Η πιο αφοπλιστική απάντηση για την αδράνεια / ανυπαρξία του Θεού

Facebook Twitter
31

Στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Κοκκόλη "Η Ανάσταση ως ψαρόκολλα - Ή πως η ζωή χλευάζει τον θάνατο" συζητήθηκε το κλασικό θέμα του Θεού. 

Παρ' ό,τι ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να αποδείξει την ύπαρξή του (και μη ξεχνάμε, το βάρος της απόδειξης πέφτει σ' αυτόν που κάνει τον ισχυρισμό) πολύς κόσμος αισθάνεται καλά πιστεύοντας - πράγμα εξαιρετικά καλό για τους ίδιους, και σεβαστό.

Η πλάκα ξεκινάει όμως όταν προσπαθούν να δικαιολογήσουν την (αδικαιολόγητη και σαδιστική, στην περίπτωση που υπήρχε Θεός) στάση του σε σχέση με τους ανθρώπους. 

Σ' ένα σχόλιό του/της ο rareware, δικαιολογεί την αδράνεια του Θεού, γράφοντας:

"Αν ο Θεός με ένα και μόνο νεύμα του εξαφάνιζε τον πόνο από την γη, τότε αυτό θα σήμαινε ότι δεν σέβεται την ελευθερία όλων των ανθρώπων και των αποφάσεών τους."

Για να λάβει την αφοπλιστική απάντηση του ein steppenwolf: 

"Τότε μακάρι να μην τη σεβόταν! Ιδιαίτερα των καρκινοπαθών παιδιών."

 

 

 

 

 

31

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

4 σχόλια
Κάποτε, ρώτησαν έναν γέρο αν υπάρχει Θεός. Αυτός αποκρίθηκε με ερώτηση: ‘Αν υπάρχει, θα σε κάνει αυτό καλύτερο άνθρωπο; Αν ναι, τότε υπάρχει.’Εγώ έφτασα στο σημείο να μη μ’ ενδιαφέρει αυτή η απάντηση. Απλά, δε με αφορά πλέον. Αν κι εσύ έχεις φτάσει εκεί, τότε οι δύο εκδοχές του Θεού που θεωρούσα τότε εξίσου πιθανές, μάλλον δε σε αφορούν. Οι δύο εκδοχές είναι αυτή του Θεού Δημιουργού και αυτή του Θεού που Είναι. Μπορούν να ισχύουν και οι δύο ταυτόχρονα, αλλά τότε θα μιλούσαμε για δύο τελείως διαφορετικές υποστάσεις. Αρχίζει λοιπόν αυτός ο Θεός να μοιάζει πολύ με τον Χριστιανικό τριαδικό, αν και δε με απασχόλησε ιδιαίτερα το θέμα αυτό. Ας πούμε μια ιστοριούλα, εξίσου πιθανή με όλες τις υπόλοιπες...Μια φορά κι έναν καιρό, στην Ακαδημία των θεών τους βάλανε ένα πείραμα, για το ποιος θα φτιάξει τον πιο ενδιαφέροντα κόσμο. Οι κανόνες ήταν απλοί. Δεν μπορεί να έχει πάνω από εκατό διαστάσεις και πρέπει να ακολουθεί ξεκάθαρους νόμους. Όλοι οι θεοί κατάλαβαν ότι οι νόμοι τους έπρεπε να επιτρέπουν την ύπαρξη απλών στοιχείων και τον συνδυασμό τους σε πιο σύνθετα. Οι περισσότεροι μαθητές τα κατάφεραν αρκετά καλά και σε μερικούς κόσμους εμφανίστηκαν ενδιαφέρουσες μορφές που τράβηξαν το ενδιαφέρον των καθηγητών τους. Όλοι πέρασαν το μάθημα και οι εργασίες τους έμειναν στην αποθήκη της Ακαδημίας. Σε έναν από τους λιγότερο πετυχημένους κόσμους, όμως, συνέβη κάτι το περίεργο. Ενώ στην αρχή τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά, τα απλά και βαρετά σωματίδια που είχαν εμφανιστεί μέχρι την παρουσίαση της εργασίας, άρχισαν σιγά σιγά να συνδυάζονται με νέους, απρόβλεπτους τρόπους. Χωρίς κανένας να το καταλάβει, τα απλά πρωτόνια, νετρόνια και ηλεκτρόνια έφτιαξαν άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο και πολλά άλλα στοιχεία. Αυτά με τη σειρά τους έφτιαξαν αστέρια, πλανήτες, ωκεανούς και ζωντανούς οργανισμούς. Αυτοί εξελίχθηκαν σε όντα που άρχισαν να σκέφτονται και να αναρωτιούνται για το πού βρίσκονται και το τι κάνουν. Κάποια στιγμή, αρκετό καιρό μετά την παρουσίαση της εργασίας, μια καθαρίστρια πρόσεξε ότι κάτι περίεργο συνέβαινε στο συγκεκριμένο πείραμα, αφού κάθε φορά που περνούσε, έβλεπε και κάτι διαφορετικό. Το ανέφερε στους καθηγητές που άρχισαν με μεγάλο ενδιαφέρον να αναλύουν το τι ακριβώς είχε γίνει. Μετά από αρκετές συσκέψεις, θεωρίες και συνέδρια, απέδειξαν ότι ο συγκεκριμένος συνδυασμός αρχικών συνθηκών και νόμων επέτρεπε τη δημιουργία απείρως πολύπλοκων μορφών. Κάλεσαν τη δημιουργό του κόσμου αυτού για να της εξηγήσουν τι είχε γίνει και να της πουν ότι θα την πρότειναν για το Νόμπελ των Θεών. Αυτή τούς εξήγησε πως ήταν σίγουρη πως με αυτούς τους νόμους θα εμφανίζονταν νοήμονα όντα στο σύμπαν της, αλλά ότι δεν περίμενε πως θα έπαιρνε τόσον καιρό. Ήταν πάντως χαρούμενη που οι κόποι της απέδωσαν καρπούς και δέχθηκε να συμμετάσχει σε ένα νέο πρόγραμμα δημιουργίας παρόμοιων κόσμων.. Εκεί είναι που χωράει η ιδέα του θείου σχεδίου, στον ορισμό των νόμων κι όχι αργότερα, όπως υποστηρίζουν κάποιοι ανόητοι που δεν έχουν ιδέα για την εξέλιξη. Η κάθε μορφή απαιτεί κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες για να δημιουργηθεί. Οι νόμοι και τα στοιχεία που υπάρχουν δημιουργούν τόσες διαφορετικές δυνατές συνθήκες που μπορούν να εμφανιστούν από απλά μόρια μέχρι σύνθετες σκέψεις. Κι εμείς σχεδιάζουμε και υλοποιούμε, δημιουργούμε καθημερινά. Η πρώτη εκδοχή, αυτή του Θεού δημιουργού, λέει:Ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν για να πολεμήσει το τίποτα, όπως εσύ γράφεις ένα ποίημα ή ένα τραγούδι, καθαρίζεις τα σκαλιά του σπιτιού σου ή νουθετείς το παιδί σου. Ο σκοπός σου είναι να γίνεις Θεός.Η δεύτερη εκδοχή, αυτή του Θεού που Είναι, λέει:Ο Θεός είναι το σύμπαν, είναι η τάξη, η εξέλιξη. Όταν γράφεις ένα ποίημα ή ένα τραγούδι, καθαρίζεις τα σκαλιά του σπιτιού σου ή νουθετείς το παιδί σου, φτιάχνεις Θεό. Αυτός είναι ο σκοπός σου.
Αμάν βρε Άρη και steppenwolf! Τι δεν καταλαβαίνετε; Ο θεός παίρνει κοντά του μικρά παιδάκια γιατί τα αγαπάει! Ο θεός είναι αγάπη! (Συγνώμη, δε μπορούσα να αντισταθώ - βλέπεις, δεν έχει πάει μόνο η/ο rareware κατηχητικό) ;)