό επηρεάζει τις σχέσεις σου. Αν όχι, δεν νομίζω ότι είναι τόσο ανησυχητικό, πιο πολύ θα έλεγα να το δεις σαν φάση που περνάς, η οποία με τον καιρό θα εξελιχθεί και θα αλλάζει.
#7Πραγματικά πιστεύω ότι μπορείς να βρεις τρόπο να συνδυάσεις τις σπουδές σου στη μυστήρια σχολή με τις γλώσσες. Καλή μου φίλη, που μεγάλωσε ως δίγλωσση και έμαθε δύο ακόμη γλώσσες σε ανώτατο επίπεδο, τελείωσε μεταφραστική σχολή στην Αγγλία, φοίτησε σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο για απευθείας διερμηνεία (η οποία δεξιότητα είναι πανδύσκολη), και στη συνέχεια επέστρεψε στο πανεπιστήμιο και σπούδασε Διεθνές Δίκαιο. Ταυτόχρονα συντηρούσε τον εαυτό της δουλεύοντας σε τηλεφωνικό κέντρο ως υπεύθυνη εξυπηρέτησης πελατών, αναλαμβάνοντας καθήκοντα διερμηνείας ή μετάφρασης μέσω πλατφόρμας μεταφραστών για λογαριασμό ιδιωτών ή του Αγγλικού δημοσίου, και αργότερα διδάσκοντας σε μικρά τοπικά πανεπιστήμια φοιτητές μεταφραστικού στο πρόγραμμα Εράσμους. Αλλά από τη στιγμή που τελείωσε την πρακτική της εξάσκηση είναι φοβερά επιτυχημένη συμβολαιογράφος και δικηγόρος (εδώ μπορείς να εξασκήσεις μαζί τις ειδικότητες) για εταιρείες που υπάγονται σε δίκαιο δύο ή περισσοτέρων χωρών. Εξασκεί τις γλώσσες της και τις μεταφραστικές/διερμηνευτικές της ικανότητες συνεχώς, ενώ αμείβεται αστρονομικά περισσότερο από τότε που αναλάμβανε μικρές δουλειές ως μεταφράστρια.Τη θαυμάζω απεριόριστα, έχει σχεδόν ανεξάντλητη ενέργεια και πείσμα για να επιτύχει. Πάντα με όραμα και σχέδιο για τα επόμενα βήματα. Τα χρειάζεσαι αμφότερα, μην περιμένεις, άρχισε το σχεδιασμό σου!
#7 αχ πόσο ταυτίζομαι!!! Εγω τελείωσα τηβ σχολη μου το 2014 δουλευω σε ασχετα πραγματα (τωρα σε ιατρείο ως υπάλληλος γραφείου) αλλά δεν σταματαω να ασχολουμαιε γλώσσες!!! Όνειρο να διδαξω καποια στιγμη την γλωσσα που κανω τωρα... μη σταματησεις πουθενά! Γινε ανεξάρτητη κ κυνηγα το. Απλα αρχισε απο καπου. Εισαι 28 δεν θα σε κανουν ντα οι γονεις. Απλα ανεξαρτητοποιησου.
Αγαπητό 7, Έχω βρεθεί στην ίδια θέση ακριβώς, καθώς μισούσα τη σχολή που σπούδαζα (νομική ήμουν εγώ, ισως να αναφέρεσαι στην ίδια σχολή) με μεγάλη πίεση από τους γονεις, ενώ αυτό που ηθελα όντως να κάνω ήταν γλωσσολογία (με τη διαφορα ότι εγώ το ήξερα ήδη από πολύ μικρή και λόγω βλακείας/ατολμίας μου σε συνδυασμό με την πίεση που δεχόμουν απ το σπιτι πήγα στη νομική τελικα). Αυτό που έκανα λοιπόν είναι ότι συνδύασα το πτυχίο μου (και το μεταπτυχιακό μου στην ίδια σχολή) με έξτρα μετεκπαίδευση σε διερμηνεία+μεταφραση (σε ιδιωτικές σχολές), και δεν εργάστηκα ούτε μισή μερα ως δικηγορος, αλλα ασχολούμαι αποκλειστικα με τη νομική μεταφραση. Δεν ξερω αν σπουδάζεις νομική, αλλα κάτι ανάλογο μπορεις να κανεις με αλλα πτυχία, υπάρχουν πχ εξειδικευμένοι τεχνικοί μεταφραστες, ιατρικοί κλπ. Θα σε συμβούλευα σε κάθε περίπτωση να παρεις το πτυχίο σου και να στραφείς σε μια ιδιωτική σχολή ή στο ιονιο (όπως πολύ σωστά είπε κάποιος νωριτερα καλό θα είναι να έχεις ένα πρώτο πτυχίο ώστε να μπορέσεις να δώσεις κατακτηριες, αλλιώς έχω την εντύπωση ότι πρέπει να δώσεις πανελλήνιες). Εξήγησε στους γονεις σου πώς έχουν τα πράγματα και παρουσίασε τους ένα τετοιο πλάνο, είναι απολύτως θεμιτό κατα τη γνώμη μου. Αν σε ενδιαφέρει το εξωτερικο, τσέκαρε κατα καιρούς τους αντίστοιχους διαγωνισμούς της ΕΕ αλλα να έχεις υπόψη σου πάντα ότι και εκει ασφαλώς χρειάζεται πτυχίο, και στο σημείο που έχεις φτάσει καλό θα ήταν να παρεις το πτυχίο της σχολής που εισαι τώρα. Όπως είπα, τα υπόλοιπα μπορεις να τα συνδυάσεις με την κατάλληλη μετεκπαίδευση.Και μια σημείωση για πιο πρακτικά ζητήματα: να εχεις υπόψη σου ότι η δουλειά του μεταφραστή στην Ελλάδα αμείβεται εξαιρετικα χαμηλά δυστυχώς (δυσανάλογα χαμηλά με το επίπεδο δυσκολίας). Επισης, η αγαπη για τις ξένες γλώσσες είναι φυσικα απαραίτητη για να γίνεις μεταφραστής/διερμηνεας, ωστόσο δεν αρκεί από μόνη της, αυτες οι δουλειες, απαιτούν και αλλες δεξιοτητες (ιδιως η διερμηνεία). Μπορει πχ να ξερεις μια γλώσσα σε παρα πολύ υψηλό επίπεδο αλλα αυτό από μόνο του δεν εγγυάται μια καλή μεταφραση (και δυστυχώς πολυς κόσμος πιστεύει ότι κάποιος που ξερει καλά αγγλικά μπορεί να μεταφράσει κιολας, οποτε εντάξει δεν έγινε και τίποτα, σιγά τη δουλειά :ρ). Να κοιτάξεις οπωσδήποτε σχετικά τμήματα, διάβασε όσο μπορεις, και μην το βάζεις κατω, εισαι αρκετα μεγάλη για να εξηγήσεις στους γονεις σου τι προοπτικές υπάρχουν σε κάτι που αγαπάς πραγματικά εν αντιθέσει με ένα αντικείμενο που δεν σε τραβάει. Εγώ θα ήμουν εντελώς lousy δικηγορος και ευτυχώς πλέον μέχρι και οι γονεις το έχουν παραδεχτεί. Αυτά :)
#7Οι γονείς σου αντιμετωπίζουν την αγάπη σου για τις γλώσσες ως χόμπυ, γιατί ως τώρα κάτι τέτοιο φαίνεται να είναι. Δεν αναφέρεις κάποια κίνηση που έχεις κάνει για να το αξιοποιήσεις κάπως επαγγελματικά, οπότε ναι είναι χόμπυ. Είναι αυτό που κάνεις αντί να περνάς τα μαθήματα της σχολής, που αποτελεί ας πούμε τη δουλειά σου αυτό το διάστημα. Για να πάψει να είναι χόμπυ, πρέπει να το δεις επαγγελματικά. Λες οτι θέλεις να πας έλω να σπουδάσεις κάτι σχετικό, αλλά έχεις σκεφτεί σοβαρά τι ακριβώς θες να σπουδάσεις? Και μάλιστα δουλεύοντας παράλληλα? Έχεις σκεφτεί οτι μπορεί αυτό να αλλάξει τη σχέση που έχεις με τις γλώσσες, και να την κάνει πιο πεζή, και λιγότερο παθιασμένη? Είναι πολύ συχνό φαινόμενο, το κύριο επάγγελμά μας να μας φαίνεται βαρετό, κουραστικό αδιάφορο παρ'όλο που στην αρχή μας ενθουσίαζε, γιατί πλέον είναι μέσο βιοπορισμού και άρα καταναγκαστική εργασία. Που σημαίνει οτι θα χρειαστεί να κάνεις και πραγματα που είναι βαρετά (λιγότερο αν είσαι τυχερή, αλλά νομίζω είναι δυσκολο να μη συμβεί).Το λέω γιατί είμαι σε αντίστοιχη ηλικία και τα τελευταία 2 χρόνια καταλαβαίνω οτι είναι δύσκολο να αποφύγω τις στιγμες που χάνω τον ενθουσιασμό μου, και απαιτεί προσπάθεια τόσο το να μου ξαναθυμίζω αυτά που μου αρέσουν, όσο και το να βρίσκω διεξόδους ή τροποποιήσεις που κάνουν το αντικείμενο μου πιο ενδιαφέρον. Και όταν λέω προσπάθεια, εννοώ σκέψη σχετικά με το τι μπορώ να κάνω δεδομένων των σπουδών και γνώσεων μου, κυνήγι θέσεων που μπορεί να μην είμαι εξαρχής η ιδανική υποψήφια (άρα πρέπει να δουλέψω σκληρότερα), αναζήτηση προτζεκτ κτλ. Και πάλι έρχονται στιγμές που σκέφτομαι τι ωραία που θα ηταν να σπούδαζα ξανά κάτι άλλο ή να έκανα επάγγελμα ένα από τα χόμπυ μου. Τα λέω όλα αυτά γιατί από τη μια σε νιώθω, καταλαβαίνω οτι είναι δύσκολο να σκέφτεσαι οτι το μέλλον σου έπρεπε να είναι αλλού, αλλά μου φαίνεται οτι δεν έχεις ακριβώς ρεαλιστική εικόνα της κατάστασης. Δεν είναι απλό να γίνεις μεταφραστής/διερμηνέας, ούτε απαραίτητα τόσο προσοδοφόρο για βιοπορισμό. Επίσης, δε μας λες τι γλώσσες είναι αυτές οι 4. Άλλο να είναι Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, και άλλο Αγγλικά, Κινέζικα, Ουρντου και Ρωσικα. Στη δευτερη περιπτωση είναι πιο σπάνιος συνδυασμός και θα είναι πολύ πιο εύκολο να το αξιοποιήσεις. Αν θέλεις πάντως να μας πεις και σε ποια σχολή είσαι τώρα, θα χαρώ να βοηθήσω με πιθανότητες λοξοδρομήσεων και εναλλακτικών δρόμων. Νομίζω υπαρχουν λύσεις από κάθε κατεύθυνση, αλλά θέλει πολλή αποφασιστικότητα και οργάνωση και προφανώς διάθεση για κάποιους συμβιβασμούς και πολύ λιώσιμο.
#7 Ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσεις διαφορετική επαγγελματική πορεία, μάλιστα είναι αναμενόμενο στη σημερινή εποχή, άρα αυτό δεν πρέπει να είναι καν κάτι που πρέπει να σε προβληματίζει. Αυτό όμως που πρέπει να σε προβληματίζει είναι ότι όλο αυτό θα πρέπει να το χρηματοδοτήσεις μόνη σου, οι γονείς σου δεν φταίνε να πρέπει να υποστηρίζουν κάποιον αιώνια.Ξεκίνα να δουλεύεις. Άντε να σε βοηθήσουν λίγο οι γονείς σου στην αρχή αλλά το πλάνο σου θα πρέπει να είναι να μπορείς σχετικά γρήγορα να βγάζεις τα προς το ζειν. Όσον αφορά τις σχολές. Έχω φίλη που τελείωσε την σχολή στην Κέρκυρα και από αυτά που μου έχει πει δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Πρώτα απ'όλα τα μαθήματα που έκανε ήταν 120 ενώ εγώ σε τμήμα Διοίκησης τελείωσα με 44, άρα σκέψου πόσο προετοιμασμένη είσαι να κάνεις τόσα πολλά μαθήματα, πόσα χρόνια θα σου πάρει να τα τελειώσεις. Κοίταξε τα μαθήματα που πρέπει να κάνεις για να καταλάβεις αν αυτό είναι κάτι που σε ενδιαφέρει. Η φίλη μου στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλία και δούλεψε στις μεγαλύτερες εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες μετάφρασης παγκοσμίως. Ξέρεις τι κάνει αυτή τη στιγμή σε μία τέτοια εταιρεία; Είναι project manager, δηλαδή διοργανώνει τις εργασίες μετάφρασης ενώ η ίδια δεν κάνει καμία μετάφραση. Γιατί σε αυτόν τον εργασιακό χώρο, οι μεταφράσεις δεν πληρώνουν αρκετά και το project management είναι η φυσική συνέχεια αν θέλεις να προχωρήσεις στην καριέρα σου. Αγγλία είναι κάπως καλύτερα γιατί κάνεις 3 χρόνια, λιγότερα μαθήματα αλλά κοστίζει πολύ περισσότερο. Φυσικά θα πρέπει να πάρεις δάνειο για το κόστος των διδάκτρων, αλλά και πάλι θα πρέπει να υπολογίσεις πόσο θα σου κοστίζει να ζεις εδώ. Για πιο φθηνές σχολές κοίτα για Ολλανδία ή άλλες χώρες. Αλλά επίσης σκέψου καλά αν αυτό που θες να κάνεις χρειάζεται ειδικές σπουδές στην μετάφραση/διερμηνεία/γλωσσολογία.Θα πρέπει να σκεφτείς πάρα πολύ τι είδος εργασίας θα ήθελες να κάνεις στην συνέχεια: σου αρκεί απλά να κάνεις μεταφράσεις, θέλεις να κάνεις διερμηνεία, θα σε ευχαριστούσε να διδάσκεις ξένες γλώσσες (αν και θα περιοριστείς σε μία-δύο το πολύ τότε), θα ήθελες να κάνεις κάτι άλλο που να συνδυάζεται με ξένες γλώσσες; π.χ. localisation manager σε online επιχειρήσεις, εξυπηρέτηση πελατών, εργασία σε εταιρίες εισαγωγών - εξαγωγών, διπλωματικό σώμα, ακαδημαϊκή καριέρα, μεταφράσεις βιβλίων, μεταφράσεις τεχνικών εγχειριδίων σε ειδικό αντικείμενο, κλπ. Πρέπει να ψάξεις να βρεις όλα τα πεδία που χρειάζονται οι γνώσεις σου και αν θα σου ταιριάζουν κάποια από αυτά γιατί το κάθε πεδίο θα χρειάζεται και επιπλέον γνώσεις και ικανότητες. Κάποια από αυτά δεν χρειάζονται πτυχίο, άλλα μπορεί να θέλουν να πας σε ειδική σχολή, άλλα πρέπει να κάνεις μεταπτυχιακό-διδακτορικό και άλλα θα μπορούσες να τελειώσεις τη σχολή που κάνεις τώρα και να ειδικευτείς σε αυτόν τον κλάδο σε κάτι που να χρειάζεται τις ξένες γλώσσες. Θα σου πρότεινα να ελέγξεις ιστοσελίδες εύρεσης εργασίας στο εξωτερικό, όπως π.χ. το Reed.co.uk και να βάλεις τις γλώσσες που γνωρίζεις μία μία για να δεις τι ευκαιρίες υπάρχουν. Αυτή είναι γενική ιστοσελίδα, μπορείς να βρεις και πιο ειδικές όπως toplanguagejobs. Πάντως για μεταφράσεις δεν είναι απαραίτητο το πτυχίο, αρκεί να έχει κανείς προϋπηρεσία. Στην Ελλάδα είναι ανοιχτό επάγγελμα αλλά δεν θα μπορείς να βάλεις σφραγίδα. Στο εξωτερικό μπορείς να δεις τι μεγάλες εταιρείες του χώρου και τι ζητάνε. Π.χ. Lionbridge που κοίταξα, αναφέρει πτυχία σε οποιοδήποτε τομέα και εμπειρία σε translation/localisation. Που μπορείς να δουλέψεις άμεσα; Υπάρχουν πάρα πολλές εργασίες freelancing στο internet. Από transcription υπηρεσίες όπως takenotetyping.com, διδασκαλία ξένων γλωσσών μέσω skype, μικρές δουλειές μετάφρασης σε freelancer.com και σχετικές σελίδες. Κοίτα για localisation manager δουλειές σε online εταιρειες που μπορεί να πληρώνουν λίγα στην αρχή αλλά θα σου φανεί χρήσιμο ως προϋπηρεσία. Δούλεψε ακόμα και εθελοντικά για να φτιάξεις βιογραφικό. Ίσως μπορείς να βρεις και σε ελληνικές εταιρείες. Αν ασχοληθείς με μετάφραση αυτό που θες είναι να χτίσεις εμπειρία για να μπορείς να πάρεις όλο και καλύτερες δουλειές στο μέλλον.
Αγαπητή μου 5 και σχολιαστές του 5, δυστυχώς ούτε μια ερωτική σχέση ούτε ο γάμος δεν μας δίνει το δικαίωμα για τέτοιου είδους απαιτήσεις από το ετερο ήμισυ. Δεν είσαι σε θέση να απαιτείς ούτε να κόψει επαφές, ούτε να μείνει μέσα στο γάμο. Όσο φέρεσαι έτσι απλά ξεφτυλίζεσαι και χάνεις ακόμα περισσότερο το σεβασμό του. Το ότι μένρις μαζί του ενώ είσαι δυσαρεστημένη και αυτός δεν κάνει τίποτα γιαυτό, σε φέρνει αυτόματα σε πολύ αδύναμη θέση. Η μόνη κίνηση που σου επιτρέπεται να κάνεις χωρίς να χάσεις την αξιοπρέπειά σου είναι να φύγεις, λυπάμαι. Δεν εξαρτάται από σένα αν θα χαλάσει το σπίτι σας. Αυτό που εννοείς απλά δεν υπάρχει, γιατί ο σύζυγός σου το περιφρόνησε και επομένως...χάλασε ήδη. Δεν είναι όμως προς θανάτου, κακώς το βλέπεις σαν το τέλος του κόσμου. Μπορείτε κάλλιστα να συνεχίσετε το γάμο σας αλλά με άλλους όρους. Το να κάνεις κι εσύ εξωσυζυγική σχέση είναι μια επιλογή. Υπάρχουν άπειρες!
#5. Ο άντρας σου απαιτεί από εσένα μια εμπιστοσύνη που δεν πήρε καν το χρόνο να ξανακερδίσει. Στα 57 του ένας άνθρωπος έπρεπε να ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται για να ξανακερδίσεις την εμπιστοσύνη κάποιου που πρόδωσες. Και το κυριότερο: Αν πραγματικά νοιαζόταν για εσένα και είχε μετανιώσει δεν θα τον πονούσε η αγωνία σου; Θα ήταν τόσο αδιάλλακτος; Κάτι πάει πολύ στραβά αλλά δεν θες να το δεις. Και για αυτό το λόγο άλλωστε ο άντρας σου νιώθει την άνεση να τα κάνει αυτά. Σε ξέρει πάρα πολλά χρόνια ώστε να γνωρίζει την ανασφάλεια σου να μείνεις μόνη σου και ότι θα κάνεις τα πάντα για να μη συμβεί αυτό. Αν όντως αυτό θες πάσο, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν το θες.
#1. Τι είναι η άποψη για να στην επιβάλλει κάποιος; Στη βάζει με εγχείρηση στο κεφάλι; Συνήθως οι άνθρωποι που νομίζουν ότι όλοι προσπαθούν να τους επιβληθούν είναι αυτοί που δεν αντέχουν τη διαφωνία. Πρέπει είτε να συμφωνείς μαζί τους, είτε να μη λες τίποτα. Ανοίγουν ένα θέμα, διαφωνείς μαζί τους κάνοντας διάλογο με επιχειρήματα και η συζήτηση λήγει με την κλασσική ατάκα εκ μέρους του: Γιατί προσπαθείς να μου επιβάλεις την άποψή σου; Μήπως είσαι από αυτούς;
Αγαπητο 7, παρε το πτυχίο που εχεις στην μεση, βρες δουλεια (αντικειμενου ή μη) και προσπαθησε μετα για τα θελω σου. Είσαι 28 χρονων όχι κανα παιδακι, είναι μια καλη ηλικεια να είσαι ενταξει απεντανι στις υποχρεωσεις που οικιοθελως δημιουργησες. Είσαι εδω και δεκα χρονια ενηλικος ανθρωπος. Καλα τα "θελω να απελευθερωθω και να κανω αυτο που θελω"¨αλλα αμα κοντα στα τριαντα δεν εχεις ακομα εμπεδωσει ότι οι ανθρωποι δεν κανουμε "ότι θελουμε" αλλα "απο αυτα που θελουμε αυτα που μπορουμε φροντιζοντας να είμαστε ενταξει στις υποχρεωσεις μας", δηλαδη αμα στα 28 σου παρατησεις τη σχολη και ξεκινησεις αλλη ποτε ακριβως θα αναλαβεις την υποχρεωση του βιοπορισμου σου; γιατί αυτο που καταλαβα είναι ότι σε βιοπορίζουν εδω και μια δεκαετια ενηλικο ανθρωπο οι γονεις σου όχι επειδη είσαι ανεργος/η αλλα επειδη σπουδαζεις και σκεφτεσε ότι "θελεις να κυνηγήσεις το ονειρο σου", αυτο στην ηλικεια που είσαι ΜΟΝΟ με δικες σου δυναμεις επιτρεπεται. Ξερω ότι στο ιντερνετ μονο "ναι μπορεις" και "ακολουθα το ονειρο σου" ακουγεται αλλα είσαι 28 χρονων! Θα καταληξεις να είσαι 30-40 χρονων και να βλέπεις τους αλλους να εχουν ρυθμισει τις "συμβιβασμενες" ζωες τους και εσυ μολις να ξεκινας...εχω αρκετους "ονειροπολους" που πλεον κοπανανε το κεφαλι τους, η αλλη θελει στα 39 να αξιοποιήσει το πτυχίο της βιολογιας που είχε καποτε αποκτησει με μηδεν προυπηρεσία γιατί πριν 2-3 χρονια τελειωσε να αποκτησει τις προυποθεσεις για τα "ονειρα" της...με τα ονειρα ο χρονος περναει πριν το καταλαβεις. Οπως καταλαβες δεν υπάρχει καμια πιθανότητα να σε "νταντεψω" με μια κοελικη ανευθυνότητα λες και είσαι 18 χρονων που μολις μαθαινεις την κοινωνία. Το 99% της ανθρωπότητας απολαμβανει την ζωή στο ανθρωπινο μετρο ΧΩΡΙΣ να εχει κανει πραγματικότητα το "ονειρο" τους.Παρε το πτυχίο σου, βρες δουλεια (στο αντικειμενο ή μη) και μετα κανε ότι καταλαβαίνεις αλλα φερε εις περαν τουλαχισον ΜΙΑ υποχρεωση, βασικα την ΠΙΟ βασικη υποχρεωση (όχι απεναντι στους γονεις σου αλλα απεναντι στον ιδιο τον εαυτο σου)
Αγαπητο 3, προφανως και όπου υπαρχει συμφερον θα βρεθουν ανθρωποι που θα προσπαθησουν να το εκμεταλευτουν, προφανως και απο τις 200 καποιες εως αρκετες θα είναι για συφεροντολογικους λογους και ψεματα θα πουν και θα τα φουσκωσουν και όλα. Ακριβως για αυτο τον λόγο όσο πιο σοβαρο είναι ενα θεμα τοσο πιο νηφάλια χρειαζεται να το αντιμετωπίσεις, οτιδήποτε αλλο απλα θα δημιουργήσει περισσότερη αδικια, είτε θα σπιλωθουν ονοματα που είναι αθωα (καλυτερα να σου βγει το ματι παρα το ονομα), είτε θα αγνωηθουν συλιβδην πραγματικα θυματα, για αυτο παντα τον τελικο λογο τον εχει η Δυτικη εξατομικευμενη Δικαιοσυνη και όχι ο κοινωνικος όχλος είτε της πλατειας του χωριου είτε της ψηφιακης πλατείας. Ο οχλος παντα θα βγαζει συμπεράσματα και θα καταφερετε με τον πιο συναισθηματικο (και επισφαλη για δικαιοσυνη) τρόπο, το θεμα είναι να εμποδίσεις οι κρισεις και οι διαθεσεις του όχλου να μην αντικαταστησουν το κρατος Δικαιου (Δυτικου τυπου που δεν είναι τελειο αλλα είναι το δικαιοτερο που διαθετουμε).Δεν είναι "γιατι το ενα ή το αλλο" αλλα "γιατί το καθε ενα εξατομικευμενα". Δεν χρειαζεται να στρατευτεις με τους μεν ή τους δε.
#3 Προφανώς και δεν είναι όλες οι καταγγελίες, περί σεξουαλικής παρενόχλησης αληθινές. Οι έννοιες, δεν είναι ξεκαθαρισμένες στο μυαλό όλων των ανθρώπων το ίδιο. Γι αυτό το λόγο, υπάρχουν οι νόμοι, που στοιχειοθετούν με συγκεκριμένη ορολογία, ποια στοιχεία συνιστούν την κάθε πράξη. Φέρνω για παράδειγμα τη λέξη, απάτη. Η νομική της έννοια, απέχει αρκετά από αυτό, που πιστεύουν οι περισσότεροι. Κατά το νόμο, ο πολίτης οφείλει να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και να έχει διακριτική ικανότητα, στο πως αντιλαμβάνεται τις συναλλαγές, ανάλογα με την ηλικία του. Κοινώς, δεν συνιστά απάτη η κάθε παρανόηση ή απροσεξία ή αβλεψία από εμάς τους ίδιους. Το ίδιο ισχύει για τα πάντα. Η διαφορετική αντίληψη στα πράγματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την διαφορετικότητα του κάθε ατόμου. Γνωρίζω γυναίκες, που νομίζουν ότι τους την πέφτουν, επειδή τους κάνουν ένα κομπλιμάν ή τους ζητούν ένα ραντεβού, γιατί σύμφωνα με την δική τους αντίληψη, οι άντρες δεν έχουν κοινωνικά κριτήρια , παρά μόνο σεξουαλικά, οπότε οποιαδήποτε προσέγγιση από αυτούς είναι σεξουαλική. Θυμίζει λίγο τον αστυφύλακα με το μπουζούκι.....(όσοι πήγαν Λύκειο τη δεκαετία του 80 θα θυμούνται το βιβλίο της Λογικής της Γ Λυκείου)Το γεγονός ότι κάποιες, εκμεταλευόμενες το σκάνδαλο, θα λένε ψέμματα για να ακουσθούν ή κάποιες άλλες, θα εκλαμβάνουν μια οποιαδήποτε χειρονομία, ως σεξουαλική παρενόχληση, δεν αναιρεί ότι μία συντριπτική πλειοψηφία καταγγέλει.Το δάσος έχει σημασία και όχι το δέντρο. Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά πρέπει να ερευνηθούν από τη δικαιοσύνη. Η περίπτωση του Γούντι Άλεν είναι διαφορετική. Εδώ υπάρχει ένα μοναδικό γεγονός, όχι χιονοστιβάδα αποκαλύψεων. Υπάρχει δεδομένη εμπάθεια και μίσος από τη Μία Φάροου, η οποία δεν έχει ηρεμήσει ούτε μετά από 20 τόσα χρόνια. Προσωπικά, όσο και να το σκεφθώ , δεν βρίσκω καμία δικαιολογία και έχω χάσει κάθε εκτίμηση στο πρόσωπο της. Τόση οργή, μετά από τόσο καιρό, δεν είναι αποδεκτή, τουλάχιστον από εμένα. Είκοσι χρόνια μετά και φόνος παραγράφεται. Μόνο μνησικακία και εκδίκηση βλέπω από την πλευρά της, καθώς επίσης δεν μπορώ να καταλάβω, πως δεν αντιλήφθηκε τόσα χρόνια που ζούσε με τον Άλεν τι "τέρας" ήταν αυτός και το κατάλαβε μόλις την άφησε.Το πιο βασικό από όλα, νομίζω είναι, να ακούμε τα γεγονότα με ψυχραιμία και να μη βιαζόμαστε να καταδικάσουμε, γιατί πολλές από τις ειδήσεις είναι κατασκευασμένες, για λόγους εμπορικούς, τηλεθέαση, αναγνωσιμότητα κ.α, και να έχουμε κατά νου, πως οι ανθρώπινες ενέργειες δεν τακτοποιούνται και ταξινομούνται τόσο απλά. Πόσοι άνθρωποι έχουν πέσει θύματα δικαστικής πλάνης, για πολύ σοβαρότερα αδικήματα και πόσοι άνθρωποι κατηγορούνται καθημερινά από τα μέσα, εν τέλει αθωώνονται αλλά κανείς ποτέ δεν το μαθαίνει.Από όλα αυτά που ακούγονται, αυτό που θα πρέπει να μένει, είναι η αφύπνιση, σε σημαντικά κοινωνικά θέματα, όχι αν το συγκεκριμένο πρόσωπο έκανε αυτό ή το άλλο. Όταν ακούω άντρες να λένε, σιγά μωρέ τι παθαίνετε αν σας πιάσουν λίγο τον κώλο........πραγματικά, μου βγαίνουν πολύ βίαια ένστικτα......Επίσης όταν φέρνουν παραδείγματα γυναικών, που πέτυχαν επαγγελματικά, επειδή χρησιμοποίησαν τη σεξουαλικότητα τους. Αυτές .....όχι όλες.Δεν είναι νοητό να εκβιάζεις και να πιέζεις σεξουαλικά μία γυναίκα προκειμένου, να της δώσεις εργασία. Όποια κι αν είναι αυτή η εργασία, είτε είναι καθαρίστρια είτε είναι ρόλος σε ταινία του Χόλλυγουντ. Αν κάποιες δεν έχουν πρόβλημα, τότε αυτές δεν υφίστανται σεξουαλική παρενόχληση. Κοινώς δε μιλάμε γι αυτές που πάνε με τη θέληση τους, αλλά για όλες τις άλλες.Αυτό πρέπει να κρατήσουμε από όλη την ιστορία.
#6 Δεν υπάρχει λόγος. Υπάρχει λόγος που σου αρεσει το παστίτσιο? (αν σ'αρέσει).Όπως δεν υπάρχει λόγος που είσαι μελαχροινή - αν είσαι, ομοφυλόφιλη - αν είσαι, κοντή ή ψηλή - αν είσαι. Άσε τους ψυχολόγους και απόλαυσε αυτό που σε ευχαριστεί.
#5 Τα πάντα στη ζωή μας είναι θέμα επιλογών, που πάντα έχουν το αντίστοιχο αντίτιμο. Εσύ επέλεξες να μη χαλάσεις το σπίτι σου με συγκεκριμένο αντίτιμο.Αν επιλέξεις κάτι άλλο, το αντίτιμο θα είναι διαφορετικό.
#1 Γιατί οι περισσότεροι δεν ακούμε οταν μιλά ο άλλος. Την επόμενη φορά που θα διαφωνήσεις με κάποια παρατήρησε αν την ώρα που σου εκθέτει τα επιχειρήματά του εσύ τον ακούς και προσπαθείς να καταλάβεις ή εκείνη την στιγμή σκέφτεσαι τα αντεπιχειρήματα; Οι περισσότεροι κάνουν το δεύτερο γι αυτό και προσπαθούν να αλλάξουν την άποψη του συνομιλητή.Το πρώτο πράγμα που λένε σε ένα μάθημα διαπραγματεύσεων είναι οτι έχουμε δυο αυτιά για να ακούμε αλλά μόνο ένα στόμα για να μιλάμε, γι αυτό πρέπει να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο για να ακούμε και λιγότερο για να μιλάμε, από την φύση μας είναι δύσκολο να το κάνουμε όμως υπάρχουν τεχνικές που το διευκολύνουν. Δυστυχώς υπάρχουν και παράγοντες όπως ο εγωισμός που μας εμποδίζουν να παραδεχτούμε το λάθος μας και συνεχίζουμε να προσπαθούμε να αλλάξουμε την γνώμη του συνομιλητή μας.
#5 Όπως λέει και η εικόνα στα ζώδια της Δευτέρας εδώ στη lifo: Stop looking for happiness in the same place you lost it. Η σχέση σας δε θα ξαναγίνει αυτό που ήταν. Μπορεί να γίνει κάτι άλλο αν θελήσει ο άντρας σου να καταλάβει ορισμένα πράγματα αλλά φαίνεται ότι δε θέλει.
#3Όποιος ενδιαφέρεται κάνει την έρευνά του και διαχωρίζει την κάθε περίπτωση σε μοναδική βάση. Τον Weinsten τον κατηγόρησαν πάρα πολλές και με πολύ παρόμοιο τρόπο για να είναι ψέμματα. Απλά δεν μπορεί. Ωστόσο κι ανάμεσα στις κατηγορίες αναδύονται ποιές έκαναν τελικώς τουμπεκί για να κάνουν μεγάλη καριέρα (πχ. το ασύλληπτο πραγματικά όσκαρ της Paltrow) -όπως ακριβώς ανέφερε κι ο δικηγόρος του κατηγορούμενου δηλαδή που δεν αρνείται το ότι έγιναν προτάσεις και πράξεις με σεξουαλικό περιεχόμενο- και ποιές όχι (Αshley Judd ας πούμε). Δηλαδή δεκτόν ότι πρόκειται για έναν γουρούνι που καταχράται εξουσία για την καύλα του αλλά ακόμα και σ'άυτό υπάρχει μια κάποια διαβάθμιση. Οπωσδήποτε και μόνον η πρόταση επιβολής με επικρεμμάμενη την σχεδόν κινηματογραφική απειλή "you'll never work in this town again" είναι κατάπτυστη. Σε αυτό δεν χωρά συζήτηση. Η περίπτωση Woody Allen και Polanski είναι τελείως διαφορετική επειδή μιλάμε μόνο για ΕΝΑ ανά περίπτωση πρόσωπο που τους κατηγόρησε κι επομένως είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην συμβαίνει και τίποτα (ή και να συμβαίνει φυσικά). Για τον πρώτο έχει γίνει εκτενής έρευνα (και δημοσιεύτηκε λεπτομερειακό άρθρο του Δημοκίδη εδώ στη Lifo) και είναι γνωστό ότι κατέπεσαν οι κατηγορίες. Ενώ για τον δεύτερο τα ίδια τα εμπλεκόμενα μέλη έχουν παραδεχτεί τι έγινε και έχουν αλληλοβρεί την ισορροπία τους εδώ και χρόνια. Το ζήτημα διαιωνίζεται επειδή πρόκειται για πόλεμο εξουσίας μεταξύ αρχών (-εκδόστε τον -δεν τον εκδίδουμε -μα εκδόστε τον μην σας πρρρρ τα τουττττ -πρις δεν τον εκδίδουμε. Περίπτωση Ασάνζ στο πιο light). Επομένως εμείς είμαστε εκ του περισσού για τους δυο συγκεκριμένους. Η ηθική μας κρίση έτσι απλά θεωρητικά είναι άσκηση επί χάρτου. (Για την ιστορία την θετή κόρη της γυναίκας του ούτε που την έβλεπε τακτικά ως τέτοια απ΄όσο γνωρίζω. Μου θυμίζει εμένα προσωπικά ιστορίες της ελληνικής επαρχίας που ξαδέρφια ερωτεύονται και μαθαίνουν κατόπιν ότι ο μπαμπάς έπνιγε το κουνέλι. Απλά έχει Μανχατανίστικο αλατοπίπερο κι αυτό το κάνει ακαταμάχητο. Κι ο Άλλεν δεν είναι ο υπεργκόμενος που δείχνει "καλός καγαθός". Αν ήταν ας πούμε ο Μπραντ ο Πιτ όλοι θα ήταν με το μέρος του εκ προοιμίου. Κι αυτό είναι ένα ακόμη σοβαρό κρατούμενο σε ανάλογες υποθέσεις... )Για τον Kέισι η τιμωρία είναι κάπως υπερβαίνουσα το έγκλημα έχω την εντύπωση. Η επιβολή ενός σωματικά δυνατότερου (άντρα κατά τεκμήριο) έναντι ενός σωματικά πιο αδύναμου (γυναίκας κατά πλειονότητα) δεν πολυ-υφίστατο. Ο έφηβος βέβαια μου χτύπησε άσχημα. Ένας έφηβος έχει έτσι κι αλλιώς διαφορετικές αντιστάσεις. Από κει και πέρα η εξουσία έστω κι ενός κραταιού ηθοποιού (έστω κι ενός διευθυντή ενός θεάτρου) είναι μικρότερη ενός παντοδύναμου παραγωγού που δένει και λύνει ως και τα όσκαρ κι επομένως τα θύματα έχουν περισσότερα περιθώρια ελιγμών. Για τον Xόφμαν οι κατηγορίες "μου άγγιξε το γόνατο" εμπίπτουν στο να αισθανθεί κάποιος άβολα (και μπορεί άνετα να το πει εκείνη τη στιγμή θαρρώ!). Δεν τον λες κι εφαψία. Νομίζω...Το κίνημα ξεκίνησε με καλό σκοπό και οπωσδήποτε κάτι καλό θα μείνει (το να μην φοβάται κάποια ή και κάποιος να θέσει θέματα κακοποίησης) κι αυτό είναι το σημαντικό. Επίσης είναι δυνατό μήνυμα το "σε πιστεύω τάδε κορίτσι που λες ότι σου επιβλήθηκε κάποιος συγγενής/δάσκαλος/πρόσωπο ανώτερης θέσης". Αρκεί όμως να μην παρεκτρέπεται και να μην μεταδίδεται ως η μοναδική αλήθεια (άνευ άλλων αποδείξεων κατά την πορεία πάντοτε) σε σημείο να καταστρέφει κάποιον οριστικά και τελειωτικά μέσω της διαστρέβλωσης της πολιτικής ορθότητας. Επειδή ας μην ξεχνάμε ότι οι κατηγορίες μπαίνουν με πηχαίους τίτλους και άπειρο clickbaiting ενώ η διάψευση και το retraction στα ψιλά των πίσω πίσω στηλών...Επιπλέον και ολοκληρώνω τον συλλογισμό μου βρίσκω ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ενδιαφέρον ότι η στάση των γυναικών στο #metoo και το #timesup σχετίζεται εν μέρει με την εθνικότητά τους/την υπηκοότητά τους: οι Αμερικανίδες γνωρίζοντας ότι θα γίνουν ψητές στα κάρβουνα από τον Τύπο και τα σόσιαλ της χώρας τους ούτε που διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν ή να αρθρώσουν λόγο εξισορροπητικό όπου χρειαζόταν (ας πούμε η δήλωση της Νάταλι Πόρτμαν). Αντίθετα οι Βρετανίδες (Κέϊτ Γουίνσλετ) οι Γαλλίδες (Ντενέβ) οι Ιταλίδες (Μπελούτσι) και οι Καναδέζες (Πάμελα Άντερσον) τοποθετήθηκαν με λιγότερη "φροντίδα" στο κοινωνικό τους και εν τέλει πολιτικό τους πρόσωπο. Κι αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο (τεράστιο!) αγκάθι στο όλο ζήτημα...Πόσο η κοινωνική ευαισθητοποίηση έχει ίδιον συμφέρον;
#5 Αγαπητή μου, συμβαίνει αυτό ακριβώς που ήξερες τόσα χρόνια. Ότι δηλαδή θα είναι μαζί σου no matter what. Μάλλον όμως τώρα που είδες τι σημαίνει αυτό συνειδητοποιείς πως τελικά ήθελες και μια ποιότητα σχέσης.
#5Καταρχήν αμέριστη συμπάθεια, γιατί η θέση σου είναι πραγματικά δύσκολη και οδυνηρή. Σε τέτοια κατάσταση κρίσης και απώλειας (της σιγουριάς, της ασφάλειας, της εμπιστοσύνης), το πρώτο πράγμα που ζητάμε είναι η ανακούφιση – να φύγει δηλαδή το πρόσωπο με το οποίο ο/η σύντροφος μας απάτησε. Το ότι δεν σου δίνεται αυτή η ανακούφιση (εφόσον εκείνος επιμένει να τη βλέπει, έστω και φιλικά) κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα.Σημασία έχει να δεις τι θέλεις εσύ πραγματικά, και, αν όπως λες, όντως δεν θες να χαλάσεις το σπίτι σου, να καταλάβεις τι ήταν αυτό που ώθησε το σύντροφό σου να διατηρεί για χρόνια μια παράλληλη σχέση. Πιθανόν υπάρχουν συζητήσεις που έπρεπε να κάνετε από χρόνια και δεν έγιναν, και να βάλετε και οι δυο σας τα θέλω σας και να δείτε αν υπάρχει κοινός τόπος. Οι άνθρωποι αλλάζουν μέσα στο χρόνο, το ίδιο και οι ανάγκες τους.Η Esthel Perel έχει κάποια πολύ εύστοχα πράγματα για την απιστία: https://www.ted.com/talks/esther_perel_rethinking_infidelity_a_talk_for_anyone_who_has_ever_loved/transcriptΣτο μεταξύ, φρόντισε τον εαυτό σου όσο μπορείς, εξασφάλισε όση στήριξη έχεις ανάγκη, πάρε μια ανάσα, αποστασιοποιήσου αν χρειάζεσαι. Φτιάξε μια καλή ανεξάρτητη βάση για να μην σε πνίγει η αβεβαιότητα και προχώρα από εκεί.Καλή δύναμη.