Πέθανε χθες ένας θρύλος τους Ισπανικού σινεμά, η Σαρίτα Μοντιέλ.
Όχι τρόπος του λέγειν θρύλος. Αλλά η μεγαλύτερη σταρ που γέννησε ποτέ το ισπανόφωνο σινεμά.
Όταν ήμουν παιδί, στην δεκαετία του 60, ήταν μόδα στη Ζάκυνθο τα λαϊκά σπίτια να έχουν ένα μικρό δισκάκι με τη Violetera της. Στα σοκάκια, ανάμεσα στις καντάδες, το Βογιατζή και τον Μπιθικώτση, εθεωρείτο μια κάποια κομψότητα να ακουστούν τα βιολιά της Βιολετέρας. Πρόθυμα δάκρυα είχαν κυλήσει και όταν είχε προβληθεί η ομώνυμη ταινία στο θερινό κινηματοθέατρο Άστρον.
Γιατί μου άρεσε; Βασικά, διότι μου άρεσαν όλα τότε. Επίσης διότι ήταν παράφορα μελαχρινή, σεξυ και υπερβολική, με τον τρόπο της Τουρκιάν Σοράι και της Σαπουντζάκη. Αργότερα, γερνώντας, υπερτόνιζε την σεξουαλικότητά της (με τον φαιδρό και απέλπιδα τρόπο της ύστερης Βουγιουκλάκη), μέχρι τραγούδι soft porno είχε ηχογραφήσει --αλλά πάλι μού άρεσε. Εν πάση περιπτώσει, την καταλάβαινα.
Είχε πάρει ένα εκατομμύριο δολάρια για να παιξει την Βιολετέρα -ποσό αμύθητο εκείνη την εποχή. Και είχε κάνει ένα χλιαρό πέρασμα από το Χόλιγουντ, κυρίως σε ρόλους Ινδιάνας, πράγμα που την απαγοήτευσε. Ωστόσο έπαιξε και ορισμένους αξιοπρεπείς ρόλους, πλάι στον Μάριο Λάντσα για μια ταινία του Άντονι Μάν (που έγινε ο τέταρτος σύζυγός της) ακόμα και σε ταινία του Σάμιουελ Φούλερ (τον Run of Arrow, πλάι στον Ροντ Στάιγκερ).
Ήταν μεγάλο όνομα και στο Μεξικό -που το θεωρούσε δεύτερη πατρίδα της.
Έλεγε ότι είναι ευτυχισμένη, ό,τι δώρα δίνει ο θεός, τής είχαν δοθεί. Η μόνη βλακεία που έκανε ήταν όταν το 2003, παντεύτηκε ένα αγόρι 36 ετών, 38 χρόνια νεότερό της. Ο γάμος διήρκεσε 10 μέρες.
Μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο, το 1975, άφησε και το τραγούδι και το σινεμά και αφιερώθηκε σε ένα τηλεοπτικό τοκ σόου, όπου έπαιρνε συνεντεύξεις από διασημότητες όπως ο Σαρλ Αζναβούρ και ο Παβαρότι.
Δεν εγνώσθη από τι ακριβώς πέθανε. Ήταν 85 ετών.
σχόλια