__________________
1.
Αυτή ίσως να είναι η πιο χαζή ερώτηση που θα διαβάσεις αλλά θα την κάνω διότι θα σκάσω. Μιλάω με τον Κ., η συζήτηση πάει πολύ καλά με χημεία και γέλιο, όταν καμία φορά αρχίζει τα σεξουαλικά εγώ δεν ανταποκρίνονται ιδιαίτερα(με πιάνει η ντροπή μου και λίγο το γυρνάω στο αστείο), αυτός το βλέπει, ξενερώνει. Αυτή γενικά είναι η "ρουτίνα" μας. Τον ξέρω λίγο(1 μήνα) αλλά μιλάμε πολλές ώρες σχεδόν καθημερινά και ΔΥΣΤΥΧΏΣ έχω δεθεί μαζί του σε φάση που όταν δεν στέλνουμε μηνύματα μου λείπει πολύ. Τέλος πάντων, του στέλνω μήνυμα αρχίζω συζήτηση, τον ρωτάω κάτι, δεν απαντά ενώ είναι ενεργός και ανεβάζει και στο φβ. Του κάνω like και πάλι γραμμένη (φυσικά). Αν και ταξιδεύει πολύ η βάση του είναι η πόλη στην οποία μένω και σχεδόν ένα μήνα που μιλάμε αν και έχει αναφέρει για συνάντηση/ταινία δεν μου έχει πει να βγούμε συγκεκριμένα κάπου μια μέρα. Παρόλα αυτά στις συζητήσεις μας φαίνεται ότι με θέλει πολύ και γενικά ότι δεν του είμαι καθόλου ασήμαντη.
Δεν ζητάω να μπεις στο μυαλό του ή να μου πεις το μέλλον(που μάλλον το ξέρω), θέλω απλά να με συμβουλεύσεις όπως θα συμβούλευες μια φίλη σου αν σε ρωτούσε "Μα γιατί το κάνει αυτό;" Έχω προσπαθήσει να απαντήσω και σκέφτηκα ότι οκαυ προφανώς δεν του είμαι τόσο σημαντική, προφανώς έχει αλλά πράγματα καλύτερα να κάνει. Το ξέρω ότι το πρόβλημα είναι δικό μου που δένομαι τόσο εύκολα, σχεδόν με τρομάζω. Φαίνεται πολύ ότι είμαι μια εντελώς άπειρη εικοσάχρονη; Μάλλον ναι
- Χωρίς λόγο μπερδεμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σέξτινγκ θέλει ο άνθρωπος. Την ώρα που είναι δραστήριος στο φβ και δεν σου απαντάει επιδίδεται σε προσπάθειες σέξτινγκ με άλλες, οπότε δεν σου απαντάει μήπως κάτσει το τυχερό από αλλού (μπορεί και να πιάνει δηλαδή). Ο λόγος που θέλει σέξτινγκ και όχι συνάντηση είναι άγνωστος, αλλά όχι μυστηριώδης. Είτε επειδή έχει μια μόνιμη και θέλει μόνο το εξτραδάκι χωρίς καθόλου ρίσκο, ή είναι από αυτούς που θέλουν μόνο σέξτινγκ, που από μια πλευρά είναι ακόμα χειρότερο.
Υπάρχει το πολύ χειρότερο από όλα αυτά, που είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: ότι βλέπεις αυτή τη συμπεριφορά και αντί να καταλάβεις με τι έχεις να κάνεις, πιστεύεις ότι φταις κι από πάνω.
Αν μια φίλη μου ζητούσε συμβουλή θα της απαντούσα αυτό που σου απάντησα, αλλά θα συμπλήρωνα το κατεπείγον, ότι αυτό που πρέπει να αναρωτιέται είναι γιατί χρησιμοποιεί την ανησυχητική λέξη «δένομαι» με κάποιον που μιλάει στο τσατ για ένα μήνα, και νομίζει ότι είναι και σημαντική για τον άλλον και τη θέλει πολύ. Από το τσατ. Δυστυχώς έχεις δεθεί μαζί του, και ευτυχώς κατάλαβες ότι είναι δυστυχέστατο. Δεν το έκανε αυτός όμως. Μόνη σου το έκανες. Και δεν έχει να κάνει με την απειρία σου. Είναι αρκετά πιο περίπλοκο, και πρέπει να το βρεις.
__________________
2.
Αγαπητη Α Μπα
γειασου κι απο μενα.Εχω το εξης θεμα που με βασανιζει εδω και πολυ καιρο και δεν το δινω σημασια.Αλλα καποια στιγμη πρεπει να το λυσω κι ελπιζω να με βοηθησεις.Πριν απο 8 με 9 χρονια περιπου φοιτητρια εγω φοιτητης αυτος αντιθετοι χαρακτηρες τρομερη χημεια ξεκιναμε μια ιστορια που κρατησε 2 με 3 χρονια ταλαιπωριας (δικης μου).Ημασταν και δεν ημασταν αλλα παντα υπηρχε αυτο το κατι αυτη η φλογα και η ελξη ακομα κι αν ημασταν με αλλους.Ωσπου εφτασε η στιγμη να ξεκαθαρισω την κατασταση.Του ειπα οτι θελω να ειμαστε μαζι.Κι εκει εφαγα την χυλοπιταρα μου.
Ακολουθησε μια βραδια σπιτι του με κλαματα δικα μου και και υπνο στην αγκαλια του οπου με φιλουσε τρυφερα για να κοιμηθω και να ηρεμησω.Αφου ξυπνησαμε και τραβηξε ο καθενας το δρομο του,ειπαμε θα ξαναμιλησουμε κι απο τοτε δεν εχουμε ανταλλαξει κουβεντα.Εγω εδω και 8 χρονια βλεπω το ιδιο ονειρο...οτι τρωω την χυλοπιτα και μια ειμαστε μαζι μια δεν ειμαστε.Μια με θελει μια οχι..Τον αγαπω και τον σκεφτομαι ακομα...Τι προτεινεις?Να ερθω σε επαφη μαζι του να του αραδειασω ολα μου τα εσωψυχα ή συνεχισω και να το ξεγραψω? βασανιζομαι δεν μπορω με αυτους τους εφιαλτες!!!σ ευχαριστω...
- λιλα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχεις αραδιάσει τα σώψυχα σου πάνω του τουλάχιστον μια φορά, και κατέληξες να κλαις μια ολόκληρη νύχτα με αυτόν να προσπαθεί να σε ηρεμήσει, και τον κούρασες τόσο πολύ εκείνο το βράδυ, που αποφεύγει να σου μιλήσει εδώ και οχτώ χρόνια. Στο μυαλό σου βιώνεις μια τραγική ερωτική ιστορία, στην πραγματικότητα όμως αυτό που ζεις είναι αποτέλεσμα της επιμονής σου και της αδυναμίας σου να προσαρμοστείς στα δεδομένα της ζωής σου. Η επιμονή είναι χαρακτηριστικό των πετυχημένων ανθρώπων, η αδυναμία προσαρμογής όμως καθόλου, και ο συνδυασμός μπορεί να είναι επικίνδυνος. Δεν μας λες πώς είναι η ζωή σου τώρα, αλλά υποψιάζομαι ότι η επιμονή σου σε έχει φέρει σε δύσκολες θέσεις και σε άλλους τομείς. Πρέπει κάποτε να μάθεις στον εαυτό σου ότι δεν μπορεί να έχει πάντα αυτό που θέλει, για την ακρίβεια, σχεδόν πάντα δεν μπορεί να έχει αυτό που θέλει. Αν δυσκολεύεσαι, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
__________________
3.
Αγαπημένη Λένα,
τα παρακάτω είναι φιλοσοφική συζήτηση και όχι κάποια πραγματικότητα που έχω να αντιμετωπίσω. Και απλά θα μου άρεσε η γνώμη σου. Έχω καταλήξει να πιστεύω ότι στο αν θα έρθει ή όχι στον κόσμο ένα παιδί θα έπρεπε να έχουν ίσο λόγο και οι δύο γονείς.
Δηλαδή το ότι μια γυναίκα είναι το μέσο με το οποίο αυτό θα γίνει (εγκυμοσύνη) δε θεωρώ ότι της δίνει μεγαλύτερο δικαίωμα στην απόφαση, καθώς ναι μεν η εγκυμοσύνη είναι κάτι που το περνάει 100% η γυναίκα, αλλά αυτό κρατάει 9μήνες και τελειώνει, το παιδί όμως που δημιουργείται θα είναι εν τέλει για μια ζωή.
Σε μια "απρόβλεπτη" λοιπόν εγκυμοσύνη, θεωρείς σωστό μια γυναίκα που θέλει ντε και καλά παιδί, να το κρατήσει ακόμα και κρυφά αν ο άντρας δε θέλει με τίποτα; Ναι οκ έχει κι εκείνος ευθύνες για ότι έγινε, αλλά τώρα πάει έγινε. Ή στην αντίθετη περίπτωση, αν το θέλει ο άντρας και η γυναίκα όχι, δε θα έπρεπε αντίστοιχα να ληθφεί κι αυτός υπόψη; Δε θεωρείς ότι και οι δύο έχουν 50-50 λόγο σην τελική απόφαση;
- (γυναίκα είμαι)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα υπήρχαν προϋποθέσεις να είναι απόφαση 50-50, αν 50-50 και η απόφαση ποιος θα κυοφορήσει, ή αν τα παιδιά γινόταν σε εργαστήρια. Με τα δεδομένα που έχουμε τώρα η γυναίκα ξέρει πρώτη ότι είναι έγκυος, και μόνη της γεννάει. Η κύηση είναι 9 μήνες και τελειώνει, αλλά το χρονικό διάστημα της καθοριστικής απόφασης είναι στην αρχή αυτών των 9 μηνών, άρα, καταλήγουμε ότι το «μέσο» έχει μεγαλύτερο λόγο, διότι στο σώμα του μέσου γίνονται όλα αυτά. Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα κάνουν σεξ, παίρνουν διαφορετικού επιπέδου ρίσκα. Η εγκυμοσύνη είναι πάντα ένα ενδεχόμενο. Η εγκυμοσύνη δεν είναι απλώς εννιά μήνες που περνάνε σαν διαφήμιση απορρυπαντικού. Είναι εννιά μήνες που μπορεί να φέρουν πολλές επιπλοκές και σοβαρά προβλήματα στην υγεία μιας γυναίκας, που την καθιστούν από αργοκίνητη μέχρι κλινήρη, με αποκορύφωμα τη γέννα, που δεν θα τον έλεγε κανείς περίπατο, και αυτά χωρίς να βάλουμε μέσα τον χρόνο που χρειάζεται για να συνέλθει από όλο αυτό – και είναι εξαρτημένη για μεγάλο διάστημα οικονομικά από άλλους, αν δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό που δεν τελειώνει ποτέ. Πώς να κάνουμε συνυπεύθυνο τον άντρα κατά 50% όταν δεν έχει τις ίδιες επιπτώσεις με τη γυναίκα;
Σε μια απρόβλεπτη εγκυμοσύνη φυσικά θα ήταν πολύ ιδανικά αν μια γυναίκα δεν ανάγκαζε, εκβίαζε και απειλούσε τον άντρα, όπως και το αντίθετο. Ωραία που θα ήταν! Αυτό όμως είναι ζήτημα των χαρακτήρων που εμπλέκονται. Αν θέλαμε να μην γίνονται τέτοια πράγματα, θα έπρεπε να ρυθμίζουμε το ποιος έχει δικαίωμα να κάνει παιδί, και αυτό μας πάει κάπου εντελώς αλλού.
__________________
4.
Α μπα μου η ερώτηση είναι η εξής: Όταν υπάρχει ένας ελέφαντας στο σπίτι κάποιου άλλου και οι κάτοικοι του σπιτιού επί χρόνια αναρωτιούνται γιατί νιώθουν στριμωγμένοι, αναφέρεις αυτό που βλέπεις ή όχι? Ο λόγος για την αδερφή του άντρα μου, τελευταία από τέσσερα παιδιά-αγόρια, φουλ μοσχοαναθρεμμένη και η μοναδική από όλη την οικογένεια, την ευρύυυυτερη οικογένεια που έχει σπουδάσει κάτι. Η εν λόγω κοπέλα έχει τελειώσει ένα περιφερειακό ψιλοάκυρο ΤΕΙ και για τους λόγους που προανέφερα, στην οικογένεια αντιμετωπίστηκε πάρα πολλά χρόνια ως ο Αινστάιν! Αποτέλεσμα, σήμερα, η ίδια 30 χρονών, άνεργη από πάντα, να κατηγορεί την κρίση που δεν της δίνεται η ευκαιρία να δουλέψει σε μια θέση που της αξίζει και είναι άνεργη με τόσο μυαλό και τόσα προσόντα! (αν σου πω τις δουλειές που κοιτά θα κουφαθείς!!)Πρόσφατα μου πέταξε πως στο τέλος θα «αναγκαστεί» να ζητήσει δουλειά σαν καθηγήτρια αγγλικών σε φροντιστήριο! (με λόουερ και μηδέν προϋπηρεσία στα 30) Τι στάση κρατάς σε όλο αυτό το σουρεάλ σκηνικό? Ο άντρας μου ξέρει τι παίζει αλλά είναι ο κλασικός αδερφός παλιάς κοπής «μη με ανακατεύεις». Οι γονείς στενοχωριούνται που-είναι-όλοι-πουλημένοι-και-βύσματα κι εγώ μία Κυριακή το μήνα επί 5 χρόνια ζω τη μέρα της μαρμότας! Εσύ στη θέση μου θα μίλαγες? Μπορεί να μη φαίνεται από τα παραπάνω, αλλά την κοπέλα όντως τη συμπαθώ και στενοχωριέμαι που τόσα χρόνια είναι τόσο απογοητευμένη για τους λάθος λόγους!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είναι δικό σου πρόβλημα η δυναμική μιας οικογένειας στην οποία ανήκεις εξ αγχιστείας, εκτός αν επηρεάζεται σε σοβαρό βαθμό η δική σου ζωή. Εσύ επηρεάζεσαι περίπου 52 μέρες το χρόνο, και όχι σε σημείο που να ζορίζεσαι προσωπικά, αλλά επειδή είναι βαρετά και αναμενόμενα. Μην συμμετέχεις συναισθηματικά σε δράματα που οι άλλοι έχουν στήσει ώστε να είναι όλοι πρωταγωνιστές, γιατί θα θυμώσουν πολύ αν τους πεις ότι δεν είναι πρωταγωνιστές επειδή δεν υπάρχει κάποιο δράμα. Γίνε θεατής, αυτό σου ζητάνε. Γίνε ταξιθέτρια αν βαριέσαι το ρόλο του θεατή, ή κόβε τα εισιτήρια έξω από το θέατρο αν γίνεται, αλλά να αλλάξει το έργο δεν γίνεται.
__________________
5.
Αγαπημενη μου Α μπα, ειμαι 28, ολο λεω στον εαυτο μου οτι θελω να δουλεψω και να ζησω στο εξωτερικο αλλα δεν καθομαι ποτε να ψαξω, εχω εξαντλητικα ωραρια βεβαια στη δουλεια αλλα σκ ειμαι σχεδον φρι.Εχω μεν σπουδασει κατι το οποιο εξω ειναι δυσκολο να βρω δουλεια (θεωρητικο αντικειμενο και εργασιακα ασχολουμαι με κατι ασχετο) αλλα θα μπορουσα να κανω κατι αλλο εξω. Νιωθω οτι θελω αληθινα να φυγω εξω, δεν την παλευω σ αυτη τη χωρα. Ειμαι συνειδητοποιημενος σ αυτο, δεν εχω στο μυαλο μου την ιδανικη ζωη εξω φυσικα, εχω μεινει εναμιση χρονο εξω λογω μεταπτυχιακων σπουδων, ειχα δηλαδη μια επαφη, οσο ωραιοποιημενη και αν ηταν λογω σπουδων και ελλειψης μεγαλων ευθυνων. Σαν ατομο ειμαι αρκετα της βολεψης και της ευκολιας. Δε λεω οτι δεν εχω περασει ζορια, απλως ξερω οτι δε μου πανε οι μεγαλες ευθυνες, τουλαχιστον στο βαθμο που μπορω να τις αποφυγω. Το βλεπω και στη δουλεια μου αυτο. Πιστευεις οτι δεν το θελω αρκετα ή οτι το θελω απλως το στοιχειο της βολεψης που εχω στο χαρακτηρα μου δυστυχως με κανει νωθρο σ αυτο το θεμα? Καθως ξερω οτι για να καταφερεις να βρεις εξω δουλεια ειναι αρκετα χρονοβορο και επωδυνο.Πώς να παρακινηθω να ξεκινησω να ψαχνω και γω εντατικα οπως ψαχνουν κ αλλοι? Αληθεια δε θελω να καταληξω να μενω ολη μου τη ζωη στην Ελλαδα ή τουλαχιστον δε θελω να μεινω για το μεγαλυτερο μερος της ζωης μου εδω. Σε φιλους υποστηριζω σθεναρα το οτι θελω να φυγω και μου λενε πώς θα φυγεις αν δεν ψαχνεις...Αλλά γιατι δεν πιεζω τον εαυτο μου, παρα το οτι ειμαι ο πρωτος υπερμαχος του εξωτερικου? Τι να κανω? Το αναβαλλω απο βδομαδα σε βδομαδα. Μηπως να παω σε ψυχολογο? Επισης οι φιλοι μου ειναι αλλη φαση τωρα, ουτε καν διανοουνται να πανε εξω, περισσοτερο σκεφτονται ποια κοπελα θα βρουν να παντρευτουν οποτε δε με παρακινει κ κανεις τους να ψαξουμε μαζι μπας και κινητοποιηθω λιγο περισσοτερο...Τι να κανω, εχω φτασει σε τελμα? btw εξαιρετικη στηλη!
-Στέφανος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Βρε Στέφανε, λες ότι είσαι της βόλεψης και της ευκολίας και μετά αναρωτιέσαι γιατί δεν κάνεις την τεράστια προσπάθεια που απαιτείται για να αλλάξεις όλη σου τη ζωή και να ξεκινήσεις από την αρχή σε καινούριο μέρος, άγνωστος μεταξύ αγνώστων; Σε πιστεύω ότι θέλεις, αλλά θέλεις να φτάσεις στο αποτέλεσμα πριν περάσεις από το λούκι. Ζητάς και συμπαράσταση, λες και χρειάζεται κίνητρο όπως στο γυμναστήριο. Έχοντας σπουδάσει κάτι που δεν μπορείς να εφαρμόσεις η δυσκολία είναι διπλή, αν όχι τριπλή, γιατί για ποιο λόγο να διαλέξουν εσένα από έναν ντόπιο, αν δεν έχεις να προσφέρεις κάτι πολύ συγκεκριμένο; Όχι μόνο χρειάζεται σχέδιο, αλλά και πολλές δοκιμές πριν φτάσεις στο σχέδιο. Το πιο εύκολο ήταν να ψάξεις δουλειά εκεί μετά το μεταπτυχιακό, ποιος ξέρει γιατί δεν το έκανες. Είναι μια καλή αρχή, πάντως, αυτό το μεταπτυχιακό. Μερικά πανεπιστήμια έχουν κάποια σύνδεση με την αγορά. Αυτό μπορώ μόνο να σου πω, γιατί τα υπόλοιπα δεν διορθώνονται με λόγια.
Το «θέλω αλλά δεν ξέρω πώς να παρακινηθώ» σημαίνει «δεν θέλω αρκετά». Όποιος θέλει σε σημείο που να πνίγεται και να μην αντέχει άλλο, φαίνεται. Εσύ έχεις μια δουλειά που όπως φαίνεται σε ζει. Σιγουρέψου πρώτα ότι είναι η χώρα που σου φταίει και όχι κάτι άλλο.
__________________
6.
Γεια σου Λενα. Ο συντροφος μου(1 χρονο μαζι, ετων 35) θελει να κανουμε τριο με αλλον αντρα επειδη φτιαχνεται λεει να με κοιταει να κανω κατι με αλλον. Του αρεσει να βλεπει να ικανοποιω αλλον αντρα. Τον ρωτησα αν ζηλευει και μου ειπε οχι, αφου γινεται με την συγκαταθεση μου και ξερω οτι με θες. Τωρα αυτο ειναι λογικο; Εγω πεθαινω και μονο στην ιδεα οτι κανει κατι με αλλη, αλλα αυτος λεει οτι στο σεξ πρεπει να απενοχοποιεισαι, δεν υπαρχουν ταμπου. Αλλο το κρεβατι, αλλο η σχέση. Βλεπω κατι λαθος;
-??
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ούτε εσύ, ούτε αυτός βλέπετε κάτι λάθος. Οι σχέσεις είναι αυτό που αποφασίζουν οι συμμετέχοντες ότι είναι, κάθε φορά. «Λογικό» δεν υπάρχει σε αυτά τα θέματα, αρκεί να υπάρχει συναίνεση, και δεν υπάρχει. Διαφωνείτε σε κάτι πάρα πολύ βασικό, που είναι οι όροι της σχέσης σας. Όπως βλέπω δεν υπάρχει περίπτωση να τα βρείτε, γιατί είσαστε σε πολύ απομακρυσμένα σημεία. Πρόσεχε μην κάνεις κάτι για να το δοκιμάσεις με το επιχείρημα «αν δεν το δοκιμάσεις, πώς ξέρεις ότι δεν σου αρέσει;» Δεν είναι σαλιγκάρια, άσε που ούτε στα σαλιγκάρια πιστεύω ότι είναι καλό επιχείρημα. Αυτό πάντως σίγουρα μπορεί να ξέρεις πολύ καλά ότι δεν σου αρέσει, και ότι δεν πρόκειται να σου αρέσει.
_________________
7.
Αγαπητη Α, Μπα,
Σε διαβάζω. Θαυμάζω τον τρόπο σου. Σου έχω ξαναγράψει αλλά δεν έτυχε να διαβάσω απαντηση σου. Το καλό και κακό μου είναι ότι στοχάζομαι συνεχώς τα θέματα που με ανησυχούν μέχρι να τα πάω εκεί που θα συμφωνώ μεσα μου και θα είμαι ήρεμη.
Εξαντλώ τα θέματα σε σημείο που συγχεω τη καθαρή, αντικειμενική άποψη (που δεν πιστεύω πως είναι εγγύηση, αλλά έστω ενας καλός δρόμος να πορεύεται κάνεις) με το παραμύθι, που παρηγορεί τα συναισθήματα και θρέφει τα όνειρα μου.
Μετά από έναν χωρισμό είναι καλό να προχωράς προσποιούμενος πως "καθαρισες" ή να στοχάζεσαι συνεχώς πιστεύοντας πως και αυτό το θέμα δεν μπορεί, έχει τη λύση του, θα ηρεμήσω.
Γιατί μετά από ενάμιση χρόνο είμαι στο στάδιο "σκέφτομαι το καλύτερο για μένα, αλλά ναι τον θέλω πίσω".
Είναι εγωισμός (με πρόδωσε); Είναι παρηγοριά; Είναι αυταπάτη οτι ζω παραμύθι με χαρούμενο τέλος (αφού μου μιλάει ξανά); Είναι έρωτας αληθινός; Είναι θέμα συγκυρίας; Είμαι τρελή;...
-Στοχαστική προδομενη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που λες δεν είναι στοχασμός, είναι κυκλική σκέψη που έχει στόχο να μην φτάσει ποτέ σε συμπέρασμα. Δεν είναι καλό να προχωρήσεις μετά από έναν χωρισμό προσποιούμενη ότι καθάρισες, είναι καλό να προχωρήσεις επειδή τα στοχάστηκες έτσι ώστε πράγματι να φτάσεις σε σημείο που θα μπορείς να πεις «καθάρισα». Ο στοχασμός θα πρέπει κάποτε να απαντήσει στο αν είναι εγωισμός, παρηγοριά, αυταπάτη, ή ό,τι άλλο βρίσκεις για να δικαιολογήσεις μέσα σου μια απόρριψη. Χωρίς να ξέρω την ιστορία μπορώ να σου πω ότι δεν είναι έρωτας αληθινός, γιατί δεν υπάρχει εξιδανικευμένο, ατόφιο συναίσθημα, και θέμα συγκυρίας είναι γενικώς μια πολύ ασθενής δικαιολογία για τις χυλόπιτες. Πρέπει να συνοδεύεται και από κάτι άλλο, πιο χειροπιαστό.
σχόλια