__________________
1.
αγαπημένη μου, και εσύ όπως και οι αναγνώστες θα έχετε φαντάζομαι συναντήσει την κατηγορία ανθρώπων που απλά είναι ανίκανοι να κάνουν διάλογο, εκείνοι που και όταν έρχεται η σειρά σου να μιλήσεις δε σε αφήνουν γιατί μιλάνε πάνω σου, και μάλιστα δυναμώνουν και πολύ την ένταση της φωνής τους αν τυχόν επιμείνεις να πάρεις το λόγο; Εσύ πώς αντιδράς όταν συνομιλείς με τέτοιους ανθρώπους; Έχω δοκιμάσει να φωνάξω κι εγώ αλλά πρώτον δεν είναι το στυλ μου, και δεύτερον όσο και να φωνάξεις αυτοί οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανέναν άλλον να μιλήσει. Ευχαριστώ!
- κακός συνομιλητής
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν συναντώ ανθρώπους που δεν κάνουν τίποτα από όλα αυτά όταν προκύψει διαφωνία, εκπλήσσομαι πάρα πολύ. Μπορεί να μου έχει συμβεί και τρεις φορές, ίσως (μάλλον δύο). Και δεν βάζω τον εαυτό μου μέσα, εννοείται. Η ικανότητα για διάλογο είναι σπάνιο χάρισμα που έχει σμιλευτεί από πολλά χρόνια προσπάθειας και ευρείας μόρφωσης. Μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που μπορούν να το κάνουν. Αν ήταν πολλοί, δεν θα υπήρχε το φέισμπουκ.
__________________
2.
Αγαπημένη μου Α,μπα, καλημέρα! Σου στέλνω γιατί χρειάζομαι την πολύτιμη, ψύχραιμη και λογική ματιά σου στο θέμα ερωτικής φύσης (φυσικά) που με απασχολεί, παλιό όσο και η ιστορία του ανθρώπου. Το θέμα λοιπόν έχει ως εξής: Πριν δυο χρόνια, μία πολύ καλή μου φίλη μου είχε γνωρίσει έναν φίλο της, το Γιώργο, στα πλαίσια του να μπερδευτούν οι παρέες μας μεταξύ τους. Όλοι μας γύρω στα 30 τότε. Εγώ τότε ήμουν σε σχέση, γνωρίζω το Γιώργο, μιλάμε, γελάμε, ανταλλάσσουμε τηλέφωνα, ως εκεί. Μετά από λίγο καιρό η φίλη μου μου εκμυστηρεύεται ότι της αρέσει ο Γιώργος, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίνεται. Στο μεταξύ ξαναβγαίνουμε όλοι μαζί, παρατηρώ κι εγώ ότι ο Γιώργος πετάει χαρταετό. Να μην τα πολυλογώ, ενάμιση χρόνο μετά ξαναβρισκόμαστε με το Γιώργο, ενώ επικοινωνούσαμε μια φορά το μήνα ή και πιο αραιά στο μεταξύ, και αφού βγαίνουμε και ξαναβγαίνουμε, διαπιστώνουμε πόσο τέλεια περνάμε όποτε συναντιόμαστε και τελικά καταλήγουμε στο κρεβάτι. Πυροτεχνήματα, χαμός. Εγώ ενώ αρχικά λέω ότι εντάξει, ίσως να μη σημαίνει τίποτα, τελικά Α,μπα μου σημαίνει και για εμένα και γι' αυτόν. Και έχουμε σχέση εδώ και μερικούς μήνες, η οποία είναι undercover. Δεν του το έχω πει ξεκάθαρα, αλλά απέξω απέξω του είπα ότι «δε θελω ακόμα να το μαθει η φίλη μας και λογικά καταλαβαίνεις γιατί». Φυσικά καταλαβαίνει. Είναι απίστευτο το πόσο πολύ ταιριάζουμε με τον Γιώργο, χωρίς να είμαστε ίδιοι. Με πολλούς μπορεί να έχω ταιριάξει στο παρελθόν ή να έχω περάσει ωραία, αλλά με αυτόν είναι το αίσθημα του feels like home. Τόσο άνετη είμαι και τόσο πολύ με κάνει να τον εμπιστεύομαι, παρότι είμαστε μαζί μόνο έξι μήνες. Το θέμα είναι ότι αποκρύπτω ένα μέρος της προσωπικής μου ζωής από τη φίλη μου γιατί δεν θέλω να την πληγώσω και να τη χάσω. Ξέρω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τη χάσω αν της το αποκαλύψω, αλλά για να είμαι ειλικρινής θέλω να της το πω εγώ γιατί δε θέλω να το μάθει από αλλού ή κατά λάθος. Να τονίσω και πάλι ότι δεν έγινε ποτέ μεταξύ τους τίποτα, απλά της άρεσε πολύ πριν από περίπου δύο χρόνια. Είναι όμως μόνη της όλο αυτό το διάστημα και δεν είναι ευτυχισμένη στην προσωπική της ζωή. Η ψυχολογία της τον τελευταίο καιρό είναι πολύ εύθραυστη λόγω θεμάτων με τα αδέλφια της και δε θέλω να την στενοχωρήσω, και το λέω εντελώς ειλικρινά. Πώς μπορώ να βάλω σε λέξεις που να μην την πληγώσουν το «δεν το περίμενα ποτέ, αλλά ερωτεύτηκα τον Γιώργο, είμαι ευτυχισμένη μαζί του και περνάμε ωραία και δεν είχα πρόθεση να σε πληγώσω ή να σε στενοχωρήσω, αλλά όταν άρχισε να συμβαίνει δε μπορούσα και δεν ήθελα να το ελέγξω»;
-ερωτοχτυπημένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πώς σου φαίνεται να της πεις ακριβώς αυτό που έγραψες εδώ; Μια χαρά είναι.
Νομίζω ότι πρέπει να έχεις περισσότερη εμπιστοσύνη στη φίλη σου. Εντάξει, της άρεσε ο Γιώργος δύο χρόνια πριν. Αυτό σημαίνει ότι της αρέσει ακόμα; Σημαίνει ότι δεν τον έχει ξεπεράσει; Σημαίνει ότι θα τον σκέφτεται για πάντα; Σημαίνει ότι όσο δεν τα φτιάχνει με κάποιον, σκέφτεται τι ωραία που θα ήταν αν τα είχε φτιάξει τότε με το Γιώργο; Τον αναφέρει ποτέ; Καταρχάς, μιλάνε;
Δεν λέω ότι θα χαρεί. Αλλά μου φαίνεται κάπως βιαστική η σιγουριά σου ότι θα το πάρει κατάκαρδα επειδή έχει θέματα με τα αδέλφια της. Μήπως ακριβώς γι'αυτό δεν έχει χρόνο να σκοτίζεται για το Γιώργο;
Επειδή ο Γιώργος τώρα είναι σημαντικός για σένα, δεν σημαίνει ότι είναι σημαντικός σε όλους όσους βρέθηκαν στο δρόμο του.
__________________
3.
Τους ανθρώπους που κοιτάνε τους άλλους στα παπούτσια και γενικά στα ρούχα αξίζει εσύ να τους κοιτάς στα μάτια? η μήπως δεν υπάρχει λόγος συναναστροφής μαζί τους απο την στιγμή που εσύ είσαι από αυτους που δεν τους νοιάζει και τόσο ή ίσως και καθόλου το αν καποιός ντύνεται με την τελευταία λέξη της μόδας και τα πιό ακριβαπράγματα. Μήπως είναι μια μορφή κοινωνικού ρατσισμού παρόμοιο με το αν κάποιος ειναι gay ή straight, αδύνατος ή χοντρός ,πλούσιος ή φτωχός? θα ήθελα να ακούσω την άποψη σου πάνω στον προβληματισμό μου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τα ρούχα είναι κώδικας επικοινωνίας, είτε θελημένα είτε αθέλητα. Λένε πράγματα για εμάς, και δεν έχει σημασία αν είναι ακριβά ή φτηνά. Δεν λένε τα πάντα, ούτε είναι όσα λένε εύκολο να αποκωδικοποιηθούν, αλλά είναι μια ένδειξη για κάτι· αυτό το κάτι μερικές φορές αποκαλύπτεται αφού γνωρίσεις τον άλλον. Όποιος κρίνει τους ανθρώπους με βάση τις μάρκες ή τη μόδα, ουσιαστικά τους κρίνει με βάση τα λεφτά τους, οπότε κάνει μια επιλογή που τον οδηγεί κάπου καταλλήλως.
__________________
4.
Γεια σου Α,μπα!
Εδώ κι ένα εξάμηνο έχω πιάσει δουλειά σε μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη κι έχω παρατηρήσει κάτι σχετικά μ'εμενα. Ανάμεσα στα καθήκοντα μου είναι να διατηρώ την ησυχία στους διάφορους χώρους όπως είναι φυσικό, πράγμα το οποίο δεν θεωρούν τόσο αυτονόητο πολλοί από τους φοιτητές που επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη. Έτσι, πολύ συχνά κάνω σουτ, σηκώνομαι και πάω να μιλήσω σε κάποιο γκρουπ που κάνει φασαρία και γενικά κάνω παρατήρηση σε όσους ξεφεύγουν. Παρατήρησα ότι στην αρχή πήγαινα να δω ξεχωριστά καθένα από τα άτομα που έκαναν θόρυβο γιατί μου ήταν αδιανόητο να κάνω ένα γενικό σουτ. Γιατί; Έλα μου ντε. Αισθανόμουν μάλλον αυταρχική κάνοντας κάτι τέτοιο, κι επίσης δεν μου άρεσε η ιδέα του να τραβήξω την προσοχή όλων ξαφνικά. Ομως γρηγορα σκάλωσε το πράγμα, γιατί όταν η φασαρία είναι αποτέλεσμα δεκάδων χαμηλοφωνων συνομιλιών, δεν γίνεται να πας να δεις τον καθένα ξεχωριστά. Έξι μήνες μετά, αυτό έχει λυθεί: κατέχω πλήρως το γενικό σουτ, το οποίο χρωματίζω ανάλογα με τα επίπεδα θορύβου ή την επανάληψη της παρατήρησης. Εξακολουθώ όμως να νιώθω περίεργα. Ξέρω ότι έχω δίκιο, ξέρω ότι πολλά άτομα συμπεριφέρονται λες κι είναι σπίτι τους κι ξέρω ότι είναι δουλειά μου να τους βάζω φρένο. Γιατί όμως γίνεται τόσο μεγάλο ζήτημα μέσα στο κεφάλι μου; Ένα σουτ κάνω και περνάω τα επόμενα δέκα λεπτά σκεπτόμενη «Μήπως το έκανα πολύ σπαστικα; Μήπως υπερβάλλω κι εγώ, γιατί όσο να'ναι λίγη φασαρία είναι αναπόφευκτη; Μήπως το παράκανα και τελικά δεν ήταν τόσο ενοχλητικοί;» Κι ακριβως γι'αυτους τους λόγους, έχει τύχει μερικες φορες (ευτυχως πολύ λιγες) να γίνεται λιγος θόρυβος κάπου και να μην παρέμβω γιατί φοβάμαι μην το κάνω πολύ μεγαλύτερο θέμα απ'οτι είναι. Κι έρχομαι λοιπόν και σε ρωτάω: φταίει που είμαι γυναίκα και ξυπνάει μέσα μου η επιβολή του «μην ενοχλείς, μη γίνεσαι δυσάρεστη»; Ή μήπως είναι κάτι βαθύτερο και να το ψάξω; Κι επίσης, άσχετο αλλά σχετικό, πιστεύεις ότι είναι ουτοπικό να επιδιώκω απόλυτη ησυχία σε μια βιβλιοθήκη; Έχω παρατηρήσει ότι οι παλιότεροι υπάλληλοι δεν ιδρώνουν κι τόσο με το θέμα της φασαρίας κι ανέχονται πολύ περισσότερη απ'οτι εγώ. Επειδή όμως είναι αντικειμενικά μια δουλειά εύκολη και χαλαρή την οποία εύκολη κανείς βγάζει πέρα κάνοντας το απόλυτο μίνιμουμ, δεν ξέρω κατά ποσο η στάση τους είναι ενδεικτική τυχόν δίκης μου υπερβολής ή όχι...
- Quiet, please
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ωχ. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να είναι μέσα στα καθήκοντά σου να γίνεσαι δυσάρεστη, όσο δίκιο κι αν έχεις. Δε νομίζω ότι οι συνάδελφοι έχουν άλλα επίπεδα ανοχής επειδή δεν ιδρώνει το αυτί τους, αλλά επειδή τους έχουν εξαντλήσει όλες αυτές οι σκέψεις και η περίεργη αίσθηση που έχεις. Θα έλεγα να ρωτήσεις μερικούς βετεράνους συνάδελφους και ενδεχομένως να συντονιστείς στο γενικότερο κλίμα επιπέδου ανοχής φασαρίας.
__________________
5.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις κάποιον ελεύθερο και ενδιαφέροντα από μία ηλικία κι έπειτα; Αυτοί που χωρίζουν λίγο πριν ή λίγο μετα τα σαράντα δεν έχουν δηλαδή στον ήλιο μοίρα; Όλοι μα όλοι οι άντρες που μου άρεσαν πολύ τα τελευταία 5 χρόνια είτε ήταν σε σχέση είτε παντρεμένοι, μπορεί και να υπήρξε κάτι εφήμερο αλλά φυσικά έληξε εκεί. Δεν το ήξερα από την αρχή πάντα, πολλές φορές καποιος με γοητεύει με το που τον γνωρίζω και μετα μαθαίνω ότι δεν είναι ελεύθερος. Θα μου πεις άλλες γνωριμίες δεν έκανες; Εκανα αλλά κανένας δεν μου άρεσε, δεν μου συμβαίνει και κάθε μερα. Οι περισσότεροι 30 κατι που γνωρίζω έχουν σχέση, οι πάνω από τα 40 ειναι παντρεμένοι και με παιδιά πολλοι, οι πολυ μικρότεροι μου δεν μου αρέσουν και όλοι οι ελεύθεροι που έχω γνωρίσει ή με πλησιάσαν μου ήταν αδιάφοροι. Δυσκολεύει όντως τόσο πολύ το πράγμα από μια ηλικία κι έπειτα;
- Λίνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι δύσκολο να γνωρίσεις κάποιον ενδιαφέροντα από μια ηλικία κι έπειτα λόγω αριθμητικής. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία που δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε, ο μέσος όρος ηλικίας γάμου για τους άντρες είναι 33,4 χρόνια και για τις γυναίκες 30,2. Άρα, σωστά συμπέρανες ότι οι 30 και κάτι είναι σε σχέση που πιθανότατα θα οδηγήσει σε γάμο, και στα 40 και κάτι είναι ήδη παντρεμένοι και έχουν παιδιά. Οι ελεύθεροι που σε πλησίασαν δεν σου άρεσαν διότι πάλι με απλά μαθηματικά, είναι έτσι κι αλλιώς περιορισμένοι, οπότε οι πιθανότητες να σου αρέσουν (πολύ σωστά λες ότι δεν είναι κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα) είναι αναλογικά λιγότερες.
Δεν γίνεται να χρυσώσουμε το χάπι. Δυσκολεύει το πράγμα από μια ηλικία κι έπειτα. Οι ευκαιρίες αυξάνονται με όσους παντρεύτηκαν αρκετά νωρίς ώστε να προλάβουν να πάρουν διαζύγιο. Σύμφωνα με αυτό τα ποσοστά διαζυγίων έχουν φτάσει στο 37% και έχει αυξητικές τάσεις, οπότε τα πράγματα δεν είναι όσο άσχημα φαντάζεσαι. Πρέπει να ανοίξεις κι άλλο τους ορίζοντες.
__________________
6.
Γεια σας! Εχει συμβεί το εξής σκηνικό. Είμαστε 20 εγω με την Β είμαστε φιλες από το σχολείο, με την Γ γνωριστήκαμε πέρυσι στη σχολή. Ο Δ πριν κάποιον καιρό έδειξε στη Β μια φωτογραφία της Γ σε πολύ προσωπικές στιγμές με άλλον η με τον ίδιο, δεν ξέρω. Η Β μου το είπε αυτό εμπιστευτικά και εγώ δεν ξέρω τι στάση πρέπει να έχω. Εξοργίστηκα με τον τύπο που έδειξε τη φωτογραφία της φίλης μου, πιστεύω ότι η Γ πρέπει να ξέρει ότι δείχνει τέτοιες φωτογραφίες της απο δω κι απο κει. Αλλά θα εκθέσω τη Β αν το πω. Πείτε μου τη γνώμη σας. Στη θέση της Γ θα ήθελα να ξέρω για να κάνω σκουπίδι τον τύπο που την έδειξε και το σύντροφό μου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
(α+β+γ+δ)² = α² + β² + γ² + δ² + 2αβ + 2αγ + 2αδ + 2βγ + 2βδ + 2γδ
(Πες της το. Δεν θα εκθέσεις την Β, τις έχει δει πολύς κόσμος.)
_________________
7.
Στο λυκειο ειχα ρωτησει τρεις φιλολογους για την ανω τελεια και πηρα διαφορετικες απαντησεις. Σταματησα να χρησιμοποιω. Καθε φορα που βαζεις νομιζω οτι ειναι σκουπιδακι στην οθονη. Ποτε νιωθεις την αναγκη να την βαλεις;
Σε ευχαριστω
- Τέλεια η Ανω τελεία
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν το νιώθω στο ρυθμό της αφήγησης. Η άνω τελεία βρίσκεται μεταξύ του κόμματος και της τελείας. Είναι μεγαλύτερη παύση από το κόμμα, μικρότερη από την τελεία. Είσαι σίγουρη ότι έχεις πάρει διαφορετικές απαντήσεις; Δεν είναι και το τελευταίο θεώρημα του Φερμά.
σχόλια