Το βράδυ της 16ης Αυγούστου, ένας 25χρονος νέος έχανε τη ζωή του πέφτοντας σε γκρεμό 20 μέτρων στο λόφο του Φιλοπάππου ύστερα από επίθεση τριών ληστών που απείλησαν τον ίδιο και την Πορτογαλίδα φίλη του με σπασμένο μπουκάλι και μαχαίρι – οι δράστες συνελήφθησαν τελικά χτες σε Αθήνα και Ειδομένη, δύο Πακιστανοί (ο ένας κιόλας ανήλικος, κακώς οπότε δημοσιεύονται φωτογραφίες του) κι ένας Ιρακινός, όλοι τους λέει σεσημασμένοι πλην όμως ελεύθεροι να «αλωνίζουν» – στη σύλληψη βοήθησαν οι μαρτυρίες της κοπέλας καθώς και συμπατριωτών των δραστών.
Το ζευγάρι είχε ανέβει να απολαύσει τη θέα της Αθήνας το σούρουπο σε ένα από τα πιο εμβληματικά σημεία του ιστορικού κέντρου, αγαπημένο περίπατο πολλών Αθηναίων. Στη διάρκεια του επεισοδίου ο άτυχος Νικόλας Μουστάκας, μετανάστης κι ο ίδιος για σπουδές στη Σκωτία είτε γλίστρησε, είτε σπρώχτηκε πέφτοντας στο κενό.
Εκατοντάδες ληστρικές επιθέσεις, από οργανωμένες συμμορίες οι περισσότερες καταγράφονται τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή του Φιλοπάππου και της Ρωμαϊκής Αγοράς. Μέχρι βιασμοί είτε απόπειρες βιασμών έχουν καταγγελθεί, χώρια πόσα δεν μαθαίνονται.
Το τραγικό συμβάν πυροδότησε έντονη πολιτική αντιπαράθεση με άξονες την ασφάλεια και τη μετανάστευση, με τους απανταχού ξενόφοβους και ρατσιστές να στήνουν μακάβριο «πάρτι», ειδικά μετά την ανοικτή επιστολή απόγνωσης της μητέρας του θύματος Λαμπρινής στον πρωθυπουργό, τους αρμόδιους υπουργούς και τον δήμαρχο.
Μια επιστολή κάπως υπερβολική, με κάποιους χαρακτηρισμούς οριακούς, άντε όμως να αξιώσεις ψυχραιμία και πολιτική ορθότητα ακριβείας στον πόνο μιας χαροκαμένης μάνας - ας όψονται όσοι τον εκμεταλλεύονται χυδαία.
Μήπως δεν έχει και τα δίκια της; Αλίμονο. Τίνος χρώσταγε ο Νικόλας, ποιος Έλληνας ή αλλοδαπός επισκέπτης που θα αναζητούσε λίγες στιγμές ρεμβασμού και χαλάρωσης σε ένα εμβληματικό φυσικό και αρχιτεκτονικό μνημείο, από τους ελάχιστους μεγάλους ελεύθερους χώρους της πόλης, θα ήθελε να βρεθεί στη θέση του;
Εκατοντάδες ληστρικές επιθέσεις, από οργανωμένες συμμορίες οι περισσότερες καταγράφονται τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή του Φιλοπάππου και της Ρωμαϊκής Αγοράς (που για το λόγο αυτό κυρίως έχει πλέον περιφραχτεί άτσαλα), δύο μάλιστα σε γνωστά μου πρόσωπα. Μέχρι βιασμοί είτε απόπειρες βιασμών έχουν καταγγελθεί, χώρια πόσα δεν μαθαίνονται.
Η αλήθεια είναι πως τέτοια συμβάντα σημειώνονταν σποραδικά εκεί και πριν να έρθουν οι «λαθροεγκληματίες», όπως ωρύονται μέρες τώρα ακροδεξιά ΜΜΕ, ιστοσελίδες και προφίλ στοχοποιώντας κυρίως την πακιστανική κοινότητα – μια κοινότητα που έχει κιόλα πληρώσει το μεγαλύτερο φόρο αίματος σε εκμεταλλευτές εργοδότες και φασίστες, παρότι από τις πλέον φιλήσυχες κι εργατικές στη μεγάλη της πλειοψηφία, με σημαντική δε εθελοντική προσφορά στις πρόσφατες φυσικές καταστροφές.
Όμως πλέον το κακό είχε παραγίνει. Θύματα τουρίστες, ζευγαράκια και όποιους άλλους βρεθούν ευάλωτοι στο λάθος σημείο τη λάθος ώρα, είτε ντόπιοι, είτε ξένοι επισκέπτες είτε ακόμα άλλοι μετανάστες/πρόσφυγες που ανεβαίνουν ως εκεί για περίπατο και «σέλφι» με φόντο την Ακρόπολη, τεκμήριο κιόλας ότι ναι, τα κατάφεραν γι΄αρχή.
Πέρα επομένως από τις γνωστές ανθρωποφαγικές υστερίες, υπάρχει όντως πρόβλημα ειδικά τις βραδινές ώρες που δεν αντιμετωπίζεται κηρύσσοντας «πογκρόμ», ούτε εθελοτυφλώντας επειδή τάχα θα θιχτούν οι ξένοι μας – μα οι ίδιοι καταρχήν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αγανακτούν με τους ομοεθνείς τους που εγκληματούν εκθέτοντας και τους ίδιους στο μίσος και μάλιστα όχι από κάποια αδήριτη βιοτική ανάγκη αλλά επειδή, πολύ απλά, καλοί και κακοί άνθρωποι υπάρχουν σε κάθε κοινωνία και φυλή.
Ο τόπος βλέπεις προσφέρεται για παραβατικές δραστηριότητες - και δεν εννοώ εδώ βέβαια κάποια νεανική συντροφιά που πίνει κανα μπαφάκι. Μεγάλη έκταση, πυκνοφυτεμένη, με πολλές κρυφές καβάτζες καθώς και παγίδες για τους απρόσεκτους (απότομες και ολισθηρές κλίσεις, χάσματα κ.λπ.) καθώς δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου κάποιος διακριτικός έστω, ως θα όφειλε, νυχτερινός φωτισμός ή σημάνσεις.
Μηδενική και η φύλαξη, εξόν ίσως στην είσοδο επί της Αρεοπαγίτου, ελεύθερη δε (πολύ σωστά) η πρόσβαση πανταχόθεν. Σε καιρούς που η πόλη ολόκληρη έχει αγριέψει, δύσκολα θα έμενε ο λόφος στην απέξω, ένας λόφος για τον οποίο η συνέλευση κατοίκων Φιλοπάππου έχει διεξάγει μακροχρόνιο αγώνα ώστε να παραμείνει ένας ανοικτός, καθαρός και φιλόξενος χώρος πρασίνου, περιπάτου και ιστορικής μνήμης με παρεμβάσεις, καταγγελίες, μέχρι δικαστικούς αγώνες κατά επίδοξων καταπατητών τμημάτων του.
«Η εγκληματικότητα που φτάνει στου Φιλοπάππου είναι απόνερα της χαοτικής κατάστασης που επικρατεί στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας», διαβάζω σε ανάρτηση του διαχειριστή της σελίδας «Φιλοπάππου» στο fb. Ως σημαντικότερα προβλήματα χαρακτηρίζει τη μείωση των μόνιμων κατοίκων της περιοχής λόγω και airbnb καθώς επίσης τις «εσφαλμένες πολεοδομικές επιλογές της πολιτικής ηγεσίας που υλοποίησε την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και την απουσία προεδρικών διαταγμάτων για τις χρήσεις γης...
Τα αστυνομικά μέτρα, ακόμα και τα καλύτερα είναι απλά παυσίπονα, δεν εξυγιαίνουν τα αίτια, απλώς προσπαθούν να περιορίσουν τα συμπτώματα. Ο οποιοσδήποτε αστυνομικός σχεδιασμός πρέπει να αφορά το σύνολο του ιστορικού κέντρου εξειδικεύοντας στις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής...», σημειώνει.
Παρότι κάπως γενικόλογες, οι διαπιστώσεις αυτές είναι νομίζω στη σωστή κατεύθυνση. Η λύση σίγουρα δεν είναι να υψώσεις κάγκελα παντού, να κάνεις 24ωρο φέις κοντρόλ ή να βάλεις έναν αστυνομικό ανά συστάδα δέντρων. Πάρκο και αρχαιολογικός χώρος είναι το Φιλοπάππου, όχι στρατόπεδο και σίγουρα υπάρχουν πιο ευέλικτοι, διακριτικοί και αποτελεσματικοί τρόποι φύλαξης. Πολιτεία, δήμος, αρχαιολογική υπηρεσία και λοιποί σχετιζόμενοι φορείς ας αναλάβουν έστω τώρα τις ευθύνες τους με τη συνεργασία και των δημοτών – δεν μιλάμε για το (ασφαλές, πάντως) Χάιντ Παρκ, δεν είναι δα αχανής έκταση τα 700 στρέμματα.
Και ναι, ίσως πρέπει να ξαναδούμε το πώς λογής ποινικοί θα πάψουν να καλύπτονται πίσω από τις προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές, ο εγκλωβισμός και η γκετοποίηση των οποίων θρέφει και την παραβατικότητα. Το πώς σεσημασμένοι παραβατικοί –Έλληνες ή αλλοδαποί– καταφέρνουν να εκμεταλλεύονται ορθά, καταρχήν, νομοθετήματα για να βρίσκονται σύντομα ξανά ελεύθεροι να δράσουν – είτε πρόκειται για δυνάμει εγκληματίες «κλεφτοκοτάδες» είτε για προκλητικούς απατεώνες μεγατόνων σαν τα πρώην αφεντικά της Energa.
Το βασικότερο, να διεκδικήσουμε ξανά οι πολίτες τους δημόσιους χώρους της πόλης μας, μετατρέποντάς τους από «άβατα» και πεδία άσκησης ηθικού πανικού σε ζωντανούς, ασφαλείς χώρους χαλάρωσης, ψυχικής ανάτασης, κοινωνικοποίησης, συντροφικότητας και συνύπαρξης.
σχόλια