Ο Στέλιος Ρόκκος μίλησε για τις δυσκολίες που βίωσε στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής του.
Σε συνέντευξή του στο People, ο μουσικός περιγράφει πως ξεκίνησε από τη Λήμνο και κατέληξε να δουλεύει κάτω από σκληρές συνθήκες στην πρωτεύουσα: Ήθελα να μπαρκάρω, αυτό ήταν το σχέδιο (...) ως πιτσιρικάς είχα έννοια πώς θα φύγω. Όλοι οι πιτσιρικάδες που ζουν στην επαρχία, και ειδικά σε νησί, νιώθουν εγκλωβισμένοι (...) Έβλεπα τα καράβια να φεύγουν και έλεγα «Να 'μουν κι εγώ μέσα». Τότε δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση. Η μέρα μας ήταν να παίξουμε μπάλα»
«Στα 17, ήρθα στην Αθήνα με φυλλάδιο αλλά δεν βρήκα ναύλο και έτσι έπιασα δουλειά σε έναν φούρνο. Για δέκα χρόνια δούλευα επτά μέρες την εβδομάδα στην Αθήνα και υπέφερα γιατί δεν μπορούσα να είμαι εκεί. Το μυαλό μου ήταν συνεχώς στη Λήμνο».
Όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει την Αθήνα πήγε στην Κρήτη, όπου αναγκάστηκε να μείνει σε σπηλιές, όπως λέει, επειδή δεν έχει σπίτι: «έφυγα για την Κρήτη, όπου τον πρώτο καιρό έμενα σε κάτι σπηλιές (σ.σ. Μάταλα) γιατί δεν είχα σπίτι! Υπήρχε ένα χωριό στην Κρήτη όπου άραζαν συνήθως οι χίπηδες της εποχής και όσοι ήταν πιο ανήσυχα νιάτα. Μου άρεσε πάρα πολύ εκεί πέρα. Ήθελα να είμαι μαζί τους. Και έναν ολόκληρο χειμώνα μέναμε σε μια σπηλιά που ήταν κάτι σαν κοινόβιο. Και παίζαμε όλοι μαζί κιθάρα. Ωραία ήταν!»
Θα το ξανάκανες όλο αυτό;
«Τώρα; Όχι ποτέ, εκτός αν ξέρεις καμιά πεντάστερη σπηλιά (...) Zoύσα στα "κόκκινα". Ακόμα ζω στα κόκκινα. Απλώς φροντίζω πλέον να υπάρχουν λίγα και καλά πράγματα στην καθημερινότητά μου. Το ένα είναι η μουσική και το άλλο η ζωή στη Λήμνο, όπου έχω κάποιες μεγάλες μου αγάπες εκεί. Από τους παιδικούς μου φίλους και την ομορφιά του νησιού μέχρι το ότι μυρίζω ακόμη τη μάνα μου που ζει στο διπλανό χωριό. Έχω και το φουσκωτό, που, όταν μου τη δώσει, το παίρνω και πάω για ψάρεμα. Αλλά και το εργαστήρι που φτιάχνω διάφορες ξύλινες κατασκευές. Με τη γυναίκα μου έχουμε περάσει πλέον σε ένα άλλο βιοτικό επίπεδο. Τρώμε πιο υγιεινά, ζούμε πιο ήσυχα (...) Πίστεψέ με, αν συνέχιζα να μένω εδώ, θα ήμουν μαραζωμένος».
Μένεις δηλαδή σε ένα ερημικό χωριό της Λήμνου;
«Μένω σε μια παραλία που έχει μόνο ένα σπίτι, το δικό μου. Το έχτισα εκεί για να έχω την ησυχία μου (...) Έχω τόσα ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω που δεν μου φτάνει ούτε για αστείο η μέρα. Εδώ δεν περνά ο χρόνος με τίποτα. Έρχομαι στην Αθήνα και κουράζομαι από το αεροπλάνο ακόμη. Και νιώθω τόσο υπέροχα επιστρέφοντας στη Λήμνο».
Με πληροφορίες από People
σχόλια