Γραφειοκρατικά εμπόδια, χωροταξικά ζητήματα, χρόνια κωλύματα, διαμαρτυρίες, αντιδράσεις, ήταν οι αιτίες που η συζήτηση για τη δημιουργία ισλαμικού τεμένους κράτησαν σαράντα χρόνια και η Αθήνα παρέμενε η μοναδική πρωτεύουσα χωρίς τζαμί. Αποτέλεσμα της πολυετούς καθυστέρησης ήταν η απουσία επίσημου χώρου προσευχής για τους πιστούς, καθώς και η δημιουργία πολλών ακατάλληλων σημείων λατρείας σε διάφορες περιοχές της πόλης.
Πέρασαν, λοιπόν, αρκετά χρόνια και σήμερα η ανέγερση του μουσουλμανικού τεμένους στην περιοχή του Βοτανικού βρίσκεται επιτέλους στην τελευταία κατασκευαστική της φάση. Σε μια πόλη στην οποία υπολογίζεται ότι κατοικούν περίπου 250.000 μουσουλμάνοι κατοχυρώνεται πλέον το δικαίωμά τους να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, όπως και όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως θρησκείας και σύμφωνα πάντα με όσα προβλέπει το Σύνταγμα αναφορικά με τη θρησκευτική ελευθερία.
«Ο φάκελος του έργου βρίσκεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Από τη στιγμή που θα αποφανθεί θετικά προς το υπουργείο Υποδομών, ως το τέλος του έτους αναμένεται να είναι έτοιμο προς χρήση και λειτουργία» λέει στη LiFO o γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων, Γιώργος Καλαντζής.
Σε μια πόλη στην οποία υπολογίζεται ότι κατοικούν περίπου 250.000 μουσουλμάνοι κατοχυρώνεται πλέον το δικαίωμά τους να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, όπως και όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως θρησκείας και σύμφωνα πάντα με όσα προβλέπει το Σύνταγμα αναφορικά με τη θρησκευτική ελευθερία.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για την κατασκευή ενός μεταλλικού κτιρίου συνολικής επιφάνειας 1.000 τ.μ. στην περιοχή του Βοτανικού, στη θέση του πρώην Κεντρικού Σταθμού Αυτοκινήτων Ναυτικού (ΚΣΑΝ) του Πολεμικού Ναυτικού. Όπως προβλέπεται, δεν θα διαθέτει μιναρέ, ενώ θα κατανέμεται σε ισόγειο και ημιώροφο, χωρητικότητας 350 ατόμων, με λατρευτικούς χώρους ανδρών και γυναικών, βοηθητικούς χώρους, αποδυτήρια και γραφεία. Όλα αυτά σε ένα οικόπεδο του οποίου η έκταση αγγίζει τα 17 στρέμματα.
«Η κατασκευή του τεμένους είναι δημόσιο έργο. Πρόκειται για μια επιλογή του ελληνικού κράτους με ένα σαφέστατο μήνυμα προς τη διεθνή μουσουλμανική κοινότητα, με την έννοια ότι το Ισλάμ κατέχει μια ισότιμη θέση στη χώρα μας.
Προφανώς, επειδή είμαστε μια δημοκρατική κοινωνία, είναι λογικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σε τέτοια θεμελιώδη ζητήματα. Πάντως, είναι μια αντίφαση το γεγονός ότι υπήρχαν αντιδράσεις από μια μικρή μειοψηφία για ένα φανερό τέμενος υπό την εποπτεία του κράτους και όχι για άτυπους χώρους προσευχής. Ίσως είναι καλύτερο για κάποιους να έχουμε κάτι που δεν φαίνεται. Το πρόβλημα, δηλαδή, έγκειται στο ορατό και όχι στο αόρατο.
Κατά το παρελθόν είχαν διατυπωθεί αντιρρήσεις ως προς την κατασκευή του στην Ιερά Οδό και προτάθηκε να μεταφερθεί σε κάποιο σημείο μακριά από το κέντρο της πρωτεύουσας. Όλα αυτά δεν εξυπηρετούν παρά την τουρκική προπαγάνδα. Επίσης, για να είμαστε δίκαιοι, να αναφέρουμε ότι τόσα χρόνια δεν είχε ανεγερθεί τέμενος επειδή η Αθήνα δεν είχε μουσουλμάνους. Αυτό συνέβη τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία η οικονομική ανάπτυξη της πόλης προσέλκυσε πολλούς μετανάστες» υποστηρίζει ο κ. Καλαντζής.
«Όλα τα έσοδα που μπορεί να προκύψουν από κάποιες προσφορές, εισφορές και χορηγίες πιστών θα δίνονται για τη λειτουργία του τεμένους. Από κει και πέρα, σε περίπτωση που παραχωρηθούν μεγαλύτερα ποσά, θα εναπόκειται στο διοικητικό συμβούλιο να τα δεχτεί ή όχι, και με ποιους όρους. Ήδη το νομικό πρόσωπο διοικείται από επταμελές διοικητικό συμβούλιο το οποίο διορίζεται με απόφαση του υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με τριετή θητεία, η οποία δύναται να ανανεωθεί» προσθέτει ο γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων.
Σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας, στο διοικητικό συμβούλιο μετέχουν ένας εκπρόσωπος του υπουργείου Παιδείας, ο οποίος πρέπει να είναι μόνιμος δημόσιος υπάλληλος, ένας εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών με τον αναπληρωτή του, οι οποίοι πρέπει να είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, δύο εκπρόσωποι του δήμου Αθηναίων με τους αναπληρωτές τους, που προτείνονται από τον δήμαρχο Αθηναίων, ένας δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω με ειδίκευση στο Δημόσιο Δίκαιο, δύο εκπρόσωποι των μουσουλμάνων που διαβιούν νόμιμα στην Αττική με τους αναπληρωτές τους, που ορίζονται από τον υπουργό Παιδείας, λαμβανομένων υπόψη του μεγέθους των μουσουλμανικών κοινοτήτων, της νομικής οργάνωσής τους, των αδειοδοτημένων λατρευτικών χώρων που λειτουργούν και της εν γένει απήχησής τους μεταξύ των διαβιούντων στην Αττική μουσουλμάνων.
Επίσης, οι εθελοντές θα υπάγονται στις οδηγίες και υποδείξεις του διοικητικού συμβουλίου και του ιμάμη και θα απομακρύνονται από τον χώρο αν διαπιστωθεί ότι καταχρώνται της θέσης τους για εξυπηρέτηση οποιουδήποτε άλλου σκοπού πέραν της εύρυθμης και ειρηνικής λειτουργίας του τεμένους και της ασφαλούς και απρόσκοπτης συμμετοχής των πιστών στις θρησκευτικές τελετές.
Το Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών προβλέπεται να λειτουργεί όλες τις ημέρες της εβδομάδας. Συγκεκριμένα, οι ώρες λειτουργίας του ορίζονται μισή ώρα προτού ο ιμάμης τελέσει την πρώτη προσευχή και μισή ώρα αφότου τελέσει την τελευταία.
Κατά τη διάρκεια του ιερού μουσουλμανικού μήνα (Ραμαζάνι) και της εορτής της Θυσίας του Αβραάμ το Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών θα λειτουργεί επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Όλοι οι πιστοί θα μπορούν να προσέρχονται ελεύθερα στο Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών κατά τις ώρες λειτουργίας του και κατά το πρόγραμμα των προσευχών του έτους, προκειμένου να ασκήσουν τα λατρευτικά τους καθήκοντα.
Σε κάθε περίπτωση, οφείλουν να σέβονται τους θρησκευτικούς λειτουργούς και τους άλλους πιστούς, ανεξαρτήτως κλάδου του Ισλάμ, ιδίως δε αν την ημέρα εκείνη το Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών έχει παραχωρηθεί σε κατ' ιδίαν χρήση συγκεκριμένης θρησκευτικής κοινότητας που διαβιεί στην Αττική.
Τέλος, σε περίπτωση ανάρμοστων συμπεριφορών ή εγκληματικών πράξεων, προσβολής των θρησκευτικών δικαιωμάτων και ιδίως της πίστης του άλλου, υποκίνησης θρησκευτικών παθών και γενικά διατάραξης της θρησκευτικής ειρήνης, πέραν των όποιων τυχόν ποινικών ευθυνών των υπαιτίων, κατά τις γενικές ή ειδικότερες διατάξεις των άρθρων 198 επ. Π.Κ., το Δ.Σ. μπορεί να αποφασίσει τον προσωρινό ή και διαρκή αποκλεισμό της πρόσβασης των υπευθύνων στο Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών και στον περιβάλλοντα χώρο, ιδίως εάν οι προσβολές αυτές έγιναν οργανωμένα και ομαδικά, υποκινούμενες από εθνικές, εθνοτικές, θρησκευτικές, δογματικές, προσωπικές ή άλλες διαφορές.
