Γεννήθηκε στο Κομπάνι, μεγάλωσε στη Ράκα, στρατεύτηκε από μικρός στην κουρδική υπόθεση, ζει και εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια ως καρδιολόγος στην Αθήνα, έχοντας πια αποκτήσει και την ελληνική υπηκοότητα.
Στη μάχη της Ράκα ατύχησε να χάσει τον πατέρα και την αδελφή του, δύο ακόμα «παράπλευρες απώλειες» της άγριας σύγκρουσης που διεξάγεται στη Συρία και δεν λέει ακόμα να τελειώσει.
Στη συζήτηση που ακολουθεί επιχειρήσαμε να φωτίσουμε κάπως πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις αυτού του «Γ' Παγκόσμιου σε μικρογραφία», όπως τον αποκαλεί, μέσα από την οπτική ενός ανθρώπου που τα γνωρίζει από πρώτο χέρι.
Ενός ανθρώπου του οποίου το μαχητικό φρόνημα ισχυροποίησε ακόμα περισσότερο η προσωπική τραγωδία, που όταν πιάνει να μιλά για ελευθερία, ισότητα, συμμετοχική δημοκρατία και κοινωνική απελευθέρωση –τα προτάγματα του αγώνα των Κούρδων της Συρίας, που έχουν πολλά κοινά τόσο με τον ελευθεριακό κοινοτισμό όσο και με το μεξικανικό κίνημα των Ζαπατίστας (EZLN)– το βλέμμα του φωτίζεται και η φωνή ζεσταίνει.
Κανείς ισχυρός δεν ήθελε να πετύχει η συριακή επανάσταση εξαρχής γιατί αν συνέβαινε αυτό, δηλαδή αν αποκτούσαμε ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία, θα άλλαζε όλος ο χάρτης και η κοινωνία της Μέσης Ανατολής, θα υπήρχαν οι συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης στην Ευρώπη, θα ήτανε το αποκορύφωμα της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης!
— Καταρχάς, πώς βρεθήκατε στην Ελλάδα;
Ήρθα στην Αθήνα το '90 για να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Ιατρική που είχα ξεκινήσει στο Βελιγράδι.
Μου άρεσε πολύ και αποφάσισα να μείνω και να φτιάξω εδώ τη ζωή μου, εξακολουθώντας βέβαια πάντα να αγωνίζομαι για την κουρδική υπόθεση, στην οποία είχα στρατευτεί ήδη ως σπουδαστής – υπήρξα πρόεδρος της Πατριωτικής Ένωσης Φοιτητών Κουρδιστάν και μέλος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν.
Το '96 κατάφερα να αποκτήσω και την ελληνική υπηκοότητα, κάτι που δεν ήταν καθόλου εύκολο, ειδικά την εποχή εκείνη!
— Μεγαλώσατε στη Ράκα, τη συριακή πόλη που έγινε ευρύτερα γνωστή ως οιονεί πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους, μάλιστα χάσατε εκεί πέρσι τον πατέρα σας στις συγκρούσεις για την ανακατάληψή της, πρόσφατα και την αδελφή σας...
Πράγματι, ο πατέρας μου σκοτώθηκε πέρσι τον Αύγουστο όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι μας εκεί. Μπορούσε να έχει φύγει έγκαιρα, αλλά αρνήθηκε, πού να πήγαινε, ήταν 87 ετών.
Τον περασμένο μήνα η αδελφή μου πήγε να επισκεφθεί το ερειπωμένο, πλέον, σπίτι, για να σκοτωθεί κι εκείνη από έκρηξη βόμβας που είχαν τοποθετήσει εκεί υποχωρώντας οι συμμορίτες του ISIS, όπως είχαν κάνει και σε άλλα κτίρια. Καταγόμαστε, ξέρετε, από το Κομπάνι.
Στη Ράκα πήγαμε ως οικονομικοί μετανάστες όταν ήμουν οκτώ ετών, γιατί ήταν μια πόλη με πολύ πλούτο, όπου υπήρχαν δουλειές.
Γειτονεύοντας με τον Ευφράτη και τρία μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα απ' όπου ηλεκτροδοτείται όλη η Συρία, διαθέτει εύφορα εδάφη και μεγάλη αγροτική παραγωγή και έχει πετρελαιοπηγές.
Δυστυχώς, όμως, όλον αυτό τον πλούτο τον νέμονταν λίγοι, μια κλίκα καθεστωτικών αξιωματούχων.
Η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού, άνθρωποι περήφανοι, πολιτισμένοι, φιλόξενοι, κι ας μην είχαν υψηλό επίπεδο μόρφωσης, ζούσαν φτωχικά, εγκαταλειμμένοι από την κεντρική εξουσία.
— Δεν επρόκειτο, δηλαδή, για τίποτα φανατικούς θρησκόληπτους.
Κάθε άλλο! Υπόψη, μάλιστα, ότι εκεί είχε ξεκινήσει να εφαρμόζεται πειραματικά, χωρίς κανένα πρόβλημα, το σύστημα των μεικτών σχολείων που ήταν να επεκταθεί σε όλη τη Συρία, αλλά δεν έγινε ποτέ.
Στη διάρκεια του εμφυλίου η Ράκα παρέμεινε ουδέτερη, μάλιστα είχε υποδεχτεί πολλούς πρόσφυγες, και Κούρδους ανάμεσά τους.
Όταν εισέβαλαν οπλισμένοι μέχρι τα δόντια οι τζιχαντιστές και την κατέλαβαν, δεν μπορούσαν βέβαια οι άοπλοι απλοί πολίτες να κάνουν πολλά: είτε έφυγαν, με τη σειρά τους πρόσφυγες κι εκείνοι, είτε προσποιήθηκαν υπακοή στους νέους δυνάστες για να επιβιώσουν.
— Πώς κατάφερε όμως ο ISIS να αποκτήσει τέτοια απήχηση ακόμα και σε χώρες κοσμικές, όπως η Συρία;
Εκείνο που κατάφεραν να εκμεταλλευτούν οι φανατικοί ήταν αφενός η πικρία και η απογοήτευση που νιώθουν πολλοί μουσουλμάνοι από την κατάσταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, αφετέρου η αμορφωσιά και η φτωχοποίηση των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων, από όπου προσηλύτισαν μαχητές και «υπαλλήλους».
Αυτοί, μαζί με ξένους πράκτορες, ιδίως της τουρκικής MIT, καθώς επίσης και με τζιχαντιστές, τυχοδιώκτες και μισθοφόρους από άλλα μουσουλμανικά κράτη, ακόμα και από τη Δύση, είναι το κύριο υλικό του ISIS.
Στην αρχή ήταν λίγοι, είχαν όμως εξασφαλίσει βαρύ οπλισμό και χρηματοδότηση. Η όλη τους ιδεολογία είναι, βεβαίως, μια πλήρης διαστρέβλωση του Ισλάμ, αν όχι καθαρή χρησιμοποίησή του για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Η παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα όφειλε να βγει εξαρχής και να τους καταγγείλει, τόσο αυτούς όσο και τον νεο-οθωμανισμό του Ερντογάν.
— Γιατί απέτυχε, κατά τη γνώμη σας, η συριακή επανάσταση;
Κανείς ισχυρός δεν ήθελε να πετύχει αυτή η επανάσταση εξαρχής γιατί αν συνέβαινε αυτό, δηλαδή αν αποκτούσαμε ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία, θα άλλαζε όλος ο χάρτης και η κοινωνία της Μέσης Ανατολής, θα υπήρχαν οι συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης στην Ευρώπη, θα ήτανε το αποκορύφωμα της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης!
Οπότε κάνανε τα πάντα για να την υπονομεύσουν, καθένας με τον τρόπο του, διασπώντας και διχάζοντας τον λαό και προσκαλώντας στη χώρα φονταμενταλιστές μισθοφόρους.
Εμείς οι Κούρδοι όμως παραμείναμε πιστοί σε αυτήν και συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε, αντίθετα από άλλους που, υπηρετώντας τα δικά τους ή ξένα συμφέροντα –του Άσαντ, των Τούρκων, των Ιρανών, των Αμερικανών, των Ρώσων–, φέρανε το χάος και τη συμφορά στη χώρα, οδηγώντας την σε μια άγρια εμφύλια σύγκρουση όπου έχουν εμπλακεί δεκάδες κράτη και σχεδόν όλες οι μεγάλες δυνάμεις.
Πρόκειται, ουσιαστικά, για έναν Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο σε μικρογραφία!
— Ωστόσο και οι Κούρδοι είναι διαιρεμένοι.
Δεν αληθεύει ακριβώς αυτό. Η μεγάλη πλειονότητα του κουρδικού λαού, ένα 70-80% τουλάχιστον, στηρίζει τη Δημοκρατική Ένωση-Κίνημα Ελευθερίας (PYD) που εμπνέεται από τις ιδέες του «Άπο» (Αμπντουλάχ Οτσαλάν).
Αυτό συνενώνει αρκετές προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, με μεγαλύτερη το PKK, και στοχεύει όχι στη με κάθε μέσο κατάκτηση της εξουσίας αλλά στις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που χρειάζεται για να ορθοποδήσει η Μέση Ανατολή, αποτινάσσοντας όλα τα αυταρχικά και θεοκρατικά καθεστώτα.
Αλλαγές που πρέπει να γίνουν με διαδικασίες δημοκρατικές και συμμετοχή παλλαϊκή, όχι με πολέμους επιθετικούς, γιατί η βία φέρνει βία και σε αυτό δυστυχώς δικαιωθήκαμε, όπως είδαμε και στη Συρία.
Αυτό άλλωστε εκμεταλλεύτηκε και ο Άσαντ για να παραμείνει στην εξουσία, τη γενίκευση της βίας.
Ο αντίθετος πόλος, ο μειονοτικός πλέον, είναι το λεγόμενο Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν του Μπαρζανί (KDP), που από τη δεκαετία του '90 έχει συμμαχήσει με τους Τούρκους για να υποστηρίξει τα συμφέροντα τα δικά του και των φεουδαρχών, όχι του κουρδικού λαού.
— Ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή η ιδεολογική μεταστροφή του Κούρδου ηγέτη μετά τη σύλληψη και τη φυλάκισή του. Ειπώθηκε ότι του έκαναν πλύση εγκεφάλου, ότι του χορηγούσαν ναρκωτικά...
Αυτά είναι ανοησίες. Ούτε δείλιασε, ούτε έγινε «φυτό», ούτε βέβαια πρόδωσε τον αγώνα.
Είχε απλώς την ευκαιρία, ύστερα από την καταδίωξη των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών που κατέληξε τον Φεβρουάριο του '99 στη σύλληψη και φυλάκισή του, να μελετήσει και να σκεφτεί διαφορετικά μερικά πράγματα, συνέγραψε μάλιστα και πολιτικά βιβλία με βάση τις νέες ιδέες που επεξεργάστηκε.
Βασικοί πυλώνες τους είναι η ελευθερία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ισότητα και ο σεβασμός όλων των θρησκειών, φυλών και εθνοτήτων της περιοχής.
Ιδιαίτερη σημασία δίνουμε στα γυναικεία δικαιώματα, γιατί ελεύθερη κοινωνία χωρίς ελεύθερες γυναίκες δεν μπορεί να υπάρξει!
Αναγνωρίζουμε, εννοείται, κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, είτε αφορά το έθνος, είτε τη φυλή, το φύλο, την πίστη, τη σεξουαλικότητα κ.λπ. Αν δεν συνέβαινε αυτή η μεταστροφή, το PKK θα είχε παραμείνει ένα παραδοσιακό αριστερό-εθνικοαπελευθερωτικό κόμμα χωρίς μέλλον.
Αντιθέτως, αφότου αναθεώρησε την τακτική του και αναγνώρισε τα λάθη του, εκτιμήθηκε περισσότερο από τον λαό. Είναι από τα ελάχιστα αριστερά κινήματα διεθνώς του οποίου η απήχηση, αντί να συρρικνώνεται, διαρκώς αυξάνει!
— Η πλήρης ισότητα των γυναικών στις ελεύθερες κουρδικές περιοχές έχει επίσης εντυπωσιάσει τη διεθνή κοινή γνώμη.
Ναι, και είμαστε περήφανοι γι' αυτό, όπως είμαστε περήφανοι για τις γυναίκες μας.
Στη Ροζάβα, στο Αφρίν και σε όλη τη Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας (DFNS) οι γυναίκες εκπροσωπούνται ισότιμα, κατά 50% δηλαδή σε κάθε θεσμό, από την αντιπροεδρία μέχρι τον στρατό.
Οι μαχήτριές μας των Ομάδων Προστασίας Γυναικών (YPJ), η γυναικεία «πτέρυγα» των Ομάδων Λαϊκής Αυτοάμυνας (YPG), πρωτοστάτησαν, μάλιστα, στον αγώνα κατά του Isis, όπως κάνουν και τώρα ενάντια στην τουρκική εισβολή στο Αφρίν.
— Αυτό είναι το καυτό θέμα των ημερών. Αλλά γιατί μια τουρκική επίθεση στο Αφρίν, γιατί τώρα;
Κοιτάξτε, το Αφρίν ήταν ως τώρα η ασφαλέστερη περιοχή στη βόρεια Συρία, είχε μάλιστα υποδεχτεί κάπου μισό εκατομμύριο πρόσφυγες.
Συνορεύει με νευραλγικές περιοχές που βρίσκονται υπό τουρκικό έλεγχο, με συμπαγή κουρδικό πληθυσμό, εφαρμόζεται, δε, εκεί, όπως σε όλο τον Βορρά, ένα μοντέλο διοίκησης και κοινωνικής οργάνωσης «υπερβολικά» ανοιχτό, ελεύθερο και δημοκρατικό, τόσο για καθεστώτα κατ' ουσίαν δικτατορικά, όπως αυτό του Ερντογάν, όσο και φονταμενταλιστικά, όπως το Ισλαμικό Κράτος, που μπορεί να ηττήθηκε στρατιωτικά, δεν έχει εξαλειφθεί όμως. Στον Ερντογάν δεν άρεσε καθόλου αυτή η κατάσταση και ήθελε καιρό τώρα να επέμβει.
Επιπλέον, νιώθει αδύναμος εσωτερικά, ενώ και στο εξωτερικό πιέζεται από παντού. Οπότε, κάνοντας τον εθνικισμό, τον επεκτατισμό και τον μεγαλοϊδεατισμό «σημαίες» ελπίζει να κερδίσει επιπλέον δημοτικότητα, σταθεροποιώντας τη θέση του.
Γι' αυτό, άλλωστε, συμμάχησε και με τους Γκρίζους Λύκους, όπως είχε «συμμαχήσει» μυστικά και με τον ISIS, προμηθεύοντας όπλα, αγοράζοντας πετρέλαιο κ.λπ. Ξένοι στρατιωτικοί και δημοσιογράφοι, καθώς και η ίδια η τουρκική αντιπολίτευση, έχουν δημοσιεύσει ακράδαντα στοιχεία σχετικά.
Η εισβολή κατέστη δυνατή όταν οι Ρώσοι, που έλεγχαν τον εναέριο χώρο του Αφρίν και είχαν πριν συμμαχήσει με τον Άσαντ και το Ιράν, συμμάχησαν πρόσφατα με τους Τούρκους, δίνοντάς τους την «άδεια».
Σας διαβεβαιώνω όμως ότι θα ηττηθούν, οι πολίτες του Αφρίν –Κούρδοι, Άραβες και Τουρκμένοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί και Γεζίντι– αντιστέκονται ήδη σθεναρά και θα νικήσουν!
Καυχιόντουσαν στην αρχή οι εισβολείς ότι θα κυρίευαν την πόλη σε τρεις μέρες, κοντεύουν πενήντα κι ακόμα δεν κατέχουν ούτε τα προάστια, οι απώλειές τους δε είναι βαριές και μιλάμε για έναν από τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου, με συντριπτική υπεροπλία.
— Οι ΗΠΑ έπαψαν, άραγε, να στηρίζουν τους Κούρδους;
Με τους Αμερικανούς υπήρξε μια συμμαχία καθαρά στρατιωτική προκειμένου να εξολοθρευτεί ο ISIS. Αρχικά είχαν «επενδύσει» στους Τούρκους, όμως αποδείχτηκε ότι εκείνοι ενίσχυαν υπογείως τους φονταμενταλιστές και τότε οι ΗΠΑ στράφηκαν σ' εμάς.
Πάντως, ούτε εκμεταλλεύτηκε ούτε «χρησιμοποίησε» κάποια πλευρά την άλλη, απλώς είχαμε κοινά συμφέροντα.
Τώρα φαίνεται ότι οι Αμερικανοί αποφάσισαν να «μοιράσουν» με τους Ρώσους τη Συρία: οι δεύτεροι «ελέγχουν» τις περιοχές όπου έχει επικρατήσει το καθεστώς Άσαντ, το μεγαλύτερο κομμάτι δηλαδή, οι HΠΑ το κομμάτι βόρεια και ανατολικά του Ευφράτη, που στο μεγαλύτερο μέρος του συμπίπτει με την Ομοσπονδία μας.
Έχουν, βέβαια, ενοχληθεί πολύ από την τουρκική επίθεση στο Αφρίν γιατί, αποσπώντας τους μαχητές μας από άλλα μέτωπα, επιτρέπει στα απομεινάρια του Isis να ανασυγκροτηθούν. Κάθε μεγάλη δύναμη κοιτάζει καταρχάς τα δικά της συμφέροντα.
— Τι νοσταλγείτε περισσότερο από την πατρίδα και τι εκτιμήσατε πιο πολύ στην Ελλάδα;
Μου λείπουν οι φίλοι και οι συγγενείς που μείνανε πίσω, ο αέρας, τα τοπία, τα μέρη όπου μεγάλωσα...
Τι έχω εκτιμήσει στην Ελλάδα; Πολλά, το κυριότερο όμως είναι ότι εδώ αισθάνθηκα, όντας Κούρδος, μια ασφάλεια που δεν είχα νιώσει ποτέ και πουθενά πριν, κάτι πολύ όμορφο, γι' αυτό άλλωστε και τη διάλεξα για δεύτερη πατρίδα μου!
σχόλια