Στο σημερινό «Α μπα»: ουσιαστικές διαφορές

Στο σημερινό «Α μπα»: ουσιαστικές διαφορές Facebook Twitter
110

__________________

1.


Γειά σου Λένα! !! Είναι υπέροχη η δουλειά που κάνεις εδώ !!! Σε ευχαριστούμε πολύ !!! Λοιπόν είμαι 29 πριν 3 χρόνια κάναμε σεξ με ένα παιδί για περίπου 3 μήνες . Μετά τελείωσε, εγώ έκανα σχέση που κράτησε μέχρι σήμερα και εκείνος το ίδιο . Απλά τα 2 τελευταία χρόνια βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο υποχρεωτικά χωρίς όμως να υπάρχει κανένα πρόβλημα. Είμαστε 2 πολύ καλοί γνωστοί . Χωρίς παραπάνω συζητήσεις πάρα μόνο κανένα αστείο γενικό. Πριν λίγο καιρό εγώ χώρισα και τώρα χώρισε και αυτός . Οπότε αρχίσαμε να μιλάμε περισσότερο για εμάς και να δημιουργούμε μια κατάσταση λίγο πιο προσωπική . Ωστόσο δεν έχει γίνει κάτι ακόμα διότι εκείνος μου είπε πως θέλει πρώτα να δει τι θα γίνει με την σχέση του γιατί μάλλον είναι ακόμα στο δεν ξέρουμε αν θα τελειώσουμε ή αν θα το προσπαθήσουμε. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό . Το καταλαβαίνω απόλυτα . Απλά η ερώτηση μου είναι η εξής . Αν τελικά γίνει κάτι μεταξύ μας εγώ δεν είμαι στην ίδια φάση που θέλω να κάνω ανέμελο σεξ μια φορά την εβδομάδα οπότε εγώ αυτό του το λέω εξαρχής ? Ή αν γίνει το κάνω αφού μου αρέσει κ το παιδί και το πάω βλέποντας και κάνοντας.? Για να μην παρεξηγηθώ δεν μπορώ να κάνω αυτό που κάναμε πριν 3 χρόνια. Θα ήθελα να ξεκινήσει κάτι ναι οκ με σεξ θα ξεκινήσει και αν πάει και σε κάτι άλλο καλώς αλλιώς οκ αποδεκτό. Απλά μπερδεύομαι στο αν πρέπει να το πω επειδή ήδη τον γνωρίζω και ήδη έχει υπάρξει κάτι στο παρελθόν. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα έλεγα τίποτα ,θα περίμενα να δω τι μου αρέσει, πώς πάει η επικοινωνία κλπ . Αλλά εδώ δεν είναι τελείως άγνωστος. Τι να κάνω ? Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων
- Penny


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να κάνεις ό,τι θα έκανες αν ήταν τελείως άγνωστος, γιατί η σύντομη γνωριμία των τριών μηνών που ήταν πριν τρία χρόνια δεν σας κάνει και φίλους. Είσαστε δύο πολύ καλοί γνωστοί, όπως λες.


Εσύ πώς ξέρεις εκ των προτέρων ότι δεν θα θέλεις το ανέμελο σεξ της εβδομάδας ΜΑΖΙ ΤΟΥ; Άλλο τι λες ότι θέλεις. Άλλο τι θα προκύψει με αυτόν, τι θα νιώσεις, τι δεν θα νιώσεις όταν και αν τελικά προχωρήσει το πράγμα. Πολλά νομίζουμε ότι θέλουμε, μέχρι που έρχεται στη ζωή μας ένας συγκεκριμένος άνθρωπος και μας τα φέρνει άνω κάτω.

 

Μην κάνεις δηλώσεις. Εκτίθεσαι χωρίς λόγο, φέρνεις τον άλλον σε δύσκολη θέση γιατί τον αναγκάζεις να κάνει κι αυτός προγραμματικές δηλώσεις. Αν ξεκινήσει κάτι θα είναι με σεξ και αν πάει και σε κάτι άλλο καλώς αλλιώς οκ αποδεκτό. Πολύ ωραία τα λες. Τι περισσότερο χρειάζεται να πεις ή να κάνεις, αν όντως πιστεύεις αυτό που λες;

__________________
2.

Γλυκιά μου Α,μπα,

Έχω θέμα με τις δουλειές του σπιτιού. Είναι από τις χειρότερες μου αγγαρείες. Κάνω που και που ο φίλος μου που μένουμε μαζί κάνει πιο συχνά από μένα αλλά μη φανταστείς. Ένα γρήγορο ντου μια φορά την εβδομάδα κ το σπίτι είναι καθαρό κ συμμαζεμενο τόσο όσο. Όμως δεν καθαρίζει καλά κ πολλές φορές το ακατάστατο κ βρώμικο σπίτι μου χαλάει τη διάθεση. Να πω εδώ ότι κ οι δύο δεν έχουμε σταθερά ωράρια δουλειάς, συνήθως όμως λείπουμε αρκετές ώρες απ' το σπίτι ή κουβαλάμε δουλειά σπίτι. Κ στην τελική κ όταν είμαι σπίτι κ έχω ελεύθερο χρόνο θέλω να ασχολούμαι με ό,τι θελω κ όχι να καθαρίζω. Λέω λοιπόν να πάρουμε μια κοπέλα μια φορά την εβδομάδα. Κ είναι ανένδοτος δε θέλει ούτε να το ακούσει. Το βρίσκει υποτιμητικό, ότι δεν μας λείπει κάτι μπορούμε κ μόνοι μας κ αυτά τα λεφτά ας τα δώσουμε σε κάποιον που τα χρειάζεται κ ένα σωρό άλλα. Να το κάνω κρυφά δεν παίζει θα το καταλάβει. Εν ολίγοις θέλω μια καλή κ σωστή γενική μια φορά την εβδομάδα κ εμείς μόνο να το συντηρούμε μέχρι την επόμενη φορά. Τι μου προτείνεις; Ευχαριστώ
- Νοικοκυράχαχα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δηλαδή η κοπέλα δεν θα τα χρειάζεται αυτά τα λεφτά; Θα το κάνει από χόμπι;


Προτείνω να το πάρεις πάνω σου και να το κάνεις χωρίς να περιμένεις να συμφωνήσει. Δεν ξέρω τι τον ξενίζει τόσο, μάλλον απλώς το διαφορετικό, το άγνωστο. Είναι συχνή αυτή η αντίσταση σε αυτό το θέμα. Όταν καταλαβαίνουν τι τεράστια ανακούφιση είναι το έτοιμο καθαρό σπίτι ξεχνάνε και το όνομα τους. Δεν λέω να το κάνεις κρυφά. Πες του ότι θα τα αναλάβεις όλα εσύ και θα γίνει η δουλειά όταν δεν είναι σπίτι. Θα γυρίσει και θα δει πώς θα του φανεί. Μην βιαστείς να τον κάνεις να παραδεχτεί ότι είναι καλύτερα. Θα προκύψει αβίαστα από μόνο του.

 

__________________
3.

Αγαπητή Α μπα,
Συζώ με το σύντροφό μου τα τελευταία 4 σχεδον χρόνια. Η απόφαση να μείνουμε μαζί δεν ήταν ακριβώς απόφαση, γνωριστήκαμε κατα τη διαρκεια σπουδών οπου εγώ νοίκιαζα δικό μου σπίτι και εκείνος συγκατοικούσε, οπότε λογικά τον περισσότερο χρόνο μας τον περνούσαμε στο δικό μου σπίτι. Στο τέλος των σπουδών αποφασίσαμε να αλλάξουμε πόλη οπότε πια ήταν δεδομένο οτι ψάχναμε για σπίτι μαζί. Τον τελευταίο χρονο, έχει αποφασίσει πως θέλει να αγοράσει ένα διαμέρισμα στην πόλη που μένουμε, βάζοντας αρχικα το μισό ποσό και έπειτα πληρωνοντας δάνειο. Χιλιοειπωμένη ιστορια και μπράβο του.
Όμως εγώ Αμπά μου, δε θέλω να αγορασω σπιτι. Λόγω καλης οικογενειακης περιουσίας, γνωρίζω οτι ένα σπιτι και γλιτώνει αλλα και φέρνει προβληματα. Όπως και να εχει, και λογικό να μην έιναι, δε θελω να μπω σε αυτή τη διαδικασία.
Σήμερα, το σπιτι που νοικιαζουμε το πληρωνουμε κατα το ημισυ, κ ας βγαζει περισσοτερ από εμενα. Συζητήσαμε για την αγορα του σπιτιου, του ειπα πως ειναι δική του απόφαση και δεν θελω να βαλω άγχος δανείου σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Στην αρχή δεν καταλαβαινε γιατι, θεωρουσε οτι σα ζευγαρι θα ηταν ωραιο να ειχαμε εναν τετοιο στοχο μαζι. Όταν του εξήγησα οτι δε θελω να βαλω τετοιο μπελά στο κεφάλι μου, μου ειπε ενταξει αλλα όπως και να εχει αφου θα πληρωνα ενοικιο αν εμενα καπου αλλου, γιατι να μην πληρωνω και εκει?
Και ερωτώ, έαν πληρώνω σε εκείνον ενοίκιο, δε θα ειναι σαν να αποπληρώνω και το δάνειο του κατα το ήμισυ(του ήμιση)? Δηλαδή στο τελος θα εχει σπιτι που εστω και κατα 25% θα το εχω πληρωσει εγω? Μου φαινεται άδικο. Σε δάνειο μαζί δε μπαίνω, αν χωρίσουμε θα εχω τα συναισθηματικά θα έχω και τους δικηγόρους? Επίσης, αν δεν ημασταν μαζι και γνωριζε αλλη, θα της ζητουσε ενοικιο? Τέλος σκέφτομαι οτι ίσως είναι παράλογο από την πλευρά μου, επειδή πληρώνω ενοίκιο στον ιδιοκτήτη, θα είχα ποτε την απαίτηση να μου γράψει και το ποσοστό που αποπλήρωσα? Μπερδευομα
ι.
Τι δε βλεπω καλα?
- Fair is care.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μπερδεύεσαι γιατί δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση σε αυτό. Κάθε ζευγάρι κάνει τα δικά του κουμάντα στα οικονομικά. Άλλοι έχουν τελείως χωριστό πορτοφόλι και λειτουργούν σαν συγκάτοικοι, άλλοι έχουν εφαρμόσει τον ιδεατό κομμουνισμό, και πάρα πολλοί άλλοι λειτουργούν σε υβριδικό καθεστώς. Αυτό που προτείνει σε κάνει συγκάτοικο. Αν είσαι συγκάτοικος πρέπει να μοιραζόσαστε και τους λογαριασμούς και το σούπερ μάρκετ και όλα. Θα μπορούσε να λειτουργήσει. Και αν χωρίσετε, κανείς δεν μπορεί να ζητήσει τίποτα από κανέναν (αλλιώς μπορεί να υποβιβαστείς σε «φιλοξενούμενη» από τη μια μέρα στην άλλη).


Αυτό που αναρωτιέμαι είναι τι θέλεις από αυτόν για το μέλλον. Υπάρχει προοπτική του «για πάντα;» Αν ναι, σε κάνει να νιώθεις καλά αυτή η συμφωνία; Αυτό που σου λέει τώρα, λέει ακόμη περισσότερα για την άποψη του για αυτό που έχετε, για τον ρόλο του, τον ρόλο σου, το επίπεδο στο οποίο επιτρέπει την διείσδυση της ζωής του ενός στη ζωή του άλλου και τον τρόπο που βλέπει μια ένωση δυο ανθρώπων. Είσαι ασφαλής με αυτό; Σου αρέσει; Αν σου κλωτσάει κάτι, μην το αγνοήσεις. Είναι πολύ αξιόπιστο σημάδι αυτό που συμβαίνει για να προετοιμαστείς για το μέλλον.

__________________

4.

Αγαπητή Α,μπα, δεύτερη φορά, που διαβάζω στη στήλη την ιστορία μιας γυναίκας, που έκανε έκτρωση, χωρίς να το θέλει πραγματικά. Πιο σωστά, χωρίς να είναι σίγουρη, αν το θέλει. Χωρίς την απαραίτητη στήριξη από το σύντροφό της, για να αποφασίσει ψύχραιμα. Ακόμα και με εκβιασμό από την πλευρά του, που ίσως να μην ειπώθηκε ακριβώς, αλλά ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα. Και βρίσκεται μόνη, απελπισμένη απέναντι σ'αυτό. Γιατί δεν είχε το κουράγιο, να κάνει άλλη επιλογή. Και δεν εννοώ, να κρατήσει οπωσδήποτε το μωρό. Δεν είχε το κουράγιο, να πει, ότι θα ήθελε να σκεφτεί και μια άλλη επιλογή. Και το δέχεται. Ανυποψίαστη ίσως για το πόσο πόνο έχει όλο αυτό. Σπαράζει βουβά κι εκείνος ήρεμος πια, ανακουφισμένος χρυσώνει απλά το χάπι. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, θα γίνει αργότερα, θα σου περάσει, ε, συμβαίνουν κι αυτά. Και τώρα τι, γαμώ το κέρατο μου; Αμάξι είναι, που χάλασε, και λες πάρε για λίγο καιρό το λεωφορείο; Όταν βρούμε λεφτά και χρόνο θα το φτιάξουμε; Δεν το έχω ζήσει, δεν περίμενα τη στήλη, για να μάθω, ότι γίνονται γύρω μας αυτά, αλλά κάθε φορά είναι σαν να τρώω μπουνιά στη μούρη. Είναι πόνος και θυμός. Δε συνηθίζεται. Δε θα ρωτήσω, γιατί αυτές οι γυναίκες εγκλωβίζονται έτσι και γιατί οι άλλοι είναι στην καρακοσμάρα τους. Νομίζω, ότι ξέρω. Αν και γνώμη σου είναι πάντα εποικοδομητική. Πρακτικά όμως πώς μπορούμε, να βοηθήσουμε αυτή τη γυναίκα δίπλα μας;
- μια από το χωριό,δε με ξέρει


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο καθένας ξεχωριστά; Δε νομίζω ότι γίνεται. Αυτό το θέμα μόνο συλλογικά μπορεί να λυθεί. Στις χώρες που υπάρχει σημαντική οικονομική και άλλου είδους βοήθεια για μητέρες που μεγαλώνουν παιδιά χωρίς σύντροφο, είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Ο εγκλωβισμός δεν είναι στο μυαλό μας. Είναι αδύνατον να μεγαλώσει παιδί μια γυναίκα μόνη της, χωρίς βοήθεια. Αν δεν υπάρχουν γονείς (που πρέπει να είναι σε καλή φυσική κατάσταση, απολύτως αποφασισμένοι, πρόθυμοι, με οικονομική άνεση) που γενικώς δεν υπάρχουν, πρέπει να υπάρχει και ένας σύντροφος.


Όλες αυτές οι γυναίκες θα ήξεραν περισσότερο τι θέλουν αν είχαν εξασφαλισμένη την μητρική άδεια, τα έξτρα χρήματα για την ανατροφή του παιδιού, παιδικούς σταθμούς και ιατρικές υπηρεσίες. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να κάνουμε κουβέντα. Είναι αδιέξοδο. Δεν είναι ότι δεν είχαν το κουράγιο για άλλη επιλογή. Τις περισσότερες φορές δεν είχαν άλλη επιλογή.

 

__________________
5.


Είμαι 33, μητέρα ένα χρόνο τώρα και πνεύμα ανήσυχο. Κάνω δουλειά γραφείου, σπούδασα τουριστικά σε ιδιωτική σχολή και ασχολήθηκα λίγο με αυτά. Κάνω μια δουλειά που μισώ αλλά που με πληρώνει καλα. Έχω ξεκινήσει μαθήματα για να δώσω το Proficiency τον Δεκέμβριο. Παράλληλα θα ξεκινήσω μαθήματα για να ξανά δώσω πανελλήνιες και να περάσω σε μια πανεπιστημιακή σχολή.1ος στόχος η αγγλική φιλολογία. Θέλω να διαβάσω, να γνωρίσω καινούργια πεδία και ανθρώπους. Μου αρέσει ο εθελοντισμός. Όνειρο μου να διδάξω αγγλικά σε σχολεία 3ων χωρών παράλληλα με εθελοντισμό. Ζω σε ένα χωριό 3000 κατοίκων. Ώρες ώρες νιώθω ότι κάνεις δεν με καταλαβαίνει και δεν αφουγκράζεται τα όνειρα και την όρεξή για μάθηση που έχω. Άλλες πάλι φορές νιώθω ότι μάλλον έχουν δίκιο, που να τρέχεις τώρα και τι να θέλεις να αποδείξεις; Δεν θέλω απλά να ζήσω μια συμβατή ζωή περιμένοντας απλά την σύνταξη. Θέλω να μορφωθώ να ταξιδέψω και να προσφέρω. Θέλω να είμαι πρότυπο για τα παιδιά μο . Με θεωρείς ονειροπόλα με μη ρεαλιστικούς στόχους; Θεωρούμε υπερβολική;
Κάποιες φορές νιώθω πολύ μόνη.
Καλή συνέχεια!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Συμβατική ζωή εννοείς μάλλον, όχι συμβατή. Αν έχεις βρει πώς θα χρηματοδοτήσεις τις εξετάσεις και τα μαθήματα δουλεύοντας (;) και έχοντας και ένα παιδί, οι στόχοι σου είναι όσο ρεαλιστικοί μπορούν να είναι οι στόχοι κάποιου για το μέλλον του. Δεν χρειάζεται να θέλεις να αποδείξεις κάτι για να έχεις αυτούς τους στόχους, αλλά αν τα θέλεις όλα αυτά για να αποδείξεις κάτι, έχεις βρει πολύ λάθος τρόπο για να το κάνεις. Βρες πρώτα τι είναι αυτό που θέλεις να αποδείξεις και λύσε το εσωτερικά. Μετά θα ξέρεις περισσότερο αν σου κάνουν αυτοί οι στόχοι.

__________________
6.


Αγαπητή Α μπα,
Δουλεύω σε ένα εστιατόριο ως σερβιτόρα εδώ και κάποιο καιρό και ενώ όλα πηγαίνουν καλά, τις τελευταίες μέρες έχω κάποιους προβληματισμούς, για τους οποίους θα ήθελα τις σκέψεις σου. Έχει έρθει τις τελευταίες μέρες ένας καινούργιος σεφ. Σαν ιεραρχία είναι το ¨αφεντικό¨ της κουζίνας και όλα καλά μέχρι εδώ, μόνο που από την πρώτη στιγμή ήταν ανυπόφορος. Αγενής, φωνακλάς, δεν απαντάει όταν ρωτάμε κάτι ή απαντά με ειρωνεία κτλ. Όλα αυτά δεν με επηρεάζουν προσωπικά κατά τη διάρκεια της δουλειάς, αν και όσο να 'ναι χαλούν το κλίμα που επικρατεί μες στην κουζίνα και προσπαθώ όσο μπορώ να μην το φέρνω στη σάλα με τους πελάτες. Το θέμα όμως προκύπτει όταν ο ίδιος επεμβαίνει στο τι κάνω. Για παράδειγμα, όσο οι σερβιτόροι είμαστε στην κουζίνα μας απαγορεύει να μιλάμε μεταξύ μας. Και αυτό περιλαμβάνει να πούμε καλησπέρα όταν ερχόμαστε ή να πούμε μία χαζομάρα για λίγα δευτερόλεπτα τον χρόνο που περιμένουμε την παραγγελία. Τη μόνη στιγμή δηλαδή που μπορούμε να πάρουμε μια ανάσα! Φυσικά, οι κανόνες του δεν ισχύουν για τον ίδιο! Έρχομαι, λοιπόν, στον προβληματισμό μου. Τις στιγμές που συμπεριφέρεται έτσι δεν απαντάω και νευριάζω με τον εαυτό μου που το αφήνω να συνεχίζεται και δεν είμαι καν σίγουρη αν αξίζει να μπω στη διαδικασία. Δεν θέλω να προκύψει διαμάχη και φασαρία, αλλά στην τελική δεν είναι καν το αφεντικό μου, σωστά; Θα έλεγα πως η δικαιοδοσία του ξεκινάει και τελειώνει στην κουζίνα με τους υπόλοιπους μάγειρες κτλ. Εν τέλει, προβληματίζομαι στο ποια θα έπρεπε να είναι η αντίδρασή μου δεδομένου ότι δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν βρει κάπου αντίσταση ή στο αν θα πρέπει να βάλω κάποια όρια για μένα προσωπικά και ας συμπεριφέρεται όπως θέλει στους υπολοίπους.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σαν πολλά ριάλιτι μαγειρικής να βλέπει ο σεφ. Φυσικά και πρέπει να βάλεις κάποια όρια για εσένα προσωπικά, και αυτό θα ίσχυε και αν ήταν το αφεντικό σου.


_________________
7.

Με αφορμή την απάντηση στην ερώτηση 4 στις 21/2/2018, αναρωτήθηκα το εξής: Αν οι απαντήσεις σε κάποια από τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, τύπου "θέλω παιδιά;", "πού θέλω να ζήσω" κλπ είναι γνωστές από το αρχικό στάδιο μιας σχέσης (ηλικίες ανάμεσα σε 22-35), και είναι αντίθετες, είναι πιο σοφό να σταματήσει η σχέση ή να συνεχίσει ελπίζοντας ότι αν πάει καλά, στην πορεία τα θέλω και των 2 θα κλίνουν προς μια κοινή κατεύθυνση;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αυτό ισχύει. Οπότε, θέλεις να βασίσεις το μέλλον σου σε μία ελπίδα;


Αν όχι, σκέψου αν εσύ υπάρχει περίπτωση να αλλάξεις γνώμη, γιατί έτσι όπως το λες, με το «κλίνουν» εννοείς να μην χρειαστεί να κάνεις κάτι, και μαγικά να γίνει αυτό που θέλεις, ίσως επειδή αυτό που θέλεις είναι το «σωστό» και ο άλλος μοιραία θα το καταλάβει. Πώς θα συνδυαστούν τα θέλω δύο ανθρώπων όταν ο ένας θέλει παιδιά και ο άλλος όχι; Δεν υπάρχει σε όλα τα θέματα ενδιάμεση λύση.


Υπάρχουν διαφορές που μπορείς να αντέξεις και άλλες που δεν μπορείς. Η καλύτερη προετοιμασία για το μέλλον είναι να ξέρεις τι ισχύει για εσένα προσωπικά, άσχετα με τον σύντροφο. Μην κάνεις κάτι για τον άλλον, κάνε το επειδή εσύ ξέρεις ότι μπορείς να το κάνεις (ή να μην το κάνεις). Διαφορετικά, ναι, είναι πιο σοφό να σταματήσει η σχέση πριν αρχίσει να μετράει ο καθένας και τον χρόνο που επένδυσε ώστε να μην χρειαστεί να χωρίσει. Μην πας γυρεύοντας σε ραντεβού με τη δυστυχία.

110

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Σχετικά με την ερώτηση Νο 6...Δεν υπάρχει σοβαρός μάγειρας στον κόσμο που επιτρέπει να γίνεται πλάκα,χαβαλές κτλ στον χώρο κυριαρχίας του,την Κουζίνα.Τα,δε,σχόλια που διάβασα για "να βάλουνε στην θέση του τον μάγειρα είτε το αφεντικό είτε ο ανώτερος,του μάγειρα" είναι άνευ ουσίας και εντελώς άσχετα αλλά κατανοητά από πλευράς μου αφού τα άτομα που τα έγραψαν δεν έχουν σχέση με τον επισιτιστικό τομέα. (Η "σωστή" Κουζίνα είναι δικτατορικός χώρος και ουχί δημοκρατικός.Δεν ψηφίζουμε όλοι μαζί για να παραχθεί κάτι αλλά κάποιος αποφασίζει,διατάσσει και αυτό το κάτι γίνεται...άνευ ερωτήσεων)Έχω προσωπικό παράδειγμα πριν από δεκατρία χρόνια σε τωρινό διάστερο εστιατόριο των Αθηνών στο οποίο ο σεφ (ο κύριος Ζερόμ) είχε "ψωμοτύρι" τις προσβολές και τις "χριστοπαναγίες" σε όσους ήταν προσωπικό Κουζίνας καθώς και στους βοηθούς σερβιτόρους οι οποίοι "κουβαλούσανε" τα φαγητά στην σάλα του εστιατορίου.By the way,ο μέτρ του εστιατορίου (ή του "μαγαζιού",γενικότερα) δεν έχει ούτε καν το δικαίωμα να επιβάλλει την γνώμη του στον μάγειρα (παρ' εκτός και του ανήκει το κατάστημα...) Εάν ο μάγειρας (ή το προσωπικό της Κουζίνας) "θέλει" τρεις με τέσσερις "παρασκευές" για να φτιάξει ένα "πιάτο" λογικό είναι να μην θέλει χαβαλέδες στον χώρο εργασίας.Δεν ήρθε στην δουλειά για να παίξει αλλά για να καεί στις εστίες της κουζίνας φτιάχνοντας φαγητό...(Σταδαίος,σερβιτόρος τα τελευταία 21 χρόνια)
Απαντησα σε παραπανω σχολιο χωρις να εχω δει το δικο σου πρωτα,ακριβως ετσι οπως τα λες ειναι!Δουλεια για πολυ γερα στομαχια και ποδια...και μαλιστα μου κανει εντυπωση που τα γραφει αυτα ενας σερβιτορος,νομιζα οτι θα ησουν μαγειρας ετσι οπως διαβαζα!
#5 Εμένα μου φαίνεται ότι ονειροβατείς, όχι για τα όνειρα που έχεις αλλά γιατί δεν φαίνεται να έχεις καθόλου ψάξει και ψαχτεί ρεαλιστικά πως θα τα καταφέρεις, είναι ακόμα πολύ αόριστα στο μυαλό σου, μία αίσθηση που θέλεις να πετύχεις. - Με μία απλή αναζήτηση στο ιντερνετ σε αγγλικές ιστοσελίδες προσφέρονται πάρα πολλές πληροφορίες και από ότι λένε δεν είναι απαραίτητο να σπουδάσεις αγγλική φιλολογία για να διδάξεις αγγλικά στις περισσότερες χώρες. Ούτε proficiency χρειάζεσαι (βασικά εκτός από την Ελλάδα, δεν το χρειάζεσαι οπουδήποτε αλλού). Μένω Αγγλία και αν έβαζα ότι έχω το proficiency οι εργοδότες θα ψαχνόντουσαν, μιας και δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό. Υπάρχουν χώρες όπως πχ η Ιαπωνία που ζητάνε ως προϋπόθεση ένα οποιοδήποτε bachelor για να δώσουν άδεια εργασίας και εισόδου στη χώρα αν ο σκοπός είναι να διδάξει κάποιος αγγλικά, αλλά οι περισσότερες ούτε καν αυτό ζητάνε. Εδώ είναι μία ωραία ιστοσελίδα με πάρα πολλές πληροφορίες που ίσως είναι λίγο παρωχημένες μιας και το άρθρο γράφτηκε το 2013 αλλά τα βασικά θα ισχύουν (ψάξε και άλλες σελίδες να επιβεβαιώσεις) https://www.gooverseas.com/blog/teaching-english-abroad-requirementsΤο μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν είσαι native speaker και δεν προέρχεσαι από μία χώρα όπου μιλάνε αγγλικά. Δε πα να έχεις πτυχίο αγγλικής φιλολογίας, αν τους κάνει αίτηση ο 22χρονος Άγγλος αυτόν θα προτιμήσουν. Μόνο λέει οι χώρες της Νότια Αμερικής δεν έχουν τόσο κόλλημα με την εθνικότητα του άλλου. Παρεμπιπτόντως, δεν χρειάζεται να ξέρεις τη γλώσσα εκείνου του τόπου για να διδάξεις.Το μόνο που χρειάζεται λοιπόν είναι να πάρεις μία πιστοποίηση TEFL που γίνεται μέσα σε 3 μήνες, ακόμα και online, και μετά μπορείς να διδάξεις σε ξένες χώρες. Μάλιστα, δεν χρειάζεται καν να πας σε άλλες χώρες, μπορείς να ξεκινήσεις να διδάσκεις αγγλικά με τέτοια πιστοποίηση μέσω Skype από τον τόπο σου.- αν θέλεις να προσφέρεις σε τρίτες χώρες κάντο, το να διδάξεις αγγλικά δεν ξέρω που κολλάει. Υπάρχουν διάφορες θέσεις σε πολλούς οργανισμούς που προσφέρουν οικονομικές απολαβές για να καλύψουν τα έξοδα κάποιου που προσφέρει εργασία εκεί, ακόμα και αν είναι μέσα στα πλαίσια εθελοντισμού. Μη νομίζεις ότι αν διδάσκεις αγγλικά θα παίρνεις πολλά περισσότερα (εκτός αν πας σε Αραβικές χώρες, αλλά δε νομίζω ότι αυτό είναι το ζητούμενό σου), απλά θα σε καλύπτουν για το φθηνό κόστος ζωής που υπάρχει εκεί.- Καταλαβαίνω την ανάγκη σου να διευρύνεις τους ορίζοντές σου, το μυαλό σου, αλλά γιατί νομίζεις ότι αυτό επιβάλλεται μέσω της φοίτησης σε ελληνικό πανεπιστήμιο; Αν ήσουν 18-25 χρονών και σκόπευες αυτό που θέλεις να κάνεις να το χρησιμοποιήσεις άμεσα για εύρεση εργασίας, τότε πράγματι έχει νόημα. Αλλά εσύ θέλεις να σπουδάσεις κάτι που στην τελική για αυτά που θέλεις να κάνεις δεν χρειάζεται. Αν θέλεις να διευρύνεις τους ορίζοντές σου και να μάθεις, τότε υπάρχουν ένα σωρό μαθήματα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο, με τους καλύτερους διδάκτορες, δωρεάν στο ιντερνετ, π.χ. EDX. Αν θέλεις πραγματικά να παιδευτείς για να μάθεις, να είναι σαν να παρακολουθείς πραγματικά (γιατί κακά τα ψέμματα μόνο όταν παιδεύεις το μυαλό σου σε ένα αντικείμενο μαθαίνεις πραγματικά) τότε μπορείς να πληρώσεις και κάτι για να μπορείς να παραδίδεις εργασίες και να πάρεις και μία πιστοποίηση. - Δεν αναφέρεις πουθενά το πως θα πας σε μία ξένη χώρα, όπου θα πληρώνουν ελάχιστα και οι συνθήκες θα είναι άθλιες με ένα παιδί. Το παιδί θα θέλει να μην έχει μία σταθερή βάση; Δε λέω ότι δεν γίνεται, αλλά είναι τόσες οι δυσκολίες που χρειάζεται να έχεις σκεφτεί πάρα πολύ όλα τα ζητήματα που μπορεί να προκύψουν και εσύ μέχρι στιγμής φαίνεται να γλυκαίνεσαι από το όνειρο, χωρίς όλες αυτές τις δυσκολίες και τις αναποδιές που προκύπτουν. Νομίζεις ότι όλες αυτές οι εθελοντικές οργανώσεις και σχολεία αγγλικών δέχονται να πας εκεί με παιδί;- Έχεις κάνει μέσα στο μυαλό σου ένα πολύ μεγάλο βήμα προς μία τέλεια, ιδανική κατάσταση, όπως την ονειρεύεσαι, ενώ δεν έχεις κάνει πραγματικά βήματα για να προχωρήσεις στη ζωή σου προς την κατεύθυνση που επιθυμείς. Η κατεύθυνση είναι να ανοίξεις τους ορίζοντές σου, να νιώθεις την ικανοποίηση της προσφοράς προς τους αδύναμους, να ξεδιψάσεις την ανάγκη σου για γνώση, να ικανοποιήσεις το ανήσυχο πνεύμα σου, να νιώθεις ότι υπάρχει νόημα στη ζωή σου. Ε, όλα αυτά δεν προυποθέτουν ένα πτυχίο αγγλικής φιλολογίας και το να διδάσκεις αγγλικά σε παιδιά της Αφρικής, το έχεις φτιάξει πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό σου, το έχεις φορτώσει με τόσες λεπτομέρειες, ενώ δεν ξέρεις καν πως είναι στην πραγματικότητα όλα αυτά. Άρχισε να κάνεις βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, ας είσαι ευέλικτη ως προς τα που θα σε οδηγήσει το μονοπάτι, με όλα τα αναπάντεχα, τις ευκαιρίες, τις δυσκολίες που θα συναντήσεις. Το κάθε μονοπάτι είναι μοναδικό και διαμορφώνεται από το κάθε τι που συμβαίνει στη διάβα του, την κάθε απόφαση που παίρνεις, από τις κάθε συνθήκες που ισχύουν κάθε φορά. Δήλωσε εθελοντική συμμετοχή για ένα μήνα να δεις πρώτα πως είναι, πόσα εμβόλια πρέπει να κάνεις, πως θα ζούσες εκεί, πάρε το TEFL και άρχισε να διδάσκεις online να δεις αν σου αρέσει, ξεκίνα να μαθαίνεις από δωρεάν μαθήματα φιλοσοφία, φιλολογία και ότι άλλο σε ενδιαφέρει για να ικανοποιείς την ανάγκη σου για γνώση σιγά σιγά, κοινωνικοποιήσου να βρεις άλλα άτομα με παρόμοιες ανησυχίες online ή από το περιβάλλον σου το οποίο φαντάζομαι θα είναι δύσκολο λόγω του μικρού πληθυσμού, άρα θα πρέπει να σκεφτείς να πας σε μία μεγάλη πόλη όπως Αθήνα ή Θεσσαλονίκη ή ακόμα και να αλλάξεις χώρα. Αλλά πρέπει να κάνεις τα βήματα, ένα ένα και ρεαλιστικά, δεν μπορείς να πηδήξεις κατευθείαν στο τέλειο και αψεγάδιαστο όνειρο που έχεις στο μυαλό σου.
Θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:Αν δεν κάνεις τα πραγματικά βήματα προς την κατεύθυνση που θέλεις, δεν ξέρεις πραγματικά αν αυτό θα σε ικανοποιεί στο μέλλον. Πρώτα απ'ολα θα ανοίξει τόσο πολύ το μυαλό σου με γνώσεις και πληροφορίες, που θα δεις ότι οι ευκαιρίες και οι επιλογές είναι άπειρες, δεν είναι μόνο το πολύ συγκεκριμένο που έχεις στο μυαλό σου, που από κάπου το έμαθες κι αυτό. Στην Ελλάδα έχουμε πολύ περιορισμένη ιδέα για όλα τα πιθανά επαγγέλματα και τις κατευθύνσεις που μπορούμε να πάρουμε. Αν δεν ψάξεις, μάθεις, συναναστραφείς με γνώστες, τριφτείς σε ένα αντικείμενο και αποκτήσεις εμπειρία δεν έχεις ιδέα για το τι συμβαίνει. Ακόμα και τότε δεν θα ξέρεις τα πάντα, αλλά θα είναι αρκετά για να επιλέξεις (δεν μπορούμε να επιλέξουμε το τέλειο, αυτό απλά δεν υπάρχει, επιλέγουμε όμως ένα από αυτά που θα μας ικανοποιούσε αρκετά).Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο αλλάζουν οι επιθυμίες μας στο μέλλον, αλλάζουμε σαν άνθρωποι, έχουμε διαφορετικές ανάγκες, είναι διαφορετικές οι συνθήκες, γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας, έχουμε μεγαλύτερη εμπειρία, έχουμε περισσότερες γνώσεις. Αυτό που θέλεις τώρα, μπορεί να μην το θέλεις σε 5 χρόνια και πρέπει να είσαι προετοιμασμένη για αυτό ώστε να έχεις την ευελιξία που χρειάζεται να προσαρμόσεις τα όνειρά σου.
#5Το έχω πει και το ξαναλέω, ο Penn Jilette παράτησε τη λογιστική για να πάει σε σχολή κλόουν. Όλοι του έλεγαν ότι είναι τρελός. Θα μπορούσε σήμερα να είναι ένας μέτριος λογιστής που βαριέται τη δουλειά του (και τη ζωή του), αλλά είναι από τους πιο επιτυχημένους ταχυδακτυλουργούς και γουστάρει αυτό που κάνει.Αν είναι το όνειρό σου, προχώρα και μην ακούς τους λογικούς.ΥΓ. : Ναι, το ξέρω ότι το παιδί θα υποφέρει στην Αφρική, αλλά μήπως δεν θα υποφέρει στο Μέτσοβο (3.163 κάτοικοι) αν η μάνα του σκέφτεται ότι χαράμισε τη ζωή της για χάρη του; Δεν λέμε ότι καλή μητέρα είναι η ευτυχισμένη μητέρα;ΥΓ. 2: Πάνω από 1.000 κάτοικοι δεν είναι κωμόπολη;
#3 εγώ πάλι έχω συγχυστεί με τον τύπο της 3, μήπως να τον πληρώνεις και για γκόμενο? δες το σαν επένδυση/εξασφάλιση για το μέλλον σου. Εγώ θα εκνευριζόμουν και μόνο που το σκέφτηκε, να του πληρώνεις νοίκι που θα μένεις σπίτι του (άσχετο ότι ο ίδιος θα πληρώνει δάνειο, αυτό είναι δική του απόφαση κα δική του επένδυση), γιατί υποθέτω ότι θα αναλάβετε και τους λογαριασμούς εξ ημισίας. Αν θες να μετακομίσεις μαζί του στο σπίτι του, πλήρωνε μόνο τα μισά από τους λογαριασμόυς για τη χρήση που γίνεται. Το "ενοίκιο" για να είναι δίκαιο απαιτεί συμβόλαιο και όταν νοικιάζεις ένα σπίτι, μία ζημιά/επισκευή σε κάτι μόνιμο του σπιτιού την πληρώνει ο ιδιοκτήτης, αυτός τί προτείνει ακριβώς? Αν θέλει ενοικιαστή, ας βάλει έναν κατευθείαν μέχρι να το αποπληρώσει.
Ο σεφ μπορεί όντως να είναι ψωνισμένος, αλλά κι εσύ θα πρέπει να καταλάβεις ότι η κουζίνα δεν είναι χώρος χαλάρωσης των σερβιτόρων και ότι σε αυτή ισχύει ότι και στα πλοία: ο σεφ είναι το απόλυτο αφεντικό και είναι ο μόνος που δικαιούται να επιβάλλει κανόνες. Δεν ξέρω κατά πόσο το αφεντικό θα συμφωνήσει μαζί σου ότι τα γκαρσόνια έχουν δικαίωμα να χαβαλεδιάζουν στο χώρο εργασίας των μαγείρων.
Καλά, πραγματικά όμως. Δε λέω όλες οι δουλειές είναι σημαντικές και αξίζουν σεβασμό. Όμως επειδή βρήκε ευκαιρία και ενδεχομένως και κάποιους υφισταμένους να είναι τραμπούκος και αγενής, ε, όχι, δε δικαιολογείται. Τι θα πάθουν, θα χάσουν το αστέρι μισελέν ή πήγε η τζούλια ρόμπερτς να γράψει κριτική και αγχώθηκε; Δλδ εντάξει ρε φίλε, θέλεις να κάνεις τη δουλειά σου σωστά, αλλά χαλάρωσε λίγο, δε θα σου πεθάνει και ο ασθενής πάνω στην εγχείριση.
Δεν χρειαζεται να κρινουμε εκ του ασφαλους συγκρινοντας με μυγες και κωλους ενα επαγγελμα (και τους επαγγελματιες του)που ειναι απ τα πιο σκληρα που υπαρχουν σε ολα τα επιπεδα,που παραπανω απ τους μισους που το ξεκινανε το παρατανε καποια στιγμη λογω κουρασης,στατιστικα αυτο επιβεβαιωμενο, επειδη μονο και μονο εχετε μπουχτισει να βλεπετε ριαλιτι μαγειρικης στην tv. Οσοι πανε εκει ειτε ψωνισμενοι ειναι ειτε ανιδεοι για το τι κανουν και το τι θα επιτυχουν απο αυτο,παντως μαγειρες και σεφ δεν ειναι! Ειμαι στον τουριστικο τομεα 10 χρονια,ο αντρας μου ειναι σεφ(sous για την ακριβεια),ολοι οι φιλοι του χωρου βγαζουν προβληματα σωματικα και ναι,η κουζινα ειναι ο χωρος που ο σεφ ειναι το αφεντικο, κι εχει και στους σερβιτορους μια καποια δικαιοδοσια οσο βρισκονται στην κουζινα του, ασχετα που στην προκειμενη να μην επιτρεπει τα καλησπερα ειναι υπερβολη ομολογουμενως,αλλα κατα τ αλλα η αυστηροτητα,η υπακοη στον σεφ και τα μπινελικια και ρουτινα ειναι και το απολυτως φυσιολογικο σε μια κουζινα,δεν υπαρχει αλλος τροπος απλα να λειτουργησουν τα πραγματα υπο πιεση, οποιος νομιζει οτι θα πρεπε να πινουν τσαι και να μιλανε στον πληθυντικο και σε τονους γραφειου ειναι εξω απ τον χορο και πολλα τραγουδια ξερει!
#3.Έχετε συμφωνήσει να μοιράζεστε το έξοδο στέγασης.Από αυτή την πλευρά δεν είναι άδικο να πληρώνεις,ακόμα κι αν μένετε σε σπίτι,το οποίο θα αγοράσει.Όμως έμμεσα σε βάζει να συγχρηματοδοτήσεις ένα προσωπικό του επενδυτικό πλάνο.Ποιος νοικιάζει το σπίτι του,ζει κι ο ίδιος μέσα,συνεχίζει να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους χώρους και γενικά μπορεί να κάτι ό,τι θέλει σαν να είναι μόνος του ή με την οικογένεια του;Μόνο με ενοικιαστή εσένα θα μπορούσε να το κάνει.Επομένως σε σένα υπολογίζει για την επένδυση του.Κι αυτή είναι μια εντελώς νέα συμφωνία.Δεν ξέρω τι θα αποφάσιζα στη θέση σου.Μπορεί να ήμουν οκ.Μπορεί να ένιωθα όμως,ότι εκμεταλλεύεται τη μεταξύ μας σχέση,για να πραγματοποιήσει ένα δικό του σχέδιο.Σίγουρα θα έβαζα τα πράγματα από την αρχή στο τραπέζι.Άλλα δεδομένα,άλλη συμφωνία.
#6 Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος τι θέση παίρνει επ' αυτού; Αν δεν το γνωρίζει, καλό θα ήταν να του παραπονεθείτε και να προβεί στις αντίστοιχες συστάσεις. Αν ο ιδιοκτήτης δεν ασχοληθεί, βαλτε τον οι υπόλοιποι στη θέση λέγοντάς του ότι δεν είναι το αφεντικό και καλό θα είναι να κοιτάει τη δουλειά του και μόνο.
Μα δεν τους είπε να κάνουν απόλυτη ησυχία σε όλους τους χώρους, παρά μόνο όταν είναι στην κουζίνα του. Στην κουζίνα ο σεφ είναι το αφεντικό, νομίζω. Πώς να συγκεντρωθεί όταν άλλοι χαχανίζουν δίπλα του; Οκ, μπορεί να μη χαχανίζουν αλλά δεν ξέρουμε πόσο μικρός είναι ο χώρος της κουζίνας και πόσο ενοχλείται από την παρουσία όχι μαγείρων.
#5 επέτρεψέ μου να κάνω μια υπόθεση. Δουλεύεις κάπου που δε σου αρέσει, έχεις κάνει πρόσφατα παιδί και σε έχει πιάσει wanderlust. Τώρα πλέον που έχεις τόσες δεσμεύσεις, νιώθεις ότι δεν μπορείς να ανασάνεις, νιώθεις ότι έχεις κάνει όλες τις λάθος επιλογές και προσπαθείς να φέρεις τη ζωή σου τούμπα. Καθώς ο προσωπικός χρόνος συρρικνώνεται και προτεραιότητα έχουν οι ανάγκες του μωρού λογικό είναι να μας πιάνει ένας πανικός για τη ζωή που δε ζήσαμε και το χρόνο που τρέχει. Στο χωρίο μου το λέμε κ...πιλάλα. α. Γιατί δεν έκανες όλα αυτά που επιθυμείς πριν τα 33 σου και πριν γίνεις γονιός; Μήπως η απάντηση είναι (αν είσαι 100% ειλικρινής με τον εαυτό σου) ότι δεν καιγόσουν τόσο πολύ τελικά να τα κάνεις;β.Ναι, ΟΚ, οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τη δίψα σου για μάθηση. Who cares. Θες να μπεις στη φιλολογία, δεν είσαι δα και ο Billy Elliot. Κάνε βρε παιδί μου ό,τι θέλεις. Όσο σε πάνε οι δυνάμεις σου. Αλλά μην είσαι drama queen χωρίς λόγο.
Ααααα φούστα, ώστε αυτό είναι το wanderlust! Δεν το ήξερα η ανίδεη. Κάτι μου λέει πως έχεις πέσει πολύ μέσα με την υπόθεσή σου και τα α&β. Όντως, γιατί δεν τα έκανε αυτά πριν τα 33; Καλά, δε λέω, είναι πολύ καλό να έχουμε ανησυχίες οποιαδήποτε ηλικία και αν έχουμε. Αλλά η #5 θέλει να πάει να κάνει δουλειά και εθελοντισμό σε υπανάπτηκτες χώρες και αναρωτιέμαι τι εικόνα έχει στο μυαλό της. Ξέρει ότι όταν μιλάμε για τέτοιες χώρες παίζει οι δυσκολίες να είναι άπειρες, ή νομίζει πως θα πάει εκεί και θα την υποδεχτούν οι φωτογράφοι σαν την Αντζελίνα Τζολί να αγκαλιάζει χαριτωμένα παιδάκια;Και πόσο άπειρα βαρετό είναι να ακούς τέτοιου είδους ονειροπόλα σχέδια των άλλων; Για μένα τουλάχιστον έτσι είναι, που έχω λίγο κυνισμό παραπάνω. Να πάει να τα πραγματοποιήσει και μετά να την αφουγκραστούν.
Είναι προφανές γιατί δεν τα έκανε μέχρι τα 33. (Δεν ήθελα να σχολιάσω αλλά δεν θα το αποφύγω τελικά)Επειδή της είχαν ψήσει τα συκώτια όλη η κοινωνία πόσο οφείλει να παντρευτεί μέχρι μια ηλικία και πόσο τέλειο είναι να γίνεσαι μάνα! Τώρα που τρώει την πίπα (ηλίθια έκφραση γιατί η π#πα είναι ένα υπέροχο πράγμα) και συνειδητοποίησε το μέγεθος του ψέματος την έχει πιάσει πανικός.
Αχ φούστα πόσο θα ήθελα να είχα κάποιον να μου πει αυτά, ειδικά το α, πριν λίγα χρόνια που με είχε πιάσει ανάλογη κwloπιλάλα ( γελάω μόνη μου!) .Τότε μπορεί πρώτα να σε έβριζα, αλλά μετά θα πήγαινα μια βόλτα να αναλογιστώ με την ησυχία μου το τόσο απλό κι αληθινό ερώτημα :Ποιος σε εμπόδιζε πριν;!
#3 Γιατί δεν προσφέρεσαι να πληρώνεις τους λογαριασμούς του σπιτιού π.χ σουπερ μάρκετ και δεκο? Εϊναι κάτι που θα πλήρωνες κα το ήμιση έτσι και αλλιώς και το επιπλέον μερίδιο που θα αναλάβεις θα έιναι λιγότερο απο να πληρώνεις ενοίκιο. Έτσι και εσύ θα νιώθεις οτι συνεισφέρεις αλλα και δε θα νιώθεις οτι θα έπρεπε να σου ανήκει ένα κομματι του σπιτίού (άσχετα αν έμμεσα όντως τα χρηματα που θα γλυτώνει ο φίλος σου θα πηγάινουν στο δάνειο)
νομίζω θα τα πλήρωνε ετσι και αλλίώς κατα το ήμιση οπότε ίσως δεν είναι τόσο μεγάλη διαφορά. Τέλος πάντων μια τέτοια λύση καθορισμένη απο τους 2 τους θα ταίριαζε πιο πολύ απο ένα στεγνό , να πάρε 250 ευρώ το μερίδιο του ενοικίου που θά έδινα σε έναν υποθετικό σποιτονοικοκύρη.
#3"Και ερωτώ, έαν πληρώνω σε εκείνον ενοίκιο, δε θα ειναι σαν να αποπληρώνω και το δάνειο του κατα το ήμισυ(του ήμιση)? Δηλαδή στο τελος θα εχει σπιτι που εστω και κατα 25% θα το εχω πληρωσει εγω? Μου φαινεται άδικο. "θα σε στεναχωρησω, αλλα αδικο ειναι αυτο που λες, εσυ.απολυτα σωστο και 5κατανοητο να μην θελεις να μπεις σε ενα δανειο σπιτιου, μιας και, ζευγαρι μπορει να ειστε, αλλα χωρις επισημη δεσμευση, αυριο μπορει να μην ειστε και να σου μεινει το δανειο, αμανατι.οποτε, θα ηταν μια διαφορετικη συζητηση το δανειο αν ειχατε παντρευτει και διαφορετικη τωρα που ειστε ελευθεροι.και ΟΧΙ, ενα μοναδικο ΜΙΚΡΟ σπιτι, δεν ειναι μπελας, περουσιακα. διευκολυνση ειναι. μπελας ειναι τα πολλα η μεγαλα ακινητα, οπως ειναι η κατασταση σημερα. αλλα οντως, δεν υπαρχει λογος να μπλεχτεις με ακινητα με καποιον που μπορει αυριο να μην ειστε μαζι.απο την αλλη, οπως ειναι η κατασταση σημερα, βοηθατε κι οι δυο με το ενοικιο.σου προτεινει αυτο και να συνεχισετε να κανετε, εφοσον δεν θελεις να μπεις στην αγορα του ακινητου.τι πιο δικαιο???οσο για το ερωτημα σου, αν ζητουσε ενοικιο απο μια νεα γνωριμια, πιθανον και να ζητουσε, ξερεις.κι αυτο γιατι το σπιτι ΔΕΝ θα ειναι δικο του εφοσον θα παρει δανειο.κι αυτος ενοικιο θα πληρωνει , σε ενα σπιτι που ΘΑ ειναι δικο του μελλοντικα, ΑΝ καταφερει να αποπληρωσει το δανειο.επομενως, θα ηταν αλλο να φιλοξενει εσενα η αλλη σε ενα αποπληρωμενο σπιτι, κι αλλο να εχει ενα οικονομικο βαρος οσο ενα ενοικιο και να μην βοηθαει κανεις...απλο...εφοσον ηδη σου προτεινε να γινεις συνιδιοκτηρτρια, επομενως να εχεις στο μελλον απολαβη απο τα λεφτα που δινεις, ειναι απολυτως ενταξει απεναντι σου.αφου δεν θελεις, πλήρωνε το ενοικιο, χωρις τιτλους ιδιοκτησιας.η διαφορα ειναι οτι δεν σε δεσμευει τπτ να πληρωνεις για παντα, οπως θα σε δεσμευε αν ησουν συνιδιοκτητρια κι αν τυχον χωρισετε, παιρνεις το καπελακι σου και φευγεις, χωρις καμια υποχρεωση αποπληρωμης.αυτα ειναι τα σωστα και δικαια.απο κει και περα, αν ο φιλος σου ειχε μεγαλο ειοδημα, θα μπορουσε να πληρωνει τα παντα και να σου κανει δωρο την φιλοξενια. αλλο θεμα αυτο.αλλα αδικο δεν ειναι καθολου αυτο που προτεινει.
Συμφωνώ απόλυτα! Εξάλλου ήδη πληρώνει ενοίκιο. Αν η διαφορά μεταξύ ενοικίου και δανείου είναι τόσο μεγάλη ας πληρώσει τουλάχιστον το ενοίκιο που πληρώνει τώρα (εφ όσον ήταν δική του απόφαση να αλλάξει σπίτι) όμως μου φαίνεται λίγο άδικο να ζει σε ένα μη αποπληρωμένο σπίτι τζάμπα με τη δικαιολογία οτι μετά από 30 χρόνια θα είναι του άλλου.Πέραν τούτου η κοπέλα φέρεται περισσότερο σαν συγκάτοικος παρά σύντροφος, ίσως πρέπει να ξανασκεφτεί λίγο τους στόχουνς αυτής της σχέσης γιατί ο φίλος της σκέφτεται μακροπρόθεσμα κι αυτή όχι.
Κι εγώ συμφωνώ με Franny. Εξάλλου και το σπίτι που μένουν τώρα, πού ξέρουν αν ο ιδιοκτήρης το έχει με δάνειο; Δηλ σκέφτεται να πιάσει και τον τωρινό ιδιοκτήτη και να του πει «κε.Χαλακατεβάκη, θα σας μείνει το σπίτι σε 20 χρόνια άρα εγώ θα σταματήσω να σας πληρώνω νοίκι!». Τι λογική είναι αυτή;Επίσης, το σπίτι που θα αγοράσει ο φίλος της, στην τράπεζα θα ανήκει μέχρι να το αποπληρώσει. Τέλος, μια παρατήρηση στα περί ΕΝΦΙΑ κι επιστευών που αναφέρθηκαν. Εγώ, αυτό που βλέπω, εάν αγοράσεις ένα διαμέρισμα με ένα δάνειο που πληρώνεις συνήθως δόση μικρότερη του ενοικίου που θα έδινες, πάλι πιο φτηνά από νοίκι σου βγαίνει το χρόνο ή έστω ίσο ποσό, οπότε γιατί αναφέρετε τα περί ΕΝΦΙΑ, δεν καταλαβαίνω.
#2εν τελει, δινει αυτα τα λεφτα, σε καποιον που τα χρειαζεται?μηπως απλα ειναι τσιγκουναρας και προσπαθει να καθαριζει οσο μπορει για να μην παρουν τα μυαλα σου αερα και ζητας οικειακο προσωπικο και μετα, πολυτελειες?αλλες παροχες που μπορειτε να κανετε χειροτερα μονοι σας, δεν πληρωνει?κομμωτηριο δεν παει? γιατι δεν του προτεινεις να τον κουρευεις εσυ οπως μπορεις και να δινετε τα λεφτα σε καποιον που τα χρειαζεται?αν δεν ειναι τσιγκουνης, απλα ακολουθει μια τακτικη των μικροαστων νοικοκυραδων του 60, που τους ηταν αδιανοητο να πληρωσουν για δουλειες του σπιτιου μιας και ηταν επισημως η μοναδικη τους ευθυνη και ασχολια (δεν μιλαμε για μεσο-μεγαλοαστες), και παραλληλα θα επρεπε να δινουν χρηματα που δεν περισσευαν. ισως ηταν η μητερα του μια απο αυτες.ζητα του να σε εμπιστευτει να το δοκιμασετε.
Αυτό με τα λεφτά που "κάποιος τα χρειάζεται"!Κι εγώ τα χρειάζομαι, θα μου τα δώσουν έτσι; Χωρίς να προσφέρω κάτι σε αντάλλαγμα, μια δουλειά, μια εκδούλευση, μια χάρη;Δηλαδή οι καθαρίστριες δουλεύουν από χόμπι; Δεν τα έχουν ανάγκη τα λεφτά;
#1καλα τα λεει η λενα, ΕΚΤΟΣ κι αν εισαι ηδη ερωτευμενη μαζι του, η αν ησουν και τοτε ερωτευμενη μαζι του και τελειωσε η ιστορια παρα την θεληση σου και δεν μας τα λες , ολα.αν εισαι ερωτυμενη και ξερεις πολυ καλα οτι θελεις να ειστε μαζι κι οχι απλα να βρισκοσαστε για σεξ , τοτε ειναι πολυ πιθανον εκεινος να θελει μια επιφανειακη κατασταση , οπως εκεινη η αρχικη.εισαι βεβαιη οτι θελεις να το ζησεις αυτο και να ρισκαρεις να βρεθεις στα ιδια?αν δεν θελεις, οταν βρεθει ελευθερος και το ξανασυζητησετε, πες του το, οτι θελεις να ειστε μαζι κι οχι να κανετε σεξ.
#1.Μέχρι να ξεκαθαρίσει τι του γίνεται με τη σχέση του,καλύτερα να μην μπλέξεις.Άθελα σου και όχι απαραίτητα έχοντας πλήρη συνείδηση κι εκείνος,θα τον βοηθήσεις να κάνει τη δουλειά,που πρέπει,να κάνει μόνος του.Να αποφασίσει δηλαδή τι νιώθει για τη γυναίκα,που είναι μαζί,αν θα συνεχίσουν,αν θέλει κάτι διαφορετικό κτλ.Είναι συχνά πιο εύκολο να περάσεις αυτή την κρίσιμη περίοδο έχοντας μια καβάντζα,ότι δε βρίσκεσαι συναισθηματικά εντελώς στον αέρα,ότι έχεις κι εναλλακτικές.Κι απ'την άλλη πόσο σίγουρη είσαι,ότι αυτά,που σου λέει,ισχύουν;Δε θα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να είναι μια χαρά στη σχέση του και να το παίζει μισοχωρισμένος.Και το αλατοπίπερο του θα έχει και αν ζοριστεί από σένα:"μα σου είχα εξηγήσει την κατάσταση".Προέχει λοιπόν να ξεκαθαρίσουν αυτά.Αν πεις αυτή τη στιγμή,έτσι όπως έχει η κατάσταση,ότι ενδιαφέρεσαι για αποκλειστική,συντροφική σχέση και κάνετε κάτι μαζί,που κάνετε ήδη,γιατί φλερτάρετε κι έχετε ένα παρελθόν,το οποίο διευκολύνει τα πράγματα,απλά αναιρείς τον εαυτό σου.Θα είναι μια δήλωση,που θα πέσει στο κενό.Δεν έχει λόγο,να την πάρει σοβαρά.Ρίξε πάγο κι όταν είναι πραγματικά διαθέσιμος,βλέπεις.Ίσως μέχρι τότε,να έχεις κι εσύ αλλάξει γνώμη.
Πριν 2,5 περίπου, ό, τι είχα πάρει το πρώτο μου πτυχίο (διοίκηση επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Πειραιά), άρχισα να φλερτάρω με τη σκέψη να δώσω κατατακτηριες εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο Πατρών και να σπουδάσω στο τμήμα φιλοσοφίας. Ήταν κάτι που το ήθελα πάρα πολύ, προσπάθησα αρκετά, μιας και δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να αποτυχω και τελικά τα κατάφερα. Εδώ και κάτι μήνες σπουδάζω φιλοσοφία. Ήταν το όνειρό μου να σπουδάσω φιλοσοφία, έχω κάνει πάρα πολλά όνειρα σχετικά με αυτή την επιλογή μου και τώρα πραγματικά το απολαμβάνω και ασχολούμαι με αυτό που αγαπάω πραγματικά.Εγώ αυτό που ένιωθα ήταν ότι αν δεν σπούδαζα φιλοσοφία, δεν θα ήμουν ευχαριστημένος με τον εαυτό μου και από τη ζωή μου. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμένα και γι αυτό το κυνήγησα όσο μπορούσα. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που γνώριζα τι ήθελα να κάνω και με τι ήθελα να ασχοληθώ. Είχα, βέβαια, στήριξη από τους γονείς μου και ψυχολογική και χρηματική.Εξέτασε το ενδεχόμενο μήπως μπορείς να δώσεις και εσύ κατακτηριες εξετάσεις. Νομίζω στο δικό μου πανεπιστημιο δέχονται και άτομα με πτυχίο από ιδιωτικές σχολές, αλλά υπερδιετους φοίτησης. Αλλά αυτό πρέπει να το ψάξεις λίγο να δεις τι ισχύει ακριβώς. Οι κατακτηριες εξετάσεις κατά τη γνώμη αποτελούν ένα λίγο πιο βατό τρόπο για να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα. Δεν λέω ότι είναι πιο εύκολο, διότι και οι κατακτηριες εξετάσεις, λογο του μικρού ποσοστού που δέχονται τα πανεπιστήμια έχει μεγάλο ανταγωνισμό και θέλει μεγάλη προσπάθεια για να τα καταφέρεις, ειδικά εάν έχει μεγάλη συμμετοχή στις εξετάσεις. Οι πανελλήνιες κατά τη προσωπική μου γνώμη θέλουν πολύ περισσότερο διάβασμα και έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα η επιτυχία δεν είναι πάντα δεδομένη, ακόμα και αν είναι κάποιος/κάποια πολύ καλός και έχει διαβάσει αρκετά. Ωστόσο, ακόμα και αν δώσεις πανελλαδικές δεν είναι ανέφικτο να τα καταφέρεις. Σε κάθε περίπτωση εξέτασε όλα τα ενδεχόμενα, ζύγισέτα καλά στο μυαλό σου και μετά αποφάσισε τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Όλα αυτά θέλουν αρκετό χρόνο, χρήματα, και βέβαια η κούραση, κυρίως ψυχολογική, είναι δεδομένη. Αν νιώθεις ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις σε όλες τις απαιτήσεις που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα και μία τέτοια στροφή στη ζωή σου, τότε κυνήγησέ το . Κατά τη γνώμη μου δεν είναι κάτι το ανέφικτο. Στις κατατακτηριες εξετάσεις γνώρισα πολλά άτομα που μου διηγήθηκαν ότι είχαν οικογένεια, δουλειές και ωστόσο ήθελαν να σπουδάσουν φιλοσοφία και πολλοί από αυτούς τα κατάφεραν. Σίγουρα υπήρξαν και άλλοι άνθρωποι με τις δικές σου ανησυχίες και που τελικά, παρά τις χίλιες δύο δυσκολίες, τα κατάφεραν και ασχολήθηκαν με αυτό που αγαπούν πραγματικά. Καλή τύχη και καλή επιτυχία σε ό, τι και αν επιλέξεις να κάνεις στη ζωή σου.
#4: Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα που (ξανα)ανοίγεις, αλλά θέλω να το πω, νομίζω ότι υπάρχει πάντα μια προκατάληψη. Θεωρείται σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων αυτών ότι ο άντρας της υπόθεσης είναι ο εντελώς αναίσθητος.Μια εγκυμοσύνη μπορεί να προκύψει από απροσεξία (και των δυο), αλλά επίσης κ από κυριολεκτικό ατύχημα. Κ επειδή χρησιμοποιείς τη λέξη "εκβιασμός", μου φαίνεται εξίσου εκβιαστικό να απαιτήσεις από κάποιον που δε θέλει να γίνει σύζυγος κ πατέρας. Υπάρχει πάντα η νομική οδός, να διεκδικήσεις αναγνώριση κ χρηματική υποστήριξη, αλλά με το στανιό οικογένεια δε γίνεται.Από την άλλη αναλογίσου, πόσες γυναίκες που δεν θέλουν να γίνουν μητέρες προχωρούν σε διακοπή κύησης χωρίς να ενημερώσουν καν τον πατέρα του παιδιού; Κ αν εκείνος το ήθελε;
Στο τελευταιο δυστυχως οι αντρες θα είναι παντα οι αδικημενοι καθοτι δεν αλλαζει το βιολογικο γεγονος ότι η κυηση γινεται στο γυναικείο σωμα, είναι απο τις σεξιστικες περιπτωσεις που η Φυση επιτασσει.Προσωπικα αμα εμενε εγκυος και δεν το ηθελε θα ηθελα να το γεννησει και να το κρατησω εγω και χωρις χρηματικη υποστηριξη αλλα...δεν είμαι αυτος που εχει τον τελικο λογο.Αυτα είναι προβληματα των διμορφικων ειδων.
Όχι άδεια όπως το θέτεις franny αλλά πρόκειται για κάτι που δημιούργησαν μαζί 50-50. Έχει κι αυτός επομένως κάποιο δικαίωμα στην ενημέρωση. (Αν θες του μένει κι η γνώση ότι δεν πυροβολεί άσφαιρα)Άλλο θέμα αν το δικαίωμα στο σώμα της το έχει εκείνη ως εγκυμονούσα το έμβρυο (κι επομένως η δική της απόφαση επ'αυτού βαρύνει περισσότερο).
Είναι απόφαση της γυναίκας γιατί αφορά κατ αρχήν το σώμα της. Το να υποχρεώσεις κάποιος μια γυναίκα να εγκυμονήσει επειδή αυτός επιθυμεί παιδί είναι εκμετάλλευση ενός ξένου σώματος.
Rsrs, δε μιλάμε για τις γυναίκες που απαγάγουν οι εξτρεμιστικές οργανώσεις κ τις χρησιμοποιούν ως όργανα αναπαραγωγής (τραγικό).Απλά λέμε ότι όταν γίνεται άμβλωση υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό εν δυνάμει μπαμπάδων που δεν το μαθαίνει ποτέ κ αυτό το θεωρώ άδικο. Μπορεί κατόπιν συζητήσεως μια μερίδα από αυτούς όντως να ήθελαν να μεγαλώσουν το παιδί τους.
Δε μιλάω για απαγωγές. Για να μεγαλώσει ένας άντρας ένα παιδί κάποια πρέπει να το εγκυμονήσει και το γεννήσει. Χρειάζεται ένα γυναικείο σώμα. Ε, δεν μπορεί να υποχρεώσει μια γυναίκα να το κάνει εάν αυτή δεν το θέλει. Γιατί είναι άδικο; Το γεγονός ότι κάνανε σεξ δεν του δίνει τέτοια δικαιώματα πάνω στο σώμα της.
#6 Την έχει δει λίγο Gordon Ramsey ο σεφ (αν κι αυτός στα εστιατόρια του δεν νομίζω να είναι έτσι). Εφ όσον δεν είναι το αφεντικό σου σημαίνει οτι έχεις κάποιο άλλο αφεντικό που μπορεί να του μιλήσει. Κι επίσης κι αυτός έχει ένα αφεντικό που μπορεί να του κάνει κάποια σύσταση. Αν μπορείς να βάλεις όρια προσπάθησέ το όμως θα ήταν καλύτερα αν του μιλούσατε όλοι μαζί. Φαντάζομαι κι άλλοι συνάδελφοι έχουν την ίδια άποψη με σένα κι αν το κάνετε όλοι μαζί θα έχετε περισσότερη δύναμη. Κι αν συνεχίσει τα ίδια μιλήστε συλλογικά στους ανωτέρους σας για να του επιβάλλουν μια πιο κόσμια συμπεριφορά και να του καθορίσουν τις δικαιοδοσίες του.
#3: Χμμμ... Ωραία ερώτηση. Έχω κατά καιρούς παρόμοιους προβληματισμούς, με φιλικά ζευγάρια που παντρεύτηκαν κ ένας από τους δύο έβαλε χρήματα για να γίνει ανακαίνηση σε σπίτι που ανήκει στον άλλον. Εμένα προσωπικά με βρίσκει αντίθετη αυτή η πρακτική. Δηλαδή άμα χωρίσουν σε έναν χρόνο (δε λέω σε 15, είναι αλλιώς), τι θα κάνουν, θα ξηλώσουν τα πλακάκια του μπάνιου για να τα βάλουν στο καινούργιο τους σπίτι; Not.Νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο να προβληματίζεσαι. Η γνώμη μου είναι ότι εφόσον το αγοράσει κ είναι δικό του, αν δίνεις λεφτά "για το σπίτι", είναι σαν να συνεισφέρεις στο δάνειο. Αν το είχε ήδη στο ονομά του απο γονική παροχή πχ, θα σου ζήταγε λεφτά για ενοίκιο; Δε νομίζω.Το βρίσκω πολύ λογικό να μοιράζεστε τους λογαριασμούς, το σούπερ μάρκετ, τα κοινόχρηστα κτλ, αλλά το να δίνει κανείς χρήματα ως "ενοίκιο" σε σπίτι που ανήκει στον σύντροφό του, εμένα προσωπικά μου χτυπάει άσχημα. Ή το αγοράζετε μαζί ή το αγοράζει μόνος του.
Αν πρόκειται να του δίνει ενοίκιο, θα πρέπει να της κάνει συμβόλαιο και να υποβάλλει Ε2 με το ποσό του μισθώματος, οπότε θα φορολογείται για εισόδημα από ενοίκια. Είναι σίγουρος ότι το θέλει αυτό; Οτιδήποτε άλλο είναι κλεψιά.
Έλα ντε. Τέτοια απάντηση θέλει ο κυριούλης, να μπει λίγο στη θέση του. Άκου να του πληρώνει ενοίκιο! Απορώ που πάνε και τα σκέφτονται. Προσωπικά, θα ξενέρωνα με αυτή τη συμπεριφορά. Να προσθέσω ότι πρόσεξα και το άλλο: ενώ αυτός έχει υψηλότερο εισόδημα, στη σχέση όλα τα πληρώνουν μισά- μισά. Χμμμμ...
#3 Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φιλους, και τα καλά ζευγάρια. Είναι μια απ τις αρχές μου σε κάθε είδους σχέση γιατί οι οικονομικές διαφωνίες φέρνουν από γκρίνιες μέχρι και χωρισμούς. Το κάθε ζευγάρι κάνει τους δικούς του "λογαριασμούς" και διακανονισμούς οπότε δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό για σας τώρα, εξαρτάται το πως μοιραζόσασταν τα έξοδα τα προηγούμενα χρόνια. Ετσι όπως το βλέπω εγώ, εφ όσον θα πληρώνει την δόση του σπιτιού είναι σαν να πληρώνει ενοίκιο στην τράπεζα κι εφ όσον θα μένετε μαζί το θεωρώ σωστό να πληρώνεις τη μισή δόση-ενοίκιο (εσύ ή μια καινούργια σχέση). Αν το σπίτι ήταν δικό του και δεν πλήρωνε κάτι τότε θα ήταν πιο αναμενόμενο να μην σου ζητήσει ενοίκιο όμως τώρα αν πληρώνει αυτός το σπίτι θα είσαι φιλοξενούμενη, δεν θα είναι και δικό σου σπίτι.
"αν πληρώνει αυτός το σπίτι θα είσαι φιλοξενούμενη, δεν θα είναι και δικό σου σπίτι. Πηγή: www.lifo.gr"Να προσθέσω την πληροφορία ότι ακόμα κι αν έχεις το σπίτι στο όνομά σου από γονική παροχή ή κληρονομιά (που αποκλείεται να την είχατε από κοινού ανύπαντροι) πάλι ως "φιλοξενούμενο" αναφέρεται επισήμως το άλλο άτομο στο E9.
Καραβάν δεν το λέω από νομική πλευρά. Και τα μισά λεφτά να πληρώνει πάλι φιλοξενούμενη θα είναι (και στο σπίτι των γονιών μου που ζούσα μια ζωή ως φιλοξενούμενη ήμουν όταν έκανα Ε9). Εννοώ οτι εγώ στη θέση της, αν έμενα σε ένα σπίτι και δεν πλήρωνα ενοίκιο δεν θα αισθανόμουν τόσο άνετα, δεν θα το θεωρούσα δικό μου. Ειδικά αν ο άλλος πλήρωνε. Σε περίπτωση που δεν δεχοταν το ενοίκιο θα πλήρωνα τους λογαριασμούς ή το σουπερμάρκετ. Ισως είμαι υπερβολικά ανεξάρτητη και δεν μου αρέσει να βασίζομαι σε τόσο μεγάλο βαθμό σε άλλους, ακόμα και στον σύντροφό μου.
Αγαπητο 5, διαβασα τα θελω σου και τα ονειρα σου για την ζωή σου...δεν διαβασα πουθενα τα θελω σου και τα ονειρα σου για το παιδι σου.Σφαλμα 1ο, θεωρηεις αυθαιρετα την συμβατικη ζωή πληκτικη.Σφαλμα 2ο, αγνωεις ότι τα παιδια μεχρι να ενηλικιωθουν θελουν σταθερα περιβάλλοντα ακομα και γεωγραφικα ποσο μαλλον κοινωνικα (παρεες) και πολιτισμικα (κανονες συμπεριφορας) και το ονειρο σου δεν το προσφέρει.Σφαλμα 3ο, το να βοηθησεις το παιδί σου να προσπαθησει να κανει τα δικά του ονειρα πραγματικότητα σημαίνει ότι τα δικα σου πιθανον (δηλαδη σιγουρα) θα πρεπει να παρουν αναβολη.Μπορεις να κανεις εθελοντισμο και στο τοπο των 3.000 κατοικων, μπορεις να σπουδασεις και αλλα πολλα, με κοπο και κουραση φυσικα. Το να γίνεις 33 χρονων μητερα νομαδας στην αφρικη είναι ενα εφηβικο ονειρο, δοκιμασε το αμα θες αλλα μου φαινεται ανευθυνο.Το 99% της Ανθρωπότητας που εζησε, ζει και θα ζήσει δεν κανει συμβατικες ζωές επειδη δεν είναι "ανησυχα" πνευματα αλλα επειδη η ζωή δημιουργει υποχρεωσεις και η ευχαρίστηση ξεκινα απο το σημείο που εχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας.Σε διαβαζω ρομαντικη, είναι ομορφο αλλα και επικινδυνο.Ρισκο είναι που μπορει και να πετυχει, σιγουρα ομορφο για σινεμα και βιβλίο αλλα οι πιθανοτητες δεν είναι με το μερος ουτε του δικου σου ουτε του παιδιου σου.
Το οποίο βασιζεται σε εναν ρομαντισμο όμως εχει και μια αγκυρα (το παιδι) που δεν θα την αφησει να αριβαρει. Αυτο που πιθανα θα συμβει είναι να μεινει σε μια "συμβατικη" ζωή με ονειρα σινεμα, πρεπει να βρει εναν τροπο (εδω δεν μπορω να βοηθησω) να αντικαταστησει την λεξη "συμβατικη" με αλλες λεξεις οπως "καλη", "ομορφη" ακομα και "συμπαθητικη", μια χαρα λεξη είναι για την Ζωη που την λαχταρα η μιση ανθρωποτητα, τοτε και τα ονειρα του σινεμα θα απολαυσει ως ονειρα και η ζωή της θα είναι, τι αλλο; συμπαθητικη.