__________________
1.
Λένα Λένα Λένα,
Από που να αρχίσω. Αυτή θα είναι η μάνα των ερωτικών ερωτήσεων, ορκίζομαι ότι περιέχει όλα τα ποταπά γκομενικά και σχετικά ψυχολογικά προβλήματα που έχουμε διαβάσει στη στήλη σου. Πρέπει να είμαι κατεστραμμένη, δεν μπορώ να με εξηγήσω διαφορετικά, το θέμα είναι ότι μου διαφεύγει το πότε συνέβη και δεν το πρόλαβα. Είμαι 28, ξεκίνησα σχέσεις στα 23. Έχω κάνει δύο, η πρώτη χειριστική και χάλια, ακόμα μου κάνει stalking ο πρώην (φρίκη). Στη δεύτερη σχέση είμαι τώρα 2 χρόνια. Πριν λίγες μέρες τον απάτησα. Αυτός με τον οποίο τον απάτησα είναι πολύ μαλάκας, οπότε το έκοψα. Το σεξ ήταν μυθικό, άγριο, τέλειο. Θυμάσαι τη Μάρνι στα πρώτα επεισόδια με τον Τσάρλι, που δείχνει ότι θέλει να σκοτωθεί από τη βαρεμάρα ενώ κάνουν σεξ; Θυμάσαι τη Fleabag που θέλει να κόψει φλέβες από τα νεύρα της, που το αγόρι της ''της κάνει έρωτα'' ενώ αναπολεί ακόμα κι έναν σκατόγερο, που τουλάχιστον της το έκανε δυνατά; Προσπερνάμε το ότι αυτά όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή και στεκόμαστε στη απαισιότητα της ηρωίδας. Γιατί δεν χωρίζω λοιπόν; Γιατί είμαι γομάρα που τριανταρίζει, πλην όμως ανίκανη ενήλικης σχέσης. Έχω κρίσεις άγχους, δύσκολη οικογένεια, επισφάλεια οικονομική, βασίζομαι στην ηρεμία που μου προσφέρει ο φίλος μου, νιώθω ότι θα πέσουν να με φάνε άμα χωρίσω το καλύτερο παιδί, πρώτη ο εαυτός μου. Ταυτόχρονα με περιφρονώ για το πώς του έχω φερθεί και η ερωτική επιθυμία μου γι' αυτόν, ναι μεν αναθερμαίνεται καμιά φορά, αλλά γενικά βαλτώνει. Ενώ συνειδητοποιώ ότι έτσι και μάθει πώς του φέρθηκα ή αποσύρει την αγάπη που με τόση σιγουριά μου δίνει, θα κλαίω με μαύρο δάκρυ, μολαταύτα πάω ολοταχώς για την καταστροφή: αυτές τις μέρες σκέφτομαι τελικά να ξανακαλέσω τον τύπο με τον οποίο κάναμε σεξ, να αγνοήσω το negging που κάνει, το πόσο διαφωνώ μαζί του κοινωνικοπολιτικά και πόσο με τρομάζει ο εγωιστικός του χαρακτήρας και να κυλιστώ στο βούρκο. Να μιλάμε με τις ώρες, ναι αυτό που πολύ σωστά είπες πως είναι μια βλακεία και μισή, αλλά είναι ωραία βλακεία. Να τρελαίνομαι που επιτέλους βρήκα κάποιον να τη βρίσκω εγκεφαλικά και μετά να κάνουμε άγριο σεξ. Αλλά μετά ξέρω πως θα φύγω από κει, θυμωμένη και απογοητευμένη με μένα, που και εξαπάτησα και εξαπάτησα για κάποιον που δεν αξίζει. Δεν περιμένω πως θα 'χει σταματήσει να 'ναι σπαστικός άνθρωπος ή πως θα ερωτευτώ, τίποτα δεν περιμένω, αυτό είναι το θλιβερό. Από τη μία συνειδητοποιώ την τάση μου για αυτοκαταστροφή και από την άλλη τι κάνω; Τη σκέφτομαι και την ξανασκέφτομαι και ρέπω προς τα εκεί. Ξέρω ότι δεν θα σηκώσω το τηλέφωνο να καλέσω τον άλλο, αλλά είναι ο άλλος που αποδείχτηκε μαλάκας και με έσωσε, γιατί ξενέρωσα. Και φυσικά σκέφτομαι πάντα έναν που πέρασε, με έκαψε και έφυγε, γιατί είναι πιο εύκολο θα πεις να σκέφτομαι κάτι που δεν είχα και δεν ήξερα τι είναι, για να προβάλω εκεί όλη τη δυστυχία μου και να βολεύομαι. Και ξαναρωτώ, αφού το καταλαβαίνω αυτό, γιατί δεν ξέρω πώς να το αλλάξω; Παντρεύεται φέτος, με εκείνη που απάτησε με μένα, και σκέφτομαι να της στείλω πακέτο όλη τη συνομιλία μας όλα τα χρόνια, για να τον αφήσει στα σκαλιά της εκκλησίας ή έστω απλά να τον βρίσει, να τον φέρει προ των ευθυνών του. Ας καεί κι αυτός μια φορά. Τελικά βέβαια, τίποτα δεν θα κάνω, γιατί ντρέπομαι, γιατί λυπάμαι, την κοπέλα, εμένα, αυτόν. Δεν έχω ούτε το πλήρες θράσος για τις καταστροφικές μου τάσεις. Τι να κάνω για να μην είμαι αυτό το χάλι ανθρώπου;
--Hopeless fleabag case
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη, αν διαβάζεις το α μπα καιρό, όχι πολύ καιρό, θα έπρεπε να ξέρεις ποια είναι η απάντηση όταν κάποιος ξέρει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στον εαυτό του, αλλά δεν ξέρει ούτε πώς, ούτε γιατί έχει φτάσει στο σημείο να πρέπει να αλλάξει τον εαυτό του. Σου διαφεύγει πότε συνέβη όλο αυτό που αντιμετωπίζεις τώρα; Τότε χρειάζεσαι βοήθεια επαγγελματία για να καταλάβεις.
Τα γκομενικά σου είναι μια κουρτίνα πίσω από την οποία κρύβεις τις κρίσεις άγχους, την σχέση σου με την δύσκολη σου οικογένεια, και την οικονομική επισφάλεια, ακριβώς όπως η ηρωίδα του Fleabag. Μα ακριβώς.
__________________
2.
Αγαπημένη μου Λένα,
Είμαι στα 28 και έχω μια δουλειά η οποία μου αποφέρει ένα καλό μηνιαίο εισόδημα. Στην ίδια φάση είναι κ τ' αγόρι μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι έχω μια μανία με τα ταξίδια (μάλλον δεν είναι δικό πρόβλημα, μ' έχουν κάνει να πιστεύω αυτό). Μένω με τους δικούς μου απλά και μόνο για να μπορώ να εξοικονομώ λεφτά για να κλείσω το επόμενο εισιτήριο. Μέσα σε 1.5 χρόνο έχουμε πάει σε 10 διαφορετικές ευρωπαϊκές πόλεις και στη Νέα Υόρκη (έρωτας ❤) . Το θέμα μου είναι ότι έχω τους δικούς μου να μου λένε συνέχεια, μεγάλωσες, ωρίμασε, βάλε και λίγα στην άκρη για όταν κάνεις οικογένεια, επένδυσε σε κάνα διαμέρισμα κτλ κτλ. Σε κάποια φάση θα τα κάνω κ αυτά αλλά όντως μήπως είμαι ανώριμη/υπερβολική που σκορπάω όλα τα λεφτά μου σε ταξίδια? Μήπως θα έπρεπε να σκέφτομαι και λίγο το μέλλον? Δώστε τη γνώμη σας εσείς που είστε στην απέξω
--πολυταξιδευμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν πρόκειται να πω σε μια γυναίκα 28 χρονών τι να κάνει με τα δικά της λεφτά, λεφτά που έβγαλε δουλεύοντας. Ειδικά εφόσον δεν πρόκειται να ζητήσει από εμένα βοήθεια, αν κάτι πάει στραβά στη ζωή της. Οπότε, σε ρωτώ. Αν πάει κάτι στραβά στη ζωή σου, όπως να χάσεις τη δουλειά σου που σου δίνει ένα καλό εισόδημα, θα χρειαζόταν να ζητήσεις βοήθεια από τους γονείς σου; Αν ναι, το ξέρουν, και αυτό σου λένε με τρόπο. Αν όχι, δεν χρειάζεται να απαντάς.
__________________
3.
Καλησπέρα α μπα και πολλές ευχές για την οικογένεια σου. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη. Είμαι 40χρονών.παντρεμένη οχτώ χρόνια με δύο παιδάκια. Με τον σύζυγο γνωριζόμαστε λίγο, μόλις ένα χρόνο πριν τον γάμο. βιαζόμουν γιατί φοβόμουν μήπως και καταλήξω μόνη μου, όποτε μόλις είδα ότι είχε κάποια βασικά θέλω μου, το κυνήγησα πολύ να παντρευτούμε ελπίζοντας πως οι διαφορές ανάμεσα μας θα ήταν εύκολο να τις διαχειριστώ. Παρεμπιπτόντως είναι 5 χρόνια μικρότερος και ήμουνα η πρώτη του σχέση. Το πρόβλημα τώρα: προφανώς έκανα λάθος. Προσπαθώ να κάνω υπομονή να αντέξω αλλά είναι βουνό. με αγαπάει και σίγουρα τον αγαπάω πολύ αλλά μου φωνάζει διαρκώς και γενικά με πληγώνει με φοβερό εγωισμό και ανωριμότητα κάθε φορά που κάτι τον ενοχλεί. τόσο ώστε να βασανίζομαι καθημερινά. Τον ρωτάω αν θέλει να φύγει και μου ορκίζεται πως όχι, εξάλλου δεν φεύγει. Αλλά νιώθω ράκος πια και όταν του το εξηγώ μου ρίχνει την ευθύνη πάλι με φωνές και μετά αν δεν ζητήσω εγώ συγγνώμη δεν σταματάει τον θυμό με τίποτα. Δεν μπορώ να βρω πότε δίκιο. Οι ημέρες κυλούν αναγκαστικά ανάμεσα στην τυπικότητα και την μοναξιά, αφού δεν τολμάω να τον πλησιάσω για τίποτα. Τελειώνω το σεντόνι με την ερώτηση. Έχω τεράστιο θυμό, έχω πάει σε ψυχολόγο και μου είπε διαζύγιο ή αστον να ωριμάσει. Όμως εγώ θέλω κάτι να κάνω άμεσα να αντιδράσω να ξυπνήσει, να μάθει να με σέβεται, δεν θέλω να τον διώξω.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχω πει ότι δεν θα απαντήσω ξανά σε άνθρωπο που πηγαίνει ήδη σε ψυχολόγο γιατί όποιος πάει κάνει ήδη ό,τι μπορεί να κάνει και δεν χρειάζεται να χαθεί μια ερώτηση με την απάντηση «αυτά που λες εδώ πρέπει να τα συζητήσεις στη θεραπεία σου». Εσύ είσαι εξαίρεση. Πήγες σε ψυχολόγο αλλά δεν ήθελες να ακούσεις, δεν ήθελες να μάθεις, δεν ήθελες να αλλάξεις την ζωή σου. Είσαι εκεί που είσαι γιατί εξακολουθείς να πιστεύεις ότι όλα είναι στο χέρι του, αποφάσισες να παντρευτείς και παντρεύτηκες ας πούμε, και μια λάθος απόφαση που πήρες κάποτε, τελικά δεν ήταν λάθος. Θα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο μέχρι να αποδείξεις ότι μπορείς να κάνεις τον άλλον να αλλάξει, για να βγεις εσύ σωστή.
Δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε σέβεται. Δεν διεκδικείται ο σεβασμός. Δεν έχεις καταλάβει τι είναι αυτός ο τεράστιος θυμός, σε ποιον απευθύνεται, και τι προσπαθείς να κάνεις για να τον κουμαντάρεις. Δεν έκανες τη δουλειά που έπρεπε με τον ψυχολόγο. Αν σε ενδιαφέρει να κάνεις ένα βήμα πίσω και να δεις τα κίνητρα σου με θάρρος, πρέπει να ξαναπάς σε ψυχολόγο. Αυτό που θέλεις να κάνεις πάντως, δεν γίνεται.
__________________
4.
Αυτοι που μιλάνε λυρικοσυναισθηματικα έχουν και τα λιγότερα αισθήματα τελικά. Όλο δίπλα σου λένε πως στέκονται και στα δύσκολα σ αφηνουν μονο σου να κοιτάς τα παλούκια που πέφτουν απο τον ουρανό. Όχι δεν θέλω μεγάλες κουβέντες και αν τις ακουω, στριβω πια. Ναι, μιλα μου ποιητικά και τρυφερά, απο πίσω βλέπω την κρύα σου καρδιά. Καλά δεν τα λέω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μην προσπαθείς να αποφύγεις τις κακοτοπιές κάνοντας κάθε φορά το ακριβώς ανάποδο από αυτό που έκανες την προηγούμενη φορά. Θα ξαναβρεθείς σε κακοτοπιά και μετά δεν θα υπάρχει άλλο ανάποδο να δοκιμάσεις. Δεν είναι τόσο απλή η ζωή για να σου δίνει τόσο ξεκάθαρα σημάδια. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι δεν υπάρχου εγγυήσεις, ότι όσα σημάδια και να δούμε μπορεί να κάνουμε λάθος, αλλά πρέπει να το δεχτούμε και να το έχουμε υπόψη μας κάθε φορά. Μην βλέπεις κάθε αρνητική εμπειρία ως αποτυχία. Γιατί να μην την δεις ως συλλογή δεδομένων; Κάτι έμαθες: τα λυρικοσυναισθηματικά λόγια δεν συνοδεύονται πάντα από ανάλογα αισθήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι μιλούν έτσι δεν έχουν αισθήματα. Δεν είναι σωστή ανάλυση δεδομένων αυτή. Κάποιοι. Αυτή είναι η εμπειρία σου ως τώρα. Αν την επεκτείνεις σε όλους στον εαυτό σου θα κάνεις κακό, και πάλι απροστάτευτη θα είσαι.
Σε γενικές γραμμές όλοι μας μετά από πολλά χρόνια συλλογής δεδομένων τείνουμε να είμαστε επιφυλακτικοί με τα μεγάλα λόγια – ΟΜΩΣ μεγάλος παράγοντας είναι η χρονική στιγμή αυτών των μεγάλων λόγων. Όσο πιο νωρίς, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να υπάρχει αναξιοπιστία. Αλλά για να βγάλεις σωστά συμπεράσματα χρειάζεται παρατήρηση 360 μοιρών με πολλά συνδυαστικά δεδομένα.
Είναι πολύ δύσκολη η ζωή και γεμάτη παγίδες. Δεν μπορείς να τις αποφύγεις όλες. Μην περιμένεις να τις αποφύγεις. Και μην χρησιμοποιείς τόσο εύκολα τη λέξη «όλοι».
__________________
5.
Αγαπητή Α,μπα
Θα πάω για διδακτορικό Αμερική, συγκεκριμένα Καλιφόρνια. Δεν δίστασα να κάνω αίτηση γνωρίζοντας ότι πάω κάπου πολύ μακριά και ότι αφήνω πολλά αγαπημένα πρόσωπα πίσω μου για μια ολοκληρωτικά καινούρια ζωή που θα κρατήσει τουλάχιστον πέντε χρόνια. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη και όλοι γύρω μου είναι ενθουσιασμένοι απλά είναι πολύ σοκαριστικό για εμένα ότι είμαι τόσο διατεθειμμένη να αφήσω τη ζωή μου μέχρι τώρα. Δεν με κρατάει τίποτα εδώ γιατί δεν νιώθω πως ταίριαξα , όχι με την έννοια ότι είμαι πολύ έξυπνη, απλά ώστε να νιώθω πλήρης και να πω βρήκα τους κύκλους μου ,το μέρος που θέλω να βλέπω κάθε μερα κτλ. Είναι παιδικό που ακόμα ψάχνω το μέρος που θα ταιριάξω ? Δεν θέλω να πάω στο νέο μέρος με κολλήματα. Ευχαριστώ πολύ.
- cherryblossom
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν βλέπω κάτι παιδικό στο να κάνεις διδακτορικό στην Καλιφόρνια. Συγχαρητήρια για την επιλογή, είναι από τα πιο ωραία μέρη της γης. Ευλογημένος τόπος, χωρίς να εννοώ ότι δεν έχει άφθονες δυσκολίες.
Αυτό που είναι κάπως χαριτωμένα παιδικό είναι ότι νομίζεις ότι αν πας στην άλλη άκρη της γης θα αφήσεις την ζωή που ξέρεις, όλα όσα ξέρεις, πίσω σου. Ό,τι σε έχει δυσκολέψει ποτέ, θα το κουβαλήσεις μέσα σου μαζί με τις βαλίτσες. Η νοοτροπία σου θα έρθει σε σύγκρουση με τη νέα χώρα ακόμα και όταν θέλεις με όλη σου την καρδιά να ενταχτείς. Αυτό θα συμβεί με πολύ αργούς ρυθμούς, εφόσον το θελήσεις μόνο, και όχι αυτόματα. Δεν θα είναι ολοκληρωτικά καινούρια ζωή με το που θα κατέβεις από το αεροπλάνο. Δεν σου το λέω για να σε απογοητεύσω, σου το λέω για να μην περιμένεις να γίνεις άλλος άνθρωπος. Δεν υπάρχει μέρος στον πλανήτη που θα σε κάνει άλλο άνθρωπο. Σίγουρα υπάρχει μέρος στο οποίο θα νιώσεις ότι βρήκες τη φυλή σου. Σου εύχομαι ολόψυχα να είναι αυτό το μέρος η Καλιφόρνια. Κρίμα που δεν μας είπες πού. Θα ονειρευτώ ότι εννοείς τη Νότια.
__________________
6.
Αγαπημένη μου να σας ζήσει το μωρό σας!! Έχω κι εγώ ένα μωράκι που πρόκειται να βαφτίσω τέλος του χρόνου. Συνηθίζεται, όπως ξέρουμε όλοι, οι καλεσμένοι να φέρνουν δώρα για το μωρό εκείνη τη μέρα, ωστόσο σκεφτόμαστε σοβαρά στα προσκλητήρια να βάλουμε αριθμό λογαριασμού προκειμένου όποιος θέλει να κάνει μια κατάθεση αφενός γιατί ίσως να επενδύαμε σε μια πιο χρήσιμη αγορά σχετικά με το παιδί σ' εκείνη τη φάση αντί για ρούχα, λευκά είδη ή παιχνίδια κ αφετέρου η βάφτιση δε θα γίνει στη Θεσσαλονίκη όπου μένουμε, αλλά στην Αθήνα, που σημαίνει ότι οι ενδεχόμενες αλλαγές σε ρούχα δε θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Είναι πάρα πολύ νωρίς βέβαια ακόμη αλλά το έχω στο μυαλό μου κ θα ήθελα τη γνώμη σου αλλά κ των αναγνωστών σχετικά με το πώς θα μπορούσα να το διατυπώσω στο προσκλητήριο με έξυπνο κ κομψό τρόπο. Ευχαριστώ!
- Anne
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται έξυπνος και κομψός τρόπος, αρκεί ο παραδοσιακός τρόπος, όπως γίνεται και στους γάμους εδώ και πολλά χρόνια και κανείς δεν παρεξηγείται. Απλώς βάζεις λογαριασμό τράπεζας, όλοι ξέρουν γιατί το κάνεις. Επίσης υπάρχουν και οι λίστες δώρων στις οποίες επιλέγεις τι θέλεις από πριν και τελειώνει η υπόθεση. Ό,τι και να αποφασίσετε πάντως δεν θα γλιτώσετε αυτούς που θέλουν οπωσδήποτε να κάνουν το δικό τους δώρο. Μιλάω για τους γνωστούς «ανένταχτους», που δεν υπομένουν ζυγό. Πάντως οι μεγαλύτεροι και αναπάντεχοι θησαυροί από τους ανένταχτους έρχονται, και μερικές φορές αξίζει να το ρισκάρεις, ανταμείβεσαι με έναν τρόπο που αν δεν σου βγει σε καλό, θα σε ανεβάσει ψυχολογικά αν έχεις αρκετό χιούμορ. Δεν υπάρχει ζευγάρι που παντρεύτηκε ή που βάφτισε και δεν έχει να πει μια ωραία ιστορία από δώρο ανένταχτου.
_________________
7.
Η εξαπατηση συντροφού δεν έπρεπε να είναι ποινικο αδίκημα;; υπάρχει νόμος για την εξύβριση αλλά το να καταχραστεις τα συναισθήματα του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου και να εκμεταλλεύεσαι τα συναισθήματα του είναι νομιμο;;Δεν θα πρεπε να υπάρχει μια απλή παραδειγματική τιμωρία; όπως ασπουμε καταναγκαστική εργασία όπως στο εξωτερικό είτε σε σχέση είτε παντρεμένος νομίζω θα ήταν μια δικαίωση για τους κερατωμενους συντρόφους και θα έκανε καλό στη ψυχική τους ηρεμία .
- Έισαι εμπνευση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η μοιχεία υπήρξε αδίκημα στον δυτικό κόσμο μέχρι πολύ πρόσφατα, στην Ελλάδα καταργήθηκε αυτός ο νόμος μόλις το 1982. Υπάρχει λόγος που καταργήθηκε, όσο και αν είναι κατανοητή η ανάγκη για δικαίωση του απατημένου. Είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτεί, υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις και γκρίζες ζώνες (είναι απάτη μόνο το σεξ;) και όπως ήταν ο νόμος, απαιτούσε να πιαστούν οι μοιχοί στην πράξη και μάλιστα γυμνοί, και δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Ο λόγος που ο δυτικός κόσμος κατάργησε αυτή την ρύθμιση είναι ότι ο νόμος αυτός λειτουργούσε σε συντριπτικό βαθμό κατά των γυναικών. Δες τι γίνεται στις χώρες που η μοιχεία είναι ακόμα παράνομη. Μάντεψε ποιος φταίει περισσότερο. Μην ζητάς να γυρίσουμε πίσω σε μια σημαντική κατάκτηση. Όταν η σεξουαλική ελευθερία εξισωθεί στα δύο φύλα, ας το ξανασυζητήσουμε.
Ακόμη και σήμερα όμως υπάρχει κάποιου είδους ποινή σε περίπτωση απιστίας. Σε ένα διαζύγιο παίζει ρόλο η συστηματική εξαπάτηση για αποφάσεις του δικαστηρίου σχετικά με τη διατροφή, την επιμέλεια των παιδιών. Ως κοινωνία συμφωνούμε ότι η εξαπάτηση είναι κακό πράγμα.
Τώρα, η «εκμετάλλευση συναισθημάτων» και μάλιστα σε περίπτωση σχέσης είναι κάτι που με τίποτα δεν μπορεί να μπει σε νόμο, γιατί δεν μετριέται αντικειμενικά. Γι'αυτό ας πούμε ξανά όλοι μαζί: ο γάμος δεν είναι απλά ένα χαρτί.
σχόλια