ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το καλό τα επόμενα πέντε χρόνια θα τα αφιερώσω στις σπουδές μου συν πρακτική, δύο ειδικοτήτων σε ΙΕΚ! Να μην σταθεί κάτι εμπόδιο και να πάνε όλα καλά!!! Αυτό εύχομαι! ☺️☺️ Και αν κάνω και μια δουλειά ταυτόχρονα, ημιαπασχόλησης, αν καταφέρω να βρω θα είναι πολύ καλό!! Άντε, θα δούμε!!!!

Σήμερα (14/2) είναι του Αγίου Βαλεντίνου, γνωστή και ως "ημέρα των ερωτευμένων". Αναρωτιέμαι αν μέρες σαν αυτή αξίζουν ιδιαίτερη μεταχείριση, να "πρέπει" να τις ζήσεις διαφορετικά, κάνοντας πράματα που άλλοι αποφάσισαν ως "σωστά". Όσες φορές υπήρξα σε σχέση και ερωτευμένος (επειδή το ένα δεν συνεπάγεται του άλλου, μπορείς να είσαι ερωτευμένος με κάποιο άτομο με το οποίο να μην είστε μαζί αλλά και το ανάποδο, να είσαι δηλαδή σε σχέση χωρίς να υπάρχει έρωτας) ήμουν 365 μέρες τον χρόνο έτσι, έλιωνα κυριολεκτικά και μεταφορικά για τον άλλον, μπορεί να μην έπαιρνα κάθε μέρα λουλούδια , δωράκια και σοκολατάκια όπως συνηθίζεται σήμερα αλλά καταλάβατε, δεν ήταν διαφορετικές οι άλλες μέρες για μένα, ούτε χρειαζόμουν κάποια υπενθύμιση τύπου "σήμερα πρέπει να κάνεις αυτό και αυτό". Τελείως παράδοξο και ειρωνικό το ότι με την τελευταία μου σχέση χωρίσαμε σαν σήμερα πριν 2 χρόνια. Για να μην παρεξηγηθώ, μου αρέσει να βλέπω ζευγαράκια να είναι αγκαλιά και να κρατάνε μπουκέτα με τριαντάφυλλα τα αγόρια, μου αρέσει όλος αυτός ο ρομαντισμόε που υπάρχει στην ατμόσφαιρα, απλά δεν πιστεύω πως σήμερα γιορτάζει ο έρωτας. Ο αληθινός έρωτας όχι μόνο δεν έχει ημερομηνία αλλά ξεπερνάει τον ίδιο τον χρόνο, ξεχνάς ποια μέρα είναι σήμερα τόσο μαγεμένος που είσαι από αυτόν. Θα ήταν υπέροχο να έβλεπα γύρω μου κάθε μέρα την ίδια αγάπη κα τον ίδιο ενθουσιασμό/ρομαντισμό, να εκτιμούσαν οι άνθρωποι αυτό που έχουν χωρίς να εξιδανικεύουν μία μέρα ως την προσωποποίηση του έρωτα. Ό,τι βλέπουμε γύρω μας είναι αγάπη, δεν χωράνε τόσα συναισθήματα μέσα σε 2-3 γραμμές αφιερώσεων σε δωράκια ή σε κάρτες στα λουλούδια. Το "σαγαπώ" δεν είναι απλά ένα ρήμα, το "σαγαπώ" κρύβει μέσα όλα τα άλλα τα οποία περιστρέφονται γύρω του, χαρές και πίκρες, γέλιο και δάκρυ, συντροφικότητα και πάθος, που χωρίς αυτά η ζωή είναι ανυπόφορη, για όλους εμάς τους single που δεν έχουμε κάποιον λόγο να γιορτάσουμε. Α.

Αυτή η ημέρα είναι η χειρότερη. Δεν την έχω γιορτάσει ποτέ. Ποτέ μου δεν υπήρξα με τον άνθρωπο που ήθελα εκείνη την μέρα. Πάω 25 και δεν την έχω γιορτάσει πότε μου. Κουράστηκα πραγματικά κουράστηκα τι έχω κάνει σε αυτό το πλανήτη και είμαι μόνη γιατί ακόμα δεν έχω βρει τον άνθρωπο της ζωής μου γιατί δεν έχω κάνει μακροχρόνια σχέση

Με κράζει σε όλο τον κόσμο ...με ειρωνεύεται με εκθέτει σε όλους. Λέει χοντράδες για εμένα σε όλο τον κοινωνικό κύκλο. Η μάνα του λέει ότι ειμαι από κακή οικογένεια όπου κιαν πάει. Και δεν πάει τυχαία! κανονίζει και πηγαίνει επί τούτου προκειμένου να θάψει την οικογένεια μου και εμένα σε διάφορους κοινούς γνωστούς . Μας παιρνούν τηλέφωνα και μας λένε ότι πήγε και μας κατηγορούσε. Ο ίδιος ο σύζυγος πηγαίνει στις δασκάλες των παιδιών μας και λέει ότι έχω ψυχικά θέματα και να με προσέχουν . Ναι είμαι εντελώς ηλίθια που δεν φεύγω! Του λέω ότι με ενοχλεί που με εκθέτει παντού αυτός η μάνα του και το σόι του και μου απαντά πως νιώθει περήφανος που τα κάνει αυτά κι ότι θα συνεχίσουν να τα λένε γιατί είναι η αλήθεια. Μπαίνει μέσα το μεσημέρι κι αρχίζει τις ειρωνίες κάνει ήχους ζώων όπως μουυυυ όπου παριστάνει την αγελάδα...φυσικά πάει για μένα το υπονοούμενο! Όταν του ζητάω να μην κάνει αυτά τους ήχους μου λέει ότι δήθεν κάνει πλάκα στα παιδιά αλλά γελάει με κακια και φαίνεται ότι το κάνει επίτηδες.Πάντα βρίσκει κάτι να τον ενοχλεί. Μια φορά με έσπρωξε και με έριξε κάτω με απίστευτη βία και λέει σε εμένα την ίδια που το έζησα , πως έπεσα μόνη μου καθώς πήγαινα προς τα πίσω! Χοντροκομμένο ψέμα! Άλλη φορά χτυπούσε με τη γροθιά του και όλη του τη δύναμη το τραπέζι γιατί είχα κάνει το τρομακτικό λάθος να δώσω γαλα σκόνης παιδικό στο 2μιση ετών παιδί μας. Στα καλά καθούμενα βαρουσε το τραπέζι κι εγώ ούτε είχα καταλάβει τι τον έπιασε! Είχα πάθει σοκ! Όταν ήμουν έγκυος 9 μηνών χτυπούσε τον τοίχο με λύσσα επειδη η μάνα μου αγόρασε καροτσάκι μωρού από μαγαζί που δεν ενέκρινε αυτός...οι γονείς του είχαν λυσσαξει που η μητέρα μου έκανε αυτό το δώρο από ένα μαγαζί που από ότι κατάλαβα είχαν κακες σχέσεις. Όμως η μάνα μου κι εγώ δεν είχαμε καταλάβει ότι έχουν τσακωθεί με αυτόν τον καταστηματάρχη. Τους το εξηγουσαμε και νόμιζαν ότι το κάναμε επίτηδες για να τους μπούμε στο μάτι . Εμένα ούτε καν μου περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί να σκέφτονται έτσι είχα μείνει μαλακας! Καλά δεν θα κάτσω να πω τι έχει κάνει η μάνα του γιατί μοιάζουν με αύτα που έχουμε δει στις επτά θανάσιμες πεθερές. Πραγματικά αρχίζω και πιστεύω ότι δεν ειναι στα καλά της! Δεν ειναι φυσιολογικό να έχεις τόσο μίσος για έναν άνθρωπο που στην τελική είναι η μάνα των εγγονιων σου! Να φανταστείτε ότι την ημέρα της γιορτής μου ήρθε με έβρισε μου φώναζε με απείλησε και μου ζήτησε να φύγω με τα παιδιά...μετά είπε ψέματα σε όλο τον κόσμο και στον γιόγκα της πως εγώ την έδιωξα και δεν μπορεί να έρθει στο σπίτι του γιου της . Είναι απίστευτο αυτό που κάνει! Κι όμως ο γιος της την έχει πιστέψει και αρνείται που του λέω πως με έβρισε και με έδιωξε μπροστά στα παιδιά που είχαν φοβηθεί από τις φωνές της.

Είμαι εξωστρεφής κι ευγενικός άνθρωπος. Δυστυχώς δεν έχω παρέες. Ποτέ δεν είχα. Το συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι όσοι σού λένε ότι πρέπει να είσαι δεκτικός, εξωστρεφής κι επικοινωνιακός, οι ίδιοι παραμένουν ερμητικά κλειστοί στον μικρόκοσμό τους και στις παρέες τους. Θα μου πείτε, δεν έχουν το δικαίωμα; Ναι φυσικά ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, απόλυτη ελευθερία να υπάρχει αλλά καλό θα ήταν να μην σε εμπαίζουν ότι όλα στη σύναψη των σχέσεων και στις φιλίες είναι θέμα εξωστρέφειας. Γιατί δεν είναι. Τις περισσότερες φορές είναι θέμα συμφέροντος και γι' αυτό το λόγο συνάπτονται οι σχέσεις οποιουδήποτε είδους, φιλικές και μη. Και σίγουρα δεν παίζει ρόλο η εξωστρέφεια, η καλοσύνη και η ευγένεια. Υπάρχουν άνθρωποι αρνητικοί σε όλα που είναι περιτριγυρισμένοι πάντα από ανθρώπους. Δυστυχώς.

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ είπε ότι αν νιώθεις μοναξιά όταν είσαι μόνος τότε έχεις κακή παρέα. Φροντίστε τον εαυτό σας, κάντε πράγματα που σας κάνουν χαρούμενους και μην περιμένετε από τους άλλους να σας κάνουν γιατί το πιθανότερο είναι να απογοητευτείτε.Μαθετε να είστε καλά και μόνοι και να κάνετε καλό παρεάκι με τον εαυτό σας γιατί μόνο αυτόν θα έχετε για πάντα. Και φυσικά αν γνωρίζετε κόσμο που αξίζει κρατήστε τον.

Όταν σε μια σχέση 3 χρόνων εκ των οποίων τα 2 υπήρξε συγκατοίκηση και ο άλλος δεν θέλει καμιά ευθύνη ούτε καν μια επισημοποίηση και γενικά δεν δείχνει κανένα σημάδι για το μέλλον υπάρχει κάτι άλλο να περιμένεις? Οι ηλικίες μας κοντά στα 29 και 30. Βλέπω πολλοί γνωστοί μου προχωρούν την ζωή τους ...κάποιοι έχουν κάνει παιδιά ,άλλοι κάνουν πρόταση στις κοπέλες τους κτλ και εγώ δεν βλέπω καμιά εξέλιξη στην σχέση μας. Θεωρείται ότι ο 4ος χρόνος σχέσης είναι ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να επισημοποιηθεί μια σχέση με μια πρόταση ή είναι νωρίς ? 3 χρόνια σχέσης δεν θεωρούνται αρκετά για να καταλάβεις αν αυτός ο άνθρωπος σου κάνει και θέλεις να είσαι και στο μέλλον μαζί του ?

Μια συζήτηση που εκτυλίχθηκε μπροστά μου: Ένα άτομο έλεγε ότι θα λείπουν όλοι οι φίλοι του το βράδυ και του πρότεινε ένας άλλος γνωστός του να πάει σε αυτόν να περάσουν όμορφα και διασκεδαστικά τη βραδιά. Και ζήλεψα. Αυτό θέλω κι εγώ. Εγώ όταν ζητάω παρέα μού λένε συνήθως να πάω να γραφτώ σε ομάδες, εθελοντισμούς και δραστηριότητες. Δε θέλω αυτό. Θα ήθελα η ζωή να μην ήταν σκύλα μαζί μου και να μπορούσα να είχα κι εγώ φιλία και έρωτα. Τόσοι άνθρωποι που περνάνε όμορφα τα βράδια και τα απογεύματά τους και τα πρωινά τους και τους βλέπω τριγύρω μου, όλοι εθελοντές υπήρξαν πριν και έτσι γνωρίστηκαν μεταξύ τους; Ή γράφτηκαν σε ομάδες δραστηριοτήτων; Όχι. Δεν ξέρω, αναρωτιέμαι. Δε γίνεται να με θέλουν και μένα μια φορά είτε ερωτικά (ουδέποτε συμβαίνει αυτό) είτε για φίλο;

Παλιά όταν ήμουν έφηβος 13-14 χρονών, είχα γράψει ένα σχόλιο σε ένα βίντεο στο Youtube, σε ένα τραγούδι. Πριν 2 μέρες το διάβασα τυχαία, μετά από 17 σχεδόν χρόνια. Στην αρχή δεν κατάλαβα αμέσως πως ήμουν εγώ αυτός (δηλαδή "ήμουν" επειδή πλέον άλλαξα αρκετά από τότε) όμως θυμήθηκα πως εκείνο τον καιρό άφηνα σχόλια και είπα σπάσα πλάκα να είμαι εγώ αυτός". Με κυρίευσε μία απίστευτη νοσταλγία για το τότε, όχι σαν εποχή (που ήταν η καρδιά οικονομικής κρίσης) αλλά για το πως έβλεπα τότε τον κόσμο, πόσο αισιόδοξα και γεμάτος ανυπομονησία να τελειώσω το σχολείο και να ξεκινήσω ταξίδια μεγάλα και μακρινά. Διάβασα μερικά μου σχόλια και επισκέφτηκα ένα ξεχασμένο ως τότε προφίλ μου στο φβ (που για κάποιο περίεργο λόγο το φβ ακόμα διατηρούσε ενεργό και ας μην μπήκα καθόλου από τότε) και επειδή ο κωδικός μου ήταν πάντα ο ίδιος, διάβασα συνομιλίες του τότε 14χρονου εαυτού μου με συνομήλικες κοπέλες, αγάπες που δεν στέριωσαν και ο χρόνος ή η απόσταση τις νίκησε, και φιλίες που αφέθηκαν να σκουριάσουν. Μπήκα στον πειρασμό να στείλω μήνυμα σε μία κοπέλα με την οποία τότε είχαμε κάτι σαν σχέση εξ αποστάσεως χωρίς καν να βρεθούμε ποτέ , απλά μιλούσαμε όλη την ημέρα και κάναμε όνειρα για το μέλλον μας (φαντάζομαι τότε με την εγκαθίδρυση των σόσιαλ στις ανθρώπινες σχέσεις, όλοι είχαν/έζησαν έστω κάτι παρόμοιο) , απλά να δω πως είναι, αν την έπιασε ποτέ νοσταλγία και ξαναμπήκε να θυμηθεί τα παλιά. Της έστειλα ένα μήνυμα αρκετά μεγάλο τύπο "με θυμάσαι; είμαι ο τάδε που το 2008 μιλούσαμε" και μετά από 2 ώρες είδα πως "Διαβάστηκε" και αυτό έκανε την καρδιά μου να χτυπάει ακόμα και αν δεν μίλησα καθόλου μαζί της επί πόσα χρόνια, οι εφηβικοί έρωτες είναι οι πιο δυνατοί και αξέχαστοι. Μου απάντησε "Λυπάμαι αλλά δεν σε θυμάμαι καθόλου" και μετά με έκανε και μπλοκ. Η κοπέλα με την οποία επί 1 ολόκληρη σχολική χρονιά την είχα θεοποιήσει και ανυπομονούσα να μαζέψω χρήματα για να πάω να την δω. Απομυθοποιήθηκε σε 1 λεπτό η νοσταλγία μου. Κατάλαβα πως ωραιοποίησα κάτι στο οποίο ένιωθα την ανάγκη να "πιαστώ" , σαν άγκυρα καραβιού αλλά ταυτόχρονα και σαν αερόστατο που σε ανυψώνει σε ονειρικούς τόπους φαντασίας (όπως η Χώρα του Ποτέ) και κανένα κοσμοιστορικό κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, άγχος, μιζέρια, φτώχεια, δεν σε αγγίζουν. Ήταν γλυκόπικρο το ταξίδι ανάμνησης.

Χρειάζομαι ένα διάλειμμα από το να είμαι μαμά σύζυγος νοικοκυρά.... Είμαι 26 χρονών όλοι μέρα κάθε μέρα μόνη μου στο σπίτι τα ίδια και τα ίδια... Κανένας δεν καταλαβαίνει κανενας δίπλα μου... Κανέναν δεν νοιάζει το ξέρω και συγνώμη αλλά ήθελα να τα πω κάπου να το βγάλω από μέσα μου....