Ο Σταυρής, ο Σταύρος 007, ο John και ο Δημοσθένης είναι το αντίπαλο στρατόπεδο ανδρών της ομάδας των Final Four, πρώην ομάδας των 6. O Δημοσθένης τους ψιλοτρόμαξε με την ημιτελή παρασκευή του στο τεστ δημιουργικότητας και βγήκε προτεινόμενος, αλλά ευτυχώς έχει γερές βάσεις. Έβαλε την μπαντάνα του και μαγείρεψε άψογα το καρέ αρνάκι. Η συνταγή του food chef της εκπομπής Νίκου Θωμά ήταν επιπέδου μηδέν, οπότε αυτό έλειπε, να μην τη βγάλει ο Δημοσθένης.
Ο Κουτσόπουλος λέει συνεχώς ότι το παιχνίδι έχει ανέβει επίπεδο και όταν βλέπω στην τρίτη κιόλας ομαδική να έχουν φέρει 25 καταξιωμένους σεφ στο Grand Resort, είναι πια αυταπόδεικτο. Τι σημαίνει αυτό; Ξεκάθαρα ότι οι αδύναμοι παίκτες θα βγαίνουν μπροστά στον ντάκο κάθε Δευτέρα στο τεστ δημιουργικότητας. Διότι οι παίκτες που μπήκαν μέσα για λόγους άλλους από το έπαθλο δεν μπορούν να ακολουθήσουν το υψηλό επίπεδο.
Είδαμε τη Δευτέρα κάτι πιάτα που μου θύμισαν πιάτα αλά καρτ μέτριου ξενοδοχείου. Βλέπω την Ηλιάνα να κάνει ζυμαρικά ‒ok, ήταν τουλάχιστον φρέσκα‒, κοτσάρει από πάνω και ένα κομμάτι σολομό σοτέ, βάζει δίπλα και λίγα λαχανικά και πάπαλα. Την ίδια στιγμή, στους δίπλα πάγκους βλέπω πιάτα που άνετα θα έβγαιναν σε τριάστερο εστιατόριο, όχι σε τριάστερο ξενοδοχείο. Το γεγονός ότι το παραδέχτηκε είναι πολύ πολύ τίμιο, αλλά αναρωτιέμαι εάν μπορεί να φτάσει πολύ παραπέρα.
Παρατηρώ ότι δεν έχουν καλέσει ως κριτή στο Λαγονήσι ούτε μία (1) γυναίκα σεφ. Δεν καταπίνεται αυτό. Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ θα πλανάται για καιρό στο μυαλό μου. Μεγάλο φάουλ. Το ποιος το έκανε ποσώς με ενδιαφέρει. Αλλά δεν γίνεται να καλείτε 25 σεφ και να μην έχετε συμπεριλάβει ούτε μία γυναίκα.
Συνεπώς, κάθε Τρίτη, θα φεύγουν οι σεφ που πρέπει να μάθουν πιο καλά τη μαγειρική τέχνη, ενώ κάθε Παρασκευή θα φεύγουν οι παίκτες που ήταν και λίγο άτυχοι ή που έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν στην ομάδα, στο σπίτι, στην παραγωγή. Βέβαια, 1.000 φορές να έφευγα Τρίτη, παρά μετά από μια ανθρωποφαγική ψηφοφορία. Γιατί, το είπαμε από την αρχή, ριάλιτι βλέπουμε, ας μην ξεχνιόμαστε. Την Τρίτη φεύγεις ψυχολογικά πολύ πιο ανεβασμένος. Όπως έφυγε και ο Τζόρνταν δηλαδή.
Φεύγοντας, έδωσε στους συμπαίκτες του τη συμβουλή «ποτέ να μη χάσουν τον εαυτό τους σε αυτή την υπέροχη λάμψη των αστεριών». «Στρουμφάκι» ήταν το παρατσούκλι του στο Τουίτερ και νομίζω ότι με αυτήν την ατάκα ο τίτλος δικαιώθηκε.
Όποιον από τους τρεις σολομούς και αν έβλεπαν κάτω από την καμπάνα, θα τον συνόδευε υπέροχα μια κάππαρη τηγανητή. Μια συνταγή η οποία, τώρα που έρχεται η άνοιξη και ανθίζει, καλό είναι να τη μάθουμε κι εμείς.
Kάππαρη τηγανητή
Ξεπλένουμε την κάππαρη για να ξαλμυρίσει και στεγνώνουμε πολύ καλά σε μια πετσέτα. Σε μικρό ρηχό κατσαρολάκι ζεσταίνουμε δυόμισι πόντους λάδι ελαφρύ, μέχρι να φτάσει η θερμοκρασία στους 195 βαθμούς. Τηγανίζουμε την κάππαρη μέχρι να γίνει κριτσανιστή, περίπου 20 δευτερόλεπτα. Τη μεταφέρουμε σε χαρτί για να στραγγίξει και σερβίρουμε μέσα στις επόμενες δύο ώρες.
Ο Χριστόφορος Πέσκιας, ο σεφ που η κουζίνα του έχει λειτουργήσει ως μήτρα νέων σεφ της νεοελληνικής γαστρονομικής σκηνής, είχε πολύ εμπεριστατωμένη άποψη για κάθε πιάτο στην ομαδική δοκιμασία. Και καλά θα κάνουν οι χαμένοι αρχηγοί Σταυρής και Σταύρος 007 να τον ακούσουν όταν βγουν από το παιχνίδι, διότι πήραν μόλις 4 θετικές ψήφους. Το αποτέλεσμα ήταν 21-4. Δηλαδή, μόνο 4 σεφ ψήφισαν την κόκκινη ομάδα.
Κι επειδή ο Πέσκιας είναι Κύπριος, εννοείται ότι ήθελε και τα δύο «χαλούμια» να τα πάνε πολύ καλά. Ήταν κυπριακή υπόθεση αυτό το επεισόδιο, ας μη γελιόμαστε. Και χάρηκα πάρα πολύ τον Ιωάννη που πήγε και αγκάλιασε τον Σταυρή όταν τελείωσαν το σέρβις.
Συμπεριφέρθηκε με κόσμιο τρόπο και όταν άκουσε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Ήταν σε όλα άψογος και φαίνεται η καλή ανατροφή που πήρε και από τους γονείς του αλλά και από όποιον σεφ ήταν μέντοράς του. Και δεν μαγείρεψε καν. Αυτό κι αν είναι μεγαλείο!
Και θέλω να πω εδώ ότι κάθισα και είδα πολύ καλά τα στιγμιότυπα κατά τα οποία ψήφιζαν οι σεφ, και ο Χριστόφορος ψήφισε την κόκκινη ομάδα! Ναι, Σταυρή, εκεί μπορείς να πας να ζητήσεις δουλειά, αφού βγεις από το παιχνίδι, μια και ανησυχούσες ότι δεν θα σε πάρει κανείς στη δούλεψή του με τέτοιο αποτέλεσμα. «Eυχαριστούμε πολλάν» να του πεις λοιπόν.
Ο εξαίρετος Τάσος Μαντής, που έχει αστέρι Michelin, ψήφισε τους μπλε. Ο Θοδωρής Παπανικολάου επίσης ψήφισε την μπλε ομάδα. Είναι ο σεφ που καθόταν στο τραπέζι 5 και στον οποίον η Ηλιάνα μίλαγε στον ενικό. Ο Νουρλόγλου, φυσικά, δεν θεωρούσε σωστό το ότι η Ηλιάνα μιλούσε με τον Παπανικολάου, καθώς είναι ίσως ο πιο δίκαιος άνθρωπος, ακόμα κι αν δεν μιλάει συχνά με τον σωστό τρόπο. Εγώ, που ξέρω το στυλ του, γελούσα. Ειδικά εκεί που φώναζε στην κάμερα: «Κάψ’ το, κάψτε το». Αλλά όλα τα σοσιαλομύδια τον έκραζαν για το πώς μίλησε στην Ηλιάνα.
Μέγα λάθος. Δίκιο είχε ο Μιχάλης. Ήταν λάθος της παραγωγής να συμπεριλάβει στα τραπέζια τον σεφ Παπανικολάου. Ο Θοδωρής Παπανικολάου είναι ο food stylist του «MasterChef» και σε συνεντεύξεις του έχουμε διαβάσει ότι μαθαίνει στα παιδιά πώς να έχουν στα πιάτα τους ένα όμορφο και στυλιζαρισμένο αποτέλεσμα. Είναι ρεαλιστικά ίσως πιο κοντά τους και από τους ίδιους τους κριτές, εξού και η οικειότητα με την παίκτρια.
Ο Άγγελος Λάντος, σεφ που έχει κρατήσει τα 2 αστέρια Michelin της Σπονδής, της είπε ότι δεν μπορεί να ξεδιαλύνει με αυτόν τον τρόπο ποια πιάτα έχουν καταναλώσει. Μόνο που ο Θοδωρής, εκείνη την ώρα, στα χαμένα μάτια της Ηλιάνας δεν ήταν πελάτης αλλά μέντορας.
Ο Νουρλόγλου είπε στα backstage videos ότι οι επιδόσεις της μπλε ομάδας ήταν καλύτερες και ο Γκίκας Ξενάκης, παρότι βρήκε τρίχα στο πιάτο, το δέχτηκε ως ανθρώπινο λάθος και ψήφισε κι αυτός την μπλε ομάδα. Κόκκινη ψήφο, εκτός από τον Πέσκια, έδωσε ο Μιχάλης Ντουνέτας και ο σεφ του Grand Resort, που ψήφισε και τελευταίος. Να ’ταν η τέταρτη ψήφος του Γιάννη Μπαξεβάνη, που είναι ο μέντορας του Ηρακλή;
Αναρωτιέμαι εάν ο executive chef του Grand Resort ψήφισε κόκκινο λόγω του τσακωμού που είχε προηγηθεί στο σέρβις της μπλε ομάδας μεταξύ ενός σερβιτόρου και του Ηλία πάνω από το πάσο. Ο οποίος σερβιτόρος είπε στον Ηλία ότι δεν έχει να πει τίποτε σ’ εκείνον παρά μόνο στον σεφ του, βάζοντάς τον στη θέση του. Το παίζει συνέχεια αρχηγός, ακόμα και σε αυτήν τη δοκιμασία, όπου δεν ήταν ούτε καν υπαρχηγός.
Ο Δημήτρης, ο οποίος είναι επίσης πολύ καλός σεφ, αλλά πιο χαμηλών τόνων, ποτέ δεν έχει διεκδικήσει το αρχηγιλίκι. Βέβαια, εάν το δούμε στρατηγικά, αυτή είναι μια διαδρομή που σε πάει μακριά στο παιχνίδι. Η Μαρία, που ήταν στην κόκκινη ηττημένη ομάδα, έκλαιγε μετά τα αποτελέσματα κι αυτός τη χάιδευε γλυκά. Εκείνη γυρνάει και του λέει «άσε με λίγο» και κάπως ξινή μου φάνηκε. Λέτε, όντως, να παίζει κάτι μεταξύ τους; Πολύ ανταγωνιστικό είναι το παιχνίδι, παιδιά μου. Κι όσο προχωράει, τόσο πιο πιεστικό γίνεται, γι’ αυτό προσπαθήστε να διατηρήσετε έστω και λίγο την ψυχραιμία σας.
Η Μάρλεν, στη διαδικασία ασυλίας, είπε ξεκάθαρα ψέματα στον Κουτσόπουλο για την μπεσαμέλ. Ο Σταυρής εκείνη την ώρα ήταν τόσο στενοχωρημένος με το ανακοινωθέν αποτέλεσμα, που δεν το κατάλαβε. Είχαν επαγωγικά μάτια που λειτουργούν πολύ διαφορετικά από το γκάζι και ίσως η Μάρλεν θεώρησε ότι μπορεί να αφήσει την μπεσαμέλ και να πάει αλλού, κι έτσι «έπιασε». Το «καμένο» στο κουνουπίδι δεν είναι το ίδιο με το «καμένο» σε σάλτσα (ούτε και στα όσπρια, τα οποία συχνά ξεχνάμε στη φωτιά εμείς οι νοικοκυρές).
Να πω ότι το γεγονός πως είχαν καρπάτσιο ντομάτας στο πιάτο τους μου ξίνισε πολύ. Ποιος σοβαρός σεφ βάζει μέσα στο καταχείμωνο ντομάτα στο μενού του;
Ο Μπαξεβάνης ρώταγε ποιος ο λόγος που είχαν διάφορα «καμένα» λαχανικά στο μενού. Δεν έχει πάει στο Nolan, ως φαίνεται. Στο επεισόδιο της ασυλίας, ο Κοντιζάς εξήγησε ότι είχε πλάκα που έκαναν δικό του πιάτο στο μενού τους. Έτσι γίνονται οι τάσεις στη γαστρονομία, γι’ αυτό με στενoχωρεί που εγκαταλείπουν την ελληνική μαγειρική και προωθούν συνέχεια την ανατολίτικη κουζίνα. Το μίσο, το σίσο, το μούτσου, το σούτσου, που είπε και ο Διονύσης στο masterclass της Κυριακής. Αλλά είμαι αρκετά μεγάλη στην ηλικία για να μη μάχομαι τις νέες τάσεις που αφήνουν έξω τις παλιές. Τις δέχομαι και μάλιστα τις επικροτώ, κι ας θλίβομαι για τις παλιές, μια και ξέρω ότι τίποτα στον κόσμο δεν μένει σταθερό.
Οι νέοι, από την εποχή του Homo erectus μέχρι σήμερα, έρχονται πάντα να γράψουν τη δική τους ιστορία. Το κατάλαβα μεμιάς πόσο έχω μεγαλώσει πλέον όταν πρωτοείδα τα νύχια της Billie Eilish. Τα είδα και ήξερα ότι δεν θα τα έβαζα ποτέ μου, ενώ το δεκαοχτάχρονο τα είδε κι έτρεξε αμέσως στη μανικιουρίστρα.
Η Ηλιάνα και η Μαρία, που δεν μπορούσαν να καταπιούν την τεράστια διαφορά στις βαθμολογίες, έριχναν βιτριόλι στις συνεντεύξεις, λέγοντας ότι και καλά η κόκκινη ομάδα έκανε δικές τους συνταγές και όχι αντιγραφές, όπως θεώρησαν ότι έκαναν οι μπλε. Καταρχάς, είχαν σούπα αμυγδάλου με καρύδα και αχλάδι ποσέ. Σας προκαλώ απλώς να κάνετε ένα απλό γκουγκλάρισμα για να δείτε κατά πόσο είναι πρωτότυπη η συνταγή αυτή. Και κάντε το ίδιο με το υπόλοιπο μενού.
Φυσικά, υπάρχουν συνταγές που μπορεί κάποιος να τις πρωτοσκεφτεί και να τις κάνει πράξη, αλλά όχι κάτω από αυτή την πίεση. Τον Σταυρή, που έλεγε συνεχώς ότι δεν έβρισκε κάτι που να πήγε λάθος, τον παρακαλώ να διαβάσει τη συνταγή της πορτοκαλόπιτας του πρώτου Έλληνα Masterchef, Άκη Πετρετζίκη. Διότι όλοι οι σεφ δήλωσαν ότι τα γλυκά έκαναν τη διαφορά στην ψήφο τους. Του Άκη είναι μακράν η καλύτερη συνταγή που κυκλοφορεί, σας το εγγυώμαι. Το ίδιο ισχύει και για τη σοκολατόπιτά του. Και, φυσικά, καμία από τις δύο συνταγές δεν την πρωτοσκέφτηκε ο Άκης. Τις μετέτρεψε, όμως, έτσι ώστε να απογειωθούν γευστικά.
Το γεγονός ότι ψήφισαν προς αποχώρηση τον Δημοσθένη που απλώς εκτέλεσε τα γλυκά του αρχηγού και του υπαρχηγού το αφήνω στην κρίση σας. Ο Σταύρος 007 φοβάται να πάρει την οποιαδήποτε ευθύνη. Έχει το καταγεγραμμένο γονίδιο του Έλληνα που όλα τα ξέρει και δεν ευθύνεται ποτέ για τίποτα.
Έχουν πάρει τραγικές βαθμολογίες σε δύο συνεχόμενες ομαδικές και έχουν το θράσος ‒γιατί περί θράσους πρόκειται‒ να αμφισβητούν την κρίση τόσων καταξιωμένων σεφ. Ο Κοντιζάς κάπως τους έβαλε στη θέση τους.
Η Ηλιάνα ξεκάθαρα ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος και σωστά έφυγε. Θυμάμαι ότι είχε έρθει στο παιχνίδι επειδή είχε απορριφθεί η μητέρα της. Επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά η θεωρία ότι τα παιδιά ανέκαθεν θυσιαζόντουσαν για τους γονείς τους.
Τέλος, παρατηρώ ότι δεν έχουν καλέσει ως κριτή στο Λαγονήσι ούτε μία (1) γυναίκα σεφ. Δεν καταπίνεται αυτό. Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ θα πλανάται για καιρό στο μυαλό μου. Μεγάλο φάουλ. Το ποιος το έκανε ποσώς με ενδιαφέρει.
Αλλά δεν γίνεται να καλείτε 25 σεφ και να μην έχετε συμπεριλάβει ούτε μία γυναίκα. Έχουμε τη Γεωργιάννα Χιλιαδάκη, σεφ πατρόν που έχει πάρει 2 αστέρια Michelin, ενώ άλλοι συνάδελφοι της έχουν για αντίστοιχο τα αστέρια της Pirelli στον τοίχο τους. Δεν την βρήκατε; Δεν μπορούσε; Οk. Ούτε η Κωνσταντίνα Φάκλαρη, σεφ-είδωλο, που γνωρίζει ο Κουτσόπουλος, μπορούσε; Ούτε η Κωνσταντίνα Διβόλη, που είναι και φίλη του; Και πάει λέγοντας…
Και ξεκινάνε να μιλάνε οι κριτές στο επεισόδιο ασυλίας και λέει ο Ιωαννίδης: «Παρατηρώ ότι αφήνετε πάντα τελευταίες τις γυναίκες στην επιλογή των παικτών σε κάθε ομαδική. Δεν είναι κάπως σεξιστικό αυτό;». Ε, σε αυτό το σημείο έχω ανεβάσει πίεση και είμαι έτοιμη να σπάσω την τηλεόραση. Λυπηθείτε με, έχω και δύο παιδιά, μην πάω αδιάβαστη η γυναίκα. Ελπίζω, σε επόμενα επεισόδια, να διορθωθεί η αδικία.
Αν και καταλαβαίνουμε ότι τα επεισόδια που βλέπουμε τώρα είναι γυρισμένα από τα μέσα Δεκεμβρίου και δεν ξέρω τι περιθώρια υπάρχουν. Η μόνη μου ελπίδα είναι μήπως, λόγω του κορονοϊού, δεν ταξιδέψουν φέτος στο εξωτερικό, οπότε ίσως χρειαστεί να γυριστούν κάποια έξτρα επεισόδια που δεν τα είχαν προγραμματισμένα.
Θέλουμε ένα επεισόδιο αποκλειστικά ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ. Να φύγουν μια φορά και οι τρεις κριτές και να τους αντικαταστήσουν γυναίκες. Μην ξεχνάμε, ότι η καλύτερη κριτικός γεύσης στη χώρα μας, την οποία όλοι οι σεφ εμπιστεύονται τυφλά, είναι γυναίκα. Λέγεται Θάλεια Τσιχλάκη και είναι από μόνη της μια ελληνική κινητή εγκυκλοπαίδεια Larousse Gastronomique. Δεν είδα να την έχετε καλέσει ποτέ!
Σούπα αμυγδάλου με αχλάδι ποσέ έκανε η κόκκινη ομάδα στην ομαδική και θυμήθηκα τη λατρεμένη σούπα καρυδιού με αχλάδι στο French Laundry του Thomas Keller. Είναι πολύ εύκολη και σερβίρεται ‒ω ναι‒ ως γλυκό!
Γλυκιά σούπα καρυδιού με αχλάδι
Συνταγή για 6 άτομα
1 1/4 φλ. καρύδια
2 φλ. κρέμα γάλακτος
1/4 φλ. γάλα
Σποράκια από μισό φασόλι βανίλιας
1 μεγάλο αχλάδι κομμένο τα 8, που του έχουμε βγάλει τα σπόρια
1,5 φλ. σιρόπι
Για το σιρόπι θα χρειαστούμε:
1 μπουκάλι 750 ml Sauvignon Blanc
3 φλ. νερό
1 φλ. ζάχαρη
Χυμό από ένα λεμόνι
Φτιάχνουμε το σιρόπι βράζοντας όλα τα υλικά μαζί μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και προσθέτουμε τα κομμάτια αχλαδιού. Μαγειρεύουμε για περίπου 15 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν. Μεταφέρουμε τα κομμένα αχλάδια μαζί με το ένα τρίτο από το ζουμί τους σε μπλέντερ και πολτοποιούμε καλά.
Καβουρντίζουμε τα καρύδια σε τεφάλ τηγάνι με προσοχή, γιατί αρπάζουν αμέσως. Τα βγάζουμε και τα ακουμπάμε σε μια καθαρή λινή πετσέτα. Με μια άλλη πετσέτα τα τρίβουμε από πάνω έτσι ώστε να βγάλουμε τα φλούδια τους (αυτό το στάδιο μπορείτε, εάν θέλετε, να το παρακάμψετε και να τα βράσετε με τα φλούδια, το έχω κάνει πολλές φορές έτσι όταν βιάζομαι). Τα ρίχνουμε μέσα σε μια κατσαρόλα με την κρέμα, το γάλα και τη βανίλια. Μόλις πάρει μια βράση, κατεβάζουμε τη φωτιά στο μίνιμουμ και μαγειρεύουμε για περίπου 30 λεπτά. Σουρώνουμε και κρατάμε μόνο το ζουμί. Πρέπει να έχουμε περίπου 1,5 φλιτζάνι κρέμα καρυδιού. Ενώνουμε ‒ενώ η κρέμα είναι ακόμα καυτή, αλλιώς τη ζεσταίνουμε λίγο ξανά‒ με το πολτοποιημένο αχλάδι και χτυπάμε τη σούπα με πίμερ, μέχρι το μείγμα να γίνει βελούδινο.
Προσθέτουμε όσο από το υπόλοιπο σιρόπι θέλουμε για να διορθώσουμε την πυκνότητα, σύμφωνα με το γούστο μας. Σερβίρουμε με λίγο λάδι καρυδιού από πάνω.
—————————————————————-
Πάω να πιω τον πόνο μου για την έλλειψη γυναικών στο επεισόδιο, μια και είχα κι εγώ τα γενέθλιά μου, όπως και ο σεφ Κοντιζάς.
Παίζει μουσική μια φίλη στο Pairidaeza, που σημαίνει ότι είναι παράδεισος. Βρίσκεται σε ένα ιστορικό κτίριο του 1862 που φιλοξενεί τη θρυλική λέσχη «Παρνασσός». Είναι και η Γιορτή της Γυναίκας. Χρόνια μας πολλά, απανταχού της Γης, κοριτσάρες μου. Ο αγώνας μας για δικαιοσύνη συνεχίζεται. Η νίκη είναι εξασφαλισμένη κι ας μην την προλάβω ολοκληρωμένη στα δικά μου χρόνια. Είναι μια εξέλιξη σιγουράκι. Θα σας βλέπω από τον Παράδεισο και θα σας καμαρώνω.
